De Kwaadaardige Club || RPG - Speeltopics

[ bericht aangepast op 7 jan 2017 - 14:48 ]

i wanna vincent van gogh cry in a corner

Knorretjuhh schreef:

Misschien wil Jack gewoon nieuwe bemanning ofzo, of ze hebben een nieuwe kokkin nodig...
ik zeg maar wat hoor..

i wanna vincent van gogh cry in a corner

i wanna die with you once or twice.

NeverTouchMe schreef:
IRATUS
Aangezien ik nu ergens anders aan wou denken liep ik naar buiten. Hoe is Jo...
Ik zag de gestalte en ik wist dat dit hem was. Hij was lang, had zwart haar, en hij wankelde...
'Ben jij de vader van Jo... Jack Sparrow?'
Hij lachte onnozel. 'Ik wil haar weer op het schip hebben.'
'Ze hoort bij ons. Ze zal nooit zomaar weer overlopen. Alleen al door Maya zal ze -'
'Oh,' viel hij me in de rede. 'Dan heb ik een ander nodig.'
'Nee, dat kan je niet -'
Een pijnlijke klap op mijn hoofd. Ik zag alles als aan het eind van een lange tunnel... Ik werd opgetild... En toen...
Niets meer.

i wanna vincent van gogh cry in a corner

IRATUS
Wanhopig keek ik naar Jo. 'Weet je wel wat hij gedaan heeft,' zei ik smekend. Ik keek onwillekeurig over mijn schouder, naar de bloedende striemen op mijn rug. Ik zou het Jack nooit vergeven. Ik wilde Jo niet verliezen aan... hem.
'Waarom vertrouw je hem niet. Waarom vertrouw je mij niet. En ben je Maya vergeten? Ze kan niet zonder jou, maar ook niet zonder ons. Wil je haar verscheuren, haar die keuze geven?'

[ bericht aangepast op 22 mei 2016 - 16:25 ]

i wanna vincent van gogh cry in a corner

Jo
De tranen sprongen me in de ogen, Maya... Nee ik blijf hier, mijn vader, mijn leven.
Maar voordat ik iets kon zeggen lag ik op de grond door een hevige pijn van mijn litteken,
"Davy! Hij komt..." zei ik zacht, ik kon haast niet meer praten.
"Iratus kom eens hier!" sprak ik zacht. Ik lag daar, midden op het dek, iedereen in rep en roer maar ik lig daar, weer een pijnscheut, ik lig daar zowat te spartelen als een vis op het droge.
"Wat is er?" vroeg Iratus.
"Ga nu... Hij zal je anders vermoorden! Hij komt voor mij, hij zal je vermoorden!" riep ik uit!

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

-

[ bericht aangepast op 22 mei 2016 - 16:38 ]

i wanna die with you once or twice.

IRATUS
Waarom zou Davy Jones me willen vermoorden.
'Nee, Jo. Ik blijf hier. Jij moet met ons mee terug. Maya zal jouw verlies niet aankunnen. Niemand zal jouw verlies aankunnen. Ik ga ze halen.'
Ik verstond iets anders onder "halen" dan andere mensen. Snel zorgde ik, door middel van een gedachtenspinseltje dat er een boodschap werd gestuurd, ik verwachtte iedereen over een paar minuten...
Ik maakte ook nog snel een shirt, omdat het beschamend was dit vod tegen me aan te drukken.
'Jo, wij vallen aan. Wij laten elkaar nooit in de steek, wat er ook gebeurd,' zei ik zacht.
En, jong als ik was, voelde ik dat ik moed kreeg door die woorden.

i wanna vincent van gogh cry in a corner

Jo
"Iratus! Je vergeet 1 ding!" maar verder kwam ik niet, de pijn was zo hevig geworden dat er niets meer uit mijn mond kwam alleen maar geschreeuw. Het woord dat ik had willen zeggen was Kraken, oh waarom kan ik niets zeggen.
Meteen kwam het schip van Davy omhoog.
"Zozo! Kijk eens wie we daar hebben! Jack Sparrow!" zei hij vals, "Waar is je lieve dochtertje? Of wacht, je hoeft al niet te antwoorden, ik kan haar pijn laten voelen als ik dicht bij haar ben, wanneer ik maar wil!' zei hij. Een gil, afgrijselijk hard en hoog kwam uit mijn mond, "Ah, daar is ze. Jo kom je weer mee? Vrijwillig? Of moet ik eerst de Kraken op iedereen afsturen?" zei Davy lachend.
Ik voelde dat veel piraten naar me keken, Martyr en Iratus stonden erbij alsof ze niets konden doen, maar dat konden ze ook niet...

