[RPG - 300] Utrechts Stedelijk College • Speeltopic - Speeltopics

14 maart 2016 - 19:09 Ziegler is offline

Ziegler 20534

Utrechts Stedelijk College

Het Utrechts Stedelijk College, onder velen beter bekend als het USC, is een school die al bijna zeventig jaar gevestigd is in het wonderschone Utrecht. De school staat erom bekend zijn leerlingen goed te ondersteunen in hun leerproces, de begeleiding staat altijd voorop. Het USC biedt onderwijs aan voor jongeren van 12 t/m 18 jaar op zowel het vmbo-, havo- als vwo-niveau. In deze RPG volgen we een aantal leerlingen van het USC in hun examenjaar. Lukt het ze om die laatste punten binnen te halen en hoe gaat het met de voorbereidingen op die beruchte eindexamens?

Rollen
Naam | User | Leeftijd | Niveau | Pagina

Topics
• Rollentopics 1
• Praattopics 1
• Speeltopics

Begin
We beginnen op maandag 19 september. Dit is alweer de derde week van het schooljaar, wat betekent dat de leerlingen weer een beetje gewend zijn aan het schoolleven. Er zullen onderhand toetsen opgegeven worden. We spelen vanaf 13:00 dat de bel gaat om middagpauze te gaan houden, wat alleen voor de bovenbouw is.

[ bericht aangepast op 14 maart 2016 - 20:28 ]

Big girls cry when their hearts are breaking

30 maart 2016 - 23:53 R3HAB is offline

R3HAB 12456

Alexander 'Jeaden' Kleijnenhoven
Examenjaar • Havo • Zestien jaar

'The devil is real and he is not a little red man with horns and a tail.
He can be beautiful, because he's a fallen angel and he used to be God's favorite.'

Verbluft keek ik nog even naar de bal die nog in het goal lag, terwijl Hannes al even enthousiast als mij er bij gesprongen was. ‘Je bent toch niet zo’n verschrikkelijke voetballer.’ Hoorde ik de jongen dan ook zeggen wat me toch van lichte zenuwen in lachen uit deed barsten. Ik voelde zijn hand een tik op mijn billen geven, wat de jongen een speelse stomp opleverde. ‘Nou zo door doen pretty ass.’ Wiebelend met mijn wenkbrauw keek ik nog even naar Hannes, voor deze met de bal naar de goal rende waar Daley in stond. Echter wist deze schot Daley vol in zijn gezicht te raken in plaats van de goal te bereiken. Automatisch gleed mijn hand voor mijn mond en trok dan ook Hannes iets aan zijn broek naar achter toen Daley begon te schreeuwen. Oké ik zou het ook niet fijn vinden als iemand eerst een bal vol in mijn gezicht schoot en daarna ging lachen, maar grapjes maken over medicijnen was ook weer niet nodig. Echter leek Hannes zich hier totaal niet aan te deren. Net zoals Mo die gewoon het veld op kwam. Ik kon het niet laten om met mijn ogen de jongen te volgen. Nog steeds sprankelde kleine zweetdruppels op zijn gezicht van het opdrukken. Het was bij lange na zo erg niet als hij terug kwam van de sportschool of voetbal. Ik had niet in de gaten dat ik Hannes weer had los gelaten, terwijl Mo nu richting ons aan het rennen was. Hij wist een bal tussen mijn benen door te passen. Ik beet even op mijn lip en besloot maar niet achter de jongen aan te rennen. Scoren deed hij zo en zo wel. Daar ging iemand zoals ik echt geen verandering in brengen, helaas.
De jongen wist dan ook nog een paar keer daarna te scoren. Ik was misschien snel met rennen, maar ik had eenmaal geen tactiek met bal werk. Toen ik een enkele keer de kans had om op de bal te schieten, struikelde ik bijna waardoor Milou de bal wist te krijgen. Ze wist helaas niet te scoren. Ook al was ze van de tegenpartij, maakte het me niet uit of het meisje bij ons scoorde. Ze had zojuist echter ook gejuicht toen ik scoorde. Ik was ergens diep van binnen nog steeds versteld er van geweest en wist al dat ik een tweede op mijn buik kon schrijven.
‘Waar is de uitdaging eh?’ hoorde ik Mo nog zeggen na zijn zoveelste doelpunt. Om mijzelf toch iets te bewijzen, ging ik meer richting de goal van de tegenpartij staan. Ik wist de bal te krijgen van Hannes en stond dan ook echt dichtbij de goal. Alleen maar schieten Jeaden. Je kunt het. Daarnet had je ook gescoord. Toen had je echter nog niet zo veel mensen die naar je keken. Ik probeerde het kleine nare stemmetje in mijn hoofd te negeren en veel te hard trapte ik de bal ook tegen de paal van het goal aan en kwam deze dan ook vol terug in mijn gezicht. Met een klap kwam ik op de grond terecht en bleef dan ook even liggen. Fuck.
Na enige secondes kroop ik weer op, waar ik Hannes bij een leraar zag staan. Mijn oren suisden een beetje, maar wist net op te maken dat de jongen naar de directeur gestuurd werd door het incident met Daley. Gelukkig kwam de docent nu ook naar mij toe, gezien ik mezelf vol in mijn gezicht had geraakt, waardoor ik van het veld af mocht. Hoofdpijn had ik nu dan ook wel en dit was de perfecte gelegenheid om achter Hannes aan te gaan, die onwijs boos was. Het was een geluk bij een ongeluk. Ik liep de veld af en keek bewust niemand aan uit schaamte. Altijd als er veel druk op mij lag kreeg ik last van een rare vorm van verstikking. Ik had dat voornamelijk bij projecten waardoor niemand met mij samen wilde werken. Gelukkig was Hannes zo’n imbeciel om alsnog met mij het altijd te willen doen. Ik schaamde me echter wel enorm voor deze afwijking. Iedere keer voelde ik me dan ook de grootste nul op aarde. Het enige moment waar ik minder last had van plankenkoorts was tijdens dansen. Op een of andere manier kon ik dan alles ietsjes van mij afzetten, hoewel dit ook lang geduurd had. Als ik danste voelde het echter vaak alsof ik alleen was zonder allerlei kijkers rond mij heen. Toch bezweek ik hier ook nog wel eens in als er uit het niets vreemde dingen gebeurden die ik niet verwacht of andere dergelijke dingen.
Ik liep de school weer in, waar ik even naar het omkleed hok ging. Ik viste daar de pilletjes die Hannes hoorde te slikken uit mijn tas. Hannes had mij ooit in vertrouwen genomen om een klein setje aan pilletjes bij me te laten dragen. Iets waar ik toch enigszins blij mee was dat de jongen zo op mij vertrouwde gezien niemand dat deed. Ik grabbelde nog wat in mijn zak, waar ik mijn mobiel tevoorschijn toverde. Ik keek even naar het korte gesprek van mij en Mo en twijfelde dan ook even of ik hem een appje moest sturen of hij nog op me wilde wachten op school. Echter had ik mijzelf daarnet zo voor schut gezet dat ik het niet durfde. Ik stopte mijn mobiel dan ook snel weg om naar de kantoor van de onderdirecteur te lopen, waar Hannes boze stem duidelijk uit het hokje hoorbaar was. Net wanneer ik plaats wilde nemen in een van de stoelen, werd de deur open gegooid en schopte de Hannes woedend een willekeurige schooltas weg. ‘Gadverdamme.’ Schreeuwde de jongen dan ook uit, wat me snel naar de jongens arm deed grijpen voor de jongen zich uit de voeten wist te maken. Ik had op dit moment namelijk niet bepaald zin om achter hem aan te rennen na de bal die ik zelf in mijn eigen gezicht getrapt had. Ik duwde Hannes zachtjes de wc in, waar ik hem tegen de wasbak drukte. Ik haalde het zakje pillen uit mijn kontzak van de gymbroek die ik nog aanhad. Ik had geen tijd om mezelf om te kleden gehad. Ik zocht oogcontact met de jongen waar ik de pillen hem even voorhield voor ik deze op de wasbak zetten samen met mijn flesje water. ‘Je mag er een slikken, Hannes en daarna samen een sigaret roken. Of we gaan nu direct een sigaret roken en rustig worden, oké. Het is jouw keuze en ik vind alles oké zolang je nu niet uit woedde deze pillen weg gooit.’ Troostend legde ik mijn hand op de schouder van de jongen waar ik geruststellend in kneedde en Hannes een glimlach zond. ‘Ik blijf bij je. Hoeveel uur je ook moet nablijven bij een of andere zeepneus. Ik kan toch wel extra lesstof gebruiken en jij ook wel, meneer Joncker’ vervolgde ik snel waar mijn glimlach iets breder werd. ‘Dus kies maar snel iets uit zodat we een sigaret kunnen gaan roken en samen een contract tekenen dat we nooit meer mee gaan doen aan voetbal, gezien we beide enorm zuigen.’

