De Kwaadaardige Club || RPG - Speeltopics

[ bericht aangepast op 7 jan 2017 - 14:48 ]

---

i wanna vincent van gogh cry in a corner

Hallo. Sorry dat ik het zo verwoord, maar ik vind het vreselijk om de hele tijd op iets te moeten wachten. En ik heb al twee keer achter elkaar geschreven.

---

i wanna vincent van gogh cry in a corner

Heb ik ook maar ik weet niets meer!

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

-

[ bericht aangepast op 25 mei 2016 - 15:29 ]

---

i wanna die with you once or twice.

Maya

Martyr is net ingestort, en nu wil Davy hem hebben.
Martyr ligt kreunend op de grond, en we kijken allemaal naar hem.
Iratus roept dat het geen zin heeft, en dat Davy daarna toch wel weer achter haar aan gaat,
maar waarschijnlijk heeft Martyr nu de kracht niet meer om iemand anders gedachten te veranderen.

---

Just be yourself

Jo
Het werd me allemaal te veel. Ik snapte er helemaal niets meer van. Iedereen praatte en schreeuwde door elkaar heen zodat ik niet meer helder kon nadenken.
Davy mag Martyr niet meenemen. Hoe kan ik zijn gedachten veranderen? Ik heb die kracht niet... Het enige wat ik kan is...
"STOP!!" schreeuwde ik zo hard als ik kon over het dek. Iedereen keek naar mij en het was muisstil, zelfs davy had zijn aandacht op mij gericht en niet op Martyr.
Meteen kwam ik met een idee, mijn belofte, die heeft Davy altijd bij zich.
"Davy Jones" sprak ik luid, " ik wil dat je nu in je zak kijkt, daar zit een briefje, ik wil dat je die hardop voorleest!"
Davy ging naar zijn zak, pakte een briefje en las voor:
"Hierbij beloof ik (Jo Sparrow) plechtig, dat áls ik op zee ben het eigendom ben van Davy Jones..."

[ bericht aangepast op 25 mei 2016 - 21:49 ]

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

IRATUS
Ik wilde schreeuwen dat ze niet moest gaan, dat ze haar belofte moest verbreken, dat ze slecht was, dat het best kon, maar ik deed het niet.
Ik zweeg, en keek door mijn tranen heen naar Jones, wiens mond vertrok in een gruwelijke, triomfantelijke grimas.

---

i wanna vincent van gogh cry in a corner

Jo
Langzaam drong het tot de mensen door, ik moest weg.
"Iratus ga naar Martyr!" beval ik haar.
"Maar...!" begon ze, "Laat maar, het was een geweldige tijd maar dat is mijn thuis..." zei ik en wees naar het schip.
"Ik moet nu gaan, bedankt voor de geweldige tijden..." zei ik rustig, zonder angst en best volwassen, al waren mijn ogen wel waterig.
"Sorry Maya, je zult vast een nieuw iemand vinden..." zei ik en liep naar de rand van het schip toe, daar werd een plank naar buiten gestoken zodat ik naar de andere kant kon komen. Toen ik aan de overkant was gekomen werd de plank ingetrokken en het schip was klaar voor vertrek.
Met een kleine glimlach knikte ik naar Iratus, Martyr en Maya gedag.
Meteen daarna draaide ik me om en het schip voer weg...

(Ik wil er graag nog wel in voorkomen, dus misschien een soort reddingsplan, maar niet dat Jo niet meer meedoet... Jo komt terug, dat sowieso. Misschien pas over een paar dagen ofzo maar ze is niet weg)

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

IRATUS
Ik betrapte mezelf op de gedachte dat ik blij was dat in elk geval Martyr was gebleven, maar ik voelde me zó schuldig. Op het zelfde moment kwam de rest aan. Ik legde alles uit en Daan barstte in tranen uit.
'Het is allemaal mijn schuld,' snikte hij. Hij was zo druk met zichzelf bezig dat hij mij niet opmerkte.
Net voor The Flying Dutchman onder water verdween sprong ik in de voorkant, in de vorm van een open bek...

---

i wanna vincent van gogh cry in a corner

Maya

'Sorry Maya, je zult vast een nieuw iemand vinden' zegt Jo.
'Als Jo gaat, wil ik ook mee!' Schreeuw ik terwijl de boot half weg vaart.
Iedereen kijkt naar me, inclusief Jo en Davy Jones.

