De Kwaadaardige Club || RPG - Speeltopics

Index RPG Actieve Topics Zoek

28 april 2016 - 16:33

4na 2574

De Kwaadaardige Club || RPG - 1

[ bericht aangepast op 7 jan 2017 - 14:48 ]
i wanna vincent van gogh cry in a corner

10 juni 2016 - 21:33

Knorretjuhh 286

Maya

Ik word wakker van wat gerommel, en hoor een deur dicht gaan, volgens mij de kamer naast de mijne. Slaperig leg ik mijn deken opzij en stap uit mijn bed, ik loop naar de kamer van Jo, en zie dat haar deur niet meer open is zoals eerst, langzaam doe ik de deur open. Zonder geluid te maken zet ik een stap de kamer in en zie dat Jo op een stoel was neergestort in een hele diepe slaap en er verschijnt een hele grote glimlach op mijn gezicht. Nou die wordt toch niet wakker denk ik bij mezelf, ik pak haar op en leg haar in bed, leg haar deken over haar heen, 'Slaaplekker Jo' zeg ik zachtjes en sluip de kamer weer uit. Met een blij gevoel val ik weer in slaap.

Just be yourself

11 juni 2016 - 8:57

Effy_Stonem 3114

Martyr

Iratus omhelst me en als ze me loslaat, begin ik met praten:'Is Jo er ook?'
Ze knikt zwijgend.
'Jullie hebben wel geluk, ik was al van plan over een uur naar het schip te komen. Dat had nog eens een bloedbad kunnen worden.' Er verschijnt een grijns op mijn gezicht. 'Kunnen je me één ding beloven? Laat me altijd uit praten en maak geen beslissingen die impact op ons allen hebben,in je eentje. Het zo namelijk een hele boel moeite besparen. Ik laat het Jo straks ook wel beloven.'
Iratus kijkt me vertwijfeld aan.
'Wat bedoel je?'
'Ik heb veel ervaring met een eed, en wat jullie deden was onverstandig en had nog eens kunnen leiden tot het einden van levens. Maar beloof het nu maar.'
'Belooft.'
Ik glimlach en ga de kamer uit.

[ bericht aangepast op 11 juni 2016 - 8:58 ]
i wanna die with you once or twice.

11 juni 2016 - 9:09

ChiIdhood 2925

Jo
Vaag hoorde ik geluiden om me heen... Waar ben ik? Wat was er gebeurt?
Ik doe mijn ogen voorzichtig open en zie dat ik in de club ben. "#&#&" mompel ik. Ik wil opstaan maar het lukt niet. Ineens gaat de deur open.

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

11 juni 2016 - 9:19

Effy_Stonem 3114

Martyr

Ik loop de kamer van Jo binnen.
'Ik zie dat je de eed toch niet zo belangrijk vond en opeens besloot weer naar de club terug te keren. Naar je thuis,' zeg ik.Ze kijkt me verwijtend aan.
'Waarom wil je niet terug naar de club? Waarom moet Iratus je hier mee naar toe nemen met haar krachten?' vraag ik.
'Hoe weet je dat?'
'Het is toch duidelijk dat je daar niet echt comfortabel zit, lijkt me. En je legt een eed af, maar als je echt weg wilt, dan mag je gaan. Sta op en ga, zou ik zeggen.' Ze probeert op te staan, maar het lukt haar niet.
'Iratus gebruikt illusies, je houdt jezelf daar alleen vast, je moet geloven dat je weg kunt. Maar nog belangrijker, je moet het willen.'

[ bericht aangepast op 11 juni 2016 - 9:19 ]
i wanna die with you once or twice.

11 juni 2016 - 10:00

ChiIdhood 2925

Jo
"Je moet geloven dat je weg kunt, maar nog belangrijker, je moet het willen."
Ik probeerde het nog een keer, niets.
"Waarom vertel je me dit?" Vroeg ik. Eigenlijk was ik best bang voor martyr en nu helemaal nu ik vast zit, misschien is het een val of zometeen zeg ik iets verkeerd en dan slaat hij mme... Daarom hou ik mijn mond maar.

