Bloody Reunion • One Direction • Topic 01 - Speeltopics

Reality's overrated.

Harry Styles
Ik wist dat het niet optimaal was om Niall op deze manier te tillen, maar het was beter dan als hij zijn benen om mijn middel had moeten slaan en al helemaal beter dan lopen. Daarom was ik blij dat het hotel en onze kamer zonder al te veel moeite te bereiken was, want zo lang kon ik hem niet houden in de niet al te beste staat waarin ik zelf was. Eenmaal boven zette ik hem heel voorzichtig neer, bang dat het hem alsnog teveel voor hem werd, dat had ik namelijk al vaker meegemaakt. Ik liet hem op mijn steunen terwijl we naar het bed liepen en tikte de deur achter me dicht zodat die in het slot viel. Zacht vroeg ik hem of het wel ging en deed ondertussen mijn jas en schoenen uit. Ik wilde niet egoïstisch zijn, dat was de laatste tijd te erg geweest. Ging het niet dan hoefde het niet, zo simpel was het. Intussen had hij zich ook ontdaan van zijn jas en schoenen en keek ik hem afwachtend aan, tot hij plots mijn hand greep en me mee achterover op het bed trok. Enigszins geschrokken door de onverwachtste actie keek ik hem aan. Ik had niet de tijd gehad om me aan te passen en het was puur geluk dat ik niet vol op zijn knieën terecht was gekomen, zo lomp was ik nog wel. Een protesterend geluidje kwam uit mijn keel door zijn woorden, al werd dat meteen gelijk gesmoord door zijn lippen, waar ik maar al te graag in meeging. Echt in de stemming was ik niet, dat kwam vast nog, zeker als hij dingen bleef doen zoals zijn handen nu deden terwijl zijn handen naar mijn heupen gleden. "Wat jij het fijnst vind," antwoordde ik zacht en zette mijn handen naast zijn hoofd neer voor steun. Meestal was ik top, gewoon omdat het zijn knieën het minst belastte, op goede dagen was het soms anders, maar ik was creatief en verzon altijd wel wat zodat we beide onze zin kregen. Het voelde sowieso altijd goed met Niall, er moest gewoon rekening gehouden worden met wat hij aankon. Ik humde zacht toen ik zijn handen naar mijn riem voelde verplaatsen en likte licht over zijn lippen, die hint begreep hij echt wel. Nu mocht het, dit was compleet privé en dat was zijn enige eis hiervoor, als het niet zo was zou hij niet bezig zijn om mij uit mijn kleren te krijgen. Ik ging rechtop zitten en trok hem met me mee zodat ik op zijn schoot zat, met net genoeg ruimte tussen ons waardoor hij nog ongestoord verder kon met mijn broek. Verder hield ik hem zo dicht mogelijk tegen me aan en ging iets verder omhoog zitten zodat ik alleen nog op mijn onderbenen op het bed steunde en ik boven hem uit torende als het ware. Voor mijn was het -het fijnst om altijd een deel van de controle te hebben. Ik legde mijn handen in zijn hals en streek zacht over zijn wangen met mijn duimen, net als controle wilde ik altijd een aspect van tederheid erin terugzien, tenzij ik te onder invloed van iets was om daar over na te denken, maar dat gebeurde zeer zelden.

Because I love him, do I need another reason?

Liam Payne.

