• [ bericht aangepast op 7 jan 2017 - 14:48 ]


    i wanna vincent van gogh cry in a corner

    Jo


    Zacht hoorde ik getik op mijn raam. Ik keek op, Iratus?
    Nee dat kan niet, het is vast een hersenspinsel.
    Weer hoorde ik getik op mijn raam, hersenspinsel of niet ze wil naar binnen.
    Snel rende ik naar het raam en keek of hij open kon, via een klein slotje zat hij dicht, daarom is het ook altijd zo vochtig...
    Snel deed ik het slot open en liet Iratus naar binnen,
    "Wat doe jij nou weer hier!?!" riep ik uit.


    het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

    IRATUS


    Geïrriteerd keek ik haar aan.
    'Jou hier weg halen natuurlijk. Misschien was jij zo egoïstisch om ons zomaar achter te laten terwijl Maya op instorten staat, maar dat betekent niet dat ik dat doe. Maya is mijn reden. En Daan. Hij heeft het gevoel dat het zijn schuld is. Hij is vreselijk ongelukkig. In deze toestand zou hij zelfs bij Aryane beter af zijn.
    En jij danst zomaar mee met die achterlijke Jones, denkend dat het dan allemaal weer goed komt. Ik zeg je van niet.
    Iedereen is bereid het tegen hem op te nemen voor jou.
    Snap je dat niet?'
    Na die woorden hing de stilte tussen ons in, doods.

    [ bericht aangepast op 2 juni 2016 - 11:16 ]


    i wanna vincent van gogh cry in a corner

    Jo


    "Ik? Egoïstisch? Hoe durf je! Ik heb anders Martyr wel gered van Davy! Ik heb mezelf opgeofferd voor jullie! Begrijp je het dan niet? Als hij Martyr had had hij dit schip door de kraken laten opeten, dan was alles voor niets! Als ik nu wegga dan krijgen jullie en mijn vader problemen!" zei ik boos, hoe durft ze!
    "En weetje wat, ga weg! Ga naar huis! Ik blijf hier!" zei ik boos.


    het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

    IRATUS


    'Nee, je begrijpt het niet. Wij zijn bereid het tegen hem op te nemen. Als je bij de Club hoort, kom je echt niet zo gemakkelijk weg. Ooit moet Davy wel verslagen worden. We willen de wereld, nota bene.
    En Martyr had zich echt wel gered! Je weet hoe hij is.
    Dus hou er over op, en kom mee. We nemen het tegen hem op. Ook tegen de Kraken. Dat doen we voor jou!'


    i wanna vincent van gogh cry in a corner

    Jo


    "NEE! Je gaat niet tegen hem in begrepen!?! Ik wil dat niet en de club heeft gewoon pech! Als je nu niet weggaat...!!" schreeuwde ik uit woede.
    "GA! Ga weg! NU!" schreeuwde ik.


    het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

    IRATUS


    'Nee,' zei ik kalm. 'Je hoort bij ons. En ik vind, zelfs niet op Jones' schip, in positie om bevelen te geven. Ik ben ouder, weet je nog? En zelfs al was je veertig, ik zou nog niet gehoorzamen. Ik blijf bij je tot we terug zijn, koste wat het kost.
    Leuk gebrobeerd dus maar, nee, ik ga niet.'

    [ bericht aangepast op 2 juni 2016 - 13:44 ]


    i wanna vincent van gogh cry in a corner

    Jo


    "Okey! Wat jij wilt, dit heb je zelf gedaan!" snel ren ik naar mijn deur en schreeuw naar buiten, "EEN VERSTEKELING HIER! HELP ME!!"
    Meteen komen de mannen van Davy Jones naar binnen gerend en zien Iratus.
    "Sorry maar dit heb je zelf gedaan." fluister ik nog.


    het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

    IRATUS


    Ik bleef volkomen kalm. Een bol van gouden licht omringde ons.
    'Geef die stomme zelfverloochening op!' zei ik. 'Het heeft geen zin. Ik kan zelfs dit hele schip afbranden om jou mee te krijgen. '

