[RPG] A Modern Marauders Story [Speeltopic] [2] - Speeltopics

R O L L E N


S O C I A L M E D I A


V A K K E N


I N F O R M A T I E


T O P I C S


R E G E L S


S T A R T E R S

[ bericht aangepast op 7 sep 2015 - 9:52 ]

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

De film is ondertussen al een tijdje bezig en ik voel mijn ogen constant iets verder dichtzakken, maar schiet weer overeind bij elke beweging die Dorian maakt.
Ik ben het niet echt gewend om mijn bed met iemand te delen, en mijn lichaam is er overduidelijk nog minder aan gewend.
Door mijn wimpers heen kijk ik naar Sandy en Danny, die de sterren van de hemel dansen. Tot nu toe heb ik me veilig aan mijn kant van het bed verscholen, zo veilig mogelijk om het maar zo vriendschappelijk als het kan te houden, maar des te slaperiger ik word, des te knuffeliger ik ben. Ik vouw mijn benen over die van hem heen, peil zijn reactie en kruip dan volledig tegen mijn beste vriend aan.
Zijn borstkas gaat rustig op en neer, en voor de zoveelste keer worden mijn ogen zwaarder.

Een zelfverzekerde glimlach speelt om zijn lippen, de manier waarop ik mijn beste vriend het liefste zie - gelukkig.
Pas als ik naar beneden kijk merk ik hij mijn handen vasthoudt, dat onze vingers verstrengeld zijn.
"Ik ben blij dat ik niet voor haar gekozen heb..." Ik moet me focussen op zijn lippen om te verstaan wat hij zegt, maar begrijpen doe ik het nog niet. Mijn hoofd lijkt vol te zitten met watten.
Ik kijk hem aan, een blik vol onbegrip moet in mijn ogen te zien zijn.
"Gwen... dat ik niet voor Gwen gekozen heb." Gekozen?
"Oh..," nog steeds in de war over zijn opmerking ontwijk ik zijn blik en staar ik in de verte.
"Fae," hij strijkt, hoe cliché ook, een lok haar uit mijn gezicht, en glimlacht naar me, waardoor hij het voor mij onmogelijk maakt om hem niet aan te kijken.
"Ja?" Zijn gezicht komt dichterbij het mijne, iets waar ik altijd al op gewacht heb, en waarvan ik me altijd al afgevraagd heb hoe het zou zijn.
Ik voel zijn warme adem al bijna op mijn gezicht, zijn vrije hand nu onder mijn kin-

Mijn ogen schieten open, mijn hart bonst bijna uit mijn borstkas. Ik blijk niet lang weg geweest te zijn, omdat op het scherm Danny alleen in de drive-in bioscoop is. Fuck.
Mijn hoofd ligt nog op Dorian's borstkas, mijn ogen nu wagenwijd open. Ik hoop maar dat hij niets gemerkt heeft.
De kamer is afgekoeld en er is kippenvel ontstaan op mijn benen en armen, waarschijnlijk omdat ik nog bovenop mijn dekens lig in plaats van er onder.
Met een soepele beweging vouw ik de dekens over me heen, een gaap ontsnapt mijn lippen als ik mijn hoofd tegen mijn beste vriend's borstkas nestel.
"Vind je het goed dat ik ga slapen, D?" Ik neem niet eens de tijd om zijn antwoord af te wachten.

---

I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

Luke MacNamara
Hufflepuff || Drunk, sad and a little flirty
Ik keek op toen ik de deur hoorde en klopte naast me op het bed met een zwak glimlachje. Overtuigend kreeg ik het nu niet. Op de app en twitter wist ik nog wat tijdelijke vrolijke episodes te krijgen, maar in het echt lukte het me echt niet meer. Ik knikte bij zijn woorden en liet me nog iets meer onderuit zakken, zodat ik het plafond goed kon zien, waarop ik de film liet projecteren. Hij kwam naast me liggen en ik zette de kom borrelnootjes tussen ons in. Ondanks dat het geen zwijmelfilm was kon ik het toch niet laten wat tegen hem aan te kruipen. Ik had echt haat aan de wereld op dit dronken moment en hunkerde naar de warme aanraking van een ander mens. Morgen zou alles anders zijn, zou ik weer nuchter zijn en de wereld weer eindeloos positief inzien, maar dat was nu niet zo. Nu voelde ik me slecht en dat bleef ook wel zo. "En het leek allemaal zo goed te gaan." zuchtte ik zacht, voor ik de film startte. Al snel kwam er een schaterlach uit mijn keel, maar oprecht vrolijk werd ik er niet van. Ik knabbelde af en toe op een nootje en aaide door Lucy haar vacht, die uit een blikje kattenvoer at wat op mijn nachtkastje stond. Benji zat in de uilenvleugel en ik hoopte dat hij het daar naar zijn zin had. Morgen zou ik wel even gaan kijken als hij geen post voor me had. Ik moest mijn ouders ook nog over hem vertellen, maar dat merkten ze vanzelf wel als ze me een brief wilden sturen. Nu keken ze tegenwoordig nergens meer van op als het op mij aankwam, maar ik zou er vast een brief over krijgen dat ik zelf voor hem moest zorgen en als ik problemen kreeg omdat hij geen uil was, was het mijn eigen schuld. Ik kroop nog wat dichter tegen Regulus aan en legde mijn hoofd op zijn borst onder het kijken naar de film. Ik was niet iemand die alleen kon zijn, ik had altijd iemand om me heen nodig, mens of dier. Zelfs als ik me verschrikkelijk slecht voelde en niet wilde dat iemand me zag, kon ik nogsteeds niet tegen een compleet lege eenzame kamer, dat was ook waarom ik Lucy altijd bij me had en waarom ik enorm blij was dat Regulus nu film met me wilde kijken.