[ bericht aangepast op 31 maart 2016 - 0:02 ]

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

2 april 2016 - 19:22 Naird is offline

Naird 10646

Beau ter Ham

"What does all our love amount to?"

Bezorgd werp ik een blik op Manami terwijl ik haar een tikkeltje onhandig probeer te ondersteunen. Ik ben alleen niet veel meer dan een verzameling botten met wat huid en onontwikkelde spieren dus het kost me wat moeite om zelf niet per direct om te vallen. Gelukkig is de EHBO post niet ver weg van de velden en bereiken we heelhuids het kamertje. Nou ja, heelhuids, afgezien van een verstuikte enkel dan.
'Gaat het?' Vraag ik zachtjes terwijl ik een tikkeltje verlegen naar Manami kijk. 'Heb je liever dat ik ga?' Voeg ik er aan toe en leun wat tegen een tafeltje aan. 'Of zal ik bl-' blijven had ik willen zeggen maar ik kan mijn zin niet afmaken door een groot lawaai. Kennelijk was het zogenaamde tafeltje waar ik zonet nog tegen aanleunde geen tafeltje maar een losliggende plank met een verfpot erop. Vraag me niet waarom dat in de EHBO post ligt. Een soort Charlie Chaplin achtige scène speelt zich vervolgens af waarbij de verfpot – gelukkig gesloten – half door de ruimte vliegt en met het nodige kabaal over de grond stuitert.
'-blijven?' Maak ik dan toch nog mijn zin af terwijl ik een beetje verloren naar de grond staar. Jeetje wat beschamend zeg.

Stereotype nerd • Vwo • 17 • Examenjaar

I just caught the wave in your eyes

2 april 2016 - 21:49 Ken_ is offline

Ken_ 18305

Manami Akiyama
Vwo || 16 || Verlegen

Gelukkig was het Beau die me hielp met me naar de Ebho te brengen, doordat ik op hem leunde was het ook voor hem best lastig om me op te helpen waardoor ik me weer een lompe idioot voelde om het hem zo lastig te maken. Eens we bij de Ebho waren ging ik zitten op een stoel en keek even pijnlijk naar mijn enkel. Ik voelde mijn hartslag erin kloppen en het leek op te zwellen, dit was dus niet best.
'Gaat het?' vroeg Beau me en ik knikte zachtjes hoewel eens ik bewoog het me wel een pijnscheut opleverde. 'Heb je liever dat ik ga?' Vervolgde hij waardoor ik hem even aankeek en nauwlettend volgde. hij ging zitten op een plank en ik had net door wat er gaande ging, maar mijn waarschuwing was te laat. 'Of zal ik bl-' zijn vraag kon hij niet afmaken of een pot verf vloog over onze hoofden en vielen met een luid kabaal op de grond waardoor ik mijn hand voor mijn mond had gehouden en iets geschrokken naar Beau keek. '-blijven?' eindigde hij zijn vraag beschaamd. Ik was niet de enige die ietsjes onhandig was en een zachte gniffel verliet mijn lippen waarna ik Beau naar me toe wenkte. " Ik zou echt heel graag hebben dat je blijft. Noedelham?" zei ik en stak mijn hand naar hem uit.
Echter kwam de verpleegster niet veel later en keek kwaad naar het zooide die we gemaakt hadden. "Het spijt me, ik moet ergens aan leunen en eh gooide die pot dus om, want mijn enkel is verstuikt". zei ik onschuldig en keek de dame aan, puur om Beau uit de nood te helpen, want dat doen vrienden.

