Bloody Reunion • One Direction • Topic 01 - Speeltopics

Reality's overrated.

Rhozalynn Catriona Marron Rossi.

Ze knikte, maar was vertwijfeld of dit wel echt zo'n goed idee was zeker toen hij ook begon te twijfelen, zie je, hij ging helemaal niet doorzetten en morgen zou ze enkel met blindengeleding naar Italië moeten vertrekken, morgen zouden ze weer gedag en misschien wel vaarwel moeten zeggen. Ze pakte zijn hand vast en voorzichtig verstrengelde ze haar vingers met die van hem. Misschien moest ze niet teveel aan zijn lichaam en de behagelijkheid die deze gaf gaan wennen. Ze haalde haar schouders op "Ik had het erg gevonden als je de verkeerde keuze had gemaakt, het is allang lief dat je ermee aan kwam zetten," zei ze stilletjes en drukte zachtjes opnieuw een kus op zijn wang. Daarna ging ze op haar rug liggen, waardoor er weer wat ruimte tussen hen ontstond. Ze opende haar ogen weer en focuste dezen omhoog, alsof ze niet blind was en gewoon naar het plafond staarde. Het was grappig, ze wist niet eens of het licht aanstond, ze had nergens een schakelaar gehoord toen ze gingen dansen en ze nam aan dat ze niet in een pikdonkere kamer waren gaan dansen, haar boeide het niet, maar voor hem was het wel handig toch iets te zien, nam ze dan aan. "Wil je slapen?" vroeg ze toen maar, een beetje ongemakkelijk, ze had geen idee meer wat ze moest doen en had het gevoel dat ze zijn hand ook los moest maken, maar dat kon ze nog niet. Voor één nachtje, vertelde ze haarzelf, morgen ging ze weer sterk zijn. Ze vroeg zich ineens af of ze het land wel uit kon met het politieonderzoek, maar ze moest wel, hoe kwam ze anders terug? Voorlopig niet in ieder geval. Een vlucht overboeken was één, dan maakte het feit dat zij begeleiding nodig had het -het grote probleem, de afgelegen locatie van haar bestemming maakte het niet makkelijker. Maar het lukte vast wel. Ze had over twee dagen een afspraak met de oogarts staan en deze afspraak was voor haar belangrijk, ze ging toch niet weg uit dat dorpje. Desnoods liep er de hele dag een politieagent achter haar aan dat ze niet weg zou vluchten - hoe wou ze dat trouwens gaan doen? - maar ze miste huis ook gewoon. Ze had zich nooit zo aan een plaats gehecht, maar nu ze niet meer kon zien was dit veel sterker geworden. Ondanks dat ze niet zag waar alles stond wist ze ondertussen wel waar alles zo ongeveer stond zodat ze wel op haarzelf dingen kon doen, waardoor ze een beetje haar eigen leven kon leiden al wist ze niet of ze ooit het huis uit kon. Toch, ze wist niet eens meer dat hij bestond, maar ze had stiekem het gevoel dat ze hem ging missen.

Reality's overrated.

[Undique went Vociferor.]

Reality's overrated.