---

Bowties were never Cooler

---

Max Adrian Sanderson

---

Met een kreun duw ik de deur open van de slaapzaal en plof neer op mijn bed. Door mijn fantastische coördinatie-skills val ik er meteen weer af en land er naast.
'Jaevla,' mompel ik automatisch en ik blijf liggen. De grond is ook prima materiaal om te liggen, ook al is het wat hard. Op dit moment wil ik maar een ding; niet bewegen. Op twitter is het een chaos, op whatsapp is het een chaos, in mijn hoofd is het een chaos; de eerste dag van school is gewoon chaotisch en ik word er gek van. Aan de ene kant is het fantastisch om terug te zijn, maar aan de andere kant word je er wel moe van… Hier en daar praat ik wat met Sirius op twitter en met anderen op whatsapp. Ik heb net een gesprek met Freya gehad over het hele Luke-gebeuren, waardoor ik lichtelijk gefrustreerd was. Het gesprek was niet echt fijn, maar nadat ik er achter was gekomen dat Freya en ik elkaar verkeerd begrepen haden, voelde ik me al een stuk beter. Ik weet niet wat er precies was gebeurd maar ik hoef het niet nog een keer te herhalen en voel niets voor Luke. Hij, hopelijk, ook niet voor mij en dat laten we zo. Op het schermpje van mijn telefoon komt opeens een DM van Freya, of ze langs kan komen want ze heeft een knuffel nodig. Meteen ben ik bezorgd om haar. Is er iets ergs gebeurd? Ik reageer dat dat altijd kan en wat er aan de hand is. Ze zegt een kleine ruzie met Travis. Ik bijt op mijn lip als ik dat lees. Ze moet geen ruzie maken met hem. Dan zeg ik dat ik nog niet in bed lig maar dat ik bezig ben met in bed kruipen en kom terwijl ik dat typ overeind. Na Freya beloofd te hebben zo klaar te zijn trek ik mijn shirt uit en zoek naar mijn pyjamabroek die lang niet zo fancy is als Freya's pyjama waar ze zo trots op is. Ik besluit gewoon alleen mijn broek aan te doen. Mijn haar zit in de war maar dat is niet zo erg, dat doet het toch wel. Ik ga op bed zitten en wacht op Freya, die binnenkomt en meteen mijn bed belaagt. We stoeien even, net als toen we klein waren, maar eindigen dan tegenover elkaar; ik leunend tegen de hoofdrand, zij tegen het voeteneind. Na enkele minuten kom ik er achter wat ze zat te doen aangezien ik een foto van mezelf op twitter zie verschijnen. Eerst probeer ik haar telefoon af te pakken om de foto te verwijderen, maar dat mislukt. Hierbij krijgt zij het wel voor elkaar mijn plek in het bed te bemachtigen en mij op de grond te duwen. Uit wraak maak ik snel een foto van haar en laat haar opschuiven zodat ik naast haar kan zitten. Ik post de foto meteen op twitter. Daarna is het een tijdje stil tussen ons, terwijl we rustig tegen elkaar aanleunend onze social media bijhouden. Opeens DM't ze me, of het erg is dat ze nog even naar Dorian gaat. Ik zeg haar dat dat natuurlijk niet erg is maar ik voel de zorgeloze kalmte van een paar seconden geleden als sneeuw voor de zon verdwijnen. We hebben een kort gesprek en dan gaat ze, terwijl ik alleen achterblijf. Het is nog extreem vroeg, dus ik pak wat huiswerk uit mijn tas en doe een poging tot maken, wat nog aardig lukt ook. Zoveel hebben we nog niet dus ik hoef niet te stressen of te haasten. Ik heb de gordijnen om mijn bed dichtgedaan zodat ik soms wel wat beweging hoor maar me niet stoor aan mijn kamergenoten die in en uit lopen. Als het huiswerk af is, ruim ik het op en ga liggen. Het is helemaal niks voor mij om vroeg te slapen, maar er is toch niets anders wat ik kan doen. Ik ben ook al best slaperig. Langzaam doezel ik weg maar schiet steeds weer wakker, waardoor ik in een nogal wazige, droomachtige staat van wakker zijn terecht kom. Mijn gedachtes malen door elkaar heen en maken een zooi van mijn hersens. Freya zou niet lang weg zijn, zei ze. Maar ze is er nog niet. Ik vraag Dorian of Freya bij hem is en als dat niet zo is, wil ik weten waar wel. Ik DM haar, maar daar reageert ze niet op. Misschien is ze verdwaald of- weet ik het. Op whatsapp biedt Luke zijn shirt aan zodat ik kan kijken waar ze is. Ik stap onhandig uit bed en kijk rond in de kamer. Ik heb op het moment even geen idee wat van wie is, dus wat Lukes shirt is wordt nog een probleem… ik vind zijn bed, maar ik kan zo snel geen shirt vinden en om de een of andere reden denk ik dat hier haast bij is. Door mijn slaperige toestand denk ik apart. Dan maar zonder shirt, het is toch donker. Ik loop naar de gang en ga Freya zoeken. Ik loop enkele trappen op, kijk rond, maar vind haar niet. Ik ben duizelig en heb hoofdpijn… ik sta bovenaan een trap en ik app dat dit waarschijnlijk niet goed gaat komen. Daarna doe ik mijn telefoon in mijn zak en sluit mijn vingers om de trapleuning. Voorzichtig zet ik een stap op de trede en dan mijn andere voet op die daarna. Ik ben nog niet eens over de helft als mijn ene voet wegglijdt en ik mijn evenwicht verlies. Ik val voorover en in een reflex probeer ik de leuning te grijpen. Mijn handen glijden weg van de stang en mijn hoofd raakt de spijlen. Ik probeer te schreeuwen, maar omdat ik schor ben klinkt dat totaal niet luid. Mijn hoofd raakt een paar keer hard de spijlen en een trede en dan lig ik onderaan. Hoofdpijn… ik zet mijn handen op de grond en wil mezelf omhoog duwen. Ik zie alles heel wazig en mijn hoofd voelt licht. Ik zie nog net hoe mijn handen hevig trillen en ik weer op de grond zak. Met mijn bevende vingers voel ik aan mijn hoofd. Nat. Ik moet mijn vingers vlak voor mijn ogen houden om te zien dat ze onder het bloed zitten. Kut… ik kan niet overeind komen om hulp te zoeken. Telefoon…-
Twee vertrouwde handen en een gejaagde ademhaling. Mijn naam, denk ik, ze roept me, schudt me door elkaar, waarschijnlijk vraagt ze van alles. Ik kan alleen een zachte kreun antwoorden en probeer mijn hand op te tillen om haar arm te pakken, maar dat kost zoveel moeite. Ik heb haar in ieder geval gevonden… Waarom was ik naar buiten gelopen eigenlijk? wat had er nou mis kunnen zijn met haar… Ze zegt tegen me dat ze me naar de ziekenzaal brengt denk ik. Een zacht gemompel ontsnapt mijn lippen, een protest dat ik liever naar mijn eigen bed wil, maar ze reageert daar niet op. Mijn hoofd wordt steeds lichter en ik sluit mijn ogen.
Als ik ze weer open lig ik in wit. Ziekenzaal. Mijn hoofd voelt dik en ik voel er aan. Verband. Dat is toch nergens voor nodig? Als het niet zo zwaar waas geweest was ik in een ruk overeind gekomen. Freya zit naast me, maar voordat ik iets kan zeggen staat Pomfrey bij me.
'Zo meneer Sanderson, ik ga u nu hevige medicijnen geven, zodat u misschien morgenochtend weer weg kan.'
'Alleen dat laatste klinkt wel oké,' zeg ik zachtjes.
'De pijnstillers en medicijnen kunnen wat bijwerkingen hebben, maar ze doen hun werk prima en daar gaat het om.' Ze zegt nog iets tegen Freya en is dan weer weg. Ik merk dat typen op mijn telefoon echt moeilijk is, maar ik ben te moe om spellingsfouten te verbeteren. Ik praat zachtjes met Freya over onzinnige dingen tot Pomfrey terug is met de medicijnen. Ik neem ze in.
'Mochten er hevige problemen zijn dan hoor ik het wel. Bijwerkingen zijn normaal.'
Wat voor bijwerkingen? De medicijnen smaken zoet, maar branden ook een beetje. En ze maken me slaperig…
      Donker, ontzettend donker. Ik ben bang, er zit iets of iemand vlak bij me en ik vertrouw het niet. Snell, whatsapp. Freya zegt dat zij het is, maar- maar.. dat kan niet toch? Ik schrik als ze mijn hand pakt, maar ze is het wel… Dankjewel Freya…
      Auw, pijn! Ik moet ook niet mezelf slaan met een hamer.
      Kunnen eenden vliegen als je ze aan elkaar bindt?
      Demonen komen me halen! Er gaat iets vreselijks gebeuren en ik moet het vertellen, maar Freya zegt dat ik moet rusten. Waarom vlucht ze niet?!
      Iemand moet aan mijn kinderen denken, ze zijn alleen thuis. De boodschappen moeten ook nog gedaan worden en de reparateur komt vandaag.
      HONGER!
      Ik word gek van die medicijnen… helemaal gek… Whatsapp helpt ook al niet-
      Zou ik wat water mogen?
      Ik wil niet voorlezen in de klas, voorlezen is eng. Iedereen hoort dan hoe jij de zin verkeert leest of de klemtoon verkeerd legt. Daarom beantwoord ik ook nooit de vragen, ook al weet ik ze wel meestal.
      Is Freya er nou nog steeds?! Hoe lang zijn we hier nou wel niet.
      Slapen…

[ bericht aangepast op 10 april 2015 - 23:42 ]

