Meespeelverhaal op een onbewoond eiland [verhaaltopic] 3 - Speeltopics

Een groep jongeren komt vast te zitten op een onbewoond eiland in de tropen. Alsof dat niet rampzalig genoeg is, ontdekken ze dat er iets mis is met het eiland. Er leven dieren die allang uitgestorven moeten zijn en de mensen die er wonen, lijken uit een ander tijdperk te komen. Hoe gaan de jongeren, ieder met hun eigen, misschien wel puberale karakter daarmee om?

Regels:
- Er wordt in één tijd geschreven, derde persoon en verleden tijd, zoals de meest gebruikelijke manier is in een boek.
- Er is geen minimaal woordenlimiet.
- Stukken tekst hoeven niet letterlijk herhaald te worden als je op een ander reageert. Het is ook niet nodig om een ander te quoten.
- Alle jongeren zijn tussen de 16 en 25 jaar en zijn avontuurlijk genoeg om mee te gaan op een jongerentrip.

Personages:
Abigail den Marschkramer – 18 [Delano]
Alex Keynes – 22 [Marjanne]
Audrey-Rose D’Ablaing – 19 [Kim]
† Caleb Finnigan – 19 [Lisa]
Daniel Harlem – 27 [Maartje]
Deborah Ann Dyer “Skin” – 24 [Alicia]
Dolly – 20 [Marjanne]
Eden Steenwijk– 19 [Natas]
Emma Eleanor Swan – 22 [Stefanie]
Esau Konings – 20 [Jeffrey]
Ezelle 'Ez' Ophelia Stornoway – 20 [Marthe]
Hielke Marskramer – 19 [Maartje]
Hugo Nieber – 20 [Natas]
Jack Alexander Hunter – 22 [Marthe]
Jade Alastair – 19 [Lisa]
Killian Jones – 24 [Stefanie]
Kirito Barrow – 21 [Delano]
Laurens Oliver – 16 [Ellen]
Lillium Martell – 18 [Jilly]
Maeghan Rodriquez – 18 [Lisa]
Maeve Riordan – 19 [Stefanie]
Mickey Eggebeen – 22 [Natas]
Mitchell Hathaway – 22 [Lisa]
Neil Flynn Cooper – 23 [Lisa]
Nicole – 20 [Marjanne]
Piper Davis – 21 [Alicia]
† Rebekah Mikaelson – 20 [Maartje]
Sentis Oliver – 16 [Ellen]
Slade – 20 [Natas]
Søren Hjulmand – 23 [Alicia]
Syn(yster) Gates – 24 [Natas]
Vyvyanne – 19 [Jeffrey/Alicia]

Verwante topics:
Rollenstory.
Rollentopic.
Verhaaltopics: 1, 2

[ bericht aangepast op 8 mei 2014 - 22:42 ]

Alex zat naast Maeghan en keek zwijgend naar het groepje met de wapens. Ze leken nu niet de intentie te hebben om hen te bedreigen en dat was fijn, want Maeghan was nog niet in staat om zich te verplaatsen. Alex hoopte dan ook dat er niet weer een dinosaurus zou komen - dan was hij gedwongen om Maeghan achter te laten en dat wilde hij niet. De gedachte dat ze zou sterven maakte hem bang.
Hij probeerde niet te kijken naar de dode lichamen of resten van lichamen die her en der verspreid waren. Plotseling werd alles wel heel serieus en hij kon zich nauwelijks voorstellen dat hij nog geen halve dag geleden met Maeghan lol had gehad in het meer. Dat hij nog geen vier dagen geleden nog thuis had gezeten, een beetje zenuwachtig voor de reis, maar vooral heel enthousiast en vol goede moed. Nu zat hij hier, omringd door lijken en criminelen, vast op een eiland met wezens waarvan hij had gedacht dat ze uitgestorven waren. Hij probeerde niet te denken aan het leven dat de doden hadden geleid, hun families die hen moesten gaan missen. Hij wilde er ook niet aan denken dat hij één van hen zou kunnen worden. Dat hij hier ook zou kunnen komen te liggen, als iemand waarvan de levenden zijn naam waarschijnlijk niet eens wisten.
Toen hij zag dat Maeghan haar ogen had geopend, pakte hij haar hand. 'Hé. Hoe voel je je?'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Maeghan glimlachte even waterig naar Alex, die haar bezorgd aankeek. 'Het gaat wel,' fluisterde ze, terwijl ze naar de jongen blikte, die hen had opgedragen om zoveel mogelijk spullen te pakken. Ze beet op haar lip en keek Alex even hulpeloos aan. 'Wil je me overeind helpen?' vroeg ze zacht.

