[RPG - 300] Utrechts Stedelijk College • Speeltopic - Speeltopics

14 maart 2016 - 19:09 Ziegler is offline

Ziegler 20534

Utrechts Stedelijk College

Het Utrechts Stedelijk College, onder velen beter bekend als het USC, is een school die al bijna zeventig jaar gevestigd is in het wonderschone Utrecht. De school staat erom bekend zijn leerlingen goed te ondersteunen in hun leerproces, de begeleiding staat altijd voorop. Het USC biedt onderwijs aan voor jongeren van 12 t/m 18 jaar op zowel het vmbo-, havo- als vwo-niveau. In deze RPG volgen we een aantal leerlingen van het USC in hun examenjaar. Lukt het ze om die laatste punten binnen te halen en hoe gaat het met de voorbereidingen op die beruchte eindexamens?

Rollen
Naam | User | Leeftijd | Niveau | Pagina

Topics
• Rollentopics 1
• Praattopics 1
• Speeltopics

Begin
We beginnen op maandag 19 september. Dit is alweer de derde week van het schooljaar, wat betekent dat de leerlingen weer een beetje gewend zijn aan het schoolleven. Er zullen onderhand toetsen opgegeven worden. We spelen vanaf 13:00 dat de bel gaat om middagpauze te gaan houden, wat alleen voor de bovenbouw is.

[ bericht aangepast op 14 maart 2016 - 20:28 ]

Big girls cry when their hearts are breaking

7 april 2016 - 0:43 R3HAB is offline

R3HAB 12456

Alexander 'Jeaden' Kleijnenhoven
Examenjaar • Havo • Zestien jaar

'The devil is real and he is not a little red man with horns and a tail.
He can be beautiful, because he's a fallen angel and he used to be God's favorite.'

Mijn vraag rustte nog niet eens een seconde in de lucht, of Mo rolde al van mij af. Geen blik gunde de jongen me nog waardig, terwijl hij het duidelijk ongemakkelijk had en een smoes probeerde te verzinnen om van me af te komen. ‘Ik eh—Eh.. Ik ga snel douchen. Okay?’ Ik voelde nog een geforceerde kus op mijn wang, voor ik hem haast weg zag rennen. Mijn ogen werden van schrik groot, voor mijn ademhaling plotseling extreem snel ging. Grotendeels van paniek. Waarom moest ik het nu al verpesten. We hadden nog geen eens een hele dag samen gespendeerd of ik kreeg hem al zo ver dat hij niet meer bij me wilde zijn. Was het dan puur voor een pleziertje geweest en was ik weer te naïef om dat door te hebben? Waarschijnlijk was het nu de bedoeling dat ik verdween zodat hij geen last meer van me had. Iemand zoals Mo viel niet voor kansloze mensen zoals míj. Snel viste ik mijn kleding van de grond en probeerde met alle macht de stekende tranen te negeren. Niet twee keer op één dag. Ik trok mijn kleding snel aan. Twijfelend stond ik stil in Mo’s kamer. De kamer waar we zojuist.. niet aan denken, Jeaden. Er waren zat mensen die hun eerste keer verloren zonder het meer te herinneren of door een one night stand. Ik wist dat ik in de laatste categorie viel, alleen ik was zelfs zo dom om nuchter er in te trappen. Een briefje voor Mo achter laten hoefde dan ook niet. Die rekende er toch op dat ik weg zou zijn voor hij klaar was met douchen.
Snel liep ik Mo’s huis uit, waar ik maar mijn gezicht zo veel mogelijk van de mensen op straat probeerde af te draaien. Waarschijnlijk was ik momenteel het meest raarste persoon op straat. Bedolven onder de kleine zuigzoenen van Mo, die me waarschijnlijk nog even aan ons intiem momentje zal laten denken en meteen aan mijn grote fout. Ik had het koud, maar ik had nergens om heen te gaan. Niemand wist of mocht weten van mij en Mo. Vragen zullen er wel gesteld worden. Zelfs als ik de tranen weet in te houden. Als het niet om mijn humeur was dan was het wel om mijn nek. Het was geen geheim dat ik niet de aantrekkelijkste jongen van de school was. Thuis was echter momenteel ook geen optie. Mijn adoptie ouders waren als het goed is beide nu thuis, hoewel er waarschijnlijk nog wel een vergadering voor een van beide zou komen vanavond. Daarnaast zouden ze de plekken wel kunnen herkennen en het aan Mo kunnen linken. Het enige wat ik nu kon doen was rond lopen en hopen het zo weer wat warm krijg en Mo uit mijn hoofd te bannen. Uiteindelijk kon ik misschien thuis naar binnen glippen. Ik had liever boze ouders omdat ik weer eens niet op tijd op was komen dagen dan dat ik Mo in gevaar bracht.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

