Military prison for the troubled one - speeltopic 1 - Speeltopics

Een aantal jongeren die op het randje hangen van te ver gaan en naar de gevangenis moeten, wordt naar een militaire gevangenis gestuurd. Hun ouders zitten met hun handen in het haar en zien dit als laatste middel om hun kind te redden.
De gevangenis wordt alleen nog gebruikt voor dit soort jongeren, de gevangenis wordt gecontroleerd door de studenten van de militaire opleiding, het is hun taak de probleem jongeren onder controle te houden.
Het doel is dat de probleem jongeren zo snel mogelijk, op welke manier dan ook weer normaal zullen gaan functioneren.

De gevangenis wordt geleid door 1 of 2 sergeanten, deze zijn super streng, agressief, onbezonnen en ga zo maar verder.

De probleem jongeren worden getraind door de studenten van de militaire opleiding, hun doel is er zo snel mogelijk met welk middel dan ook er voor zorgen dat de jongeren hun problemen overwinnen en weer normaal zullen gaan functioneren.
Maar wat gebeurd er als ze verliefd worden op elkaar..?
Of als de problemen van de jongeren juist erger worden?
Of wanneer de militaire jongens zich tegen de sergeant keren?


Regels:
- Graag spelers die vaak online zijn en dus ook vaak reageren, niet dat het snel dood loopt (:
- Maximaal twee rollen per persoon. Wil je een sergeant spelen mag je 3 rollen.
- Er is een minimum van 2 regels per post. (dit lijkt me makkelijk te halen)
- Naamsveranderingen en afwezigheden graag doorgeven.
- Reserveringen blijven 48 uur staan.
- Geen perfect players, iedereen heeft zijn fouten en gebreken. Mary Sues en Gary Stus worden niet goedgekeurd
- Alleen je eigen karakters besturen
- 16+ is toegestaan
- liefst evenveel jongens als meisjes



Probleem Meisjes:
- Stephanie caroline Berry- Voldemortx - 8
- Scarlett Fay Johnson - lilangel - 2
- Luna Marthe Swaen - AmericanPsycho - 11


Probleem Jongens:
- James George Malum - xBooBear - 1
- Cameron Miller - lilangel - 2
- Medwin Pyrrus Grace - Mette_Sprookjes - 5



Meisjes:
- Isabell 'Izzy' Collins - lilangel - 2
-
- Jamie Sciuto - tubbietoost - 3


Jongens:
- Aiden Grawford - Saffierblauw - 4
- Jonah Reed - xBooBear
-


Sergeant:
- Jae Henson - Voldemortx - 6
- Thea Janssen - tubbietoost - 6


Kamer indeling:
Aiden & Jamie
Isabell & Jonah
Medwin & Stephanie
James & Scarlett
Cameron & Luna
Thea & Jae

Naam:
Leeftijd: (tussen de 16 en 23 jaar, sergeant is 24+)
Geslacht:
Uiterlijk: (liefst met foto)
Innerlijk:
Indien probleem jongere: reden waarom hij/zij naar het kamp gestuurd is:
Indien militair: reden voor de keus om de opleiding te volgen.
Extra:

Regels in de gevangenis:
- Er is een avondklok, om 22:00 uur moet iedereen terug zijn in hun cel, de deuren sluiten dan automatisch. Om 22:30 uur is er een cel controle.
- In elke cel kunnen 2 probleem jongeren, gemixt kan (ik maak de indeling, voorkeur doorgeven mag).
- De studenten slapen in een apart deel van de gevangenis, per 2 studenten 1 kamer, gemixt kan (ik maak de indeling, voorkeur doorgeven mag).
- Roken, drugs, alcohol en wapens zijn niet toegestaan.
- Iedereen draagt het uniform dat bij binnenkomst wordt meegegeven.
- Eigen spullen (bagage tas) mogen mee de gevangenis in.

rollentopic http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=170089

[ bericht aangepast op 8 mei 2015 - 14:57 ]

---

When you're broken and you're shatterd love will save you from disaster.