---

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Via twitter had Lily gezegd dat ze niet van plan was om ja te gaan zeggen, wat mij ergens nerveus maakt, wat was ze dan van plan? Mij afwijzen? Was dit allemaal een grap? Met de tintelingen van de kus van net nog door mijn lijf en een bonzend hart van hier tot in de himalaya, kijk ik haar aan. Ze zet een stap mijn kant op zodat ze weer tegen mij aanstaat. Zonder dat ze ook maar iets zegt, gaat ze op haar tenen staan en sluit ze haar armen om mijn nek. Een grijns schiet over mijn lippen als die weer herenigd worden met de hare. Ik weet niet hoe of waarom, maar het is perfect. Zij is perfect. Sterren schieten door mijn lichaam en ik wil dat dit moment nooit, maar dan ook nooit stopt.
'Natuurlijk,' mompelt ze dan tegen mijn lippen aan, maar dat had ik natuurlijk al begrepen. Ik druk mezelf dichter tegen haar aan en geniet van dit moment. Voor een moment zonder zorgen.
Dan wordt het echt tijd om haar los te laten; ik wil het niet, maar het moet. Met moeite laat ik haar los, maar direct heb ik spijt dat ik haar heb losgelaten, dus druk ik mijn lippen weer op de hare. Dan stop ik toch en onze aandacht is weer gefixt op de social media. We zouden echt van onze extreme verslaving af moeten komen, want dit is niet gezond. Dan blijkt het dat Caleb Scarlett gezoend heeft. Dat zou natuurlijk niet veel met ons te maken hebben, als Marlene niet het vriendinnetje geweest zou zijn van Caleb. Ik mag Marlene heel erg, waarschijnlijk het meest van al Lily's vriendinnen. Lily had ondertussen ruzie gekregen met Gwendolyn, die ik nadat ze Dorian gezoend had toch al niet zo meer mocht. Lily besluit om Marlene te gaan opvrolijken, wat ik compleet snap. Ik druk nog een kus op haar voorhoofd voordat ze wegloopt en ik kijk haar na. Zodra ze de hoek om is maak ik een of ander gek sprongetje uit blijdschap. Lily Evans is my girlfriend! Ik grijs breed en neem een sprintje richting de trappen om wat enegie kwijt te raken. Holy shit, Lily. Ze zei gewoon ja, een soort van dan.
Helaas neemt mijn hoofdpijn door uitdroging toe en besluit ik om wat te gaan drinken in de keukens(en daar ook gelijk voedsel mee te nemen voor Sirius en Lily.) Als ik er eenmaal ben, vraag ik de huiselven eerst om wat te drinken. In een teug drink ik mijn drinken op en scroll weer door mijn telefoon terwijl ik een tweede glad aangeboden krijg. Lily blijkt toch niet Gwen onder ogen te willen komen en besluit dus toch mij te joinen in mijn bed. Nouja, eigenlijk join ik haar, want zij is er al.
Na nog twee glazen water en een kopje thee, heb ik voor mijn gevoel eindelijk weer voldoende vocht binnen. Ik had dan ook al meer dan 24 uur niets gedronken en was echt heel erg duizelig en had ontzettend hoofdpijn. (al is dat laatste nog niet helemaal over.)
Ik vraag de huiselven voor toast voor Sirius, aardbeien voor Lily en wat ander voedsel voor wie wilt. Zelf kijk ik nog wel wat ik eet, ik wil gewoon dat zij gezond blijven.
Dan begin ik weer aan de terugreis naar de Commonroom. Dit keer met eten bij me. Sirius wilt naar Remus, omdat ze gebeld hadden, en is hij nu dus bij McGonnagal. Die reageert vet chagrijnig en laat hem niet gaan. Wat een bitch, je hoort vrienden te steunen! Het is vast omdat ik haar dit jaar nog geen knuffel heb gegeven, maar het is wel lame. Uiteindelijk ligt Sirius dus ook weer op zijn bed. Hoe hoger ik de trappen opkom, hoe serieuser de gesprekken worden, maar als Sirius mij vertelt dat hij iemand leuk vindt en diegene is een hij, blijf ik even stilstaan. Ik maak hem duidelijk dat ik dat absoluut accepteer en dat hierdoor niets zou veranderen. Na wat vragen kom ik erachter dat deze jongen die Sirius leuk vindt, Remus is. Ze vinden dus elkaar leuk. Dat is echt heel schattig. Toch maak ik me zorgen, want stel dat ze ooit een relatie krijgen, maar ze gaan uit elkaar? Wat dan? Zijn de Marauders dan over? Is het dan afgelopen? Ik besluit dat ik niet zo egoïstisch moet doen en stap de commonroom binnen. Het is druk en een van de nieuwe studenten stapt op mij af terwijl ze echt enorm veel vragen stelt. Steeds meer meisjes komen om mij heen staan en ik voel me aardig ongemakkelijk. UIteigenlijk vraagt een van hun mijn nummer en ik vertel dit in de griepschat met Lily en Sirius. Ze beginnen me ook aan te raken en Lily besluit mij te redden van deze 11-jarige barbiepoppen met meer gewicht op hun gezicht aan make-up dan de rest van hun lijf. Lily daagt ze uit voor een duel, maar al snel zijn de meisjes weg, losers.
We lopen naar de Dorm en ik geef Lily het eten, waarna ik naar Sirius toeloop en op hem ga zitten terwijl ik zijn telefoon afpak. Na een soort gevecht achtig iets heeft hij ook mijn telefoon, maar al snel hebben we beiden onze telefoon weer terug en ik loop naar mijn bed toe, om mij alvast om te kleden voor het slapengaan. ik trek mijn shirt over mijn hoofd en werp een snelle blik op Lily die nog aardbeien eet. Dan trap ik ook mijn broek uit en doe daarvoor in de plaats een joggingbroek aan. Dan ga ik bij Lily op bed zitten en pak ook een aardbei om hem op te eten. Ze zijn zoet en smaken heerlijk.
Ondertussen is Sirius chagrijnig als fuck en besluit hij om te gaan slapen. Even later biedt hij zijn excuses weer aan terwijl Lily haar zorgen bij mij dumpt. Ik voel me zo bezorgd om haar en ik weet ook dat ik de enige ben die dit zo allemaal op een rijtje te horen krijgt. Dat weet ik gewoon.
Ik besluit een lang antwoord terug te schrijven, maar zodra ze het allemaal gelezen heeft, barst ze in tranen uit en ik sla mijn armen troostend om haar heen. Ergens had ik het al verwacht en ik schuif de aardbeien aan de kant zodat ik dichter bij haar kan zitten.
Het helpt wel, want volgens mij is haar humeur weer iets beter. We praten even over de irritante eerstejaars van toens trraks en dan over mijn haar, wat altijd een zooitje is.
Dan besluiten we maar om de gordijnen te sluiten en een stilte spreuk over de rest van de kamer uit te spreken. Ik leg mijn mobiel weg en kijk haar even aan.
'Ik hou verschrikkelijk veel van je,' zeg ik. Ik buig me voorover naar haar en druk mijn lippen op de plek waar zij al die tijd al weer naar verlangden. Haar lippen.

[ bericht aangepast op 11 april 2015 - 8:11 ]