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

11 juni 2016 - 14:14

Effy_Stonem 3114

Martyr

'Waarom ik je dit vertel? Moet het nu zo wantrouwig, ik heb een eed voor je verandert, is dat niet genoeg voor vertrouwen? En ik vertel je dit omdat ik weet dat je weg wilt, je moet bewijzen dat je weg kunt en wilt. Sta op en je kunt gaan, blijf zitten en je blijft hier, je heimwee en/of verlangen zal dan verdwijnen en je bevrijden, maar een terug keer zal dan onmogelijk worden.We hebben niks aan wispelturige mensen in de club, dat brengt ons allen in gevaar. En daarom zul je een keuze moeten maken.'

i wanna die with you once or twice.

11 juni 2016 - 14:23

4na 2574

Iratus

Waarom heb ik het gezegd?
Ik vraag het me af, en na een paar seconden besef ik dat het met deze belofte klaar is met mijn impulsieve gedrag. Niet dat het onverstandig is. Het is alleen...
Dat ik het moeilijk vind. Impulsiviteit maakte me vrij, dat ik kon doen wat ik wilde. Nu de belofte zo plotseling mijn mond uit komt, weet ik dat ik nooit meer hetzelfde zal zijn, totdat Martyr de eed voor me opheft.
Ik ben in de val gelopen.
Alweer.
Woedend staar ik naar zijn rug terwijl hij wegloopt.

i wanna vincent van gogh cry in a corner

11 juni 2016 - 16:14

ChiIdhood 2925

Jo
Martyr begon een hele preek te houden waar ik niet alles van begreep dus ik vroeg om bevestiging.
"Dus als ik wegga mag ik nooit meer terugkomen. Maar als ik blijf mag ik nooit meer weg?"
Als dat zo was was ik diep teleurgesteld in Martyr, hij was echt te gemeen dan.

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

11 juni 2016 - 16:34

4na 2574

Om nog een blik te werpen op Iratus' strijd vanbinnen - ik vind dit eigenlijk mooier.

Iratus

Waarom had ik het gezegd, één klein woordje.
Beloofd, je hebt het beloofd, je kan niet meer terug, Quinn.
Het was alsof een klein engeltje op mijn schouder zat, als in een strip. Maar als de engel er was, kon de duivel niet ontbreken.
Je zit bij de Kwaadaardige Club, tuurlijk kan je dan beloftes breken, Iratus.
Boos veegde ik ze weg, beseffend dat het mijn eigen gedachten waren. Ik sperde mijn ogen open. Ik had mijn illusies niet onder controle, ze waren verschenen zonder dat ik het doorhad.
Waarschijnlijk was het de schok, de schok van het ene woordje dat me aan een eed bond - dacht je echt dat ik dat belachelijk duiveltje kon geloven?
Het woord dat aangaf dat het uit was met mijn impulsieve gedrag. Toen herinnerde ik me dat er twee verschillende namen gebruikt waren. En dat het kleine, witte wezentje de waarheid sprak - Quinn.
Ik zette de engel weer terug, en praatte ertegen, ik moest wel gek zijn.
'Wat moet ik doen. Ik kan toch niet vechten als ik mijn illusies niet onder controle kan houden?' fluisterde ik.
Je hebt meer dan dit. Kijk naar binnen, open de deuren in jezelf die zo lang dicht zijn gebleven.
Ik concentreerde me, lang vervlogen herinneringen kwamen voorbij en ik kneep mijn ogen dicht om tranen tegen te houden toen al Aryane's discriminerende opmerkingen voorbij kwamen.
En ik perste ze nog stijver dicht, toen de herinneringen terug kwamen waar Aryane lachte, en ik besefte dat ik nog steeds dol op haar was, en dat ik niet de enige was die bang was geweest voor haar zus.
Een warm licht vloeide om me heen, en ik zag alles nog eens voorbijkomen tot ik op de plek van het ongeluk stond, tranen drupten op de grond, die ik nu in vrije loop liet.

