Meespeelverhaal op een onbewoond eiland [verhaaltopic] 1 - Speeltopics

Een groep jongeren komt vast te zitten op een onbewoond eiland in de tropen. Alsof dat niet rampzalig genoeg is, ontdekken ze dat er iets mis is met het eiland. Er leven dieren die allang uitgestorven moeten zijn en de mensen die er wonen, lijken uit een ander tijdperk te komen. Hoe gaan de jongeren, ieder met hun eigen, misschien wel puberale karakter daarmee om?

Regels:
- Er wordt in één tijd geschreven, derde persoon en verleden tijd, zoals de meest gebruikelijke manier is in een boek.
- Er is geen minimaal woordenlimiet.
- Stukken tekst hoeven niet letterlijk herhaald te worden als je op een ander reageert. Het is ook niet nodig om een ander te quoten.
- Alle jongeren zijn tussen de 16 en 25 jaar en zijn avontuurlijk genoeg om mee te gaan op een jongerentrip.

Personages:
Abigail den Marschkramer – 18 [Delano]
Alex Keynes – 22 [Marjanne]
Audrey-Rose D’Ablaing – 19 [Kim]
Caleb Finnigan – 19 [Lisa]
Daniel Harlem – 27 [Maartje]
Deborah Ann Dyer “Skin” – 24 [Alicia]
Dolly – 20 [Marjanne]
Eden Steenwijk– 19 [Natas]
Emma Eleanor Swan – 22 [Stefanie]
Esau Konings – 20 [Jeffrey]
Ezelle 'Ez' Ophelia Stornoway – 20 [Marthe]
Hielke Marskramer – 19 [Maartje]
Hugo Nieber – 20 [Natas]
Jack Alexander Hunter – 22 [Marthe]
Jade Alastair – 19 [Lisa]
Killian Jones – 24 [Stefanie]
Kirito Barrow – 21 [Delano]
Laurens Oliver – 16 [Ellen]
Lillium Martell – 18 [Jilly]
Maeghan Rodriquez – 18 [Lisa]
Maeve Riordan – 19 [Stefanie]
Mickey Eggebeen – 22 [Natas]
Mitchell Hathaway – 22 [Lisa]
Neil Flynn Cooper – 23 [Lisa]
Nicole – 20 [Marjanne]
Piper Davis – 21 [Alicia]
Rebekah Mikaelson – 20 [Maartje]
Sentis Oliver – 16 [Ellen]
Slade – 20 [Natas]
Søren Hjulmand – 23 [Alicia]
Syn(yster) Gates – 24 [Natas]
Vyvyanne – 19 [Jeffrey/Alicia]

Verwante topics:
Rollenstory.
Rollentopic.

[ bericht aangepast op 4 april 2014 - 22:03 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Hielke hoopte vurig dat hij of de plaats bij de uitgang kon krijgen of naar first class vanwege zijn lengte. De kleine ruimte tussen de stoeltjes zouden killing worden voor hem. Het meisje had hem raar aangekeken, snel had hij sorry gemompeld en langs haar heen gelopen in een redelijk hoog tempo. Bij de gate werd zijn ticket gecontroleerd en hij kon door. Hij sprak een blonde stewardess aan, hij kreeg zijn plaats bij de vluchtuitgang. Hielke was erg blij, toen hij ging zitten en het gang pad in keek zag hij het meisje waar hij praktisch voor gevallen was.

-

Rebekah deed haar linker oordopje in en hoorde de muziek, ze voelde de bass die zachtjes klonk, zacht stem geluid. Naar het zachte stuk kwam de bass, heerlijk nummer vond ze dit van Imagine Dragons met Radioactive.
'Welkom to new age,' zong ze zachtjes mee terwijl ze haar voeten in verschillende poses maakte. Af en toe gebruikte ze haar arm, ze hield van klassiek ballet met nieuwe nummers. 'Enough to make my system blow.' Soms deed ze ook modern iets waar ze ook goed in was. Achter zich hoorde ze wat gelach, negeerde het en ging door. Ze deed haar schoenen uit en legde haar rugtas op de scan, daarna liep ze door. Ze werd gecontroleerd door de douane en het was prima, de vrouw die haar controleerde zag er niet echt aardig uit.
'Fijne vlucht,' Rebekah gaf haar een vriendelijk kort knikje. Haar koffer had ze afgegeven en had nu alleen nog haar rugtas. Ze tikte met haar hoofd mee op de melodie van Halo. Telkens meer begonnen haar voeten ook mee te doen, ze voelde zich zo verlicht. Terwijl ze een pirouette maakte en in de lucht sprong. Ze ging op in de muziek en liet haar lichaam het werk doen. Jammer dat ze haar spitzen niet mee had, toch waagde ze het erop en ging op het puntje van haar voeten staan en maakte doorgehaalde pirouettes.
Het was pas dat de muziek stopte dat ze merkte dat ze aan het dansen was geslaan, ze kreeg applaus van de mensen. Er kwam een klein meisje naar haar toe.
'Wat is er?' Vroeg Rebekah beleefd.
'Ik wil net zoals zo goed worden als u!' Het meisje had twinkelende ogen en leek betoverd door haar gedans.
'Laat eens zien wat je kan?' Vroeg Rebekah, het was een schattig meisje met twee staartjes aan ieder kant van het hoofd en een roze jurkje aan. Het meisje ging in de eerste positie staan en maakte een pirouette. Het was niet perfect maar wat zou ze dan verwacht hebben van een meisje van zes of zeven? 'Als je nog even oefent zal je misschien beter worden dan ik!' Complimenteerde ze het meisje met een grote glimlach op haar gezicht. Ze liep daarna door naar haar vliegtuig, gelukkig had ze dankzij Danny first class kunnen vliegen. Zijn vader was een grote pief ergens in een groot bedrijf en vloog elke week wel in Amerika om ergens heen te gaan. Dankzij zijn kaart kon ze goedkoop first class vliegen, eigenlijk gratis.
Het was nog net niet dat ze champagne kreeg toen ze het vliegtuig in stapte, ze werd naar haar plaats gebracht wat een ruime plaats was. De rest van de first class mensen waren oude chagrijnig kijkende mannen in pakken. Dit zou een leuke reis worden, ze deed haar rechter oordopje in haar oor en ging zitten op haar stoel.

