Military prison for the troubled one - speeltopic 1 - Speeltopics

Een aantal jongeren die op het randje hangen van te ver gaan en naar de gevangenis moeten, wordt naar een militaire gevangenis gestuurd. Hun ouders zitten met hun handen in het haar en zien dit als laatste middel om hun kind te redden.
De gevangenis wordt alleen nog gebruikt voor dit soort jongeren, de gevangenis wordt gecontroleerd door de studenten van de militaire opleiding, het is hun taak de probleem jongeren onder controle te houden.
Het doel is dat de probleem jongeren zo snel mogelijk, op welke manier dan ook weer normaal zullen gaan functioneren.

De gevangenis wordt geleid door 1 of 2 sergeanten, deze zijn super streng, agressief, onbezonnen en ga zo maar verder.

De probleem jongeren worden getraind door de studenten van de militaire opleiding, hun doel is er zo snel mogelijk met welk middel dan ook er voor zorgen dat de jongeren hun problemen overwinnen en weer normaal zullen gaan functioneren.
Maar wat gebeurd er als ze verliefd worden op elkaar..?
Of als de problemen van de jongeren juist erger worden?
Of wanneer de militaire jongens zich tegen de sergeant keren?


Regels:
- Graag spelers die vaak online zijn en dus ook vaak reageren, niet dat het snel dood loopt (:
- Maximaal twee rollen per persoon. Wil je een sergeant spelen mag je 3 rollen.
- Er is een minimum van 2 regels per post. (dit lijkt me makkelijk te halen)
- Naamsveranderingen en afwezigheden graag doorgeven.
- Reserveringen blijven 48 uur staan.
- Geen perfect players, iedereen heeft zijn fouten en gebreken. Mary Sues en Gary Stus worden niet goedgekeurd
- Alleen je eigen karakters besturen
- 16+ is toegestaan
- liefst evenveel jongens als meisjes



Probleem Meisjes:
- Stephanie caroline Berry- Voldemortx - 8
- Scarlett Fay Johnson - lilangel - 2
- Luna Marthe Swaen - AmericanPsycho - 11


Probleem Jongens:
- James George Malum - xBooBear - 1
- Cameron Miller - lilangel - 2
- Medwin Pyrrus Grace - Mette_Sprookjes - 5



Meisjes:
- Isabell 'Izzy' Collins - lilangel - 2
-
- Jamie Sciuto - tubbietoost - 3


Jongens:
- Aiden Grawford - Saffierblauw - 4
- Jonah Reed - xBooBear
-


Sergeant:
- Jae Henson - Voldemortx - 6
- Thea Janssen - tubbietoost - 6


Kamer indeling:
Aiden & Jamie
Isabell & Jonah
Medwin & Stephanie
James & Scarlett
Cameron & Luna
Thea & Jae

Naam:
Leeftijd: (tussen de 16 en 23 jaar, sergeant is 24+)
Geslacht:
Uiterlijk: (liefst met foto)
Innerlijk:
Indien probleem jongere: reden waarom hij/zij naar het kamp gestuurd is:
Indien militair: reden voor de keus om de opleiding te volgen.
Extra:

Regels in de gevangenis:
- Er is een avondklok, om 22:00 uur moet iedereen terug zijn in hun cel, de deuren sluiten dan automatisch. Om 22:30 uur is er een cel controle.
- In elke cel kunnen 2 probleem jongeren, gemixt kan (ik maak de indeling, voorkeur doorgeven mag).
- De studenten slapen in een apart deel van de gevangenis, per 2 studenten 1 kamer, gemixt kan (ik maak de indeling, voorkeur doorgeven mag).
- Roken, drugs, alcohol en wapens zijn niet toegestaan.
- Iedereen draagt het uniform dat bij binnenkomst wordt meegegeven.
- Eigen spullen (bagage tas) mogen mee de gevangenis in.

rollentopic http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=170089

[ bericht aangepast op 8 mei 2015 - 14:57 ]

---

When you're broken and you're shatterd love will save you from disaster.

---

---

---

Een jongen komt bij ons staan en groet. Hij ziet er ook als een rijkeluiskind uit moet ik eerlijk toegeven, maar dat schijnt de standaard hier te zijn.
Het meisje met het paarse haar steekt haar hand op en groet hem, waarna ik hem moeilijk kan blijven negeren en hem kort toeknik. Hierna is het even stil, maar ik doe geen moeite de stilte te verbreken. Ergens vraag ik me wel af hoe het hier is. Zouden de bedden net zo beroerd zijn als die in de cel waar ik al een paar dagen heb doorgebracht?
Ook vraag ik me af waarom de rest hier zit. Zulke informatie geeft veel weg over de persoon en kan nuttig blijken. Misschien heeft iemand een verborgen talent dat nuttig is en waar ik profijt van kan hebben.
In plaats van vragen waarom de anderen hier zitten, richt ik me op iets heel anders. "Hoe zou het eten hier zijn?" vraag ik, in een poging met ze in gesprek te komen. Niet dat het me nou echt interesseert, maar vriendelijkheid en voorzichtigheid kunnen nooit kwaad.