---

---

---

Wanneer ik merk dat Johnson me niet volgt, draai ik om en loop weer naar onze kamer. In de deuropening stop ik en ik pak beide kanten van de deuropening met mijn handen vast. Johnson heeft nog helemaal niet bewogen lijkt het en iets van irritatie borrelt bij me op. Doe ik zoveel moeite om hulp te vinden voor haar, neemt ze niet eens de moeite op te staan! De irritatie onderdruk ik al snel. Dingen voelen door een ander - zelfs woede of irritatie - zorgt ervoor dat je een zwakke plek krijgt en dat heb ik niet. Iedereen heeft zwakke plekken behalve ik. Die zijn al lang geleden vernietigd.
"Ik heb niet de hele dag de tijd. Als je wil dat ik je naar de sergeant breng, zul je nu overeind moeten komen," zeg ik toonloos en met een nietszeggende gezichtsuitdrukking, alsof het me allemaal niet interesseert. Dat doet het ook niet. Wat maakt het mij nou uit of zij bij de sergeant aan komt? Ik ben niet degene die last heeft van ontwenningsverschijnselen. Ik ben niet degene die zijn leven aan drugs verspild heeft.

---

---

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

---

---

---

Samen met Stephanie lopen we door de gangen. Ik trek Stephanie vooruit met mijn, hand. "Sorry" mompel ik, half naar mezelf half naar haar. "Ik wil niet dat je in de problemen komt." Ik draai me om en kijk naar achter naar haar. Even word mijn blik gevangen in haar ogen, mooie ogen heeft ze. Grijs. Ik loop naar de kamer. Van ons, mijn hand glijd uit de hare. Ik kijk om me heen op de muren, "Jammer dat hier geen klokken hangen, hoe laat zou het zijn." Ik hoop dat de tassen er al zijn. Dan komen we bij onze kamer, ik loop naar binnen en ga op het bed zitten. "muu" zeg ik, "Heb jij nog wat te vertellen" zeg ik tegen haar, ik kijk haar aan dan ga ik op mijn bed liggen, "Ik heb nu wat afleiding nodig." Ik staar naar het plafond wachtend op antwoord.

---

"I don't no man,"

---

---

.......

---

Als we terug lopen naar de kamers zegt Medwin sorry, tegen wie precies weet ik niet maar als hij verder praat en zegt dat hij niet wil dat ik in de problemen kom denk ik dat de sorry ook tegen mij gericht was. Nonchalant haal ik mijn schouders op.
"Ik ben hier, in dit opvoedingscentrum of wat het ook genoemd wil worden. Maar dat zegt al genoeg, ik ben al in de problemen" zeg ik met een lachje tegen hem "Het is niet dat jij het echt veel erger voor me kan maken" vervolg ik met een bemoedigende glimlach als hij me aan kijkt. Hij laat mijn hand los en richt zijn ogen naar de muren om ons heen, waarna hij constateert dat hier geen klokken hangen en zich af vraagt hoe laat het zou zijn.
"Ik heb werkelijk geen idee hoe laat het is" mompel ik "Moest mijn horloge afgeven bij de poort" zucht ik.
Als we in onze kamer komen ploft hij op zijn bed neer en vraagt of ik nog iets te vertellen heb. Tja, wat valt er te vertellen? Ik ken hem net... een paar uur misschien? Geen idee waar ik het over moet hebben met hem.
Dan zegt hij dat hij afleiding nodig heeft en ik plof neer op mijn eigen bed.
"Eewh, geen idee.. of ik wat te vertellen heb" mompel ik waarna ik rond kijk, alsof ik op zoek naar iets ben -ja op zoek naar wat ik kan zeggen- "Geen idee" zeg ik nog een keer "Iets te vertellen kan van alles zijn, van een sprookje over roodkapje tot mijn hobby's" lach ik.

---

Little do you know

---

---

---

"Wat denk je dat ik wil horen," antwoord ik op haar vraag. "van roodkapje tot mijn hobby's'' hhmmm. Ik denk toch echt dat ik nu geen zin heb in een sprookje. "Begin maar met je leven voor je in de problemen kwam''. Ik ga weer op mijn bed zitten en trek mijn schoenen uit. Onderin mijn laars vind ik een papiertje. xxx, mam staat er op. Ze moet hem in mijn schoen gedaan hebben. Ik kijk naar het briefje en vouw het langzaam dicht. Ik glimlach en stop het terug in mijn schoen dan ga ik in bed liggen onder de dekens, ze zijn best zacht. Van goede kwaliteit. Dat is mooi dan kan ik tenminste lekker slappen. Ik rol me op tot een bal en kijk naar Stephanie. "..." ik haal even diep adem en kijk weer naar haar "Wat zijn je hobby's?" vraag ik. Ik doe mijn ogen dicht en luister.

---

"What next,"

---

[ bericht aangepast op 4 juni 2015 - 17:34 ]

---

.......

