[MSV] All I Want For Christmas... || O1 - Speeltopics

~ Girls
Cadence "Cadie" Alejandra Aveiro-Garcia ~ Orton
Lily Dawson ~ WhereITold
Isabelle "Belle" de Blasio ~ Sempre
Isilde Mira Haddock ~ Keynes
Chasey Phoebe Wedge ~ Gently
Emily June Hale ~ TheHangingTree
Diony Milgryn ~ DecemberRain
Joy Fields ~ GusWaters
Paris Reese Munoz ~ suprisebitch
Jacelyn Amelia Deveraux ~ Sangster

~ Boys
Tyler Keith Santiago ~ Orton
Evrest ~ Orochi
Nathan Matthew Jones ~ NoStranger
Christopher `Chris` Taylor Campbell ~ Gently
Jake Julian Harrington ~ Catesbeianus
Antoine D'Ablaing ~ GusWaters

~ Regels
- Gebruik goede ABN
- Bestuur niet andermans rollen
- Hou al je rollen actief!
- Geen Mary Sue's en Gary Stu's. Iedereen heeft imperfecties!
- Blijf actief! Ik wil niet dat dit binnen drie dagen dood is!
- Alleen ik (Orton) maak de topics aan. Als ik op het moment offline ben wil ik een linkje in mijn GB!

~ Begin
Het is 's avonds rond half acht. Alles is sinds het begin van december nog steeds prachtig verlicht en overal zijn mensen op straat.
Wat jouw personage aan het doen is, mag je natuurlijk zelf weten. Anderen ontmoeten is nog altijd niet verboden ;]

[ bericht aangepast op 22 dec 2014 - 19:11 ]

---

El Diablo.

Belle was weggegaan. Was Antoine dan zo een slecht gezelschap want hij had haar al zeker een half uur niet meer gezien. En hij wist dat je soms irritant lang op je koffie moest wachten maar zeker geen half uur. Hij zuchtte en bestelde nog een warme chocolademelk.

---

Ik wil vrij zijn zoals de wind

Chasey liet een onschuldige grijns zien, het viel blijkbaar toch op hoe aangeslagen ze is. Ze zag dat Thomas nog meer bestelde en deed zijn voorbeeld na, ze was toch al dronken dus waarom niet meer?
"Ik ben twintig," zei ze met een benauwde stem. Buiten te koud, binnen te warm. Chasey haalde snel haar hand door haar blonde lokken en bond er een slordige knot van op haar hoofd.
"Hoe oud ben je en wat doe jij zo in je leven, behalve shotjes?" Grijnzend half-levend en half-dood keek ze hem aan. Ze voelde zich niet lekker, maar denken kon ze nog redelijk.
Chasey nam nog een shot en het brandende gevoel gleed door haar keel.

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

Ze was een jaar ouder dan hij, Thomas grijnsde om de manier waarop Chasey naar hem grijnsde. ''Gaat het nog?'' Vroeg hij terwijl hij het om zich heen nu ook wel iets voelde draaien. ''Ik ben negentien en behalve shotjes doe ik niks, ik studeer niet en ik werk niet,'' vertelde hij. Hij schaamde zich er niet echt voor maar erg fijn om te vertellen vond hij het ook niet. Hij legde twee briefjes van tien op de bar en keek haar toen aan. ''Ik ben eigenlijk niet zo een prater,'' zei hij half lachend.

---

Everything is illuminated by the light of our past.

Met haar hand ging Chasey even langs haar slapen, gezien ze een beetje duizelig begon te worden. "Behalve dat alles draait, gaat het wel," kreunde Chasey. Die stomme alcohol leek de wedstrijd tussen verstand en lust makkelijk te winnen met lust.
Mhm, negentien - een jaar jonger als Chasey zelf. Ze zag hoe hij geld op de tafel legde, voordat hij z'n hand kon terugtrekken van de bar - legde Chasey haar hand op de zijne. Chasey haalde een briefje van 20 uit haar zak en legde die op de bar, voordat ze het geld langzaam aan Thomas terug gaf.
"Dan hebben we iets gelijk," antwoordde ze daarna op het niet-graag-praten.

