[MSV] All I Want For Christmas... || O1 - Speeltopics

~ Girls
Cadence "Cadie" Alejandra Aveiro-Garcia ~ Orton
Lily Dawson ~ WhereITold
Isabelle "Belle" de Blasio ~ Sempre
Isilde Mira Haddock ~ Keynes
Chasey Phoebe Wedge ~ Gently
Emily June Hale ~ TheHangingTree
Diony Milgryn ~ DecemberRain
Joy Fields ~ GusWaters
Paris Reese Munoz ~ suprisebitch
Jacelyn Amelia Deveraux ~ Sangster

~ Boys
Tyler Keith Santiago ~ Orton
Evrest ~ Orochi
Nathan Matthew Jones ~ NoStranger
Christopher `Chris` Taylor Campbell ~ Gently
Jake Julian Harrington ~ Catesbeianus
Antoine D'Ablaing ~ GusWaters

~ Regels
- Gebruik goede ABN
- Bestuur niet andermans rollen
- Hou al je rollen actief!
- Geen Mary Sue's en Gary Stu's. Iedereen heeft imperfecties!
- Blijf actief! Ik wil niet dat dit binnen drie dagen dood is!
- Alleen ik (Orton) maak de topics aan. Als ik op het moment offline ben wil ik een linkje in mijn GB!

~ Begin
Het is 's avonds rond half acht. Alles is sinds het begin van december nog steeds prachtig verlicht en overal zijn mensen op straat.
Wat jouw personage aan het doen is, mag je natuurlijk zelf weten. Anderen ontmoeten is nog altijd niet verboden ;]

[ bericht aangepast op 22 dec 2014 - 19:11 ]

---

El Diablo.

Isilde was veel luxe gewend en je had veel nodig om indruk op haar te maken – maar dit; dit had ze niet verwacht. Het was enorm mooi. Tyler deed een uitspraak – Spaans, gokte Isilde. Ze snapte de uitspraak niet helemaal, maar het betekende vast iets als "mijn huis is jouw huis", al wist ze het niet zeker. Zelfs voordat de verwarming uitstond was het hier al warmer dan buiten en in het korte jurkje dat ze aanhad was Isilde hem daar erg dankbaar voor. “Dus,” zei ze daarna. Ze kende deze jongen eigenlijk nog maar net. “Waarom zo’n groot penthouse als je in je eentje bent?”

Hij gooide zijn jasje met een handige boog op een stoel. Toen hij haar vraag hoorde lachte hij even. Ze had gelijk, hij zou makkelijk kunnen leven in een klein appartement. Als hij echt vaak alleen was tenminste. Er waren vaak wel wat vrienden van hem uit een andere stad, dan was het vooral handig dat ze konden blijven zonder dat ze gelijk een hotelkamer moesten huren. 'Well... Het is een mooi verblijf..' begon hij. Hij moest er niet aan denken om te verhuizen. 'En het is handig als er mensen uit andere steden naar New York komen. Velen haten hotels, weetje.' zei hij. Hij liep de keuken in en opende de koelkast. 'Wil je wat drinken?' vroeg hij vanuit de keuken.

---

El Diablo.

Ze stemde toe om wat warms te halen, waarbij ze zelf wat brood aanbood. Hij pakte twee sneetjes brood, Evest wilde niet dat hij gudig was om het nemen van andermans eten.
Hij stopte dat in zijn gescheurde broekzak. 'Laten we dan een kraampje vinden voor warme dranken,' stelde hij voor en liep van de vuurkorf vandaan de straat in. Zacht rekende hij uit wat hij verder kon doen met het geld.
Hij was te jong om er alcohol mee te kopen, hij wilde kijken of hij eten kon kopen dat voor een grote tijd houdbaar was. 'Hoelang leef je al op straat?' vroeg Evrest aan het meisje. Hij moest echt eens haar naam vragen, maar hij durfde niet.

---

Vampire + Servant = Servamp

Joy hield haar schouders op. Ze wist eigenlijk niet hoe lang ze op straat leefde. 'Lang', antwoordde ze dan maar. 'Te lang'.
Dat was de waarheid. Ze leefde al te lang op straat. Ze wist niet vanaf wanneer waardoor ze er vanuit ging dat ze hier misschien wel haar hele leven had gewoond. Het klonk best zielig nu ze het zo zei. Bovendien was ze nog maar zeventien en nu was ze dit leventje al beu. Dit ging ze niet volhouden tot ze tachtig was dat was zeker. Joy keek naar alle drankjes die je hier kon kopen. Er stonden er vele tussen waar alcohol in zat. Ze dacht even na. Er waren zo veel mensen die dronken om te vergeten. Misschien moest ze dat ook eens proberen, dan zou ze haar hele miserabele leven hier kunnen vergeten. Er waren alleen twee problemen. Ze was nog geen achttien en ze had er niet genoeg geld voor. Anders had ze het meteen geprobeerd.
Joy sloeg haar mantel strakker om zich heen omdat de sneeuwvlokken talrijker waren geworden dan daarvoor.
'Bedankt', zei ze zacht om de jongen alvast te bedanken voor het warme drankje en voor het gesprek. Want ze moest toegeven dat het deugd deed om eens met iemand te kunnen praten die hetzelfde was als haar. Iemand die haar kon begrijpen want alle rijke mensen begrepen helemaal niets van haar leven.