7 april 2016 - 6:59 Vanth is offline

Vanth 23147

Mohammed Fatih Idrissi
Havo - Outside

Onder de douche had ik wederom de kans om in mijn gedachten verzeild te raken en ik zucht. Ik wist niet wat ik moest doen... Ik wou de jongen natuurlijk al te graag de mijne noemen, maar ergens is het gewoonweg niet goed voor hem. Moest ik nou echt egoïstisch zijn... Ik droog me snel af en kijk in de spiegel. Ik ben egoïstisch, wat was ik aan het zeggen. Ik kon niet zonder hem, dat had ik vanmiddag al gemerkt.. Ik werp nog een blik in de spiegel en trek dan een joggingsbroek aan, waarna ik terug naar mijn kamer loop. 'Jea?' zeg ik en ik loop naar binnen, maar hij is weg.
Natuurlijk. Geweldig gedaan Mo, hij denkt nu al helemaal dat jullie nooit een kans hebben. 'Fuck...' mompel ik en ik pak mijn telefoon. Gelijk open ik het gesprek met hem en mijn blik bleef even hangen op de emojis, waarna ik begon te typen. I'm so sorry... Waar ben je? x stuur ik eerst en ik bijt mijn lip. Nog geen minuut later stuur ik echter een volgende berichtje. Ik verwachtte de vraag niet... En.. Je verdient beter dan mij dus ik twijfelde.... Maar natuurlijk wil ik het, I love you after all. Ik kijk even naar het berichtje en zucht, waarna ik voor de laatste keer begin te typen. Het is egoístisch af van mij tho... Maar als je het echt wil, dan ja. Natuurlijk wil ik dat... Als ik het nu niet verpest heb x stuur ik en ik gooi mijn telefoon op bed. Ik haal een hand door mijn haar en schud mijn hoofd. Je hebt zo'n geweldige manier van dingen doen Mo... Echt.. 10/10.

El Diablo.

7 april 2016 - 10:52 R3HAB is offline

R3HAB 12456

Alexander 'Jeaden' Kleijnenhoven
Examenjaar • Havo • Zestien jaar

'You know you really love someone when you can't hate them for breaking your heart. '

Zachtjes ging ik in het gras zitten. Een van de weinig voordelen aan een geheime relatie hebben is de plekken weten waar nooit iemand kwam. Ik was hier dan ook best vaak met Mo geweest omdat het redelijk dicht bij het voetbalstadion ligt, hoewel eigenlijk niemand daarvan hier kwam. Ik kroop wat ineen tegen een willekeurige boom, voor ik mijn volle pakje sigaretten en aansteker er bij toverde. De enige steun en toeverlaat was dan ook het verslavend spul wat een ziekte aan je longen gaf. Niet dat het me deerde. Ik was toch al verslaafd er aan en daarnaast had ik toch nooit een toekomst beeld voor mijzelf kunnen schetsen. Dat heb ik nooit gekund. Ik had dan ook allang vrede gesloten dat ik misschien de vijfentwintig nooit zou halen met mijn ongezonde gedrag.
Gulzig nam ik een diepe hijs van de sigaret en meteen bij de inname in mijn longen wenste ik dat dit een joint was in plaats van iets simpels als dit. Helaas had ik er nog maar een en die lag momenteel verstopt op mijn kamer.
Schel kwam er een geluidje uit mijn mobiel en even schrok ik hiervan. Ik vermoedde dat dit al een van mijn ouders was, maar in plaats daarvan zag ik Mo staan. Even twijfelde of het niet beter was om mijn mobiel uit te zetten en weg te stoppen, maar toch wist mijn vinger de overhand te nemen en op het gesprekje te drukken.

From Mo: I’m so sorry… Waar ben je? x
From Mo: Ik verwachtte de vraag niet…. En.. Je verdient beter dan mij dus ik twijfelde… Maar natuurlijk wil ik het, I love you after all.

Zachtjes legde ik mijn mobiel neer in het gras, waar ik nog een diepe haal van mijn sigaret nam. Misschien was het toch beter geweest om mijn mobiel uit te zetten want als ik nog niet in de war was, dan was ik het nu wel. Ik wist niet wat ik meer moest doen en het liefst wilde ik er met iemand over praten, zodat die persoon kon vertellen wat ik moest doen of denken want ik wist niet meer of Mo van mij hield of niet. Het was altijd zo van zelf sprekend geweest toen we een relatie hadden, maar nu hij weg was gerend bij mijn vraag leek alles zo onwerkelijk. Misschien probeerde hij me nu enkel en alleen terug te lokken omdat hij bang was dat ik dingen ging vertellen over ons tegen mijn ouders of op school waardoor zijn reputatie er aan kon gaan.
Akelig knipperde het lichtje van mijn mobiel weer, waardoor ik deze opende en mijn ogen op het laatste appje van Mo liet gaan. Het is egoïstisch af van mij tho... Maar als je het echt wil, dan ja. Natuurlijk wil ik dat... Als ik het nu niet verpest heb x.
Ik schudden mijn hoofd kort, hoewel Mo dit niet kon zien. Snel nam ik nog een trek van mijn sigaret, voor toch de tranen weer langzaam een weg wisten te banen achter mijn ogen. Fuck.
Natuurlijk wilde ik met hem zijn. Het liefst voor altijd, maar ik wilde hem niet dwingen. Ik wist niet hoe ik zijn woorden op moest vangen. Een probleem wat ik altijd had en dat was dan ook de reden dat ik een hele lange tijd geen vrienden heb gehad en toen ik er een kreeg, ik een relatie met deze nam. Mo was de eerste en enige waar ik helemaal bloot voor gegaan ben, mentaal. De gedachte dat het zo slecht tussen ons zou gaan binnen slechts één jaar of anderhalf had niet in mijn brein gelegen. Toch was er altijd een knagend gevoel geweest dat Mo vroeg of laat me zou dumpen. Puur omdat hij beter kon krijgen en voor zijn carrière en familie. Ik had toch niemand die werkelijk van mij hield. Ik was al gedumpt bij mijn geboorte.
‘Don’t worry. Ik ga niemand over ons vertellen. Ik meende de vraag toch niet. It’s all good. You are free.’ Zond ik terug, waar ik mijn mobiel uit zetten. Ik sloot mijn ogen, terwijl mijn sigaret negeerde die langzaam op ging in as. Ik wilde Mo niet los laten, maar ik had helaas geen keus. Hij verdiende het om gelukkig te zijn en niet tegen gehouden te worden door mij daar in.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

