De Kwaadaardige Club || RPG - Speeltopics

[ bericht aangepast op 7 jan 2017 - 14:48 ]

i wanna vincent van gogh cry in a corner

(NeverToucMe, kan het kloppen dat ik Aryane niet kan vinden bij de karakters?)
Martyr

Ik kijk naar het joch in de deuropening:
'Je zus is boven,' zeg ik. Hij kijkt me niet-begrijpend aan.
'Iratus is je zus, haar echte naam is Quinn, maar ze gebruikt liever anderen namen om zich achter te verschuilen.' Hij rent naar boven. Ik ga achter hem aan.
De jongen (wiens naam ik vergeten ben) wil aan kloppen, maar ik gooi deur open.
'Misschien is het vriendelijk om je broertje gedag te zeggen?' Ik kijk naar het jongetje. Tranen staan hem in de ogen.

[ bericht aangepast op 5 mei 2016 - 8:51 ]

i wanna die with you once or twice.

Dubbel

[ bericht aangepast op 5 mei 2016 - 8:50 ]

i wanna die with you once or twice.

Maya

Wacht broertje?
Is Daniël je broertje Iratus?
Iratus knikt huilend ja.
Dat is toch juist leuk...., of niet?
Daniël kijkt verward naar ons, en vraagt ons na een tijdje waarom Iratus aan het huilen is.
Ze huilt om jou, zegt Martyr een beetje geïrriteerd, en verlaat de de kamer.

Just be yourself

Jo
Oppeens krijg ik een paar voeten in mijn rug en val naar voren, bovenop Martyr.
Gehaast rollen we van hem af. 'Jij ook al!' zei Martyr geërgerd
'Ik wat?' zei Iratus, die boven op mij was gevallen.
'Jij zit hier ook al beneden.'
'Ja, wat dacht je dan?' zei Iratus geërgerd.

Juist dan komt Kay binnen, en hij kan zijn lachen haast niet inhouden.
'Jullie twee hadden toch straf!'
'Begin jij ook al,' zegt ik bozig.
'Naar boven, allebei. Stelletje kleuters!'
Kay grijnst nu breeduit.
Langzaam sta ik op en loop naar boven, bij de laatste tree aangekomen gaat de bel, ik besluit even stil te staan, misschien is dit het goede moment om naar de bibliotheek te gaan.
Ik hoorde dat er een klein jongetje voor de deur stond, de mensen uit de kamer onder mij gingen naar de deur, ook Iratus.
Dit is mijn kans! Snel liep ik de trap af en rende naar de bibliotheek.
"!#@#%" vloekte ik, hij is op slot. Dan maar inbreken, dat ben ik wel gewend, dat moest ik vaak doen voor Davy bij andere schepen, eerst het kostbare goud meenemen en dan terug gaan voordat de kraken kwamen.
Ik pakte mijn ketting waar een ankertje aanhing. Met de haakjes van het anker ging ik proberen het slot open te krijgen, 'klik!' gelukt. Net toen ik de deur wou openmaken hoorde ik iemand naar boven rennen. Als dat Martyr maar niet is, anders heb ik een probleem, als hij ziet dat ik er niet ben... Ach wat kan hij me doen, hij kan niets afpakken want ik heb niets... Alleen kan hij me pijn doen... maar ach, die gok wil ik maken...
Snel deed ik de deur open en ging naar binnen, van oude toverboeken tot kinderboeken, alles was er. Niet dat het groot was maar er was veel. Ah! Daar is een goed boek! Hoe word je Evil. Snel pakte ik het boek en rende uit de Bibliotheek. Toen ik bijna bij de trap was kwam ik erachter dat ik de deur niet dicht had gedaan, ach, daar komt toch niemand achter.
Langzaam liep ik naar boven, "`#@4" fluisterde ik, Martyr is boven, met dat kleine joch. Nouja, dan maar even naar buiten. Maar toen ik bijna bij de buitendeur was hoorde ik de deur van boven opengaan...