---

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

Lily Evans || Gryffindor || Prefect || Finally belonging somewhere again

Ik wist dat ik James ontzettend in spanning had laten zitten door te zeggen dat ik niet van plan was met een “ja” te antwoorden, maar ik vond dat het juist tien keer beter maken. De grijns die ik kort om zijn lippen zag krullen, het feit dat het allemaal nog niet zo overduidelijk was, Black die mij lastig viel van tevoren, maar het uiteindelijk wel met mij eens was dat dit beter was, ja, dit was perfect. Ik merkte hoe James zichzelf nog dichter tegen mij aantrok, het was alsof we allebei ons uiterste best deden om zo dicht mogelijk bij elkaar te komen. Ik kon het niet laten te glimlachen tegen zijn lippen aan, terwijl mijn vingers met de onderste plukjes van zijn warrige haar speelden. Dat zo’n onschuldige kus zoveel met mijn lichaam kon doen wat onvoorstelbaar.
Veel te snel maakte James zijn lippen weer los van die van mij en een protesterend geluidje verliet mijn mond, wat blijkbaar genoeg was om hem zijn lippen nogmaals op de mijne te laten drukken. Liefde, pure liefde, dat was wat ik proefde elke keer als zijn lippen tegen die van mij aan kwamen. Ik had geen andere omschrijving en het smaakte heerlijk. Uiteindelijk lieten we elkaar toch los en voelde ik mijn wangen weer gloeien. Dus… nu was ik de vriendin van James Potter, de jongen waar ik vijf jaar van mijn leven alleen maar tegen geschreeuwd had, wie ik probeerde te vermijden, wiens vreselijk belachelijke openingszinnen ik altijd aan moest horen als hij weer eens een boterbiertje teveel had gedronken. Ik schudde mijn hoofd even lachend om mijn eigen stupiditeit. Het was belachelijk, maar in mijn ogen was deze jongen die mij zo makkelijk kon irriteren perfect. Het was mij ook wel duidelijk geworden dat misschien wel het feit dat hij mij zo kon irriteren, zoveel effect op mij had, duidelijk maakte dat ik meer voor hem voelde dan voor ieder ander persoon en hij was nu zo lief en zorgzaam, dat ik alleen maar van hem kon houden.
Ik haalde mijn mobiel weer even tevoorschijn, want hij begon flink te trillen en buiten iedereens enthousiasme om het feit dat ik en James nu officieel een stel waren, had ik een bericht van Mary en niemand minder dan Gwen. Ik beet op mijn lip en opende het uiteindelijk toch maar, ook al wilde ik de inhoud eigenlijk niet weten. Het viel gelukkig in één opzicht mee, het ging niet om de ruzie tussen mij en Gwen, maar voor de rest was er ook niet echt iets goeds aan. Het bleek dat Caleb vreemd was gegaan, wat betekende dat Marlene, die hem al best een tijdje heel leuk vond, nu gebroken was. Een steek van woede ging door mij heen. Ze hadden amper een dag! Hoe kon hij haar dat aandoen? Ging iedereen dan maar gewoon vreemd vandaag? Vanuit mijn ooghoek keek ik even naar James en liet mijn hand zachtjes langs die van hem gaan om vervolgens even met de jongens te overleggen. Mary en Gwen hadden mij namelijk gevraagd mee te komen naar Marlene, maar ik had al een afspraak staan met Potter en Black. Echter begrepen ze het volkomen. Ik stopte mijn mobiel weer weg en keek met vragende groene ogen op naar mijn gloednieuwe vriend. Hij drukte een kus op mijn voorhoofd –op mijn voorhoofd, hoe had ik ooit kunnen denken dat James Potter het type vriendje was die zijn vriendin op haar voorhoofd kuste? Dat was zo ongelooflijk lief! Ik voelde een bom van vlinders ontploffen in mijn buik.
‘Tot vanavond denk?’ zei ik met een onzekere ondertoon in mijn stem, omdat ik geen idee had hoe de avond zou verlopen. Ik wilde sowieso niet alleen slapen, maar ik moest nu eerst Marlene helpen. Ze had ons nodig. Ik liep vlug weg van James de hoek om. Daar stopte ik echter om nog even de hoek om te gluren en zag hem als een debiel de lucht in springen. Ik gniffelde zachtjes. Idioot. Ik draaide mij in de richting waar ik heen moest en begon op een rustig tempo te joggen. Marlene was nu prioriteit nummer 1. Ik kon mij niet eens indenken hoe ik mij zou voelen als James over een paar uur opeens zijn perfect zachte lippen op die van iemand anders zou drukken. Arme Marls…
Ik had niet goed nagedacht, dat was wel duidelijk. Normaal ging ik meestal wel alles even langs wanneer ik iets deed, maar het was wel duidelijk dat ik dat nu op een cruciaal moment niet had gedaan, omdat het enige wat in mijn hoofd rondspookte dat Marlene mij nodig had. Langzaam nam de pijn mijn lichaam over en werd ik gedwongen te stoppen met rennen. Terwijl zachte piepgeluidjes mijn keel ontsnapten liet ik mij langs de muur naar beneden zakken. Ik drukte mijn hand tegen mijn zij, maar dit maakte het brandende gevoel dat zich via mijn aderen door mijn lichaam verspreidde nog tien malen erger. Ik beet op de binnenkant van mijn wang om niet weer te gaan schreeuwen of gillen of wat het dan ook was dat ik had gedaan, toen ik het brandmerk voor het eerst zag. Damn, volgens mij had ik in mijn hele leven nog nooit zoveel pijn gehad. Voorzichtig lichtte ik mijn kleding iets op, zodat ik wanneer ik mij in een vreemde houding draaide de soort wond kon zien. Het zag er slechter uit dan voorheen, de beweging zorgde ervoor dat mijn huid alleen maar verder openscheurde, wat de genezing belemmerde. Voor zover het kon genezen, want het was wel duidelijk dat welke vloek er ook gebruikt mocht zijn, deze ervoor zorgde dat het niet zomaar te genezen was. Ook niet met spreuken. Ik had de pijn vrij lang kunnen negeren, vooral toen ik bij James was, maar nu was er geen ontkennen meer aan. Ik kon zo niet naar Marlene rennen. Dat ging op zijn minst lopen worden, als het niet strompelen of kruipen zou zijn.
Ik zuchtte diep en liet mijn hoofd tegen de muur rusten in een poging de pijn iets af te laten zakken, het iets weg te kunnen denken, maar dat was haast ondoenlijk. Ik pakte mijn mobiel er maar weer bij en zag dat Gwen mij in dm wat gestuurd had. Misschien konden we het goedmaken! Ik opende het en fronste, toen ik las wat er stond. “Leverage”, “Weakness”? Ik merkte hoe mijn mond openviel, maar deed geen moeite om hem te sluiten. Serieus, dacht ze echt dat dat mijn bedoeling was geweest? Ik kon het gewoon niet nogmaals aanzien hoe één van mijn beste vrienden toegaf aan haat en duisternis. Wraak was een zonde, je moest je er niet door laten leiden! Het ging helemaal niet om mijn zin krijgen. Hoe kon ze denken dat dit mijn intentie was? Snapte ze er dan helemaal niets van? Ik was helemaal gebroken, kapot door alles wat er gebeurd was. Ik ging er aan onderdoor als ik er niet iets tegen deed. Ik merkte hoe er zich in mijn borst een knoop vormde en mijn lichaam de neiging kreeg om weer eens heel hard te janken. Ik schudde mijn hoofd, over mijn lijk dat ik zo zwak zou zijn om weer te huilen. Ik probeerde duidelijk te maken dat dat helemaal niet mijn bedoeling was en dat ik er anders morgen wel met haar over kon praten, maar ze leek alles verkeerd op te vatten en langzamerhand begon alle kracht uit mijn lichaam weg te sijpelen. Ik zat op de grond, verging van de pijn met een wond die eigenlijk nodig eens verbonden moest worden en een vriendin waar ik geen ene fuck aan had, die alles eigenlijk alleen maar erger maakte. Potter zei mij haar tijdelijk te blokkeren, terwijl ik ondertussen een goed gesprek had met Black had. Ik wilde met heel mijn hart dat ik mij goed genoeg voelde om naar Marlene te gaan, maar ik kon amper overeind komen, laat staan Gwen onder ogen komen nu. Ik staarde naar mijn scherm, terwijl ik het bericht van Black nogmaals las. Mocht ik deze keer dan echt eens egoïstisch zijn?
Ik staarde van de ene kant van de gang, de richting om naar Marlene te gaan, naar de andere kant waar verderop de common room zich bevond. Ik dmde de meiden dat ik toch terug ging naar de common room en wist mijzelf met flink wat gesteun en kreun overeind te hijsen. Als ik niet beter wist, zou ik denken dat ik tachtig was of zo. Voorzichtig in een poging mijzelf niet meer pijn te bezorgen dan nodig was begon ik aan mijn weg terug, op naar James’ bed, want in onze eigen slaapzaal was niemand en ik zou daar in eerste instantie toch al slapen. Ik klopte braaf aan zoals Black gevraagd had en hij zei dat hij de deur wel open zou doen, maar hij bleek toch niet genoeg energie te hebben om uit Remus’ bed te komen. Ik grijnsde bij het zien van de jongen in Remus’ zijn bed, ook al voelde ik mij echt belabberd, ik bleef dat toch wel schattig genoeg vinden om te grijnzen. Het was mij ondertussen wel duidelijk dat Black meer voor Remus voelde dan hij aan iedereen toe wilde geven. Het enige wat ik vervelend vond aan het feit dat ik dat wist, was dat ik het niet tegen James mocht zeggen. Het voelde niet goed om iets voor hem achter te houden.
‘Heee Black,’ zei ik zwakjes en liet mijzelf neerzakken op James’ bed. Ik kroop onder de lakens en verstopte mijn neus even in zijn kussen om zijn geur op te snuiven. Zijn bed rook heerlijk en was geweldig zacht. Ik was dol op mijn eigen bed, dat zeker, maar dit was nog veel beter. Omdat ik wel nog steeds flinke pijn had en bang was dat die wond en mijn kleding niet zo’n goede combi waren, vroeg ik Black of ze een EHBO kit hadden en natuurlijk hadden ze die. Ik viste de doos onder James’ bed vandaan en glimlachte even dankbaar naar Black voor ik de gordijnen van James’ bed sloot. Voorzichtig deed ik mijn sweater en mijn half doorschijnende pyjamatopje uit en bekeek de wond nogmaals. Ik merkte hoe ik half moest kokhalzen bij het zien van de verwoeste huid en legde snel en met kundige vingers een verband aan. Ik had EHBO altijd heel belangrijk gevonden even als mijn ouders, niet dat zij wisten dat er een oorlog gaande was gelukkig. Dat was immers mijn voornaamste reden om ervoor te zorgen dat ik handig was in dit soort dingen.
Ik zuchtte opgelucht toen het verband eromheen zat en ik mijn top weer aanhad. Ik liet mijzelf weer onder de dekens glijden en opende gordijnen weer. Ondertussen begon ik mij wel af te vragen hoever James was, want het was natuurlijk nog veel leuker als hij naast mij in zijn bed lag. Ik stuurde hem voor de grap een aantal keer dat ik in zijn bed lag, met vrij weinig aan en maakte een foto van mijn voeten en een stuk van mijn blote benen in zijn bed, wetend dat dat er vast voor zou zorgen dat hij sneller zou gaan lopen. Ik vond het echt geniaal om hem te plagen, ook al was ik nog niet van plan om veel verder te gaan dan de simpele liefdevolle kussen die we uit hadden gewisseld. Dat begreep James gelukkig ook wel. Na wat geplaag bleek het dat Black hoognodig een knuffel verlangde en dus trok ik toch mijn sweater maar weer aan en kwam moeizaam overeind. Voorzichtig liep ik van James’ bed naar dat van Remus en ging naast hem zitten op het bed om hem in een omhelzing te kunnen trekken. Het was wel een beetje apart, maar we waren nu vrienden en ik was best bezorgd om hem. Plus een knuffel kon nooit kwaad.
Ik liet Black vervolgens even rustig met Remus bellen en we kwamen uiteindelijk tot de conclusie dat Black gewoon naar hem toe moest gaan. Het was mij nu wel duidelijk dat Remus degene was waarvan Black echt zou kunnen houden zoals ik van James hield en hij van mij. Dat mocht niemand in de weg staan vond ik. Bovendien hadden ze het allebei zwaar en daardoor elkaar best wel nodig. Jammer van die dare dan, ik vond het belangrijker dat Black en Remus nu bij elkaar waren en dus ging Black op weg naar McGonagall. Ze was een vriendelijk en rechtvaardig persoon dus ze zou hem vast wel helpen veilig bij Remus te komen, toch? Ik begaf mij weer naar James bed en trok de sweater weer uit met een kleine grijns om mijn lippen. Het was wel een beetje koud zonder James, maar hij zei dat hij er zo aan zou komen, dus ik moest maar even geduld hebben. Alles leek weer even rustig voor mijn gevoel, op mijn zorgen om Marlene na dan, maar toen bleek plots dat McGonagall in een gemene bui was. Ik probeerde haar om te praten via dm, te zeggen hoe belangrijk dit was. Liefde is immers veel belangrijker en Black kon veel beter bij Remus zijn dan alleen nu, maar ze bleek er helemaal niks van te snappen. Ze zei zelfs dat ze dit niet van mij verwacht had! Echt hoor, ook ik vond liefde en vriendschap belangrijker dan regels hoor. Ik was niet helemaal achterlijk. Duh, ze praatte tegen Thorns hoor. Niet dat zij dat wist natuurlijk. Anders had ik waarschijnlijk problemen gehad nu, gezien we ook een heleboel professors dat spul hadden laten drinken.
Ik zuchtte en legde mij er uiteindelijk bij neer dat we Black vanavond niet bij Remus gingen krijgen. Ondertussen bleek Black toch wel aan James te willen vertellen dat hij Remus leuk vond, wat een opgelucht gevoel door mijn lichaam liet stromen. Zo bleek het toch nog een beetje goed te komen. James accepteerde het, natuurlijk, en Black, die weer terug was in de slaapzaal nu, kletste gezellig met Remus. Ik draaide mij naar mijn niet gewonde zij om het mij iets gemakkelijker te maken en begon mij nu onderhand toch wel af te vragen waar Potter in Merlijns naam bleef. Was hij opgegeten door de reuzeinktvis of zo. Het bleek echter niet de reuzeinktvis te zijn, maar een stel achterlijke elfjarigen. Ik probeerde mij in te houden om niet onmiddellijk naar beneden te stromen, toen James zei dat ze om zijn nummer vroegen en hem vervolgens begonnen aan te raken. Dit lukte aardig goed, tot het bleek dat ze ook echt aan zijn kont zaten. Ik gromde zachtjes, trok mijn sweater alweer aan –ik bleef dat ding uit en aan trekken- en liep met getrokken stok te kamer uit. Het koste mij vrij veel moeite om geen blijk te geven van de pijn in mijn zij en keek naar beneden waar James was omsingelt door een groep achterlijke trienen met kilo’s make-up op.
‘Hé,’ riep ik hard. Een aantal stopten meteen met waar ze mee bezig waren en keken mijn richting op. Ik wees mijn stok op het groepje en degenen die nog niet door hadden dat ze onder vuur lagen werden door hun vriendinnetjes aangestoten. ‘Raak hem nog één keer aan en je kunt je voorbereiden op een duel met mij. Serieus, wat is er mis met jullie,’ zei ik kwaad. ‘Jullie mogen blij zijn dat ik jullie niet direct levend vil.’ Ik liet een aantal vonken uit mijn stok vliegen en keek de meiden met een dodelijke blik aan, waarna ze langzaam afdropen. Ik zuchtte vermoeid en pakte James bij zijn pols beet om hem mee naar boven te nemen.
Ik liet mij onmiddellijk weer op zijn bed vallen, te moe om nog een keer overeind te komen. Ik ging nu echt niet nogmaals dit bed verlaten. Dat vertikte ik, vooral nu James hier was en aardbeien voor mij mee had genomen. Dankbaar begon ik de groene blaadjes van de aardbeien af te halen en stopte er eentje in mijn mond. Ik had dan geen honger, maar James had gelijk, ik moest iets eten en aardbeien waren echt het lekkerste dat er bestond. De verrukkelijke smaak verspreidde zich door mijn mond en snel nam ik er nog eentje. James was even bezig met Black, dus in die tijd kon ik mooi even eten. Ik wierp een blik om de rest wat hij had meegenomen en dwong mijzelf ook wat groente en aardappelen te eten, wetend dat het niet verstandig was als ik nog meer gewicht zou verliezen. Uiteindelijk ging ik weer terug naar de aardbeien en keek weer op mijn telefoon. Wtf…. Het bleek dat de jongens elkaars telefoon hadden gestolen, waardoor ik nu allerlei rare dingen las. Daarnaast hadden ze het ook nog over het feit dat James seks wilde hebben met zijn vriendin (oftewel mij? Whut?) in Blacks bed om wraak te nemen. Ik wierp de jongens een verwarde blik toe en kreeg uitgelegd dat James gewoon wraak wilde nemen door dat te zeggen.
Ik haalde mijn schouders op en ging weer verder met het eten van de aardbeien, terwijl ik vanuit mijn ooghoeken zag hoe James Black weer met rust liet en mijn kant op kwam gelopen. Ik probeerde mij braaf te concentreren op mijn aardbeien, maar kon het niet laten om stiekem af en toe zijn kant op te gluren, terwijl hij zijn shirt uittrok, zijn broek uittrok en weer een joggingbroek aantrok. Merlin… hij was echt gespierd. Ik beet op mijn lip, toen hij naast mij kwam zitten en ook een aardbei in zijn mond stak. Ik wilde een kus op zijn wang drukken, maar werd afgeleid door een chagrijnige Black, die weer eens begon te praten alsof we hem verwaarloosden, terwijl we duidelijk hadden aangeboden om gezellig met hem te kletsen, nog een verhaal te vertellen zodat hij ook lekker kon slapen. Het begon ondertussen wel mijn neus uit te komen, dat hij dat serieus elke keer leek te doen. Hij had al eens gezegd dat het een grapje was, maar waarom begon hij er dan elke keer weer over? Ik maakte hem duidelijk dat dit niet iets was om grapjes over te maken en dat ik mij daardoor serieus schuldig voelde als hij zo praatte. De stemming sloeg hierdoor een beetje om en ook mijn gesprek met James werd weer serieuzer en serieuzer. Ik voelde de bui al een beetje hangen, want elke keer als serieuze gesprekken begonnen had ik én de neiging om te huilen én de neiging om mijn hart te luchten, ook al wilde ik er niemand mee lastig vallen en niet zielig doen. James bleef echter erop aandringen dat ik juist sterk was en echt ook wel eens mocht huilen, waardoor ik uiteindelijk een hele stortvloed aan gedachtes bij hem uitstortte, alles wat mij zo’n beetje dwarszat. Zijn antwoord was al even lang en toen hij zei dat ik helemaal niet nergens thuishoorde, maar dat ik bij hem thuishoorde brak ik. Ik wilde niet, maar de tranen vormden zich met grote aantallen in mijn ogen. Ik verborg mijn gezicht in mijn handen, terwijl ik het niet kon voorkomen dat ik hard huilde. Alles wat zich had opgekropt, alles wat ik binnen in mij had gehouden, verborgen had, kwam eruit. James sloeg zijn armen om mij heen, terwijl ik mijn gezicht tegen hem aandrukte en huilde tot mijn tranen weer op waren.
Uiteindelijk kreeg ik mijzelf weer een beetje onder controle en maakte mij los uit James armen om mijn tranen weg te kunnen vegen. Black had blijkbaar ook gehoord dat ik huilde en ik verontschuldigde mij voor alle commotie. Echter was ik stiekem wel blij dat ik het bij James kwijt kon en dat maakte ik hem ook duidelijk. Ik drukte zachtjes mijn lippen in zijn nek voor ik Black duidelijk maakte dat het wel weer ging en ik mijn gesprek vervolgde met James, wat ook langzamerhand weer wat gezelliger en luchtiger werd. Het werd ondertussen wel tijd om de gordijnen te sluiten en ervoor te zorgen dat Black geen last had van ons gepraat etc. dus deden we dat. Potter kwam op het briljante idee om onze telefoons dan ook maar meteen weg te leggen, wat ik prima vond. Bourdoaux viel mij nog wel even lastig met het doorgeven aan iedereen dat we morgen een bijzondere les hadden en iedereen dus echt op tijd moest zijn en vervolgens was Black ook nog even irritant, maar uiteindelijk vond ik het allemaal wel prima en legde ik het apparaat aan de kant. Mijn blik vond die van Potter.
‘Ik houd verschrikkelijk veel van je,’ zei hij en voor ik kon vertellen hoeveel ik van hem hield, drukte hij zijn lippen weer op die van mij. Ik besloot dat deze ongemakkelijke houding waarin we zaten wel eens over mocht zijn en plaatste, terwijl ik mijn lippen tegen die van hem aangedrukt had, mijn benen aan weerszijden van hem zodat ik op zijn schoot kwam te zitten. Ik liet mijn handen door zijn haren gaan, terwijl het verslavende gevoel zich weer door mijn lichaam verspreidde. Toch maakte ik mij vrij snel weer los van hem en keek hem aan.
‘Ik houd ook verschrikkelijk veel van jou James Potter. Echt waar en je bent perfect voor mij, alsjeblieft, zeg nooit meer dat je minder bent dan ik, want dat ben je niet,’ zei ik serieus en liet mijn vingers even zachtjes langs zijn wang strijken. Ik trok mijn sweater voor een laatste keer over mijn hoofd heen, ik ging immers duidelijk niet in dat ding slapen en drukte mijn lippen weer stevig op die van hem, terwijl ik mijn handen ditmaal liet rusten op zijn gespierde borst. Hij had wel gelijk, in het echt was het beter dan op een foto.
Ik merkte hoe mijn lippen omkrulden tot een grijns en alles in mijn lichaam schreeuwde om meer, hoewel ik wist dat dat veel te snel zou gaan. Vandaar dat ik mij verstandig genoeg weer lost van hem wist te maken en onder de lakens dicht tegen hem aan ging liggen.
‘Misschien moeten we toch maar een poging doen om te gaan slapen,’ zei ik twijfelend, nog steeds lichtelijk bang om in slaap te vallen. Ik wilde echter wel dat hij goed zou slapen en dat betekende dat ik in ieder geval moest proberen te slapen, want anders zou hij het waarschijnlijk ook vertikken. Vandaar dat we dus toch maar gingen slapen. Ik voelde mij gelukkig zo wel een stuk veiliger in James armen, waardoor ik ook langzamerhand mijn ogen weer dicht voelde zakken, luisterend naar zijn regelmatige hartslag.

