RPG - Het Instituut voor Bijzondere Gevallen 11 - Speeltopics

Het verhaal begint zeven jaar na het begin van het eerste verhaal. Nadat ze het Instituut hebben verlaten, wonen Kato, Cordelia, Emily, Wyatt en Rodey op het eiland waar Kato is opgegroeid. Inmiddels hebben Cordelia en Emily een kind gebaard.
De vulkaan op het eiland Montserrat begint weer actief te worden. Uit angst dat hij gaat uitbarsten, verhuisd iedereen met de kindertjes naar Hawaii, plus enkelen van Kato's familieleden die dieper in het bos wonen en hem geloven. Omdat ze allemaal zo verschillend leven en de luxe van het Instituut gewend zijn, zijn ze altijd afhankelijk gebleven van de mensen aan het vaste land van de Verenigde Staten.
Op Hawaii blijkt een hele nederzetting te zijn van vreemde wezens die niet in de mensenwereld kunnen wonen en om welke reden dan ook, hebben besloten om niet bij hun soortgenoten te zijn. Er is maar een kleine groep van die wezens die hen durft te vertrouwen.Langzaam wennen ze aan het leven op Hawaï, maar later blijkt dat ook daar niet altijd alles veilig is.

Het dorpje

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Venomis haalde haar schouders op. Ze wilde geen argwaan wekken en Ariana zou zo'n aanbod vast niet afslaan. 'Oké.'
Ze was nog een beetje in de war door wat Erich gisteren gezegd had. Haar identiteit was uitgelekt. Iemand wist wie ze was, al was zijn eigen geheim groot genoeg om er blijkbaar niet over te reppen. Ze wist echter niet hoe snel dat zou veranderen, gezien "Baiel" blijkbaar op Emily was uitgekeken. Ze had er misschien geen zin in, maar het was wel zaak dat ze nog harder haar best deed om Emily's vertrouwen zou winnen zodat ze er niets van zou geloven als het eenmaal uitkwam.

Every villain is a hero in his own mind.

'Is er iets gebeurd?' vroeg Emily toen ze buiten waren en ze beide hadden gezwegen. Ze kon het zich goed voorstellen dat Ariana op momenten alleen wilde zijn.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Athiabbe knikte en liet Cordelia binnen waarna ze zelf zwijgend op de bank ging zitten. Ze wist niet waar Vordelia voor kwam, maar er stond een kan sap op tafel, dus als ze iets te deinken wilde, kon ze dat zelf paakken.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Niet echt.'
Behalve dat jouw man dood is, zijn vervanger mijn identiteit weet en Erich gisteren nogal nostalgisch deed.

[ bericht aangepast op 14 mei 2014 - 12:12 ]

Every villain is a hero in his own mind.

'Oké.' Ze gleed even met haar hand door haar haren en bleef toen stilstaan. 'Heb je zin om te zwemmen?'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Ik - ik wilde mijn excuses aanbieden,' zei Cordelia. 'Ik had niet zo naar tegen je moeten doen. Het is mijn schuld dat we ruzie hebben.'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Athiabbe haalde haar schouders op. Ze had er niet echt meer aan gedacht tot Cordelia voor de deur stond.
'Het is wel goed.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Cordelia ging naast haar zitten. 'Ik vind het heel erg wat hij gezegd en gedaan heeft. Ik hoop dat het weer goed is tussen ons.' Ze keek Athiabbe hoopvol aan.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Liever niet,' antwoordde Venomis. Ze had geen flauw idee hoe ze eigenlijk moest zwemmen in dit lichaam. Misschien moest Rodey haar dat binnenkort maar eens leren. 'Maar een strandwandeling vind ik wel fijn.'
Dan kon ze even uitwaaien en kon de wind haar gedachtes wegnemen.

Every villain is a hero in his own mind.

'Oké. Dan gaan we naar het strand.' Emily glimlachte en vond het eigenlijk wel leuk om ook nog bij Cordelia langs te gaan, maar wilde daar eigenlijk meer de tijd voor nemen. Ze zou wel even naar haar zusje zwaaien en dan zou ze later Cordelia wel opzoeken.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Athiabbe knikte. 'Ja. Het is goed...'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Cordelia zuchtte opgelucht en wierp toen een bezorgde blik op Athiabbe.
'Gaat het wel met je?'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Ze haalde haar schouders op. Athiabbe had niet zo'n zin om Cordelia te vertellen over wat er gisteren allemaal gebeurd is en antwoordde: 'Ik voelde me niet zo goed vandaag. Kato zei dat hij na zijn werk wat te eten kwam brengen.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Masrl was zenuwachtig toen hij haar in het café zag zitten. Hij keek even naar haar en wilde haar het liefst in zijn armen nemen en het kostte hem heel veel moeite om haar niet te kussen bij binnenkomst. Ze had echter gezegd dat ze rustig aan wilde doen en hij zou dat accepteren. Hij wilde haar niet afschrikken; daarvoor was ze te bijzonder.
Hij begroette haar en schoof tegenover haar aan het tafeltje aan. Hij zag dat ze appelsap had besteld en vroeg daarom hetzelfde. 'Goede... middag, is het nog!' zei hij grijnzend. 'Hoe was je dag?'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Enaid had geen idee hoe laat men hier wakker werd. Sommigen deden dat al met zonsopgang en anderen hadden meer tijd nodig.
Hij was wat ongeduldig en verveelde zich nogal die nacht. Het was er nog altijd donker en ook de ochtend daarop was de lucht niet zo mooi als anders, wat hem nog steeds niet de benodigde hoeveelheid zonlicht schonk.
Hij drentelde al weer vroeg door het dorp rond, zag de bakker opstaan, de smid aan zijn werk beginnen en uiteindelijk ging ook het café open. Michelle liep nergens rond en uiteindelijk besloot hij haar op te zoeken om te vragen of ze het mes al op die gekke afdrukken had getest.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes