LEVI ACKERMAN
Wat er ook allemaal is gebeurd, het lijkt te werken. Gelukkig maar. De schoolarts heeft er niet eens bij hoeven komen. Ariël kust Joey de Orc-Elf op zijn voorhoofd en bedankt hem, waarna ze zich tot Eärlindë went en ook haar bedankt. Als laatst went ze zich tot mij. Ze bedankt me en lacht vervolgens. Ik heb eerlijk gezegd geen idee waarom. Is het grappig als ik iets niet snap?
'Bedankt voor me hier te brengen en Joey te laten halen... Zonder jou was het misschien heel anders afgelopen...'
Ik haal mijn schouders op.
'Ik heb je enkel van de grond geraapt. Eärlindë is degene die je moet bedanken. Zij heeft Joey opgehaald.'
Ik kijk naar het drietal, terwijl ik nadenk over wat er zojuist gebeurd is. De enige conclusie die ik hieruit helaas kan trekken, is dat onze pauze is verpest. Althans, de mijne dan. Ik kan voor hen namelijk altijd nog een briefje schrijven met de reden dat ze later zijn. Ik besluit dit dan ook maar direct voor te stellen.
'Ariël, ik weet niet hoe het nu met je is, maar volgens mij is het verstandig als je de rest van de dag vrij neemt. En Eärlindë, ik kan voor jou wel een briefje schrijven voor je volgende les met de reden dat je later bent. Dan kun jij tenminste nog even pauze houden en iets eten.'
"A good book is always good, no matter how many times you've read it."