[RPG - 300] Utrechts Stedelijk College • Speeltopic - Speeltopics

14 maart 2016 - 19:09 Ziegler is offline

Ziegler 20534

Utrechts Stedelijk College

Het Utrechts Stedelijk College, onder velen beter bekend als het USC, is een school die al bijna zeventig jaar gevestigd is in het wonderschone Utrecht. De school staat erom bekend zijn leerlingen goed te ondersteunen in hun leerproces, de begeleiding staat altijd voorop. Het USC biedt onderwijs aan voor jongeren van 12 t/m 18 jaar op zowel het vmbo-, havo- als vwo-niveau. In deze RPG volgen we een aantal leerlingen van het USC in hun examenjaar. Lukt het ze om die laatste punten binnen te halen en hoe gaat het met de voorbereidingen op die beruchte eindexamens?

Rollen
Naam | User | Leeftijd | Niveau | Pagina

Topics
• Rollentopics 1
• Praattopics 1
• Speeltopics

Begin
We beginnen op maandag 19 september. Dit is alweer de derde week van het schooljaar, wat betekent dat de leerlingen weer een beetje gewend zijn aan het schoolleven. Er zullen onderhand toetsen opgegeven worden. We spelen vanaf 13:00 dat de bel gaat om middagpauze te gaan houden, wat alleen voor de bovenbouw is.

[ bericht aangepast op 14 maart 2016 - 20:28 ]

Big girls cry when their hearts are breaking

17 maart 2016 - 10:25 Ziegler is offline

Ziegler 20534

Valentijn Robbert van Gestel
Havo | Nieuw op school | Rebelse richboy

Ik ken Jaeden en Johannes nog niet erg goed, dus ik kan niet veel over hen zeggen - behalve dat ze ongelofelijk prettig gestoord zijn. ‘Ik ga je niet nog een keer voor je blijven als je het verbruid bij, Karton, Joncker. Daar heb je nu van Gestel voor.’ zegt Jaeden op een strenge toon tegen Johannes. Even moet ik eraan wennen dat ze me van Gestel noemen. Eigenlijk vind ik dat niet erg, aangezien ik altijd een hekel heb gehad aan mijn voornaam. Wie vernoemt zijn kind nou naar een feestdag? Een verschrikkelijke ook nog?
Jaeden pakt mijn arm en klamt zich eraan vast. ‘Oh wait, laat maar. Ik mag mijn ride niet verliezen. Valentijn is al van míj.’ Ik lach even kort. 'Geen zorgen,' zeg ik dan. 'Ik blijf je trouw'. Ik gun hem een onschuldige, maar plagerige knipoog. Als Jaeden tot de conclusie komt dat hij geen snoep bij zich heeft, kondigt hij aan dat hij iets gaat halen en hij loopt weg. Even kijk ik hem verbaasd aan. Jaeden is een hele verschijning en waarschijnlijk ook een vrij moeilijk persoon, maar desalniettemin is hij een goede gozer en dat mag wel. Johannes trekt me meer naar het rokershok en vraagt of ik iemand ken die hem een sigaret kan geven.
'Zie ik eruit alsof ik meer mensen ken hier dan jij? Ik ben hier drie weken,' zeg ik lachend. Ik haal mijn schouders op. 'Maar laat het me proberen-' zeg ik dan terwijl ik me omdraai naar een meisje dat ik niet ken. Ik krul de meest charmante glimlach op mijn gezicht en tik haar aan. Ze draait zich om en glimlacht naar me. 'Hey,' begin ik dan. 'Heb je toevallig een sigaret over voor mijn vriend? Hij heeft er een zware les op zitten' Tot mijn verbazing begint ze in haar tas te graaien, haalt hier een pakje sigaretten uit en overhandigt me er een.
'Tuurlijk,' zegt ze dan vriendelijk. 'Bedankt,' antwoord ik en ik glimlach naar haar. Vervolgens draai ik me om en geef de sigaret aan Johannes. 'Alstu,' grijns ik.

[ bericht aangepast op 17 maart 2016 - 10:25 ]

