• Een groep jongeren komt vast te zitten op een onbewoond eiland in de tropen. Alsof dat niet rampzalig genoeg is, ontdekken ze dat er iets mis is met het eiland. Er leven dieren die allang uitgestorven moeten zijn en de mensen die er wonen, lijken uit een ander tijdperk te komen. Hoe gaan de jongeren, ieder met hun eigen, misschien wel puberale karakter daarmee om?

    Regels:
    - Er wordt in één tijd geschreven, derde persoon en verleden tijd, zoals de meest gebruikelijke manier is in een boek.
    - Er is geen minimaal woordenlimiet.
    - Stukken tekst hoeven niet letterlijk herhaald te worden als je op een ander reageert. Het is ook niet nodig om een ander te quoten.
    - Alle jongeren zijn tussen de 16 en 25 jaar en zijn avontuurlijk genoeg om mee te gaan op een jongerentrip.

    Personages:
    Abigail den Marschkramer – 18 [Delano]
    Alex Keynes – 22 [Marjanne]
    Audrey-Rose D’Ablaing – 19 [Kim]
    † Caleb Finnigan – 19 [Lisa]
    Daniel Harlem – 27 [Maartje]
    Deborah Ann Dyer “Skin” – 24 [Alicia]
    Dolly – 20 [Marjanne]
    Eden Steenwijk– 19 [Natas]
    Emma Eleanor Swan – 22 [Stefanie]
    Esau Konings – 20 [Jeffrey]
    Ezelle 'Ez' Ophelia Stornoway – 20 [Marthe]
    Hielke Marskramer – 19 [Maartje]
    Hugo Nieber – 20 [Natas]
    Jack Alexander Hunter – 22 [Marthe]
    Jade Alastair – 19 [Lisa]
    Killian Jones – 24 [Stefanie]
    Kirito Barrow – 21 [Delano]
    Laurens Oliver – 16 [Ellen]
    Lillium Martell – 18 [Jilly]
    Maeghan Rodriquez – 18 [Lisa]
    Maeve Riordan – 19 [Stefanie]
    Mickey Eggebeen – 22 [Natas]
    Mitchell Hathaway – 22 [Lisa]
    Neil Flynn Cooper – 23 [Lisa]
    Nicole – 20 [Marjanne]
    Piper Davis – 21 [Alicia]
    † Rebekah Mikaelson – 20 [Maartje]
    Sentis Oliver – 16 [Ellen]
    Slade – 20 [Natas]
    Søren Hjulmand – 23 [Alicia]
    Syn(yster) Gates – 24 [Natas]
    Vyvyanne – 19 [Jeffrey/Alicia]

    Verwante topics:
    Rollenstory.
    Rollentopic.
    Verhaaltopics: 1, 2

    [ bericht aangepast op 8 mei 2014 - 22:42 ]

    'En dan? Jou achterlaten, zeker.' Hij maakte een spottend geluid en begon wat steviger te lopen.


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    Maeghan sloeg haar ogen neer. Alex had gelijk. Als ze hier achter zou blijven, was ze binnen no-time dood. 'Sorry...' mompelde ze. 'Ik wil je gewoon niet tot last zijn.'

    'Maak je daar absoluut niet druk over,' zuchtte Alex. 'Probeer gewoon niet te veel na te denken. Over wat dan ook. Probeer niet bezig te zijn met het einde dat je nog moet... Probeer bezig te zijn met iedere stap die je zet. Elk voetstap is ook weer een stapje dichter bij het moment waar je mag stoppen met lopen.'


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    Maeve keek op toen een van de gewapende mensen meldde dat ze zoveel mogelijk moesten meenemen. Maeve was nu al vermoeid door de rugzak dat ze droeg, ze kon onmogelijk een hele tijd stappen met nog extra gewicht erbij. Maeve bleef maar staan, zonder nog iets in haar handen te nemen. Ze zag dat Neil dit wel deed en iets zwaars in zijn handen had. Ze maakte zich daardoor zorgen, zijn been was nog steeds niet goed en ze hoopte maar dat hij er niet ging door zakken. De groep kwam langzaam in beweging en Maeve aarzelde even, zou het niet beter zijn als ze achterbleef? Ze bedacht zich verschillende mogelijkheden, tot ze een wapen in haar zijde voelde.
    'En nu neem je iets van de grond en maak dat je begint te stappen.' klonk er een geïrriteerde stem, waardoor Maeve snel deed wat er werd gezegd. Hopelijk zouden ze niet te lang moeten stappen, want Maeve bedacht zich net dat ze iets ergs belangrijks was vergeten.