Ik sloot de deur voorzichtig achter me en liep toen naar de spiegel om naar mezelf te kijken. Ik zag er moe uit, maar in m'n ogen zag ik toch nog een sprankeltje hoop, hoop dat het misschien tussen mij en Rhozalynn hopelijk wel weer goed zou komen. Dat we weer vrienden konden zijn, Ik wreef even in m'n vermoeide ogen en besloot toen maar even een boodschapje te doen op het toilet. Ik zette de wc-bril omhoog en trok de rits van mijn broek naar beneden om daarna mijn blaas te legen in de toiletpot. Ik zuchtte en trok door toen ik klaar was en voorzichtig haalde ik de bril weer naar beneden. Ik was netjes opgevoed en ik wist hoe vervelend het kon zijn als de toiletbril nog omhoog stond en je dat in alle haast vergat en dat je dan bijna in de toiletpot valt. Ik waste snel mijn handen en gooide nog wat water in m'n gezicht. Ik liep de badkamer uit en sloot de deur en ik zag dat Rhozalynn al in bed lag. 'Rhoza, ben je nog wakker'? vroeg ik, ze had haar ogen nog wel open, maar je wist nooit. Ik pakte de deken en het kussen en ging voorzichtig op de grond liggen en trok daar mijn schoenen uit en zette die bij de schoenen van Rhozalynn neer. 'Weltrusten Rhozalynn' fluisterde ik zachtjes en ik knipte het licht op het nachtkastje uit. Ik probeerde goed te gaan liggen, maar de grond werd niet zachter, hij werd alleen maar harder. Met een diepe zucht draaide ik me weer om en ik probeerde uit te vogelen wat de beste manier was om te gaan slapen. Nog een keer draaide ik me om, maar deze keer bleef ik maar op m'n rug liggen en ik staarde naar het plafond. 'Verdorie' mompelde ik. Ik was moe, maar nu kon ik de slaap niet vatten, misschien kwam het omdat Rhozalynn ook wel in de kamer was, ik had geen idee, Met een grom ging ik weer verliggen en ik sloeg tegen het kussen. ''Hm'

'Darling, just hold on'

Rhizalyjn Rossi.

Ze schudde haar hoofd heen en weer toen Liam's stem vroeg of ze nig wakker was en ze slolt haar ogen, ze vond het idee nuet prettig als iemand de mogelijkheid had de rondtollende bolletjes te zien. Hij wensde haar al welterusten voor zij dst kon doen. "Slaap lekker Liam," amtwoorde ze.
Ze probeerde te slapen, maar het lukte haar niet echt, daarbij sxhoot het gewoel dat ze hoorde ook niks op. Op begeven moment kwam er een lichte vloek bik em daarna een grom en een hm, tegen die tijd had ze besloten dst het sneu was voor hem om zo te blijven liggen. Het was nuet zo dst het hem twee minuten nuet lukte, daarbij had hij zich voor haar opgeofferd, hij was niet ongevraagd naast haar gaan liggen en dat deed hij nog steeds niet. Ze twijfrlde of ze het ging zeggen en wachtte nog even. "Wil je amders toch in het bed liggen?" vroeg ze uiteindelijk maar. Het was een tweepersoonsbed, zij had haat kleren nig aan, van hem wist ze het niet, en ze gingen slapen, wat kon er mis gaan? Er zou niks gebeuren en hij wist dat hij geen verkeerde ideeën koest krijgen, mmaar als iemand zich hadt opgeofferd en daarom op de grond ligt was zij niet de persoon om hem te laten liggen als hij exht niet kon slapem. En al zeker Liam niet.

Reality's overrated.

Liam Payne.

Hij deed het er echt niet om, om alsnog in haar bed te belandden. Maar de grond lag echt niet lekker, maar hij zou het er mee moeten doen, voor de hele nacht. En nu zou hij waarschijnlijk de hele nacht wakker blijven. Toen ze vroeg of hij misschien toch nog in bed wilde komen liggen, was hij even stil. Hij draaide z'n hoofd en keek even naar het meisje. Het was misschien niet de ideale situatie, maar ze had medelijden met hem, tenminste dacht hij. 'Als jij daar oke mee bent' zei hij toen en hij stond langzaam op. Hij pakte het kussen van de grond en legde die voorzichtig naast hem neer. 'Niet schrikken' Hij ging voorzichtig naast haar liggen. 'Ik heb alles nog aan' zei hij. Hij had geen idee waarom hij dat zei, maar waarsxhijnlijk om haar gerust te stellen. 'Het zou een beetje raar zijn om naakt bij je in bed te stappen, en ik slaap nooit naakt, dus dat zou wel heel gek zijn' Hij beet op z'n lip en ging wat verliggen. 'Sorry, ik bazel' Hij keek even omhoog en toen weer naar het meisje. 'Lig je goed zo'? vroeg hij haar toen, 'Niet dat ik op je lig, volgens mij niet'? Hij moest echt eens leren z'n mond te houden, hij begon te praten en het ging echt over de vreemdste dingen. Nou ja vreemd, hij ging van een niet prater naar een of andere gestoorde idioot, wat moest ze wel niet van hem denken. Oh stop daarmee Liam. Hij zuchtte. 'Nou, slaap lekker dan maar Rhoza'

'Darling, just hold on'

Rhozlynn "Rose", "Rosa" of "Rossi" Catriona Marron Rossi.

Het luchtte haar op dat hij zijn kleuren nog aanhad, maar zijn verdere gebazel was een beetje vreemd, toch kon ze het niet laten zachtjes te grinniken. "Geeft niet en ja, ik lig prima," lichtjes glimlachte ze deze woorden. "Welterusten Li." Het duurde even voor ze doorhad dat ze hem Li had genoemd en om eerlijk te zijn voelde het nog niet eens zo vreemd, helemaal niet eigenlijk. Ze probeerde weer te slapen, haar ogen had ze al gesloten, maar ze probeerde haar hoofd en lichaam weer tot rust te brengen. Het lukte enkel niet zo goed, ze was wel moe, maar ze kon geen rust vinden. Haar hoofd zat te vol met gedachten en haar lichaam zat vol spanning. Ze legde haar onderarm tot aan haar ellenboog onder haar kussen zodat ze hier op steunde en haar hoofd net wat hoger lag. Rusteloos opende ze haar ogen even, waarna ze deze na een paar seconden weer dicht deed. Het kettinkje dat ze nog steeds tussen haar handen had geklemd deed ze weer om haar nek, waarna ze twee vingers om het hangertje klemde, het zilver was ondertussen warm geworden. Ze wist niet eens waarom ze niet kon slapen, ze lag prima, het was niet te warm, het bed was oké en het stof redelijk zacht, maar toch kon ze de slaap totaal niet vatten.

Reality's overrated.

Liam Payne.

Waarschijnlijk dacht ze nu echt dat hij een vreemde vogel was, ondanks dat ze zei dat het haar niet uitmaakte. Ze lag gelukkig prima en hij zuchtte opgelucht. 'Daar ben ik blij om' zei hij met een scheve glimlach. Ze zei zijn naam, zijn koosnaampje en het maakte hem blij van binnen. 'Je noemde me altijd Li' zei hij zachtjes. Hij voelde haar bewegen, waarschijnlijk kon ze ook niet de goede manier vinden om te slapen. Hij keek even op de wekkerradio naast het bed, op het nachtkastje. Er was een halfuur voorbij gegaan en ze waren beide nog klaarwakker, tenminste dat dacht hij. Hij voelde even in z'n zak en voelde daar z'n Ipod in en hij kreeg een idee. 'Rhozalynn, ben je nog wakker, we kunnen muziek luisteren. We kunnen beide niet slapen' Hij beet op z'n lip en haalde de Ipod uit z'n zak en hij haalde de oortjes even uit de knoop. Hij zette het muziekdoosje aan en hij legde een oortje in haar hand, zodat ze die zelf in haar oor kon stoppen. 'Alsjeblieft' zei hij zacht. Het andere oortjes deed hij bij zichzelf in en hij drukte op Play. Hij ging weer liggen, hij had eigenlijk geen idee welk nummer er eerst zou komen, hij had hem gewoon eigenlijk altijd op shuffle staan. De muziek begon te spelen en hij herkende het nummer van Ed Sheeran, Thinking Out Loud en hij besefte dat dat het hun nummer was. 'When your legs don't work like they used to before. And I can't sweep you off of your feet. Will your mouth still remember the taste of my love. Will your eyes still smile from your cheeks' Zong Ed zacht in zijn oor en die van Rhozalynn. 'Dat is ons nummer' fluisterde ik zachtjes tegen haar, 'Maar ik denk niet dat je, je dat nog herrinnert' Onewust zocht ik haar hand op en legde de zijne op de hare en kneep daar zachtjes in. Ed zong zachtjes verder.

