Bloody Reunion • One Direction • Topic 01 - Speeltopics

Reality's overrated.

Liam Payne.

Ze verontschuldigde zich, maar dat hoefde ze helemaal niet te doen. Hij begreep het wel. Ze had een leven daar, hij kon niet van haar verwachten dat ze alles voor hem zou achterlaten. 'Je hoeft je niet te verontschuldigen' zei hij zachtjes, 'Ik begrijp het wel' Hij zuchtte even en ze kwam dicht tegen hem aan liggen met haar hoofd op zijn borst en hij sloeg zijn armen om haar middel heen, zodat ze veilig in zijn armen lag. Heel voorzichtig streelde hij door haar lange lokken. 'Je haar heb ik altijd mooi gevonden' fluisterde hij zachtjes. Ze vertelde dat ze naar de psycholoog ging en dat ze dachten dat ze depressief was. Daar schrok hij eerlijk gezegd wel een beetje van. 'Ik kan het niet aan je zien dat je depressief zou zijn' fluisterde hij toen schor in haar oor, 'Maar bij sommige mensen zie je dat ook niet' Hij beet op z'n lip. 'Ik wil met je mee naar Italië omdat ik dat wil, ik ga er voor jou heen en als je dan een keer sacherijnig of verdrietig bent, dan zal ik er voor je zijn. Dan zal ik dat accepteren, dat is iedereen wel eens. Ik ga niet weg' Hij had het haar beloofd, hij zou niet meer bij haar weg gaan. Het zou niet meer als die ene keer zijn dat hij weg vluchtte toen hij het niet aan kon. 'Ik wil mijn fouten goed maken' zei hij zacht, 'Ik wil je helpen met alles, waar je me ook nodig voor hebt' Hij streelde voorzichtig over haar wang en legde zijn hoofd half in haar nek en daar bleef hij zo liggen. 'Ik zal er voor je zijn' mompelde hij zachtjes in haar nek.

'Darling, just hold on'

Rhozalynn Catriona Marron Rossi.

Zacht zei hij dat ze zich niet hoefde te verontschuldigen en dat hij het wel begreep, ze knikte, gelukkig. Hij sloeg zijn armen om haar middel toen ze tegen hem aan kwam liggen en voorzichtig streek hij door haar -haar. Ze glimlachte om zijn compliment en bedankte hem zachtjes. Toen ze toegaf depressief te zijn, of dat mensen dat van haar vonden, zei hij dat hij dat helemaal niet aan haar kon zien en wat er daarna uit zijn mond kwam was zo lief dat ze opkeek - een soort van - en haar handen gingen weer over zijn gezicht, op zoek naar zijn lippen, eenmaal gevonden vergrendelde ze de haren met die van hem. Dit voelde goed, dit voelde veilig, het was oké om hem te kussen, het was fijn. Het was echt fijn, niet het oh-het-is-oké soort fijn, maar het dit-is-serieus-prettig soort fijn. Hij had een zachte huid onder haar vingers, egaal, warm, het gevoel als zijde. Zijn lippen waren ook zacht, niet vol maar ook niet dun. Zijn woorden waren lief, hij was lief. Hij had haar dan eerder wel verlaten, maar ze was er bijna compleet van verzekerd dat hij een goed mens was. Hij zou zich aan de belofte houden. Voor één keer had ze ergens de goede hoop in, al was ze niet zeker of dit wel zo slim was.

Reality's overrated.