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Aryane staat er inderdaad niet bij, want ze hoort er niet bij. Ze is gewoon de zus van Iratus en Daniël. Verder kan ze niks.

i wanna vincent van gogh cry in a corner

Martyr

Ik kijk naar benden. Ik loop de trap af, en ik zie Jo staan. Ik ben het zat. Ik hussel haar gedachtes en ik grijns. Ik moet braaf binnen blijven of ik vergeet spontaan wat ik aan het doen was en ga weer naar binnen, zal ze nu horen.
'De volgde keer moet je misschien iets voorzichtiger doen,' mompel ik tegen haar.

i wanna die with you once or twice.

IRATUS
Tot mijn schrik voel ik tranen over mijn gezicht glijden, terwijl ze zachtjes in mijn schoot vallen. Ik heb nooit nooit gehuild.
Voor mij heeft het altijd in een teken van zwakte gestaan, en de wetenschap dat ik huil, laat me nog harder snikken.
Maya, ook net nieuw hier, komt bij mijn bed zitten en begint te praten, maar ik kan het niet opbrengen om te luisteren. Ik mag haar niet. Ze straalt iets warms uit, terwijl ik mijn hele leven al zo'n beetje een bitch ben.
Dan zwaait de deur open en natuurlijk staat daar Martyr. Altijd Martyr. Dan merk ik Daniël weer op, vlak voor Martyr.
'Misschien is het vriendelijk om je broertje gedag te zeggen?'
Ik steek mijn middelvinger naar Martyr op.
'Dus daarom ben jij de martelaar!' schreeuw ik, door Maya heen. 'Altijd jij weer, met je geheimen. Hij is zeven. Kijk dan! Hij huilt. Hij kan dit niet aan. Die schok blijft hangen Martyr. Maar wat snap jij van familie!'
Ik wil eigenlijk weglopen, maar Daniël staart me nog steeds met betraande ogen aan. Ik loop naar hem toe, terwijl ik Martyr weg probeer te duwen (hij staat er al een tijdje niet meer en pak zijn hand.
'Kom maar.'

[ bericht aangepast op 5 mei 2016 - 16:23 ]

i wanna vincent van gogh cry in a corner

Jo
'De volgde keer moet je misschien iets voorzichtiger doen,' mompelt Martyr tegen me.
Voorzichtig loop ik de trap op, daar zit Iratus te huilen met een klein joch. Het is misschien beter dat ik haar niet stoor dus ga ik voor de deur in het boek kijken, of nee, misschien niet zo slim, straks pakken ze mijn boek af! Ik pak mijn schrift, mijn pen en begin een gedicht te schrijven:
Opgesloten in een kleine kamer, sla ik mijn ogen neer, kijk naar de regen, zo vrij maar zo gevangen.
De zoute smaak in mijn mond, ik word er gek van! Waar komt het weg?
Ik kijk in de spiegel, een traan…
Bijt op mijn lip, Auw! Bloed…
Bos! De plek waar ik wil zijn, maar de plek waar ik niet kan zijn.
Het geritsel van de bladeren, de geur van de bloemen, het…! Ach, laatmaar.
Terug naar de realiteit.
Donker, snel steek ik een kaars aan, vuur, vlam, rook.
Ik heb de macht over de vlam, net zoals hun de macht over mij hebben.
Maar eens…
Lacht de zon, ren ik door het bos! Eet ik alle chocolade van de wereld!
Vlieg ik! Ben ik vrij! Ben ik…!
Ach, laatmaar.
Terug naar de realiteit.
Opgesloten in een kleine kamer, geen uitweg, geen stem…
Ben ik hier nog wel even…

Dan komt Kay naar boven gelopen,
"Is Iratus nog steeds met dat Jochie bezig?" vroeg hij.
"Ja... Daarom zit ik hier ook." zei ik geïrriteerd schrijven vind ik leuk maar dan moet niemand mij afleiden.
"Ohw! Je bent wat aan het schrijven!? Geef eens hier?!!" zei Kay en pakte mijn schrift af.
"Kay! Geef terug!" zei ik paniekerig. Kay hielt het schrift boven mijn hoofd zodat ik het niet kon pakken.

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Martyr

De woorden van Iratus galmen door mijn hoofd. Duizenden keren. Ik loop de deur uit en smijt hem achter me dicht. Ik loop weg, ik ga naar de speltuin. De enige plek waar nooit iemand nog komt. Somber kijk ok voor me uit. Ik vraag me af of ik ooit nog terug ga naar dat verdoemde huis,

[ bericht aangepast op 5 mei 2016 - 16:35 ]

i wanna die with you once or twice.