---

Ik wil vrij zijn zoals de wind

Vermoeid wreef Belle met haar vingers op haar slapen terwijl ze door de winkelstraat liep. Ze had een lijstje in haar jaszak met daarop de cadeaus die ze moest halen en hoewel ze al de helft had kunnen afstrepen, vond ze dat het allemaal maar lang duren. Bovendien had ze de meest vervelende cadeaus voor het laatste bewaard, ze moest namelijk alleen nog iets zoeken voor haar vader, moeder en haar verloofde.
Bij het laatste woord trokken de rillingen over haar rug, ze had een hekel aan de man die haar ouders voor haar uit hadden gezocht. De ring die hij haar gegeven had was prachtig geweest, maar was desondanks in de prullenbak beland. Niet dat hij dat wist, aangezien hij toch geen aandacht aan haar besteedde.
Ze besloot de gedachten even aan de kant te schuiven, het was immers bijna kerst. Haar ogen gleden door de winkelstraat en bleven hangen bij een klein koffiebarretje. Ja, ze had wel zin in een lekkere cappuccino, bedacht ze bij zichzelf terwijl ze er naartoe liep.
Een belletje rinkelde toen ze binnenstapte, maar het geluid werd overstemt door geroezemoes. Het was druk, maar Belle was dol op de drukte aangezien het bij haar thuis daar aan ontbrak. Ze keek even rond en zag in de hoek Antoine zitten met een meisje.
Antoine kende ze slechts vaagjes, van sociale evenementen die ze beiden hadden bezocht. Ook hij kwam uit een zeer voorname familie en ze twijfelde even of ze bij hem zou aanschuiven. Ze vroeg zich af of het meisje zijn date was en zo ja, dan wilde ze hen het liefst niet storen.

(Ik hoop dat je het niet erg vindt dat ik het zo heb gedaan, maar ik dacht aangezien ze beide uit rijke families komen, is het niet raar als ze elkaar ooit eerder zijn tegen gekomen.)

[ bericht aangepast op 21 dec 2014 - 15:32 ]

---

When time and life shook hands and said goodbye.

Antoine keek even op toen hij zag dat er nog iemand had besloten dat het beter was in deze koffiebar dan buiten. Hij herkende het meisje en moest even denken op haar naam. 'Belle', zei hij toen hij haar naam weer herinnerde. 'Kom er bij'.
Hij kende Belle niet goed maar had haar al een paar keer gesproken. Bovendien kon hij wel wat gezelschap gebruiken en misschien kon zij er voor zorgen dat het andere meisje zich wat meer op haar gemak voelde want het leek wel alsof ze hem niet vertrouwde.

(Maakt niet uit, ik vind het prima zo)

[ bericht aangepast op 21 dec 2014 - 15:42 ]

---

Ik wil vrij zijn zoals de wind

[MT]

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Belle had haar cappuccino aan de bar besteld waarna haar verteld werd dat het zo klaar was. Ze knikte even en keek weer even de kant van Antoine op, om vervolgens op te merken dat hij haar ook gezien had.
Toen hij haar zei dat ze erbij kon komen zitten, twijfelde ze geen ogenblik. Het was namelijk ontzettend druk en ze verlangde ernaar om even te zitten. Bovendien kenden ze elkaar niet zo goed, wat betekende dat hij dit niet had gedaan als het meisje echt zijn date was geweest.
Dankbaar nam ze de cappuccino aan die ze al betaald had en liep naar het tafeltje toe waar de twee zaten.
"Bedankt hoor, het is hier zo druk dat ik bang was dat ik zo weer de kou in zou moeten als ik niet snel een plekje kon vinden." Zei ze met een lach terwijl ze plaatsnam.
"Ah, ik ben trouwens Isabelle," zei ze tegen het meisje dat bij Antoine zat.

---

When time and life shook hands and said goodbye.