Liam Payne.
Ze glimlachte zowaar toen hij haar een complimentje over haar, haar gaf. Hij meende wat hij tegen haar zei, hij zou daar over niet liegen. Hij wilde gewoon compleet eerlijk tegen haar zijn. Ze bedankte hem zachtjes, wat hem ook weer deed glimlachen. Verlegen, dat wel. Haar handen gingen opnieuw over zijn gezicht en toen ze zijn lippen had gevonden, drukte ze haar lippen op die van hem en ze zoende hem zachtjes. Het voelde goed, het voelde fijn. Hij trok haar nog wat dichter tegen zich aan en hield haar in zijn armen, dicht tegen z'n borst aan. 'Ik vind je lief' fluisterde hij zachtjes toen hij even op adem moest komen. Hij streelde voorzichtig over haar gezicht en zoende haar opnieuw. Hij moest zich nu aan zijn belofte houden, dat was hij aan haar verplicht. Er gloorde weer hoop aan de horizon, voor hen allebei. Misschien bestond er een kans dat ze alles weer zou herinneren zoals het was. Voor het ongeluk, toen alles nog goed was, waar hij serieus van haar has gehouden en hij hield nog steeds van haar. Hij wilde het hoofdstuk dat na het ongeluk was gebeurd, wilde hij gewoon afsluiten en hij hoopte dat ze hem kon vergeven. Hij moest het haar vragen en hij beet op z'n lip toen hij z'n hoofd een stukje van haar weg trok. 'Den je dat je me ooit kan vergeven'? vroeg hij zachtjes, 'Je weet het niet meer, maar voor..voor het ongeluk was ik gek op je. Ik was dol op je en toen je niet meer wist wie ik was..ik was gewoon een lafbek en daar wil ik mijn excuses voor aanbieden' Heel voorzichtig duwde ik een plukje haar wat voor haar ogen zat achter haar oor en ik probeerde haar lichaamshouding te lezen, maar dat ging toch wel iets moeilijker dan gedacht.

[ bericht aangepast op 24 jan 2015 - 20:50 ]

'Darling, just hold on'

Rhozalynn "Rose", "Rosa" of "Rossi" Catriona Marron Rossi.

Toen ze hem zoende trok hij zich nog dichter tegen zich aan. Ze lieten pas los toen ze weer lucht nodig hadden en hij haar lief vond. Ze glimlachte weer. "Jij bent lief," antwoorde ze en ging erin mee toen hij haar zoende. Hij trok zich een stukje terug en ineens vroeg hij of ze hem kon vergeven, ooit, en bood zijn excuses aan. Ze beet lichtjes op haar lip. "Ik heb het je al vergeven, maar het is de enige kans die je krijgt," wees ze hem wel. Sowieso was ze niet zo van de tweede kansen, zeker niet in relaties. Ze konden het één keer proberen, als het mis ging dan was het ook klaar en hoefden ze niet meer bij haar aan te kloppen. Maar Liam was zo lief en oprecht, hij verdiende de tweede kans wel. Daarbij kon ze zich de eerste keer niet herinneren, voor één keer kon ze het wel anders doen hè? Ze zou die eigen regel nog niet eens echt laten zitten, oké, eigenlijk wel, maar toch. Het voelde een soort van goed en ze wou het gewoon, ze wou dat hij met haar meekwam naar Italië, naar haar thuis. Ze wou dat hij bij haar zou blijven en ze zou wel zien hoe het verder zou lopen.

Reality's overrated.

Liam Payne.
Ze vertelde hem dat ze hem ook lief vond en hij moest lichtjes blozen, niet dat ze dat zag. Hij keek onzeker naar haar toen hij aan haar had gevraagd of ze hem kon vergeven en hij zuchtte toch nog een beetje opgelucht toen ze hem vertelde dat ze dat al had gedaan. Dit was nu wel z'n llaatste kans. Hij moest het niet weer verprutsen, want dan was hij haar voorgoed kwijt. 'Dank je wel' zei hij zachtjes en hij streelde zacht over haar arm, 'Ik beloof je dat je er geen spijt van zult hebben' Dat was nu al z'n tweede belofte, hij mocht dit echt niet verpesten. Hij dacht even kort aan morgen. Dan zou hij alles moeten regelen om met haar mee naar Italië te kunnen. Een vliegticket, extra kleding. Het maakte hem niet uit als hij derde klas moest het was voor hem al genoeg dat hij met Rhozalynn naar Italië zou gaan. Hij was redelijk nieuwsgierig naar haar leven daar. 'Denk je dat je grootouders mij aardig zullen vinden'? Vroeg hij toch nog wel een beetje onzeker. Hij had ze nooit ontmoet en hij hoopte maar dat het vriendelijke en lieve mensen. 'ik vind het echt fijn dat ik met je mee kan en dat ik je ga helpen' fluisterde hij zachtjes. Ze had hem dan wel nog een kans maar hij moest er voorzichtig mee omgaan. Deze relatie moest weer helemaal opnieuw worden opgebouwd, ze moesten elkaar weer leren vertrouwen en dat ging niet zo gemakkelijk. Het zou met vallen en opstaan gaan.