7 april 2016 - 14:13 Ken_ is offline

Ken_ 18305

Johannes Frederick Joncker
Havo || 17 || Woest

Daley keek me razend aan en vocht meteen terug, helaas voor mij kon ik ze niet allemaal ontwijken waardoor mijn bovenlip kwam open te liggen en spontaan begon te bloeden. Meteen haf ik hem ook een klap terug en voelde zijn vuist even in mijn ribben, waardoor mijn adem even wegklapte uit mijn longen. Eens Milou hem dan ook van me af trok kwam ik op adem en drukte even op de zere plek in mijn middenrif
‘’Waar zijn jullie twee dombo’s in God’s naam, nú weer mee bezig?’’ Steng sprak ze ons toe en met een waarschuwende blik hield ze ons uit elkaar waardoor ik Daley vies aankeek. De rotszak ‘’Hij-‘’ Begon Daley en nauw keek ik de jongen aan die mij ook zat aan te staren. ‘’begon,’’ zei hij gefrustreerd en haalde rommelig een hand door zijn haren. Het zou me niet verbazen als hij al mijn geld gespendeerd heeft aan gel, sigaretten en alcohol...
‘’Hij zat me te beschuldigen voor alles en nog wat, ik ben echt helemaal klaar met je man,’’ vervolgde hij en een lachje verliet mijn lippen. "Beschuldigen? Ik spreek enkel de waarheid Daley. Daarbij we weten beiden wie er begonnen is en het is niet mezelf." zei ik katterig en walgde dan ook ervan dat hij voor mijn voeten spuugde. " Ja hoor, ga maar in een hoekje janken. Je hebt toch geen vrienden meer!"
Ik gooide nog een leeg flesje cola achter zijn hoofd en draaide me dan woest om , om stampvoetend weg te lopen. Eens ik mijn lip likte smaakte ik de prikkelende ijzeren smaak van bloed en ik zag er vast verwilderd uit.
Ik haalde lipbijten - en god ja dit deed erg veel pijn- mijn mobiel boven en twijfelde even, voordat ik op het teksticoontje klikte en daarna op Jeadens naam.
' Hey, wanneer ben je thuis? Ik heb een knuffel nodig x H ' stuurde ik naar hem en haalde geërgerd een hand door mijn haren.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

7 april 2016 - 16:29 Naird is offline

Naird 10646

Milou van der Linden

"Your dead eyes before mine."

Allemaal verwijten gooien ze naar elkaars hoofd toe en fronsend probeer ik hun te volgen. Echter heb ik helemaal geen achtergrond informatie dus het klinkt allemaal als abracadabra en hocus pocus pilates pas. Voor het eerst in mijn leven voel ik me zwaar nutteloos en onwetend en een beetje dom kijk ik de twee jongens aan. Pas wanneer Daley op de grond spuugt en wegloopt zucht ik diep.
'Gadverdamme.' Reageer ik nog op zijn gespuug en zet gauw een stap terug. Johannes gooit nog een leeg flesje naar Daley's hoofd en ik kijk hem verontwaardigd aan, dat helpt. Johannes is alleen al stampvoetend weg gebeend en snel ren ik achter hem aan.
'Hey hey.' Ik pak zijn schouder voorzichtig vast om hem te tegen te houden en kijk hem aan. 'Waar denk jij heen te gaan?' Ik kijk hem onderzoekend aan en pak een tissue uit mijn tas om het bloed van zijn gezicht af te vegen. 'Ik weet niet wat dat was en je hoeft het me natuurlijk ook niet te vertellen, maar wees een beetje voorzichtig ja? Ik ben er niet altijd om je schoon te maken en ik heb ook geen zin om jou en Daley te moeten opzoeken in het ziekenhuis.' Ik bedoel het goed maar het komt er allemaal een beetje ongelukkig uit. 'Okay dat klonk een beetje lullig maar je snapt wat ik bedoel, ik vind het niet echt leuk als mijn vrienden elkaar te lijf gaan.' Ik kijk Johannes doordringend aan en gooi de tissue weg. 'Gaat 'ie een beetje?'

Badass and a bit of a bitch • Vwo • 18 • Examenjaar

[ bericht aangepast op 7 april 2016 - 16:30 ]

I just caught the wave in your eyes

7 april 2016 - 21:49 Vanth is offline

Vanth 23147

Mohammed Fatih Idrissi
Havo - @ the gym

Ik liep door mijn kamer en bijt hard op mijn lip. Je hebt het echt verkloot... Wat ben je toch weer geweldig bezig Mo.. Ik kijk op wanneer ik mijn telefoon hoor en iets te snel pak ik hem, waardoor hij bijna uit mijn handen glijd. Ik weet hem echter nog net op tijd te pakken en ik zucht, waarna ik hem ontgrendel en het appje open. Ergens hoopte ik nog een beetje op een kans, maar toen mijn ogen over de tekst gleden werd het laatste beetje officieel gebroken. Don’t worry. Ik ga niemand over ons vertellen. Ik meende de vraag toch niet. It’s all good. You are free. Fuck fuck fuck... Mijn vingers tikken snel op het scherm, mijn laatste kans om het iets beter te maken lijkt het wel. Kom op sugar... Ik meende het niet zo. Please? stuur ik en nog geen minuut later bel ik hem. Telefoon uit, great.
Ik schud mijn hoofd en werp een blik in de spiegel. Oh geweldig... Ik schud mijn hoofd en kleed me langzaam aan. Misschien moet ik er voor nu maar even niet aan denken.. Ik kan er nu toch weinig aan gaan doen sinds ik geen idee heb waar hij is. Ik pak snel mijn sporttas in en loop naar buiten, naar mijn scooter. Ik rij snel naar mijn sportschool en ga naar binnen, waar ik wat mensen van mijn team zie. Ik knik even met een zwakke glimlach, waarna ik naar de kleedkamers loop. Ik moest het goedmaken, somehow.. Ik kleed me om en denk even na. 'Great...' mompel ik en ik schud mijn hoofd. Ik loop snel naar de anderen en glimlach zwakjes. Dan maar even trainen, I guess.. Niet dat ik mijn hoofd erbij ga kunnen houden.

