[RPG - 300] Utrechts Stedelijk College • Speeltopic - Speeltopics

14 maart 2016 - 19:09 Ziegler is offline

Ziegler 20534

Utrechts Stedelijk College

Het Utrechts Stedelijk College, onder velen beter bekend als het USC, is een school die al bijna zeventig jaar gevestigd is in het wonderschone Utrecht. De school staat erom bekend zijn leerlingen goed te ondersteunen in hun leerproces, de begeleiding staat altijd voorop. Het USC biedt onderwijs aan voor jongeren van 12 t/m 18 jaar op zowel het vmbo-, havo- als vwo-niveau. In deze RPG volgen we een aantal leerlingen van het USC in hun examenjaar. Lukt het ze om die laatste punten binnen te halen en hoe gaat het met de voorbereidingen op die beruchte eindexamens?

Rollen
Naam | User | Leeftijd | Niveau | Pagina

Topics
• Rollentopics 1
• Praattopics 1
• Speeltopics

Begin
We beginnen op maandag 19 september. Dit is alweer de derde week van het schooljaar, wat betekent dat de leerlingen weer een beetje gewend zijn aan het schoolleven. Er zullen onderhand toetsen opgegeven worden. We spelen vanaf 13:00 dat de bel gaat om middagpauze te gaan houden, wat alleen voor de bovenbouw is.

[ bericht aangepast op 14 maart 2016 - 20:28 ]

Big girls cry when their hearts are breaking

15 maart 2016 - 23:31 R3HAB is offline

R3HAB 12456

Alexander 'Jeaden' Kleijnenhoven
Examenjaar • Havo • Zestien jaar

'The devil is real and he is not a little red man with horns and a tail.
He can be beautiful, because he's a fallen angel and he used to be God's favorite.'

- oops door mijn mob ben ik deze post kwijt... -

[ bericht aangepast op 16 maart 2016 - 10:23 ]

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

15 maart 2016 - 23:59 Vanth is offline

Vanth 23147

Mohammed Fatih Idrissi
Havo - In the bathroom

Hij duwde me zachtjes op de gesloten wc en nam plaats op mijn schoot. Mijn andere arm slaat ook om zijn middel en ik trek hem nog wat dichter tegen me aan, een brede glimlach present op mijn lippen. Well well... Misschien is hij je dan toch niet zo snel vergeten.. Ik voelde zijn handen zachtjes over mijn buikspieren glijden en ik laat ook mijn hand langzaam onder zijn shirt glijden. Even voelde het weer net als vroeger.. Als was het meestal wat comfortabeler dan... Een wc.. Oh well, met hem dichtbij heb ik sowieso niets te klagen. Ik voel na een tijdje zijn lippen in mijn hals en mijn ogen vallen voor een kort moment dicht. Het voelde bijna weer... Compleet.
Ik voelde meer kussen in mijn hals, langzaamaan naar mijn kaak en ik bijt mijn lip even met een zacht lachje. Ik kijk naar hem en zie maar al te duidelijk de woorden die hij met zijn lippen spelde. Mijn ene mondhoek krult weer omhoog en ik blijf even stil. Mijn blik gleed over zijn perfect gestylde haar, zijn prachtige blauwe ogen.. Naar de studds in zijn ogen en ten slotte kort over zijn tengere lichaam dat hem net wat centimeters korter maakte dan mij. Ergens had ik wel heel erg geluk dat hij niet allang over me heen was.. 'Love you too, sugar...' zeg ik zachtjes en ik knipoog speels wanneer een van mijn vele bijnamen voor hem over mijn lippen rolt. Ik laat mijn hand zachtjes over zijn bovenlichaam strelen en ik buig naar zijn nek waar ik zachtjes kussen plaats. 'A lot..' vervolg ik zachtjes. Terwijl mijn lippen nog steeds zijn nek kussen, sluit ik mijn andere arm weer om hem heen waarna ik hem gewoon dicht bij me hou. 'Ik heb je gemist, you know..' zeg ik zachtjes, waarna ik een klein kusje net onder zijn oor plaats.

El Diablo.

16 maart 2016 - 10:22 R3HAB is offline

R3HAB 12456

Alexander 'Jeaden' Kleijnenhoven
Examenjaar • Havo • Zestien jaar

'The devil is real and he is not a little red man with horns and a tail.
He can be beautiful, because he's a fallen angel and he used to be God's favorite.'