Niall Horan
Het was wel duidelijk dat Harry niet op mijn vinger had gerekend. Ik wiebelde die een beetje heen en weer, maar ik was deze strakheid van hem niet gewend. Daarbij was ik ook nog eens op een punt dat ik eigenlijk geen geduld meer had, wat erin resulteerde dat ik te snel voor Harry een tweede vinger erbij bracht. Eigenlijk meteen kreeg ik een korte golf van schuldgevoelens door me heen door zijn pijnlijke gepiep en zijn tanden in mijn nek. "Sorry, Haz. Het wordt zo beter." zei ik zacht, terwijl ik met mijn vingers opzoek ging naar de juiste hoek om zijn genot op te wekken. Ik deed iets goed, want de pijn leek al snel van zijn gezicht te verdwijnen, maar het was nog niet de reactie die ik wilde hebben. Het probleem was alleen dat we het al een tijdje niet hadden gedaan en ik daarvoor eigenlijk altijd bottom was geweest, waardoor dit nu allemaal niet heel soepeltjes ging. Ik voelde hem wat met zijn heupen bewegen en wist dat hij me aan het helpen was. Eigenlijk vond ik dat niet helemaal geweldig, maar toen ik zijn reactie hoorde op mijn vingers die tegen zijn prostaat kwamen, was dat allemaal weer vergeten. Een rilling liep over mijn rug bij zijn kreunen van mijn naam en ik stootte kort mijn heupen een klein stukje omhoog in reactie erop, terwijl ik mijn vingers een iets hogere snelheid liet aannemen. Zo ging het even door. Ik voelde zijn lichaam meebewegen, maar wist zelf dat hij als zachte was in mijn handen was. Zijn woorden verrasten me dan eigenlijk ook wel. Meestal was dit het gedeelte wat we nog rustig deden, zeker als hij onder lag, lief en lang tot hij er echt klaar voor was en ik mezelf niet meer in kon houden door zijn gekreun en geplaag. Zoizo waren twee vinger voorbereiding niet genoeg om ook maar een deel van de pijn weg te nemen en hij wist dat ik, als ik eenmaal in hem zou zitten, geen geduld meer zou hebben om te wachten. Ik trok nog even mijn wenkbrauw op, voor ik zijn lichaam wat naar beneden drukte. Zo hoefde hij zo kort mogelijk met een leeg gevoel te blijven hangen. Met mijn vrije hand zette ik mezelf er redelijk voor klaar, waarna ik mijn vingers uit hem trok, die ik eigenlijk meteen verwisselde met mijn eikel. Het ging best moeilijk en hij was echt heel erg strak nog, maar het voelde zo goed, zelfs nu alleen mijn top pas in hem zat. Ik liet langzaam mijn handen van zijn heupen naar zijn schouders glijden en drukte hem toen langzaam over mijn lengte heen. Hij was zo strak, strakker dan ik hem ooit had gevoelt, en het deed me ademloos naar adem happen. Het voelde geweldig, maar sneller dan langzaam kon ik het niet aan om hem erover te laten zakken. "God, volgens mij ben je nog nooit zo strak geweest. Ik zou bijna zulke lange tijden ertussen laten vallen, alleen hiervoor" gromde ik, voor ik hem het laatste stukje door drukte en toch heel even wachtte, maar meer om zelf bij te komen en de zware snel opgekomen druk in mijn onderbuik te onderdrukken, dan om hem echt te laten wennen. Dit was ook eigenlijk het punt dat ik besloot alle pijn van morgen voor lief te nemen en er gewoon voor te gaan. Ik draaide ons wat onhandig om en stootte hard bij hem binnen. Ja, het deed veel pijn, maar het genot was zo groot, dat het het helemaal waard was.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Het was verschrikkelijk frustrerend voor ons allebei waarschijnlijk dat Niall net niet bij dat ene gevoelige plekje in me kon komen, maar ik nam het hem zeker niet kwalijk. Zelfs als het niet zo'n tijd geleden was, wat me op het idee bracht dat we dit vaker moesten doen, alleen dit, want het gevoel van zijn vingers was te fijn om alleen te doen als voorbereiding. Om hem, en mezelf, te helpen bewoog ik wat heen en weer zodat ik hem de goede kant op kon sturen en een kreun van zijn naam rolde over mijn lippen toen hij goed zat. Tussen de kreunen door grijnsde ik licht toen ik zijn heupen omhoog voelde komen, dat ik niet de enige was die hier effect van ondervond was goed om te weten. Zodra hij het tempo opvoerde ging ik ook meer mee in zijn bewegingen. Wat hij deed voelde geweldig en dat werd duidelijk aan hoe mijn volume omhoog ging, en hoe die geluidjes ook steeds wanhopiger begonnen te klinken. Ik kuste zijn nek zacht en nipte met mijn tanden aan zijn kaak, voor ik besloot dat ik hem kon hebben. Dat was helemaal niet zo, en het liefst bleef ik zo nog even liggen onder zijn aanraking, maar mijn geduld was weg. Het was te lang geleden en ik wilde hem nu. Gelukkig zei Niall er niks over en liet me door zijn hand omlaag duwen. Ik beet op mijn lip terwijl ik hem aankeek en kromp even in elkaar toen hij in een keer zijn vingers uit me haalde, om die vervolgens gelijk te vervangen. Mijn gezicht vertrok in pijn en ik ging rechtop zitten zodat het wat makkelijker ging, terwijl ik met mijn handen op zijn borst steunde. Onder leiding van zijn handen liet ik mezelf steeds iets meer over hem heen zakken. Ik kon me wel een voorstelling doen hoe dit voor hem voelde, maar voor mij deed het vooral nog erg veel pijn, tot hij mijn prostaat zou raken. Op zijn woorden kon ik alleen antwoorden met een kreun omdat hij kort daarna volledig in me zat, waardoor ik echt op adem moest komen. Toch wisten we allebei dat het waarschijnlijk niet ging gebeuren omdat we niet zo lang zonder konden. Na een klein momentje van rust wilde ik in beweging komen om te kijken of het ging, maar hij overrompelde me door ons uit het niets om te draaien. Geschrokken keek ik hem aan, al vielen mijn ogen bijna meteen dicht door de harde stoot die hij gaf. Helaas nam dat niet ook de bezorgdheid weg die op was komen zetten door deze actie en aaide ik zacht over zijn wang toen ik enigszins bekomen was. "Gaat het wel? Als het niet gaat hoef je dit echt niet te doen en ik draai ons zo weer om, hoor," zei ik hem zachtjes. Dit had ik juist niet gewild, niet omdat ik het niet fijn vond, in tegendeel, ik vond het van tijd tot tijd heerlijk als hij me eens goed en hard nam, maar zijn welzijn was belangrijker dan welke verlangens dan ook. Ik trok een been iets op zodat hij gegarandeerd dieper in me kon komen en beet op mijn lip. "Ik hou van je," mompelde ik en ging liefdevol met mijn hand door zijn haar. Als dit was wat hij wilde zeurde ik ook niet verder, de overdreven overbezorgdheid moest over zijn al bleef het wel belangrijk dat hij niet teveel van zichzelf vroeg.

Because I love him, do I need another reason?

Liam Payne.

