Military prison for the troubled one - speeltopic 1 - Speeltopics

Een aantal jongeren die op het randje hangen van te ver gaan en naar de gevangenis moeten, wordt naar een militaire gevangenis gestuurd. Hun ouders zitten met hun handen in het haar en zien dit als laatste middel om hun kind te redden.
De gevangenis wordt alleen nog gebruikt voor dit soort jongeren, de gevangenis wordt gecontroleerd door de studenten van de militaire opleiding, het is hun taak de probleem jongeren onder controle te houden.
Het doel is dat de probleem jongeren zo snel mogelijk, op welke manier dan ook weer normaal zullen gaan functioneren.

De gevangenis wordt geleid door 1 of 2 sergeanten, deze zijn super streng, agressief, onbezonnen en ga zo maar verder.

De probleem jongeren worden getraind door de studenten van de militaire opleiding, hun doel is er zo snel mogelijk met welk middel dan ook er voor zorgen dat de jongeren hun problemen overwinnen en weer normaal zullen gaan functioneren.
Maar wat gebeurd er als ze verliefd worden op elkaar..?
Of als de problemen van de jongeren juist erger worden?
Of wanneer de militaire jongens zich tegen de sergeant keren?


Regels:
- Graag spelers die vaak online zijn en dus ook vaak reageren, niet dat het snel dood loopt (:
- Maximaal twee rollen per persoon. Wil je een sergeant spelen mag je 3 rollen.
- Er is een minimum van 2 regels per post. (dit lijkt me makkelijk te halen)
- Naamsveranderingen en afwezigheden graag doorgeven.
- Reserveringen blijven 48 uur staan.
- Geen perfect players, iedereen heeft zijn fouten en gebreken. Mary Sues en Gary Stus worden niet goedgekeurd
- Alleen je eigen karakters besturen
- 16+ is toegestaan
- liefst evenveel jongens als meisjes



Probleem Meisjes:
- Stephanie caroline Berry- Voldemortx - 8
- Scarlett Fay Johnson - lilangel - 2
- Luna Marthe Swaen - AmericanPsycho - 11


Probleem Jongens:
- James George Malum - xBooBear - 1
- Cameron Miller - lilangel - 2
- Medwin Pyrrus Grace - Mette_Sprookjes - 5



Meisjes:
- Isabell 'Izzy' Collins - lilangel - 2
-
- Jamie Sciuto - tubbietoost - 3


Jongens:
- Aiden Grawford - Saffierblauw - 4
- Jonah Reed - xBooBear
-


Sergeant:
- Jae Henson - Voldemortx - 6
- Thea Janssen - tubbietoost - 6


Kamer indeling:
Aiden & Jamie
Isabell & Jonah
Medwin & Stephanie
James & Scarlett
Cameron & Luna
Thea & Jae

Naam:
Leeftijd: (tussen de 16 en 23 jaar, sergeant is 24+)
Geslacht:
Uiterlijk: (liefst met foto)
Innerlijk:
Indien probleem jongere: reden waarom hij/zij naar het kamp gestuurd is:
Indien militair: reden voor de keus om de opleiding te volgen.
Extra:

Regels in de gevangenis:
- Er is een avondklok, om 22:00 uur moet iedereen terug zijn in hun cel, de deuren sluiten dan automatisch. Om 22:30 uur is er een cel controle.
- In elke cel kunnen 2 probleem jongeren, gemixt kan (ik maak de indeling, voorkeur doorgeven mag).
- De studenten slapen in een apart deel van de gevangenis, per 2 studenten 1 kamer, gemixt kan (ik maak de indeling, voorkeur doorgeven mag).
- Roken, drugs, alcohol en wapens zijn niet toegestaan.
- Iedereen draagt het uniform dat bij binnenkomst wordt meegegeven.
- Eigen spullen (bagage tas) mogen mee de gevangenis in.

rollentopic http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=170089

[ bericht aangepast op 8 mei 2015 - 14:57 ]

---

When you're broken and you're shatterd love will save you from disaster.

