[RPG] A Modern Marauders Story [Speeltopic] [2] - Speeltopics

[ bericht aangepast op 7 sep 2015 - 9:52 ]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Lily Evans || Gryffindor || Prefect || KISSING JAMES FREAKING POTTER! *sings* "I'ts James freakin' Potter"

Ik was Gwen echt dankbaar, ze was echt één van de beste vriendinnen ooit. Ik was echt dol op zowel haar, als Mary, als Marlene. Ik zou ze voor geen goud willen missen. Ik hoopte dan ook dat als we samenwerkten, met Potter en Black er ook bij, dat we met een oplossing zouden komen en die achterbakse klootzakken eens lieten zien wie hier nou de echte heks was. Normaal was ik helemaal niet wraakzuchtig ingesteld en ik was dan ook niet zover doorgeslagen dat ik van plan was domme dingen te doen, maar ze zouden hoe dan ook hun straf krijgen en ze zouden zelf hun misdaden op gaan biechten. Ik zou ze tot het uiterste drijven. Ze zouden smeken dat ze nooit hadden bestaan. Alles natuurlijk op volledig legale manier. Nou, misschien dat ik er wat schoolregels mee zou overtreden, maar dat was niet mijn grootste zorg op het moment. Er waren belangrijkere dingen in het leven dan regels. Dat had ik onderhand wel doorgekregen. Mijn blik ging even over Gwen die niet bepaald veel losliet over de situatie tussen haar en Black, wat mij toch wel zorgen baarde. Vooral toen ik erachter kwam dat de jongeman zelf zijn gevoelens niet helemaal op een rijtje meer had, hoewel, het bleek dat hij dat eigenlijk nooit had gehad. Hij negeerde gewoon alles en was van plan nooit verliefd te worden. Ergens maakte dit mij eigenlijk een beetje boos, want Gwen was wel één van mijn beste vriendinnen, maar ik had beloofd niet boos te worden. Bovendien zei alles in mij dat Badass Rebel misschien niet het ultieme stel was.
Ikzelf was ondertussen van het bed met alle boeken verplaatst naar de bank voor het haardvuur in de leerlingenkamer. Tijdens dit alles hadden Potter en ik namelijk alles weer uitgepraat en eigenlijk wilde ik maar één ding: bij hem zijn. Het was ontzettend vreemd en misschien kon hij mij bozer krijgen dan wie dan ook, maar hij had mij in de afgelopen twee dagen al meer laten lachen dat ik de gehele vakantie had gedaan en eigenlijk was hij de enige die mij blij en zorgeloos kon laten voelen op het moment. Het was opmerkelijk wat voor transformatie hij doorgaan was. Het kon natuurlijk ook aan mij liggen, maar hij was lief, aardig en behulpzaam nu. Zo had ik hem de afgelopen vijf jaar amper gezien en het deed mij goed. Bovendien zorgde het er ook voor dat het mij op ging vallen wat voor goede eigenschappen hij eigenlijk had en hoe knap hij eigenlijk was. Natuurlijk, ik was niet blind geweest de afgelopen jaren, maar ik was er gewoon nooit zo gevoelig voor geweest. Zijn innerlijk en zijn gepest maakte hem van top tot teen lelijk voor mij. Het verpeste hem. Echter was daar nu geen spoor van te bekennen en ik was dan ook blij toen hij eindelijk, met natte haren en al, de leerlingenkamer in kwam gelopen. Ik merkte hoe mijn hart een slag oversloeg en kon de grijns niet van mijn gezicht houden. Ik kwam overeind van de bank en besloot, na wat grappen op whapp, dat ik het hele zoen-idee toch niet zo'n goed idee vond. Misschien dat ik Potter graag plaagde en daardoor niet zo onschuldig leek, maar dit soort dingen maakten mij altijd zenuwachtig en onzeker. Iets wat ik nooit graag liet zien en daarom diep verborg. Ja, ik had wel eens eerder gezoend, maar dat was al weer een tijdje geleden en ik had maar één iemand in mijn hele leven gezoend. Nou was ik ook nog maar zestien en... oh ik dacht hier echt veel te veel over na.