Ergens midden in de nacht opende ik mijn ogen weer. Slaperig keek ik op naar James die rustig lag te dromen. Ik glimlachte tevreden en kwam zo voorzichtig mogelijk overeind om hem niet wakker te maken. Ik verliet met getrokken stok het bed en kwam daardoor buiten de geluidsbarrière. Dat herinnerde mij eraan dat het misschien een slim plan was om een schildspreuk te gebruiken, zodat als Black wakker werd hij ons niet kon vervloeken. Ik grijnsde lichtjes bij het idee dat zich in mijn hoofd had gevormd en liep op mijn tenen naar het bed waar Black vredig lag te slapen. Ik richtte mijn stok op hem.
‘Furnunculus,’ fluisterde ik zachtjes en keek tevreden toe hoe zich grote zwerende puisten over zijn gezicht verspreidden. Het was zo weer op te lossen met de “Boile-Cure Potion” welke ik natuurlijk bij de hand had voor noodgevallen, hoewel ik het nooit hoefde te gebruiken. Het zou dus slechts zijn om hem even flink te laten schrikken morgenochtend. Hij mocht best wel eens weten dat hij niet zomaar alles kon maken zonder gestraft te worden op een hele onschuldige manier. Bovendien had hij zelf gezegd dat het onmogelijk was om hem minder fangirls te bezorgen, omdat hij zo knap was. Tja, dan kon je dit verwachten. Mijn blik viel op zijn haar, waar ik mij nu op richtte. Ik haalde mijn schouders op en gebruikte een hele milde versie van de diffindo spreuk om wat van zijn haar af te knippen tot het een heel raar kapsel werd. Dat was met één zwaai van mijn stok opgelost.
Met een tevreden grijns om mijn lippen sloop ik weer terug naar James’ bed. Protego horribilis leek mij wel genoeg en toen ik er zeker van was dat ik niet meteen een vervloeking terug zou kunnen krijgen van Black, ging ik weer voorzichtig in James armen liggen en drukte mijn lippen in zijn nek voor ik weer wegzakte in een diepe droomloze slaap, veilig in de armen van mijn vriend. Ik wilde nooit meer ergens anders slapen.