    Emma bekeek de man, terwijl hij iets uit zijn zakken haalde en de vis doodde. Ze keek hem dankbaar aan, waarna ze de vis in grote bladeren begon te verpakken.
    'Help je even om het te dragen? Ik ben momenteel daarvoor geen echte hulp.' meldde Emma hem, waarna ze zich probeerde recht te zetten. Zoals Emma al had verwacht, begaf de stok het en kraakte in twee stukken, waardoor ze terug op de grond viel. Ze zuchtte even, gelukkig was ze op haar zitvlak terecht gekomen en niet voorover gevallen in het water. Zwemmen zou er toch niet van komen, Emma voelde zich nu al doodop en het was nog maar middag.

    Killian keek verbaasd om zich heen toen hij geluiden hoorden. Hij gaf Mickey gebaren door dat ze stil moest blijven en even stoppen met stappen. Toen hij het geluid hoorde naderen, nam hij haar hand vast en trok haar de struiken in. Het was een hele groep mensen, waarbij er een paar herkende. Hij kende hun namen dan niet, maar hij wist dat ze ook bij de planning van deze reis hoorden. Ze hadden geweren vast en Killian was blij dat hij zich had verstopt in de stuiken.
    'We moeten even hier blijven, we kunnen niet met hun meegaan.' vertelde hij haar, waarna een verbaasde blik zijn kant op kwam. Hij zuchtte stilletjes, hoe moest hij dit nu uitleggen?


    'It's stings' Says the creature. Yes indeed, Sting is a great name for the sword. {The Hobbit}

    mysterieus schreef:
    Maeve keek op toen een van de gewapende mensen meldde dat ze zoveel mogelijk moesten meenemen. Maeve was nu al vermoeid door de rugzak dat ze droeg, ze kon onmogelijk een hele tijd stappen met nog extra gewicht erbij. Maeve bleef maar staan, zonder nog iets in haar handen te nemen. Ze zag dat Neil dit wel deed en iets zwaars in zijn handen had. Ze maakte zich daardoor zorgen, zijn been was nog steeds niet goed en ze hoopte maar dat hij er niet ging door zakken. De groep kwam langzaam in beweging en Maeve aarzelde even, zou het niet beter zijn als ze achterbleef? Ze bedacht zich verschillende mogelijkheden, tot ze een wapen in haar zijde voelde.
    'En nu neem je iets van de grond en maak dat je begint te stappen.' klonk er een geïrriteerde stem, waardoor Maeve snel deed wat er werd gezegd. Hopelijk zouden ze niet te lang moeten stappen, want Maeve bedacht zich net dat ze iets ergs belangrijks was vergeten.


    Wie is dat? Ik denk niet dat Nicole, Syn, Mitchell of Jade zoiets heeft van: goh, we dwingen dat meisje dat het allemaal nauwelijks vol gaat houden, om per se mee te gaan, en ook nog allemaal dingen te dragen, want ja, met zo'n last hebben we vast een grotere overlevingskans. ;)


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    Marco had de vis gedood en in bladeren begon te verpakken. Ze probeerde overeind te komen, maar de stok begaf het en viel terug op de grond. Marco wilde haar helpen overeind te komen.
    'ik heb een hutje niet ver hier vandaan, dan kunnen jullie droog overnachten en het is ook nog veilig aangezien het boven de grond zit,' sprak Marco naar het meisje en de twee jongens.
    'Kom laat me je helpen overeind te komen,' zei Marco daarna nog wat en hielp het meisje overeind.

    --

    Sentis had gezien hoe de man het meisje hielp, hij liep naar de verpakte vis en stopte het tussen zijn armen om het mee te nemen. De man vertelde iets over en hutje dus daar zouden ze vast veilig zijn.

    --

    Laurens die nog steeds met gedachte bij de eieren lag, maar wist dat ze er ver vanaf waren. Laurens besloot om met de man mee te gaan, aanezien hij niet alleen wilt zijn.


    Vampire + Servant = Servamp

    Javelin schreef:
    (...)

    Wie is dat? Ik denk niet dat Nicole, Syn, Mitchell of Jade zoiets heeft van: goh, we dwingen dat meisje dat het allemaal nauwelijks vol gaat houden, om per se mee te gaan, en ook nog allemaal dingen te dragen, want ja, met zo'n last hebben we vast een grotere overlevingskans. ;)


    Buiten Neil, weet niemand dat ze last heeft van Muco. Aangezien ze nog niet duidelijk uitgeput uitziet, kunnen ze gewoon denken dat ze lui is of niet wilt helpen he. Nja verder heeft ze niet echt tegen iemand iets gezegd van haar ziekte :) .
    Vandaar dat ik het zo typ, aangezien er getypt geweest is dat Syn niemand wilt laten verder gaan met minder dan twee tassen...


    'It's stings' Says the creature. Yes indeed, Sting is a great name for the sword. {The Hobbit}

    Emma keek de man bedankend aan, ze zou het zelfs al kruipend niet redden in het bos. God weet waar dat hutje is, straks zouden ze nog moeten klimmen of onder water zwemmen of erger. Emma stopte haar gedachten, misschien was het wel gemakkelijker dan ze dacht en had hij een plaatsje hier niet ver vandaan en gemakkelijk te bereiken. Daar hoopte ze eigenlijk wel op, ze begon weer pijnlijke steken te krijgen en haar maag begon langzaam aan te smeken om eten.
    'Bedankt, om te helpen.' zei ze tegen de man, die haar recht had geholpen. Ze schonk hem een flauwe glimlach, waarna ze op een klein tempo begonnen te stappen.