El Diablo.

8 april 2016 - 11:24 R3HAB is offline

R3HAB 12456

Alexander 'Jeaden' Kleijnenhoven
Examenjaar • Havo • Zestien jaar

'You know you really love someone when you can't hate them for breaking your heart. '

Langzaam blies ik de zoveelste rook over mijn lippen. De tranen die hun weg achter mijn oogleden had weten te banen had ik weer weg geveegd, hoewel mijn wangen nog nat bleven.
Mijn mobiel lag nog steeds stil naast me in het gras. Niet dat dit vreemd was gezien ik deze uit gezet had. Ik wreef wat over mijn arm om de kou weg laten drijven, wat helaas niet lukte. Al deze sigaretten hadden dus niet geholpen om mij te beschermen tegen de kou rond mij heen. Het was ook raar om te beseffen dat iedereen nu in een korte broek en shirt rond liepen. Ik had vandaag dan ook een lange broek aan gedaan met een trui. Echter had ik mijn trui verruild voor een shirt voor Hannes. Er waren namelijk veel blikken op mij geworpen en ik wilde niet dat mensen mij gek vonden. Ik had het vaak koud tijdens warme temperaturen en ik wist ook echt niet hoe dat kwam.
Ik tapte het laatste restje as van mijn sigaret af, voor ik toch weer naar mijn mobiel greep. Eigenlijk kon ik net zo goed de hele avond hier blijven, maar ik moest dan wel een van mijn ouders een berichtje sturen dat ik moest werken. Ze zouden toch wel boos worden dat ik het te laat melden, maar zouden in iedergeval niet onnodig een politie in gaan schakelen. Ik wist zeker dat Mo dan niet overgeslagen ging worden als het aan hen lag. Mo kreeg toch van alles te schuld wat ik deed en ik haatte dat.
Traag startte mijn mobieltje op en wist deze mijn berichtjes en blijkbaar mijn gemiste oproepen te tonen. Echter zag ik Mo binnen komen met een berichtje, waar ik dan ook snel op klikte. Kom op sugar... Ik meende het niet zo. Please? zachtjes slikte, waar mijn ogen nog een keer het berichtje scande. Ik was zo in de war. Het ene moment verteld hij hoeveel hij van mij houd en schetst hij voor ons een toekomstbeeld, samen en het andere moment rende hij voor mij weg omdat ik hem terug wilde. Voor mij hoefde we niet perse gelabeld te worden als relatie, of misschien toch wel... Ik wilde gewoon in mijn hoofd kunnen zeggen dat hij van mij was en dat hij niet ondertussen met leukere en knappere personen dan mij aan het rommelen was. Ik wist dat hij vond dat ik niet zo moest denken, maar ik had in mijn hoofd nooit op een rijtje te weten krijgen waarom hij me leuk vond. Vooral niet door onze eerste ontmoeting toen ik mee moest gymen met de bovenbouw omdat ik een les gemist had. Helaas moesten ze zo nodig voetballen en werd ik als een van de laatste gekozen. Door Mo nog wel liefst. Waarschijnlijk had de jongen toen gedacht dat ik misschien nog iets van talent erin bezat. Niet dat die hersenspinsel lang bij hem geduurd moest hebben toen ik een bal vol in mijn maag had gekregen. Beschaamd had ik op de grond gelegen met mijn armen rond mijn buik. Mo was als eerste bij mij gekomen toen en ook al schaamde ik me dood, had toen al zijn aanwezigheid goed gevoeld.
Misschien stelde ik me ook gewoon aan over het moment van zojuist. Mo had me altijd geholpen en misschien moest ik eens een keer halverwege komen. Als de jongen friends with benefits of met andere mensen dingen doen, dan moest ik dat accepteren. Hoe mooi en goed onze eerdere relatie gevoeld ook hadden in onze hoofden, het was er niet meer en ondanks deze appjes verwachtte ik ook niet dat het ooit terug zal komen. Zachtjes beet ik op mijn lip voor ik twijfeld een paar woorden neer kalkte op WhatsApp naar Mo. It's wrong of me to push you like this.. I'm okay with whatever you want or do with me. I love you. voor ik me kon bedenken, verstuurde ik het berichtje. Net op tijd voordat een nummer op mijn beeldscherm verscheen. M'n vader belde me, maar ik drukte deze weg. Een appje versturen naar hem was makkelijker dan zijn boze stem horen, gezien ik wist dat ik te laat op de afspraak was gekomen. Ik sloot het gesprek van Mo en mij door terug te gaan naar andere binnen gekomen appjes, waar Hannes tussen stond. Ik klikte deze open. Hey, wanneer ben je thuis? Ik heb een knuffel nodig x H Ondanks alle verdrietige emoties die ik voelde, wist ik toch een klein glimlachje te krijgen bij dit appje. Ik en Hannes typte de vreemdste dingen naar elkaar, dus het feit dat hij mij verstuurde dat hij een knuffel wilde, was dan ook niet vreemd. Pick me up at work? Het was niet zo druk.. typte ik terug. Ik wist dat ik toch terug moest naar de bewoonde wereld. Mo ging niet eerder antwoorden als ik in een hoekje kroop en daarnaast kon Hannes me wat af leiden van Mo, hoopte ik. Ik liep weer richting de centrum van de stad, waar ik een sjaal kocht. De man had naar mijn nek gegrijnsd en ik haatte dat al helemaal. Waarschijnlijk had die man me maar al te graag een fist bumb gegeven. Ik trok het prijsje er van af en deed de sjaal zorgvuldig rond mijn nek. De plekjes deden wel wat pijn in mijn nek, maar ergens was het wel waard geweest voor het moment wat we samen gedeeld hadden. Helaas had ik alles verprutst anders had ik misschien nog steeds met hem in zijn bed gelegen. Zorgeloos en dicht tegen hem aan.
Ik liep richting werk, waar ik schuin tegenover plaats nam bij een fonteintje. Een koud briesje streelde over mijn armen die al bezaaid waren met kippenvel, wat me direct weer naar mijn sigaretten deed grijpen. Ik deed het pakje open waar er nu nog maar drie in zaten. Shit en dan was ik ook nog bij lange na geen achttien. Ik had nog een reserve pakje, maar misschien kon ik Daley zo ver krijgen om het voor mij te kopen in de winkel van mijn geld. Hij deed het wel vaker, waarschijnlijk omdat de jongen zelf ook wist dat ik niet verlegen was om mijn sigaretten te delen met andere. Ik stak er een af, voor mijn blik over het pleintje gleed. Hannes was nog niet gezien. Ik unlockte mijn mobiel nog eens, waar ik maar tussen mijn gemiste oproepen keek. Mijn blik viel op Mo's naam die er tussen stond. Even keek ik op het appje, die de jongen nog niet gezien had. Twijfeld klikte ik op het bel knopje bij Mo's naam, waar ik automatisch bij in een kroop. Ik had geen flauw idee wat ik moest zeggen, maar ik wist ook niet of de jongen op zou nemen gezien hij mijn appje nog niet gelezen had.