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

Jacelyn keek het meisje verontwaardigd aan, waarna ze afkeurend met haar hoofd schudde. Ze had zelf een hekel aan zwervers en op het moment kon ze er geen aankijken, het werd misschien een beetje teveel voor haar. Jace keek naar de jongen naast het meisje en liet een sarcastische glimlach zien. Voordat ze nog kon antwoorden op de twee, werd ze ruw onderbroken door het meisje. Ze keek met opgetrokken wenkbrauwen naar het meisje die na haar uitbarsting wegliep. Jace zuchtte en wreef kort in haar handen. ''Zo kom je dus ook niet verder in het leven. Geen wonder dat jullie hier nog buiten rondlopen..'' mompelde ze.

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Thomas keek op bij het voelen van haar hand op de zijne en een kleine, zachte lach verliet zijn lippen. Als zij het wilde betalen, prima. Zijn hand ging nu door haar haar, ''waar slaap jij vannacht?'' Hij had niet het gevoel dat ze thuis zou komen met die bezatte kop van haar, als ze wilde mocht hij namelijk ook bij haar slapen als het bij slapen bleef. . .

---

Everything is illuminated by the light of our past.

Chasey keek recht in de ogen van Thomas, toen hij z'n hand op haar - haar legde. Ze opende haar mond, maar die viel al snel weer dicht bij Thomas' vraag.
"Euhh.." Ze wist totaal niet wat te zeggen op deze vraag, een zuchtje verliet haar lippen. "Wat nou als ik met jou meega?" Antwoordde Chasey uiteindelijk vrolijk, iedereen hoorde vrolijk te zijn - vond ze.
"Natuurlijk logisch, want jij hebt me hierin gebracht dus breng je er me weer uit - Thomas." Zei ze hikkend van de lach.

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

Belle was om zich heen aan het kijken toen ze opeens op de grond een telefoon zag liggen. Wat verbaasd raapte ze hem op en wilde naar de bar lopen om hem als gevonden op te geven, tot ze zag dat er een naam in het leren hoesje was gegraveerd.
Met sierlijke letters stond er 'Christopher Taylor Campbell' op geschreven en een zucht verliet Belle's mond terwijl ze haar spullen pakken.
Eens kijken of ze de blaaskaak nog kon vinden, bedacht ze bij zichzelf, terwijl ze naar buiten liep om hem te zoeken.

---

When time and life shook hands and said goodbye.

Langzaam en geërgerd liep Chris door de menigte. Waarom was hij überhaupt op het idee gekomen met Kerstmis door de stad te lopen?
Hij schudde zijn hoofd en haalde er vervolgens snel zijn hand door.
Dat meisje, Isabelle, had hem de hele dag verpest. Grote mond, onbeleefd en verdomd mooi. Alweer schudde Chris zijn hoofd, ditmaal met een grijnsje.
Hij moest nog een belletje doen aan een oude vriend van hem, een oude klant - van de drugshandel. Z'n hand gleed in de zak van zijn dure jeans, maar hij voelde niet de Iphone. Shit. Al wat panischer zocht hij i de zak van zijn jas erna, ook niet.
Hij wierp een blik achterom; het café. Met snelle passen duwde hij de mensen weg en liep met grote passen terug naar het café.

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

Het was wat lastiger om door de massa heen te komen dan Belle had verwacht, bovendien baalde ze als een stekker dat ze de kou in moest. Waarom had ze ook al weer besloten dat ze hem ging vinden? Had ze niet beter in het café kunnen wachten tot hij zelf erachter zou komen?
Maar nee, Belle stond al buiten en met haar tassen met cadeaus in haar linkerhand probeerde ze zich een weg door de mensen te duwen.
Ze werd echter omver gelopen waardoor ze achterover viel, maar gelukkig kon ze iemand vast grijpen voor ze lang uit op de grond was gevallen.
Goh, dat was beschamend geweest, bedacht ze bij zichzelf terwijl ze recht ging staan en de voorbijganger wilde bedanken, tot ze zag wie het was.
"Ah, naar jou was ik op zoek!" Zei ze enthousiast terwijl ze de sneeuw van zichzelf afklopte.

---

When time and life shook hands and said goodbye.