Zijn mondhoek krulde wat omhoog bij mijn onuitgesproken woorden, terwijl zijn hand nog fijn over mijn bovenlichaam streelde. Ik had misschien niet dezelfde maat spieren als hij had, maar ik had ook weer niet niks. Ik deed namelijk aan dansen. Het enige in mijn leven waar ik wél goed in bleek te zijn, maar dat zorgde helaas niet voor grote spierbundels op mijn lichaam, waardoor ik nog redelijk een lichaam had van een twaalf jarig jongetje. Ik had zo en zo het gevoel dat ik qua postuur al die aanleg niet had om spieren te kweken, als je steroïde niet zou gebruiken tenminste. Mo’s spieren leken echter gegroeid, wat me toch een goed gevoel gaf. Als hij zulke spieren had zal hij waarschijnlijk niet zijn tijd besteed hebben aan jongens of meisjes, maar slechts aan sport. ‘Love you too, sugar..’ beantwoorde hij mijn bekentenis wat mijn mondhoek iets deed trillen. Een grote rode blos streek over mijn wangen heen dat enkel en alleen versterkt werd door de knipoog die de jongen mij gunde. Ook al maakte zijn koosnaampjes die hij voor me gekozen had, me verlegen, had ik deze toch zo gemist. Zachtjes voelde ik zijn lippen tedere kusjes in mijn nek plaatsen terwijl ik nog een zachte ‘A lot’ uit zijn mond hoorde komen. Onverstoorbaar bleef de jongen ook mijn nek kussen, terwijl zijn hand onderuit mijn shirt verdween, om mij steviger tegen zich aan te drukken. Teder kneedde mijn handen in zijn bovenlichaam, terwijl ze al aanstalten maakte om de shirt van de jongen te scheiden.
Zijn warme adem streek langs mijn oor, die zoals gewoonlijk naar ietwat mint en nicotine rook. Mijn favoriete geur. ‘Ik heb je gemist, you know.’ Zachtjes vormde zich een paar lippen een kleine kus net onder mijn oor, wat me toch net over de grens zetten. Zijn shirt trok ik genadeloos over zijn hoofd, waardoor zijn vertrouwde tatoeages zichtbaar werden. Allemaal in zwarte inkt gegrafeerd en ieder even mooi als de eigenaar zelf, met zijn hele sleeve. Zachtjes volgde ik met mijn vinger de nieuwe tatoeages op zijn lichaam, terwijl ik mijn best deed om deze op te slaan in mijn geheugen. Perfectie was underrated. Mo was zelf, met zijn lichaam een God. Met een klein zetje duwde ik hem meer tegen de bak van de wc aan, waardoor de jongen iets meer een lig houding kwam te zitten, terwijl mijn lippen speels over zijn boven lichaam gleden. Langzaam kwam ik weer naar boven, waar ik mijn gezicht langs zijn gezicht zetten en mijn armen zich rond zijn borst kleefde om hem op deze wijze zo stevig mogelijk tegen me aan te drukken, alsof we zo één konden worden en voor eeuwig samen tegen zijn warme borst aan konden liggen. ‘Ik heb je ook zó gemist’ fluisterde ik zachtjes, in de hoop dat niemand ons kon horen. Ik had geen zin dat Mo mij weer zou verlaten omdat we wéér betrapt werden. ‘Écht heel erg. Maar míjn ouders controleren alles en.. en ik wist niet of je me wilde zien.’ Twijfelend beet ik op mijn lip bij mijn laatste bekentenis, waar mijn hoofd zich ietsjes boog. Ook al wist ik dat niks minder waar was, deed het me toch twijfelen. Het liefst wilde ik vragen of hij iemand anders gezien had na mij, maar ik wist dat ik dit niet ging durven, waardoor ik mijn lippen maar op zijn wang drukte.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

16 maart 2016 - 10:58 Vanth is offline

Vanth 23147

Mohammed Fatih Idrissi
Havo - In the bathroom

Mijn lippen hadden zijn huid net verlaten wanneer hij mijn shirt uit trekt, en ik kan het niet laten om toch even mijn o zo bekende grijns te tonen. Ik keek even naar de vinger die over mijn nieuwe tattoos ging en ik glimlach zwakjes naar hem. Opeens voelde ik een klein zetje en ik voel mijn rug al snel tegen de wc bak aankomen. Ik laat een kort lachje horen en ik kijk naar hem. Hoe zijn lippen meerdere malen over mijn bovenlichaam gleden, iets waardoor ik even hard op mijn lip moet bijten. Ik sla mijn armen weer om hem heen en blijf stilletjes naar hem kijken.
‘Ik heb je ook zó gemist’ fluisterde hij en mijn glimlach werd wederom iets breder. ‘'Echt heel erg. Maar mijn ouders controleren alles en.. en ik wist niet of je me wilde zien.’ vevolgde hij. Ik keek toe hij zijn tanden eventjes in zijn lippen boren, waarna ik kort weg kijk. Soms haatte ik het. Het hele geloof ding. Het was niet iets waar mijn familie hier heel streng in was, maar sommige punten zijn nog steeds en taboe. Homo, of in mijn geval bi zijn, is misschien nog wel de grootste. Ik voel zijn lippen op mijn wang en ik schrik weer op uit mijn gedachtes, waarna ik hem weer glimlachend aan kijk. 'Ik snap het... Don't worry sugar...' fluister ik, waarna mijn lippen kort over zijn kaak glijden. ik til zijn kin op zodat ik hem recht in zijn ogen kan aankijken. 'Je weet dat ik je nooit vergeten ben toch? Iemand zo perfect als jij... Je bent niet zomaar te vervangen...' zeg ik vervolgens zacht. Ik kijk recht in zijn ogen en glimlach naar hem. 'Ik houd van je.. Oké? Mijn ouders of de jouwe gaan dat niet zomaar veranderen.. Twijfel daar niet aan.' eindig ik en ik druk een zachte kus op zijn lippen.