Johannes Frederick Joncker
Havo || 17 || Hyperactief

Drie dagen nablijven, DRIE FUCKING DAGEN. Alsof hij het niet verdient heeft. Kwaad kwam ik dan ook naar buiten , maar voordat ik weg kon lopen werd ik tegen gehouden. Kwaad draaide ik me om "Wat!" ik wilde mijn arm wegrukken , maar keek recht in de ogen van Jeaden waardoor ik ontspande. Hij trok me de wc in en drukte me tegen de wasbak aan, waardoor ik hem fronsend aankeek.
Eens hij een zakje met pilletjes voor mijn neus hield keek ik hem echter kwaad aan. Niet hij ook al, daarnet had ik al genoeg gezeur gekregen over die vervloekte pillen en in deze bui zou het me nog een erger iemand maken dan ik nu al was.
Ik probeerde zijn blik te ontwijken, maar hij keek me veel te doordringend aan, waardoor ik wel moet kijken, met tegenzin natuurlijk. Hoewel Jeaden van die prachtige blauwe o- wacht wat.
Ik beet op mijn lip en probeerde aan andere dingen tez denken dan woede en mooie ogen. ‘Je mag er een slikken, Hannes en daarna samen een sigaret roken. Of we gaan nu direct een sigaret roken en rustig worden, oké. Het is jouw keuze en ik vind alles oké zolang je nu niet uit woedde deze pillen weg gooit.’ mijn ogen gleden beschaamd naar de grond en zijn troostende hand deed me even ontspannen en harder op mijn lip bijten. Ik haatte die pillen, ik haatte mijn 'afwijking' ik haatte school, leugenaars zoals Daley, maar wat ik niet haatte was mijn beste vriend en de passie die we samen deelden. . ‘Ik blijf bij je. Hoeveel uur je ook moet nablijven bij een of andere zeepneus. Ik kan toch wel extra lesstof gebruiken en jij ook wel, meneer Joncker’ vervolgde hij glimlachend waardoor een zacht lachje mijn lippen verliet en ik hem met een zwak glimlachje aankeek. ‘Dus kies maar snel iets uit zodat we een sigaret kunnen gaan roken en samen een contract tekenen dat we nooit meer mee gaan doen aan voetbal, gezien we beide enorm zuigen.’ met deze woorden knikte ik lachend en haf hem een korte bro hug. "Bedankt" zei ik gemeend en liet hem dan weer los. "Een Sigaret zal me goed doen." zei ik de pillen negerend en haalde nog iets nerveus een hand door mijn warrige haren.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

2 april 2016 - 22:16 Naird is offline

Naird 10646

Beau ter Ham

"What does all our love amount to?"

Gelukkig kan Manami wel lachen om mijn gestuntel en ik kijk haar zwak glimlachend aan. Mijn wangen worden weer wat roder als ze mij naar zich toewenkt.
'Ik zou echt heel graag hebben dat je blijft. Noedelham?' Ze steekt haar hand naar me uit en verlegen pak ik haar hand vast. Voorzichtig neem ik naast haar plaars zonder haar van het bed af te duwen – gezien ik handig genoeg ben om dat te doen.
'Noedelham.' Bevestig ik vervolgens en kijk haar blij aan. Dan wordt de deur opengegooid door Bertha de verpleegster, de enige volwassene op deze school die niet altijd even blij is om me te zien. Nu moet ik zeggen, ik heb al vaak genoeg op haar deur geklopt omdat ik wéér eens iets doms had gedaan bij gym.
'Alwéér, ter Ham?' Zegt ze alles behalve geamuseerd terwijl ze de puinhoop in zich opneemt. Haar humeur wordt er zichtbaar alles behalve beter op en ik wil net mijn mond openen om iets te zeggen wanneer Manami me al te hulp schiet.
'Het spijt me, ik moet ergens tegenaan leunen en eh gooide die pot dus om, want mijn enkel is verstuikt.' Ze kijkt Bertha onschuldig aan en gelukkig lijkt het te werken want haar blik verzacht alweer wat.
'Het is al goed, verstuikt zei je? Laat me eens kijken...' Ze knielt neer en voelt wat aan Manami's enkel. 'Ja je hebt gelijk, die is verstuikt.' Ze staat op en pakt een zak ijs die ze op de zwelling legt.
'Zou ik wat mogen vragen, mevrouw?' Probeer ik zachtjes.
'Hm?' Krijg ik als antwoord.
'Waarom staat er een pot verf in de EHBO post?' Ik probeer mijn gezicht in de plooi te houden en Bertha kijkt me een beetje vreemd aan.
'Ik heb eigenlijk geen idee, maar goed, probeer eens zelf te staan meisje?'

Stereotype nerd • Vwo • 17 • Examenjaar

I just caught the wave in your eyes

3 april 2016 - 15:12 R3HAB is offline

R3HAB 12456

Alexander 'Jeaden' Kleijnenhoven
Examenjaar • Havo • Zestien jaar

'The devil is real and he is not a little red man with horns and a tail.
He can be beautiful, because he's a fallen angel and he used to be God's favorite.'

Zachtjes trok de jongen me in een omhelzing, die ik meteen beantwoorden. Veel jongens van onze leeftijd zouden dit raar of niet begrijpen, maar op een of andere manier was ik blij dat Hannes dit niet had. Ik hield echt enorm van deze kleine waarderingen. Hannes was misschien geen Mo, maar hij kwam wel ontzettend dichtbij. Ik trok hem nog iets dichterbij, voor de jongen mij losliet.
‘Bedankt. Een sigaret zal me goed doen.’ De jongen haalde een hand door zijn ietwat warrige haren. Het gaf hem een ietwat wilde look, iets wat ik altijd al goed bij hem vond staan. Ik stak de pilletjes weer in mijn kontzak, waar ik mijn pakje sigaretten en aansteker uit haalde. Het pakje was ietwat geplet door mijn val toen de bal vol in mijn gezicht terug gekaatst was, maar de kwaliteit van de peuken zelf zou waarschijnlijk toch niet achter uit gegaan zijn hierdoor. Ik haalde nog speels een hand door zijn bruine lokken, voor ik naar zijn hand greep. ‘Hoe heb je ooit de pauze vol kunnen houden zonder peuken, of heb je stiekem een geheime voorraad aangelegd waar je mij nog over moet vertellen.’ Ik grijnsde speels naar de jongen, voor ik hem aan zijn hand de wc uit trok, naar de rokershok. Ik plofte neer in mijn gymkleding en trok Hannes naast me. De zonnestralen kietelde mijn blanke huid, dat toch niet gekleurder dan het nu was zou worden. Ik viste twee peuken uit het pakje, waar ik een tussen Hannes lippen stak en afstak voor ik dit zelfde riedeltje bij mezelf deed. Ik nam een hijs, voor ik de rook langzaam weer weg blies. Het schoolplein was verlaten omdat de lessen nog volop bezig waren, maar ik hield wel van deze rust. Ik kon echter geen snoep nu bij iemand scoren, iets waar ik wel van baalde. Mo’s lippen waren misschien wel zoet, maar niet ongezond genoeg en daarnaast zal ik toch ook wel een moord doen voor zijn lippen. Ik tapte wat as van mijn smeulend sigaret, voor ik nog een kleine hijs ervan nam. Mijn benen had ik opgetrokken op het bankje zodat ik in een kleermakers zit zat. Mijn gezicht prikte nog akelig na van de bal die ik zojuist in mijn gezicht had gekregen en hoopte dan ook maar dat ik geen lelijke plek ervan op mijn gezicht zou krijgen. Niet dat het me eigenlijk deerde. Ik was toch niet echt knap van mijzelf, dus als mijn neus wat minder recht stond, dan zou niemand het toch merken. Daarnaast had ik te erge honger om me daar nu zorgen over te maken. Ik zetten mijn mobiel aan de andere kant van mij neer, waar Hannes niet zat – in hoop voor een appje van een bepaalde persoon, hoewel ik niet zal weten wat die persoon zou moeten typen naar mij. Eigenlijk wilde ik nog een bevestiging voor vanmiddag, gezien alles nog zo onwerkelijk voor mij klonk en ik wilde niet straks Hannes afschepen voor iemand die zich toch had bedacht na mijn enorme faal moment. Ik wilde niet onzeker zijn, echt niet, maar het gebeurde automatisch.
Ik staarde wat naar de tas van Hannes, voor ik naar deze greep en open ritste. ‘Je hebt toch wel iets van zoetigheid mee, of niet Hannes. Iets van Smarties, M&M’s, Roze koeken… iets.’ Schooide ik ietwat wanhopig naar de jongen. Ik vond echter tot nu toe enkel schoolboeken wat mij enorm demotiveerde. Ik zette een klein pruillipje op, waar ik smekend naar de jongen keek. ‘Op enkel sigaretten en slechts één broodje met witte en fruit chocolade hagelslag kan ik niet een hele dag teren. Hannes, Please.’