Stilletjes zei ze tegen hem dat ze het erger had gevonden als hij de verkeerde keuze had gemaakt. Maar hij wilde wel met haar mee, maar toch was er daar ook de twijfel. In Italië had hij niks. Alleen zichzelf en Rhozalynn. Maar er waren zat mensen die waren vertrokken met niets en later iets heel groots hadden opgebouwd. Dat kon met hem ook gebeuren. Ze drukte opnieuw voorzichtig een kus op z'n wang en daarna draaide ze zich van hem weg en ging op haar rug liggen. Hij draaide z'n hoofd even en keek naar haar. Ze had haar ogen open en leek naar het plafond te staren, ook al zag ze niks. Hij stak z'n hand uit en heel voorzichtig streek hij over haar, z'n vingers gleden over haar huid heen. 'Ik weet nog niet of ik wil slapen' beantwoordde hij haar vraag zachtjes, 'Ben jij moe'? Hij was wel moe, maar hij vroeg zich af of hij wel kon slapen. Hij beet op z'n lip en hij zuchtte zachtjes. 'Kan je hier niet blijven'? vroeg hij zachtjes ook al wist hij eigenlijk het antwoord al, 'Rhoza' Hij viel stil en hij wist even niet wat hij moest zeggen. 'Het..ik weet niet of ik het aankan als je weg gaat' zei hij toen zachtjes. Het klonk misschien heel dramatisch, maar zo was het wel voor hem, 'Ik wil echt heel graag met je mee naar Italie, ik wil het land leren kennen. Ik wil jou opnieuw leren kennen, ik wil je dingen leren, ik wil je dingen laten herinneren. Geef het een kans' Hij had geen idee waar die kleine speech ineens vandaan kwam en misschien werd ze nu wel boos, maar hij hoopte, hij hoopte dat ze hem die ene kans zou willen geven.

'Darling, just hold on'

Niall Horan
Ik zag duidelijk dat Harry er niet klaar voor was, en voelde dat ook. Misschien was het daarom wel dat ik hem maar langzaam over mijn lengte duwde, en het feit dat hij nog onmogelijk straks was. Harry's gepijnigde gezicht zei me weinig goeds, maar ik hoopte dat het zou verdwijnen zodra we echt begonnen en ik de juiste hoek weer had gevonden. Ik gromde hem nu wat toe over hoe godsvergeten strak hij was, voor ik hem echt helemaal over mijn lengte trok en daar heel even met rust liet, terwijl ik zelf ook acclimatiseerde aan dit alles, wat toch weer vreemd nieuw voelde, zeker nu hij zo strak was. Normaal was ik dan niet degene van wachten, maar vandaag was geen normale dag. Toch was ik het ook nu snel zat, maar niet voor ik had besloten alles in de wind te gooien en er gewoon voor te gaan. Ik draaide ons om en gaf eigenlijk direct een flinke stoot bij hem binnen, om uit te proberen of het ging. De pijn was er zeker, fel en meedogenloos, maar het genot was op dit moment zo sterk, dat die het terug kon drijven en kon overstemmen. Morgen zou ik hier veel problemen van ondervinden, maar vandaag zou dit het beste ritje in een hele lange tijd zijn. Ik wilde eigenlijk doorgaan, toen Harry me stopte met een hand op mijn wang en grote bezorgde ogen. Ik zuchtte zacht en boog me voorover om met een kort kusje de rest van zijn preek een halt toe te roepen. Ik wilde nu echt even niets weten van rollen omdraaien, of bezorgdheid. Nee, nu was het hij en ik en morgen zagen we wel weer. Desnoods legde ik al mijn gevoel plat met pijnstillers, maar dit kon ik aan, wat mijn lichaam me ook voor signalen gaf dat het geen slim plan was. Gelukkig leek hij ook in te zien dat ik dit niet wilde veranderen, want niet veel later voelde ik zijn been iets optrekken. "Ik hou ook van jou. Maak je nu maar nergens zorgen om en geniet" zei ik zacht terug, voor ik met mijn hand zijn opgetrokken been iets ondersteunde en die nog iets hoger optrok, zodat ik echt alle ruimte had, en hij er nog niet de ongemakken van ondervond. Ik begon rustig aan te stoten, om het toch iets op te bouwen voor ik er echt tegenaan ging, waardoor langzaam mijn ademhaling oppervlakkiger werd met elke keer dat ik sneller ging. Mijn lippen drukte ik in zijn nek, keer op keer op keer, om mijn zachte kreuntjes te smoren. Pas als ik een fijn tempo had bereikt zou ik proberen zijn prostaat te vinden, want twee dingen tegelijk, zeker als er een niet automatisch ging, kon ik niet. Ik stootte steeds sneller, tot ik uiteindelijk een voor mij fijn tempo had gevonden, snel maar nog niet zo snel dat het heel rommelig en oncontroleerbaar werd. "Kan je me wat aanwijzingen geven." heeg ik zacht en hees in zijn oor, waarna er ook nog een zachte kreun onbedoeld mijn lippen verliet. Hij wist echt wel wat ik bedoelde, want ik wist nu niet echt meer waar ik de juiste hoek moest zoeken, maar ik wist wel zeker dat gewoon recht vooruit niet de juiste hoek was. Ik begon dus maar gewoon wat te proberen, mijn oren wachtend op instructies en met mijn lippen weer tegen zijn huid. Ik was net niet luid genoeg om opwindend te zijn, dat gevoel had ik zelf in elk geval, dus ik hield me maar stil door tegen een van de gevoeligste plekjes van zijn huid aan te kreunen.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik vond het echt heerlijk om op deze manier genomen te worden, als ik dan toch gedomineerd moest worden konden we het maar beter goed doen, maar het was het niet waard als het Nial teveel pijn deed. Daarom stopte ik hem ook door met mijn vingers zacht over zijn wang te gaan en mijn zorgen om hem uit te spreken. Ik nam het met alle liefde over als het ging, het was geen moeite. Blijkbaar was ik weer eens te bezorgd want hij liet me mijn mond houden door zijn lippen op de zijne te drukken, al kuste ik hem graag terug. Dan liet ik het maar zitten, hij kon zijn grenzen aangeven, al was de kans groot dat ik hem morgen zoveel mogelijk in de watten probeerde te leggen. Daar liet ik hem dan ook niet meer tegen protesteren, want ik kon ook best laten zien hoe koppig ik kon zijn. Ik trok mijn been tot halverwege op om hem ruimte te geven en zei zacht dat ik van hem hield, dat bleef toch de reden waarom ik dit allemaal deed. Gehoorzaam knikte ik bij zijn woorden terug en vlocht mijn vingers losjes door zijn haar terwijl hij mijn been wat verder omhoog trok. Mijn hoofd viel terug tegen het bed en ik sloot genietend mijn ogen toen hij in beweging kwam, zelfs als hij mijn prostaat niet raakte wist hij me nog goed te laten voelen. Toch duurde het niet lang voor mijn genietende gehum omsloeg in een kortademig gekreun naar mate Niall harder en sneller ging. Met mijn vingers in zijn haar probeerde ik hem zo dicht mogelijk bij me te houden zonder hem te belemmeren in zijn beweging, wat niet zo erg was gezien hij mijn nek al gebruikte als demper. Het kostte me even voor ik kon verwerken wat hij tegen me zei, het tempo dat hij in zat maakte me wat licht in mijn hoofd en duurde het langer. Met enige moeite gleden mijn handen af naar zijn heupen en duwde die het kleinste beetje meer in een hoek naar links, waar hij ongeveer goed moest zitten. Gezien hij voelbaar aan het proberen was kon het niet veel langer duren. Langzaam namen mijn handen hun oude plek terug, ik weigerde zijn rug als houvast te gebruiken, wetende dat ik dan krassen ging maken en hij zou morgen al toegetakeld genoeg zijn. Een luidere kreun van zijn naam dan eerder ontsnapte aan mijn lippen toen hij precies dat goed plekje raakte en bijna meteen daarna begon ik onsamenhangend te fluisteren hoe geweldig hij me liet voelen en hoe niemand anders dat kon. Met zachte hand trok ik hem aan zijn haren iets naar achter zodat ik hem aan kon kijken en hij zijn kreunen niet meer kon dempen. "Ik wil je horen, schat. Hoe goed en strak ik om je heen voel," heeg ik en bleef hem recht aankijken. Naast tederheid wilde ik ook altijd zijn uitdrukking kunnen zien als hij kwam dankzij mij, want dat was een prachtig uitzicht wat ik geen enkele keer wilde missen, of het nou door seks kwam of een simpele handjob omdat we maar weinig tijd hadden. Sowieso wilde ik geen enkel moment met hem missen of vergeten, daarvoor zagen we elkaar, vooral de laatste tijd, veel te weinig.