(Het nieuwe record staat op 4120 woorden nu ^^)

---

Happy Birthday my Potter!

Potions
De volgende dag is aangebroken, na een zware eerste dag zullen de try-outs voor Quidditch eindelijk beginnen, maar eerst krijgen de studenten nog een les Potions. Over vijf minuten worden jullie verwacht in het lokaal, zorg dat je op tijd bent!

Omdat we na Potions gelijk doorgaan naar de try-outs kunnen jullie weer aangeven of je personages de lessen gaan volgen of niet. Vermeld dit even in het praattopic (:

Veel RPG plezier!

[ bericht aangepast op 11 april 2015 - 13:13 ]

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Sirius Orion Black
"Padfoot"
Gryffindor || Beater || Feeling very ugly

Het is vroeg in de ochtend als ik wakker wordt. Ik open mijn ogen en staar naar het plafond. Ik heb eindelijk weer een beetje bijgeslapen, maar dat neemt niet weg dat ik nog steeds enorm moe ben. Tot mijn ergernis is de hoofdpijn nog steeds niet weg en met een pijnlijke kreun sluit ik mijn ogen. In een flits komt gisteren voorbij geraasd en meteen wil ik weer gaan slapen. Ik kijk er enorm tegenop om vandaag naar de lessen te gaan en het liefst blijf ik gewoon in mijn warme bed liggen. Mijn blik gaat richting het lege bed naast me en op de tast pak ik mijn mobiel van mijn nachtkastje. Remus reageert vrijwel meteen als ik een whatsappje in de groep stuur en het blijkt dat hij voor de tweede nacht niet geslapen heeft. Een bezorgde zucht rolt over mijn lippen en ik ga rechtop zitten waarna ik mijn hand door mijn lange - korte haar haal. Mijn ogen schieten open en ik spring op om naar de spiegel te rennen. Mijn mond valt open als ik mijn spiegelbeeld zie en het duurt me niet lang voordat ik erachter kom wie er verantwoordelijk is voor mijn afschuwelijke gezicht.
'EVANS!' bulder ik. Ik loop richting het bed van James, maar het wordt al snel duidelijk dat mijn geschreeuw niks doet aangezien James rustig door slaapt en de spreuken die ik op Evans af probeer te vuren alleen maar terug kaatsen.
'Godver!' grom ik woedend en ik loop terug naar de spiegel. Ondertussen krijg ik van meerdere mensen te horen dat ze een foto willen, ik dacht het dus mooi niet. Evans heeft het gedaan als wraak op mijn acties van gisteren - die veel minder erg waren dan dit. Uiteindelijk laat ze me weten dat ze het tegenmiddel in haar slaapzaal heeft liggen en het zo zal halen, alleen mijn afgeknipte haar laat ze nog even zo zitten. Ik zucht diep en laat me weer op mijn bed zakken terwijl ik naar James en Lily kijk die overdreven schattig doen. Ik haal een hand door mijn haar en laat me achterover vallen terwijl een leeg gevoel me bekruipt. Hoewel ik het nooit hardop toe zou geven verlang ik toch wel naar een relaties zoals die van James en Lily. Ik heb er echter nog steeds behoorlijk veel moeite mee dat de persoon met wie ik dat het liefst zou willen niet degene is met wie ik het verwacht zou hebben. Mijn hersenen zeggen wat anders dan mijn hart en ik ben geneigd om naar mijn hersenen te luisteren.

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

---

---

De volgende ochtend word ik wakker van een lichtstraal die in mijn gezicht schijnt. Ik kijk om me heen en zie Caleb liggen. Zijn armen liggen om mijn middel en ik glimlach zachtjes. Ik kom een stukje meer omhoog en heb er gelijk spijt van. Een misselijk gevoel bekruipt me en ook voel ik spierpijn door mijn hele lichaam. 'Caleb.', zeg ik zacht tegen hem. Om hem wakker te maken druk ik een kusje op zijn wang. Gisteravond voelt als een sleur en wat er precies is gebeurt weet ik niet. Het enige wat ik weet is dat ik blijkbaar aardig hard ging gisteravond. Ik kijk op twitter en plaats een tweet. De eerste les die ik vandaag heb is Potions en hoewel ik me niet goed voel besluit ik er toch heen te gaan. 'Moet ik in me Hogwarts uniform?', vraag ik aan Caleb. Het liefst loop ik vandaag rond in mijn legging en trui. Of joggingbroek is eigenlijk nog beter. Ik weet dat ik straks met Regulus moet gaan praten. De kus met Caleb was heel vaag in mijn hoofd. Alleen de foto van Cedric spookt door mijn hoofd. Ik begrijp dat hij boos is en eigenlijk heb ik deels ook geen zin om naar de les te gaan. Wetend dat de meeste mensen mij zien als oorzaak dat één van Hogwarts leukste stelletjes uit elkaar is. Een gaap verlaat mijn lippen en ik kijk in de spiegel boven mijn bed. Mijn pupillen zijn nog steeds verschrikkelijk groot en ook mijn kaken staan niet helemaal meer gelijk. Damn wat voel ik me brak!

---

Lindsay, forever in my heart † • Skaikru went Bughead

Dorian Arcelin Kasai
"Dora"
Slytherin || Keeper || Having an awkward boner
"How many times can a heart be crushed before it breaks?"

De film bevalt me beter dan ik verwacht had, ik merk dat Fae naast me langzaam in slaap sukkelt en ik trek haar wat dichter tegen me aan als ik voel dat ze haar hoofd tegen me aan legt. Ik voel wat bewegen en kijk naar Fae die haar dekens over zich heen trekt.
'Vind je het goed dat ik ga slapen, D?' vraagt ze. Ik glimlach en zak wat dieper weg terwijl ik knik.
'Natuurlijk, girly. Slaap lekker,' zeg ik. Het duurt niet lang voordat ze in slaap valt en nadat ik de film afgezien heb ga ik zelf ook liggen. Het duurt echter even voordat ik de slaap kan vatten. Ik staar naar Fae die rustig op mijn borst ligt te slapen en zucht zachtjes waarna ik met mijn vinger langs haar wang streel. Nu ik nergens anders meer aan hoef te denken dwalen mijn gedachten langzaam af naar Gwen en het duurt lang voordat ik eindelijk rust in mijn hoofd heb en in slaap kan vallen.

Als ik de volgende ochtend wakker word, staat Fae te douchen. Ik kijk op Twitter en zie dat ze me getweet heeft. Ongemakkelijk ga ik rechtop zitten en staar ik om me heen. Ik heb nog nooit samen met een meisje geslapen, maar ik geloof dat mijn lichaam er een beetje te veel naar verlangt heeft. Niet wetend wat te doen blijf ik zitten en probeer ik mijn gedachten ergens anders op te richten. In de hoop dat het probleempje in mijn broek verdwijnt. Ik zucht opgelucht als de bult in mijn broek langzaam verdwijnt, helaas weet nu wel de halve wereld van mijn awkward boner omdat Fae het op Twitter geplaatst heeft. Ik kreun vermoeid en laat me achterover op het bed vallen, niet echt in staat om op te staan en me om te kleden.

[Sorry, shitty post ;x]

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

---

Nicolas Charles Bourdoaux

[ bericht aangepast op 11 april 2015 - 21:01 ]

---

"Everytime I see the red hair bouncing so gracefully, I remember how much damage I did to that magnificient flower..."