[ bericht aangepast op 3 april 2016 - 15:18 ]

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

3 april 2016 - 16:02 Sempre is offline

Sempre 5089

ELLA VAN RIDDERSHOVEN

• Be careful who you trust, the devil was once an angel •
• Outfit • HAVO •

De jongen reageerde verontwaardigd op mijn opmerking over het feit dat ik hem wel als een voetballer zag. Ik lachte lichtjes toen hij me vertelde dat hij ijshockey speelde, iets wat ik compleet vergeten was en uitlegde dat voetbal verboden terrein voor hem was.
"Het spijt me, ik hoop niet dat ik je gekwetst heb," zei ik plagerig en ving de bal op die hij naar me gespeeld had omdat ik niet goed oplette en ik had geen zin om hem tegen me aan te krijgen. Mijn blik was weer even kort gericht op het voetbalveld, maar gleed al snel verder naar de jongen voor me die vroeg hoe het met me ging.
"Het gaat wel goed met me, ik ben best blij dat dit het laatste jaar is hier." Antwoordde ik met een glimlach. Ik kon niet wachten om volgend jaar mezelf aan te melden bij de Rockacademie. Niet dat ik wist of ik goed genoeg was, maar ik wilde het gewoon proberen. En anders was het mijn plan om Hbo MER te doen, zodat ik later een eigen bedrijfje kon oprichten. Uiteraard zou ik gewoon muziek blijven maken, maar ik was realistisch genoeg om te weten dat je altijd een back up plan nodig hebt. "En hoe gaat het met jou?" Vroeg ik hem vervolgens.
Nadat ik weer afwezig naar het voetbalveld had gestaard, nu vooral kijkend naar Milou die er maar weinig van bakte. Niet dat ik het beter kon, maar daarom was ik ook bij het volleyballen gaan staan. Er leek ook een soort spanning te ontstaan tussen Johannes en Daley, die ik met enige interesse volgde. Ik schrok pas op toen Valentijn de bal uit mijn handen sloeg en wat verward keek ik de jongen aan.
'Wie is het die je aandacht vangt daar op het veld?' Vroeg Valentijn met een grijns en ik trok even een wenkbrauw op voor ik me realiseerde dat ik weer eens had zitten staren. Alweer. Om Daley maar niet op te brengen, want ik begreep echt niet waarom hij bij de repetitie wilde zijn, besloot ik maar iets anders te zeggen.
"Ze leken ruzie te krijgen," was dan ook mijn antwoord terwijl ik van het moment gebruik maakte om de bal uit zijn handen te gritsen, waarna ik lachend wat stappen achteruit liep tewijl ik de bal een paar keer in de lucht gooide.

When time and life shook hands and said goodbye.

3 april 2016 - 17:20 Ken_ is offline

Ken_ 18305

Manami Akiyama
Vwo || 16 || Verlegen

Verlegen had Beau mijn hand nog vast genomen, waarna hij voorzichtig met een rode blos op zijn wangen, naast me op het bed kwam zitten. 'Noedelham.' bevestigde hij zijn antwoord waardoor ik zachtjes had geglimlacht voordat de verpleegster binnen kwam. 'Alwéér, ter Ham?'zei Bertha haast op een geïrriteerde toon en toen kwam het moment waarop ik Beau even beschermde. In tegenstelling tot hem, kwam ik hier niet zo geheel vaak en mocht ze me wel aangezien ik me al wel eens als vrijwilligster had aangeboden hier op de ehbo.
'Het is al goed, verstuikt zei je? Laat me eens kijken...' Bertha knielde voor me neer en kwam aan mijn gezwollen enkel waardoor ik hem even uit een pijnscheut wegtrok van haar en op mijn lip beet. 'Ja je hebt gelijk, die is verstuikt.' terwijl Bertha opstond om een zakje ijs te halen keek ik even naar Beau , gezien Bertha wel eens haar broek mocht optrekken en ik liever een aangenamer zicht had. 'Zou ik wat mogen vragen, mevrouw?' vroeg Beau zachtjes aan de verpleegster die het zakje ijs tegen mijn enkel hield. 'Waarom staat er een pot verf in de EHBO post?' zijn vraag was alles behalve dom en ik glimlachte even zwakjes. Terug denkend aan het grappige accident van net, waardoor er hier en daar blauwe verfspatjes verspreid liggen in de ruimte.
'Ik heb eigenlijk geen idee, maar goed, probeer eens zelf te staan meisje?' was het antwoord en ik gniffelde even kort, maar dat verstierf alweer zo gauw ik op mijn voeten ging staan. Ik zakte haast weer door mijn enkel en klampte me vast aan Beau's arm om toch niet helemaal op de grond te vallen. 'Hmmm, dat word toch een tijdje op krukken lopen." zei Bertha en liep naar haar kantoortje om daar een paar krukken tevoorschijn te halen. Mijn gezicht vertrok even, veel zin om te zitten klungelen met die dingen had ik echt niet.
Vervolgens wikkelde Bertha mijn enkel in met een steun verband, zodat het was kon rusten en ik morgen niet meer met die stokken moest wandelen. Ik mompelde iets van een bedankt uit en keek smekend naar Beau, hopend dat hij me wat zou helpen vandaag.