---

"Begin maar met je leven voor je in de problemen kwam" zegt Medwin tegen me. Hij gaat op bed zitten waarna hij zijn laarzen uit doet, er zit een briefje in die hij leest waarna hij die weer met een glimlach terug stopt. Hij gaat weer terug liggen en rolt zich op in zijn dekens. Dan vraagt hij me wat mijn hobby's zijn. Ehh..
"Ik reed ooit paard" grinnik ik "Was altijd heel fanatiek ermee en had mijn eigen paard, maar ze is overleden en toen ben ik ermee gestopt" ik denk even na... "Verder heb ik niet echt hobby's, wat zijn jou Hobby's?" een lachje rolt over mijn lippen. Hobby-loze Stephanie die zich zo verveelde dat ze maar ging stelen. Ik ben wat dat betreft echt een zielig geval...
Als ik hier weg kom dump ik mijn vrienden meteen en moet ik maar opzoek naar mensen die mij niet negatief beinvloeden.

---

Little do you know

Scarlett.

"Ik heb niet de hele dag de tijd. Als je wil dat ik je naar de sergeant breng, zul je nu overeind moeten komen" hoor ik hem toonloos zeggen. Daaruit maak ik op dat hij teruggelopen moet zijn. Ik sluit mijn ogen en slik moeizaam, met alle kracht wat ik nog heb probeer ik me omhoog te duwen. Het lukt me niet, mijn lichaam doet teveel pijn. Het zweet breekt me uit door de inspanning die het me kost om ook maar iets te bewegen. Een gefrustreerd/wanhopig geluidje verlaat mijn lippen als ik weer op het bed neerval. Ergens diep van binnen voel ik de behoefte om te huilen, te schreeuwen, slaan en te schoppen maar geen van die dingen doe ik. Stil blijf ik liggen, me zwak voelend, mezelf hatend, nee niet mezelf maar wel de persoon die ik geworden ben. Ik weet dat de jongen er nog ergens staat, waarschijnlijk lacht hij me uit en zo meteen verdwijnt hij vast zonder me te helpen, niet dat dat veel uitmaakt dan kan ik misschien rustig sterven.

---

When you're broken and you're shatterd love will save you from disaster.

---

---

---

Ze probeert zich overeind te duwen maar het lukt haar overduidelijk niet. Terwijl ze terugvalt op het bed - míjn bed - maakt ze een wanhopig geluidje. Zielig geval. Ze is vast zo'n rijkeluiskindje dat altijd alles van haar papa en mama kreeg en uit verveling aan de drugs ging, dat merk je aan haar. In het echte leven had ze het op deze manier niet overleefd. Je mag daar niet zwak lijken anders val je meteen ten prooi aan de anderen. Hoewel iedereen samen moet leven, zullen ze je bij het minste teken van zwakte verscheuren en dat is iets wat haar waarschijnlijk op dag één al overkomen zou zijn.
Ik heb geen idee hoe laat het is en of we überhaupt de kamers uit mogen maar daar heb ik na mijn zoektocht voor hulp die voor niks geweest is zo te zien ook geen zin in. Eigenlijk wil ik op het bed gaan liggen en gewoon niks doen maar Johnson ligt op mijn bed en ik weiger op de hare te gaan liggen en zo de strijd om de bedden alsnog te verliezen dus blijf ik in de deuropening staan. Na een paar minuten heb ik daar behoorlijk genoeg van gekregen en loop ik naar haar toe. Ik sla een keer met mij hand tegen haar wang. Niet extreem hard maar ook zeker niet zacht in de hoop haar naar het nu te kunnen halen.
"Luister," zeg ik. "Jij wil hier overleven? Dan maak ik dit even heel simpel voor je: hoe zielig je ook bent omdat je hier bent en geen drugs hebt en je prachtige leven vergooid hebt, als je van plan was hier levend uit te komen zul je bondgenoten nodig hebben. Op deze manier heb ik niet al te hoge dunk van je en de rest ongetwijfeld ook niet en om te overleven mag je niet ze zwakste lijken. Ik geef je nu een keuze: pak jezelf samen en sta op zodat ik je naar je geliefde drugs kan brengen of blijf hier liggen. In dat geval zal ik je nu met rust laten maar dan heb je je kans bij mij verspeeld. Begrepen?" Mijn toon en hele houding is kil. Ik hoop voor haar dat ze het juiste kiest, dat kan haar verblijf hier een stuk aangenamer maken.

---

---

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Scarlett.