[ bericht aangepast op 6 jan 2015 - 19:10 ]

'Darling, just hold on'

Niall Horan
Het was wel duidelijk dat Harry niet had voorzien dat ik hem zonder pardon bovenop me zou trekken, maar doordat hij niet op mijn knieën viel, was alles goed. Hij protesteerde wat door mijn woorden, maar het kon me weinig schelen. Ik smoorde zijn geluidjes door mijn lippen op die van hem te drukken. Ik wilde er niets van weten. Hij wilde dit graag, en eigenlijk ik ook wel, zelfs al had ik best veel pijn, maar dat kon ik wel verbijten. Ik liet mijn handen over zijn lichaam gaan, nog niet echt opgewonden, maar dat kwam zeker wel. Ik vroeg hem tegen zijn lippen of hij wilde toppen of dat ik zou toppen. Mij maakte het niets uit, zolang alle spanningen, stress, en zorgen maar even weg zouden vallen. Zijn antwoord was dan ook niet echt hetgeen waar ik op had gehoopt. Harry en zijn besluiteloosheid. Voor nu zoende ik hem gewoon door en hoopte dat het uit zichzelf duidelijk zou worden. Mijn handen gleden inmiddels naar zijn riem, die ik rustig los begon te maken. Inmiddels begon hij wel andere avances te maken, waar ik gretig op toehapte. Eigenlijk direct opende ik mijn mond bij zijn lik over mijn lippen. We waren nu samen, met niemand in de buurt, dus ik had er geen problemen meer mee. Ik vond het gewoon moeilijk dat ons privéleven al in de bladen stond, dus de echte privé dingen wilde ik toch wel graag privé houden. Ik voelde hoe hij me mee rechtop trok, terwijl ik zijn riem los had, en verder ging met de knoop van zijn broek. Ik wist dat Harry graag wat controle hield, maar zelf was ik ook geen jongen om alle touwtjes uit handen te geven, dus dat leverde soms komische situaties op voor we het dan toch wisten uit te vogelen. Ik kreeg zijn broek los en gleed met mijn handen omhoog. Bij zijn heupen trok ik die dicht tegen me aan, waarna ik mijn handen verder omhoog liet glijden, tot ik mijn vingers door zijn krullen kon vlechten. Dit was mijn manier om hem iets in mijn eigen controle te houden. Ik voelde intussen zijn tedere aanrakingen, en rolde met mijn heupen tegen de zijnen. Hij wilde graag tederheid hebben, en ik vond het prima, maar soms was hij net iets te teder voor mijn goeding. Ik trok zacht aan zijn krullen en trok langzaam terug. "Mij maakt het niet uit, lieverd. Als alles om ons heen maar even verdwijnt." zei ik zacht, voor ik mijn handen langzaam naar beneden en onder zijn shirt liet glijden. Nee, het maakte me echt weinig uit. Ik zou hem graag willen nemen, gewoon omdat dat al wel heel lang geleden was, en ik er echt aan toe was, maar gezien mijn fysieke staat van zijn, was dat verre van handig. Zeker als we er enigsinds hard tegenaan wilde gaan, waar ik wel op gokte, want anders gingen al die rottige gevoelens echt niet weg, wat wel het plan was. "Zeg het maar." fluisterde ik zacht in zijn oor, voor ik mijn lippen nu in zijn nek drukte en mijn tanden er zacht in zijn huid zette. Ik mocht geen afdrukken achterlaten, maar wist ook dat dit hem enorm opwond, dus dit was hopelijk het beste van twee werelden.

Bowties were never Cooler

Rhozalynn Rossi.

"Echt?" ze glimlachte. "Oh, okay?" Ze probeerde te slapen, maar het lukte niet en Liam - die hetzelfde probleem had - kwam er uiteindelijk mee muziek te gaan luisteren. "Ja, goed," zei ze stilletjes en pakte het oortje aan toen hij deze aan haar gaf en glimlachte dankbaar naar hem. Ze deed het oortje in haar oor, haar ogen waren nog altijd gesloten en toen de muziek klonk hield ze haar adem in. Ze herkende het niet, maar ze voelde wel een soort liefdevolle kriebel en om eerlijk te zijn verbaasde zijn woorden haar niet, al verwarde ze haar wel, zeker toen zijn hand op de hare werd gelegd en hier zachtjes in kneep. Ze opende haar ogen, ze wou hem aankijken, en knikte. "Het is ...mooi?" zei ze toen maar om in ieder geval wat te zeggen. Ze twijfelde zeer of ze haar hand wel in de zijne wou houden of deze gewoon los wou trekken, eerder was het gewoon ook om de hulp, nu betekende het wat, echt wat en het feit dat ze nu naar hen lied luisterden hielp niet, het maakte haar zenuwachtig en ze slikte. Moest ze haar hand nou losrukken en het oordopje uit haar oor trekken? Moest ze hem het bed uitschoppen? Het maakte haar bloednerveus.
      Zenuwachtig glimlachte ze wat richting hem en sloeg haar ogen neer voor zover dat kon.

Reality's overrated.

Liam Payne.

Ze vond het mooi, dat was een goed teken, toch? Maar ze zei het zo twijfelachtig, alsof ze niet op haar gemak was. Hij voelde dat ze wat onrustig was en hij begreep het niet. Hij voelde wel haar hand in tegen de zijne aan, misschien dat het daar aan lag en voorzichtig trok hij zijn hand terug. 'Sorry, dat ik dat deed' fluisterde hij zachtjes tegen haar. Ed zong nog steeds rustig door. 'So honey now, take me into your loving arms. Kiss me under the light of a thousand stars, place your head on my beating heart, I'm thinking out loud. Maybe we found love right where we are' De jongen slikte en hij keek even naar het meisje dat naast hem lag met nog steeds het oortje in haar oog. Ze oogde nerveus. Moest hij haar vragen waarom ze zo nerveus was, misschien kwam het omdat dit nummer veel voor hen betekende. Althans voor hem, zij herinnerde zich het niet meer. Misschien kon hij haar proberen op haar gemak te stellen. 'Rhoza' fluisterde hij zachtjes tegen haar, 'Wil je een ander nummer horen? Hij slikte en beet nog eens op z'n lip. Hij kreeg een idee, misschien wilde het wel helemaal niet en dacht ze dat hij niet goed wijs was, nou ja, misschien dacht ze dat al. 'Dit is misschien een hele rare vraag' zei hij hij lipbijtend, 'Maar mag ik met je dansen'?

'Darling, just hold on'

Rhozalynn Rossi.

Hij stopte haar eerste twijfel door haar hand los te laten en zich te verontschuldigen, haar hand trok ze direct terug en hield ze zo dicht mogelijk bij haar lichaam, alles om veilig te voelen. Maar toen hij vroeg om te dansen, nadat hij had gevraagd of ze liever een ander nummer luisterde, begon ze weer twijfelachtig te worden. Toch, het klonk leuk en ze konden toch niet slapen, misschien kon het geen kwaad? Nee toch? Ze sloeg haar ogen weer op en knikte. "Okay." Ze zou hem direct wegduwen als hij te dichtbij kwam, als het echt onprettig werd. Ze kwam overeind en zette haar blote voeten voorzichtig op de vloer en ze voelde het tapijt onder haar voeten. Haar handen zochten de muur en zo kwam ze voorzichtig voor haar uit, haar andere hand naar voren. Ze bedacht nu pas dat ze haar stok had laten liggen en haar hoofd vloekte ze, niet hardop, zo was ze niet opgevoed. "Ik heb nooit meer gedanst sinds ik niet meer kan zien," waarschuwde ze, gaf ze eigenlijk toe. Ze haalde haar vingers door haar -haar en de toppen bleven zitten in de geklitte punten, ze trok haar hand terug en ongemakkelijk wiebelde ze heen en weer.

Reality's overrated.

Liam Payne.

Ze vond het goed om samen te dansen en heel voorzichtig kwam ze uit bed en zette ze haar blote voeten op de grond. Hij knikte en kwam langzaam overeind om daarna voorzichtig haar handen vast te pakken en haar overeind te trekken. 'Dat geeft niet' antwoordde hij op haar mededeling, 'Ik heb het ook niet meer gedaan sinds..sinds een hele lange tijd' Ed Sheeran zong nog steeds het nummer en voorzichtig, heel voorzichtig trok hij haar iets naar zich toe. Niet te veel, net goed genoeg en hij legde een hand op haar onderrug. Niet zo laag dat hij bijna op haar achterste lag, maar gewoon normaal en met zijn andere hand hield hij haar hand vast, net zoals ze dat deden met ballroom dansen. 'Cause honey your soul can never grow old, it's evergreen, Baby your smile's forever in my mind and memory' Heel langzaam begon hij te bewegen met haar in zijn armen en hij voelde zich op een vreemde manier goed. Goed, omdat hij weer met haar danste, goed omdat ze hun nummer op hadden staan. Gewoon goed, omdat ze er was en zo had hij zich al een hele lange tijd niet meer gevoeld. 'I'm thinking 'bout how people fall in love in mysterious ways, maybe it's all part of a plan. I just keep on making the same mistakes, hoping that you'll understand' Heel zachtjes begon hij mee te neurieren terwijl ze samen voorzichtig door de kamer danste.

'Darling, just hold on'

Harry Styles
Besluiten maken was niet mijn sterkste punt, zeker niet. Het zou zich vanzelf wel wijzen wie de leiding nam, het was ook fijner als het vanzelf ging dan als het afgesproken was. Terwijl Niall bezig was met mijn riem ging ik met mijn tong over zijn lippen in de hoop dat hij ze voor me zou openen, wat hij gelijk deed. Ik verlangde altijd erg naar een beetje meer intimiteit dan gewoon een kusje of knuffel, maar respecteerde het ook dat ik daarvoor moest wachten tot we privacy hadden. Mij maakte het niet meer uit wat er in de bladen stond, ik had alles al een keer voorbij zien komen qua roddels, dan maakte zo'n foto ook niet meer uit. Langzaam trok ik hem met me mee omhoog zodat ik mijn lichaam zo mogelijk nog dichter tegen het zijne kon drukken. Ik hield mezelf hoog op mijn benen om gedeeltelijk de controle te kunnen houden over de situatie, al zou ik niet durven om alle controle te nemen want dat zou ik geheid terugkrijgen. In de tussentijd had Niall mijn broek compleet los gekregen en liet ik me zonder tegenspartelen mijn heupen tegen de zijne drukken. Zacht streelde ik zijn wangen toen hij zijn vingers door mijn haar vlocht. Ja, ik was een verschrikkelijke softie, ook op dit vlak. Voor mij moest liefde altijd het grootste deel uitmaken, anders was er geen punt in dat we dit überhaupt deden. Genietend humde ik toen hij met zijn heupen rolde, al pruilde ik nadat hij de kus had verbroken. Ik wilde hem antwoordden, maar zijn handen onder mijn shirt waren net iets te afleidend om normaal te kunnen functioneren. Ik wilde hem geven waarvan ik aan kon voelen wat hij wilde, wat nog erg lastig was gezien ik niet wilde dat hij zijn gewrichten teveel belastte. Er rolde een kreun over mijn lippen toen hij mijn zwakke plek met zijn tanden had gevonden en ik hield hem zo dicht als ging bij mijn hals omdat ik niet wilde dat het stopte. "Ik weet wel iets. Vertrouw je me?" vroeg ik hem terwijl mijn ademhaling wat onregelmatig werd. Heel even leunde ik van hem weg om in een simpele beweging mijn shirt uit te trekken en ging verzitten zodat ik mijn broek ook uit kon doen. Beide kledingstukken kwamen op de grond terecht en lieten mij achter in alleen mijn boxer, voor ik opnieuw mijn plekje dicht bij zijn borst vond. Hij kwam er vanzelf achter wat in gedachten had, maar ik kon beloven dat het -het waard was. Ik drukte mijn lippen op de zijne en verplaatste me met telkens een kusje naar zijn kaak en hals. De neiging om Niall een donkere zuigzoen te geven die minstens een week bleef zitten was groot, maar hij had gezegd dat hij het liever niet wilde en dan liet ik het ook zo. Mijn vingers frummelden wat met de zoom van zijn shirt terwijl ik zachte kusjes in zijn nek bleef drukken. In ieder geval met voorspel was hij een stuk beter dan ik, hij leek altijd precies te weten wat hij deed en ik klooide maar wat aan. Hij kon me week laten worden met een simpele handeling en ik zou niet anders meer willen.