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

-

[ bericht aangepast op 22 mei 2016 - 17:01 ]

Just be yourself

-

[ bericht aangepast op 22 mei 2016 - 17:13 ]

i wanna die with you once or twice.

IRATUS
Ik wist inderdaad dat ik iets vergeten was zodra ze het had gezegd. Ik kon er niet op komen. Wat was dat ene dat ik over het hoofd had gezien. Veel tijd om er over na te denken had ik niet. Een schip kwam uit het water. The Flying Dutchman.
'Zo zo! Kijk eens wie we daar hebben! Jack Sparrow!' zei Davy Jones met een boosaardige grijns. 'Waar is je lieve dochtertje? Of wacht, je hoeft al niet te antwoorden, ik kan haar pijn laten voelen als ik dicht bij haar ben, wanneer ik maar wil!'
Een gil, als late echo van de mijne, kwam uit Jo's mond.'Ah, daar is ze. Jo kom je weer mee? Vrijwillig? Of moet ik eerst de Kraken op iedereen afsturen?' zei Jones lachend.
De Kraken. Dat was ik vergeten.
Ik wist dat Jo het niet zou toestaan, Martyr en ik stonden er verloren bij... Jo opende haar mond...
En de kapitein van The Flying Dutchman schreeuwde het uit van woede. Een rake illusie had hem vol getroffen en ik keek hem uitdagend aan, tot ik me over Jo boog.
'Gaat het?' vroeg ik vertwijfeld. 'Jo...'
Ze gilde weer, en sperde haar ogen paniekerig open. Ik keek achter me. De zweep was opgeraapt, omhoog getrokken, Davy Jones staarde me vuil aan.
'Heb je ook nog zoveel lef, nadat je mijn woede hebt ondergaan? Ik ken je angsten meisje, en deze is vers, gloednieuw.'
Ik schreeuwde toen het ding weer neerdaalde, met een vernietigende kracht. De angst was nieuw, ik kon er niet tegen...
'Martyr, doe iets, alsjeblieft,' gilde ik, als reactie van de tweede slag, nog erger dan de eerste, omdat hij over alle andere striemen heen zwiepte.

i wanna vincent van gogh cry in a corner

Maya

Inmiddels is de rest van de kwaadaardige club ook aangekomen op het schip,
Jo ligt in elkaar gekrompen van de pijn op de grond, maar opeens stopt het, ze ontspant weer.
Één moment van geruststelling, totdat Martyr links van me instort.
Ik begreep het eerst niet, maar iemand riep hard over het schip heen 'Martyr heeft zijn gedachten veranderd!!'

Just be yourself

Jo
Langzaam verging de pijn, voorzichtig stond ik op en zag dat Martyr op weg was naar Davy. Wacht wat? Wat dat Martyr!? Langzaam drong het tot me door dat Martyr zijn gedachten had afgezet naar mezelf.
"NEE!" gilde ik, "Martyr alsjeblieft niet! Alsjeblieft! Ik ben het gewend om daar te wonen! Jij niet! Please!"
Eindelijk drong het tot me door, al zou Martyr met hem meegaan wou hij mij altijd nog hebben, ik heb een eed afgesproken...
'Jo, zul je beloven dat je voor altijd bij me blijft, tenzij je op het land bent?" vroeg Davy, ik durfde geen nee te zeggen.
"Ja, dat beloof ik."
"Martyr! Hier schiet je niets mee op!!! Laat het me uitleggen!" gilde ik met tranen in mijn ogen.

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

IRATUS
Het stopte. Maar Martyr stortte in. Wat had ik gedaan.

i wanna vincent van gogh cry in a corner

DANIËL
Ik wachtte. En ik wachtte. Hoe lang zou Jo er over doen. of zou ze op het schip blijven. Ik wachtte uren en uren... Waar was ze. 'Iratus?' zei ik vertwijfeld, alsof het ooit zin zou hebben om haar naam te zeggen.
Maar als antwoord op mijn vraag, leek het, arriveerde er een lynx, een zilveren lynx, die met de stem van Iratus sprak.
'Ergens bij de zee ligt een groot, zwart schip. Hier ben ik, met Jo. Neem iedereen mee.'
'Waar wachten jullie op! Gaan!' Schreeuwde Ronja.

i wanna vincent van gogh cry in a corner