El Diablo.

16 maart 2016 - 16:28 R3HAB is offline

R3HAB 12456

Alexander 'Jeaden' Kleijnenhoven
Examenjaar • Havo • Zestien jaar

'The devil is real and he is not a little red man with horns and a tail.
He can be beautiful, because he's a fallen angel and he used to be God's favorite.'

Troostend voelde ik zijn lippen langs mijn kaak strelen, terwijl mijn hoofd nog een gebogen houding had aangenomen. ‘Ik snap het.. Don’t worry sugar…’ twijfelend knikte ik op zijn opmerking. Mijn vingers die middels tussen ons in lagen maar met mijn eigen handen speelden leken opeens een stuk interessanter dan wat Mo ook kon bieden. Ik was niet blij met wat er tussen ons gebeurd was en hoewel Hannes geprobeerd had mij op te vrolijken in de tijd dat ik Mo niet meer had – niet dat de Hannes dat wist – leek het nog nooit helemaal gelukt te zijn. Er was slechts maar één Mo en daar kon niemand wat aan veranderen. Teder voelde ik Mo’s vingers mijn kin optillen wat ervoor zorgde dat wegkijken geen optie meer was. ‘Je weet dat ik je nooit vergeten ben toch? Iemand zo perfect als jij… Je bent niet zomaar te vervangen…’ Kort keek ik naar de jongen, die ik een klein verlegen glimlachje wist te schenken. Ik wist dat ik verre van perfect was, maar om deze woorden eens te horen deed me wel deugd. Ik kon soms best onzeker over komen en dat was puur door mijn adoptie ouders wist ik. Ik kon in hun ogen zien dat ik niet de persoon was of ben geworden die hun wilde. Naar hun teleurstelling deed ik nog havo ook, wat ik alles behalve aankon. Ik was weliswaar nooit blijven zitten, maar dat was puur omdat ze goede vrienden waren met de directeur. Het liefst hadden ze VWO bij mij gezien, maar ik wist dat het in werkelijkheid beter was geweest als ik gewoon VMBO gedaan had. Ik snapte het niet en Beau werd daar de dupe van, hoewel ik altijd iedere keer zo gastvrij mogelijk naar de jongen probeer te zijn en het totaal niet erg zou vinden als hij wat met me wilde doen al was het enkel naast me zitten in de pauzes. Hij had al genoeg tijd in mij opgeofferd en ook al kreeg hij deze betaald, was ik het hem toch dankbaar voor. Ik was helaas niet de jongen die wat tegen pesters zei als Beau weer voor de zoveelste keer gepest werd door zijn naam. Ik was daar zelf te onzeker voor en die feit vond ik erger dan ik ooit aan Beau zou toevertrouwen. Iedereen dacht toch dat ik populair was sinds ik met Hannes om ging, terwijl ik nog steeds dezelfde jongen was als voorheen. De enige die dit leek te zien was Mo en daar was ik hem dankbaar voor.
‘Ik houd van je.. Oké? Mijn ouders of de jouwe gaan dat niet zomaar veranderen.. Twijfel daar niet aan.’ Zachtjes voelde ik zijn lippen tegen die van mij, die ik even teder als hij bij mij deed, beantwoorde voor ik mijn hoofd op zijn ontblootte borstkast nestelede. Zachtjes voelde ik zijn hart kloppen tegen mijn hoofd aan. Zijn linkerborst was daarom ook mijn favoriet te noemen. Het was gewoon enorm rustgevend en ik wist dat als Mo gedacht had dat we iets seksueels gingen doen deze pauze, dit nu de grond in geboord werd. Niet dat we ooit echt iets op die basis hadden gedaan, behalve de zwakke poging tot de werkelijke actie toen mijn ouders binnen kwamen.
Zachtjes tekende ik met mijn vinger allerlei figuurtjes op het kleine kale plekje wat over bleef naast mijn hoofd op Mo’s borst. ‘Kunnen we.. kunnen we niet gewoon weg rijden en nooit meer terug komen. Ik bedoel.. de hele wereld staat voor ons open en wij zitten alle secondes op een plek genaamd Utrecht te verspillen. Als we nu gaan hebben we geen school meer, geen ouders enkel elkaar. Lijkt dat je niet geweldig? Voor eeuwig samen en niemand die ons beoordeeld.’