We liepen richting de toiletten van Moaning Myrtle om Mavi daar op te halen. Ik was liever in de leerlingenkamer gebleven -na een heel verkeerd spelletje truth or dare met Black had ik een abnormaal hoge paardenstaart in die helemaal niet lekker zat en ik droeg slechts een veel te blote pyjama en een sweater, maar Mavi had hulp nodig en niemand anders leek te reageren. Nou, op Gwen en Dorian na dan, maar Gwen gaf Dorian op het moment danslessen en eigenlijk wilde ik dat niet verstoren. Het was misschien heel fout maar diep in mijn hart wist ik dat Gworian en Wolfstar om ze maar even bij hun zogenaamde "shipnames" te noemen toch echt betere combinaties waren. Vooral omdat ik steeds meer begon te vermoeden dat Black wel degelijk gevoelens had voor Remus, die zijn gevoelens voor Black had toegegeven.
Omdat ik het koud kreeg door het gebrek aan schoeisel en een normale broek, ik pijn aan mijn zij had en ik toch ook best moe was nog steeds, liet James mij op zijn rug. Ik protesteerde eerst wel, omdat hij een beroemde Quidditch speler wil worden en ik zijn rug niet wil verpesten, maar ergens had hij ook wel een punt dat hij sterk genoeg was en ik veel te licht. Nou ja, veel te. Dat viel ook nog wel mee, maar voor een meisje van mijn leeftijd was ik in ieder geval zeker niet zwaar. Ik had mijn armen stevig om zijn nek en drukte mijn hoofd tegen hem aan. Ik kon zo wel prima in slaap vallen, maar richtte mij op de gesprekken op mijn telefoon om dit niet te doen. Ik had echt geluk dat het zo regende buiten, want hierdoor rook Potter als zijn heerlijke zelf en niet naar van die vieze stinkrook: een prima reden overigens om hem niet meteen te zoenen. Dat zou het namelijk flink verpesten: vieze rooksmaak.
Uiteindelijk reageerde dan eindelijk iemand anders op Mavi's problemen, namelijk Frankie haar tweelingzus. Omdat ik al onwijs moe was en het allemaal eigenlijk ook een beetje zat was, plus dat Potter zijn tanden wilde poetsen zodat er geen reden meer was om niet te zoenen -lol hoe hopeloos- vertrokken wij dus weer terug richting de leerlingenkamer. Dit verkleinde de to do list tot slechts nog het fixen van Black zijn telefoon, omdat hij gestalkt werd door zijn vreselijke moeder. Ik kon dat mens ondertussen wel wurgen. Black was gebroken, daar waren we ondertussen achter, en dat was voornamelijk haar schuld. Hij verdiende lieve zorgzame ouders. Ik probeerde dan ook maar te benadrukken dat wij zijn familie waren en niet die achterlijke zuiverbloedige narcisten die zichzelf de familie Black noemden. Naar mijn idee was slechts Black degene die die hoogstaande naam verdiende. Eikels.
De gesprekken tussen Potter en mij die mijn hoofd licht wazig maakten en mij vlinders in mijn buik bezorgden gingen ondertussen door en uiteindelijk begon ik mij af te vragen of ik niet puur toevallig mijn lievelingskleur in Potters ogen had gezien. Ik kreeg hem zo ver dat hij mij uiteindelijk neer zette en ik in zijn ogen kon kijken. in eerste instantie was het volledig wetenschappelijk verantwoord, ik wilde gewoon weten welke kleuren ze allemaal hadden, maar nu ik zo dichtbij hem stond en in zijn poelen van bruinachtig goud staarde, raakte ik volledig de weg kwijt. Het was een prachtige combinatie van allerlei warme kleuren die mij aan herfst, warmte, kaneel en veiligheid deden denken. Het was prachtig, híj was prachtig! Ik merkte dat ik de neiging had om naar voren te leunen, maar een whapp van Black bracht mij terug naar de werkelijkheid. Ik verbak het moment abrupt en we vervolgden onze wandeling. Ik liep ondertussen weer zelf en had het nog steeds koud, maar ik kon op zich wel zelf blijven lopen. Door het hele soulmate gesprek aan de hand van patronussen voelde ik mij lichtjes zenuwachtig worden en hield dan ook braaf mijn ogen op het scherm van mijn mobiel gericht, tot het moment dat Potter begon over mijn kus op zijn wang van gisteren.
'Je wilt er dus nog één hè,' zei ik lachend en trok hem aan zijn stropdas iets naar beneden zodat ik met mijn lippen bij zijn wang kon. Ik had hier helemaal geen problemen mee. Het was onschuldig, zijn huid was ontzettend zacht en hij werd er blij van. Uiteindelijk bleek dat hij er wel honderd zou willen en dus bleef ik stilstaan om voorzichtig kusjes op zijn wangen te plaatsen. Ik telde niet echt en keek af en toe op mijn mobiel om daar wel op alles te blijven reageren. Ik kon zo wat mij betreft wel uren blijven staan. Echter werd ik wel een beetje zenuwachtig, toen Potter mij weer zover probeerde te krijgen om hem te zoenen. Ik draaide er hierom een beetje omheen. Ik had ontzettend de neiging om hem te kussen, daar niet van, maar straks was het niet perfect! Straks deed ik iets niet goed! Ik dacht voor dit soort dingen gewoon veel te veel na.