Big girls cry when their hearts are breaking

17 maart 2016 - 11:15 purplecowwww is offline

purplecowwww 5135

Daley van Beek

‘’Ehm, sure,’’ reageerde Ella nogal verbaasd. ‘’En ja, er zal vast wel bier zijn denk ik.’’ Ik glimlachte even zwakjes richting haar tot Martine iets in mijn oor fluisterde; ‘’Geen stijve krijgen als ze voor je speelt, bolle.’’ Ik rolde met mijn ogen en wierp haar een doodse blik, was het zo overduidelijk? ‘’Hou je bek,’’ siste ik terug en leunde wat naar achter zodat mijn rug de rugsteun raakte en ik wat meer ontspannen zat.
‘’Jij bent geen betere smaak,’’ grijnsde Martine vervolgens en ik kon het niet laten om even kort te lachen, ‘’nou echt wel, je moest eens weten hoeveel geluk jij met mij treft, vrienden met de enige echte Daley van Beek.’’
Zelf was Martine ook niet de leukste tegen boterham en dat was duidelijk te merken, ze sprak ongeïnteresseerd en trok beide benen op het bankje.
‘’Beter doe je dat niet, sowieso, lees jij überhaupt?’’ Ik fronste toen Beau een weerwoord leek te geven, ik lachte kort en wat ongemakkelijk aangezien ik z’n reactie als dat echt niet verwacht had. ‘’Ik lees niet. Waarom zou ik?’’ Sprak ik en richtte me toen weer op Ella die mijn chocolade afwees. ‘’Ik heb nog een hele salade die ik zo moet opeten, maar toch bedankt.’’ Ik knikte kort en begrijpend, ‘’als je, je gedachten nog verandert, je weet me te vinden,’’ sprak ik en knipoogde vluchtig.
‘’Maar, Ella-‘’ begint Martine en ik richtte mijn blik op haar, je wist ook nooit wat er uit haar mond zou komen. ‘’Hoe laat vanavond?’’ Vroeg ze waarna ik opgelucht zuchtte. Martine leunde wat dichter naar mij toe en fluisterde weer wat, ‘’stop met staren, Daley. Het begint op te vallen.’’ Ik keek expres de andere kant op en gaf haar toen een speels duwtje, ‘’je moet nu echt ophouden hoor Hester,’’ sprak ik streng en stond op waarna ik naar haar wees. Nu barst ik in het lachen uit en schudde mijn hoofd, ik kon zeker niet serieus bij haar blijven. ‘’Sorry boterham en Ella, Martine is weer lekker kinderachtig bezig. Zoals altijd. Daarnaast hebben wij gym en moet ik nog even mijn spullen pakken.’’
Ik pak mijn tas op en glimlach zwakjes, ‘’tot straks.’’ Mijn blik is echter alleen gericht op Ella aangezien ik eigenlijk wel wat indruk op haar wou maken en dat alleen zou lukken door een extra charmante versie van mezelf te laten zien. Ik loop ondertussen richting de kleedkamers en trek mijn shirt en broek uit om mij vervolgens in een hemdje te hijsen met wel een erg lage v-hals.
Toen ik klaar was vertrok ik richting het veld en begon daar wat met een bal te dribbelen, wachtend op iemand die met mij mee zou doen.

Everything is illuminated by the light of our past.

17 maart 2016 - 12:03 Ziegler is offline

Ziegler 20534

De eerstvolgende die nu post, mag aangeven dat de pauze voorbij is. Lees pagina 3 om te kijken hoe we verder gaan.

Big girls cry when their hearts are breaking

17 maart 2016 - 18:21 Vanth is offline

Vanth 23147

Mohammed Fatih Idrissi
Havo - Outside

Ik had nog snel een broodje en een blikje cola weg kunnen krijgen, maar met mijn hoofd was ik er totaal niet bij. Ik had het nu al helemaal verpest... De jongen verdiende zoveel beter dan mij. Maar ergens was ik ook veel te egoïstisch om hem te laten gaan. Als ik niet zo makkelijk dingen zou verpesten, zou dit een stuk makkelijker zijn... Ik zucht even en probeer dan maar het gesprek van mijn vrienden te volgen. Het duurde echter niet lang voor het geluid van de bel door mijn hoofd galmde en ik grijns even. Gym, de beste uren van de week. Ik liep naar de kleedkamers en kleedde me snel om naar de kleding die ik normaal ook in de sportschool aan had. Moet ik er wel even voor zorgen dat het morgen weer gewassen is.. Ach, gewoon even mijn moeder lief aankijken toch? Kan ze niet tegen. Ik lach zachtjes en doe nog snel wat deo op waarna ik een hand door mijn haar haal. Oké, let's go.
Eenmaal buiten zie ik dat ik een van de eersten ben en ik knik even. Natuurlijk zou ik zo meteen naar voetbal gaan, wat extra training kan geen kwaad. Al lag dit zwaar onder mijn niveau, maar ja. Gaat om het principe. Ik begin wat rondjes te rennen om het veld, altijd beginnen met een warming up. Na tien rondjes begin ik met opdrukken en na tientallen van die sta ik weer op. Ik knipoog even speels en grijnzend naar een groepje meiden dat naar me kijkt, ook al bedoel ik er helemaal niks mee. Aan hun gegiechel te horen denken zij er anders over, oh well. Ik loop naar het veld en begin maar gewoon wat trucjes te doen met de bal. Ik moest toch nog lang wachten dus dan kan ik het maar beter een beetje leuk maken. No?

El Diablo.

17 maart 2016 - 20:58 Naird is offline

Naird 10646

Milou van der Linden
Badass

"The sun is coming out but I'm feeling colder."