i wanna vincent van gogh cry in a corner

11 juni 2016 - 17:15

Effy_Stonem 3114

Martyr

'Nee, je begrijpt het niet. Je mag altijd weggaan en terug komen, maar je houd jezelf illusies voor, dat je als je er bent niet meer terug kan. En zo te zien ben je niet sterk genoeg om ze te verbreken.' Ze kijkt me verwart aan.
'Als je terug gaat, houd je je aan je eed en moet je er dus volgens de eed ook blijven, als je hier blijft wil je die eed niet meer en kun je niet terug, want dan moet je hem alsnog uit voeren. Maar je kunt eeds verbreken, alleen je moet sterk genoeg zijn om het de doen. Een belofte breken is ook het vertrouwen bij iemand breken, dat is waarom ik je eed niet verbrak, maar veranderde, snap je?'

i wanna die with you once or twice.

11 juni 2016 - 17:37

4na 2574

Compleet overbodig, maar ik verveel me :'D

Iratus

Twee meisjes waren bezig in de speeltuin. Een kleintje, met bruin haar, strekte haar handen uit naar haar zus, die rood haar had. Zo te zien was het kleine kind een jaar of vier en haar zus iets van tien.
Ze heetten Quinn en Aryane.
'Ary, kijk eens!' riep Quinn enthousiast. Een glanzende eenhoorn verscheen uit het niets, en ze schaterde het uit. Aryane glimlachte.
'Wow, het gaat veel beter als de vorige keer,' zei ze.
Haar zusje keek haar trots aan, en ze liet de eenhoorn verdwijnen.
'Ik ga nu maken dat je vliegt...'
Aryane steeg om, lachend, vertrouwend op de kleine Quinn. Maar het jonge kind had haar krachten niet onder controle, en Aryane viel naar beneden. Aryane keek geschokt, en Quinn gilde.

'Je wou me vermoorden, klein, lelijk gedrocht! Quinn past niet bij je, maar ik zal je een andere naam geven, iets wat mij vertegenwoordigd. Iratus, boos.'
De woorden kwamen er giftig uit, en Quinn barstte in tranen uit.
'Het was niet mijn bedoeling,' huilde ze.

'GENOEG!! Ga weg, jij monster! Jij hoort hier niet thuis, rot maar weg in de hel!' schreeuwde ze, briesend.
Quinn, door haar zus Iratus gedoopt, richtte haar handen op Aryane en er kwam een vloed water uit, en ze gleed weg...

Ik huilde toen ik mezelf zag, verloren, eenzaam. Hoe kwam ik terug, denken aan de werkelijkheid?
Het werkte niet. Martyr kwam me voor de geest, en toen kwam ik terug, verkrampt en koud in de badkamer.

Hevig rillend liep ik naar mijn kamer, waar ik verder huilde...

i wanna vincent van gogh cry in a corner

11 juni 2016 - 18:00

ChiIdhood 2925

Jo
"Euhm, ik denk het... Dus als ik sterk genoeg ben kan ik weer bewegen en ik mag naar zee en hier blijven, dus precies als vroeger?" Vroeg ik twijfelend. Ik wil niemand teleurstellen.

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

12 juni 2016 - 14:47

4na 2574

Iratus

Hevig rillend liep ik naar mijn kamer, waar ik verder huilde...

Tot ik doorkreeg wat ik zojuist gedaan had. Ik had mijn verleden gezien. Kon ik het ook bij andere mensen?
Ik sloop naar de kamer van Jo, hopend dat ik het kon zonder dat iemand het doorhad. Ik concentreerde me op haar bruine ogen, terwijl ik me verbeeldde dat ze een tunnel waren, waarachter alles verborgen lag.

Een klein, blond meisje van een jaar of acht keek trillerig naar een groot monster met een baard van slangen. Ze had een lange zweep in haar hand, en voor haar, met ontblote rug, stond een man met bruin haar en bruine ogen.
Het monster, Davy Jones, lachte besmuikt.
'Kom op, probeer het maar Jo. Wees niet bang dat mr. Turner hier niet genoeg krijgt. Na jou mag de bootsman het ook nog doen.'
'M-maar dan doe ik hem pijn..,' stamelde Jo.
'Doe nou maar.'
Er klonk een luide knal over het smerige dek, gevolgd door een schreeuw van Will.

