Meespeelverhaal op een onbewoond eiland [verhaaltopic] 3 - Speeltopics

Een groep jongeren komt vast te zitten op een onbewoond eiland in de tropen. Alsof dat niet rampzalig genoeg is, ontdekken ze dat er iets mis is met het eiland. Er leven dieren die allang uitgestorven moeten zijn en de mensen die er wonen, lijken uit een ander tijdperk te komen. Hoe gaan de jongeren, ieder met hun eigen, misschien wel puberale karakter daarmee om?

Regels:
- Er wordt in één tijd geschreven, derde persoon en verleden tijd, zoals de meest gebruikelijke manier is in een boek.
- Er is geen minimaal woordenlimiet.
- Stukken tekst hoeven niet letterlijk herhaald te worden als je op een ander reageert. Het is ook niet nodig om een ander te quoten.
- Alle jongeren zijn tussen de 16 en 25 jaar en zijn avontuurlijk genoeg om mee te gaan op een jongerentrip.

Personages:
Abigail den Marschkramer – 18 [Delano]
Alex Keynes – 22 [Marjanne]
Audrey-Rose D’Ablaing – 19 [Kim]
† Caleb Finnigan – 19 [Lisa]
Daniel Harlem – 27 [Maartje]
Deborah Ann Dyer “Skin” – 24 [Alicia]
Dolly – 20 [Marjanne]
Eden Steenwijk– 19 [Natas]
Emma Eleanor Swan – 22 [Stefanie]
Esau Konings – 20 [Jeffrey]
Ezelle 'Ez' Ophelia Stornoway – 20 [Marthe]
Hielke Marskramer – 19 [Maartje]
Hugo Nieber – 20 [Natas]
Jack Alexander Hunter – 22 [Marthe]
Jade Alastair – 19 [Lisa]
Killian Jones – 24 [Stefanie]
Kirito Barrow – 21 [Delano]
Laurens Oliver – 16 [Ellen]
Lillium Martell – 18 [Jilly]
Maeghan Rodriquez – 18 [Lisa]
Maeve Riordan – 19 [Stefanie]
Mickey Eggebeen – 22 [Natas]
Mitchell Hathaway – 22 [Lisa]
Neil Flynn Cooper – 23 [Lisa]
Nicole – 20 [Marjanne]
Piper Davis – 21 [Alicia]
† Rebekah Mikaelson – 20 [Maartje]
Sentis Oliver – 16 [Ellen]
Slade – 20 [Natas]
Søren Hjulmand – 23 [Alicia]
Syn(yster) Gates – 24 [Natas]
Vyvyanne – 19 [Jeffrey/Alicia]

Verwante topics:
Rollenstory.
Rollentopic.
Verhaaltopics: 1, 2

[ bericht aangepast op 8 mei 2014 - 22:42 ]

Maeghan keek hulpeloos toe, hoe Alex wegrende. Ze hoopte maar dat hij snel terug was, want ze kon zichzelf alles behalve verdedigen in deze staat. Ze moest al moeite doen om wakker te blijven, laat staan als er een beest aankwam.

Mitchell keek verdwaasd toe, hoe de jongen het meisje van de grond pakte en wegrende. Voor het eerst wist hij niet wat hij moest doen. Hij kreeg het spontaan spaans benauwd en wist dat dat niet aan de hitte lag.
'Eden, we moeten ze helpen,' zei hij met tegenzin.

'Jij moet hen helpen,' antwoordde Eden, 'want jij hebt het verkloot.' Ze hing haar geweer over haar schouder. 'Maar ik ga wel met je mee.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hugo kreeg het ijskoud toen hij het drietal in het oog kreeg. Ze hadden zich bewapend en hij seinde zo onopvallend mogelijk naar de drie rondom hem.

-
Syn beende als eerste naar de tassen toe en zocht naar de zijne. Hij vloekte grof toen hij zag dat die klote dino erbovenop was gaan staan en dat het meeste verbogen was. Daar gingen hun voorbereidingen…

---

Every villain is a hero in his own mind.

Mitchell klom als eerste de rots af en blikte vlug om zich heen, bang voor een andere velociraptor die het nou op hun gemunt zou hebben. Daarna liep hij met Eden op zijn hielen in de richting waar ze de jongen met het meisje in zijn armen, heen zagen rennen.

[ bericht aangepast op 1 mei 2014 - 21:48 ]