DANIËL
Mijn zus! Iratus is mijn verloren zus. Quinn... Waarom ging ze. Was het vanwege mij, of door onze ouders. Zij zeggen dat Quinn een monster was... En toen hetzelfde over mij...
Ik laat me meevoeren door Quinns hand, en ze stopt op wat waarschijnlijk de zolder is. Het licht kiert maar op een paar plekken naar binnen.
'Dus jij bent mijn zus?' fluister ik, verstikt. 'Quinn?'
'Ja,' zegt ze, met een iets hogere stem dan ze eerst had. 'Ik wilde het je vertellen, als je ouder zou zijn. Maar Martyr had het je niet mogen vertellen.'
Ik wist niet precies wat ik moest zeggen. 'Daniël, wij zullen voor je zorgen. Maar voor sommige mensen moet je uitkijken. Met name Martyr. Die is te slim, zo slim dat het bijna eng is. En Kay is een vervelende klier. Als je merkwaardige dromen krijgt... Zijn schuld, meestal dan.'
'Ira - Quinn...'
'Ik heb liever dat je Iratus zegt. Wil je dat alsjeblieft voor me doen?' zegt ze, en ze hurkt iets dieper. Niet dat zij nou zo groot is, maar ik ben ook niet zo heel lang.
'En Daniël - '
'Zeg maar Daan. Voelt vertouwder.'
'Daan... Je kunt altijd naar me toe komen. Ik heb je zo gemist, die zes jaren zonder jou. Je bent zo enorm gegroeid... Jij blijft mijn broertje. Oke?'
Ik huil nu echt. Zij ook, maar zij is een meisje. Ik veeg de zoute tranen weg, en ik omhels haar, en zij vleit zich tegen mij aan. Ze ruikt naar amandelen, een geur, die ik onwillekeurig toch herken...

i wanna vincent van gogh cry in a corner

Maya

Ik sta achter de deur mee te luisteren met het gesprek tussen Daniël en Iratus,
'Jij blijft mijn broertje. Oke?' hoor ik Iratus zeggen.
Ik ga op de trap zitten,
Had ik nog maar familie...., voor mijn gevoel hoor ik hier niet thuis, ik word een beetje buitengesloten door de groep.
Niemand schenkt me echt aandacht.
en met die laatste zin barst ik in tranen uit, niemand begrijpt me.

Just be yourself

Martyr

Ik weet dat de nacht aan het verstrijken is en ik hier al minstens een uur of twee moet zitten, maar ondanks dat ben ik van plan hier nog langer te blijven zitten. Ik weet niet wat er zal gebeuren als ik nu vertrek, waarschijnlijk wordt er in dat vervloekte huis een feestje gevierd. .

[ bericht aangepast op 9 mei 2016 - 16:22 ]

i wanna die with you once or twice.

IRATUS
Ik denk door de hele gebeurtenis onwillekeurig toch aan de jongen de net afgedropen is door mijn geschreeuw.
Ik had het niet gemeend, ik had het niet willen roepen.
Want voor mij is hij altijd een grote broer geweest, die me terechtwees, met me twistte en discussieerde. Die er meer voor me geweest is dan Aryane in haar hele leven had kunnen doen en Daniël... is het kleine broertje, de jonge dwaas, die ik, als ik wil, kan kneden en vormen. Maar het enige wat hij nog hoeft te leren is wat meer meedogenloosheid, iets wat door de jaren heen altijd vergeten word.
Martyr, die jongen die bedacht dat ik er ook nog was, tegen me praatte, of hij me nou terechtwees, straf gaf, grapte of wat dan ook deed.
Ik wist waar hij zat.
Het was een plek waar ik heel vaak over van alles en nog wat zat te tobben.
De oude speeltuin.
'Daan, ik weet dat je er misschien wat te oud voor bent, maar zullen we even naar de speeltuin?'

Daniël zat wat op de oude schommel terwijl ik naar Martyr liep.
'Het spijt me.'
Geen antwoord.
'Echt waar, misschien ben je wel helemaal klaar met me, maar...'
Geen reactie.
'Ik ga.'