'Darling, just hold on'

Rhozalynn Catriona Marron Rossi.

Hij bedankte haar zachtjes en streelde over haar arm, daarna deed hij haar nog een belofte. Ze knikte en toen hij haar een vraag stelde knikte ze opnieuw. "Dat weet ik wel zeker, het zijn goede mensen, heel vriendelijk. Ze zijn een beetje ouderwets, maar zolang je -je aan het geloof en de oude regeltjes houd zijn ze geweldig. Ik weet zeker dat ze je meteen sorprendente vinden, ik zie geen redenen waarom niet." Ze luisterde naar hem. "Ik vind het heel fijn dat je mee wilt en dat je me wilt helpen, dat je naar mijn afgelegen thuis komt voor me, alleen een echt goed mens zou dat voor een ander doen. Of een idioot, maar volgens mij ben jij dat niet." Ze pakte zijn hand weer vast en haar vingers gleden over de lijnen die hierin stonden. Nee, ze kon geen lijnen lezen, ze wist niet wat een lange levenslijn betekende, of dergelijke, maar dan was het nog wel fijn om met de slanke vingers over zijn warme hand te strelen. Het voelde echt, dit maakte haar meer zeker dat ze niet aan het dromen was. Hij had vrij grote handen, zo dat het haar kleine handje bijna opslokte. Misschien was het inderdaad zoals hun handen, de haren kwetsbaar en iel, maar dat betekende niet dat er geestelijk iets mis met haar was - al kon ze dan niet optimaal functioneren - en de zijnen groot en stevig, beschermend om de haren heen en klaar om op te vangen. Maar als het nodig was zouden ook haar kleine vingertjes de grote vingers vastpakken en behoeden voor de boze wereld en al hadden ze niet zoveel kracht, dat betekende nog niet dat ze hem zou laten vallen, of hem haar alleen overeind zou houden. Nee, ook zij wou er voor hem zijn en dat zou ze doen ook.

Reality's overrated.

Liam Payne.
Ze vertelde hem dat haar grootouders goede mensen waren, een beetje ouderwets, maar toch. 'Betekent dat zoiets als aardig of geweldig of iets in die trant'? Vroeg hij toen zachtjes toen ze een woord in het Italiaans zei. Zo goed was zijn Italiaans nou ook weer helemaal niet eigenlijk helemaal niet. Als hij in Italië zou zijn, zou hij de taal gaan leren. Ze vertelde dat hij een goed mens was en alleen een idioot zou haar achterna gaan, maar dat was hij niet en hij grinnikte zachtjes. 'Ik kan je met zekerheid vertellen dat ik geen idioot ben, je zal de eerste zijn die ik het zal vertellen als dat wel zo zou zijn' Zijn ouders zouden het idioot van hem vinden dat hij Rhozalynn achterna zou reizen. Maar hij wilde dit, hij wilde opnieuw beginnen. Een nieuwe start en nu kon hij haar helpen, iets wat hij eerder niet had kunnen doen. Ze had zijn hand vast gepakt en het voelde toch wel wat vertrouwd en hij kneep zacht in haar hand. Haar kleine hand in zijn grote sterke hand. Hij zou haar beschermen, hoe dan ook. Ze was zo kwetsbaar, en zeker nu ze blind was. Hij wilde haar beschermen voor de grote boze buitenwereld. 'Zal ik je over vroeger vertellen'? Vroeg hij toen zacht, 'Toen we samen waren'? Hij had geen idee of ze dst wilde, maar misschien kon het haar helpen om weer dingen te kunnen herinneren. Dat zou het mooiste zijn, dat ze zich weer kon herinneren, hoe haar leven eruit had gezien voor het ongeluk.