Stephanie 'Steph' Caroline Berry
Hij reageert op me door hetzelfde naar mij te zeggen, iets wat ik wel verwacht had. Ik grinnik zacht. Hij lacht naar me, iets wat ik een beetje apart vind maar hij zal wel gewoon vrienden willen maken. Iets wat ik compleet kan begrijpen aangezien ik ook graag een paar vrienden zou hebben hier. En als je met je kamergenoot door één deur kan is dat al helemaal een handig iets aangezien je wel je hele verblijf op één kamer bij elkaar slaapt en alles. Dan vraagt hij me wat ik hier doe. Kort kijk ik hem aan. Wat zal ik zeggen? Dat ik een ontspoord rijkelui's kindje ben dat zich gewoon achter gelaten en alleen voelde? Ehh, nee.
"Ik ben meerdere keren opgepakt voor inbraak, te vaak waardoor ik hier heen moest" zeg ik schouderophalend "Jij?" vraag ik hem dan droog. Alsof we het over onze cijfers op school hebben. School, dat zal ik allemaal wel moeten inhalen als ik hier weg ben... een heel jaar overnieuw met allemaal kinderen die jonger zijn dan dat ik ben, geweldig... als ik hier uberhaupt nog snel weg kom..

---

Little do you know

---

---

---

Als antwoord krijg ik terug dat het niet gaat en inwendig zucht ik. Waarom moet juist ik met een kamergenoot zitten die op de eerste dag al flipt?
"Kan ik iets voor je doen?" vraag ik haar, in plaats van mijn irritatie kenbaar te maken. Het is niet zo dat ik nou echt veel zin heb om iets voor haar te doen, maar ze is mijn kamergenoot voorlopig en als we kunnen voorkomen dat ze iedere keer flipt - en dus aandacht op onze kamer vestigt - wil ik wel iets doen voor haar. Sowieso, als ik nu iets voor haar doe, staat ze bij mij in het schuld en kan ik uiteindelijk iets terugvragen.
Ik hoop maar dat er geen camera's in de kamers zelf hangen - al zou het me niet verbazen - want ik zie er vast raar uit terwijl ik zo tegen een dichte deur praat. Ik strijk weer even het haar uit mijn gezicht en volg met mijn vinger een van de recentere littekens op mijn arm. Het is een rechte streep, te recht om door een ongeluk te komen. Het was de schuld van een rivaliserende bende. Zij besloten een aanval op mij uit te voeren - als een van de leiders - en waren behoorlijk in de meerderheid waardoor een van hen het voor elkaar kreeg me een flinke wond met zijn mes toe te brengen voor wij de situatie onder controle hadden. Ik kan nog steeds de pijn voelen van het mes dat in mijn arm sneed en gedachteloos wrijf ik over mijn arm.

---

---

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Scarlett.

"Kan ik iets voor je doen?" Vraagt de jongen me. Ik voel de neiging om keihard te schreeuwen dat ik zijn hulp niet nodig heb in me op komen maar ik weet dit te onderdrukken. Ik wil geen hulp, maar ik weet dat ik nu hulp nodig ben. Nouja niet perse hulp van hem maar meer van de drugs eigenlijk. Ik veeg wat tranen van mijn wangen, een zachte kreun ontsnapt uit mijn mond als er weer een pijnlijke streek door mijn benen trekt. Het volgende moment wordt mijn misselijkheid zo groot dat ik begin te kokhalzen, met moeite weet ik mezelf boven de wc te trekken. Ik blijf kokhalzen maar er komt niks uit. Het zweet loopt nu in straaltjes over mijn lichaam, Ik voel me ziek. Ik wil dat het ophoudt, en de enige manier waarop dat gebeurt is als ik krijg wat ik nodig ben. "Ik heb mijn tas nodig" weet ik moeizaam uit te brengen naar de jongen.

---

When you're broken and you're shatterd love will save you from disaster.