Johannes Frederick Joncker
Havo || 17 || Hyperactief

Jeaden stak het zakje pilletjes weer weg en haalde in de plaats zijn pak sigaretten en aansteker boven. Het doosje zag er niet meer uit, maar hé, het is de binnenkant die telde. Jeaden woelde nog even speels door mijn bruine lokken waardoor ik hem lachend een duwtje haf en hem met een grijnsje aankeek. Mijn haren zagen er vast niet meer uit, maar dat boeide me echt niet op dit moment.‘Hoe heb je ooit de pauze vol kunnen houden zonder peuken, of heb je stiekem een geheime voorraad aangelegd waar je mij nog over moet vertellen.’grijnsde hij en ik haalde mijn schouders even op. "Ik heb zo mijn connecties Kleijnenhoven. Je bent niet de enige die peukies op voorraad heeft." zei ik met een plagerige grijns. "Daarbij heeft Valentijn intresse weten op te wekken bij Milou. Hij zou eens moeten weten wat die griet wel kan." zei ik met een lachje. Zijn hand gleed in de mijne, voordat hij met weer mee naar buiten trok richting het rokerskot waar ik zonet met Valentijn en Milou had gezeten. Nogsteeds vroeg ik me af waar Jeaden in die tussentijd was geweest maar echt nood om het hem te vragen had ik niet. We gingen er ergens zitten nog net in de zon waardoor ik kort even genietend mijn ogen sloot en van de zon genoot. Integenstelling tot Jeaden, bruinde ik wel snel waardoor mensen me niet meteen als een nederlander zagen, maar eerder een zuiders type. Erg ongelijk kon ik ze niet geven gezien mijn moeder Spaanse roots heeft. Eens ik mijn ogen weer open had, nam ik de sigaret aan die hij voor mijn neus hield en stak ik deze tussen mijn lippen, wachtend tot hij deze voor me aanstak en daarna nam ik een hijs zodat ik kon kalmeren. Mijn benen lagen languitgestrekt in de zon, terwijl die van Jeaden in kleersmakerzit zaten, eerder in de schaduw van zijn tengere lichaam. De rook die mijn longn vulde blies ik langzaam weer uit voordat ik Jeaden aankeek. Zijn gezicht stond iets rood waardoor ik hem kort fronsend aankeek. "Wat is dat met je gezicht?" vroeg ik hem vooraleer ik nog een trekje nam en de assen weg tikte.
Echter beantwoorde Jeaden mijn vraag niet meteen en greep mijn tas, waarna hij er als een bezetene in zat te graaien en ik hem wat schaapachtig aanstaarde.
‘Je hebt toch wel iets van zoetigheid mee, of niet Hannes. Iets van Smarties, M&M’s, Roze koeken… iets.’ hij rommelde nog wat meer in mijn tas en ik was nauwlettend de jongen in de gaten aan het houden. ‘Op enkel sigaretten en slechts één broodje met witte en fruit chocolade hagelslag kan ik niet een hele dag teren. Hannes, Please.’ smeekte hij me haast, maar echt een antwoord haf ik niet op zijn vraag. " Ik dacht dat je daarnet wat te eten was gaan halen." zei ik iets droog en keek hem fronsend aan. Ik nam mijn tas van hem terug en ging naar mijn verborgen vakje waar ik nog een zakje snoep van het kruidvat in zitten had en haf deze aan de jongen. " Je hebt met toch niet daarnet gedumpt met Valentijn om wat anders te doen ofso?"

[ bericht aangepast op 3 april 2016 - 17:21 ]

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

3 april 2016 - 21:25 purplecowwww is offline

purplecowwww 5135

Daley van Beek

‘’Rustig maar Daley, neem een chill pill of iets, alles komt goed,’’ probeerde Milou waardoor ik haar een geërgerde blik gunde. Ik kon niet geloven dat Johannes me zoiets zou flikken en ik wilde er op wedden dat ik hem terug zou pakken.
Hij had vervolgens overdreven met zijn ogen gerold, ‘’huilebalk,’’ mompelde hij en ik was koppig gaan zitten op het bankje. De gymleraar was daar waarschijnlijk iets minder blij mee dan dat ik was, hij probeerde me weer het veld op te duwen waardoor het voor mij nodig was om even de boel uit te leggen.
‘’Ga nou Daley,’’ moedigde hij mij aan en ik schudde mijn hoofd koppig, ‘’ik zweer het op alles, hij schopte die bal tegen mijn hoofd en kijk,’’ ik hield mijn handen iets omhoog waar lichtelijk wat bloed aan zat. ‘’Ik loop nu met een bloedneus en ik wil wedden dat hij het expres deed, ziet U het ligt zo…’’ Nadat ik voor mijn gevoel een halfuur had moeten ratelen nam de gymleraar het initatief en riep Johannes bij zich. Lekker voor hem, ik was het helemaal zat en zeker deze gymles.
Ik had even in mijn handen geknepen toen Milou aan het bal was en toen ze niet scoorde had ik als de coach – die ik voor mijn gevoel even was – van de bank geschreeuwd. ‘’Milou! Waarom kun jij nou nooit eens verdomme scoren?’’ Ik keek toen naar Mo en beet op mijn nagels, ik ging geen commentaar geven op Mo, hij had het waarschijnlijk net zo hard teruggegeven.
Ik zuchtte en beet weer op mijn nagels, een vervelende verslaving maar minder kwetsend dan een sigaret opsteken. Ik keek verveeld voor me uit en ging met een kleermakerszit op het bankje zitten, mijn ogen gingen even over de meiden uit de klas heen en mijn blik bleef hangen bij Ella die ook even leek te staren maar al gauw genoeg wegdraaide. God, zou ze het leuk vinden dat ik kwam kijken? Ik hoopte maar dat ze het leuk vond, we konden het tenslotte erg leuk hebben samen als we beide het initatief toonde in ieder geval.

Everything is illuminated by the light of our past.

3 april 2016 - 21:32 R3HAB is offline

R3HAB 12456

Alexander 'Jeaden' Kleijnenhoven
Examenjaar • Havo • Zestien jaar

'The devil is real and he is not a little red man with horns and a tail.
He can be beautiful, because he's a fallen angel and he used to be God's favorite.'

