MSV - Askroth [2] - Speeltopics

Toen Epialthes en Ardaneus de magische ketting in elkaar zetten, stegen veel tovenaars, heksen, dreuzels en elven op. Ze werden meegevoerd naar de epische wereld Askroth, het voormalige thuis van de Askrothidae. Draken terroriseren deze wereld en de voormalige beschaving is grotendeels uitgeroeid.
Ze gaan de wereld verkennen, ontdekken wat er met iedereen gebeurd is en een nieuw bestaan opbouwen.

Het rollentopic
Topic 1
Nieuwe topic!
Regels:
- Er wordt in één tijd geschreven, derde persoon en verleden tijd, zoals de meest gebruikelijke manier is in een boek.
- Er is geen minimaal woordenlimiet.
- Stukken tekst hoeven niet letterlijk herhaald te worden als je op een ander reageert. Het is ook niet nodig om een ander te quoten.


Personages:

[ bericht aangepast op 10 juli 2014 - 14:31 ]

'Misschien is hier wel verder niemand,' merkte Nick op. Dát zou pas een hel zijn.

-
Sykes haalde zijn schouders op. Hoe moest hij dat weten? Hij maakte een hoofdbeweging dat ze mee moest komen en volgde de richting waar hij dacht dat het ding neergestort moest zijn.

-
'Niet meer op onze wereld,' mompelde Brian. Hij wist niet hoe deze planeet heette, maar waarschijnlijk hadden ze er toch geen van allen van gehoord.

Every villain is a hero in his own mind.

'Weet je zeker dat we wel daar heen moeten gaan? Straks is het nog iets gevaarlijks, of zo. Ontploft het als we in de buurt komen,' zei Megan terughoudend.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Ik wil naar huis,' was het enige wat Quinn zei. 'Naar ons huid met de bloementuin.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Misschien gaan de anderen daar ook heen,' merkte Sykes op.

Every villain is a hero in his own mind.

Alice rolde kort met haar ogen. Zij wilde ook naar huis, meer dan wat dan ook in de wereld, naar de plek waar Daniel nog leefde. Maar dat kon nu eenmaal niet en daarom vond ze het een domme opmerking van Quinn.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Nou, dan zijn we mooi genaaid.' Jenny stond op. 'Kunnen we niet ergens bezemstelen vandaan halen?'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Daar zit wat in,' gaf Megan toe. 'Laten we opschieten, dan.' Ze pakte Sykes' hand zonder na te denken beet.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Joshua zuchtte. Hij kon zich niet eens meer herinneren hoe hij in deze situatie was beland. 'Dat wil je niet eten,' mompelde Joshua.

'Wil je dan sterven?' vroeg Ablaze die een karaf water met een zwiepje veranderde in wijn. 'Dan kunnen we dat ook nu doen.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Nee hoor, maar bedankt voor het aanbod,' mompelde hij. 'Ik verkies het leven boven de dood.'

'Eet dan.'
Ablaze dekte een mahoniehouten tafel, die rijkelijk versierd was met houtsnedes. De poten hadden de vorm van een drakenklauw en waren omwikkeld met klimop van bladgoud.
'Kom, Assa. Ik heb speciaal een plaatsje aan het hoofd voor je. '
Hij schoof een stoel achteruit bij een van de schalen waar nog een deksel op zat, zicht de inhoud buiten het zicht bleef.

[ bericht aangepast op 21 juni 2014 - 10:14 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Sykes was even verbaasd toen Megan zijn hand vastgreep. Hij kon zich de laatste keer niet heugen dat dat gebeurd was, al had Aenea het vast eens gedaan.
Samen holden ze over het rulle zand. Over het verstandig was om te doen, viel nog te betwisten, want ze hadden nog steeds geen water gevonden. Toch geloofde Sykes dat er iets was dat hen verder zou kunnen helpen en hij kon zijn geluk niet op toen hij op een dode draak stuitte, met daaromheen tientallen voetafdrukken.
‘De rest moet in de buurt zijn!’
Het spoor was duidelijk zichtbaar.

Every villain is a hero in his own mind.

Eva kneep even in de hand van Ardaneus. De sterren vonkelde vel nu de zon was ondergegaan het was een prachtig gezicht.

'De wereld is prachtig, nietwaar, Eva? Veel prachtiger dan die van jou.'

'Mijn wereld was prachtig, tot dat de mens kwam. De mens verwoest de wereld, toch blijft ze prachtig. Ik ben op plekken geweest waar de schoonheid nog onaangeraakt was en ik in het gevoel waande alsof ik weer in het paradijs was. God heeft kleine stukjes paradijs verspreid over de aarde. Helaas wonen de mensen er nog.' Eva staarde weer omhoog. 'Je kan hier uren naar staren. De pracht van de sterren.' Eva kantelde haar hoofd, toen ze hier kwam kende de mensen geen sterrenbeelden, ze had samen met Ardaneus dingen bedacht. 'Daar,' ze wees naar een groep sterren. 'De zwaan,' je kon uitmaken wat de kop was, de zwanenhals en het lichaam eraan vast. 'En daar, twee sterren van links de driehoek.' Eva draaide om nog meer dingen te bekijken.