Het Grote Zeik Topic - Stamcafé

Om aan te haken op all day zeiken..

What grinds your gears?

---

Sarah = ongewoon sexy

Mijn schooltijden.
Vandaag les van 2 tot kwart over 9, morgen om 5 uur speciaal naar school voor een bijeenkomst (het is een uur reizen voor mij) , woensdag van 2 tot half 6, donderdag van 11 tot kwart over 9 met 5 tussenuren en vrijdag van 9 tot 3 met tussenuur. Ugh en tussendoor ook nog stapels huiswerk.
Maar gelukkig heb ik Eem heel leuk weekend gepland.

---

L.S.H.I.F.O.M.D.W.I.D.H.O. Laughing so hard I fell off my dinosaur, wait, I don't have one

Ik ga even ranten.

Het is prima als je een beetje overdrijft of ervan houdt om in het middelpunt van de attentie te staan. Dat heb ik ook. Ik ben een ongelooflijke dramaqueen, maar zo is mijn karakter. Kan ik niet zoveel aan doen. Maar. Het is niet oké als je altijd zeurt dat je verschrikkelijk pijn hebt. Dat je anorexia hebt en te dik bent en zwaar depressief bent. Dat je doet alsof je een verschrikkelijke enorme gigantische hersenschudding hebt gehad en daardoor echt bijna niks meer kan doen zonder te zuchten en te steunen, terwijl het niet eens een hersenschudding wás. Het zat er tegenaan, godverdomme. Het is ook niet oké dat je echt zo erg hoofdpijn hebt dat je echt niet naar de les kan gaan en dat je echt niet kan lopen of wat dan ook, maar dat je dan wel in het tussenuur gezellig zit te kletsen. Da klopt niet helemaal.
Je hoeft niet altijd negatieve aandacht te vragen van mensen. Iedereen vindt je leuker als je normaal doet. Als je gewoon jezelf bent, zonder elke tien minuten ergens over zit te klagen. ''Ik ben zo dik'' en dan wel fucking veel eten. ???
Bovendien gaan mensen je niet meer geloven als er echt iets aan de hand is. Als jij mij nu appt en zegt dat je nu, op dit moment, zelfmoord wil plegen, neem ik dat met een korreltje zout. En de rest van je vrienden die je wel langer dan vandaag kennen ook.

Verder worden de quizzen met de dag slechter.

---

He cannot pass by without touching and moving and shaping and changing every thing, every boy-city, in his path.

Ik moet echt half kotsen van brugklassers in de trein.


Het is maandagmiddag. Ik zit in de trein casually muziek te luisteren wanneer ik in een stad aankom waar een middelbare school zit. In een oogwenk zit de instapruimte waar ik altijd resideer vol met brugklassers. zeven stuks maar liefst, omdat ik één van de acht stoelen in bezit neem. Gelijk verdwijnt alle rust en schreeuwen ze over mijn muziek heen. Ze schreeuwen over metal heen. Snoeiharde metal. Die nu niet bepaald heel zachtjes staat. Nu zie ik dat ze allen systematisch hun telefoons uit hun broekzak zwepen en spontaan aan de 'gekke' selfies, slechte dancemuziek en geschreeuw waar zelfs de gorilla's in Blijdorp van hun verblijf in rennen. Ik weet dat ze uit gaan stappen waar ik uit stap, omdat ik diezelfde kinderen wel eens met mijn zusje, die nu ook een brugklasser is, zag spelen. Ik sta dus bij de deur en druk op de knop. Hij gaat niet open. Ik hoor de kleine demonen nogmaals over mijn muziek schreeuwen dat ik de deur moet openen en niet moet treuzelen. Godzijdank gaat hij open, maar dan word ik nog opgehouden door andere hordes brugklassers die naast elkaar lopen en andere mensen geen ruimte geven om ze passeren of toegang te verkrijgen tot de OV-paal. Diep vanbinnen laat ik tranen, als ik eindelijk van ze af ben.