Because I love him, do I need another reason?

Rhozalynn Rossi.

Vingerw gleden over haar huid en ze rilde zaxhtjes. De eerste vraag deed haar knikken "Dat wel, maar ik weet niet of ik kan slapen." Daarna beet ze op haar li en dacht ze na, maar schuddr haar hoofd. Zelfs al zou ze het willen - en heel eerlijk, ze wou het niet, ze kon haar vertrouwde omgeving niet zo van de een op bet andere monent missen, daar wqs tijd voor nodig. Daarbij vertrouwde ze hem nog niet genoeg om alles voor hem achter te laten, zoiezo zou ze dst niet snel doen, ze geloofde niet in die overgeromantiseerde verhalen en zeker niet gezien ze hem maar één dagje kende, nog niet eens, of nou, opnieuw kende, wat dan ook - dsn had bet nog onmogelijk geweest, zr kon hier vast wel een arts en psycholoog in de buurt vinden, waarschijnlijk dichterbij dan de psycholoog die ze nu sprak, maar er wasook verdere zorg voor haar nodig, ze had hulp nosig en dat kon ze kon niet al haar gewixht op zijn schouders gooien. Ze schudde haar hoofd. "Het spijt me." Het feit dat hij met haar mee wou maakte haar nog benauwder omdst zr zich besefte dat hij dan echt in haar leven kwam, hij zou meer dingen over haar te weten komen. Haar depressie, aanvallen en misschien zou ze voor hem niet eens haar snedes verborgen kunnen houden. Haar oudere littekens en de verse wonden. Toch kkwam er uiteindelijk een "O-okay," uit haar keel, zachtjes. Ze kwam weer wat dixhterbij liggen em legde êén hand oo zijn wang, haar vingers gleden over zijn gezicht, haar, wemkbrauwen, ogen neus, lippen, kin. "Hoe zie je eruit?" vroeg ze, puur om een beetje een beeld van hem te sxhetsen zo lang ze dat nog kon. "Wil je ovsr je familie vertellen?" vroeg ze daarna. Ze kwam even omhoog en drukte nog een kus op zijn wamg, een beetje mis, het werd zijn kaak. "Bedankt. Het is echt heel lief."

Reality's overrated.

Liam Payne.