'Darling, just hold on'

[b]Rhozalynn Catriona Marron Rossi.[/b]

"Oh, uh," dat was gênant, ze had het niet eens door. "Geweldig ja, sorry." Ze glimlachte om zijn woorden en toen hij haar vroeg of hij over vroeger zou vertellen dacht ze even na, toch niet helemaal zeker of ze het wel wou horen, maar er was niks waar ze bang voor was en eigenlijk was ze wel heel nieuwschierig, dus ze knikte. "Ja, graag," zei ze met een klein glimlachje. Haar vingers speelden met die van hem en ze leek misschien dan wel een beetje afwezig, maar ze was één en al oor. Ze was razend benieuwd naar wat hij te vertellen had, over vroeger, over hen, over hun verleden. Ze vroeg zich af hoe ze samen waren gekomen, wat ze hadden, de grote lijnen, maar ook de kleine dingetjes, de minuscule details die op het eerste zich niet belangrijk zijn maar het er op het eind juist het meest toe doen, of deden in hun geval, wat dan ook, dat wist ze niet zo goed. Ze was nooit het persoon geweest dat erg into romantiek was en al was hij niet de enige relatie die ze had gehad, dat betekende niet dat ze er meteen alles van wist, of dat ze 's avonds al die chickflicks af ging, absoluut niet, want wat had ze daar een hekel aan. En dus zou ze nooit het ideale vriendinnetje worden, maar als ze eerlijk was kon het haar niet heel veel schelen.

Reality's overrated.

Liam Payne.
Natuurlijk was het Italiaanse woord geweldig geweest en ze verontschuldigde zichzelf, iets wat hij best wel schattig aan haar vond. Ze wilde graag het verhaal, hun verhaal horen over vroeger en hij had haar zoveel te vertellen. Ze glimlachte en hij smolt een beetje bij die lach. Haar vingers speelde met zijn vingers en hij glimlachte. 'Wat je nu doet met onze vingers, dat deed je altijd al' vertelde hij haar zacht. Hij dacht even na met waar hij moest beginnen, maar hij kon maar het beste gewoon bij het begin beginnen. 'Onze ontmoeting was op school' begon hij toen te vertellen, 'In de gang om precies te zijn en je was in gesprek met een vriendin en je liep tegen me aan' Het leek zo cliche op dat moment, toen hij er over nadacht. Want zo ging het in de films ook altijd. Meisje en jongen ontmoette elkaar voor het eerst, worden verliefd, krijgen een relatie en ga zo maar door. 'Toen je sorry zei was ik meteen verkocht' ging hij verder, 'Maar het duurde even voordat je ook gevoelens voor mij begon te krijgen' Een grote glimlach kwam nu op zijn gezicht toen hij daar aan terug dacht. 'Je speelde hard to get en het heeft zeker een half jaar geduurd voordat ik je zover kreeg om op date te gaan. En onze eerste date was rampzallig' Hij grinnikte zacht toen hij het beeld weer voor zich kreeg dat gingen picknicken en dat ze vogelpoep over zich heen kreeg en tot overmaat van ramp ging het die dag ook nog regenen. 'Maar ondanks dat onze eerste date een ramp was, durfde je het aan om een tweede keer met mij op date te gaan' Hij drukte voorzichtig een kus op haar hand en hij liet de woorden die hij tegen haar had gezegd even tot haar doordringen.

'Darling, just hold on'

Rhozalynn "Rose", "Rosa" of "Rossi" Catriona Marron Rossi.

Toen hij zei dat ze vroeger ook met zijn vingers speelde glimlachte ze lichtelijk verlegen, verlegen, dat was ze niet vaak, helemaal niet. Dat ze elkaar kende omdat ze tegen hem opliep verbaasde haar niet, dat gebeurde vaker en dan had ze het over vroeger, want nu telde dat niet, nu was het niet meer enkel stunteligheid. Ze vond het lief om te horen hoe hij haar meteen had zien zitten en dat het een tijdje had geduurd klonk ook niet gek, maar het was wel heel lief en het voelde alsof ze iets speciaals hadden gehad. Natuurlijk, een rampzalige eerste date is ook een beetje speciaal, maar buiten dat. Het klonk als een goede relatie en ze glimlachte opnieuw, ditmaal niet verlegen dan. "Waarschijnlijk zag ik dat de date dan wel in het niets was gelopen, maar dat jij wel heel leuk was, of bent, eigenlijk." De hand die ze over had hield ze even voor haar mond om te gapen en daarna legde ze haar hoofd weer op zijn borstkas. "Zullen we gaan slapen? Ik vind dit erg fijn, maar het is denk ik niet erg handig om de hele dag op te blijven," zei ze zachtjes. Voorzichtig rolde ze zich een beetje op, voor zover dat kon zoals ze nu tegen hem aanlag.