[ bericht aangepast op 6 mei 2014 - 15:38 ]

'Nee. Ik denk niet dat dat verstandig is.'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Maar we moeten verder,' ging ze tegen hem in, terwijl ze even nerveus naar de 'leider' blikte.

Elvithien --> Kilicious

'Verder waarheen?' zuchtte Alex. 'Ik denk dat het een kwestie is van overleven tot we gered worden. En dus kun je het beste maar even rustig aan doen met je schouder.' Hij keek haar aan. 'Het is niet niks.'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Maeghan blikte even naar haar arm en ze wist dat Alex gelijk had. De leider had dan wel beslist dat ze verder gingen, maar ze konden geen kant op. Achter elke struik of boom kon een beest verstopt zitten, wat er geen moeite mee zou hebben hen te verslinden. Daarnaast zou ze toch niet ver komen.

'Willen jullie dood of wat?' vroeg Eden aan Maeghan en Alex toen ze geen aanstalten maakte om op te staan en met de rest mee te gaan.
Mitchells vrienden hadden inmiddels al wat tassen gepakt, net als de meeste anderen, maar deze twee zaten nog steeds op een boomstam.

Every villain is a hero in his own mind.

'Ze is in haar schouder geschoten!' zei Alex. 'Ze kan nu echt niet blijven lopen. Ze is net bij bewustzijn...'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Ben je soms vergeten wat hier net heeft rondgelopen?' Ze wees op de lijken die om hen heen lagen. 'Als jullie hier blijven, ligt zij daar straks tussen.'

Every villain is a hero in his own mind.

Maeghan blikte even tussen de twee heen en weer, voordat ze met moeite van de grond kwam. 'We moeten, Alex,' mompelde ze, waarna ze naar de spullen strompelde. Ze beet hard op haar lip om de pijn te verbijten. Zwijgend raapte ze twee tassen van de grond, waarvan een van haarzelf. Daarna liep ze terug naar de rest en blikte ze even naar Eden. 'Bedankt dat je me hebt gered.'

'Wacht, wat heeft hier rondgelopen?' Alex keek het meisje geschrokken aan terwijl hij Maeghan onder haar goede schouder ondersteunde.

[ bericht aangepast op 6 mei 2014 - 22:19 ]

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Twee tyrannosaurussen, om nog maar te zwijgen over de raptor die jullie net tegen het lijf zijn gelopen. We moeten hier zo ver mogelijk vandaan, naar een plek waar meer herbivoren zijn.' Ze hing haar geweer over haar schouder en pakte twee sporttassen vast.

Every villain is a hero in his own mind.

'Hoe weet je dat allemaal?' vroeg Piper die de conversatie zwijgend gevolgd had en in Hugo's buurt was gebleven, omdat ze bang was dat hij zou flauwvallen. Zo bleek zag hij.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Dat is waarom we hier snel wegmoeten,' gromde Mitchell geergerd. 'Lopen!'

_


Maeghan rolde met haar ogen, maar keek gauw weg toen Mitchell het zag. Daarna liep ze snel weg met behulp van Alex. Ze wilde geen ruzie met hem, gezien het enorme geweer in zijn handen. Daarnaast was hij al creepy genoeg zonder geweer.

[ bericht aangepast op 6 mei 2014 - 22:51 ]