Because I love him, do I need another reason?

Niall Horan
Harry spartelde niet meer tegen, wat betekende dat hij het echt niet erg vond dat we dit deden, ondanks dat we allebei hier nog niet echt opgewonden genoeg voor waren, maar ik wist welke knoppen ik moest indrukken om Harry snel die kant op te jagen. Op dat punt zou hij ook wat dingen proberen, die altijd enorm goed werkten. Ik wist dan ook niet waarom Harry vaak zo onzeker erover was, maar ik kon het ook niet aan zijn hoofd krijgen dat hij me met gemak en alleen zijn vaardige slanke vingers al compleet aan hem kon doen overleveren. Harry was altijd lief en zacht, ik probeerde het ook wel, maar ik was net wat ruwer en jongenachtiger, ook in bed. Ik trok langzaam terug en mompelde zacht tegen hem, terwijl ik mijn handen over zijn heerlijke lichaam onder zijn shirt liet glijden. Ik genoot echt enorm van zijn lichaam, alleen al het aanraken ervan, maar ik kon me er nogsteeds niet toe zetten om hem ook in het openbaar zo aan te raken. Harry kon het duidelijk niets schelen, maar voor mij voelde het toch erg ongemakkelijk. Ik legde de beslissing in zijn handen en beet me toen zacht vast in zijn nek. Ik wist dat een zuigzoen een nog veel heftiger effect zou hebben, maar ik wilde niet dat hij op zijn kop kreeg op zijn werk. Ik hoorde hem kreunen en grijnsde tegen zijn nek, terwijl ik de druk van mijn tanden op zijn nek wat varieerde, in de hoop nog iets meer kreunen van hem te krijgen. Zijn kreun had me namelijk doen rillen en het wond me heel erg op om hem zo te horen reageren. Gelukkig trok hij mijn hoofd niet weg, maar hield die juist dichter tegen zijn nek, waardoor ik weer een bevestiging kreeg dat ik goed bezig was en in de weken het niet was verleerd. Bij zijn vraag trok ik langzaam terug en keek hem aan. "Altijd, Haz. Altijd, met alles. Ik hou van je." zei ik zacht, maar echt oprecht. Hij was mijn alles en ik vertrouwde hem met alles. Ik hield mijn handen op hun plek op zijn heerlijke buikspieren. Ik keek stil toe, met een lichte spanning door de onzekerheid van het plan wat hij had. Ondanks het vertrouwen, vond ik het altijd toch wel erg spannend als hij alle touwtjes in handen had, zoals nu. Ik had toch liever zelf nog iets in handen. Ik kuste hem teder, maar vol liefde en lust, terug, terwijl ik mijn bloes losknoopte en door de kamer gooien, zodat we er straks niet op zouden vallen. Toen hij terugtrok pruilde ik een beetje, maar piepte zacht toen hij zijn lippen over mijn kaak en hals zette. Ik had nog een t-shirt aan, maar aan zijn gefriemel te merken, zou dat niet lang meer duren. Mijn ademhaling werd iets sneller en oppervlakkiger met elk kusje. Ik wreef zacht met mijn duimen over zijn heupen, waardoor ik zijn boxer ook langzaam stukje bij beetje omlaag wreef. "Je weet ook altijd precies wat te doen, maar schiet in godsnaam een beetje op, Lieverd." piepte ik zacht. Ik was nogsteeds erg benieuwd naar wat hij in gedachten had, maar hij zou het niet veel moeten gaan rekken, want zijn opwinding en zijn lieve aanrakingen hadden altijd een enorm effect op me, hij had het alleen zelf nog niet door.

