Meespeelverhaal op een onbewoond eiland [verhaaltopic] 3 - Speeltopics

Een groep jongeren komt vast te zitten op een onbewoond eiland in de tropen. Alsof dat niet rampzalig genoeg is, ontdekken ze dat er iets mis is met het eiland. Er leven dieren die allang uitgestorven moeten zijn en de mensen die er wonen, lijken uit een ander tijdperk te komen. Hoe gaan de jongeren, ieder met hun eigen, misschien wel puberale karakter daarmee om?

Regels:
- Er wordt in één tijd geschreven, derde persoon en verleden tijd, zoals de meest gebruikelijke manier is in een boek.
- Er is geen minimaal woordenlimiet.
- Stukken tekst hoeven niet letterlijk herhaald te worden als je op een ander reageert. Het is ook niet nodig om een ander te quoten.
- Alle jongeren zijn tussen de 16 en 25 jaar en zijn avontuurlijk genoeg om mee te gaan op een jongerentrip.

Personages:
Abigail den Marschkramer – 18 [Delano]
Alex Keynes – 22 [Marjanne]
Audrey-Rose D’Ablaing – 19 [Kim]
† Caleb Finnigan – 19 [Lisa]
Daniel Harlem – 27 [Maartje]
Deborah Ann Dyer “Skin” – 24 [Alicia]
Dolly – 20 [Marjanne]
Eden Steenwijk– 19 [Natas]
Emma Eleanor Swan – 22 [Stefanie]
Esau Konings – 20 [Jeffrey]
Ezelle 'Ez' Ophelia Stornoway – 20 [Marthe]
Hielke Marskramer – 19 [Maartje]
Hugo Nieber – 20 [Natas]
Jack Alexander Hunter – 22 [Marthe]
Jade Alastair – 19 [Lisa]
Killian Jones – 24 [Stefanie]
Kirito Barrow – 21 [Delano]
Laurens Oliver – 16 [Ellen]
Lillium Martell – 18 [Jilly]
Maeghan Rodriquez – 18 [Lisa]
Maeve Riordan – 19 [Stefanie]
Mickey Eggebeen – 22 [Natas]
Mitchell Hathaway – 22 [Lisa]
Neil Flynn Cooper – 23 [Lisa]
Nicole – 20 [Marjanne]
Piper Davis – 21 [Alicia]
† Rebekah Mikaelson – 20 [Maartje]
Sentis Oliver – 16 [Ellen]
Slade – 20 [Natas]
Søren Hjulmand – 23 [Alicia]
Syn(yster) Gates – 24 [Natas]
Vyvyanne – 19 [Jeffrey/Alicia]

Verwante topics:
Rollenstory.
Rollentopic.
Verhaaltopics: 1, 2

[ bericht aangepast op 8 mei 2014 - 22:42 ]

'We zijn bij het meer alleen een brachiosaurus tegengekomen,' zei Alex. 'Bovendien heb je daar genoeg water...' Het liefst wilde hij van dit eiland af, maar tot nu toe had hij zich het veiligste gevoeld aan de rand van het water. Hij keek even bezorgd naar Maeghan, maar zag ook wel in dat ze hier niet konden blijven. Hij liet haar even los om wat spullen op te rapen en liep toen met Maeghan aan zijn ene zijde en een grote, zware tas aan zijn andere achter het tweetal aan. Hij blikte even achterom naar de mensen met hun wapens en besefte dat één van hen Maeghan had neergeschoten - maar hen ook gered had.
Hij draaide zich plotseling om naar het meisje. 'Heb je de raptor gezien?' vroeg hij haar wantrouwig.

[ bericht aangepast op 6 mei 2014 - 23:27 ]

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Ja, anders konden we 'm moeilijk dood knallen, hè?' reageerde ze met rollende ogen. 'Het meer is hier veel te dicht bij in de buurt.' Ze blikte even vragend op het meisje dat zich tot haar gericht had. 'Hoe weet ik wat?'

[ bericht aangepast op 6 mei 2014 - 23:37 ]

Every villain is a hero in his own mind.

'Laat maar,' zei Piper, die niets wist van dino's en zich afvroeg hoe iedereen er zoveel over wist. 'Ik heb geen verstand van dinosaurussen, maar jullie wel blijkbaar... Het lijkt me alleen niet fijn om hier te blijven,' en ze gebaarde naar de ledematen en bloedplasjes. 'En een meer is een plek waar dieren samenkomen, toch? Dus daar moeten zij ook drinken...'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Maar wel de enige plek waar we onze flesjes weer kunnen vullen!' zei Dolly enthousiast. En misschien dat Slade daar ook was geraakt.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Zo te horen weet je al meer dan hem,' antwoordde Eden met een spottende blik op Alex. 'We moeten de kust zoeken. Daar hebben we de meeste kans om gevonden te worden.'

Every villain is a hero in his own mind.

'Hebben jullie genoeg water in voorraad?' vroeg Alex met een frons. 'Want het kan wel even duren voordat we gevonden worden en ik heb er weinig behoefte aan om uit te drogen.' Hij blikte even op Maeghan, die dit niet lang ging volhouden.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'We zitten in een regenwoud, dus dat zal geen probleem vormen,' antwoordde Eden. Ze verwachtte dat er voorlopig nog genoeg te drinken was, want ze waren hier pas en ze hadden in het toestel ook pakken drinken gevonden. 'Nou, zullen we dan maar?'