---

---

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Aiden opende zijn kofferbak en haalde zijn sporttas er uit. Hij wist toen hij in de file stond dat hij te laat zou komen en dat was ook het geval. Hij sloot de kofferbak en sloot daarna zijn auto af. Met een soepele trend liep hij naar de ingang van het terrein. Aiden rommelde eerst nog in zijn zakken en haalde zijn pas eruit zodat hij niet aangezien werd als iemand die grof weg zijn leven had verkloot, nu al, en hier terecht was gekomen. Het was duidelijk dat Aiden hier zijn mening al over klaar had en dat was ook zo. De jongeren waren van het pad geraakt en waren te zwak om het zelf recht te stellen. Zijn gezicht stond strak en hij bleef op een gepaste afstand in de hoek staan. Hij wilde niet teveel opvallen of zijn machtspositie tegen deze mensen gebruiken. Zijn ogen vlogen over de menigte en een voor een bekeek hij ze vanuit de schaduw waar hij in stond. Het leek wel of ze dachten dat het een gezellig logeerverblijf werd. Aiden wist dat het niet zo het geval zou worden. Hij was het niet die ze het leven zuur ging maken maar Sergeant Henson kennende wel. Hij had een behoorlijke reputatie en Aiden wist dat je hem te vriend moest houden. Zelf had hij niet veel problemen met de man alleen misschien als er mensen onterecht behandeld zouden worden. Aiden besloot naar de plek te gaan waar meerdere militairen stonden. Hij hing zijn sporttas over zijn rug en begon te lopen, hij naderde de plek en leunde tegen de kar aan. Hij had geen idee wat voor orders ze hadden gekregen en zo te zien aan de andere hadden ze nog geen orders gekregen. Aiden keek weer het terrein weer rond en bestudeerde de gezichten, hij wist dat schijn bedrog maar sommige zagen er uit alsof ze net van hun campus afkwamen. Uit verveling begon hij met de hoes van zijn wapen te spelen maar bleef alert op alles.

[ bericht aangepast op 14 april 2015 - 16:30 ]

---

Smile, someone could be falling in love with it.

~Medwin

De jonge met de sleeve en het meisje met het paarse haar groette terug. ik was blij iets te horen wat echt naar mij was gericht was, daarna volgde een ongemakkelijke stilte. Het was de jongen die hem verbrak: "Hoe zou het eten hier zijn?" vroeg hij. Je ziet aan hem dat hij niet weet wat te doen, iedereen is nieuw hier en dat valt wel te merken. "Wat maakt dat mij uit bro,"antwoord ik. "Ik ben Medwin, die ene idioot die jullie net misschien over het plein zagen rennen." Ik twijfel meteen over mijn woorden, die ene idioot die jullie net misschien over het plein zagen rennen. Straks maak ik een verkeerde indruk. Waarom zou ik me dan ook koppelen aan een slechte daad van mij, wat is dat voor onzin. Ik kijk naar mijn schoenen en wacht op antwoord. Ik hoop dat ze me niet echt een idioot vinden en dat ze ook niet denken dat ik stoer wil doen. "Dat was een domme actie hè." zeg ik dan.

[ bericht aangepast op 14 april 2015 - 17:27 ]

---

.......

---

---

---

Op mijn vraag over het eten reageert de jongen heel onverschillig en hij eindigt met 'bro'. Verkeerde woordkeuze, ik ben zijn 'bro' niet. Ik zeg er niks over maar ik weet dat de blik in mijn ogen kil wordt, hij kan maar beter oppassen.
Hij stelt zich voor als Medwin, de idioot die die net over het plein rende. Meteen erna realiseert hij zich wat een domme actie het was om dat te zeggen en hij kijkt naar zijn schoenen. "Dat was een domme actie he." Zegt hij vervolgens.
Ja, dat was een domme actie maar ik zeg het hem niet. Hij heeft het zelf ook wel door. Ik dwing mezelf om te glimlachen al bereikt het mijn ogen niet en blijft de kilte daarin staan.
"James." Op ontspannen, enigszins uitdagende toon vervolg ik. "Degene die net met politiebegeleiding is afgeleverd."