Ze knikte en vertelde dat ze moe was, maar dat ze niet wist of ze kon slapen, dat kon hij nog wel begrijpen. Hij had precies hetzelfde. Hij was moe, maar als hij echt wilde gaan slapen, dan kon hij dat waarschijnlijk niet meer en zou hij de halve nacht of misschien wel de hele nacht wakker liggen. Ze schudde haar hoofd en ergens begreep hij het wel. Hij was nog steeds een vreemde voor haar en ze kende hem amper. Waarom zou ze hem mee nemen naar Italie of waarom zou ze alles daar achter later om voor hem hier te blijven. Waarschijnlijk had ze daar alle hulp die ze krijgen kon en hier moest dan alles weer opnieuw worden besproken, alles opnieuw worden geanalyseerd. Ze verontschuldigde zich en hij schudde z'n hoofd. 'Het geeft niet' zei hij zachtjes, 'Ik snap het wel, ik ben bijna een complete vreemde voor je' Maar ze had het nu toch min of meer tegen hem gezegd dat ze het goed vond dat hij met haar mee ging naar Italië. Hij luisterde naar haar stem en ze raakte z'n gezicht aan. Z'n ogen, z'n neus en z'n lippen, alles wat hij had op z'n gezicht.. Het was voor haar een manier om een beeld van hem te creëren. Dat had hij wel eens ergens gelezen. Ze vroeg hoe hij er uit zag en hoe zijn familie was en hij dacht even na. 'Ik heb bruin haar, bruine ogen' Ze drukte een kus half op z'n wang en half op z'n kaak en hij viel even stil. Hij streek heel licht over haar gezicht, met de top van z'n wijsvinger. 'Ik heb een moedervlek in m'n hals zitten, ik heb geen vrije grote neus, denk ik. Mijn lippen vind mijn moeder het mooiste aan me, net als mijn ogen' Hij grinnikte zacht, 'Al vind ik van niet' Hij dacht weer even na en hij wist niet zo goed wat hij over z'n familie moest vertellen. 'Ik ben enigst kind' zei hij toen, 'Mijn ouders hebben allebei een baan en hebben een liefdevolle relatie met elkaar, dat zie je niet zo vaak. Ik hou van ze, maar soms zijn ze te beschermend en vergeten ze dat ik al volwassen ben, en dat haat ik' Hij keek even naar haar en drukte voorzichtig een kus op haar slaap.

[ bericht aangepast op 15 jan 2015 - 11:51 ]

'Darling, just hold on'