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

16 maart 2016 - 19:20 Vanth is offline

Vanth 23147

Mohammed Fatih Idrissi
Havo - In the bathroom

Ik glimlach als hij me teder terug kust, waarna hij zijn hoofd op mijn borstkas legde. Ik laat mijn hand langzaam over zijn rug omhoog glijden, waarna ik mijn handen door zijn haar laat gaan. Mijn lippen belanden voor even kort op zijn voorhoofd en ik kijk naar hem met een kleine lach op mijn lippen. Ik voelde mijn hartslag langzaamaan wat rustiger worden en ik kijk toe hoe hij kleine figuurtjes op mijn borstkas tekent. Ik had er spijt van.. Zo'n spijt dat ik het ooit heb geëindigd met deze jongen hier op mijn schoot. Maar de gedachte van het openbaar worden... Het is.. Terrifying.. Ik had geen idee wat de coach ervan zou zeggen.. Ik kon niks riskeren als ik zo dichtbij was bij het echte elftal. De grote jongens.. En dan nog mijn familie.. Mijn neef is homo en had het lef om ervoor uit te komen. Ik was tien toendertijd en ik wist niet wat er aan de hand was.
Maar toen ik er zelf aan begon te twijfelen... Was het opeens allemaal zo logisch.. Waarom we niet meer met hem mochten omgaan.. Waarom hij onder de wonden en blauwe plekken zat toen ik hem kort erna tegen kwam.. Verklaart ook meteen waarom hij is verhuisd zonder iets te zeggen. Ik kan niks zeggen... Dan wordt ik half gelyncht door mijn familie, zo blijkt het tenminste.. Ik had het Jaeden nooit verteld, ik wou niet dat hij zich zorgen ging maken. Voor als het ooit 'mis' kon gaan.
‘Kunnen we.. kunnen we niet gewoon weg rijden en nooit meer terug komen. Ik bedoel.. de hele wereld staat voor ons open en wij zitten alle secondes op een plek genaamd Utrecht te verspillen. Als we nu gaan hebben we geen school meer, geen ouders enkel elkaar. Lijkt dat je niet geweldig? Voor eeuwig samen en niemand die ons beoordeeld.’ hoor ik hem opeens zeggen en ik kijk weer naar hem. Ik glimlach zwakjes en streel zachtjes door zijn haar. 'Dat klinkt geweldig...' zeg ik zachtjes en ik blijf een beetje met zijn haar spelen. Het had iets rustgevends.. 'Weet je... Binnen 2 jaar speel ik in Spanje ofzo... Real Madrid, je weet zelf.. Dan kunnen we onze gang gaan daar... Hoe klinkt dat?' zeg ik speels en ik lach zachtjes. 'En tot die tijd... Tja... Let's survive...'

El Diablo.

16 maart 2016 - 19:38 Ken_ is offline

Ken_ 18286

Johannes Frederick Joncker
Havo || 17 || Hyperactief

Na hun spullen - naar mijn mening traagjes- weggestoken te hebben, stonden ze op en vertrokken we met z'n drieën naar de rokersstek. De afgelopen drie jaar was dit de gewoonte van Jeaden en ik om er iedere middagpauze heen te gaan. En nu delen we deze gewoonte ook met Valentijn, hoewel de jongen niet lijkt te roken. ‘Ik ga je niet nog een keer voor je blijven als je het verbruid bij, Karton, Joncker. Daar heb je nu van Gestel voor.’ Zei Jeaden quasi streng en een speelse grijns sierde mijn lippen. Ik kon een lachje dan ook niet onderdrukken als hij Valentijn weer tot zich trok. ‘Oh wait, laat maar. Ik mag mijn ride niet verliezen. Valentijn is al van míj.’ zei hij plagend en stak zijn tong uit waardoor ik lachend met mijn ogen rolde en hem een zachte duw haf. "Pestkop" zei ik met een pruilipje en keek toe hoe de jongen in zijn tas zat te rommelen. Het gevloek en het vertekken van zijn gezicht deed me al een vermoeden hebben dat het over zijn portie vettige suikers ging ‘Fuck.’ een lachje rolde weer over mijn lippen "Over plakkerige karma gesproken." zei ik nu weer plagerig en wist dat hij niet lang zonder zijn donuts kon ‘Ik heb geen candy, dus ik ben zo terug. Niet stiekem leuke dingen doen zonder mij he.’ zei hij en ik knipoogde even. "We zouden niet durven." zei ik met een lachje en keek toe hoe de jongen verdween en daarna keek ik naar Valentijn. " Jeaden kennende, we zien hem over een uur of drie terug ofzo." zei ik met een licht geïrriteerde zucht maar grijnsde meteen weer als teken dat ik het meer als een grapje bedoelde en vervolgens trok ik Valentijn met me mee naar het rokershokje. "We wachten hier wel op Jeaden en misschien kan ik hier een peukie scoren , gezien Jeaden er met de sigaretten vandoor is." zei ik geamuseerd en keek even rond of ik een bekend gezicht zag, waarvan ik wist dat ie peuken opzak had. Echter was de eerste persoon die ik zag Martine en automatisch trok ik mijn neus afkeurend op. Ik mocht haar TOTAAL niet, maar bij haar stond Daley waar ik af en toe nog eens een peuk van wist te grabbelen. Maar het was best gênant gezien hij me 'misbruikt' heeft. Even krabbelde ik door mijn haren en keek weer naar Valentijn, de andere twee negerend. "Ken jij iemand hier die zo vriendelijk zou zijn me een sigaret te lenen?" vroeg ik hem ietsje onschuldig in de hoop dat hij iemand kende. Echt verslaafd was ik niet maar na een vervelende les kwam het wel eens goed van pas.

