Meespeelverhaal op een onbewoond eiland [verhaaltopic] 3 - Speeltopics

Een groep jongeren komt vast te zitten op een onbewoond eiland in de tropen. Alsof dat niet rampzalig genoeg is, ontdekken ze dat er iets mis is met het eiland. Er leven dieren die allang uitgestorven moeten zijn en de mensen die er wonen, lijken uit een ander tijdperk te komen. Hoe gaan de jongeren, ieder met hun eigen, misschien wel puberale karakter daarmee om?

Regels:
- Er wordt in één tijd geschreven, derde persoon en verleden tijd, zoals de meest gebruikelijke manier is in een boek.
- Er is geen minimaal woordenlimiet.
- Stukken tekst hoeven niet letterlijk herhaald te worden als je op een ander reageert. Het is ook niet nodig om een ander te quoten.
- Alle jongeren zijn tussen de 16 en 25 jaar en zijn avontuurlijk genoeg om mee te gaan op een jongerentrip.

Personages:
Abigail den Marschkramer – 18 [Delano]
Alex Keynes – 22 [Marjanne]
Audrey-Rose D’Ablaing – 19 [Kim]
† Caleb Finnigan – 19 [Lisa]
Daniel Harlem – 27 [Maartje]
Deborah Ann Dyer “Skin” – 24 [Alicia]
Dolly – 20 [Marjanne]
Eden Steenwijk– 19 [Natas]
Emma Eleanor Swan – 22 [Stefanie]
Esau Konings – 20 [Jeffrey]
Ezelle 'Ez' Ophelia Stornoway – 20 [Marthe]
Hielke Marskramer – 19 [Maartje]
Hugo Nieber – 20 [Natas]
Jack Alexander Hunter – 22 [Marthe]
Jade Alastair – 19 [Lisa]
Killian Jones – 24 [Stefanie]
Kirito Barrow – 21 [Delano]
Laurens Oliver – 16 [Ellen]
Lillium Martell – 18 [Jilly]
Maeghan Rodriquez – 18 [Lisa]
Maeve Riordan – 19 [Stefanie]
Mickey Eggebeen – 22 [Natas]
Mitchell Hathaway – 22 [Lisa]
Neil Flynn Cooper – 23 [Lisa]
Nicole – 20 [Marjanne]
Piper Davis – 21 [Alicia]
† Rebekah Mikaelson – 20 [Maartje]
Sentis Oliver – 16 [Ellen]
Slade – 20 [Natas]
Søren Hjulmand – 23 [Alicia]
Syn(yster) Gates – 24 [Natas]
Vyvyanne – 19 [Jeffrey/Alicia]

Verwante topics:
Rollenstory.
Rollentopic.
Verhaaltopics: 1, 2

[ bericht aangepast op 8 mei 2014 - 22:42 ]

Maeve schrokte even toen er iemand haar pols vastnam, maar toen ze zag dat het Neil was zuchtte ze even opgelucht. Ze keek hem dankbaar aan, hij gaf haar het gevoel van bescherming, alsof niets of niemand haar zou pijn kunnen doen. Ze voelde zich goed, waardoor ze zich schuldig voelde voor haar gedrag daarjuist. Ze zag een van de mensen met wapens het ding op hun richten, alsof die wou bedoelen dat er geen ontkomen was en desnoods zou schieten als er tegenspraak zou zijn. Maeve legde een hand op Neil's arm en kneep er voorzichtig in, om aan te tonen dat ze bang was. Bang, maar wel bang om zijn leven. Zij zou uiteindelijk toch niet lang meer te leven hebben, maar hij had nog een hele tijd voor zich.

'It's stings' Says the creature. Yes indeed, Sting is a great name for the sword. {The Hobbit}

LyraPhoenix - Lazulis

Vampire + Servant = Servamp

Neil blikte even in Maeve haar ogen en slikte even. Ze kon zijn angst in haar ogen zien weerspiegelen, waardoor hij een rilling over zijn rug voelde kruipen. Hij hoopte dat ze snel van dit eiland vandaan konden, als de 'slechterikken' ze überhaupt lieten gaan. Ze hadden natuurlijk al teveel gezien, waardoor de kans groot was dat ze hier hun laatste adem zouden uitblazen.
'Denk aan je ademhaling,' mompelde hij, waarna hij even met zijn duim langs de huid van haar pols streek. 'Het komt wel goed.'

[ bericht aangepast op 4 mei 2014 - 23:23 ]

'Kunnen jullie je kop houden?' siste Dolly. Wat een meloenen. Ook gefluister was goed hoorbaar.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Maeve concentreerde zich op de woorden van Neil. Ze ademde diep in en uit, zodat ze niet begon te hyperventileren. Zijn duim die over haar huid van haar pols heen streek, zorgde ervoor dat ze sneller kalmeerde.
'Dank je.' fluisterde zacht, terwijl ze hem in de ogen aankeek.