---

---

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Stephanie 'Steph' Caroline Berry
De jongen met het zwarte haar vraagt hoe het eten hier is waarop de andere jongen reageert met:
"Wat maakt dat mij uit bro," het woordje 'bro' is iets wat mijn linker wenkbrauw omhoog doet gaan. Juist, het is er zo één... het is wel duidelijk aan de andere jongen te merken dat hij er hetzelfde over denkt als ik, of in ieder geval is hij het er niet mee eens.
"Ik ben Medwin, die ene idioot die jullie net misschien over het plein zagen rennen." stelt hij zichzelf dan voor. Een grinnik rolt over mijn lippen, stoerdoenerij ofzo. De andere jongen stelt zich dan voor als James, degene die net met politiebegeleiding afgeleverd werd. Zal ik dan maar op mijn beurt vertellen hoe ik hier afgezet werd door mijn ouders in hun zwarte hummer? Ehh, nee dus.
"Stephanie, niks aan mijn entree dat opmerkelijk was" zeg ik met een duim omhoog en een sarcastische ondertoon "Maarreh, James, ik heb géén idee hoe het eten hier is. Maar zolang het geen hondenvoer is vind ik het allemaal best" grinnik ik vervolgens naar de jongen die zojuist over het eten begon. En tja, ik ben een makkelijke eter...

---

Little do you know

~Medwin

Ik begin me een beetje buiten gesloten te voelen. Blijkbaar waren deze twee toch iets te hoog gegrepen, ik groet ze en loop weg. Op zoek naar een andere bondgenoot, mijn blik gaat lang een jonge met zwart kor krulletjes haar, hij ziet er relaxtest uit. Ik loop naar hem toe en groet hem, ik hoop dat ik niet al te veel last ga krijgen van Stephanie en James, maar ik denk dat ik met een kerel als hem naast me wel wat beter uit kom, "Hey.." zeg ik tegen hem (tegen Cameron)

[ bericht aangepast op 14 april 2015 - 18:39 ]

---

.......

Sergeant Jae Warren Henson
Na ongeveer een kwartier de binnenkant van het gebouw te hebben bekeken komt Henson weer naar buiten. In zijn linkerhand heeft hij een gastoeter die hij omhoog doet om vervolgens op het knopje te drukken. Het harde geluid van de toeter klinkt over het plein en een grijns siert de lippen van de sergeant.
"Oké Oké! Speelkwartier is over! Iedereen naar binnen. In de kantine op het bord staat er welke kamer je toegewezen krijgt en met wie je op een kamer zit. Niet zeuren, het gaat je toch niet helpen" deelt hij met een luide stem over het plein zodat iedereen het kan horen.
"Er is natuurlijk een avondklok, om tien uur zijn alle probleemjongeren hier in hun kamer aanwezig. Daarna volgt een inspectie en het sluiten van de deuren die word uitgevoerd door de militairen in opleiding!" vervolgt de man, hij weet dat geen van hen de huisregels op het bord zal doorlezen dus heeft hij besloten ze maar gewoon hier aan iedereen te vertellen.

---

Little do you know

---

---

---

Het meisje met het paarse haar stelt zich voor als Stephanie en voegt er vervolgens aan toe dat er niks bijzonders bij haar aankomst was. Ze steekt haar duim omhoog. Door de sarcastische toon grinnik ik.
Vervolgens zegt ze dat het haar qua eten niet interesseert, zolang het geen hondenvoer is. Voordat ik kan antwoorden, loopt Medwin weg en met een wenkbrauw opgetrokken kijk ik hem na. Na een of twee seconden besluit ik dat het me niet interesseert en geef antwoord aan Stephanie.
"Ach, zo heel vies is hondenvoer niet hoor. Het is het kattenvoer waar je voor moet oppassen." Een grijns ligt om mijn lippen maar helaas is dit geen bedenksel en weet ik dit uit ervaring. Als je geen eten hebt en wel honger en je hebt hondenvoer tot je beschikking, merk je het al snel.
Plots klinkt er een toeter over het veld en een man, waarschijnlijk een sergeant, zegt dat we naar binnen moeten en vertelt de regels. Blijkbaar zijn we in groepen verdeeld in de kamers. Ik ben wel benieuwe met wat voor persoon ik uiteindelijk terecht kom, een rijkeluiskind of toch een normaal persoon?

---

---

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Thea Janssen, Sergeant.