Ik trok me verrassend gemakkelijk terug, en ik keek naar Jo, die geen tekenen vertoonde dat iemand in haar hoofd had gekeken.
Ik vroeg me af of Martyr het zou doorhebben als ik iets deed. Vast wel, hij was veel slimmer dan Jo.

Ik zou het proberen als hij sliep, maar een schuldgevoel dook op terwijl ik aan mijn belofte dacht. Maar Martyr wist alles over mij en mijn verleden, zou ik dan niet een klein kijkje in het zijne mogen nemen?

Die man met het bruine haar en de bruine ogen is Will Turner.

[ bericht aangepast op 12 juni 2016 - 15:47 ]
i wanna vincent van gogh cry in a corner

12 juni 2016 - 16:21

4na 2574

Dit is een klein beetje terug in de tijd, als Iratus en Jo er nog maar net weer zijn :'D

Daniël

Ik gaapte uitgebreid, ik was om 3 uur 's ochtends wakker geworden. Ik dacht meteen aan Iratus. Was ze al terug? Was ik daarom wakker?
Ik sloop naar de overloop, en ik keek hoopvol naar beneden. Ik zag alleen Jo, die er boos uitzag. Teleurgesteld draaide ik me weer om...
Uit mijn ooghoek ving ik een een flits van lange bruine haren op. Iratus?
En inderdaad, daar stond ze. Ik maakte aanstalten op de trap af te rennen, in verwachting van een omhelzing, maar ik werd ruw om gebeukt, door een lange jongen met zwart haar waar verscheidene lichtere plukken inzaten.
Martyr. Wat kwam die hier doen?
Het antwoord was er al gauw, mijn zus omhelsde hem, en ze huilde.
Maar waarom was Martyr zo enthousiast geweest?
Ik had hem nog nooit zo gezien, het was haast net zo eng als hij normaal al was.
Iratus verdween uit mijn zicht, en ik besloot weer mijn bed in te duiken. Morgen was er ook alle tijd om haar te begroeten.
Maar ik kon een akelig gevoel van jaloezie niet van me afzetten.

i wanna vincent van gogh cry in a corner

12 juni 2016 - 16:25

ChiIdhood 2925

Jo
Ik kreeg geen antwoord en er kwam een ongelofelijke stilte. Ik hield al niet van stiltes en dit was echt het toppunt, net toen ik iets wou gaan zeggen voelde ik iets, het deed geen pijn maar het voelde niet fijn, alsof je naakt staat voor een hele grote groep mensen, het juiste woord? Oh ja, dat ineens niets meer privé was. schending van privé. Er schoten herinneringen door mijn hoofd die ik al lang vergeten was maar ook die ik nog zo goed wist dat het leek alsof het gister was.
"Wat is ze een schatje... hoe gaan we haar noemen?"
"Schatje? Hoe bedoel je, het is een MEISJE, meisjes horen niet op het schip..."
"Doe niet zo moeilijk ze word vast een geweldige piraat! Jij kan haar vast wel opleiden..."
"Ugh..."
"Niet zo negatief! Hoe gaat we haar noemen...? Ik dacht aan Isabella."
"Isabella? Wat is dat nou weer voor naam?! Misschien... Jo."
"Jo... ja dat is een mooie naam, zo gaat ze heten, Jo."

"Jo, het spijt me zo..."
"Dat doe je helemaal niet!"
"Jo! Ren niet weg! Kom terug!"
"Laat haar maar Captain, je kon er niets aan doen..."
"Ik kon haar redden..."
"Nee, dat kon je niet, en anders waren wij..."

"Jo het spijt me, maar je bent hier niet veilig... Davy is op zoek naar me en..."
"Ik snap het papa..."
"Mijn lieve kleine meid, hier, dit is voor jouw. De ketting is van je moeder geweest, het anker had ze van je opa gekregen."
"Mama..."
"Lieverd niet huilen! Je bent een pirate weet je nog? Ohw kom hier..."
"Ik mis haar zo! Als... als ze er nog was... dan was alles anders..."
"Jo, kom, hou op met huilen, ik kom je ophalen, echt..."
"Okey... Ik ga je missen, doei!"
"Doei Jo! Was dit de juiste keuze Gibbs?"
"Ja, dat was het..."