Alex durfde niet te diep het bos in te gaan, bang om te verdwalen. Hij wist dat Maeghan dan sowieso hopeloos verloren was en dat was te verschrikkelijk om überhaupt over na te denken, dus bleef hij ronddwalen. Er MOEST iemand in de buurt van het meer zijn, dat kon niet anders... Ze hadden eerder mensen aan de andere kant van het meer gezien, waar waren die gebleven?
Alex had weinig ervaring met de dood. Afscheid en verlaten, die woorden waren niet nieuw voor hem, maar daar kon iemand op terugkomen. Als zijn vader zei dat hij het niet nodig vond dat ze elkaar nog opzochten, dan wist Alex dat hij daar op terug kon komen. Als zijn moeder weer eens verzuchtte of hij niet beter op zichzelf kon gaan wonen - wat hij ook had gedaan - dan wist hij dat hij altijd bij haar terug kon komen. Hij wist niet of hij het wilde, maar hij had wel de mogelijkheid gehad. Als ze dood waren... dan was die mogelijkheid weg. Dat idee vond hij vreselijk en daarom kon hij er niet over nadenken.
Hij was in zijn leven de grootouders van zijn vaders kant verloren, maar toen was hij te jong geweest om te beseffen wat er was geweest. De grootouders van zijn moeders kant had hij nooit gekend; zijn moeder was op haar zeventiende uit huis geschopt en was toen direct bij zijn vader ingetrokken. Ongeveer twee maanden daarna kregen ze Alex. Hij wist dat zijn moeder het hem altijd kwalijk nam dat ze niet meer bij haar ouders had mogen wonen.
Hij wilde niet aan zijn ouders denken, noch aan de dood, dus probeerde hij zichzelf af te leiden terwijl hij steeds wanhopiger naar hulp zocht. Hij zakte bijna door zijn benen van blijdschap toen hij een jongen en een meisje herkende en sprintte naar hen toe. 'Jullie moeten me helpen!' riep hij. Hij besefte dat hij te luid was en dempte daarom zijn stem. 'Een meisje is net geraakt door een geweerschot en ze ligt nu bij het meer en als we niks doen, dan gaat ze dood...'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Mitchell keek de jongen even geschokt aan na zijn woorden. Hij was de jongen die het gewonde meisje had meegenomen, die hij had neergeschoten. 'Breng ons erheen,' mompelde hij, waarna hij Eden meesleurde.

Dolly volgde Hugo's bewegingen en zuchtte onhoorbaar. Dat stelletje etters weer, met hun pistolen. Ze wilde hen het liefst de waarheid vertellen, maar was niet zo gediend van die pistolen die haar met één schot konden doden en was daarom gedwongen zich gedeisd te houden.

--

'Fuck!' Nicole rolde met haar ogen. 'Dit hele fucking plan loopt in de soep door die fucking piloten.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Alex deed wat hem gezegd werd en was blij dat hij zo dicht bij het meer was gebleven en dat hij niet in blinde paniek het bos weer in was gegaan. Hij rende naar Maeghan toe, die steeds bleker zag, maar haar ogen nog wel open had. 'Ik heb hulp!' zei hij zacht toen hij bij haar was. Hij veegde een lok uit haar gezicht. 'Het komt goed, het komt helemaal goed...'

[ bericht aangepast op 2 mei 2014 - 0:15 ]

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Mitchell hurkte bij haar neer en zag dat het stuk stof wat om haar schouder hing helemaal doorweekt was. Hij haalde het er gauw af en maakte het schoon - voor zover dat kan - in het water van het meer. Daarna keek hij de jongen even aan, voordat hij druk op haar wond begon uit te oefenen en een pijnlijke kreet zijn oren bereikte.

'Doe voorxichtig!' mompelde Alex, meer tegen zichzelf dan tegen de jongen. Hij keek om zich heen omdat een dinosaurus de kreet zomaar gehoord kon hebben - en anders de persoon die op Maeghan geschoten had. Hij zag gelukkig nog geen beweging rond het meer en richtte zich daarom weer op Maeghan. Hij had haar hand vast zodat ze mocht knijpen als het te veel pijn deed en ze kneep nu zo hard dat het moest voelen of haar schouder in brand stond. Hij slikte even moeizaam en vond het verschrikkelijk dat hij niks tegen haar pijn kon doen. Het voelde zo hulpeloos.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Wat ben je in vredesnaam aan het doen,' vroeg Eden zich fronsend af en ze hurkte naast Mitchell neer.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Laurens keek naar de lijn. 'Je bedoeld mijn tweeling broer.' Zei hij en had even het idee dat we beet hadden.

---

Vampire + Servant = Servamp

Maeve was de rest gevolgd, waarna ze een paar mensen zag verschijnen. Ze had zich niet ver van Neil gehouden, maar ze was ook niet bij hem gebleven. Heel even wenste ze dat haar broer bij haar was, ze miste hem verschrikkelijk en de gedachten dat ze hem misschien nooit meer ging zien, maakte haar verdrietig. Ze had wat afzonderlijk blijven stappen, waarna ze op een paar mensen stuitten. Maeve verstijfde toen ze bij een van deze mensen een wapen zag en ze kon zich nog net inhouden om niet te gaan schreeuwen of weg te draaien.

---

Emma keek Laurens even aan, knikte toen en hees het vislijn omhoog omdat ze de vislijn voelde trekken. En dat betekende dat ze vis had aan de haak. Toen ze de lijn omhoog trok, zag ze een redelijke vis aanhangen, ze schat het toch een kilo. Ze nam het aan land, waar ze de haak ervan los maakte en er een groot blad over legde.
'Ligt er iets zwaars in de buurt of heb jij iets scherps mee? We moeten het doden, waarna we het kunnen opeten.' merkt Emma op en ze keek zelf ook in haar rugzak naar iets.

[ bericht aangepast op 2 mei 2014 - 22:30 ]

---

'It's stings' Says the creature. Yes indeed, Sting is a great name for the sword. {The Hobbit}

[Kan iemand mij vertellen what is going on ? ]