Every villain is a hero in his own mind.

Mitchell liep geërgerd achter de rest aan, terwijl hij geirriteerd om zich heen sloeg, vanwege de hordes muggen die om hen heen hingen. Hij vloekte kwaad en krabte vervolgens verveeld aan een van zijn wonden. De huid eromheen jeukte vreselijk.

-

Maeghan streek met de rug van haar hand langs haar voorhoofd. Het was vreselijk warm en zweet bleef langs haar gezicht druipen. De wond in haar arm klopte pijnlijk, waardoor ze steeds moedelozer werd. Ze wilde maar al te graag naar huis en wist dat dat er voorlopig niet in zat.

[ bericht aangepast op 7 mei 2014 - 13:46 ]

Alex minderde tempo en liet Maeghan nog iets meer op hem steunen. Dit hield ze niet lang vol. Ze was nog maar net weer bij bewustzijn, het was gekkenwerk dat ze nu alweer zo'n eind moest lopen! Hij wilde haar ook gaan tillen, maar had te weinig gegeten en hij wist dat hij dat ook niet lang zou volhouden. Het was al moeilijk genoeg om door de hitte te moeten lopen en hij was ook nog eens getraind, dus voor de anderen moest het nog zwaarder zijn.
'We vinden straks vast een plekje waar we kunnen rusten,' mompelde hij Maeghan moed in. 'Nog even doorzetten.'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Terwijl Kirito door het bos aan het dwalen was ging hij opzoek naar zijn vallen die hij had gezet. Hij kwam er een tegen waar een hagedis in vast zat. Het beestje leefde nog, Kirito sneed de keel door. Hij hing hem aan zijn gordel om hem uit te laten bloeden.
Plots hoorde hij iets achter zich en draaide om. Er stond daar een meisje, ze keek een beetje gewalgd naar de hagedis die aan zijn gordel hing.
'Eh, ja er moet toch wat gegeten worden. Ik ben Kirito trouwens'. Zei hij een beetje doortrapt richting het meisje.

Swift as the Wind, Silent as a forest, Fierce as Fire, Immovable as a Mountain~Takeda Shingen, Fuurinkazan

Maeghan knikte even naar Alex en schreeuwde zichzelf van binnen toe dat ze vol moest houden. Ze moest. Ze mocht niet opgeven, maar haar lichaam had daar een andere mening over. Ze beet hard op haar lip, terwijl ze haar benen dwong verder te bewegen.

'Margriet.' Haar lichaam was bezweet en ze was opgelucht dat ze iemand was tegengekomen. De schok van de gewapenden en de t-rex zat nog steeds in haar geworteld en zou ook nooit meer uit haar verdwijnen. Wat ze had gezien en gehoord - dat hulpeloze geschreeuw van mensen terwijl ze in de bek van een dinosaurus verdwenen - zou nooit meer uit haar herinneringen verdwijnen en ze kon alleen maar hopen dat ze hier snel vandaan zou gaan, zodat er niet nog meer beangstigde herinneringen bij zouden komen. Ze leunde naar voren en keek naar de jongen. Hij leek te weten wat hij deed en dat luchtte haar enigszins op, want ze was zo snel weggerend bij de rest van hun spullen dat ze de weg terug niet meer had kunnen vinden.
Een beetje hulpeloos ging ze bij Kirito staan. Hij had een bijzondere naam en in iedere andere situatie had ze zich afgevraagd hoe zijn ouders aan die naam waren gekomen, maar dat kwam nu niet in haar gedachten op. Ze wilde alleen maar van dit eiland af en wist dat ze daarvoor naar de kust zouden moeten, maar ze had geen flauw benul waar de kust zich bevond. Ze had weinig richtingsgevoel en was te angstig om zomaar een kant op te lopen. Daarom bleef ze bij de jongen staan terwijl ze een tijdje toekeek hoe hij de val opnieuw klaar maakte. 'Hoe doe je dat?' vroeg ze uiteindelijk.

--

'Leun maar zoveel je wilt,' zei Alex. 'Houd je niet in, oké?'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Ja- ja, het gaat wel,' fluisterde ze benauwd. Ze was nooit goed geweest in liegen. Met wat moeite sloeg ze haar goede arm beter over zijn schouder heen.

Hij sloeg zijn arm steviger om haar middel om haar nog meer steun te bieden en merkte dat ze inderdaad meer op hem ging leunen. Hij hield haar stevig vast en hoopte met heel zijn hart dat ze straks zouden stoppen, want heel lang ging Maeghan dit niet meer volhouden. Hij wist niet of hij in staat was haar dan achter te laten, maar zijn leven was hem nog te veel waard om het op te geven voor een meisje dat hij net had leren kennen.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Maeghan keek Alex even aan. 'Je hoeft dit niet te doen,' mompelde ze benauwd. Ze voelde zich een last voor hem en ze vond dat hij zijn energie beter in zichzelf kon steken. Hij had al meer dan genoeg voor haar gedaan.

_


Jade had twee tassen over haar schouders hangen, waarvan een van haar was. Ze vloekte om het gewicht van de dingen. Had ze nou maar niet zoveel ingepakt. Ze griste een flesje water tevoorschijn en nam er een slok uit.

[ bericht aangepast op 7 mei 2014 - 17:51 ]