~Medwin

Ze verteld me waarom ze hier zit. "Ik ben meerdere keren opgepakt voor inbraak, te vaak waardoor ik hier heen moest" daar denk ik even over na, ik dan merk ik dat ik me zelf in de puree zit te werken, "En jij?" vraagt ze. Dat had ik moeten zien aankomen voor ik het haar vroeg. "Twee redenen, de tweede zul je nog al stom vinden dus laat ik met de eerste beginnen" ik schaam me een beetje maar besluit om het toch eerlijk te zeggen. "Ik ben een pester, een jongen die het maar al te goed had, ik heb nooit op straat hoeven te leven en kreeg alles wat is wou. Ik vond het blijkbaar niet genoeg en begon met pesten, stoer doen. Één jongen heeft zelfmoord gepleegd door mij en mijn groepje, nou ja na dat ongeval leek het meer alleen mij te zijn, ze lieten me in de steek en ik stond er alleen voor." Een zucht ontsnapt uit mijn mond. Arme Sam, hij was ook gewoon veel te slim, hoe kon je hem nou overtreffen. Maar blijkbaar was dat niet alles. Omdat er ook mensen zoals ik zijn. "En de tweede reden is later komen opdagen toe ik de keus kreeg naar dit of een ander soort psychiater iets, ik zie dit ook als een uitdaging om te oefenen, voor later meer als een spel. Ik weet dat het niet goed is. Maar ik ben hier.... " Ik laat haar even afwachten twijfelend of ik echt moet vertellen wat er in mijn hoofd omgaat, ik zou haar toch nodig moeten hebben. "Ik heb hier om te ontsnappen..." Ik kijk haar aan, ik schaam me maar het ook wel het "The game is on" gevoel, nu komt het gaat ze met helpen of niet... In spanning wacht ik af op haar antwoord.


(Speciaal een -voor mij- wat langere post want sommige wouden dat.. )

[ bericht aangepast op 19 april 2015 - 14:29 ]

---

.......

Stephanie 'Steph' Caroline Berry
Hij verteld me waarom hij hier zit, en eerst krijg ik een beetje medelijden met hem. Zijn situatie lijkt op het mijne, maar als hij zegt dat iemand zelfmoord heeft gepleegd door wat hij gedaan heeft kijk ik hem voor een paar seconde beoordelend aan. Dankbaar voor dat ik mijn verveling en mijn gevoelens niet heb geuit op anderen kijk ik even omhoog en dan weer naar Medwin.
Als hij mij zijn tweede reden verteld kijk ik hem aan met een opgetrokken wenkbrauw.
"Een oefening voor later?" vraag ik hem met een lachje "Wat wil je dan gaan doen als je hier uit bent? Huurmoordenaar worden? Zodat je elke keer als je vast zit gewoon weer kan ontsnappen?" ik kijk hem lichtelijk afkeurend lichtelijk geamuseerd aan. Achja, niet iedereen is slim genoeg om gewoon zijn of haar tijd uit te zitten en hierna een frisse start te beginnen en gewoon weer normaal terug in de maatschappij te stappen...
"Het is niet dat ik er tegen ben ofzo, maar ik ga hier liever weg op goed gedrag waarna ik helemaal geen gezeik heb en enkel dit in mijn dossier heb staan dan dat ik ontsnap en mijn hele leven achterom moet blijven kijken" zeg ik dan hoofdschuddend. Nee, ik heb liever een rustig leventje... je zal ook zeker geen goede baan of opleiding krijgen als je in de gevangenis gezeten hebt of erge misdaden hebt gepleegd..
"Maar goed, als dat jou plan is moet je er vooral mee door gaan. Het is niet dat ik je ga verraden ofzo maar ik denk ook niet dat ik je echt zal helpen." zijn dan mijn laatste woorden voor ik hem weer laat spreken..
Het is een dom idee van hem, maar het is zijn leven en ik ken hem amper. Wie ben ik om hem tegen te houden? Helemaal niemand dus. Ik weet niet eens of ik bevriend met deze jongen kan of ga worden, ik zal zorgen dat we elkaar niet verachten -tenminste dat ga ik proberen, ik weet niet of hij me nu nog wel mag- maar je weet maar nooit wat de toekomst brengt..

---

Little do you know

---

---

---

Na mijn vraag blijft het een paar seconden stil en ik hoor kokhalsgeluiden. Alsjeblieft, laat haar niet overgeven, smeek ik in gedachten. Ik heb geen zin in die troep. Uiteindelijk hoor ik haar "Ik heb mijn tas nodig" zeggen. Handig, want die heb ik hier ook echt. Ik zucht. Waarschijnlijk is ze zwaar aan de drugs en heeft ze in haar tas meer drugs zitten. Alsof dat er nu nog in zit.
Ik onderdruk de neiging om te zeggen dat ze het zelf maar moet uitzoeken en weg te lopen. In plaats daarvan zeg ik "ik denk niet dat ik je tas - of beter gezegd de spullen in je tas - te pakken kan krijgen maar ik zal kijken wat ik kan doen."
Ik loop onze kamer uit op zoek naar iemand die me die tas kan leveren of bij wie ik dit hele gedoe kan dumpen zodat ik er geen last meer van heb. Iets te laat realiseer ik me dat ik nog steeds geen shirt aanheb maar ik heb ook geen zin om weer te moeten teruglopen voor zoiets simpels als een shirt.