Niall Horan
Harry hield zich gelukkig stil toen ik hem de mond had gesnoerd. Zijn genietende gehum gaf me een goed gevoel, terwijl ik langzaam maar zeker mijn tempo omhoog gooide. Zijn vingers door mijn haren brachten mijn hoofd iets dichter naar hem toe, maar al snel ik verstopte zoizo al snel mijn gezicht in mijn nek om mijn zachte niet opwindende kreunen te dempen. Ik vond uiteindelijk een prettig tempo en vroeg hem in waarschijnlijk mijn laatste samenhangende woorden of hij me wilde helpen met de juiste hoek te vinden, terwijl ik met mijn lichaam die vraag wat kracht bijzette, zodat hij het hopelijk snapte. Ik probeerde het en liet mijn heupen na even met zijn handen meedraaien. Het was niet veel, maar zou hem wel een enorme hoeveelheid meer genot geven, wat ik wist uit ervaring. Bij zijn luide kreun, die me deed rillen en kreunen, wist ik dat ik goed zat. Ik begon gericht in deze hoek te stoten, harder en dieper tegen zijn prostaat. Zijn onsamenhangende woorden brachten mij, samen met het feit dat hij vandaag zo ontiegelijk strak was, heel dichtbij de rand. Mijn kreunen werden luider, waardoor ik mijn gezicht dieper in zijn nek drukte. Toch was Harry het er blijkbaar niet mee eens. Ik keek hem met grote lustvolle, geile, liefdevolle ogen aan, terwijl er een kreun als antwoord op zijn woorden over mijn lippen rolden, terwijl ik alle kracht die ik nog had achter mijn stoten zette. Mijn genot ging net als mijn pijn omhoog, maar bleef het overstemmen. "Zo... strak... Verdomme... Alsof... je... nog... maagd... bent... Verdomme... Heerlijk... Goddelijk... Verdomme..." Ik probeerde het samenhangend te krijgen, maar met de kreunen tussendoor en mijn hoofd was inmiddels licht en leeg. Ik bereed hem alleen nog op mijn gevoel en mijn instincten, hard en diep, gevuld met puur genot. Mijn ademhaling was niet meer dan een oppervlakkig gehijg, tussen mijn langzaam luider wordende kreunen door. Harry was nogsteeds luider. Als hij zacht deed, was hij nogsteeds luider dan ik. Mijn ogen waren gefixeerd op Harry's prachtige gelaat. Ik drukte zijn vrije been in zo'n hoek dat ik nog net iets harder zijn prostaat kon raken, terwijl ik weer een hand vrij zou krijgen, waarmee ik hem zacht kon aftrekken, voor zover ik de spieren in mijn arm nog helemaal kon coördineren. Mijn ledematen trilden namelijk al een beetje, van zuurstoftekort en het onbeschrijfelijke genot wat zich langzaam door mijn lichaam verspreidde. Ik wikkelde mijn hand om zijn lengte en begon hem op hetzelfde tempo als ik met mijn heupen ging hem af te trekken, maar met een stuk minder kracht. Kijk ik had hem ook wel eens nog een blowjob gegeven als ik eenmaal klaar was gekomen, maar na een dag als vandaag was het beter als we allebei tegelijk klaar waren, want het was al zwaar genoeg geweest, daarbij was hij zo strak dat het me zeker weten een ongelofelijk genotsgevoel zou geven als zijn hele lichaam zich aan zou spannen in een orgasme. "Kom voor me, Lief. Spuit voor me." kreunde ik hees, met mijn mond een stukje open en compleet van de kaart. Het zou voor mij waarschijnlijk niet lang meer duren, zodra hij kwam, zou ik ook over het randje getrokken worden. Het was nu alleen nog een kwestie van een tijd... Een waarschijnlijk erg korte tijd.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Automatisch spanden mijn spieren zich iets aan als een vorm van houvast toen Niall echt kracht begon te zetten in de juiste hoek, waardoor er gelijk een stroom aan onsamenhangende dingen over mijn lippen rolden, maar het kwam erop neer dat hij de enige was die me ooit zo had laten voelen. Dat het alleen effect op mij had bleef er niet bij, want hij werd er ook luider van. Jammer genoeg dempte hij die geluiden door zijn lippen in mijn nek te drukken en daar wilde ik niets van hebben. Hij klonk prachtig zo en ik wilde alles ervan horen. Zacht trok ik hem wat achteruit en zei dat ik wilde horen hoe goed het voor hem voelde om in me te zijn. Mijn pupillen waren gigantisch door de lust die ik voelde, maar de liefde voor hem bleef toch ook heel duidelijk te zien. Een langgerekte kreun rolde over mijn lippen toen Niall zelfs nog meer kracht achter zijn stoten zette, dit kon niet goed voor hem zijn, maar mijn gedachten waren een grote waas en normaal denken ging niet meer. Hijgend keek ik hem recht aan en beet op mijn lip bij zijn half onsamenhangende woorden, ik kon niet antwoorden zelfs als ik zou willen. Ik was veel te ver heen. Het enige wat nog ging was mijn vingers muurvast door zijn haar gehaakt houden en hem via mijn uitdrukking laten zien hoe ik me voelde. Zonder enige vorm van tegenstand liet ik hem mijn andere been ook in een nogal aparte hoek drukken, al was het niet vervelend en was ik hem dankbaar toen hij me de adem benam door mijn prostaat harder te kunnen raken. Ik kon voelen dat ik heel dichtbij was, mijn spieren spanden zich al iets aan, dat moest hij weten en zeker voelen, want kort daarna voelde ik zijn hand om mijn lengte. Een aantal vloeken rolde over mijn lippen en ik keek hem met grote ogen aan bij zijn woorden. Meer dan dat kon ik echt niet aan, na nog een paar stoten rolde zijn naam weer over mijn lippen, dit keer niet meer dan een fluistering, voor al mijn spieren zichzelf strak zette en ik door al zijn handelingen klaarkwam. Een golf van genot spoelde over me heen en het kostte me veel moeite om mijn ogen open te houden, ik was vastbesloten hem door alles heen aan te blijven kijken. Het was een tijd geleden dat ik me zo goed had gevoeld, zelfs als ik de vorige keer dat we seks hadden meetelde. Vandaag had het gewoon iets extra's, door alle losgelaten gevoelens en deels dat we beiden al even droog stonden door de onhandige schema's. De adrenaline en genotsgevoel stroomden door mijn lijf heen en lieten me verdwaasd achter. Met grote, fucked-out ogen keek ik naar hem op, hijgend, terwijl mijn spieren langzaam uitvielen als het ware en mijn armen vielen zo goed als levenloos maast mijn lichaam. Het zou nog maar even duren voor de adrenaline uitgewerkt was en de vermoeidheid me hard ging raken, er was vandaag meer gebeurd dan goed was voor een mens en het samenzijn met Niall was fijn, maar ook een goede afsluiter voor deze uitputtende dag.

Because I love him, do I need another reason?