Ik stak mijn hoofd bijna weer in de tas van de jongen, voor deze van mij afgepakt werd. Aan de ene kant was dat wel logisch, gezien ik zijn tas gestolen had, maar ik had toch gehoopt op wat zoetigs te vinden. ‘Ik dacht dat je daarnet wat te eten was gaan halen.’ Mijn wenkbrauwen fronste zich, waar ik even over zijn opmerking nadacht. Ik had niet echt het vermoedde dat we op dit moment op een lijn zaten, gezien ik geen flauw idee had waar de jongen het over had. Ik keek kort naar het kruidvat snoep dat Hannes me aan rijkte. Ik frunnikte wat aan het zakje, voor ik een snoepje er uit haalde in de vorm van een kers. Direct duwde ik het snoepje in mijn mond, waar ik begon te sabbelen aan de twee kersjes. Altijd als ik dit snoepje had, sabbelde ik eerst een poosje aan de kersjes om daarna het steeltje op te knagen. Het maakte me niet uit als Haribo liever een ander manier van het snoepje eten zag, dit bleef namelijk in mijn systeem.
‘Je hebt me toch niet daarnet gedumpt met Valentijn om wat anders te doen ofzo?’ Abrupt schudden ik mijn hoofd, waar ik de jongen even verbaasd aan keek. Ik nam met mijn suikerlipjes nog een trek van mijn sigaret, waar de – aan gesabbelde – kersjes in mijn ander zaten.
‘Neen, natuurlijk niet.’ Antwoorden ik dan ook iets beledigt. Natuurlijk had ik hen niet gedumpt voor iemand anders. Ik had niet kunnen weten dat ik Mo tegen zou komen onderweg en ook niet dat ik mijn hormonen niet in kon houden. Misschien was het niet slim van mij geweest om de jongen meteen een wc hokje in te trekken om mijn lust en gemis op de jongen bot te vieren, maar wie kon zijn licht getinte huidskleur met het getrimde baardje negeren en dan hadden we het niet over zijn hele lichaam en grijns gehad. Oh merlin. Misschien dat ik daarom Hannes als een soort van vervanging had gezien toen ik Mo niet meer had. Sinds het uit was met Mo waren ik en Hannes ook plotseling enorm close geworden. Hannes had ook een licht getrimd baardje en kon snel bruin worden. Daarnaast had hij ook donker kleurig haar en was je zo verkocht aan zijn grijns. Echter wisten beide jongens mijn hart te veroveren met snoep, hoewel Mo altijd wel donuts had bij gedragen voor mij. Iets wat hij nog steeds deed uit zijn appje te lezen. Het was waarschijnlijk een slechte gewoonte dat ik hem aangeleerd had, maar hij had me weer leren roken. We stonden dus quitte.
‘Ik was gewoon naar de automaat gegaan, maar er stond zo’n rij dat het zo lang duurde.’ Ik nam nog een laatste hijs aan mijn sigaret voor ik deze uitdrukte en met het kersje begon te spelen. Het was deels te waarheid wat ik mijn beste vriend vertelde. Waarschijnlijk zou hij deze keer toch niet de hele waarheid willen horen. Hoe kon je überhaupt iemand vertellen dat je op jongens viel en zojuist met je ex hebt lopen bekken op de wc. Ik wist dat het een moderne tijd was en dat ik misschien niet meer bang hoefde te zijn om mijn seksuele voorkeur te uiten bij mensen, maar het was makkelijker gezegd dan gedaan. Hannes reageerde over het algemeen soms op dingen raar en ik wilde de risico niet lopen dat hij bij iedere aanraking bang zou worden of het niet meer voor mij betekende dan wat hij voelde. Toch stak zijn eerdere opmerking me over Valentijn. Hij sprak echt heel joviaal over de jongen en ook al was ik de eerste die aan kwam zetten met Valentijn, maakte het me toch wel wat jaloers. Het had mij tijden gekost om geliefd te worden in de klas en door Hannes, terwijl Hannes nu al een zeer hechte band met Valentijn leek te hebben. Ik bleef dan ook wat door frunniken aan het snoepje dat bedekt was met mijn kwijl, terwijl ik toch oogcontact wat vermeed.
‘Ik had het voor elkaar gekregen om de bal in mijn eigen gezicht te trappen.’ Bekende ik veel te laat zijn vraag, waar mijn hand automatisch even over mijn gezicht streek. Ik stopte met het spelen van het snoepje, om deze toch in mijn mond te steken. Ik vond het niks om met kleefhanden te lopen, hoewel dit nu het geval was. Daarnaast was er toch een vraag die op mijn lippen lag, maar ik nog niet had durven uit te spreken. ‘Jij en Valentijn lijken het goed te vinden.’ Begon ik zachtjes, waar ik ongemakkelijk over mijn arm wreef. Misschien was het toch wat kouder dan verwacht. Ik trok mijn mouwen wat naar beneden, voor ik expres een andere kant op keek en op mijn lip beet.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

3 april 2016 - 21:42 Naird is offline

Naird 10646

Milou van der Linden

"Your dead eyes before mine."

Niemand van mij team lijkt mijn poging tot scoren te waarderen en met een ogenrol verlaat ik het veld, dan niet hè? Verveeld kijk ik om me heen en laat mijn blik vallen op Daley, die zonet ook nog even had zitten klagen over mijn voetbaltalent.
'Hey oude zuurpruim,' begroet ik hem grijnzend en neem naast hem plaats. 'Waarom zo'n serieus gezicht, je bent Daley van Beek, something up?' Ik woel mijn hand door zijn haar en lach zachtjes. 'Staat je goed.' Ik leun wat achterover en haal een hand door mijn haar terwijl ik zijn blik volg. Zoals altijd weer aan het staren naar Ella.
'Waarom hebben jullie twee het eigenlijk uitgemaakt, jullie lijken elkaar te missen.' Ja Milou van der Linden gaat liefdesdokter spelen, de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Ik pak zijn armen vast en trek zijn nagels uit zijn mond. 'Je maakt me zenuwachtig. Hoe dan ook, je kent me dus je weet dat ik totaal geen ervaring heb als het aankomt op relaties. Maar als ik jullie zo zie, missen jullie elkaar big time en houden jullie jezelf alleen maar voor de gek.' Ik haal mijn schouders op. 'Kijk maar of je iets met mijn mening gaat doen, ik dacht dat ik het je alleen wel even moest laten weten als partner in crime.' Ik schenk hem een knipoog en ga ook in kleermakerszit zitten.

Badass and a bit of a bitch • Vwo • 18 • Examenjaar

[ bericht aangepast op 3 april 2016 - 21:42 ]

I just caught the wave in your eyes

3 april 2016 - 21:55 Naird is offline

Naird 10646

Beau ter Ham

"What does all our love amount to?"