    [ bericht aangepast op 7 juni 2016 - 10:08 ]


    i wanna vincent van gogh cry in a corner

    Jo


    "Maar dat doe je niet! Het is MIJN keuze en ik wil hier blijven!" riep ik kwaad.
    "Laat me gewoon met rust!" verdrietig ging ik bij mijn raam zitten en keek naar buiten, "Iratus, dit is mijn huis, ik hoor niet bij de club en zal daar ook nooit bij horen." zei ik kalmer, "Ga terug naar huis, ze wachten op je..." zei ik met tranende ogen.


    het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

    IRATUS


    'Ik kan hier niet wegkomen zonder hulp,' zei ik, flauw glimlachend. Ik wist dat ze zou helpen, en dan zou ze zelf ook mee moeten gaan.

    [ bericht aangepast op 9 juni 2016 - 11:14 ]


    i wanna vincent van gogh cry in a corner

    Jo


    "Ga via het raampje weg, please go home! This is my home, not yours." meteen sla ik mijn handen voor mijn mond, ik praat Engels, net zoals vroeger, dat ging vroeger automatisch.
    "Go away, now! They are waiting for you."


    het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

    IRATUS


    Mijn geduld raakte op. Ik had haar de hele tijd geprobeerd te manipuleren, met mijn eigen woorden. Ik was er altijd al heel goed in geweest, ook voordat ik mijn echte kracht ontdekte.
    Maar het normale leek gewoon niet te werken. Alleen geconcentreerde manipulatie, die onnatuurlijk was, deed pijn. Maar het zou wel, moeten.
    Ik maakte de eerste druk aan, in mijn hoofd. Toen kwam er nog schuldgevoel bij, en vervolgens stuurde ik het naar Jo.
    Ze verzette zich... Maar ik won. Gewillig klom ze uit het raam, en ik kwam er achteraan. Samen zwommen we naar huis.


    i wanna vincent van gogh cry in a corner

    Jo
    Ineens kreeg ik hevige pijn en ik kon niet meer mijn eigen l lichaam in bedwang houden. Iratus... Ugh!
    Langzaam ging mijn lichaam door het raampje.
    Ik zag Davy niet meer op het dek, er ging een traan over mijn wang
    Toen we eindelijk aan wal waren hield iratus op.
    "Hoe kun je?!?!" Schreeuwde ik in paniek.
    "Ik wil niet naar die stomme club!"


    het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

    IRATUS


    Een traan welde op in mijn oog bij het horen van Jo's woorden.
    Het zou nooit meer het zelfde zijn tussen ons. Maar eerst liep ik met haar naar huis, en met de laatste kracht die ik in me had zorgde ik ervoor dat ze in slaap viel. Het huis was doodstil, en ik huilde, van verdriet en de pijn die steeds door mijn hoofd heen schoot.
    Uiteindelijk viel ik in slaap, huilend in een hoekje in de badkamer.

    Martyr werd wakker. Ongerustheid, die hem de hele tijd overviel sinds Iratus' verdwijning schoot door hem heen. Maar het vertelde hem dat ze in de buurt was.
    Zo trof hij haar aan, slapend, met haar hoofd op haar knieën en natte wangen.


    Er tikte iemand op mijn schouders, en ik rook een bekende geur. Ik keek op, en zag Martyr.
    Snikkend vloog ik hem om de hals.


    i wanna vincent van gogh cry in a corner

    Jo


    Langzaam liepen we naar de club, ik zag dat ik Iratus had gekwetst, kan me ook niets schelen! Maar besloot er toch niets over te zeggen.
    Ik miste het, het vrije en de zee... Davy en mijn vader. Gek, eigenlijk waren ze nooit echt aardig voor mij geweest maar toch miste ik ze...
    Toen we bij het huis waren viel ik bijna meteen in slaap, niet een natuurlijke slaap, nee een getoverde slaap.


    het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]