[ bericht aangepast op 8 april 2016 - 11:26 ]

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

8 april 2016 - 11:56 Ziegler is offline

Ziegler 20534

Martine Justine Hester
Vmbo | Artistieke weirdo | Outfit

"Lief dat je gewacht hebt," hoor ik naast me. Ik kijk opzij met een opgetrokken wenkbrauw en hoewel ik aan haar stem kon horen dat het Ella was, deed ik alsnog semi-verbaasd. 'Nou raak er niet aangewend als je altijd zo langzaam bent,' bits ik haar toe. Ella is het ondertussen wel van me gewend dat ik af en toe nogal bittere opmerkingen kan maken die er eigenlijk gemener uitkomen dan dat ze bedoeld zijn. Dit is er dus ook zo een. Nee, ik houd inderdaad niet van wachten en dat is dan misschien ook mijn biggest pet peeve, maar ik zal er nooit echt boos om worden. Ella loopt even weg om haar fiets te pakken, maar komt van vloekend terug met haar fiets in haar handen in plaats van dat ze erop zit. Verbaasd kijk ik haar aan.
"Ik moet helaas lopen." concludeert Ella dan en ik voel mijn humeur nog slechter worden. Ik rol mijn ogen, maar ik weet dat het niet haar schuld is. Daarom stap ik ook mijn fiets af. 'Dan loop ik met je mee, Ella' zeg ik met een grijns. 'Ik ben zo'n goede vriendin, ik doe dat gewoon voor jou' Lachend kijk ik haar aan en ik loop richting de poort van de school. Ella volgt me. Uit mijn kontzak pak ik mijn telefoon erbij. 'Ik bel Daley even,' zei ik dan terwijl ik zijn nummer intoets. Het enige nummer dat ik uit mijn hoofd ken, is dat van Daley. Dat is waarschijnlijk omdat ik hem vaker bel dan dat ik mijn moeder bel, gewoon omdat ik het leuk vind om hem op de meest willekeurige momenten lastig te vallen. Ondertussen duw ik mijn fiets verder en ik breng de telefoon naar mijn oor. Hij gaat over, maar na een aantal keer krijg ik toch zijn voicemail. Geïrriteerd hang ik op en bel nog een keer. Weer geen antwoord. Dan open ik mijn WhatsApp en typ een berichtje naar hem.
Bolle, neem eens op. Waar ben je?
Ik verstuur het berichtje en kijk dan naar Ella. 'Dus, zin in de reptitie?'

Big girls cry when their hearts are breaking

8 april 2016 - 12:33 purplecowwww is offline

purplecowwww 5135

Daley van Beek

Een lachje verliet zijn lippen en mijn blik bleef strak gericht op de donkerharige jongen, ‘’beschuldigen? Ik spreek enkel de waarheid Daley. Daarbij we weten beiden wie er begonnen is en het is niet mezelf,’’ kaatste hij terug.
‘’Gadverdamme,’’ reageerde Milou op mijn gespuug en zette gauw een stap terug. Mijn hand liet ik langs mijn wenkbrauw gaan en ik merkte nu pas op dat ik aardige koppijn had. De adrenaline was uitgewerkt.
‘’Ja hoor, ga maar in een hoekje janken. Je hebt toch geen vrienden meer!’’ Ik schudde geërgerd mijn hoofd en begon richting mijn scooter te lopen, ik wou naar huis en ik wou dat niemand mij nog zag. Toch wist Hannes niet van ophouden en kreeg ik nog een flesje cola naar mijn kop gegooid die ik woest teruggooide. Ik gooide er nog een paar scheldwoorden uit en rustte vervolgens uit op mijn scooter terwijl ik even vermoeid mijn ogen dichtkneep. Milou vond Hannes ook al weer het slachtoffer want ze was niet achter mij aangelopen, nou, vergeet het dan maar dat ze vanavond met mij mee mocht.
Uit mijn telefoon viste ik mijn zak en zag ik dat er een gemiste oproep stond van niemand minder dan Martine, ik twijfelde even of ik haar terug zou bellen of appen maar uiteindelijk stopte ik mijn telefoon weer terug in mijn jaszak.
Handig stopte ik de sleutel in het slot en draaide ik hem even kort om waarna ik mijn scooter opstartte en nog even een blik wierp richting de twee en wegreed, bijna reed ik nog een brugklasser aan en toeterde gefrustreerd. Twee honderd meter verder zag ik niemand minder dan Martine en Ella lopen, ik reed er naar toe en remde wat af toen ik naast hen bevond. ‘’Iemand die toevallig een rit wil?’’ Vroeg ik en had moeite om een glimlach te forceren aangezien ik nog steeds een kloppend hoofd had.