De toeter deed Thea opschrikken uit haar gedachten. Ze had mensen aan de poort begroet maar was meer bezig met het observeren van haar kadetten. Ze waren makkelijk te groeperen, het blonde meisje en de jongen waren duidelijk uit een militair gezin. Thea nam zich meteen voor uit te zoeken wie hun ouders waren, dat zei namelijk veel over het karakter. Het andere meisje stond er nogal onzeker bij. Ze vroeg zich af wat haar gedreven had om militair te worden. Ze hoopte maar dat ze haar ook goed getraind kreeg, want dan was dit feestje voor haar tenminste over.

Thea controleerde dat alle jongeren naar binnen gingen, en sprak daarna haar kadettengroep aan. "Kadetten, jullie doorzoeken de tassen, ik verwacht een gedetailleerde lijst van materialen per tas. Verboden artikelen apart." Nadat de kadetten gesalueerd hadden liep ze achter de 'gevangenen' aan naar binnen.

[ bericht aangepast op 15 april 2015 - 12:43 ]

---

The thing you do mean something to people -Ncis

Jamie Sciuto, kadet

Jamie salueerde haar overste en liep daarna naar de tassenkar. "Ergens is een zaal waar de 'troubles' niet mogen komen. Zullen we daar te werk gaan?" vroeg ze terwijl ze de kar probeerde te verplaatsen.

---

The thing you do mean something to people -Ncis

~Medwin

Ik kijk de jongen aan, dan gaat de toeter, dan maar niet denk ik. Ik loop de grote zaal binnen en bekijk het bord de cel verdeling, oja! Ik zat met het paars-harige meisje, ik loop langzaam stromen alle jongeren de zaal uit, ik besluit ze niet te volgen en neem een andere deur waar ik al gouw op een lange gang uit kom. iedere deur zit op slot, iédere! Dan ga ik terug de zaal in en volg ik de andere maar. Als ik door de deur ga kom ik in een enorme grote hal met allemaal cellen naast elkaar, en één trap in het midden.

Voor de trap staat een bord en een tafel met allemaal pakken achter die tafel staat twee jongens. Langzaam ga ik in de rij staan naar de tafel. "Naam." vraagt de jonge me. "Medwin Grace," antwoord ik. Hij rijkt me een pak aan en wijst naar een cel boven. "De trap op en links," ik kijk naar de trap. "Cel 12 samen met Berry. Ik loop de trap op op naar cel 12, Berry dat zal vast haar achternaam zijn, ze is er nog niet. Maar zij is niet het enige wat er niet is. De cel bestaat uit twee bedden tegen de muur en een deur die niet op slot kan, daar zo is de wc. Ik ga het wc'tje in en kleed me om. Nu is het echt begonnen. Tijd om een ontsnappingsplan te maken.....

---

.......

Stephanie 'Steph' Caroline Berry
James reageert grijnzend op mijn hondenvoer opmerking, dat het juist het kattenvoer is waar ik voor moet uit kijken. Even kijk ik hem bedenkelijk aan.
"Nee, nooit gehad volgens mij" zeg ik dan. We hebben vaak genoeg katten gehad bij ons thuis, raskatten natuurlijk, mijn moeder vond het vreselijk als ze een 'vuilnisbakkenras' in huis zou moeten nemen. Ik was altijd verliefd op die beesten, ze waren mijn gezelschap voor als mijn ouders weer eens laat thuis waren en ik alleen moest gaan slapen in een leeg huis. Maar voor zover ik weet heb ik nooit hun eten geproefd..
En nu moet ik gaan slapen in een lege cel, hoe toepasselijk? Achja, zo te horen heb ik het beter gehad dan deze jongen. Ergens krijg ik een beetje een medelijden gevoel, maar dat gevoel stop ik meteen weg in de diepte. Hij ziet er niet uit alsof hij medelijden wil hebben, en wie weet heeft hij wel een keer voor een weddenschap honden en kattenvoer moeten eten? Je weet het maar nooit.
Er klinkt een toeter over het plein en de sergeant van eerder roept dat het 'speelkwartier' over is en we allemaal naar binnen. Hij benoemt een regel en verteld ons wat we moeten doen, en langzaam stroomt het veld leeg.
"Laten we maar naar binnen gaan dan" zucht ik. Ik stap van de tafel af en loop naar de ingang van het gebouw. Geen flauw idee hebbende van waar ik heen moet loop ik maar gewoon met de menigte mee. Een deur door, en dan staan we ineens stil. Als de rij korter word en ik ineens voor aan sta word mijn naam gevraagd, ik zeg mijn naam en vervolgens krijg ik een pakketje in mijn handen gedrukt. Het geen wat in het pakketje zit zal hoogstwaarschijnlijk het uniform zijn wat we moeten gaan aan doen de komende weken? maanden? ligt eraan hoe goed ik me zal gedragen denk ik... er word verteld in welke kamer ik zit en ik loop naar boven.