Ik mis mijn columnistentijd.

---

(USER WAS BANNED FOR THIS POST)

OPETH schreef:
Ik moet echt half kotsen van brugklassers in de trein.


Het is maandagmiddag. Ik zit in de trein casually muziek te luisteren wanneer ik in een stad aankom waar een middelbare school zit. In een oogwenk zit de instapruimte waar ik altijd resideer vol met brugklassers. zeven stuks maar liefst, omdat ik één van de acht stoelen in bezit neem. Gelijk verdwijnt alle rust en schreeuwen ze over mijn muziek heen. Ze schreeuwen over metal heen. Snoeiharde metal. Die nu niet bepaald heel zachtjes staat. Nu zie ik dat ze allen systematisch hun telefoons uit hun broekzak zwepen en spontaan aan de 'gekke' selfies, slechte dancemuziek en geschreeuw waar zelfs de gorilla's in Blijdorp van hun verblijf in rennen. Ik weet dat ze uit gaan stappen waar ik uit stap, omdat ik diezelfde kinderen wel eens met mijn zusje, die nu ook een brugklasser is, zag spelen. Ik sta dus bij de deur en druk op de knop. Hij gaat niet open. Ik hoor de kleine demonen nogmaals over mijn muziek schreeuwen dat ik de deur moet openen en niet moet treuzelen. Godzijdank gaat hij open, maar dan word ik nog opgehouden door andere hordes brugklassers die naast elkaar lopen en andere mensen geen ruimte geven om ze passeren of toegang te verkrijgen tot de OV-paal. Diep vanbinnen laat ik tranen, als ik eindelijk van ze af ben.


Ik mis mijn columnistentijd.

Ik schaam me voor mijn mede- brugklassers ..

---

Just doing what I can

OPETH schreef:
Ik moet echt half kotsen van brugklassers in de trein.


Het is maandagmiddag. Ik zit in de trein casually muziek te luisteren wanneer ik in een stad aankom waar een middelbare school zit. In een oogwenk zit de instapruimte waar ik altijd resideer vol met brugklassers. zeven stuks maar liefst, omdat ik één van de acht stoelen in bezit neem. Gelijk verdwijnt alle rust en schreeuwen ze over mijn muziek heen. Ze schreeuwen over metal heen. Snoeiharde metal. Die nu niet bepaald heel zachtjes staat. Nu zie ik dat ze allen systematisch hun telefoons uit hun broekzak zwepen en spontaan aan de 'gekke' selfies, slechte dancemuziek en geschreeuw waar zelfs de gorilla's in Blijdorp van hun verblijf in rennen. Ik weet dat ze uit gaan stappen waar ik uit stap, omdat ik diezelfde kinderen wel eens met mijn zusje, die nu ook een brugklasser is, zag spelen. Ik sta dus bij de deur en druk op de knop. Hij gaat niet open. Ik hoor de kleine demonen nogmaals over mijn muziek schreeuwen dat ik de deur moet openen en niet moet treuzelen. Godzijdank gaat hij open, maar dan word ik nog opgehouden door andere hordes brugklassers die naast elkaar lopen en andere mensen geen ruimte geven om ze passeren of toegang te verkrijgen tot de OV-paal. Diep vanbinnen laat ik tranen, als ik eindelijk van ze af ben.


Ik mis mijn columnistentijd.

Ik deel jouw kotsneiging, de jeugd lijkt soms echt verpest

---

Sarah = ongewoon sexy

Ik walg echt enorm van mensen die beweren niemand te hebben. Wat ben ik dan? Een aardappel?

---

26 - 02 - '16

Ik haat het zo erg om genegeerd te worden. Daar zullen ze vast wel een goede reden voor hebben, maar ik voel me zo ontzettend alleen en ik wil met iemand praten.

---

Rest in Peace, Son of Gondor

OPETH schreef:
Ik moet echt half kotsen van brugklassers in de trein.