Mijn hele leven leek om hem te draaien, en ik wist niet waarom. In mijn gedachten weerkaatste duizenden keer zijn naam, maar ik... begreep het niet.

i wanna vincent van gogh cry in a corner

Maya

Inmiddels zijn we met zijn allen aan het eten, niemand praat echt, iedereen is moe.
na een tijdje vraagt Jo 'waar zijn Iratus, Daniël, en Martyr eigenlijk?'
Niemand wist daar antwoord op te geven.
Ik zit nog steeds op de trap terwijl ik meeluister naar het gesprek aan de eettafel, ik sta op en loop de kamer binnen.
'Ze zijn bij de oude speeltuin, ik heb ze horen praten. Volgens mij had Iratus iets verkeerds gezegd tegen Martyr.'
Een paar mensen kijken verbaasd naar me, niet wetend dat ik blijkbaar zo veel in de gaten heb,
de rest zit nog gewoon lekker in zijn eten te porren.
Ik ga aan tafel zitten en denk na, waarom mogen ze me nou niet?
Ik snap dat ik niet zo slecht ben, maar het is niet dat iemand me helpt er beter in te worden.
Ik ben net nieuw hier en niemand lijkt wat om me te geven, misschien moet ik hier maar weggaan dan.
Maar per ongeluk zei ik dat laatste hard op, en iedereen leek opeens wel interesse in me te hebben.

Just be yourself

Martyr

'Iratus,' zeg ik uit eindelijk,'waarom verontschuldig je je? Het is logisch dat je denkt dat je me gekwetst hebt,maar de werkelijke schuldige is de waarheid,'mijn stem gaat over in fluisteren,' maar het wordt al avond en je broertje is vast heel moe.'
'Nee,' zegt ze simpelweg.
'Waarom ben je eigenlijk gekomen? Ik bracht je broertje naar je toe, terwijl je hem niet wou zie.'
Ze haalt jaar schouders op. Ik weet dat ik haat alles moet vertellen.
'Het begon allemaal toen ze mij de naam Martyr gaven. Ze waren met me naar een dokter geweest en zo kwamen ze achter mijn vreemde krachten. Ze zette me op straat en ik kwam bij best aardige mensen terecht, ik was vier toen ze sporloos verdwenen en ik naar het weeshuis moest. Ik viel buiten de groep, niemand mocht mij. Al het personeel daar gaf mij straf, altijd. Ik deed nooit iets, ik hield mijn krachten verborgen, maar zij probeerde mij te dwingen hem te gebruiken. Gewoon, zodat ze van mij af waren. Ik was het braafst van het hele huis! Ik ontsnapte en ging naar deze speeltuin. Mijn nieuwe huis werd bij alle personen die er nog wonen, we stalen eten, probeerde te overleven.
Toen ik elf werd, was ik alleen nog maar uit op wraak. Ik heb alle mensen die mij pijn deden hetzelfde aangedaan. Ik maakte al hun goede herinneringen kapot. Ik ging hier heen, en wachtte op vergiffenis. Ik wist dat ik alles niet zo had moeten doen, al hst stelen en vooral mensen zoveel pijn aan doen als ik had. Er kwam nooit iets of iemand. Behalve jij. Ik wist het, niets zou me kunnen vergeven, maar als ik jou zou beschermen dan zou ik mezelf meer kunnen vergeven. Jij leek zoveel op mij, jij maakte zoveel dezelfde fouten.. Ik ben niet slecht, maar ik ben ook niet goed. Er zijn zoveel slechte mensen, bij sommige draait het echt om macht, maar bij mensen zoals wij alleen om pijn te verbannen uit onze zielen. Om mensen pijn tegeven en te laten zien wie er fout waren. Als het 'goede' ons dan probeert te verslaan, dan verliezen we niet van hen, maar vanonszelf. Wij hebben echt wat verwoest, want lang niet iedereen deed ons pijn, maar wij heb wel. En ze willen wraak. Alles draait om macht en wraak. Maar niemand is helemaal slecht of helemaal goed. Al zou je het nog zo graag willen.'

[ bericht aangepast op 9 mei 2016 - 16:25 ]

i wanna die with you once or twice.