---

---

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Isabell.

Nadat alle jongeren naar hun kamers zijn gegaan besluit ik nog even naar buiten te gaan. Ik moet echt even tot mezelf komen, niet dat ik veel gedaan heb ofzo maar al weken was ik zenuwachtig voor deze dag. Met een zachte zucht loop ik naar buiten. Ik kijk het terrein over en ga dan onder een boom in de schaduw zitten, in de hoop niet op te vallen. Ik trek een been op en leun dan met mijn kin op mijn knie. Dit is zo niks voor mij, ik snap eigenlijk nog steeds niet hoe ze me ooit hebben kunnen aannemen op deze opleiding, ik ben hier echt niet geschikt voor. Ik zucht als ik me besef dat mijn vader die mensen waarschijnlijk heeft omgekocht. Een naar gevoel bekruipt me, misschien moet ik wel helemaal niet zo ondankbaar zijn, mijn vader bedoelde het vast alleen maar goed. Ik slik een brok weg, goede bedoelingen pakken helaas niet altijd goed uit. Het enige wat ik kan hopen is dat ik het hier overleef en dan als ik weer thuis ben kan ik hopelijk gaan doen wat ik wil doen. Ik zucht even diep, eerst het een dan het ander Izzy, spreek ik mezelf toe.

---

When you're broken and you're shatterd love will save you from disaster.

-

[ bericht aangepast op 20 april 2015 - 15:30 ]

---

.......

Thea Janssen, sergeant

Nadat alle gevangen naar de slaapvertrekken waren besloot Thea haar tas uit te gaan pakken op de slaapkamer. Ze voelde een lichte teleurstelling toen ze 2 bedden aantrof. Het was niet dat ze niet gewend was haar slaapplek met een man te delen, alleen waren dat de mannen van haar eigen peloton. Ze had twijfel bij sergeant Henson, maar kon haar vinger er niet op leggen. Thea ruimde haar kledingkast in en sloot hem bewust af. Op haar nachtkastje legde ze haar huidige leesboek. Ze keek naar de gesluierde vrouw op de voorkant en zuchtte. Ze behoorde daar te zijn, landen opbouwen, mensen helpen. Ze behoorde niet hier te babysitten op jongeren die jeugdzorg niet aankon. Toen haar spullen opgeruimd waren liep ze naar kantoor om zich in te lezen in haar kadetten en de gevangenen.

[ bericht aangepast op 19 april 2015 - 21:08 ]

---

The thing you do mean something to people -Ncis

---

---

---

Nee, zij gaat me dus niet helpen, ze vind mijn plan dom, zo te zien zij wil hier op een legale manier weg zien te komen. En dat ik wil oefenen voor later dat vind ze pas raar, ik snap haar wel hoor. Maar een huurmoordenaar nee dat is niet mijn beroep maar ik ben ook nee ik ik, ik weet het niet "Stephanie ik weet het niet, help me. Ik ik wil het wel en ook niet maar ik weet niet en hoe en waarom maar toch ik ik.... Ik ik ben hier toch voor hulp en het voel alsof ik in drieën ben gesplitst ik ik alsof ik die kanten heb één die aardig wil zijn en normaal en één waardoor ik hier zit maar ik snap het niet, waarom is het zo ingewikkeld, en ook één die niets durft te zeggen en in de war is. Ik ben in de war okey, help me. Ik ben hier toch voor hulp. En als ik zelf geen hulp krijg ... Dan dan, ga ik het wel halen ofzo. Nou?!" Ik wacht af, eigenlijk wacht ik op hulp maar dat verwacht ik toch niet. "Nou, dan ga ik het zelf wel halen of zo!" Ik loop de kamer uit, het is druk in mijn hoofd die drie mijën nou hoe kan je het zeggen. Ze vechten om aandacht. "Houw je kop!" Schreeuw ik. Ik ren door de hallen en gangen tot ik in de hoofd zaal uitkom naar paniekerig aan de deur hebben getrokken duw ik een open "Help!!! Help!!" Gil, ik.....

---

"The games is on"

---

[ bericht aangepast op 20 april 2015 - 15:36 ]

---

.......