Eenmaal in de kamer merk ik dat dit echt een enorme verandering is met mijn eigen kamer, ik moet gaan wennen aan dat éénpersoonsbed sinds ik gewend ben aan kingsize... achja, zie het als een afkickkliniek Steph, als je hier uit bent heb je een lange tijd waarschijnlijk niet eens een dak boven je hoofd. Nu wen je aan een leven zonder luxe..
Ik open het pakketje en haal er een overal uit, er zit een wit mouwloos shirt bij. Prachtig. Mijn kamergenoot is er nog niet zo te zien dus kleed ik me hier maar gewoon om, schamen voor mijn lichaam doe ik me sowieso niet -niet dat ik graag sta te pronken ofzo- Als mijn broek eenmaal uit is vouw ik deze op en leg ik die in het doosje waar de overal en het witte shirt in zaten, mijn shirt laat ik nog even aan. Vervolgens hijs ik mezelf in de overal waarna ik de mouwen om mijn heupen knoop en mijn shirt uit te trekken om deze in te wisselen voor het witte geval.

---

Little do you know

---

---

---

Stephanie reageert met dat ze denkt dat ze nooit kattenvoer gehad heeft. Ik ben niet verbaasd. Niet veel mensen zullen het gegeten hebben maar ja, als je niks anders hebt, eet je het wel, hoe vies het ook is.
Als er wordt omgeroepen dat we naar binnen moeten, zucht ze en zegt dat we dan ook maar eens naar binnen moeten, waarna ze naar de ingang loopt. Ik wacht een paar seconden en loop dan ook langzaam naar de ingang.
Wanneer ik vooraan in de rij terechtgekomen ben, noem ik mijn naam en krijg een pakketje met het uniform. Vervolgens hoor ik in welke cel ik zit. Ik zit bij Johnson in de cel, wie dat dan ook mag zijn.
Ik loop richting de cel en zie dat Johnson er nog niet is. Na een korte blik op de twee bedden kies ik de minst vieze - de benaming schoonste past niet - en ga er languit op liggen terwijl ik mijn ogen sluit. Niet dat ik ga slapen - zeker niet terwijl ik minn celgenoot niet ken, dat is vragen om problemen - maar uitrusten kan nooit kwaad.

---

---

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

~Medwin

Terwijl ik op het toilet zit hoor ik iemand binnen komen, mijn cel genoot, Stephanie, ik houd me stil en wacht even af. nadat ik mijn pak aan hem en heb bedacht wat ik dit keer ga zeggen, dat is nooit mijn sterkste kan t geweest na dat bedacht te hebben ga ik uit het toilet, ze schrikt van me. "Hè cel genoot." zeg ik.

---

.......

Aiden draaide zich naar het meisje om wat iets voorstelde en keek haar even aan 'is goed' spraak zijn harde en duidelijke stem. Hij zag haar even stuntelen met de kar en offerde zichzelf maar op door flink kracht te zetten op de achterkant. De kar schoot los en zijn hand greep de reling vast zodat hij niet naar voren zou tuimelen. Fronsend keek hij naar de kar, hij was niet zo groot maar Aiden vond het maar een onhandig ding. Hij duwde er weer tegen aan en rolde hem zo neer binnen. In de bijlages had hij wel een kleine plattegrond gezien en als het goed was zou het de gang door en dan links zijn. Hij duwde zijn lichaam weer tegen de kar aan en rolde hem zo de gang door. Het kon hem trouwens niets schelen wat dat meisje nou eigenlijk wel niet van hem dacht. Normale mensen zouden alleen geholpen hebben maar Aiden nam zonder dat hij het doorhad de leiding. Maar hij was niet bepaald beleefd en daar was hij ook niet voor opgeleid. Aiden keek naar de scanner en hief het koortje van zijn pasje over zijn hoofd. Hij scande het daarna en de deur ging met een gezoem open. Hij hield de deur een stuk met zijn lichaam open en rolde de kar naar binnen. Zo aardig als hij was liet hij de deur weer vanzelf dicht vallen en bekeek de ruimte aandachtig. Zijn ogen vonden sowieso meteen de camera's die in de hoek bevestigd waren, ze werden in de gaten gehouden dus. In de gangen had hij er geen ontdekt maar ze hoefden niet perse zichtbaar te zijn.

---

Smile, someone could be falling in love with it.