Ik grijnsde toen Black mij hielp om Potter weer een beetje te pesten, hoewel die natuurlijk ook wel doorhad dat ik hem kusjes gaf en niet Black. Opeens stopte Potter mij door mijn gezicht vast te nemen in zijn grote warme handen. Ik fronste, had ik iets verkeerd gedaan? Waren we nu al bij de honderd? Zo snel? Ik wilde mijn mond openen om te vragen wat er in Merlijns naam aan de hand was, maar hier werd ik van weerhouden, toen er plots een paar lippen voorzichtig op de mijnen werden gedrukt. Voor mijn gevoel leek de tijd even compleet stil te staan. Ik merkte hoe mijn hart hier compleet geen rekening mee hield en als een razende tekeer ging. Vanaf mijn lippen verspreidde een explosie van vlammen en tintelingen door mijn lichaam. Als vanzelf sloot ik mijn ogen en liet mijn handen op zijn borst rusten, terwijl ik gewillig terug kuste. Mijn besef van plaats en situatie leken volledig te zijn vervaagd. Het enige wat mijn hersenen registreerden was het geweldige gevoel dat dit met zich meebracht, verslavend haast was het om zijn lippen op de mijnen te voelen. Ik merkte hoe zijn handen door mijn haren gingen drukte mij iets dichter tegen hem aan.
Veel te vlug naar mijn idee verbrak Potter de kus. Ik haalde mijzelf weer naar de werkelijkheid door met mijn ogen te knipperen en probeerde niet te letten op het gemis dat ik voelde, nu Potter de kus had verbroken. Mijn blik ging naar het elastiekje dat eerder nog in mijn haar had gezeten en raapte het snel op om het om mijn polst te doen. Ik vermeed Potter zijn blik hierdoor ook meteen. Het was naar mijn idee echt geweldig geweest, beter dan ik mij kon herinneren. Had het ooit zo gevoeld om met mijn vakantievlam te zoenen? Nee toch? Echter was ik bang dat dat voor Potter net zo was. Stel dat hij mij zoenen helemaal niet zo leuk vond. Ook al was het maar een kus geweest. Niks meer, het betekende voor mij heel veel. Het was perfect.
'Smaak ik naar rook?' drong zijn stem plots tot mij door en noodgedwongen keek ik hem nu aan. Ik merkte dat hij een glimlach op zijn gezicht had en dat zijn wangen ietwat rood gekleurd waren. Ik schudde mijn hoofd en beet op mijn lip, terwijl ik mijn blik op mijn blote voeten richtte die nu opeens ontzettend interessant waren.
'Nee, helemaal niet...' mompelde ik en vond de moed om hem aan te kijken weer terug. Ik was echt veel te verlegen en ongemakkelijk voor dit soort dingen. Het paste helemaal niet bij mij en het liefst zou ik dapper genoeg zijn geweest om hem gewoon meteen weer te kussen. Het was een verslavend gevoel en ik had nu al last van afkickverschijnselen. 'Het was perfect,' sprak ik daarom naar alle eerlijkheid. 'Althans, voor mij dan.' Ik merkte dat mijn wangen nu ook begonnen te gloeien en glimlachte voorzichtig terug naar hem. 'Het liefst zou ik je meteen weer zoenen.' Ik sloeg mijn hand voor mijn mond. Het was er uit voor ik er erg in had. Een zacht lachje ontsnapte mijn lippen, toen ik mij bedacht dat het zo erg nog niet eens was. Wie wilde er nu niet zoenen met James Freaking Potter?

Happy Birthday my Potter!

Spoiler alert: you will save yourself

#dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

#dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman

“A queen will always turn pain into power.”

“A queen will always turn pain into power.”

#dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

[ bericht aangepast op 4 april 2015 - 0:11 ]

I just caught the wave in your eyes

“A queen will always turn pain into power.”

#dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman

[ bericht aangepast op 4 april 2015 - 14:16 ]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.