Stephanie 'Steph' Caroline Berry
Hij begint te praten, zijn gezicht verduidelijkt zijn woorden en met een verwarde blik kijkt hij me aan terwijl hij praat over hoe hij hulp wil en dat hij het anders wel zelf gaat halen. Hij is serieus aan het flippen... Ik luister hoe hij verteld over hoe het lijkt dat hij drie persoonlijkheden heeft en dat hij in de war is en hulp wil, hij herhaalt alles wat hij zegt een aantal keren op een andere manier waarna hij op staat en roept dat hij de hulp wel gaat halen, ik had niet eens de kans om te antwoorden. Vanaf de gang hoor ik hem schreeuwen dat iemand zijn kop moet houden en niet veel later hoor ik hem in de verte om hulp gillen..
Dit is gewoon niet gezond meer, die jongen heeft psychiatrische hulp nodig.. Zonder te twijfelen ren ik de gang op, ik volg het gegil aangezien hij al verder is gekomen dan de gang. Hij staat in de hoofd zaal, waar bijna niemand meer aanwezig is.
"Rustig Medwin!" Ik ga voor hem staan en leg mijn beide handen tegen zijn wangen aan zodat hij me aan kijkt "Maak je hoofd leeg en maak je niet zo druk! Het heeft geen nut om jezelf gek te maken, dat maakt het alleen maar erger" mijn stem verheft zich eerst maar als ik door heb dat ik het over rustig blijven heb terwijl ik dat zelf totaal niet ben praat ik weer op normale toonhoogte..
Waarom weet ik niet, maar de verwarde blik in zijn ogen wekt medelijden in me op. Het is gewoon sneu dat hij zo in de knoop zit met zichzelf terwijl hij net op het plein nog de stoere jongen leek te zijn die alles wel wist. Maar dan ook was hij de jongen die het op een lopen zette... het is wel duidelijk dat hij nog steeds niet weet wie hij precies is, tenzij dit allemaal een spelletje is voor hem en er uiteindelijk niks met hem blijkt te zijn maar hij gewoon met mij loopt te spelen. Je weet het maar nooit, ik ken genoeg van dat soort jongens maar goed... mijn moeder leerde me altijd niet altijd het slechtste in mensen willen zien en dat ik het beste moet verwachten in anderen. Hopelijk had ze gelijk.

---

Little do you know

- "Are you happy?
"I honestly couldn't even tell you what happiness feels like anymore."

In de verte zag Luna een breedgeschouderde man aankomen, hij had een zelfverzekerd loopje en had intimiderend op Luna over kunnen komen, was het niet dat ze niet snel onder de indruk was. Luna vermoedde dat hij hier de leiding had en dit vermoeden werd bevestigt toen hij voor haar stond. Terwijl hij de hekken voor haar opende zuchtte hij, "Een beetje laat, niet?". Luna haalde nonchalant haar schouders op en met een hoofdbeweging duidend op de vrouw in de auto zei ze, "Daarvoor moet je bij haar zijn, tijd is maar een relatieve betekenis voor maatschappelijkwerkers..". Ze keek op naar de man, hij vroeg niet eens haar naam, stelde zichzelf ook niet voor. Tijd om hierover na te denken had ze niet lang, gelukkig maar, ze was vast afgedwaald, toen hij naar haar tas vroeg. Met tegenzin liet ze haar tas van haar schouders afglijden en overhandigde hem aan de donkerharige man. Ze twijfelde wat ze moest doen, zou ze het vertellen over haar sigaretten? Of moest ze gewoon maar afwachten wat er zou gebeuren? Ze streek met haar hand door haar haren, en voor ze echt een goede afweging had kunnen maken had ze het er al uitgefloept, "Wat gaat er met mijn sigaretten gebeuren? Goedkoop is anders zeg maar." Haar toon bezat geen emotie, bot was het niet maar vriendelijk of beleefd was het ook niet te noemen. Ze kon alleen maar hopen dat hij niet zo licht geraakt was en gelijk de pest aan haar zou hebben. Uitkijken moest ze, met haar buien, wilde ze niet te veel opvallen. Misschien moest ze wat naar hem glimlachen? Maar haar lippen wilden vandaag niet meewerken. Ze wachtte ongeduldig op zijn antwoord, ze wist niet hoe ze zonder haar sigaretten moest zien te overleven. Achter haar ronkte de auto van de vrouw, blijkbaar was ze nu niet bang meer dat ze zou maken dat ze weg kwam. Even keek Luna om, dat was voorlopig haar laatste verbinding met de echte wereld geweest.