Samen met wat vrienden sta ik in het 'rokershokje' onze medeleerlingen van een afstandje uit te lachen. Het is zo komisch hoe sommige mensen zich gedragen alsof ze een soort elite zijn en de rest minderwaardig aan hun is. Toch, zelfs een Queen Bee heeft zo haar zwakke plekken en laat ik nu net zo'n persoon zijn die al die plekken van bijna iedereen hier kent. Ik mag dan wel een grote mond hebben, meestal ben ik toch wat stiller zodat ik andere mensen beter kan observeren. Bovendien mijden heel wat mensen mij ook vanwege mijn reputatie, er gaan heel wat verhalen over mij te ronde maar geen van hen bevatten een kern van waarheid. Ik zou zogenaamd een man van twee meter in elkaar geslagen hebben en bedreigd, ja denk het ook. Hoe dan ook, ik besteed mijn tijd wel wat beter dan aan onnodig geweld, als ik me mateloos verveel doe ik nog wel eens research naar bepaalde mensen. Zo kom ik de meest interessante dingen tegen, en daarmee bedoel ik niet de naam van de hond van de rector. Om mij nu te gaan vergelijken met die ene 'Gossip Girl' van die stomme serie, nee dankje. Ik ben echt niet zo zielig en levenloos dat ik mijn tijd verspil aan het bijhouden van zo'n stom tijdschrift maar zo nu en dan komen die geheimen me wel van pas – bij leraren bijvoorbeeld. Denk namelijk niet dat alleen leerlingen liever niet willen dat sommige verhalen over hun openbaar worden gemaakt.

Plotseling voel ik een tik op mijn schouder en verbaasd draai ik me om, iemand die zomaar op me afstapt? Dat is nieuw, gezien een groot deel van mijn vriendengroep al hier is.
'Hey.' Ik kijk recht in de ogen van een vrij onbekend gezicht die toebehoort aan een jongen. Hij kijkt me aan met een scheve, doch charmante glimlach op zijn gezicht, die wilt iets. Ik kantel mijn hoofd en neem de jongen kort in mij op, hem ken ik wel. Hij is de nieuwe, als ik mijn bronnen moet geloven is hij net verhuisd uit Amsterdam en zijn naam... iets met een feestdag, Oh ja. Valentijn Robbert van Gestel. Dat bedoel ik, ik weet alles. Behalve die paar woordjes Frans, die weigert mijn hoofd te onthouden.
'Heb je toevallig een sigaret over voor mijn vriend? Hij heeft er een zware les op zitten.' Oh vandaar, ja Milou heeft wel een sigaret voor meneer.
'Tuurlijk,' zeg ik met een glimlach en pak mijn tas. Waar heb ik dat pakje ook alweer gelaten? Ik graai wat in mijn tas en vind uiteindelijk mijn pakje en mijn aansteker. Ik overhandig hem een sigaret en wil hem net mijn aansteker aanbieden als hij zich alweer omdraait. Een beetje verbaasd kijk ik toe hoe hij de sigaret doorgeeft aan een andere jongen. Johannes nog wat Joncker, leuke knul, soms roken we wat samen.
Vluchtig tik ik Valentijn op zijn schouder en wacht totdat hij zich weer omdraait.
'Ik denk dat jullie ook een aansteker nodig hebben hè?' Zeg ik zacht lachend en houd hem mijn aansteker voor. 'En voordat ik me vergeet voor te stellen, ik ben Milou, jij bent nieuw toch?' Ik kijk hem vriendelijk aan. Ja ik kan wel lief zijn, als ik het wil en gezien deze jongen hoogstwaarschijnlijk nog geen van de bizarre verhalen over mij heeft gehoord, laat ik me maar beter van mijn beste kant zien.

[ bericht aangepast op 17 maart 2016 - 23:14 ]

I just caught the wave in your eyes

18 maart 2016 - 0:46 Sempre is offline

Sempre 5089

ELLA VAN RIDDERSHOVEN

• Be careful who you trust, the devil was once an angel •
• Outfit • HAVO •

Op het moment dat Martine vroeg hoe laat we 's avonds zouden afspreken ging de bel waardoor ik haar het antwoord schuldig bleef. Ik besloot haar en Daley dan ook een appje te sturen met dat de repetitie om acht uur zou beginnen en dat we daarna konden chillen bij mij thuis. We hadden namelijk een enorm tuinhuis dat gebruikt werd voor onze repetities, maar ook voor feestjes en andere dingen. Nu had ik niet bepaald zin om een feestje te geven, het was immers een maandag en dat was niet de beste dag voor zulke dingen.
De volgende les die ik had was gym, iets waar ik wel zin in had. Ik vond buiten gymen altijd veel leuker dan binnen, want dan werd er meestal iets georganiseerd met alle klassen samen, zoals nu ook het geval was. Er waren drie keuzemogelijkheden en ik stond stil bij het voetbalveld om twijfelend naar de leerlingen te kijken die al aan het opwarmen waren. Ik had voetbal altijd wel leuk gevonden, maar het bleef nou eenmaal iets wat meer voor de jongens was en ik wilde niet het enige meisje zijn dat meedeed. Daley was trucjes aan het doen en even bleef ik staan om hem te bewonderen. Toen mijn ogen de zijne vonden stak ik met een grijns met hand op waarna ik kort naar hem zwaaien, nee de aantrekkingskracht tussen ons was zeker nog niet verdwenen.
Uiteindelijk besloot ik toch niet te gaan voetballen, ik was er namelijk niet heel erg goed in. En ik vond eigenlijk dat wanneer je ging voetballen, je er ook iets van moest kunnen, omdat je anders gewoon als vrouw zijnde aandacht probeerde te trekken. Dus in plaats daarvan begaf ik me naar het volleybal gedeelte en glimlachte naar mijn gymlerares. Ze was een aardige vrouw, vrouwelijker dan eerdere gymleraresen en erg fanatiek. Snel bond ik mijn haren in een hoge paardenstaart en ging met een ander meisje alvast met de bal over en weer slaan.