Jacelyn liep met grote passen door de straten van New York, haar mobiel stevig tegen haar oor gedrukt terwijl ze een discussie had met haar vader over de telefoon. Een gefrustreerde zucht verliet haar lippen toen ze haar vader hoorde schreeuwen. Dit was ze onderhand wel gewend, maar ze werd er nog steeds moe van. ''Luister eens, ik wil niks te maken hebben met je zaken. Dat heb ik je echt al een miljoen keer verteld, maar natuurlijk wil je niet naar me luisteren. Ik ga niet nog een keer voor je onderhandelen, begrepen?'' Jace moest weer eens aanhoren hoe haar vader haar een hele preek gaf dat ze de beste onderhandelaar van de familie was en hij haar nodig had. Ze liep een Starbucks binnen, bestelde een Vanilla Latté en verliet de koffiezaak zodra ze haar bestelling in haar handen kreeg. De warmte van de koffie deed haar goed, maar ze liep vooralsnog met grote stappen. ''Ben je tevreden als ik zeg dat ik erover ga denken?'' Met die woorden drukte ze haar vader weg en met een zucht liep ze verder naar haar appartement.
      Haar vader was soms nogal opdringerig tegen haar en dat maakte haar nogal gefrustreerd. Ze nam een slokje van haar koffie en haalde diep adem. Even verderop zag ze twee zwervers samen, waardoor ze even met haar ogen rolde. Ze had een hekel aan zwervers, alleen maar omdat ze er door één werd achtervolgd toen ze zeven jaar oud was, bedelend voor geld. Jace keek de twee aan en trok haar wenkbrauwen op. ''Hebben jullie hier echt niks anders te doen?'' zuchtte ze.

[ bericht aangepast op 21 dec 2014 - 16:50 ]

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

(Ze kan misschien Joy en Evrest (zwervers) zien en even tegen hen uitvliegen omdat ze niet van zwervers houdt. Geen idee of dat zo is maar dan heb je al iets)

---

Ik wil vrij zijn zoals de wind

Isilde keek het grote appartement rond. Ze zou hier, in dit penthouse, vanalles kunnen doen zonder dat maar ook één iemand dat zag. Ze grijnsde lichtelijk bij de gedachte. Ze hoorde hem aan en liep wat rond door het appartement. Toen hij wat vroeg of zij wat wilde drinken antwoorde ze knikkend. “Ja, doe maar wat.” Zei ze. Het was een mooi appartement. Haar vader had haar vanalls gegeven maar toen zij vroeg om een eigen appartement – al was het maar een kleine – had hij zjin hoofd geschud. Die klootzak. Ze moest vanalles voor hem doen maar ze kreeg niets terug. Iets wat wel vaker gebeurde in de familie en waar Isilde nog steeds moeite mee had. Ze was niet zo goed in die spelletjes.

[Ik heb mijn post aangepast ^^]

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Tyler hoorde haar al snel en knikte kort. Hij pakte de grote fles cola die gelijk in handbereik stond en sloot toen de koelkast. Voor zichzelf pakte hij een fles Bourbon uit een van de kastjes. Het was een gewoonte. Een glas als hij thuis kwam. Hij kon goed tegen alcohol, dus heel erg was het niet voor hem. Hij schonk een glas cola in en voor zichzelf vulde hij een kleiner glas met de whiskey. Tyler zette snel de cola terug en liep toen de keuken uit met de glazen in zijn hand. Hij grijnsde even toen hij Isilde zag. 'En? Is het goed gekeurd?' zei hij met een grijns en vervolgens zette hij de glazen op tafel. Hij moest zo checken wat iedereen aan het doen was, maar dat kwam later wel.

---

El Diablo.

Joy keek op. Een jongedame, chique gekleed, stond iets verder op. Joy zuchtte bij het horen van de opmerking en woede borrelde op. Soms haatte ze rijke mensen zo enorm hard. En dit was een van die momenten.
'Het is niet omdat mensen zoals jij denken dat ze zich alles kunnen permitteren omdat ze rijk zijn dat wij hier niet mogen staan', antwoordde ze kwaad terug.

[ bericht aangepast op 21 dec 2014 - 17:12 ]

---

Ik wil vrij zijn zoals de wind

Evrest glimlachte kort. Hij haalde het briefje uit zijn zak en wilde net wat bestellen, als er een vrouw aan de overkant op hun af kwamen lopen. Evrest nam haar op als een rijke vrouw, zeker niet geheel tevreden dat ze hier rondhingen.
Het meisje waar Evrest nog steeds niet haar naam wist, sprak dat ze mochten staan waar we nu stonden
Evrest stopte zijn briefje terug in zijn zak.
'Mevrouw, het is koud en we willen gewoon wat drinken halen.,' zei Evrest met een wat irriterende stem. Hij wilde zo weglopen en niet omkijken.

---

Vampire + Servant = Servamp