Joy zag dat de jongedame nog iets zei maar ze hoorde het niet meer en misschien was dat best. Ze wou het ook helemaal niet meer horen.
De andere jongen had ze daar nu wel alleen laten staan maar ze zou hem op een andere keer nog wel eens tegenkomen. Kwaad liep ze weg terwijl ze haar gescheurde mantel nog wat beter over zich heen probeerde te trekken om het minder koud te hebben. Haar ogen werden aangetrokken door de warme koffiebars waar vele mensen aanwezig waren. Toen zag ze twee personen. Ook rijk, dat kon iedereen zien.
'Jullie zouden niet eens een dag op straat overleven!'. 'Wij zijn tevreden met warmte, iets simpel en jullie gewoon helemaal met niets meer!', schreeuwde ze tegen de twee. Zij hadden duidelijk dure kledij met onnodige accessoires. Het kon haar niet schelen dat iedereen haar kon horen roepen, dat ze het maar even konden horen en misschien konden beseffen dat niet iedereen het zo geweldig had als hen. De politie kon haar woorden en uitroepen misschien ook wel horen maar het kon Joy niets meer schelen.
Op zo een momenten vond ze het verschrikkelijk dat ze Joy heette want er was weinig plezier en vreugde op dit moment in haar leven.
(Misschien kan Chris of Belle of allebei reageren)

[ bericht aangepast op 26 dec 2014 - 19:31 ]

---

Ik wil vrij zijn zoals de wind

?"

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

Joy voelde zich gekwetst toen de man haar dom kind noemde. Ze had nooit de kans gekregen om iets te echt te kunnen leren. Ze was een zwerver en ze zag er ook zo uit dat wist ze maar al te goed. Ze kreeg maar af en toe geld van mensen laat staan dat iemand haar zou aannemen om er te komen werken.
'Als ik het kon had ik het al lang gedaan!'
'Maar jullie rijke stinkerds, geven me niet eens de kans', siste Joy er achterna terwijl ze even tegen de man duwde. Ze wist niet goed wat ze er mee wilde bereiken maar het voelde goed toen ze het deed.

---

Ik wil vrij zijn zoals de wind

Isabelle fronste bij zijn opmerking, maar haar gezicht betrok al helemaal bij zijn geroep naar een meisje verder op. Ze dacht aan de mobiel die ze in haar jaszak had en glimlachte toen.
"Oh, ik wilde je je mobiel terug geven." Zei ze waarna ze zijn mobiel omhoog hield. "Maar ik wil eerst mijn excuses aan dat meisje aanbieden, ze kan er ook niks aan doen dat jij een grote hoop negativiteit bent."
Ze wist dat het een gevaarlijke man was, dat had ze inmiddels wel door, maar ze vond hem grappig om een discussie met hem te voeren.

Belle stopte de mobiel weer in haar zak en keek hem toen strak aan waarna ze naar het meisje toe liep.
"Het spijt me, zo bedoelde hij het niet," was wat ze zei maar ze stopte. "Of eigenlijk, zo bedoelde hij het waarschijnlijk wel, maar goed, dat zegt meer over hem dan over jou."
Een vriendelijke glimlach gleed over haar gezicht terwijl ze het meisje goed bestudeerde. Ze was knap en voor iemand met weinig geld had ze zich prima weten te kleden wat Belle op een idee bracht. "Ah, een kans. Nou, het is kerst, dus voor deze ene keer geef ik je graag een kans."
Zonder aandacht aan Christopher te besteden die waarschijnlijk achter haar stond te tieren begon ze in haar tas te rommelen waarna ze een kaartje tevoorschijn haalde.
"Dit is mijn telefoonnummer, ik heb misschien wel iets voor je."

---

When time and life shook hands and said goodbye.

Thomas lachte en keek kort naar Dylan die al helemaal geen aandacht meer aan hem schonk, ''met mij mee?'' Herhaalde hij haar vraag. ''Dat is wel zo eerlijk ja, ik hoop niet dat je het erg vindt om een bed te delen,'' zei hij met een lichte grijns voordat hij opstond. Het was nog niet erg laat maar thuis had hij ook nog wel wat te drinken en was chasseur best interessant als ze dronken was.

---

Everything is illuminated by the light of our past.