[ bericht aangepast op 16 maart 2016 - 19:39 ]

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

16 maart 2016 - 20:49 Mirin is offline

Mirin 243

Shane de Jong
VMBO-T - Outfit - Bij de kluisjes

Mijn blik was strak gericht op de telefoon die ik onder tafel stiekem in mijn hand hield. Nog twee minuten en dan was de les alweer afgelopen. Gelukkig maar, want ik kon me geen minuut langer concentreren. Zuchtend verzond ik het berichtje dat ik zojuist had getypt en schoof mijn telefoon weer in mijn broekzak. Diep in mijn gedachten verzonken hoor ik de leraar vanaf een afstandje het huiswerk vertellen waarna de bel gaat. Ik schrik op en gooi snel mijn boek in de rugzak die onder de tafel stond. Ik gris het ding onder de tafel uit en terwijl ik opsta slinger ik het ding over mijn schouder heen.
Op naar mijn kluisje om mijn boeken te wisselen. Terwijl ik mijn rooster bekijk aan de binnenkant van mijn kluisje schrik ik van een zachte stem die me aanspreekt. ‘Hey hey’, hoor ik en ik richt mijn blik op het meisje naast me. Ik kende haar al een tijdje en ik kan niet ontkennen dat ik haar enorm aantrekkelijk vind. Ik knik vriendelijk naar haar. ‘Hoe is het? Is het nog een beetje te doen vandaag?’ vraagt ze terwijl ze naar me grijnst. Grijnzend schudde ik mijn hoofd. ‘Je weet toch hoe ik over school denk.’ zeg ik waarna ik het goede boek in mijn tas gooi en mijn kluisje sluit.
Nonchalant probeer ik tegen mijn kluisje te leunen terwijl ik het gesprek vervolg. ‘Hoe is het op de HAVO?’ vraag ik haar terwijl ik even een hand door mijn donkere haren haal. Zelf had ik het ook een jaartje geprobeerd op de HAVO, echter had ik helemaal geen motivatie of zin om te leren en werd ik terug gezet naar VMBO-T. Erg vond ik het niet, nu had ik veel meer vrije tijd die ik aan voetballen kon besteden. ‘Klaar voor je examens?’

Don't judge my choices without understanding my reasons.

16 maart 2016 - 23:16 Naird is offline

Naird 10646

Beau ter Ham
Stereotype nerd

"Synthetic apparitions of not being lonely."

Ik kijk op wanneer Daley mij zowaar ook nog antwoord en snuif een beetje.
'Beter doe je dat niet, sowieso, lees jij überhaupt?' Wow... heb ik dat serieus toenet echt gezegd? Betekent dit het einde, moet ik mezelf nu een schouderklopje geven of in een bunker opsluiten?
'Zeg Beau.' Klinkt Martine's stem vragend en nietsvermoedend hum ik wat zodat ze weet dat ze verder mag gaan.
'Hm?' Ik kijk Martine vragend aan en frons lichtjes als ik haar gezichtsuitdrukking zie, dat voorspelt niet veel goeds.
'Wat is dat tussen jou en Ellie? Vrienden of?' Als ik wat te drinken had gehad had ik het waarschijnlijk net uitgespuugd. Nou ja, zo barbaars ben ik niet maar je snapt me wel, zo'n cliché scène uit een film.
'Hester, hou je mond. Ella heeft wel een betere smaak.' Mijn ogen schieten gelijk richting Daley en zie hoe hij naar me glimlacht, ik zou bijna denken dat die glimlach oprecht is. Dankjewel Daley, die woorden hebben zojuist niet net het enige beetje zelfvertrouwen dat ik heb, verwoest. Zoals een bowlingbal bij een strike de kegels in één keer omvergooit.
Een beetje verloren kijk ik naar Ella maar zodra onze ogen elkaar kruizen kijk ik beschaamd weer weg. Hij heeft gelijk en hij weet dat ik dat weet, ik bedoel: kijk naar Ella, alles is leuk, mooi en schattig aan haar. Dan kom ik, een baby-faced, boeken nerd die totaal niet sportief is en bovendien ook niet bijzonder grappig of spontaan. Niet dat ik Ella nog leuk vind natuurlijk, ik bedoel het was een stomme kleuterliefde van lang geleden en... Oké wat probeer ik, misschien vind ik Ella nog ergens, deep down een klein, heel klein beetje leuk?
'We zijn gewoon vrienden, Martine..' mompel ik zachtjes en kijk haar vanuit mijn ooghoeken aan.