Everything is illuminated by the light of our past.

8 april 2016 - 14:20 Ken_ is offline

Ken_ 18305

Johannes Frederick Joncker
Havo || 17 || Woest

Daley had nog het flesje teruggegooid die niet veel verderop belande. Naar het doffe geluid van het plastic hoorde ik ook voetstappen naar me toesnellen. 'Hey hey.' Ik werd tegengehouden door twee handen om mijn schouders waardoor ik me geërgerd omdraaide en keek in de ogen van Milou. 'Waar denk jij heen te gaan?' vroeg ze me en een zucht rolde over mijn lippen waardoor ik haar als een geslagen hond aankeek. "Naar the Dot. Ik heb wat afleiding nodig." zei ik half pruillippend. Milou haalde een tissue uit haar tas en depte het bloed van mijn lip voorzichtig af waardoor ik haar even dankbaar aankijk. "Dank je, Milou. Zonder jou ging het een bloedbad worden." zei ik weer zuchtend.
'Ik weet niet wat dat was en je hoeft het me natuurlijk ook niet te vertellen, maar wees een beetje voorzichtig ja? Ik ben er niet altijd om je schoon te maken en ik heb ook geen zin om jou en Daley te moeten opzoeken in het ziekenhuis.' zei ze en ik knikte even waarna ik mijn hand kort op haar schouder liet rusten als een dankbaar gebaar. 'Okay dat klonk een beetje lullig maar je snapt wat ik bedoel, ik vind het niet echt leuk als mijn vrienden elkaar te lijf gaan.' zei ze waarna ze me doordringend aankeek en ik keek even beschaamd weg. " Ik leg het je later nog wel eens uit, maar Daley heeft me zwaar gekwetst" mompelde ik 'Gaat 'ie een beetje?' op haar vraag knikte ik en glimlachte zwakjes, kort hierna ging mijn mobieltje af en keek ik naar het berichtje die ik van Jeaden terug had. 'Pick me up at work? Het was niet zo druk.' stond er en meteen antwoorde ik dan ook terug. ' Ik pik je op in 10 minuten. I need you x Hannes'. En keek dan naar Milou. " Ik ga maar weer, Jeaden wacht op me." zei ik met een glimlachje en drukt vluchtig een kus op haar wang. "Zie je later" zei ik zwakjes en liep naar de fietsenrekken en oh bah, Daley. Dat word dan maar te voet, ik liep dan weer de andere kant op richting the Dot, zoekend naar Jeaden.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

9 april 2016 - 21:28 Naird is offline

Naird 10646

Stereotype nerd • Vwo • 17 • Examenjaar

Beau ter Ham

"What does all our love amount to?"

Manami kijkt me dankbaar aan en ik glimlach zwakjes.
'Dank je Beau, je bent echt mijn held vandaag.' Ze woelt even door mijn haren waardoor ik moet lachen en verwoed probeer mijn haar een klein beetje in model te krijgen, ik faal helaas hopeloos. Na mijn idiote poging het gênante moment van een paar minuten geleden recht te zetten, laat ik Manami alleen nog maar erger blozen.
'Eh ja, ehm doe mij maar vanille.' Ze maakt haar haren los waardoor deze vrolijk over haar schouders vallen en ik bekijk haar even, eigenlijk is Manami een erg mooi meisje.
'Okay top.' Ik loop richting de ijscokar en koop een vanille ijsje en eentje met citroen. Ik loop gauw terug omdat door de hoge temperaturen zowaar al begint te smelten.
'There you go.' Ik rijk haar – haar ijsje aan en ga weer naast haar op de rand van het fonteintje zitten.
'Beau? Heb jij zaterdag wat te doen?' Ik schud mijn hoofd en kijk haar vragend aan.
'Niet echt nee, ik moet nog het laatste boek lezen voor mijn Nederlands boekenlijst en voor de rest dacht ik aan wat games spelen in mijn uppie.' Ik haal mijn schouders op en lik wat aan mijn ijsje.

I just caught the wave in your eyes

10 april 2016 - 22:00 R3HAB is offline

R3HAB 12456

Alexander 'Jeaden' Kleijnenhoven
Examenjaar • Havo • Zestien jaar

'You know you really love someone when you can't hate them for breaking your heart. '

Na een tijdje wist ik de stem waar ik naar verlangde te ontvangen. Echter was dit enkel zijn voicemail bericht. Ik drukte het gesprek weg. Niet opgenomen. Hij was vast ergens anders druk mee, hoewel ik echt niet wilde weten waarmee. Ik wenste dat ik iemand anders de schuld kon geven, maar ik was de enige schuldige aan het verlies van Mo.
Ik probeerde mijn trillende lip te verbergen door een trek van mijn sigaret te nemen, voor ik een berichtje binnen zag komen. Niet van Mo, maar van Hannes. ‘Ik pik je op in 10 minuten. I need you x Hannes.’ Met een zachte zucht stopte ik mijn mobiel weer weg. Tien minuten konden behoorlijk lang duren. Ik besloot maar mijn andere twee sigaretten af te steken in die minuten. Het interesseerde me dan ook totaal niet dat ik vreemde blikken van mensen rond mij heen kreeg. Er was niks illegaals aan om drie peuken achterover te slaan bij een fontein in slechts tien minuten tijd.
Eindelijk zag ik Hannes het pleintje op lopen. Ik trok mijn sjaal wat strakker rond mijn nek, waar de plekjes op mijn nek meteen bij leken te protesteren. Open lucht zou ik ze vandaag niet gunnen. Waarschijnlijk zou Hannes me zelfs straal in mijn gezicht uitlachen als ik zou beweren dat iemand dit bij mij gedaan had. Een stofzuiger leek logischer of een zuigende donut in mijn geval.
Ik stond op, waar ik met moeite een glimlach op mijn gezicht wist te veinzen. Ik had geen zin om leugens tegen Hannes te vertellen of dat de jongen in de gaten had dat ik me niet goed voelde. Iets wat ik me ook niet voelde. Het leek alsof iemand bruut mijn hart uit mijn borst gerukt had en in zijn hand had fijngeknepen. Met een paar passen stond ik achter de jongen en legde mijn armen vanachter om hem heen. ‘Boo.’ Fluisterde ik zachtjes, voor ik speels een hand door zijn warrige haar haalde. ‘Jeaden tot uw dienst. Waar kan ik u mee helpen op deze zomerdag, meneer Joncker.’