De jongen loopt naar me toe en voor ik het door heb krijg ik een klap tegen mijn wang. Ik frons en kijk hem wat boos aan. "Jij wil hier overleven? Dan maak ik dit even heel simpel voor je: hoe zielig je ook bent omdat je hier bent en geen drugs hebt en je prachtige leven vergooid hebt, als je van plan was hier levend uit te komen zul je bondgenoten nodig hebben. Op deze manier heb ik niet al te hoge dunk van je en de rest ongetwijfeld ook niet en om te overleven mag je niet ze zwakste lijken. Ik geef je nu een keuze: pak jezelf samen en sta op zodat ik je naar je geliefde drugs kan brengen of blijf hier liggen. In dat geval zal ik je nu met rust laten maar dan heb je je kans bij mij verspeeld. Begrepen?" Zijn toon is kil. Een gevoel van boosheid en amusement komt opborrelen. Boosheid omdat niemand zo'n toon tegen me aan slaat en amusement omdat hij denkt dat ik een prachtig leven heb. Hoe dan ook heb ik ineens een beetje kracht gevonden en moeizaam weet ik mezelf omhoog te duwen. Lichtelijk geamuseerd kijk ik hem aan "prachtig leven he.. als mijn leven prachtig zou zijn was ik hier nu niet geweest, denk je niet?" Mijn Stem klinkt wat zacht en hees. Ik steek mijn hand naar hem uit.

---

When you're broken and you're shatterd love will save you from disaster.

---

---

---

Het meisje kijkt boos als ik haar een klap geef. Na mijn woorden kijkt ze alleen maar bozer maar in haar blik staat ook iets van amusement, alsof ik iets heel grappigs gezegd heb.
In elk geval is het resultaat dat ze de kracht vindt om zichzelf omhoog te duwen. Ze maakt de juiste beslissing. "Prachtig leven he.. als mijn leven prachtig zou zijn was ik hier nu niet geweest, denk je niet?" zegt ze zacht terwijl ze haar hand uitsteekt. Ik kijk er een paar tellen naar voordat ik hem aanpak. Eigenlijk zou ik haar hand willen negeren maar ik heb haar net een soort van bondgenootschap aangeboden die ze heeft geaccepteerd dus ik heb weinig keuze.
"Laat me raden: je hebt thuis een geweldig leven maar je verveelde je dus ben je aan de drugs gegaan, misschien wel gaan stelen en allerlei dingen gaan doen doen die illegaal zijn. Vervolgens wisten je ouders niet meer wat ze met je aan moesten dus stuurden ze je hier heen. Dus ja, je hebt een prachtig leven zelfs al zot je hier." Mijn stem is veel minder kil dan eerst. Het is niet mijn bedoeling haar tegen me in het harnas te jagen.

---

---

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Scarlett.

Hij kijkt een paar seconden naar mijn hand voordat hij hem vastpakt."Laat me raden: je hebt thuis een geweldig leven maar je verveelde je dus ben je aan de drugs gegaan, misschien wel gaan stelen en allerlei dingen gaan doen doen die illegaal zijn. Vervolgens wisten je ouders niet meer wat ze met je aan moesten dus stuurden ze je hier heen. Dus ja, je hebt een prachtig leven zelfs al zot je hier." Ik grinnik zacht "mijn leven is alles behalve geweldig.. Ik ben niet uit verveling aan de drugs gegaan." Even twijfel ik of ik hem meer moet vertellen maar bedenk me dan dat dat niet nodig is. "Scarlett is de naam trouwens". Ik hijs mezelf omhoog van het bed en mijn gezicht vertrekt even als er een hevige pijnscheut door mijn benen trekt.

---

When you're broken and you're shatterd love will save you from disaster.

---

---

---

Ze moet om mijn woorden grinniken. "Mijn leven is alles behalve geweldig... Ik ben niet uit verveling aan de drugs gegaan." Aan haar gezicht is te zien dat ze twijfelt of ze nog meer gaat vertellen maar ze doet het niet. Dat is ook niet nodig, ik weet genoeg. Meestal zijn er twee redenen waarom mensen aan de drugs gaan en dan op zulke plekken komen: verveling of een trauma uit hun verleden die ze willen vergeten. Natuurlijk zijn er uitzonderingen maar dat komt het meeste voor. Als ze zegt dat het niet uit verveling is, is het dus iets uit haar verleden - wat haar dan een zwakke plek geeft.
"Scarlett is de naam trouwens," zegt ze vervolgens. "James," stel ik me ook voor. Ze hijst zichzelf omhoog en haar gezicht verrekt alsof ze heel veel pijn heeft. Ik maak geen aanstalten om haar te helpen. Ik zou ook niet blij worden van ongevraagde hulp waardoor je automatisch de zwakkere bent.
"Wat vind je tot nu toe van deze plek?" vraag ik haar om het gesprek op gang te houden en zo proberen te voorkomen dat ze weer in die apathische toestand terugzakt.