[Gezien de anderen niet meer reageren, denk ik dat we wel naar de volgende dag kunnen. Iemand die bezwaar heeft?]

Reality's overrated.

Liam Payne.
Ze glimlachte zo lief toen hij vertelde over hun eerste date, die eigenlijk rampzalig was verlopen. Ze had een verlegen gloed over haar gezicht en dat had ze niet vaak gehad, zelfs vroeger niet. Ze was toen niet gauw op haar mondje gevallen en ze wist altijd haar mening te vertellen. Dat miste hij wel. Het had inderdaad een tijdje geduurd voordat ze een relatie hadden gekregen, maar hij had er geen spijt van gehad en de keuzes die hij toen had gemaakt, zou hij zo weer maken als hij de kans daarvoor kreeg. Hij luisterde stil naar haar stem, de woorden die ze voorzichtig vormde. Ze had het over hun date en dat ook al was hij rampzalig verlopen dat ze hem toch nog een kans had gegeven om op een tweede date te gaan. Hij voelde dat hij moest blozen toen ze zei dat hij toen leuk was en nog steeds eigenlijk. Dat ze niet kon zien was ergens wel jammer. Ze moest gapen en het was aanstekelijk en daardoor moest hij ook gapen. Ze vroeg of ze konden gaan slapen, aangezien het niet erg handig was om de hele nacht op te blijven. Hij vond het een goed idee en hij knikte langzaam. 'Dat is een goed idee' fluisterde hij zacht. Hij had het gevoel als hij eenmaal z'n ogen zou sluiten dat hij dan ook gelijk in slaap zou vallen. 'Morgen vertel ik wel verder' besloot hij toen nog maar te zeggen, 'En op een dag neem ik je mee naar alle plekjes waar we ooit zijn geweest' fluisterde hij moe en hij draaide zich zo dat ze dicht tegen elkaar aan lagen en het voelde goed, zo ontzettend goed en hij moest er niet aan denken dat hij haar ooit weer zou kwijtraken, want dat wilde hij niet. Maar voor nu moest hij daar maar niet aan denken.

(Ik heb geen bezwaar, iemand anders die bezwaar heeft?)

'Darling, just hold on'

Reality's overrated.

Rhozalynn "Rose", "Rosa" of "Rossi" Catriona Marron Rossi.

Ze voelde hem knikken en hij zei dat het een goed idee was en zijn volgende woorden deden haar knikken. "Dat klinkt goed. Slaap lekker, Liam." Ze kroop nog dichter tegen hem aan toen hij draaide en al snel was ze weg, in een diepe slaap.

Ze werd wakker en voelde strookjes warmte op haar huid, het was ondertussen licht geworden, dat kon ze voelen en gezien het geen zomer was wist ze dat het ochtend moest zijn. De exacte tijd wist ze niet precies, maar ze moesten binnen een paar uur inchecken en moesten nog naar Liam's huis en haar spullen moesten ze ook nog bij haar nicht halen en als het even kon was het handig om wat eerder te zijn, gezien Liam nog een last-minute kaartje moest kopen. Ze liet haar hand naar haar borstkas glijden en drukte voorzichtig een kus op zijn wang, of dat was de bedoeling, maar uiteindelijk kwam deze kus op zijn neus terecht. "Liam?" zei ze zachtjes. "Liam? Wakker worden." Misschien had hij toch besloten niet mee te gaan en vertelde haar dat zomenteen en dat beangstigde haar een beetje. Toch, ze zou het begrijpen en ze zou niet boos worden. Toch gaf gisteravond haar wel iets van goede hoop.