[ bericht aangepast op 18 maart 2016 - 0:47 ]

When time and life shook hands and said goodbye.

18 maart 2016 - 1:04 R3HAB is offline

R3HAB 12456

Alexander 'Jeaden' Kleijnenhoven
Examenjaar • Havo • Zestien jaar

'The devil is real and he is not a little red man with horns and a tail.
He can be beautiful, because he's a fallen angel and he used to be God's favorite.'

Het was mij een raadsel hoe lang ik in de wc heb lopen huilen tot de bel door de school galmde. Veels te snel hoorde ik geluiden de rustige gangen overstromen, wat mij mijn adem in deed houden, terwijl mijn lippen nog wat na trilde. Ik wist dat iedere examenjaar op dit moment naar gym moest. Normaal vond ik gym wel leuk, maar dat was omdat ik dan met Hannes was. Nu was Mo er en er was werkelijk geen enkel sport of oefening wat de jongen niet kon. De afgelopen weken had ik me toch al zenuwachtiger in de klas en ook bij gym gevoeld door de aanwezigheid van de jongen, waardoor ik nu al panisch was voor de eerste toets resultaten. Natuurlijk deed ik naar iedereen alsof het me niet deerde, maar eigenlijk raakte de zoveelste onvoldoende me wel. Helaas dacht ik dat al deze problemen opgelost waren, wat ook leek. Zijn warme armen die rond mij heen hadden gelegen en zijn lippen.. Hoe kon zo iets goeds zo snel slecht gedraaid worden?
Het liefst meldde ik me dan nu ook ziek en ging ik naar huis om het laatste restje joint wat ik nog had, op te roken. Helaas wist ik echter dat ik daarmee nog meer in de problemen zou komen. Daarnaast wist ik dat ik toch enkel en alleen zal gaan piekeren over Mo. De jongen stond nou eenmaal op mijn hart gegraveerd en dat ging er niet zomaar af. Ik moest gewoon iets verzinnen of zoeken waarmee ik kon laten zien dat ik juist bij hem wilde zijn. Iets wat ik zeker ook wilde. Ik was graag bij Hannes en dan sinds kort ook bij Valentijn, maar ze konden beide noch samen Mo vervangen.
Langzaam hees ik mezelf op van de vloer, voor ik toch zenuwachtiger dan nodig was de wc deur open deed. Tot mijn opluchting stond er dan ook niemand en kon ik vrij gebruik maken van de spiegel. Mijn haar lag dan ook - zoals ik voorspelt had nogal door de war, gezien de gel het onderspit had moeten delven van Mo's hand. Mijn altijd zo hemel blauwe ogen bezaten nu dan ook lelijke rode kringen en ik deed ook een schietgebedje dat deze weg zullen zijn op het veld straks.

Omgekleed en al, liep ik het veld op. Er waren al een paar leerlingen en het groepje gewoonlijke meisjes die zogenaamd allemaal iets mankeerde waardoor ze niet konden sporten. Prutsers.
Aan de velden kon ik al zien dat we allerlei groepssporten gingen doen vandaag waaronder voetbal en volleybal. Ik wist dat ik voor het laatste zou kiezen omdat ik verschrikkelijk slecht was in voetbal. Ik wist niet hoe het kwam, gezien het in principe enkel voetwerk was net zoals dansen... Oké dansen en voetbal kon je waarschijnlijk niet met elkaar vergelijken maar ik deed het toch.
Automatisch gleed mijn oog op de - in blauw gehulde kledij waar duidelijk tatoeages te zien waren - jongen. Ik haatte het feit dat hij veruit de knapste jongen van de klas was en laat staan van de hele school. Echter wist ik zeker dat ik de enige was geweest die zijn spierbundels gevoeld en zijn lippen beroerd had, wat me toch iets beter over dit feit liet voelen. Misschien overdreef ik ook wel alles. Het was duidelijk dat alles wat zojuist gebeurd was, mijn schuld is. Als ik gewoon niet opgestaan had en in zijn armen had blijven liggen, dan was alles goed gebleven. Dit was precies de reden dat ik Mo moest laten zien dat ik altijd aan zijn zijde zou blijven. Hoe moeilijk ik ook met iets had, zoals in dit geval voetbal. Met pijn nam ik afscheid van het vertrouwde volleybal veld, om naar het voetbal veld te lopen, waar Mo de bal zichzelf al toegezegd had. Ik besloot dat het maar beter was om mijn hoofd laag te houden, gezien ik mijn wangen nog voelde gloeien. Iets wat ik altijd had als ik gehuild had. Het bleef altijd nog veels te lang zichtbaar, waardoor ik dan uiteindelijk altijd voor paal liep. Het kwam waarschijnlijk door mijn witte huid, dat nooit maar een tintje bruiner leek te willen worden.
Kort keek ik van de bal naar Mo, voor ik weer naar de bal keek. Dit ging het vreselijkste gymles ooit zijn, hoewel ik een behoorlijke eigendunk van mijzelf had door te denken dat ik ging voetballen deze gymles. Mo had nog geen ja gezegd op de vraag die ik moest stellen en na de pauze en onze lange, geheime voorgeschiedenis kon ik in principe geen reden meer verzinnen waarom hij ja zou zeggen. Misschien was het de stomste en domste idee in het universum wat ik zojuist verzonnen had om Mo terug te winnen, maar weglopen was geen optie. Waarschijnlijk had hij me al naast hem en de bal gezien en dan zou het vreemd overkomen als ik plotseling weg zou rennen om op mijn veilige volleybalveld te kampen, hoewel me dit wel een hele grote nederlaag zou besparen. Nerveus haalde ik een hand door mijn haar, dat toch al door de war stond, voor ik de woorden uit mijn keel geperst wist te krijgen. 'Zoek je nog mensen voor in je team, bij gymles?'