Het is maandagmiddag. Ik zit in de trein casually muziek te luisteren wanneer ik in een stad aankom waar een middelbare school zit. In een oogwenk zit de instapruimte waar ik altijd resideer vol met brugklassers. zeven stuks maar liefst, omdat ik één van de acht stoelen in bezit neem. Gelijk verdwijnt alle rust en schreeuwen ze over mijn muziek heen. Ze schreeuwen over metal heen. Snoeiharde metal. Die nu niet bepaald heel zachtjes staat. Nu zie ik dat ze allen systematisch hun telefoons uit hun broekzak zwepen en spontaan aan de 'gekke' selfies, slechte dancemuziek en geschreeuw waar zelfs de gorilla's in Blijdorp van hun verblijf in rennen. Ik weet dat ze uit gaan stappen waar ik uit stap, omdat ik diezelfde kinderen wel eens met mijn zusje, die nu ook een brugklasser is, zag spelen. Ik sta dus bij de deur en druk op de knop. Hij gaat niet open. Ik hoor de kleine demonen nogmaals over mijn muziek schreeuwen dat ik de deur moet openen en niet moet treuzelen. Godzijdank gaat hij open, maar dan word ik nog opgehouden door andere hordes brugklassers die naast elkaar lopen en andere mensen geen ruimte geven om ze passeren of toegang te verkrijgen tot de OV-paal. Diep vanbinnen laat ik tranen, als ik eindelijk van ze af ben.


Ik mis mijn columnistentijd.

Jep. Maar de ouderen van tegenwoordig zijn ook verrekte irritant. Ze zetten hun fiets middenin de tussenstukken neer zodat je er zowat over struikelt als je uit moet stappen en laatst was het nog mooier; ze hadden het hele gangpad van de coupé geblokkeerd met van die stomme trolleys. Argh.

---

26 - 02 - '16

SonOfGondor schreef:
Ik haat het zo erg om genegeerd te worden. Daar zullen ze vast wel een goede reden voor hebben, maar ik voel me zo ontzettend alleen en ik wil met iemand praten.

Dat ken ik

---

Just doing what I can

Ik heb overigens ook een hekel aan meiden die mijn vriendje breed glimlachend aankijken en mij vervolgens een jaloerse blik geven.

---

26 - 02 - '16

Perdition schreef:
Ik walg echt enorm van mensen die beweren niemand te hebben. Wat ben ik dan? Een aardappel?

Ugh inderdaad.

---

Your make-up is terrible

Perdition schreef:
(...)

Jep. Maar de ouderen van tegenwoordig zijn ook verrekte irritant. Ze zetten hun fiets middenin de tussenstukken neer zodat je er zowat over struikelt als je uit moet stappen en laatst was het nog mooier; ze hadden het hele gangpad van de coupé geblokkeerd met van die stomme trolleys. Argh.

Dat ook ja, vreselijk. Als ik veel spullen bij me heb, ga ik nooit in een coupé zitten omdat het me simpelweg te veel moeite kost om mijn koffer en rugtas door een coupé te slepen, waar dan inderdaad ouderen zitten met trolleys in het gangpad. En ja, als je je fiets meeneemt, zet hem dan zo weg dat mensen hun nek niet breken en fatsoenlijk kunnen uitstappen. Dat zijn overigens ook dezelfde mensen die je schraal aankijken wanneer je je tas laat vallen in een stiltecoupé, hun wijsvinger tegen hun lippen zetten en keihard 'SHHHH' fluisteren.

---

(USER WAS BANNED FOR THIS POST)

Mensen die denken te weten waar jij tijd voor hebt, tenzij ze je niet eens kennen of weten wat er allemaal speelt in je leven. Dat soort mensen wil ik echt slaan.

---

Happy Birthday my Potter!

OPETH schreef:
Ik moet echt half kotsen van brugklassers in de trein.