Met een bezorgde blik laat Bertha ons uit en ik kijk Manami peinzend aan.
'Ik denk niet dat het nog verstandig is om naar gym te gaan, zullen we ergens anders heen gaan?' Stel ik voor en kijk haar hoopvol aan terwijl ik haar zo goed mogelijk ondersteun. Voorzichtig en op een langzaam tempo begin ik te lopen en kijk zo nu en dan vanuit mijn ooghoeken naar Manami.
'Als ik te snel ga moet je het zeggen hè? Of als je wilt dat ik iets voor je moet halen? Wil je misschien ijs voor op je enkel? Of wil je er ééntje eten, het is best warm hè? Kijk daar is een ijskraam, zal ik er ééntje voor je halen?' Ratel ik aan één stuk door en mijn wangen worden dan ook gelijk knalrood. 'Of we kunnen ook hier gaan zitten...' Zeg ik er nog zachtjes achteraan en knik naar een fontein die al jaren droogstaat. Desalniettemin is het een prima plaatsje om te gaan zitten en ik kijk Manami afwachtend aan terwijl ik alvast uitnodigend mijn hand naar haar uitsteek. Dan besef ik me dat de rand nogal laag is en misschien wat moeilijk om op te gaan zitten. 'Of we gaan aan één van de picknicktafels zitten, als dat makkelijker voor je is?' Waarom ben ik toch zo awkward?

Stereotype nerd • Vwo • 17 • Examenjaar

I just caught the wave in your eyes

3 april 2016 - 22:16 Vanth is offline

Vanth 23147

Mohammed Fatih Idrissi
Havo - Outside

Het voetbalveld werd leger en leger, waarna ik uiteindelijk alleen over bleef met wat vrienden van me. Echter vond ik het allang niet zo interessant meer. Het was lang niet zo goed als met mijn wedstrijden en dat verveelde me. Dat niet alleen, het meest interessante op het veld was ook al weg. Ik zucht even en bijt mijn lip, waarna ik verzonken raak in mijn gedachtes. Ik kon er voor uit komen, in deze tijd zouden de meeste er geen probleem van maken... Maar dan heb je nog mijn familie, mijn vrienden die voor het grootste deel nog moslim zijn, en natuurlijk het... Tja, taboe wat erop rust in de voetbalwereld. Het maakt het wel een stuk moeilijker allemaal. Mijn moeder zegt altijd dat ik mijn hart moet volgen maar... Ik weet niet zo zeker of ze dat ook met dit bedoelt...
Ik werp een blik op Jeaden die verderop zit met Johannes en ik frons kort. Een jaloers gevoel komt weer op en ik zucht terwijl ik weg kijk. Niets laten merken... Ik knik even kort naar mijn vrienden en loop dan van het veld af. Ik pak mijn vest en vis mijn sigaretten uit mijn zak. Mijn shirt doe ik ondertussen uit want het plakkende gevoel vond ik niks. Ik kijk even naar de gymleraar die me toe knikt en ik glimlach zwakjes. Ik steek een sigaret op en pak mijn telefoon, waar ik een gesprek open met Jeaden. Heb je enig idee hoe jaloers je me soms maakt sugar? x stuur ik hem. Ik kan het niet laten er nog twee kusemojis na te sturen en ik grijns even. Vervolgens maak ik op whatsapp een nieuwe groep, genaamd 'feestje zaterdag, je bent verplicht om te komen (;'. Ik gooi de mensen erin van school die ik ook echt ken. "Je leest het, nodig je buddies uit. Ik kan een club afhuren als het nodig is (;" stuur ik in de groep en ik doe mijn telefoon weer weg.

El Diablo.

3 april 2016 - 22:40 purplecowwww is offline

purplecowwww 5135

Daley van Beek

‘’Hey oude zuurpruim,’’ geërgerd keek ik op bij die woorden en fronste. God, moest dat nou echt Milou? Mijn ogen scande haar en ik frons wanneer ze plaats naast mij neemt. ‘’Waarom zo’n serieus gezicht, je bent Daley van Beek, something up?’’ Ik haalde mijn schouders kort op en sla haar hand fel weg wanneer ze aan mijn haar komt.
‘’Verdomme Milou! Weet je hoelang ik hier vanochtend mee bezig was?’’ Spreek ik verontwaardigd en probeer mijn haar weer net zo strak te strijken als daarnet maar faal hopeloos. ‘’Staat je goed.’’ Ik forceer nu een glimlachje en schud mijn hoofd.
‘’Waarom hebben jullie twee het eigenlijk uitgemaakt, jullie lijken elkaar te missen.’’ Wie, wat, hoe? Hoe komt ze daar nou weer bij? Ik keek Milou verbijsterd aan en lach dan, ‘’ik mis haar helemaal niet, hoezo dat?’’ Ze trekt aan mijn arm waardoor automatisch mijn nagels ook uit mijn mond worden getrokken. ‘’Je maakt me zenuwachtig. Hoe dan ook, je kent me dus je weet dat ik totaal geen ervaring heb als het aankomt op relaties. Maar als ik jullie zo zie, missen jullie elkaar big time en houden jullie jezelf alleen maar voor de gek.’’ Ze haalt haar schouders op en ik stop mijn nagels weer demonstrerend in mijn mond, ‘’kijk maar of je iets met mijn mening gaat doen, ik dacht dat ik het je alleen wel even moest laten weten als partner in crime.’’ Ik lachte, ‘’partners in crime?’’ Ik negeerde haar speech bewust en zuchtte dan zachtjes.
‘’Waarom heb jij eigenlijk nog nooit een relatie gehad?’’ Vroeg ik terwijl er een brede grijns op mijn gezicht verscheen. ‘’Ik weet zeker dat er een aantal jongens op je zitten te geilen, je bent dan ook een heerlijke dame alleen… Een beetje…’’ Ik twijfelde of ik het wel moest zeggen en had eigenlijk ter plekke spijt van wat ik had opgebracht. ‘’Een beetje grof,’’ mompelde ik zachtjes er achter na en glimlachte liefelijk. ‘’Maar goed, ik ga bij haar repetitie kijken en er is bier, dus ik denk dat het allemaal wel weer goed komt. Uiteindelijk. Met bier komt alles goed,’’ lachte ik en bekeek mijn nagels nu even kort zodat ik haar reactie niet hoefde te zien.

Everything is illuminated by the light of our past.