Niall Horan
Het was heerlijk om zo met elkaar bezig te zijn. We hadden al lang geen seks meer gehad en zeker niet zo. Het voelde zo enorm goed om weer echt top te zijn en me uit te kunnen leven op mijn vriendje, nu mijn verloofde. De pijn zou ondragelijk zijn, als het genot en de adrenaline me niet op de been hielden. Ik gaf het mijn alles, terwijl ik aan zijn kreunen hoorde en aan zijn gezicht zag dat hij heel dichtbij was. Ik begon het voorzichtig op hetzelfde tempo af te trekken en sprak hem nog wat woorden in, terwijl mijn heupen meedogenloos doorstootten tegen zijn prostaat. Alleen al zijn vocalen trokken me al bijna over de rand, zeker nu hij vandaag zo straks als een maagd was. Net, een halfuurtje geleden, hadden we het nog over het uitgillen gehad, maar Harry's lichaam had duidelijk andere plannen. Ik voelde hem zo erg aanspannen dat hij me meetrok over het randje en gooide met een gekromde rug mijn hoofd met een luide kreun van zijn naam naar achter. Hij spoot zijn zaad over zowel zijn als mijn borst, bijna rond dezelfde tijd dat ik hem vol spoot met het mijne. Ik reed mijn orgasme uit op Harry's slappe lichaam, met de grote fucked-out holle ogen, wat net als het mijne vol zou zijn en over zou stromen van heerlijke gevoelens en een vloedgolf aan hormonen. Mijn hand liet ik nog zacht over zijn lid gaan, tot ik me uiteindelijk, hijgend en compleet kapot op zijn borst neerlegde. In mijn gedachten kwam eigenlijk niet eens op om nog te bewegen, zelfs om alleen maar mijn lid uit zijn opening te halen. Dit was een uitputtingsslag voor mijn lichaam geweest en hoe geweldig ik me nu ook voelde, mijn lichaam was letterlijk en figuurlijk op. De adrenaline, dopamine en serotonine raceten door mijn lichaam, waardoor ik me geweldig voelde, maar mijn lichaam was slapper dan een natte vaatdoek. Ik kon niet eens meer mijn hoofd rechtop houden, waardoor het enige wat ik kon het geven van een klein nat kort kusje in zijn nek was. Mijn ademhaling was heel oppervlakkig, mijn hartslag was belabberd snel en er straalde een glimlach om mijn scheef openhangende lippen die haast fysiek licht uit zou stralen door het geluk was ik nu voelde, als mijn gezicht niet verstopt lag in zijn nek. Mijn hersens waren nu zo'n drap dat ik niet eens meer woorden zou kunnen vormen als ik het wilde. Ik wist alleen dat ik nu oprecht dolgelukkig was en me beter voelde dan ik in tijden had gedaan, zelfs tijdens seks de afgelopen tijd. Het kwam door van alles, maar vooral de spanningen en de afstand in onze relatie en tussen ons, door onze onmogelijke werkroosters, waardoor zelfs een korte haastige onromantische handjob of blowjob haast onmogelijk waren, laat staan echt rustig tijd nemen voor elkaar en voor seks. We hadden ook wel seks gehad, maar altijd met een druk erachter, een druk die we nu niet hadden gehad. Nu waren we misschien wel wat moe geweest en gefrustreerd op verschillende vlakken, maar we hadden de tijd aan onszelf gehad en dat had het zo fijn gemaakt. Dit moesten we vaker doen, tijd voor onszelf, voor ons samen, maken. Hopelijk zou dat tijdens onze gezamenlijke kerstvakantie ook lukken, thee, een haardvuurtje, wat kussen en misschien wat meer, maar gewoon rustig en thuis. Dat zou een perfect kerstcadeau zijn.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Het voelde zo ontzettend goed en ik had me al zo'n lange tijd niet zo gevoeld. Alles wat ik met Niall deed voelde goed, maar dat was bij lange na niet zo intens als nu. Ik kon bijna fysiek voelen dat het hem echt goed deed om weer eens op deze manier de controle te hebben, dat moesten we op betere dagen zeker vaker doen. Er buiten gelaten dat vandaag eigenlijk een hele slechte dag was dan. Mijn hele lijf spande zich kort compleet aan door de intensiteit, waarna alles onbruikbaar werd. Hijgend keek ik naar hem op, ik werd op dit moment wel gevoelig, toch voelde het nog steeds goed en met een laatste zachte piep door zijn hand die nog heel even over mijn lengte ging sloot ik mijn ogen. Eerst op adem komen en mijn hartslag normaal krijgen voor ik iets anders ging doen. Ik voelde hoe hij instortte op mijn borst, als ik het kon had ik mijn armen om hem heen geslagen en hem stevig vastgehouden, maar ik had nog niet eens de puf om te vragen of hij uit me wilde gaan. Nu ik zo gevoelig was -was dat namelijk niet bepaald prettig. Een zwakke glimlach verscheen om mijn lippen door het kusje in mijn nek. Ik probeerde mezelf stukje bij beetje te kalmeren zodat ik weer normaal zou kunnen functioneren, wat heel langzaam ook lukte. Na even kon ik een zacht kusje op zijn haren drukken en zuchtte ik diep, om met moeite een arm omhoog te brengen en die losjes om zijn middel te slaan. Mijn vingers aaiden lichtjes over zijn flank gezien voor de rest ik nog niet bar veel kon. Wel begon het steeds vervelender te worden dat ik nog vol van hem was, tot op de grens van pijn aan toe. "Niall, lieverd? Ik hou ontzettend veel van je maar kun je alsjeblieft uit me gaan? Het doet pijn," bracht ik zacht en redelijk buiten adem uit. Elk ander moment zou ik er niets op tegen hebben gehad om hem nog even zo in me te hebben, maar het was lang geleden dat ik onder had gelegen en dat maakte het dat ik nu extra gevoelig was, plus dat ik vermoeidheid op voelde komen en niet op deze manier in slaap wilde vallen. Dat zou morgen alleen resulteren in meer pijn dan nodig en ik voelde me best vies dus kon een beetje schoonmaken geen kwaad, al moest ik daarvoor opstaan want ik liet Niall zich nu echt niet meer inspannen. Ondertussen was mijn hartslag redelijk gedaald en was mijn ademhaling wel wat snel, maar niet meer alsof ik net de marathon had gelopen. Met mijn vrije hand kreeg ik het voor elkaar om liefdevol door zijn haar te aaien terwijl ik rustig wachtte tot hij deed wat ik had gevraagd, want ik twijfelde er niet aan dat hij dat zou doen, al leek hij er erger aan toe dan ik en zou het me niet verbazen als dat even duurde. Het maakte ook niet uit, hierna konden we gaan slapen en een goede nachtrust pakken, morgen werd het weer druk en dan hadden we dat allebei hard nodig.