    'It's stings' Says the creature. Yes indeed, Sting is a great name for the sword. {The Hobbit}

    'Het gaat wel,' zei Neil tegen Maeve, toen ze hem bezorgd aankeek. Zijn been deed nog steeds pijn, maar het was te verdragen tot nu toe.

    _


    Maeghan besloot Alex' raad op te volgen en niets meer te zeggen. Het begon haar namelijk weer te duizelen en ze voelde haar benen trillen onder haar lichaam.

    [ bericht aangepast op 7 mei 2014 - 22:57 ]

    Oh, Syn zou dat wel zeggen hoor.


    Every villain is a hero in his own mind.

    'Ik heb dit allemaal in het leger geleerd, voor het geval dat. Het is niet zo moeilijk. Je moet er gewoon voor zorgen dat je 2 kleine boompjes naast elkaar hebt, dan bind je een touw om een boompje met een takje ertussen, het takje moet dwars staan. Bind aan het dwarse gelegen takje iets scherps. Buig het takje zodanig om dat het het andere boompje bereikt en bind hem losjes vast. Pak het uiteinde van de losse knoop en span die voorzichtig tussen de twee boompjes door. Zodra iets door het touw heen loopt springt de knoop los en slaat het takje in op het beestje. En zo maak je een simpele val.' zei Kirito tegen Margriet.


    Swift as the Wind, Silent as a forest, Fierce as Fire, Immovable as a Mountain~Takeda Shingen, Fuurinkazan

    [Misschien moet dat groepje nu ergens aankomen ofzo? Na een hele tijd lopen?]

    'Wauw.' Ze keek hem vol bewondering aan en voelde zich ietsje veiliger nu ze bij iemand was die in het leger had gezeten, al kon hij waarschijnlijk vrij weinig tegen een t-rex doen. 'Maar eh - moeten we niet naar de kust, of zo? Weet jij misschien een beetje... de weg?'


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    'Eh, ja dat lijkt me een goed plan. Ik ken hier helaas de weg niet. Maar als ik nou hier kan weten waar de wind vandaan komt kan ik de weg naar de kust vinden.'
    Kirito likte aan zijn vinger en stak hem in de lucht. Hij voelde de rechterkant van zijn vingertop koud worden.
    'Daar heen'. Wees Kirito. 'De wind wordt vaak land inwaarts geblazen en dat veroorzaakt die mooie -zee spoelt aan de kust effect-'.
    Kirito trok zijn mes uit zijn holster en keek op de onderkant van het heft. Er zat namelijk een kompas op. Kirito merkte aan de hand van de wind dat ze naar het oosten moesten. Door de begroeiing kon hij niet zien waar de zon precies stond. Aan de hand daarvan kon hij zijn positie beter bepalen want een kompas kan het wel eens veraaddelijk mis hebben.
    'Dus, op naar het oosten Margriet'!, zei Kirito.

    [ bericht aangepast op 8 mei 2014 - 14:18 ]


    Swift as the Wind, Silent as a forest, Fierce as Fire, Immovable as a Mountain~Takeda Shingen, Fuurinkazan

    'Ja, naar het oosten.' Margriet begreep vrij weinig van zijn beredeneringen, maar het was fijn dat hij zeker van zijn zaak was en ze hoopte dat hij gelijk had. Ze volgde hem en keek ondertussen oplettend om zich heen.


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    [haha. ze zitten op een eiland hè, Delano :p ]

    'Waarom?' vroeg Mickey gejaagd. 'We worden alleen gevonden als we bij de anderen zijn!'

    -
    Syn gaf het niet graag toe, maar hij begon de controle een beetje kwijt te raken. Nu de meeste waardevolle spullen waren vernieuwd, wist hij niet goed wat hij moest doen. Bovendien wist hij ook niet of hij bij de anderen wilden blijven. Ze konden hen opeten als ze omkwamen van de honger en sommigen zouden ze kunnen gebruiken om te zien of er geen boobytraps waren in de oude stad waar ze naar zochten, maar verder waren ze enkel een blok aan het been.
    Toch wilde hij geen afstand van hen doen. Niet omdat hij iets om hun welzijn gaf, maar misschien had hij ze nog om andere redenen nodig, later.
    'Wat moeten we met haar?' vroeg hij aan de anderen en hij knikte naar het roodharige meisje dat vooraan was gaan lopen. Ze had al een aanvaring met Nicole gehad, maar ze leek wel iets te weten van de omgeving en de anderen leken haar enigszins te vertrouwen.


    Every villain is a hero in his own mind.