Het warme water stroomt over mijn lichaam, mijn telefoon speelt zachtjes het zoveelste John Mayer liedje.
Ik heb in tijden niet zo goed geslapen, en ik heb zo'n vaag vermoeden waardoor het komt, al zal ik dat natuurlijk nooit toegeven.
De kokosgeur die mijn shampoo meebrengt vult de ruimte terwijl ik via Twitter met Dorian praat - dankzij een simpele spreuk is mijn telefoon nu waterdicht.
Ik grinnik als ik lees hoe ongemakkelijk hij zich voelt, maar stiekem voel ik me precies hetzelfde.
Als meisje dat ervan overtuigd was dat ze op meisjes viel, is het best vreemd om zoveel te voelen voor je beste vriend, en als hij dan ook nog eens zo wakker wordt nadat jullie samen in een bed hebben geslapen...
Natuurlijk weet ik dat het gewoon het werk is van moeder natuur en het niets met mij te maken heeft, maar ergens vind ik het aangenaam om mezelf voor te houden dat het door mij kwam.
Ik draai het warme water uit, alleen maar om daarna overspoeld te worden door een golf ijskoud water. Dat schijnt goed te zijn voor je doorbloeding, voor je haar, en om wakker te worden. Niet dat ik nog wakkerder zou kunnen zijn dan ik al ben, maar de gewoonte is erbij ingeslopen.
Zachtjes zing ik mee met Vultures terwijl ik een handdoek om mijn lichaam bind, zo kort dat hij maar tot halverwege mijn bovenbeen komt. Kort haal ik mijn vingers door mijn kletsnatte haar, dat vol zit met knopen, en bekijk ik mezelf in de beslagen spiegel.
Een glimlach danst om mijn lippen, een kleine glinstering in mijn ogen. Ik kan het niet laten om nog breder te glimlachen bij het zicht, en pak daarna mijn telefoon om terug naar mijn bed te gaan.
Ik plaag Dorian nog wat terwijl ik terugloop naar mijn kamer, en stap daarna, in enkel mijn handdoek naar binnen.
"Niet kijken, hoor," grap ik, met een sprintje naar de kast lopend. Uit een la trek ik ondergoed, en ik weet me, met de handdoek nog om mijn lichaam, in een zwart exemplaar te wurmen. Dan, met mijn rug naar mijn beste vriend toe, laat ik mijn handdoek op de grond vallen, mijn lichaam bevrijd van de vochtige lap.
Het vinden van een paar sokken is al onmogelijk in de chaos die mijn kledingkast heet, laat staan het vinden van een BH die geen bandje mist of waarvan de beugel niet uitsteekt zodat je in je hart gestoken word zodra je hem aandoet. Natuurlijk zou ik dat met een simpele spreuk kunnen repareren, maar mijn materialistische inslag heeft ervoor gezorgd dat ik toch wel telkens een nieuwe koop, en mijn hebberigheid zorgde ervoor dat ik alles bewaar.
Het moet minstens drie minuten geduurd hebben voor ik eindelijk een compleet intact exemplaar heb gevonden. In de vijf minuten daarna weet ik de rest van mijn outfit bij elkaar te rapen en mijn make-up te vinden.
Ik kruip op het bed, naast mijn beste vriend, en ga in kleermakerszit naast hem zitten. "Dus," begin ik, terwijl ik met een wenkbrauwpotlood mijn wenkbrauwen bijwerk, turend in het kleine spiegeltje. "Was het voor herhaling vatbaar?" Ik grinnik eventjes. "Ondanks het bezoek van je.. grote kleine vriend?"
Ik trek een zwart lijntje boven en onder mijn ogen, kleur mijn wimpers zwarter dan ze al zijn en wrijf wat kleur op mijn lippen.
Zo af en toe werp ik kort een blik op Dorian en oh, man, elke keer weer slaat mijn hart kort een slag over. Fae, wat ben je in hemelsnaam aan het doen? Dit was niet de bedoeling, weet je nog?
Mijn ouders zouden trots op me zijn - mijn moeder zou me vertellen hoe ik zorg dat hij zo snel mogelijk voor me valt, of voornamelijk met me slaapt in de niet-platonische zin van het woord. Mijn vader zou me daarna vertellen hoe ik het snelst in verwachting raak, waarna mijn moeder zou reageren dat hij nu wel bij me moet blijven. Dat is natuurlijk alles behalve normaal, maar het schijnt het enige te zijn waar ze aan kunnen denken. Kinderen. Ik kots al bijna bij de gedachte, vooral nu, en het zou voor mij een reden te zijn om voor eeuwig mijn maagdelijkheid te bewaren.
Maar dan, als ik naar mijn beste vriend kijk, die zojuist nog in mijn bed lag te slapen, kan ik even vergeten wat mijn ouders willen, en even doen wat ik altijd geprobeerd heb te voorkomen. Denken met mijn hart, in plaats van mijn hoofd.
Ik werp een blik op mijn telefoon, die aangeeft dat ik nog precies een kwartier heb om naar de les te gaan. Ik geef Dorian een por in zijn zij, en dan nog eentje, en nog eentje. "Uit bed, jij!" Ik hang over hem heen, mijn haren druppen zo nu en dan een klein beetje en maken de lakens vochtig. "Opschieten! Opschieten! Opschieten!"

---

I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

"Je bent echt een vieze, egoistische klootzak..."
"Waarom kus je die slet?"
"What the fuck are you doing?"
"Fuck off, leave her alone..." galmt er door mijn hoofd, terwijl ik lijk te vallen in een oneindige, donkere put. Plotseling kom ik met een klap terecht op de grond...

Geschrokken open ik mijn ogen en hap naar adem. Ik voel nog net hoe een stel lippen op mijn wang worden gedrukt, Scarlett. Met een kloppende hoofdpijn denk ik terug aan gisteren. Het is nogal een leeg zwart gat en ik herinner me vrij weinig. Behalve het feit dat ik ben vreemdgegaan, dat Marlene mij haat en dat ik bij Scarlett ben gaan slapen omdat ze flipte door teveel XTC. Kennelijk zijn we naar beneden gezakt, want we liggen lepeltje-lepeltje. Langzaam kom ik overeind en grijp naar mijn hoofd, die nogal pijn doet. Ik kijk naar even naar beneden, en zie dat ik een 'ochtend probleempje' heb. Ik kreun even, tja, dat gebeurt er nou als je lepeltje-lepeltje ligt. Scarlet komt ook overeind en kijkt mij heel vaag aan, kennelijk is ze nog steeds niet helemaal terug op aarde. Haar pupillen zijn dan ook nog steeds onnatuurlijk groot en ik schud even mijn hoofd, dat gaat nog een probleem worden.
'Moet ik in mijn Hogwarts uniform?' vraagt ze me en ik kijk haar even slaperig aan, nope, geen ochtendmens.
'Ik ben bang van wel, Scar, ook al blijf ik nu lever in mijn joggingbroek rondlopen.' mompel ik en sla de dekens van me af.
'Let trouwens niet op mijn probleempje down under, dat gaat denk ik wel weer weg. Ik besluit me ook maar om te kleden en sta langzaam op van het bed. Een misselijk gevoel neemt mijn maag over, maar ik probeer het gevoel te onderdrukken en buk me even richting Scar, die nog in bed ligt.
'Ik ga me even omkleden, ik zie je denk ik in Potions, toch?' en ik knuffel haar even en druk een kus op haar kaak. Vervolgens wankel-loop ik naar de deur en kom met enige moeite aan in mijn eigen slaapzaal. Ik trek mijn uniform aan -een zwarte pantalon, wit overhemd en Slytherin stropdas- en gooi nog wat ijskoud water in mijn gezicht om wat wakkerder te worden. Ik fatsoeneer nog even mijn haar en zorg ervoor dat ik richting de Great Hall ga. Met nogal wat gestuntel en wat oprispingen krijg ik het toch voor elkaar om uiteindelijk aan een -en ook de goede- tafel neer te zakken.

[ bericht aangepast op 11 april 2015 - 23:35 ]