[ bericht aangepast op 18 maart 2016 - 9:35 ]

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

18 maart 2016 - 9:18 Ziegler is offline

Ziegler 20534

Martine Justine Hester
Vmbo | Artistieke weirdo | Outfit

Als de bel gaat, ben ik pas de laatste die opstaat. Dat komt omdat ik te druk bezig ben in mijn telefoon. Ik merk op dat mijn vrienden allemaal al weg zijn en nadat ik geïrriteerd gezucht heb, duw ik de oortjes van mijn telefoon in mijn oren en zet ik Anastasia vam Slash op. Ik hou van die man. Als ik ooit een concert van hem live zou kunnen zien, is mijn leven compleet. Het maakt me niet uit of ik naar zijn Guns 'n Roses liedjes luister, of juist naar de samenwerking met Myles Kennedy. Ik kan alles van hem waarderen. Het verbaast me eigenlijk dat ik niet zijn verloren dochter ben, maar dat valt natuurlijk over te discussiëren. Volledig in de trans van mijn heerlijke muziek loop ik richting mijn kluisje. Gauw wissel ik mijn rugzak om voor mijn sporttas en met deze onder mijn arm loop ik richting de kleedkamers van de meisjes. Uiteraard ben ik als één van de laatste. Een paar vwo-meisjes gunnen me een verwaande blik, maar als ze denken dat ik me daar iets van aan trekken, zullen ze van een koude kermis thuiskomen. Ondertussen heb ik mijn muziek weer uit mijn oren gehaald en mijn telefoon zorgvuldig opgeborgen in een binnenvakje van mijn tas.
Als ik eenmaal omgekleed ben in de gymkleren van mijn zusje, loop ik de kleedkamers uit. Ik heb wel wat kleding om in te sporten, maar lang niet zoveel als Vera - mijn jongere zusje. Ze is zo'n workoutfreak terwijl ik mijn tijd niet verspil aan sporten. Ik heb wel betere dingen te doen. Ik loop naar buiten en sta even stil als ik de drie opties van de gym zie: voetbal, volleybal of slagbal. Ongeïnteresseerd haal ik mijn neus op, maar ik glimlach als ik Daley zie staan. Natuurlijk slooft hij zich uit met een voetbal en staat Ella toe te kijken. Lachend rol ik met mijn ogen en ik loop naar ze toe.
Iets houdt me tegen als ik Mohammed achter hen zie staan. Ondertussen bind ik mijn donkere haren in een losse staart waardoor er nog veel plukjes loshangen rondom mijn gezicht. Even kijk ik zo alsof ik niet weet wat ik moet doen, maar wie houd ik voor de gek? Ik weet altijd wat ik moet doen. Het is echter zo dat ik verschrikkelijk slecht ben in gym. Wil ik mezelf echt voorschut zetten bij voetbal? Ik zucht en loop dan naar Daley toe.
'Hee, bolle'

[ bericht aangepast op 18 maart 2016 - 9:20 ]

Big girls cry when their hearts are breaking

18 maart 2016 - 9:45 purplecowwww is offline

purplecowwww 5135

Daley van Beek

Ik hield de bal wat hoog en faalde een aantal keer voordat ik mijn eigen record had verbroken, mijn ogen dwaalde iets af en toen mijn blik in die van Ella bleef haken viel de bal van mijn voet af en zwaaide ik kort terug. God, ik had een zwak voor die leggings bij gym en staarde dan maar ook niet te lang naar Ella maar focuste me weer op mijn voetbal.
‘’Hey bolle,’’ ik keek op maar wist eigenlijk gelijk dat het Martine was, niemand anders zou mij zo durven aan te spreken.
‘’Martine, wat zie je er goed uit zo. Lekker fel,’’ plaagde ik haar terwijl ik het neongele shirtje vastpakte en het even bekeek. Mijn blik ging even over de activiteiten heen en ik trok aan Martine’s hand, ‘’zullen we gaan voetballen? Ik wil bij Mo in het team dus hoppa, schiet op,’’ ik liep achter haar aan en jogde op het einde richting het veld waarna ik Mo zijn schouders vastpakte. ‘’Martine en ik zitten bij jou in het team, goed?’’ Vroeg ik en glimlachte zwakjes terwijl ik even naar Jaeden keek.
‘’Wat zie je rood, ben je nu al moe?’’ Vroeg ik plagerig aan hem en stak mijn tong uit als teken dat ik maar wat zat te kloten met hem al had hij werkelijk een rode blos op zijn wangen staan.
Ik leunde wat dichter naar Martine toe en fluisterde in haar oor; ‘’had Ella nog wat gezegd over mij? Over dat ik vanavond kom?’’ Ik beet op mijn lip en keek haar afwachtend aan. Na even gewacht te hebben pakte ik de bal af van Mo en deed een snel trucje voor zijn voeten voordat ik de bal naar Martine kaatste en haar een knipoog gaf.