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

11 april 2016 - 18:35 Ken_ is offline

Ken_ 18305

Manami Akiyama
Vwo || 16 || Verlegen

'Okay top.' zei Beau voordat hij zich omdraaide en richting het ijskraampje liep die wat verderop stond. Met een glimlachje keek ik hem nog na en gauw was hij alweer terug met twee ijsjes in zijn handen die stilaan begonnen te druipen. Een grinnik verliet mijn lippen gezien het best een grappig zicht was. Beau al huppelend met twee ijsjes om te voorkomen dat ze al gesmolten zouden zijn voordat we ervan konden proeven. 'There you go.' zei hij en dankbaar nam ik het ijsje aan waarna ik hem een knipoogje haf - puur vriendschappelijk- "Thank you gentleman." zei ik met een lachje en likte aan mijn ijsje voordat hij gesmolten over mijn hand zat.
Op mijn vraag schudde hij zijn hoofd waaruit ik dus concludeerde dat hij zaterdag niets te doen had, of ten minste iets dat niet al te belangrijk leek te zijn 'Niet echt nee, ik moet nog het laatste boek lezen voor mijn Nederlands boekenlijst en voor de rest dacht ik aan wat games spelen in mijn uppie.' zei hij simpel en haalde even zijn schouders op. "Welk boek lees je?" vroeg ik hem dan ook haast meteen, oprecht geïnteresseerd en dan pas herinnerde ik me de vraag weer. "Oh en uh, zaterdag heeft Mo een feestje, dus ik dacht d-dat het best nog leuk zou zijn als we samen zouden gaan?" zei ik en stotterde kort even, doordat mijn ijsje haast viel. Clumsy me , mijn wangen waren licht rood gekleurd maar erg belachelijk had ik me nog niet gemaakt. Toch?
Ik likte verder aan mijn ijsje . "Jeaden zal er waarschijnlijk ook zijn, gezien die twee erg goed overeen komen." zei ik geruststellend. Ik wist dat veel mensen Beau hadden geplaagd of in ergere gevallen gepest, maar daarvan mocht hij niet het slachtoffer worden. Zeker niet op van die populaire feestjes waarbij pestkoppen wel vaker leken te komen

Johannes Frederick Joncker
Havo || 17 || Meh

Eens ik was aangekomen zag ik Jeaden niet waardoor ik lichtelijk nerveus met de knoopjes van mijn jas begon te spelen. Ik moest mijn hart bij hem luchten, ookal had ik dit al enkele maanden voor hem weggehouden en zou hij misschien kwaad worden. Dit was nu eenmaal mijn probleem waarin ik hem niet wilde meesleuren. Frunnikend aan het knoopje zocht ik nog wat verder naar mijn beste vriend. Nu kon ik een goede peuk roken, de nicotine zou me wat beter laten voelen en het gevoel van de rook die door mijn longen zouden sijpelen haven me vreemd genoeg een kalmerend gevoel. Naast dit had ik echt de nood om me in zijn armen te nestelen en als een puppy op zijn schoot te krullen en in slaap te vallen terwijl hij me door mijn haren streelt. Iets dat hij wel vaker deed als ik iets goed had gedaan. De negatieve gedachten duwde ik ruw uit mijn hoofd en verplaatste ik naar leuke momenten die ik de afgelopen dagen had gehad. In dit proces had ik dan ook totaal niet door dat ik al lang de knoop van mijn jas had gerukt en deze tussen mijn vingers rommelden.
De leuke momenten gingen voornamelijk over het dansen, de leuke choreografies die we hadden, of het feit dat ik Jeaden en mezelf stiekem heb ingeschreven voor Holland got talent -oops- Dit moest ik hem ook nog vertellen.
Twee armen om mijn lichaam deden me uit mijn gedachten opschrikken ‘Boo.’ fluisterde hij zachtjes waardoor een korte rilling over mijn rug heen gleed en ik over mijn schouder keek naar de jongen. Zijn handen gingen speels door mijn wilde haren waar geen redding meer voor was vandaag.
‘Jeaden tot uw dienst. Waar kan ik u mee helpen op deze zomerdag, meneer Joncker.’ zei hij hoffelijk en hoewel ik de jongen altijd vrolijk wist te begroeten beet ik enkel schuldig op mijn opengespleten lip - die zeer deed- Vrijwel meteen knuffelde ik hem en verborg mijn gezicht in zijn nek en ging mijn adem zeer hevig op en neer. Schuldgevoel, zenuwen en erg veel woede ging door me heen. De stof van zijn schaal was zacht en kietelde mijn neus lichtjes maar problemen had ik er zeker niet mee. Ik had daarbij ook veel andere dingen aan mijn hoofd om me af te vragen waarom hij zelf een aan had. "Ik moet je wat zeggen... naja twee dingen." mompelde ik en keek de jongen weer aan. " Maar niet hier..." fluisterde ik vervolgens, bang dat Daley uit het niets als de hooligan die hij was uit de bosjes ons zou gaan bespringen ofzo.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

