Alexander 'Jeaden' Kleijnenhoven
Examenjaar • Havo • Zestien jaar
'The devil is real and he is not a little red man with horns and a tail.
He can be beautiful, because he's a fallen angel and he used to be God's favorite.'
![](http://i1182.photobucket.com/albums/x445/Sentirsy/Leaf-Line-Divider-small.gif)
![](http://i1182.photobucket.com/albums/x445/Sentirsy/Christopher%20Mcrorry/a2f16c2909b44eb052b669ff88e8bd4d.jpg)
Ik staarde maar naar de blaadjes, waar de wind doorheen speelde. Ergens hoopte ik dat hij mijn laatste opmerking niet gehoord had, gezien het nogal gedropen had van de jaloezie. Ik voelde zijn hoofd op mijn schouder verdwijnen wat me pijnlijk op mijn lip deed bijten. Ik wist aan zijn reactie dat de jaloezie hem niet ontgaan was. ‘Wat.’ Hoorde ik hem dan ook zeggen. Mijn blik gleed snel van de bladeren, naar mijn schoenveters. Ik begon er wat mee te spelen om mijzelf een houding te geven.
‘Ik mag hem wel ja, maar ik ken hem niet zo goed als jij hem kent en daarbij, moest ik wel bij hem blijven gezien hij amper iemand kent en ik er lekker alleen stond in het rokershok.’ Wellicht was het laatste niet bitserig bedoeld, maar hij kwam wel hard aan. Ik wilde hem beloven dat dit nooit meer zal gebeuren, maar ik wist dat ik dat niet kon. Zachtjes voelde ik de hand van de jongen rond mijn kin sluiten, zodat ik gedwongen de jongen aan moest kijken. Kort staarde ik in zijn bruine kijkers, voor ik automatisch mijn gezicht in zijn vingers omlaag probeerde te laten gaan, wat mislukte.
‘Hé, jij bent en blijft altijd mijn beste vriend, okay? Headen? Remember?’ Zachtjes knikte ik, voor ik mijn armen om Hannes heen sloeg en hem mezelf wat tegen hem aan duwde in mijn omhelzing. ‘Team Headen en niemand komt daar tussen.’ Bevestigde ik zijn opmerking, voor ik de jongen weer los liet. Mijn mobieltje maakte een paar geluidjes, en toch misschien gretiger dan mocht, greep ik naar mijn mobiel. Mijn blik gleed voordat ik Whatsapp open gooide nog kort over het veld, waar de rest aan het sporten was. Het was nogal duidelijk zichtbaar vanaf het rokersplaats, net zoals het feit dat Mo momenteel zijn plakkerige shirt verwisselde voor een vest. Zijn abs waren zelfs hier zichtbaar net zoals zijn tatoeages. Ik wierp mijn aandacht weer op mijn mobieltje, waar ik schijnbaar plotseling in een groepsapp gegooid was, afkomstig van Mo en een direct message van Mo. Ik besloot het laatste maar open te drukken. Heb je enig idee hoe jaloers je me soms maakt sugar x na die woorden volgden er nog twee kus emoji’s, wat ongewild toch een blos op mijn wangen veroorzaakte. Zijn appje was waarschijnlijk heel sarcastisch over mijn voetbalkunsten gezien ik geen flauw idee had hoe ik anders het woordje jaloezie kon interpreteren. Toch was het maar goed dat mijn voetbalkunsten belabberd waren, want door de klap van de bal dat nog na gonsde op mijn gezicht, kon deze waarschijnlijk niet mijn rode wangen herkennen voor een blos. Ik beet kort op mijn lip voor ik wat terug typte. Heb je enig idee hoe onwijs heet je bent van een afstand. Hoe snel kan je bij je auto zijn? ik drukte nog een speelse smiley met zijn tong uit zijn mond, voor ik ook twee kus emoji’s stuurde en een rood hartje. Ik besloot expres niet te reageren op de groepsapp. Ik vermoedde namelijk niet dat ik zou mogen van mijn ouders. Liegen dat ik bij Hannes sliep zou zeer waarschijnlijk niet lukken, hoewel mijn ouders wel redelijk dik waren geworden met Valentijns ouders. Puur omdat ze uit het zelfde schuitje leken te komen. Ik had het niet aan Valentijn gevraagd, maar ik vermoedde dat de jongen ook al het een en ander wist van mijn privé situatie door onze ouders. Helaas. Valentijn gebruiken om naar Mo’s feestje te gaan kon eventueel dus wel lukken. Echter wist ik dat dit niet het grootste probleem was. Mo was knap. Het was een feit waar je niet om heen kon draaien. Veel meisjes keken naar hem en Mo zelf was niet bepaald vies van wat geflirt. Ook al deed het mij pijn, hoewel de jongen zelf dat niet wist. Ik wilde niet het jaloerse vriendje zijn, die zegt dat hij voor míj moest kiezen en niet haar. Misschien viel het allemaal wel mee. Ik vermoedde dat Hannes zelf ook wel in de App gegooid was, dus ik had in ieder geval hem, als ik toch kon gaan en Mo me zou vergeten. Misschien was dit dan ook het beste moment om te vertellen dat ik vanmiddag moest werken bij The Dot, gezien elk moment Mo kon gaan omkleden en naar zijn auto kon gaan. De jongen leek toch geen zin meer te hebben in zijn gymles af te ronden.
Ik stal nog een snoepje uit zijn kruidvat snoepzak, voor ik deze weer dicht vouwde. ‘Ik reken erop dat je deze zak morgen weer mee hebt, Hannes.’ Ik gaf zachtjes een plagend kneepje in zijn wang, voor ik het snoepje in mijn mond stak. Ik wreef even mijn gymbroek wat strakker, voor ik de jongen weer aankeek. ‘Ik moet helaas werken vanmiddag, maar we kunnen morgen nog wel voor dansles chillen? Mijn moeder heeft de koelkast weer volgestopt met allerlei troep, maar ik denk heb ik nog wel geld genoeg voor pizza of ander afhaal meuk ofzo..’
[ bericht aangepast op 4 april 2016 - 0:14 ]
When I taste Tequila, Baby, I still see ya