---

---

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Scarlett.

"James," stelt hij zich voor. "Wat vind je tot nu toe van deze plek?" vraagt hij me. Ik haal mijn schouders op "Ik weet niet goed wat ik ervan moet vinden. De sergeant is een eikel dat weet ik wel". Dat is een ding wat ik echt zeker weet over deze plek, die sergeant moet ik echt niet. Ik slenter wat moeizaam naar mijn bed en trekt mijn kleren uit. Ik pak de kleding die ik heb gekregen van hier. "Wat vind Jij ervan?" Ik wrijf even met mijn hand langs het litteken over mijn zij als het brand en trek dan de andere kleren moeizaam aan.

[ bericht aangepast op 26 mei 2015 - 16:57 ]

---

When you're broken and you're shatterd love will save you from disaster.

---

---

---

Ze haalt haar schouders op. "Ik weet niet goed wat ik ervan moet vinden. De sergeant is een eikel dat weet ik wel." Ik grinnik. Natuurlijk vindt ze hem een eikel. Zij is degene die al problemen met hem had.
Ze loopt enigszins moeizaam naar haar bed en kleedt zich om. Blijkbaar heeft ze er geen problemen mee om zich om te kleden voor mij, maar wel als ik me omkleed bij haar.
"Wat vind jij ervan?" vraagt ze vervolgens. Ik haal ook mijn schouders op. "Het had slechter gekund denk ik maar misschien komt dat nog. Zo lang zijn we hier natuurlijk nog niet." Ik pak het pakketje met spullen die ondertussen op de grond beland is en trek mijn geleende shirt uit, waarna ik me omkleed. Om te voorkomen dat ze weer een paniekaanval krijgt - een meisje die een paniekaanval krijgt als ik mijn shirt uittrek, dat heb ik nog niet vaak meegemaakt - draai ik me van haar af en kijk terwijl ik me omkleed naar de muur.

---

---

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Scarlett.

Ik frons even licht als ik hem hoor grinniken als ik zeg dat de sergeant een eikel is."Het had slechter gekund denk ik maar misschien komt dat nog. Zo lang zijn we hier natuurlijk nog niet." Antwoord hij op mijn vraag wat hij ervan vindt. "Dat is wel waar ja.. ook al is die sergeant een echte eikel" Mompel ik. Vervolgens hoor ik het geluid van plastic waar ik uit opmaak dat James zich ook aan het omkleden is. Ik voel mijn hartslag versnellen en een misselijk gevoel trekt door me heen. Ik leg een hand tegen mijn buik en sluit mijn ogen, zo rustig mogelijk probeer ik door mijn neus te ademen en de opkomende paniek te onderdrukken. Zelfs het idee alleen al jaagt me angst aan. moeizaam probeer ik het misselijke gevoel weg te slikken terwijl het zweet me uitbreekt.

---

When you're broken and you're shatterd love will save you from disaster.

---

---

"Dat is wel waar ja.. ook al is die sergeant een echte eikel" mompelt ze. Ze is het blijkbaar niet met mij eens dat het slechter zou kunnen en met het feit - waarschijnlijk vooral dit - dat ik haar niet meteen gelijk geef over de sergeant. Waarschijnlijk heeft ze groot gelijk maar ik heb nog geen last van hem gehad dus ik oordeel niet.
Als ik me omkleed, hoor ik haar overdreven door haar neus ademen. Fijn, krijgt ze weer bijna een paniekaanval. Wat me wel verbaast, is dat ze blijkbaar geen problemen heeft met zich omkleden in mijn bijzijn maar wel als ik me omkleed in haar bijzijn.
Wanneer ik klaar ben met omkleden, draai ik me weer naar haar toe en zie dat ze haar hand op haar buik heeft liggen en haar ogen gesloten, waarschijnlijk in een poging zich onder controle te houden.
"Ga je nou iedere keer stressen als ik me om moet kleden?" vraag ik haar met opgetrokken wenkbrauw. "Je weet dat we samen op één kamer zitten, dus dat dat wel vaak gaat gebeuren?"

---

---

[ bericht aangepast op 1 juni 2015 - 17:15 ]

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.