11 april 2016 - 21:34 R3HAB is offline

R3HAB 12456

Alexander 'Jeaden' Kleijnenhoven
Examenjaar • Havo • Zestien jaar

'You know you really love someone when you can't hate them for breaking your heart. '

Ik stak mijn tong naar de jongen uit toen hij van over zijn schouder naar mij keek. Mijn acteerwerk leek goed genoeg te zijn gezien de jongen gelukkig niks in de gaten leek te hebben. Misschien had ik het ook even kunnen vergeten bij het aanblik van Hannes als bepaalde plekken van mijn lichaam niet zo zeer deed en ik niet zo plakkerig onder mijn shirt aanvoelde. Ik hoopte maar dat ik vannacht bij Hannes kon overnachten en douchen, gezien ik niet van plan was om naar mijn over nieuwsgierige ouders thuis te gaan.
Kort zag ik nog zijn gespleten lip voor de jongen tegen mij aan in stortte. Hannes verborg zijn gezicht in mijn nek, voor zijn handen als twee klemmen om mij heen sloten. Akelig drukte zijn gezicht tegen de plekjes van Mo. Het kostte dan ook enig moeite om dit niet te laten blijken. Zachtjes wreef mijn hand troostend over zijn rug, terwijl ik alweer de ogen van omstanders op mij of meer ons voelde prikken. ‘Ik moet je wat zeggen… naja twee dingen.’ Nerveus beet ik op mijn lip. Ik had geen flauw idee wat die twee dingen konden zijn maar ik vermoedde dat een hiervan over iets recents ging, namelijk zijn gescheurde lip. Ik was meestal de persoon die Hannes in bedwang hield omdat ik totaal niet van ruzies hield. Als iemand dan ook ruzie met mij probeerde te maken dan negeerde ik deze dan ook meestal. Niet dat ik dit eigenlijk ooit meegemaakt had. Ik was op dat punt meer een muurbloempje. Troostend bleef ik op zijn rug wrijven, voor de jongen zijn hoofd weer uit mijn nek haalde en zijn bruine kijkers in die van mij boorde. ‘Maar niet hier….’ Verbaasd schudden ik mijn hoofd, voor ik mijn arm in die van hem hechtte. Ik diepte in mijn hersens terwijl ik hem mee sleurden naar zijn huis. Mijn huis was geen optie en dat wist Hannes maar al te goed. Sinds ik Mo niet meer een mogelijkheid was om in zijn huis te kleven had ik Hannes hier tot gedoopt. Ik wist dan ook altijd wanneer hij bij welke ouders was, die ik beide erg mocht. Zijn halfbroertje was dan ook enorm lief, hoewel ze beide niet aan de tweeling zusjes Idrissi konden tippen.
Zachtjes streelde mijn vingers zijn arm, gezien mijn arm in die van hem gehaakt was. De jongen liep nu dan ook vrijwillig mee gezien hij waarschijnlijk in de gaten had gekregen dat we naar zijn huis gingen. Ik keek hem dan ook even kort aan voor ik weer naar de stoep keek. Algauw kwamen we zwijgend bij zijn voordeur, waar ik stil bleef staan. Ik trok hem net niet de laatste centimeters naar de deur omdat ik wist dat daar zijn vader was en misschien ook wel zijn moeder, gezien zij vaak hier langs kwam als ze Hannes niet had. ‘Het maakt me niet uit wie dit gedaan heeft, Hannes. Ik ben er voor je. Van banden lek prikken tot drugs in zijn drankje aan toe.’ Ik stompte hem zachtjes als steun tegen zijn arm, hoewel dit enorm ironisch was. Ik wilde wel dat Hannes mij vertelde wat er gebeurd was, hoewel er zat dingen waren die ik voor hem verzweeg. Waarschijnlijk omdat ik wist dat hij mij niet zo snel kwijt zou raken. Hannes daar in tegen was al gauw geliefd dus daarvoor mocht ik echter wel oppassen. ‘Ik houd van je, dat weet je toch. Nobody toutches the H without hurting the Eaden.’

[ bericht aangepast op 11 april 2016 - 21:34 ]

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

11 april 2016 - 22:45 Naird is offline

Naird 10646

Stereotype nerd • Vwo • 17 • Examenjaar

Beau ter Ham

"What does all our love amount to?"

Manami stelt voor om naar Mo's feestje te gaan zaterdag en ik kijk haar twijfelachtig aan. Ze probeert me over te halen en noemt daarbij Jaeden als reden om te komen. Ik speel wat met mijn ijsje en staar naar de grond. Ik mag Jaeden heus, hij is op zich een goede knul. Maar voor mij is hij niet veel meer dan een goede kennis die ik zo nu en dan bijles geef. Ik kijk op naar Manami en schud dan mijn hoofd.
'Sorry Nami, maar ik moet dat boek echt op tijd uit hebben. Ik denk niet dat ik kan komen.' Ik kijk haar verontschuldigend aan en wil net een lik van mijn ijsje nemen, wanneer het bolletje van mijn hoorntje afvalt, op mijn shirt.
'Ah nee...' Roep ik geschokt uit en ik sta meteen op. 'Ik ga denk ik maar, de les begint zo en ik ga proberen deze vlek uit mijn t-shirt te krijgen.' Mompel ik zuchtend voordat ik mijn tas oppak en haastig de school in been. Handig actie, ter Ham.

I just caught the wave in your eyes

Index RPG Actieve Topics Zoek