[ bericht aangepast op 18 maart 2016 - 9:56 ]

Everything is illuminated by the light of our past.

18 maart 2016 - 19:42 Vanth is offline

Vanth 23147

Mohammed Fatih Idrissi
Havo - Outside

Ik negeerde het groepje giechelende meisjes dat op een afstand stond. Naar mensen staren is geen sport, al dachten zij er duidelijk anders over. Ik merkte opeens iemand naast me op maar was te gefocust op de bal om iets te zeggen. 'Zoek je nog mensen voor in je team, bij gymles?' hoor ik een bekende stem zeggen en ik bijt mijn lip hard. Ik stop even met de trucjes en kijk naar Jaeden. 'Eh.. Ja, sure' zeg ik en knik met een zwakke glimlach. Ik laat mijn blik even over hem glijden en doe nog een trucje met de bal. Ik wou net wat zeggen als iemand mijn schouders vast pakt en ik draai mijn hoofd een beetje om zodat ik recht in het gezicht van Daley kijk. ‘’Martine en ik zitten bij jou in het team, goed?’’ vroeg hij met een zwakke glimlach. Ik lach even en knik. Het was niks nieuws. Bijna iedereen wou in 'mijn' team met gym, zeker als het over voetbal ging. Oh well..
'Ja, natuurlijk' zeg ik en ik werp een blik op Martine. Ik glimlach even naar haar en beweeg de bal ondertussen een beetje met mijn voet. 'Geen probleem' vervolg ik en doe nog een snel trucje. ‘’Wat zie je rood, ben je nu al moe?’’ Vroeg hij plagerig aan Jaeden en dan pas merk ik zijn rode wangen op. Oh great.. Had ik ook weer gedaan. Ik kijk even naar de grond, tot Daley opeens de bal van me afpakt. Ik schud mijn hoofd grijnzend en geef hem een zacht duwtje. 'Ik was aan het trainen!' zeg ik nep beledigd, maar met een brede grijns. Ik geef hem nog een snelle por in zijn buik en neem dan plaats op de grond waar ik weer begin op te drukken. Tja... Ik blijf een show off.

El Diablo.

19 maart 2016 - 0:07 R3HAB is offline

R3HAB 12456

Alexander 'Jeaden' Kleijnenhoven
Examenjaar • Havo • Zestien jaar

'The devil is real and he is not a little red man with horns and a tail.
He can be beautiful, because he's a fallen angel and he used to be God's favorite.'

Ik had niet een antwoord in gedachten van Mo toen ik mijn vraag vroeg. Iets wat maar goed was ook, gezien verwachtingen je alleen maar teleurstelde, maar toch had ik iets meer duidelijkheid in zijn antwoord wilde horen dan slechts een twijfel, gezien dat alleen mij liet twijfelen. Zijn antwoord kon dan ook op twee manieren een betekenis vatten. De eerste kon zijn omdat ik het was of de tweede reden, dat de jongen misschien wist dat ik nog moeite had met een bal raken. Liet me alle sporten doen en ik kon het, maar ik en voetbal leken niet samen te gaan. Ik knikte echter maar kort op zijn antwoord, terwijl ik maar doelloos keek hoe Mo met de bal speelde. Misschien had ik ook straks dat geluk op het veld en kwam ik de hele wedstrijd niet in aanraking met de bal. Althans dat hoopte ik dan. Mo speelde zo en zo toch liever alleen door zijn ego. Iets wat op een bepaalde manier best aantrekkelijk was, zijn zelfverzekerde houding op het veld als buiten.
Ik zag uit mijn ooghoeken dat Daley en Martine aan kwamen lopen. De eerste greep dan Mo bij zijn schouders en meldde dat hij samen met het meisje in Mo's team zaten. Ik kende Martine niet zo goed, maar ze leek me wel aardig. Daley daarintegen was denk ik wel een vriend te noemen. Ik hielp hem altijd als hij dit nodig was en ik praatte wel eens met hem in de rokershok en had zelfs met de jongen gepokerd. Niet dat ik daar nou zo goed in was, in het laatste dan.
Daley keerde zich dan ook van Mo naar mij, waardoor ik maar een vriendelijke glimlach naar de jongen zond. 'Wat zie je rood, ben je nu al moe?' hij stak plagerig zijn tong uit en misschien had iemand anders dit aanvallend gevonden, maar ikzelf zag over het algemeen vaak niet wanneer iets slecht bedoeld werd. Ik lachte wat ongemakkelijk, waar ik weer een hand door me haar haalde toen mijn blik, per ongeluk, met die van Mo kruiste. 'Onderschat de afstand van school en dit veldje niet. Dat is al genoeg sport voor een dag.' poogde ik als grap te kaatsen. Het was beter dat ze dachten dat ik echt lui was dan dat ik zojuist gehuild had op de wc. Daarnaast wist toch Daley en de meeste mensen uit de klas niet dat ik sportiever was dan ik eruit zag. Nadelen van een slank en tenger lichaam. Opgepompt zou ik dus nooit worden. Ondertussen had Daley de bal van Mo gestolen, wat Daley een pook in zijn buik opleverde. Iets wat mijn glimlach alleen versterkte. Het voelde fijn om zo rustig in Mo's aanwezigheid te zijn met andere mensen. Mo besloot ondertussen weer te gaan opdrukken, de uitslover. Zweet parelde dan ook over zijn lichaam. Ik hield niet van zweet, maar Mo wist het onwijs sexy te maken. Dat ik vreselijk ben? Dat wist ik al een dag of drie. Zachtjes plofte ik op de grond waar ik een aansteker en sigaret uit mijn kontzak haalde. Ik had al de hele pauze niet kunnen roken en de vraag naar nicotine was dan momenteel in mijn lichaam gegroeid. Ik stak deze dan ook snel af voordat er een leraar zou komen en nam een flinke diepe haal, terwijl ik rustig naar de personen bij mij keek, ieder op hen eigen wijze vermakend.