---

I'll be your best kept secret, and your biggest mistake

---

---

---

Op de gang is het stil. Nergens zijn mensen te bekennen. Geweldig zeg. Dat kan ik ook echt gebruiken.
Ik onderdruk de neiging om met mijn ogen te rollen en loop verder. Hier hangen ongetwijfeld camera's, waarom komt er dan niemand vertellen dat ik hier niet mag zijn - al heb ik eigenlijk geen idee of dat mag - of vragen wat ik hier doe? Dat zou mijn leven zoveel makkelijker maken.
Uiteindelijk hoor ik wat geluiden verderop. Het klinkt alsof iemand schreeuwt en ik besluit erheen te lopen. Zelfs als het ook probleemjongeren blijken te zijn, komt er hopelijk iemand op de onrust af.
Yaay, ik heb wifi

---

---

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

---

---

---

Eindelijk zie ik het gebouw in de verte verschijnen en ik loop even wat harder door, wat met de zware tas op mijn rug niet heel handig is. Vandaag begint al goed zeg, ik ben ontzettend te laat, al is dat niet mijn schuld. Allereerst reed de trein niet, wat vertraging opleverde omdat ik een trein later moest nemen. Vervolgens miste ik de bus en aangezien dat de laatste bus hiernaartoe was, was ik noodgedwongen een andere bus te nemen en het laatste stuk te lopen.
Oké, ik houd wel van lopen door de natuur maar om daardoor meteen te laat te komen op de allereerste dag is niet zo'n goede indruk. Nou ja, ik ben er nu.
Ondertussen ben ik bij het gebouw aangekomen. Er rijdt net een auto weg en in de deuropening staan twee mensen waar ik ook bij ga staan. "Sorry dat ik zo laat ben," zeg ik met een glimlach. De man ziet eruit alsof je ervoor moet oppassen, dat is ongetwijfeld een van de sergeanten. De ander is waarschijnlijk een probleemjongere. Ik glimlach naar haar, ik ben hier om te helpen en dat gaat het beste als de jongeren je vertrouwen.

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Aiden keek haar zijdelings aan en zei verder niks terug, hij was hier niet om vrienden te maken. Aiden pakte weer een tas van de stapel en volgde dezelfde handelingen als bij de vorige tas, hij legde alles op de tafel achter hem en schudde langzaam bij het zien wat er allemaal in zat. Hij legde de spullen wel apart van elkaar aangezien ze niet meteen konden stoppen met al hun verslavingen. Al zouden ze waarschijnlijk een veel mindere dosis krijgen dan dat ze thuis deden. Verbaasd haalde hij een fles drank uit een tas en keek er even naar. Waren ze nou zo dom dat ze dachten dat die gehouden kon worden? Hij rolde met zijn ogen en hield zijn gezicht daarna weer strak. Zwijgend werkte hij verder totdat de stapel tassen leeg was. De spullen die verboden waren legde hij apart in plastic bakken, deze zette hij weer in de kar en keek het meisje weer aan. 'Ik ga even vragen wat we hier verder mee moeten doen' bromde zijn stem in de stille ruimte. Aiden stopte zijn handen in zijn zakken en liep op een rustige en soepele tred de deur uit. Hij had geen idee waar de sergeanten uit zouden hangen maar zou naar een gezamenlijke ruimte gaan. Ze zouden ergens moeten rondhangen. Aiden liep verder en keek met een ruk op toen hij iemand hysterisch hoorde gillen. Hij rende de gangen door en kwam uiteindelijk bij de cellen terecht. Een jongen was duidelijk aan het flippen en een paars harig meisje probeerde hem rustig te krijgen. Ze hadden hem niet opgemerkt en hij trok zijn wenkbrauw op. 'Problemen'? Zijn emotieloze stem schalde door de ruimte en hij leunde rustig tegen de muur aan. 'Ik had niet verwacht dat jullie zo snel al zouden breken'. Hij trok een cynisch gezicht en kwam op een rustige trend aangelopen. 'Ga een glas water voor meneer halen' hij keek het meisje strak aan en daarna keek hij weer naar de jongen. Eerlijk gezegd vond Aiden hem nogal zwak.

[ bericht aangepast op 21 april 2015 - 16:31 ]

---

Smile, someone could be falling in love with it.