Het is maandagmiddag. Ik zit in de trein casually muziek te luisteren wanneer ik in een stad aankom waar een middelbare school zit. In een oogwenk zit de instapruimte waar ik altijd resideer vol met brugklassers. zeven stuks maar liefst, omdat ik één van de acht stoelen in bezit neem. Gelijk verdwijnt alle rust en schreeuwen ze over mijn muziek heen. Ze schreeuwen over metal heen. Snoeiharde metal. Die nu niet bepaald heel zachtjes staat. Nu zie ik dat ze allen systematisch hun telefoons uit hun broekzak zwepen en spontaan aan de 'gekke' selfies, slechte dancemuziek en geschreeuw waar zelfs de gorilla's in Blijdorp van hun verblijf in rennen. Ik weet dat ze uit gaan stappen waar ik uit stap, omdat ik diezelfde kinderen wel eens met mijn zusje, die nu ook een brugklasser is, zag spelen. Ik sta dus bij de deur en druk op de knop. Hij gaat niet open. Ik hoor de kleine demonen nogmaals over mijn muziek schreeuwen dat ik de deur moet openen en niet moet treuzelen. Godzijdank gaat hij open, maar dan word ik nog opgehouden door andere hordes brugklassers die naast elkaar lopen en andere mensen geen ruimte geven om ze passeren of toegang te verkrijgen tot de OV-paal. Diep vanbinnen laat ik tranen, als ik eindelijk van ze af ben.


Ik mis mijn columnistentijd.

Ik heb altijd last van brugklassers vroeg begin. Laatste keer moest ik aan een paal beet houden, omdat er geen plek meer was om te zitten. Wat gaan de brugklassers doen (naast lawaai maken en harde muziek): Leunen tegen de paal aan waar ik aan vast hou. Wat niet erg is, maar ik ben niet zo groot, dus ik kan niet hoog de paal beet pakken. Het leuke was dat ze gingen leunen tegen mijn hand aan. En dan boos worden dat ze een paar knokkels in hun rug voelen .

---

Seasons will change, but I shall remain

OPETH schreef:
Ik moet echt half kotsen van brugklassers in de trein.


Het is maandagmiddag. Ik zit in de trein casually muziek te luisteren wanneer ik in een stad aankom waar een middelbare school zit. In een oogwenk zit de instapruimte waar ik altijd resideer vol met brugklassers. zeven stuks maar liefst, omdat ik één van de acht stoelen in bezit neem. Gelijk verdwijnt alle rust en schreeuwen ze over mijn muziek heen. Ze schreeuwen over metal heen. Snoeiharde metal. Die nu niet bepaald heel zachtjes staat. Nu zie ik dat ze allen systematisch hun telefoons uit hun broekzak zwepen en spontaan aan de 'gekke' selfies, slechte dancemuziek en geschreeuw waar zelfs de gorilla's in Blijdorp van hun verblijf in rennen. Ik weet dat ze uit gaan stappen waar ik uit stap, omdat ik diezelfde kinderen wel eens met mijn zusje, die nu ook een brugklasser is, zag spelen. Ik sta dus bij de deur en druk op de knop. Hij gaat niet open. Ik hoor de kleine demonen nogmaals over mijn muziek schreeuwen dat ik de deur moet openen en niet moet treuzelen. Godzijdank gaat hij open, maar dan word ik nog opgehouden door andere hordes brugklassers die naast elkaar lopen en andere mensen geen ruimte geven om ze passeren of toegang te verkrijgen tot de OV-paal. Diep vanbinnen laat ik tranen, als ik eindelijk van ze af ben.


Ik mis mijn columnistentijd.

Elke ochtend heb ik hetzelfde probleem. Alleen zit ik in de bus en drukken ze steeds op het stop knopje. Een vriend van mij heeft een keer gedreigd ze uit de bus te gooien als ze niet stopte. Toen hielden ze op. Helaas niet met schreeuwen.

---

"Ignite, my love. Ignite."