[ bericht aangepast op 19 maart 2016 - 0:09 ]

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

19 maart 2016 - 8:17 Ken_ is offline

Ken_ 18286

Johannes Frederick Joncker
Havo || 17 || Hyperactief

Even leek de jongen me verbaasd aan te kijken, zo'n domme vraag had ik toch ook nou niet gesteld? 'Zie ik eruit alsof ik meer mensen ken hier dan jij? Ik ben hier drie weken,' zeg hij lachend en even nam ik de woorden in me op en had ik door, dat ik toch een domme vraag had gesteld. "Daar heb je een punt" zei ik met een grijnsje om mijn 'domme' vraag in vergetelheid te brengen. Stilaan had ik zo door dat mijn relatine pil begon uit te werken en als ik me 'normaal' wilde gedragen ik deze binnen een groot uur opnieuw moest innemen. Die gedachte negerend keek ik weer op naar Valentijn die nonchalant zijn schouders ophaalde. 'Maar laat het me proberen-' zei hij en draaide zich om om een slachtoffer uit te zoeken. En nu ik het ook net zag daar stond Milou en ja hoor, van Gestel ging er recht op af. Milou was zo'n badchickka van de school , maar ik mocht haar wel. Schattig gezichtje en een grote mond. Daar kan ze ook wel eens wat anders mee - als je begrijpt wat ik bedoel' Geamuseerd keek ik toe hoe Valentijn haar toesprak en lichtelijk tot mijn verbazing haf Milou hem dan ook een peuk. Dat jochoe heeft talent met aanpappen zeg, maar mijn aandacht vloog meteen weer ergens anders heen, namelijk twee eksters die aan het vechten waren om een hazelnoot of zoiets. Ik keek pas weer op eens Valentijn me de sigaret haf en ik grijnsde weer en stak het stokkie tussen mijn lippen en haalde kort een hand door mijn haren. 'Alstu,' grijnsde hij en ik lachte even. "Jij doet dat ook goed bij de meisjes hé? Maar eh je bent nog wat vergeten." zei ik met een lachje en keek toe hoe Milou richting ons mannegroepje - oh wauw maar 2 leden , want iemand is zonodig niet komen opdagen- gelopen. Ik grijnsde naar haar. 'Ik denk dat jullie ook een aansteker nodig hebben hè?' zei ze gniffelend eens ze op zijn schouder had getikt en ik haalde mijn schouders op. 'En voordat ik me vergeet voor te stellen, ik ben Milou, jij bent nieuw toch?' stelde ze zich voor aan Valentijn en kort floot ik even plagerig. " Hey Mil, bedankt voor de peuk en ja een vuurtje zou fijn zijn. Tenzij deze van chocolade is en ik erop moet knabbelen." zei ik geamuseerd en lachte even. Jup mijn ADHD kwam weer opwellen. De bel ging niet veel daarna maar ik bleef nog even wachten . We hadden toch sport, wat kan er nu misgaan als ik mijn pil eens niet pak.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