"En kijk eens wie we hier hebben... Is dat niet Jo, Jo Sparrow?"
"Laat haar met rust!"
"Vermoord haar!"
"Nee alstublieft niet!"
"Wacht! Neem haar mee! Ik neem Jo wel mee. Breng haar naar de martelkamer."
~Bij de kamer aangekomen~
"Zet die vrouw vast op de middelste stoel, Jo jij mag daar zitten, ren niet weg, als je dat doet dan word alles alleen maar erger."
"Alstublieft! Neeh alstublieft!"
"Snij eerst haar vingers eraf!"
"NEE! HELP! ALSTUBLIEFT NEE! AUWWWWWW!!!!"
"Jo, als je niet blijft kijken dan weet je dat het erger word, niet wegkijken dus. Nu haar tenen!"
"NEE! AUWWWWW!"
"Jo, zie je die tranen, die tranen zijn belangrijk, die tranen zal je nog vaak zien, dat zijn tranen van pijn... Ik raak geïrriteerd aan dat gegil, snijd haar tong eraf!"
~Doorgespoeld totdat ze dood was~
"Jo, waarom huil je?"
"Je hebt haar vermoord!:
"Dat is geen reden om te huilen! Ze was zwak, je had niets aan haar gehad. Kom ik lijd je naar je kamer!"

"Hey Jo!"
"Hey William! Heb je vandaag veel werk te doen?"
"Beetje, wel minder als normaal wattan?"
"Ik heb een nieuw gedicht geschreven en wil hem graag voorlezen... Misschien kan ik hem dan ook wel voorlezen aan Davy!"
"Haha okey! Ik ga kijken wanneer ik vrij ben."
"Turner Mast!"
"Ik moet weg, ik zie je!"

"Jo wat doe je?"
"Hey William, ik kijk of ik een schip zie..."
"Waarom?"
"Dat wil ik graag..."
"Maar die mensen op het schip gaan dood, tenminste meestal wel, waarom wil je dat?"
"Misschien komen ze me redden!"
"Ja, maar reken daar maar niet op..."

"Hoi ik ben Will"
"Will Turner?"
"Ja hoe weet je mijn naam!?"
"Maakt niet uit, ik ben Jo..."
"Oh okey, woon je hier Jo?"
"Ja..."
"Is dat leuk?"
"Vroeger vond ik het verschrikkelijk maar nu, ik vind het eigenlijk wel leuk... alleen dat ik mensen moet slaan enzo niet..."
"Snap ik, oh volgens mij word ik geroepen! Doei!"
"Doei..."

"William, waarom ben ik altijd alleen?"
"Omdat er niet veel mensen zijn, wattan?"
"Ik vind het niet leuk... ik wil vrienden hebben..."
"Dat kan hier niet..."

"Davy, zou ik aan land mogen?"
"Nee! Waarom zou je?"
"Ik wil vrienden!"
"Vrienden zijn zwak, ze laten je alleen in de steek!"
"Maar..."
"Niets maar! Ga naar je kamer of anders Turner!"
"Nee! Alstublieft niet William!"
"Zijn lot ligt in jouw handen... Je weet het..."

"Jo, als je graag wilt gaan dan moet je het doen!"
"Maar William, als ik iets doe wat niet mag dan doen ze hetzelfde bij jouw als wat er bij mijn verzorgster is gebeurt jaren geleden.
Ze gaan je martelen net zolang totdat je dood bent, en dan moet ik dat zien..."

"Ik HAAT je!"
"William! Kom eens!"
"Nee! Alstublieft!"
"Wat zei je dan?"
"Ik zei niets..."
"Jawel..."
"Sorry ik meende het niet zo..."
"Okey... En nu naar je kamer!"

De tranen gleden over mijn wangen... Een trauma... ja dat was het...

[ bericht aangepast op 12 juni 2016 - 16:28 ]
het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Index RPG Actieve Topics Zoek