3 april 2016 - 23:05 Ken_ is offline

Ken_ 18305

Manami Akiyama
Vwo || 16 || Verlegen

Nadat ik opgestaan was met de krukken in mijn handen , mochten we gaan van Bertha. Ze hield de deur voor ons open, zodat ik naar buiten kon wandelen. Of nou ja, kon waggelen? Geen idee hoe het noemde nouja klungelen met krukken is dus hoe het ging...
Nadat we de gang door waren, lukte het me om deze dingen degelijk te gebruiken, waardoor het er niet meer al te stuntelig uitzag. 'Ik denk niet dat het nog verstandig is om naar gym te gaan, zullen we ergens anders heen gaan?' Stelde Beau me voor terwijl hij me hielp en ik knikte even. "Ja, ik kan voorlopig geen ballen meer zien." zei ik en begon meteen te blozen toen ik doorhad wat ik zei. "Jeweetwel, sport, eh oh god." mijn gezicht kleurde meteen rood en beschaamd keek ik van hem weg. Goed hoor Nami...
Op een langzaam tempo liepen we door de gangen opweg naar buiten. 'Als ik te snel ga moet je het zeggen hè? Of als je wilt dat ik iets voor je moet halen? Wil je misschien ijs voor op je enkel? Of wil je er ééntje eten, het is best warm hè? Kijk daar is een ijskraam, zal ik er ééntje voor je halen?' Ratel Beau door waardoor ik zachtjes grinnikte en de jongen met een glimlachje aankeek. 'Of we kunnen ook hier gaan zitten...' vervolgde hij en knikte richting het oude uitgedroogde fonteintje. Veel tijd om na te denken had ik niet of hij ratelde weer verder. 'Of we gaan aan één van de picknicktafels zitten, als dat makkelijker voor je is?' Ik hield halt en keek Beau even aan. "Beau? Rustig maar, het gaat prima met me." zei ik met een zacht lachje en liet de jongen even op rust komen. "Wat zou je ervan denken om samen een ijsje te gaan halen en dan rustig bij het fonteintje te zitten?" zei ik dan zijn voorstellen goedkeurend. " Het is inderdaad best warm dus wat afkoeling zou erg fijn zijn. Gezien we beiden nog onze sportkleren aanhadden en ik mijn schooltas niet bij had keek ik hem dan ook bedelend aan. "Mag ik dan ook wat geld lenen? Mijne licht nog in mijn locker." zei ik met smeekoogjes en ging even ergens zitten, gezien ik ook niet echt veel armspieren had om me telkens op te houden.

Johannes Frederick Joncker
Havo || 17 || Hyperactief

Jeaden stak meteen een spekkie in zijn mond en schudde zijn hoofd eens ik het erover had dat hij me daarnet 'gedumpt' had. Hij leek niet te weten waarover ik het net had, waardoor ik een kleine steek voelde. Hij ging me toch ook niet weggooien, zoals Daley had gedaan?
‘Neen, natuurlijk niet.’ Antwoorden Jeaden, beledigt. Het was misschien fout van me om hem uit te maken, zonder het echte verhaal te horen, maar ik heb het heus al vaker meegemaakt.
‘Ik was gewoon naar de automaat gegaan, maar er stond zo’n rij dat het zo lang duurde.’ beantwoorde hij mijn vraag dan maar en ik beet op mijn lip, schuldig dat ik hem daarnet niet geloofde. "Sorry." zei ik zacht en keek de jongen aan die net zijn sigaret uitdoofde. "I-ik bedoelde het ook niet zo. Dat weet je." mompelde ik en keek even beschaamd weg.Bang dat hij kwaad op me was, maar in plaats daarvan beantwoorde hij een eerdere vraag ‘Ik had het voor elkaar gekregen om de bal in mijn eigen gezicht te trappen.’ bekende hij dus na een tijdje en ik knikte even waarna ik de jongen met een zwak glimlachje aankeek en mijn hoofd op zijn schouder liet rusten ‘Jij en Valentijn lijken het goed te vinden.’Jeaden ontweek mijn blik en vragend keek ik hem aan. "Wat?" vroeg ik hem en haalde mijn hoofd van zijn schouder af. " Ik mag hem wel ja, maar ik ken hem niet zo goed als jij hem kent." zei ik fronsend. "En daarbij, moest ik wel bij hem blijven gezien hij hier amper iemand kent en ik er lekker alleen stond in het rokershok." zei ik iets verontwaardigt en beet op mijn lip waarna ik Jeaden verplichte op naar me te kijken. "Hé, jij bent en blijft altijd mijn beste vriend, okay? Headen? Remember?"

[ bericht aangepast op 3 april 2016 - 23:06 ]

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

3 april 2016 - 23:17 Naird is offline

Naird 10646

Milou van der Linden

"Your dead eyes before mine."

Daley gaat als te verwachten viel klagen over het feit dat ik zijn oh zo perfecte kapsel zojuist heb verpest.
'Maak je geen zorgen joh, je bent nog steeds een knapperd,' zeg ik plagend en duw hem speels.
Na mijn vraag kijkt hij me verbijsterd aan en ik kantel mijn hoofd wat. Cursus aan de acteerschool gevolgd, van Beek? Hij negeert mijn hele speech vervolgens ook nog eens en doet net alsof zijn neus bloedt.
'Waarom heb jij eigenlijk nog nooit een relatie gehad?' Vraagt hij dan breed grijnzend en ik trek mijn wenkbrauw op. Casually changing the subject, huh. 'Ik weet zeker dat er een aantal jongens op je zitten te geilen, je bent dan ook een heerlijke dame alleen… Een beetje…' Waarom opeens zo complimenteus, Daley?
'Een beetje?'
'-Een beetje grof.' Maakt hij dan toch zijn zin af en ik kan het niet laten om te lachen.
'Zoals altijd heel gul met de complimentjes, hè Daley?' Grinnik ik en haal mijn schouders op. 'Maar dankjewel denk ik? Hoe dan ook, ik heb nog geen behoefte aan een relatie. Jongens vind ik persoonlijk alleen maar raar en het enige waar ze op dit moment aan denken zijn vrouwen, feestjes en wat daarna komt als je begrijpt wat ik bedoel. Ik pas daar liever voor. Ik houd de meeste jongens daarom ook maar liever op afstand door de bitch uit te hangen. Het werkt meestal.' Ik kijk Daley aan. 'Hoe dan ook, ik weet heus dat je gewoon straal mijn speech negeert ook al weet je dat het waar is. Maar goed, vanwaar de plotselinge interesse in mijn niet-bestaande liefdesleven?'

Badass and a bit of a bitch • Vwo • 18 • Examenjaar

I just caught the wave in your eyes

Index RPG Actieve Topics Zoek