Because I love him, do I need another reason?

Niall Horan
Het was beter geweest dan in een lange tijd voor was gevallen, misschien juist omdat ik deze rol al zo lang niet had kunnen aannemen en er enorm van had genoten. Nu was ik overspoeld van de meest intense gevoelens die ik in tijden, misschien zelfs nooit, zo intens had gevoeld als nu. Een ongelofelijk geweldig einde van een verschrikkelijke dag. Ik had echt nergens meer fut voor. Mijn spieren waren op, mijn gewrichten wilden niets meer, en als ik niet binnen een uur zou slapen, zou de pijn waarschijnlijk ondragelijk worden. Ik glimlachte een klein beetje door zijn kusje op mijn haren en zijn armen om mijn lichaam. Het voelde heerlijk, zeker nu ik zo enorm gevoelig was, over mijn hele lichaam. Ik was nogsteeds compleet uitgeteld, zowel fysiek als mentaal, het duurde dan ook even voor ik Harry's woorden kon bevatten. Ik sloeg mijn ogen naar hem op en bewoog toen met heel veel moeite en mijn allerlaatste beetje kracht uit hem, voor ik me weer op hem neer liet storten, dit keer met mijn hoofd op zijn schouder. Mijn ademhaling was nogsteeds absurd snel en mijn brein was een pudding. "Ik hou van je. Wat er ook gebeurt." heeg ik ongecontroleerd. Zijn ademhaling was inmiddels iets rustiger, net als zijn hartslag die ik zo kon horen. Ik probeerde mijn eigen ademhaling zo goed mogelijk aan de zijne te vertragen, maar het lukte me voor geen ene meter. Ik aaide dus maar gewoon met een heel slap handje en een ongelofelijk brede grijns op mijn gezicht over zijn kleffe borst. Morgen zou ik wel douchen, anders zou ik toch weer naar sex ruiken door de hotelkamer en het bed. Ik drukte nog een kusje op zijn sleutelbeen en liet mijn ogen langzaam dichtvallen. Ik wilde nog niet slapen, ik wilde genieten van Harry en van dit prettige moment samen. Toch was ik zo moe. De adrenaline hield me nog wakker, maar ik wilde eigenlijk niet wachten tot die weg zou vallen, want het hield ook de waarschijnlijk verschrikkelijke pijn op afstand. Mijn ademhaling kreeg ik toch langzaam onder controle en ik begon heel zachtjes te zingen. Het waren niet mijn eigen woorden, maar ze pasten wel. "... People fall in love in mysterious ways. Maybe just the touch of a hand. Well, me—I fall in love with you every single day. And I just wanna tell you I am..." heel veel verder kwam ik niet, want ik zakte toch heel langzaam weg in een diepe slaap. Het was goed dat ik mijn wekkers al had gezet, want anders zou ik mijn afspraak geheid missen. Mijn gedachten werden nog leger dan ze al waren en krulde me op als een katje op zijn borst in zijn armen. Ik zou morgen compleet afhankelijk zijn van mijn krukken en mijn krullenbol, dat was zeker, maar zolang ik het gesprek maar haalde, en de perfecte ring wist te vinden, zou alles goed komen. Daar was ik zeker van. Ik zou een uur hebben in de paar juwelierwinkeltjes die zich bij het kantoor in de buurt bevonden. In een van de winkeltjes had ik al eerder een kettinkje voor Harry gevonden voor onze anniversary, wat hij heel mooi had gevonden, dus ik hoopte dat ik daar nu ook de perfecte ring kon vinden, want mijn schema was erg krap.

Bowties were never Cooler

Rhozalynn Catriona Marron Rossi.

"Het spijt me, als ik had gezien had ik hier gebleven, maar ik heb zorg nodig en ik kan moeilijk mijn familie meenemen. Ik heb geen geld voor thuiszorg en daarbij is ons huis er ook nog op afgestemd, het kan niet. Sorry." Hij vertelde dat hij bruin haar en bruine ogen had, kleuren vond ze steeds lastiger om voor zich te halen, maar ze wist dat mensen het altijd over chocolade hadden als het over bruin ging, al wist ze niet meer precies hoe het eruit zag. Ik glimlach om zijn informatie. "Ze zal vast gelijk hebben," zeg ik zachtjes. Hij vertelde haar over zijn familie en drukte een kus op haar slaap. "Het lijken goede mensen," zei ze maar en sloot haar ogen weer. Ze kroop weer helemaal tegen hem aan en legde haar hoofd voorzichtig tegen zijn borstkas. Ze snoof zijn geur op en speelde met zijn vingers. Ze wist niet zo goed wat ze moest zeggen. Hij wist die dingen waarschijnlijk wel van haar, dus veel te vertellen had ze niet. Het ding was ook, ze wist niet precies wat hij van haar wist en wat niet en ze vond het hierdoor lastig om met hem te praten. "Ik ga naar een psycholoog," besloot ze uiteindelijk, dit moest hij weten, daar kwam hij toch meteen achter, haar geheim zal enkel voor haarzelf blijven. "Ze zeggen dat ik depressief ben, dus ik ben niet echt de meest leuke persoon om mee om te gaan." Het was een soort waarschuwing, zodat hij wist waar hij aan begon.

Reality's overrated.