[ bericht aangepast op 16 maart 2016 - 23:22 ]

I just caught the wave in your eyes

16 maart 2016 - 23:41 Vanth is offline

Vanth 23147

Naomi Catarina DiMarco
Havo - Outfit - Bij de kluisjes

Hij schudde zijn hoofd met een grijns waardoor ik kort en zacht lach. ‘Je weet toch hoe ik over school denk.’ zegt hij en ik knik, 'Goed punt..' zeg ik en ik sluit mijn kluisje. Ik zet mijn tas op de grond en kijk hoe hij tegen de kluisjes leunt, vervolgens vis ik een flesje cherry cola uit mijn tas en ik neem een slok. ‘Hoe is het op de HAVO?’ vraagt hij aan me en ik laat een kort lachje horen. 'Eh...' zeg ik en ik bijt mijn lip. ‘Klaar voor je examens?’ vervolgt hij al snel en ik haal nonchalant mijn schouders op. 'Het... Gaat wel... Het is allemaal een beetje zwart-wit' zeg ik en ik schud mijn hoofd. Het was wel zo. De voldoendes die ik had zaten rond de acht, maar de onvoldoendes zaten gelijk weer bij de vier. Of, in het geval van biologie, een drie. Het is gewoonweg niet voor mij weggelegd.
'En de examens... Tja.. Ik denk echt dat het nachten worden met een felle laptop. Heel veel notities.. Ongezond eten en liters Redbull.' antwoord ik nonchalant op zijn tweede vraag. Ik wist wel hoe mijn nicht het had gedaan. Ze had mij gevraagd om dingen voor haar te halen bij de supermarkt en als het geweldige nichtje dat ik ben.... Nou ja.. Uiteindelijk zag ik haar zitten op haar veel te grote bed. Tientallen blaadjes om haar heen, laptop op haar bed, boeken verspreid.. En dan nog de vele blikjes energydrank die er lagen en de verpakkingen van verschillende zoetigheden. Oké, ze was dan wel een stresskip die een veel hoger niveau deed dan ik... Ik zie alsnog voor me dat ik er ook zo bij zou zitten, al ben ik tot nu toe nog steeds het type dat een avond van tevoren begint met leren. Zo doe ik het al vijf jaar lang.
'En hoe zit het met jou? Klaar om de grote boze mensenwereld, zoals Cuijpers het graag noemt, in te treden van de zomer?' zeg ik en ik schenk hem een speelse knipoog. Ik haal snel een hand door mijn haar en schud mijn hoofd. 'Ik ben echt een mess... Iedereen weet al wat ze willen doen en ik zit hier van... Ik weet nog niet eens welke richting ik op wil.' zeg ik met een zacht lachje.

El Diablo.

16 maart 2016 - 23:47 R3HAB is offline

R3HAB 12456

Alexander 'Jeaden' Kleijnenhoven
Examenjaar • Havo • Zestien jaar

'The devil is real and he is not a little red man with horns and a tail.
He can be beautiful, because he's a fallen angel and he used to be God's favorite.'

Zachtjes voelde ik Mo’s hand over mijn rug omhoog strelen, voor deze door mijn haar woelde. Automatisch sloten mijn ogen zich bij zijn aanraking en ik kon het niet anders dan jammer vinden dat we nu opgesloten zaten in een wc hokje omdat niemand ook maar mocht weten dat wij eventueel iets konden hebben. Daarnaast hoef ik niet meer met Mo bij mij thuis aan te kloppen. Ik gokte dat mijn ouders dachten dat het gevaar geweken was dat Mo afgelopen jaar van school af gegaan was met een diploma. Iets wat ik ook gedacht had. Niks was minder waar en je wilde en kon niet weten hoe dankbaar ik daar voor was en ben. Het kleine gebaar van de twee volle lippen, die een kus op mijn voorhoofd plaatste, betekende al veel meer voor mij dan woorden ooit zouden kunnen doen. ‘Dat klinkt geweldig…’ hoorde ik de jongen, naar mijn mening twijfelachtig boven mij zeggen. Ik wist dat er nog een maar aan zal komen. Een maar wat ik al bij voorbaad wist dat het me niet zal bevallen. Dit bleef ook toen hij zijn zin vervolgde. ‘Weet je… Binnen 2 jaar speel ik in Spanje ofzo... Real Madrid, je weet zelf.. Dan kunnen we onze gang gaan daar... Hoe klinkt dat?’ Er lag een speelse ondertoon in zijn stem, waarbij ik zijn vrolijke , zachte lach door de wc muren hoorde galmen. Eigenlijk wist ik niet wat ik van de jongen wilde horen. Ik wist dat ik misschien niks in Utrecht- laat staan Nederland, had om voor te blijven, maar Mo had familie en natuurlijk voetbal. Ik wist echter wel dat ik en Mo nooit een toekomst samen zouden hebben. Hij zal het nooit tegen zijn familie vertellen vanwege zijn geloof. Ik was wel zo pienter om te weten dat homoseksuele relaties absoluut niet mochten, net zoals bij christelijke mensen. Daarnaast zal voetbal altijd hoger dan mij staan. Iets wat ik de jongen niet kwalijk nam. Het idee deprimeerde me echter dat we nooit samen hand in hand op straat konden gaan lopen of alle andere dingen wat koppels deden. Daarnaast kende ik Mo’s familie wel en mocht ik iedereen in zijn familie wel en dan vooral de kookkunsten van zijn moeder, maar ik wist niet of Mo toevallig stiekem uitgehuwelijkt was of nog ging worden.
Zachtjes slikte ik mijn keel, terwijl Mo’s hand nog strelend door mijn haar ging. Waarschijnlijk zal mijn haar straks alles behalve in model zitten als de bel zou gaan. Nu maar hopen dat Hannes en Valentijn zich zouden gedragen als echte jongens die ze waren en niks door zouden hebben. Daarnaast was ik al best lang weg en ik wist niet of de jongens me straks zochten. Oké misschien zal dat wel mee vallen. Hannes had nu Valentijn dus ze zullen zich best wel samen enorm vermaken, maar ik had wel een soort vorm van zuurstof nodig. Het was fijn met Mo, maar mijn hersenspinsels van zojuist hadden mijn hele humeur omgedraaid. Zachtjes kroop ik ook van zijn schoot af, waar ik een hand door mijn haar haalde om mezelf een houding te geven.
‘Misschien kunnen we beter maar weg gaan, voor mensen iets vermoeden.’ Ik dwong mijzelf om een klein glimlachje op mijn gezicht te produceren, waar ik met de slot van de deur speelde. We moesten beide eerst zeker zijn dat er niemand in de wc stond en als dat niet het geval was, dat we niet kort achter elkaar gezien worden. Het zou té opvallend zijn. Ik had dit riedeltje al zo vaak af moeten spelen dat het haast een gewoonte was geworden. ‘Wil jij eerst naar buiten dat ik even wacht voordat ik volg of andersom?’