'It's stings' Says the creature. Yes indeed, Sting is a great name for the sword. {The Hobbit}

Het was Eden niet ontgaan dat Mitchells metgezellen hen stonden op te wachten met geweren in hun handen, maar ze keerde hen de rug toe en zocht naar de verbandtrommel die ze in een van de tassen had gezien die ze mee had gezeuld. Uiteindelijk vond ze het ding en knielde ze naast Maeghan neer. Ze plakte een kompres over de wond, en wond er daarna een drukverband omheen. Ze wilde niet te veel materiaal gebruiken, maar wel voldoende.
Toen ze klaar was, blikte ze even op Mitchell, maar die had zoveel wonden dat ze niet wist waar ze zou moeten beginnnen. Door de tocht waren verscheidene plekken weer open gegaan.
‘Je ziet er uit als een wandelend lijk,’ zuchtte ze en ze gooide een pakje pleisters naar hem toe.

Every villain is a hero in his own mind.

Jade trok verbaasd haar wenkbrauwen op toen ze Mitchell met 3 anderen achter zich aan de bosjes door kwam struinen. Hij had twee meisjes en een jongen mee. Ze gaf Syn een por tegen zijn arm.
'Hij gaat alleen weg en komt met drie extra terug,' grijnsde ze. 'Welke charmes heeft hij daar wel niet voor in de strijd moeten gooien? Hij is nou niet de meest sympathieke jongen die ik ken.'
_

Mitchell ving het pakje pleisters en blikte even naar zijn lijf. Dit was hopeloos. Sommige wonden zagen er vies uit en de meeste waren ook weer open gegaan. Nou moest hij toegeven dat er ook niet goed vanaf kon blijven. Daarom stak hij de pleisters in zijn tas en blikte even naar het meisje, dat er nog steeds niet goed uitzag, maar ze liep tenminste niet meer leeg.

Syn bekeek zijn vriend zwijgend. Hij vond het maar niets dat hij uitgerekend met dat ene meisje terug kwam dat al een confrontatie met Nicole had gehad. Ze wist snel een verbandtrommel tevoorschijn te toveren en toen ze een pakje pleisters naar Mitchell gooide, trok hij verbaasd zijn wenkbrauwen op. Alle vier waren halfnaakt en hij vroeg zich af wat ze in vredesnaam hadden uitgevreten.
'Als ie maar niet overloopt.'

Every villain is a hero in his own mind.

'Ach, hij loopt vast alleen zijn lul achterna,' bromde ze, 'en anders help ik hem wel even herinneren aan wiens kant hij staat.' Ze zuchtte even terwijl ze Mitchell bekeek. Hij zag er echt niet uit.
_

Mitchell liep naar de stapel met spullen en zuchtte opgelucht toen hij zijn reistas zag staan. Hij sleurde het ding mee naar Eden. 'Hoe gaat het met je enkel?' vroeg hij, terwijl hij er naar wees.

Eden snoof spottend. 'Die zit nog steeds aan de rest van m'n lijf vast.'

Every villain is a hero in his own mind.

Mitchell rolde zijn ogen, waarna hij gauw een hemd aandeed en op een boomstronk plaatsnam. Hij merkte al gauw dat Syn en Jade hem bedenkelijk in zich opnamen.

Eden keek naar Mitchell, die op een boomstam ging zitten. 'We moeten weer verder,' sprak ze tegen niemand in het bijzonder. 'Voordat die beesten weer terugkomen.'

Every villain is a hero in his own mind.

'Dat lijkt me een strak plan,' mompelde Mitchell, waarna hij overeind kwam en zijn reistas over zijn schouders hing. Daarna pakte hij zijn geweer en keek hij de rest afwachtend aan. 'Wat is het plan?'

Maeghan begon langzaam weer een beetje bij te komen, nu het bloed niet uit haar lijf gutste. Ze had nog steeds veel pijn, maar ze had niet langer het gevoel dat ze elk moment kon bezwijken. Ze wilde het meisje - dat haar had geholpen - nog bedanken, maar daar leek het nu geen goede timing voor, aangezien er een groepje jongeren met wapens was aangekomen.

Syn wist nog niet wat hij met dat roodharige meisje aan moest en wilde daar eigenlijk ook niet over nadenken voordat ze het T-rexengebied hadden verlaten. Hij zat erover in dat hun meeste geschut naar de knoppen was. Het zou hun verblijf hier een stuk onaangenamer maken.
'Neem zoveel mee als je kunt!' riep hij naar de anderen. Hij zou niet toestaan dat iemand met minder dan twee tassen hier wegging.

[ bericht aangepast op 6 mei 2014 - 15:52 ]

Every villain is a hero in his own mind.