19 maart 2016 - 8:39 Ken_ is offline

Ken_ 18286

Manami Akiyama
Vwo || 16 || Verlegen

Een zachte zucht verliet mijn lippen eens ik het belsignaal hoorde en vervolgens klapte ik dan ook het boek die ik aan het lezen was dicht. Dit was al de derde week die ik hier spendeerde zonder mijn beste vriendin. Hale was helaas verhuist naar Duitsland en hoewel ik haar vaak probeerde te contacteren, was school een saaie boel zonder haar. Ik stak het boek 'the boy in striped pyjamas' terug in mijn rugzak en stond dan op om me te gaan omkleden voor gym. Als er iets was waar ik te klunzig voor ben dan is dat wel gym. En zeker nu alle laatstejaars samen sporten een heuse nachtmerrie.
Ik vertoefde me richting de kleedkamers en deed vlug mijn kleren aan om vervolgens richting het sportveld te wandelen. Veel mensen waren al aan het opwarmen en wat stil keek ik rond waar ik me kon bijvoegen. Sinds Hale weg was , was ik mezelf niet echt. De klas waar ik zat mocht me niet zo - gezien ik de studeer freak van de klas was- en de mensen waar Hale en ik bevriend mee waren leken me te hebben laten vallen. Mooie vrienden he...
Rustig plofte ik me neer in het gras en maakte een vlecht in mijn zwarte haren. Het liefste zou ik gaan volleyballen, maar ik wist het niet zo. Ik wilde niet genegeerd worden en mijn plots verdwenen zelfvertrouwen maakte het me er niet veel makkelijker bij.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

19 maart 2016 - 18:33 Ziegler is offline

Ziegler 20534

Martine Justine Hester
Vmbo | Artistieke weirdo | Outfit

‘’Martine, wat zie je er goed uit zo. Lekker fel,’’ zegt Daley als hij mijn fantastische outfit ziet. Ik rol mijn ogen en geef hem een stomp tegen zijn bovenarm aan. Even kijk ik naar mijn felgele t-shirts en ik weet dat het opvallend is, maar verder zie ik niet wat er mis mee is. Nog voordat ik iets kan zeggen, sleurt Daley me mee het veld en verkondigt hij dat hij bij Mohammed in het team wil. Acuut begin ik met tegenstribbelen. Dat is dus niet de bedoeling. Als ik mijn onhandigheid qua sport vertoon aan Mohammed kan ik mijn kans wel vergeten. Het valt me op dat Jaeden nogal ongemakkelijk erbij staat als Daley en ik ons aansluiten bij hem en Mohammed. Daley maakt een of andere flauwe opmerking die totaal langs me heen gaat, omdat ik kort mijn ogen over Mohammed laat glijden. Toch probeer ik het allemaal goed te spelen en te doen alsof ik nergens interesse in had.
’had Ella nog wat gezegd over mij? Over dat ik vanavond kom?’’ vraagt Daley dan aan me. Ik gun hem een arrogante blik. Waarom kan die gast nergens anders aan denken dan Ella? Dan hadden ze het niet moeten beëindigen als ze vervolgens zo vreselijk ongemakkelijk bij elkaar gaan doen. Dan ben je bij mij aan het verkeerde adres. Daarom besluit ik ook om niet te reageren, wat ervoor zorgt dat Daley de bal van Mohammed afpakt en naar me toe schiet. Even kijk ik met een vieze blik naar de bal alsof het iets wereldvreemds is voor me.
Ik geef er een harde trap tegen aan, zo on-technisch als je maar kunt zijn, waardoor de bal een eind verderop eindigt. Ik kijk een beetje rond en haal dan mijn schouders op. 'Ik kan niet voetballen, oké?' zeg ik dan.

Big girls cry when their hearts are breaking

19 maart 2016 - 18:46 Naird is offline

Naird 10646

Beau ter Ham

"Synthetic apparitions of not being lonely."

Het ene moment ben ik nog in het gezelschap van Ella, Daley en Martine, het volgende moment ben ik alleen – dankzij de schoolbel. Het teken dat ik over een paar minuten Hel binnenwandel, nou ja, gym wat voor mij zo goed als Hel is. Ik ben totaal niet sportief, ik kan enkel nog wat atletiek maar elke vorm van turnen, dansen of balsport betekent mijn dood. Nou ja, dat is een beetje overdreven maar het komt er dichtbij in de buurt.

Als één van de laatsten betreed ik de jongenskleedkamer en kleed me om in een hoekje, uit het zicht van alle jocks. Meestal gooien ze namelijk opmerking naar mijn hoofd over mijn niet-zo-gespierde, vel over been lichaam. Om nou te zeggen dat ik zit te wachten op het liedje waar ik de tekst ervan zowat uit mijn hoofd ken – jocks zijn meestal niet zo slim, hun opmerkingen dus ook niet zo origineel – niet echt. Waar ik de laatste was om mezelf om te kleden ben ik één van de eerste om het veld op te stappen. Goed, in welke sport ben ik het minst slecht, voetbal, slagbal of volleybal? Ik struikel waarschijnlijk over mijn eigen voeten bij voetbal, me slagbal sla ik mezelf hoogstwaarschijnlijk met de knuppel en volleybal... Dat verpest ik waarschijnlijk ook door verstrikt te raken in het net of iets. Maar goed, ik ga maar voor het minst pijnlijke: volleybal. Ik loop in de richting van het volleybal veld en zie Manami in het gras zitten. Ze zit in mijn jaarlaag en doet hetzelfde niveau, gelukkig iemand die ik dus ken en bovendien aardig vind.
'Manami?' Ik kuch zachtjes en stap op haar af na al mijn moed verzameld te hebben.

Stereotype nerd • Vwo • 17 • Examenjaar

[ bericht aangepast op 19 maart 2016 - 18:49 ]

I just caught the wave in your eyes

Index RPG Actieve Topics Zoek