---

I just caught the wave in your eyes

Luke MacNamara
Hufflepuff || A sleepy, hungry and sweet punkrock anarchist with worries
Ik had verrassend goed geslapen, zeker voor de staat waarin ik verkeerde voor ik in slaap viel: Dronken en verdrietig, maar gelukkig niet alleen. Ik was tegen Regulus aan in slaap gevallen in mijn Pikachu-onesie en werd zo ook wakker. Het was fijn om na zo'n verschrikkelijke avond niet alleen wakker te worden, zeker omdat Max hier nu niet was. Ik krulde me iets beter tegen hem aan en voelde hoe Lucy een nog iets fijner nestje maakte in mijn haren. Zo werd ik altijd wakker met verschrikkelijk bedhaar, maar no-way dat ik eerder uit bed zou kruipen voor het echt moest. Ik bleef nog even lekker liggen, half slapend, tot de wekker op mijn telefoon af zou gaan, tegen Regulus zijn warme lichaam aan. Het was gewoon net iets te fijn om zo mijn lege hoofd nog even leeg te houden. Jammer genoeg begon ik al snel te denken en verpestte dat alles. Dat Blake en ik uit elkaar waren maakte het dinertje met de professor van Potions nog minder aantrekkelijk. We waren nog wel vrienden, of in elk geval dat hadden we gezegd, maar ik was bang dat het toch niet zo zou zijn als voorheen. Ik miste Robby heel erg, was bang voor de toekomst. Vroeger had ik een mes gepakt, maar dat deed ik niet rond mensen en film kijken met een vriend had toch redelijk goed gewerkt. Ik voelde me er nogsteeds slecht over, niet alleen verdrietig, maar ook enorm schuldig. Nu lag ik lekker in een fijn warm bed met diezelfde vriend dicht tegen me aan. Ik voelde niets voor Regulus, niets meer dan vriendschap, maar het was fijn om te weten dat in elk geval iemand van je eigen jaar iets om je gaf. Ik had vaak genoeg jongere kinderen in mijn bed omdat ze bang waren voor wat dan ook. Uiteindelijk ging mijn wekker dan toch, die aangaf dat ik nog 5 minuten had. Ik zond een bericht uit voor ontbijt, want ik had echt trek, voor ik met een kreun van tegenzin rechtop ging zitten en opstond. "Reggi we moeten naar de leg." zei ik met een schorre stem die nog dik was van de slaap. Onder mijn onesie trok ik alleen nog even snel een schone boxer aan, maar ik bleef wel gehuld in het warme fleese. Ik had het koud en had echt even geen zin in te veel menselijke interactie. Ik haalde een hand door mijn warrige haren en pakte nog een blikje kattenvoer mee, voor ik in mijn vans schoot en naar de kelders slofte met Lucy in mijn kielzog. Onder het wandelen kreeg ik een berichtje van Cale, die me wel zorgen deed maken. Ik was alleen niet in mijn kamer en wist niet wie daar allemaal nog was. Ik stelde nog voor om in de jongens wc te wachten op hem, maar dat wilde hij niet. Toch leek hij wel te willen praten. Na enig heen en weer geDM, was ik iets geruster, maar niet gerust genoeg om het te laten liggen tot na alle lessen. We besloten na de les af te spreken in zijn kamer. Ik vroeg hem nog niets doms te doen terwijl hij daar alleen was, voor ik toch echt naar de les ging, niet geheel gerust, maar genoeg om ongeveer op te kunnen letten. Ik was gelukkig nog op tijd voor de les, en net op tijd om een kom cornflakes en een glas water op tafel te toveren en het blikje kattenvoer voor Lucy te openen voor de docent begon met zijn praatje. Ik luisterde maar half en at rustig mijn ontbijt. Amortensia klonk voor iedereen leuk, maar voor een jongen die de avond ervoor een hele slechte ervaring heeft gehad met liefde, was het een stuk minder aantrekkelijk, en nog minder om ermee in koppels te werken. Ik bleef maar gewoon mijn ontbijt eten, net als mijn kat, die ook wat van mijn water oplikte. Het maakte me op dit moment echt geen zak uit wie mijn partner werd, zolang het Blake maar niet was. Ik aaide met mijn vrije hand wat door de lange haren van Lucy, die ik vanmiddag eens goed moest uitborstelen. Ik zou het tijdens Potions doen, maar ontbijten en mijn kat borstelen was wel veel voor een les, zelfs al vond ik echt geen zak aan dit vak.

---

Bowties were never Cooler

Caspian Foxx Zachariah

| Ravenclaw | Angry about yesterday | Wanting revenge |

Ochtend. De zon schijnt lichtjes op mijn ontblootte bovenlijf en gezicht. De dekens zijn langs mijn benen van het bed afgevallen. Die trap ik altijd weg in mijn slaap. Met een zachte grom breng ik mijn hand naar mijn gezicht en wrijf er over. Daarna rek ik mij lang uit, nog geen zin om mijn ogen te openen. Mijn oogleden zijn rood waardoor ik weet dat de zon fel is en ik voel de stralen op mijn huid. School… Ik tast met mijn rechterhand naar mijn telefoon op het nachtkastje. Ik open voorzichtig mijn ogen, waarna zonlicht mij fel begroet. Ik grom, draai mijn lichaam naar de andere kant en open weer mijn ogen. De zon staat nu op mijn rug en ik heb minder moeite met mijn ogen open te houden. Ik open twitter en scrol langs de berichten. Mijn oog valt op enkele tweets die ik gister heb getweet. Oh god, dat was ik bijna vergeten. What the hell? Ik weet niet wat er precies gister was gebeurd, maar het zal iets te maken hebben gehad met irritante pranksters die denken leuk te zijn. Als iemand, wie dan ook in deze enorme school, ook maar één kleine opmerking er over maakt of ook maar dénkt grappig te zijn, krijgt er van langs. Ik heb geen zin in plagerige opmerkingen. Wie dat doet, mag blij zijn te overleven. Ik krijg een DM van Eris, waardoor ik me weer herinner wat we gister allemaal hebben besproken. Ze is net zo gefrustreerd als ik, volgens mij. Ik heb honger, en ik heb niet heel veel tijd meer over. Daarom bedenk ik dat ik maar eens uit bed moet gaan en moet opschieten. Ik kom overeind, rek me nog een keer uit en loop naar de badkamer. Of ik ben de eerste, maar gezien de tijd lijkt me dat sterk, of de laatste, wat me waarschijnlijker lijkt. Ik heb gisteravond gedoucht en hoef nu dus alleen mijn gezicht te wassen. Aandachtig strijk ik langs mijn wang en besluit niet te scheren. Dit kan prima. Mijn haar moet nog wat in model gebracht worden en met wat hulp van mijn magie zorg ik dat het zo blijft zitten zoals ik wil. Ik loop terug naar mijn bed, pak uit mijn koffer mijn kleren. Eenmaal aangekleed vind ik mijn standaard geurtje, die me nooit zal vervelen. Deze doe ik op. Ik pak mijn telefoon en tas en loop snel de leerlingenkamer uit. Eenmaal beneden zie ik dat ik nog tien minuten kan verspillen aan ontbijten en dat zal ik zeker nodig hebben. In de Great Hall loop ik regelrecht naar de Ravenclaw tafel, ga naast een willekeurig persoon zitten en pak eerst koffie. Zorgvuldig laat ik het zwarte goud in mijn kop stromen. Maar ik ben nu waakzamer dan gister. Ik ruik er aan en gelukkig ruik ik niet dezelfde aparte geur van gister. Heel voorzichtig neem ik een slok, maar er is niets mis mee. Het zou wel heel zielig zijn als ze dezelfde ongelooflijk kinderachtige grap twee dagen achter elkaar zouden uithalen, maar je weet maar nooit met mensen hier. Nadat ik twee koppen koffie en wat eten heb gehad, pak ik zonder iemand ook maar een blik te schenken mijn tas weer en loop de zaal weer uit, op weg naar Potions.
Eenmaal in het lokaal vind ik een tafel ergens achterin en ga hier zitten. Ik zet mijn tas op de stoel naast mij voor het geval een of andere sukkel denkt naast mij te kunnen zitten en wacht op Eris. We zouden tijdens deze les een wraakplan opzetten voor wie ook maar ons zo heeft laten handelen gister en daar heb ik behoefte aan.

DM Caspian/Eris;
Klik
Klik

[ bericht aangepast op 12 april 2015 - 12:31 ]

---

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Dorian Arcelin Kasai
"Dora"
Slytherin || Keeper || Needs to hurry the fuck up
"How many times can a heart be crushed before it breaks?"

Ik wil net mijn ogen weer dichtdoen om in slaap te vallen als Fae de kamer binnen stapt.
'Niet kijken hoor,' zegt ze. Ik frons lichtjes naar haar en sluit dan mijn ogen weer. Het duurt enorm lang en ik hoor alleen maar wat gerommel, als ik mijn ogen uiteindelijk open zie ik dat ze naakt voor haar kast staat. Snel sluit ik mijn ogen weer en draai ik me om. Na een tijdje ploft ze op het bed en kreun ik zachtjes terwijl ik me omdraai. Ik voel er absoluut niks voor om op te staan.
'Dus, was het voor herhaling vatbaar?' grinnikt ze. Mijn mondhoeken krullen omhoog en ik open mijn ogen. 'Ondanks het bezoek van je.. grote kleine vriend?' Ik geef haar een plagend duwtje en knik dan.
'Ja... ja dit was echt gezellig, we moeten vaker movies night doen,' zeg ik met mijn schorre ochtendstem. Fae kijkt op haar telefoon en port me dan in mijn zij. Een hoog geluidje verlaat mijn mond en ik duw haar weg.
'Nee, Fae niet doen!'
'Uit bed, jij! Opschieten! Opschieten! Opschieten!' zegt ze terwijl ze over me heen hangt.
'Ugh Fae, je maakt me nat,' lach ik terwijl ik onder haar uit rol en met moeite overeind kom. Ik rek me uit en ga dan opzoek naar Skanks die nog steeds ergens ligt. Uiteindelijk vind ik hem onder het bed op een stapeltje van Fae's kleren. Ik lach zachtjes en zet hem op Fae's schoot waarna ik mijn kleren pak die ik gister meegenomen had. Ik trek mijn shirt uit en schop mijn broek vervolgens onhandig uit, waarna ik lachend richting Fae twerk terwijl ik mijn broek aan trek. Ik loop naar de badkamer waar ik mijn mond spoel en een hand door mijn rommelige haar haal voordat ik mijn blouse oppak en die rustig dichtknoop.
'Ik ben bijna klaar om te gaan, alleen nog mijn stropdas,' mompel ik met mijn stropdas in mijn mond terwijl ik het laatste knoopje dichtknoop en mijn blouse in mijn broek stop.

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.