[ bericht aangepast op 16 maart 2016 - 23:48 ]

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

17 maart 2016 - 0:05 Vanth is offline

Vanth 23147

Mohammed Fatih Idrissi
Havo - In the bathroom >>> Outside

Opeens kroop hij zachtjes van mijn schoot af en ik frons even. Wat? Ik had zeker iets verkeerds gezegd... Daar ben ik zo goed in, dat hoor ik vaak. ‘Misschien kunnen we beter maar weg gaan, voor mensen iets vermoeden.’ zei hij en mijn ogen vernauwen zich wat. Ik wil wat zeggen maar de woorden lijken wel vast te zitten in mijn keel. ‘Wil jij eerst naar buiten dat ik even wacht voordat ik volg of andersom?’ zegt hij en ik bijt mijn lip hard. Ik pak mijn shirt zonder eerst te antwoorden en doe hem aan, waarna ik een hand door mijn haar haal. Of hij testte me gewoon, dat kan natuurlijk ook. Maar zo is hij niet, toch? Ik heb het waarschijnlijk gewoon echt verpest, somehow.
Ik pak mijn tas en open de deur langzaam, waarna ik langs hem stap als ik zie dat de ruimte nog altijd verlaten is. Ik loop naar de wasbakken en gooi wat koud water in mijn gezicht. Focus... Hij wil het niet meer, duidelijk. Ik zucht zachtjes en mijn tanden boren zich weer in mijn lip. 'Het spijt me... Oké? Ik heb waarschijnlijk weer iets gedaan...' Ik zucht en vis een pakje sigaretten uit mijn tas. Ik kijk hem nog een keer aan en schud mijn hoofd. 'Je zal geen last meer van me hebben...' mompel ik en ik loop weg van de wc hokjes, waarna ik naar buiten loop. Mijn blik staat zelfverzekerd, alsof ik de baas was van deze school. Was ik ergens ook wel.. Ik weet een grijns op mijn gezicht te toveren, al voel ik me van binnen weer bijna net zo rot als met de break-up. Ik loop langzaam verder als ik mijn groep zie en steek ondertussen een sigaret op. Mijn hand steek ik kort op naar mijn vrienden en ik loop iets sneller door. Gewoon doen alsof er net niets gebeurd is... Je had gewoon een lang, moeilijk gesprek met de mentor. Niks aan de hand....

[ bericht aangepast op 17 maart 2016 - 0:05 ]

El Diablo.

17 maart 2016 - 10:04 Ziegler is offline

Ziegler 20534

Martine Justine Hester
Vmbo | Artistieke weirdo | Outfit

Als Daley vraagt of hij mee mag naar onze repetitie, frons ik en kijk ik hem aan met een verbaasde blik. Maar het kwartje valt algauw. Ik grijns breed, leun iets naar hem toe en zeg: 'Geen stijve krijgen als ze voor je speelt, bolle'. Je moet blind zijn om niet te zien dat er nog spanning hangt tussen Ella en Daley. En ik zou Martine niet zijn als ik niet een beetje zou stoken. Als ik vraag of Beau iets meer voelt voor Ella, sputtert Daley meteen iets over betere smaak. Verontwaardigd kijk ik naar hem en ik rol mijn ogen.
'Jij bent geen beter smaak,' grijns ik en ik duw hem een klein beetje van me weg. Beau lijkt te verstijven en dat zegt eigenlijk genoeg, maar wonderbaarlijk genoeg zegt hij dat ze gewoon vrienden zijn. Ik doe dan ook alsof ik dat aanneem, maar aan alles is af te lezen dat ik er niks van geloof. Ik ben geen idioot.
'Oké, het zal wel' zeg ik dan ongeïnteresseerd. Ik trek mijn benen op het bankje en kijk het schoolplein -wat in de jaren is overgenomen door de rokers-. Door de donkere glazen van mijn bril zie ik in de verte Mohammed lopen. Van binnen begin ik te hyperventileren als ik hem zie. Niet omdat ik verliefd ben op hem, maar omdat hij zo godvergeten knap is. In mijn hoofd zeg ik mezelf om te relaxen, omdat ik niet over wil komen als een fangirl. Mohammed komt voorbij ons gelopen en ik bestudeer hem. Dat kan hij toch niet zien, omdat ik een zonnebril draag.
'Maar, Ella-' zeg ik tenslotte als hij voorbij is. Ik richt mijn blik op Ella. 'Hoe laat vanavond?' Kort kijk ik naar Daley terwijl er een verveelde blik op mijn gezicht rust. Ik leun dichter naar hem toe en fluister: 'Stop met staren, Daley. Het begint op te vallen'