---

Just be yourself

Martyr

'Zo gemakkelijk werkt het niet, je kunt geen eed afleggen, verbreken en dan weer doen alsof hij nooit gebroken was. Ik ben niet dom, ik laat mezelf niet meesleuren door een of andere piraat omdat Jo zo dom was een eed met hem af te leggen. Ik heb nooit een eed afgelegd, ik heb hem alleen verandert. Niemand heeft nu nog het recht om te zeggen dat hij of zij een eed heeft met Davy. Inclusief ik, dus laten we nu niet doen alsof er nog een eed is, want dat is nergens voor nodig en waarschijnlijk kost het alleen maar extra veel moeite. En nu naar huis, allemaal!' mijn stem galmt over het dek. Ik ga tegen een ton aan zitten en ik zie dat iedereen mij aan staart.
'En nu naar huis!' zeg ik nog een keer.

---

i wanna die with you once or twice.

IRATUS
En in alle drukte had niemand door dat ik was weggeglipt...

---

i wanna vincent van gogh cry in a corner

Jo
Langzaam voer het schip naar onder, de zee in. Ik keek om me heen, er was niets veranderd...
"Is ze er echt?" "Ja volgens mij wel?" "Kan je het geloven? Ze is gewoon terug!" hoorde ik verschillende mensen zeggen.
Oh ja, het is dezelfde bemanning...
Ik voelde een tikje op mijn schouder, geschrokken draaide ik me om en zag William Turner staan, meteen gaf ik hem een knuffel.
William Turner is mijn beste vriend hier, ik deed alles met hem samen...
"William! Wat ben ik blij je te zien! Ik heb je zo gemist!" riep ik uit.
"Ja ik jouw ook!" zei hij en ik liet hem los, "Jo, ik moet je wat laten zien!" zei hij opgewekt.
"Wat dan?" vroeg ik nieuwsgierig.
"Kom maar mee!" zei hij snel.
"JO! Hier komen!" riep Davy.
"Oh sorry William, ik moet weg... Als ik tijd heb kom ik terug."
Toen ik over het dek liep zag ik iedereen kijken, "Heb ik iets van je aan!?" zei ik fel.
"Ahh Jo, nu herken ik je weer, lekker harteloos!" riep Davy uit.
"En dat moet jij zeggen?" zei ik met een glimlach.
"Je vond het vroeger wel leuk om bevelen te geven... Je weet de regel? Dan mag je nu mijn woord voeren..."
"Okey!" zei ik en ging op een rand van het schip staan, "IEDEREEN OPGELET! ALS JULLIE EEN VERSTEKELING ZIEN, BRENG HEM DAN NAAR DAVY OF MIJ! Begrepen?" de mannen knikten van ja, "BEGREPEN?" schreeuwde ik. "Ja!" zeiden ze.
"WAT DOEN JULLIE DAN NOG? AAN HET WERK! NU METEEN!"

[ bericht aangepast op 28 mei 2016 - 11:08 ]

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

IRATUS
'IEDEREEN OPGELET! ALS JULLIE EEN VERSTEKELING ZIEN, BRENG HEM DAN NAAR DAVY OF MIJ! Begrepen? BEGREPEN?'
'Ja!'
'WAT DOEN JULLIE DAN NOG? AAN HET WERK! NU METEEN!'
Oh, dat is dan weer een minpuntje...

---

i wanna vincent van gogh cry in a corner

Jo

Rustig liep ik over het dek,
"Jo! Je kleding ligt in je kamer!" schreeuwde Davy, "Trek het maar aan!"
"Okey, ik ga er al heen!"
Toen ik mijn kamer inging zag ik dat er niets was veranderd, het was een best mooie kamer, het rook er lekker en zat niet onder de schimmel.
Op mijn bed lag mijn kleding, moest ik me wéér verkleden!
Snel deed ik mijn kleding aan, het zag er ook wel leuk uit.
Ook lag er een gitaar op mijn kamer, vroeger was mijn enige tijdverdrijf hier gitaarspelen en schrijven.
Ik pakte de gitaar en begon te spelen, de geweldige klanken deden me denken aan alles wat ik had meegemaakt.
Davy, Jack, Maya, Iratus, Martyr...

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

IRATUS
Ik gluurde heel voorzichtig over de rand van het dek.
Jo liep toevallig net een kajuit in. In wou bij haar komen, maar hoe. Net toen kwam de boot weer boven water, en ik dook er in.

Davy Jones keek op. Wie had die plons gemaakt. Hij liep naar de reling, en keek in het water. Maar er was íéts geweest. Maar wat?!
Jo had iets geschreeuwd over een verstekeling. Wist ze iets? Of was het toeval.

Uitgeput kwam ik weer boven.
Ik wist niet wat Jo leuk aan water vond, maar daar had ik ook geen zeggen over.
Stiekem dook ik op bij de ramen van de kajuit, en ik tikte er zachtjes op.
Jo, die net haar nieuwe kleren vermaakte, keek op.

---

i wanna vincent van gogh cry in a corner