MSV - Askroth [2] - Speeltopics

Toen Epialthes en Ardaneus de magische ketting in elkaar zetten, stegen veel tovenaars, heksen, dreuzels en elven op. Ze werden meegevoerd naar de epische wereld Askroth, het voormalige thuis van de Askrothidae. Draken terroriseren deze wereld en de voormalige beschaving is grotendeels uitgeroeid.
Ze gaan de wereld verkennen, ontdekken wat er met iedereen gebeurd is en een nieuw bestaan opbouwen.

Het rollentopic
Topic 1
Nieuwe topic!
Regels:
- Er wordt in één tijd geschreven, derde persoon en verleden tijd, zoals de meest gebruikelijke manier is in een boek.
- Er is geen minimaal woordenlimiet.
- Stukken tekst hoeven niet letterlijk herhaald te worden als je op een ander reageert. Het is ook niet nodig om een ander te quoten.


Personages:

[ bericht aangepast op 10 juli 2014 - 14:31 ]

Ardaneus zuchtte opgelucht.
'Ik ben blij dat ik thuis ben,' gaf hij toen toe, 'ik zie er echt naar uit om mijn familie weer te zien.'

'Maar is je familie niet... dood?' Zei Eva, het klonk zo kil maar zo was het totaal niet bedoelt. Maar hoe kon je het ander zeggen.

Ardaneus fronste.
'Waarom zouden ze dood zijn?'

'Ik hoop het zo!' zei Megan haast opgetogen. 'Wie hoop je te zien?'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Gewoon, het is zo lang geleden. Ik wil niet dat je...' Ze zuchtte even. 'Straks teleurgesteld bent.'

'We zijn onsterfelijk, Eva, net als jij. Jammergenoeg.'

'Ja maar, je broer...' Het duurde even voordat er binnen kwam wat hij zei, het deed pijn. Er viel een pijnlijke stilte.

'Mijn broer is groots en zal nooit vergeten worden, jij hebt daarentegen je leven verpest en zal uit ieders herinnering verdwijnen.'

De sfeer was kil geworden en Eva voelde de pijn van haar hand terug komen.
'Als je het vergeten was ik sta in elke bijbel, jij daarin tegen bent NIEMAND.... Ik ben de eerste vrouw, Ik sta op schilderijen, ik sta in boeken, er zijn zelfs tv programma's over mij gemaakt. Wie of wat ben jij daar tegenover?' Eva stond nu bijna tegen de neus aan van Ardaneus, met haar vrije hand prikte ze in de borstkast van Ardaneus.

[ bericht aangepast op 25 juni 2014 - 21:47 ]

Ardaneus pakte haar pols en bracht haar hand naar beneden.
'Je was niemand zonder mij.'

Eva rukte haar hand los uit de greep van Ardaneus.
'JIJ was niets zonder mij.' Eva draaide zich abrupt om en liep ergens heen, weg van Ardaneus.

Ardaneus vloekte en vervloekte haar, waardoor ze omver geblazen werd en in het zand terecht kwam. Hij rende naar haar toe en gaf haar een schop.
'Waar dacht je heen te gaan?'

Eva gebruikte scheldwoorden die ze al eeuwen niet gebruikt had. En keek hem woest aan, haar been deed pijn van de schop. Maar ondanks dat stond ze op, haar hand deed erg veel pijn. Ze beet op haar lip.
'Weg van jou! Je martelt mij en dan is alles weer goed en nu...' Ze spuugde op de grond, door de val had ze zand in haar mond gekregen. 'WAT WIL JE!' Schreeuwde ze zo hard als ze kon. 'WAT WIL JE VERDOMME ARDANEUS!'

Ardaneus glimlachte.
'Ik wil wat mij toekomt, Eva. Ik wil wat ik verdien, en ik wil ook dat jij krijgt wat je verdient, want dat is eerlijk. Ik ga mijn oude huis zoeken, en jij gaat met me mee. Ik ga de Askrothidai zoeken, en jij zal terecht staan voor je misdaden.'

Nick toverde een bezemsteel voor haar, inclusief strikje. Als ze een reuzenrad konden toveren… waarom dan geen bezem? Blijkbaar had Jenny nog niet veel geleerd, behalve de vaardigheden die haar op Zweinstein waren bijgebracht.

-
Assa deed maar wat Ablaze haar opdroeg, want ze had echt een vreselijke honger.

-
‘Brian en Ardaneus zijn eigenlijk de enige met wie ik een goede band had,’ antwoordde Sykes. ‘Eigenlijk ben ik hier naartoe gekomen om Brian terug te halen, maar we konden deze ellende zelf niet meer verlaten,’ vertelde hij, terwijl ze het brede spoor aan voetafdrukken begonnen te volgen.

[ bericht aangepast op 26 juni 2014 - 11:42 ]

Every villain is a hero in his own mind.