Reality's overrated.

Liam Payne.
Ze wenste hem weltrusten en kroop toen nog dichter tegen hem aan. Het duurde even, maar daarna hoorde hij haar regelmatige ademhaling en wist hij dat ze in slaap was gevallen. Hij keek even naar haar en hij glimlachte. Ze was mooi, altijd al geweest, maar als ze sliep leek ze net Doornroosje. Hij voelde dat z'n ogen langzaam dichtvielen en hij legde z'n hoofd voorzichtig tegen haar aan en hij viel in een droomloze slaap.
Hij werd wakker doordat er iemand een kus op zijn neus drukte en vaag in de verte hoorde hij hoe z'n naam werd gezegd. 'Hm'? Hij opende eerst een oog en toen het tweede en heel even moest hij nadenken waarom hij ook alweer met een meisje in bed lag en toen wist hij het weer. Gisteravond, de reunie, toen de moord op Michelle en alles ging in een sneltreinvaart voorbij. 'Hey' zei hij schor en hij glimlachte naar haar, 'Heb je een beetje kunnen slapen'? Hij herinerde zich dat hij haar had beloof dat hij mee zou gaan naar Italië en natuurlijk zou hij door zetten. Natuurlijk ging hij met haar mee, wat mensen ook tegen hem zouden gaan zeggen. Hij had het haar beloofd en hij was het min of meer aan zichzelf verplicht. 'Hoelaat is het eigenlijk'? Hij keek om zich heen en hij zag dat de zon door de gordijnen heen piepte. Hij stak z'n arm naar zich toe en keek op z'n horloge. 'Tien over half acht, mooie tijd' mompelde hij. Zeker gezien dat hij eerst nog anderhalf uur naar huis moest reizen, zijn spullen moest pakken en z'n ouders nog moest vertellen dat hij weg ging en Rhozalynn moest zeker ook nog wel haar spullen pakken. 'Hoe laat gaat het vliegtuig Rhoza'? vroeg hij haar toen, terwijl hij z'n telefoon pakte en internet opstartte en naar de site van de vliegtuigmaatschappij ging.

'Darling, just hold on'

Rhozalynn "Rosa", "Rose" of "Rossi" Catriona Marron Rossi.

Ze voelde hem wakker worden, voelde het gebeuren in zijn lijf en een "Hm?" bevestigde dit. Schor klonk er een "Hey," en daarna de vraag of ze een beetje had geslapen. Ze knikte. "Jij?" vroeg ze zacht. De vraag hoe laat het was moest meer een vraag aan zichzelf zijn want zonder speciale apparatuur kon zij de tijd niet lezen. Tien over half acht, bleek het te zijn. "Half drie," antwoorde ze hem. "We moeten zeker anderhalf uur van tevoren inchecken, dus we moeten er rond half één zijn." Het was niet ideaal, wat tijd en alles betreft, ze zouden niet eeuwen bij zijn ouders kunnen hangen en dat vond ze vervelend, want nu zou zijn afscheid niet al te uitgebreid kunnen. Het was maar goed dat ze niet laat wakker waren geworden door de nachtuurtjes die ze door hadden gehaald. "Dus snel opfrissen, alles, uitchecken en dan vertrekken, zodat we onderweg iets van ontbijt halen? Wat vind jij? We gaan eerst naar jouw ouders neem ik aan?" Ze rolde om, ze was nooit één van die personen geweest die graag uren in haar bed lag en zeker niet als ze ergens moest zijn, ze kon vrij makkelijk opstaan en actief zijn, dus ging ze voorzichtig het bed uit. Ze trok haar rok naar beneden en streek deze enigszins glad, al moest ze nu toch echt schone kleren aan, het was gewoon geen prettig gevoel om te lang in dezelfde kledij rond te lopen en al helemaal niet dit soort. Jammer genoeg had ze geen schone kleren en opzich ging het wel oké. Haar hand botste tegen een lamp, die ze bijna omstootte en haar knie raakte een kastje. Het bleef toch altijd onhandig, niet weten hoe de boel eruit zag.

Reality's overrated.