[ bericht aangepast op 17 maart 2016 - 10:08 ]

Big girls cry when their hearts are breaking

17 maart 2016 - 10:16 Ziegler is offline

Ziegler 20534

Over drie posts zal de bel gaan, de pauze is dan dus voorbij. Alle examenklassen (4 vmbo, 5 havo en 6 vwo) zullen dan gym hebben. De docenten hebben besloten om op de sportvelden van de school (de leerlingen gymmen in deze tijd van het jaar buiten) drie verschillende sporten en spellen uit te zetten. Leerlingen mogen dus zelf kiezen welke van de drie ze zullen gaan doen, ongeacht in de welke klas ze zitten. Zo worden de klassen opgesplitst en speelt iedereen samen. Op het grasveld kunnen de leerlingen voetballen en slagballen. Op het zand kunnen de leerlingen volleyballen.
Degene die straks als vierde (na dit bericht) weer post, mag dus aangeven dat de bel gaat. (:

Big girls cry when their hearts are breaking

17 maart 2016 - 10:24 R3HAB is offline

R3HAB 12456

Alexander 'Jeaden' Kleijnenhoven
Examenjaar • Havo • Zestien jaar

'The devil is real and he is not a little red man with horns and a tail.
He can be beautiful, because he's a fallen angel and he used to be God's favorite.'

Zonder wat te zeggen stond Mo op en greep naar zijn shirt en tas die hij over zijn hoofd trok en de ander over zijn schouder liet bungelen. Even verwachtte ik nog dat hij nog íets ging zeggen, maar in plaats daarvan liep hij langs me heen alsof ik niks betekende en maar puur een nutteloos standbeeld stond die hem in de weg lag. De jongen trok de deur open en liep naar de wasbakken waar hij wat water in zijn gezicht gooide, terwijl ik bewegingloos bleef staan. Ik had geen flauw idee wat hij wilde dat ik ging doen en ik was enigszins bang voor zijn gedachtegang. Ik wist nou al aan heel Mo’s houding dat het me niet ging bevallen en ik had geen flauw idee wat ik verkeerd had gedaan. Natuurlijk had ik voorgesteld om weg uit de wc te gaan, maar dat was enkel omdat ik weer té ver door op ons ging nadenken en ik wist dat Mo dat niet wilde. Het betekende niet dat ik door al die cons niet meer met de jongen op wilde trekken. Als geraden draaide de jongen dan ook mijn richting om. ‘Het spijt me… Oké? Ik heb waarschijnlijk weer iets gedaan..’ snel schudden ik mijn hoofd, wat de jongen waarschijnlijk niet zag doordat zijn sigaretten blijkbaar belangrijker waren dan ik.
‘je zal geen last meer van me hebben..’ hoorde ik nog mompelen, voor de jongen de wc uit verdween. Stokstijf bleef ik stil staan terwijl ik langzaam de laatste voetstappen de gang uit hoorde lopen. Mij achterlatend bij de wc’s. Alweer en deze keer was het allemaal mijn schuld dat hij me weer verlaten had. Ik was hem nu weer kwijt en ik was bang deze keer voor goed.
Zachtjes voelde ik al de eerste tranen prikken achter mijn ogen, wat me nutteloos mijn hoofd deed schudden. Ik wilde niet huilen. Mo huilde niet dus waarom zou ik moeten huilen. Het voelde even erg, of misschien nog erger dan de keer dat ik Mo smekend gevolgd had en hij gewoon simpelweg gezegd had dat het uit was. Na al die momenten die we samen beleefd hadden en principe alles van mij wist, liet hij me nu weer alleen.
Trillend sloot ik de deur weer op slot, waar ik tussen de wc en de muur in kroop. Het deerde me nu echt niet wat er allemaal op wc’s gebeurden. Ik had geen zin in vragen en ik had geen zin om Mo te zien die zoals altijd waarschijnlijk ongedeerd was over zijn daden, terwijl ik weer kapot erdoor aan het gaan ben. Ik had geen zin in school en ik had helemaal geen zin om vrolijk te doen terwijl die emotie momenteel al helemaal niet meer op mijn hart lag. Zachtjes vouwde ik mijn handen voor mijn gezicht, terwijl mijn schouders genadeloos schokte en algauw de eerste tranen en on-charmante geluiden mijn keel al wisten te bereiken.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Index RPG Actieve Topics Zoek