Bowties were never Cooler

Rhozalynn Rossi.

Hij gaf aan ook al lang niey meer gedanst tre hebben, wat haar opluchte, zo ging ze hopelijk toxh niet compleet af. Gek eigenlijk, dat boeide haar nooir. Hij trok haar dixhterbij en legdr een hand op haar rug, met de ander pakte hij de hare vast. Zij legde haar overige hand op zijn schouder en ze begonnen te bewegen. Op begeven moment hoorde ze dat hij aan het neuriën was en ze glimlachte. Het verlangen te gaan zingen werd nu nog groter en ze twijfelde. Had hij jaar stem wel eens gehoord, op die manker? Dat moest toch bijna wel, ze zongniet vaak voor mensen, maar als ze van hem had gehouden had hij haar wwl eens gehoord. Ze wou zingen, daf wou ze echt graag, na al die tijd. Dus zong ze. Ze zong heel zachtjes, stilletjes, bijna geruisloos. Ze vond het fijn en werd er tegelijk ook een beetje onzeker, toch werd zeal snel losser, zorgelozer, rustiger. Ze begon er plezier in te krijgen en vond het helemaal zo eng niet meer om met hem te dansen, om zo dixht bij hem in de buurt te zijn. Ze twijfelde minder. Er kwam iets in haar op en in de roes van het liedje drukte ze haar ljpprn even zaxht op zijn wang.

Reality's overrated.

Gabriëla Eva Harrison.

Nog altijd bleef ik naar Louis kijken en langzaam voelde ik kippenvel op mijn armen verschijnen alleen al om naar zijn stem te luisteren. Vroeger vond ik het ook altijd aangenaam om naar hem te luisteren. "Snap ik, het is sowieso denk ik niet verstandig om het te vertellen met al deze mensen hier." Langzaam maar zeker zag ik dat andere de ruimte verlieten en ik fronste mijn wenkbrauwen, ik dacht dat we hier allemaal moesten blijven? Ik werd weer uit mijn gedachtes teruggetrokken toen Louis opnieuw tegen me begon te praten, ik beet zachtjes op mijn lip na zijn woorden en ik zag zijn wangen rood worden. Wat hem uitermate schattig maakte. "Ik, uh, ja, dat is wel goed, denk ik." Het was natuurlijk voor ons beide ook ongemakkelijk dat we na zoveel jaren weer met elkaar geconfronteerd werden. Ik likte even over mijn lippen, keek kort naar Zayn die nog steeds naast me zat, om vervolgens te zien dat nu werkelijk waar bijna iedereen weg was. "Ik dacht dat we verplicht hier moesten blijven, tegenwoordig is de politie dus ook waardeloos..." Mompelde ik meer tegen mezelf dan tegen Louis en Zayn. Ik ging recht overeind zitten en ik wiebelde met mijn benen op en neer. "Zullen wij dan ook maar weggaan? Aangezien ze het blijkbaar niet erg vinden als we weg zullen gaan." Ik keek van Louis naar Zayn, en weer terug. Ik wist niet of het verstandig was als we weg zouden gaan, waarschijnlijk zouden er dan toch alleen maar ongemakkelijke stiltes vallen, maar ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om nu al weer weg te gaan en Louis nooit meer te zien.

stay safe because I like being alive at the same time as you