Kirito Barrow

Kirito hoorde dankzij zijn vrije oor de omroep en haastte zich naar de gate. Hij keek op zijn ticket en zag stoel nummer 42. Hij zocht naar zijn stoel en ging er zitten, wat ook nog eens bij het raam was. Al was Kirito niet zo'n dromer maar even naar buiten kijken is niet verkeerd. Hij stopte zijn andere oortje weer terug in zijn oor en deed zijn riem om en zijn oogleden toe.
'Ik ben wel benieuwd wie er naast me komt zitten, ach ja als er niemand komt kan ik gerust mijn ogen dicht houden'. Dacht Kirito bij zichzelf.

(iemand voor Abigail of Kirito, want stage begint morgen weer en heb geen tijd om te schrijven)

[ bericht aangepast op 25 maart 2014 - 13:15 ]

Swift as the Wind, Silent as a forest, Fierce as Fire, Immovable as a Mountain~Takeda Shingen, Fuurinkazan

Marjannee --> Javelin

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Jullie hebben je niet toevallig ook aangemeld voor de jongerenreis, of wel soms?' vroeg Esau, die probeerde om neutraal te klinken, ook al was hij best nieuwsgierig.

'Geen idee,' antwoordde Slade schouderophalend. 'Pa had wat geboekt. We moeten eerst naar,' hij keek op zijn ticket, 'Nicaragua en ik geloof dat we daar weer op een ander vliegtuig moeten met een secret destination.'

Every villain is a hero in his own mind.

Audrey-Rose
Ik glimlachte even naar hem en schudde mijn hoofd. "Nee, dit is mijn eerste keer dat ik op reis ga. Is er gewoon nog nooit van gekomen. En jij?" Geïnteresseerd keek ik hem aan. Ik hield van reisverhalen, en luisterde ook altijd naar mijn vriendinnen hun verhalen wanneer ze weer eens op reis waren geweest. Ik hoopte dat ik nu ook een paar leuke verhalen kon vertellen aan mijn vriendinnen.

'Nou, dan lijkt het erop dat we het vliegtuig delen,' zei Esau.
'Het is bijna een dorpsreünie.'

'Oei, zitten we nou de hele tijd met jou opgescheept?' zei Dolly vrolijk. Ze pakte haar mobiel uit haar zak en maakte ongevraagd een foto van Esau. 'Voor pap. Wie weet is hij nieuwsgierig hoe je er nu uitziet.'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Neil glimlachte even naar Audrey. 'Nee ik reis niet heel vaak, maar ik vind het wel leuk,' glimlachte hij. 'Dit wordt mijn verste reis tot nu toe.'

Nou als jullie het niet erg vinden.... ik ga al even wat sneller, hoor. Anders hebben we een heel topic over het in en uitstappen.

Eden was blij toen de eerste etappe van de reis er eindelijk op zat. Het grootste gedeelte had ze overleefd. Ze wachtte geduldig totdat degenen voor haar het vliegtuig uit dromden. Zelf had ze geen haast, want ze zou nog anderhalf uur op deze luchthaven moeten wachten.
Ze schoot wat foto’s van het toestel toen ze uitstapte en stapte toen in een busje die hen naar het kleine gebouwtje zou brengen. Het zag er allemaal een beetje sneu uit in vergelijking met de luchthaven van schiphol, maar het was er minder druk. Ze keek naar de glooiende groene heuvel en er voer een prettig onderbuik gevoel. Eindelijk werd de reis waarvoor ze zolang gespaard had realiteit.
Ze zette haar tas tussen haar voeten op de grond toen ze in het busje was gestapt en maakte een staart van haar haren omdat het hier benauwd en heet was. Iets waaraan ze zou moeten wennen.

Every villain is a hero in his own mind.

Laurens keek Maeve kort aan en pakte zijn tas. 'Het spijt me, maar ik ga alvast naar het vliegtuig.' Hij liep van Maeve vandaan opweg naar het vliegtuig.
Niet veel later bereikt Laurens de gate, check in en loop de lange gang door. De gespannen jongen voelde dat hij bang begon te worden. Laurens kwam in het vliegtuig, keek welke stoel hij had en zocht deze op.
Laurens had een stoel bij het raam kunnen bemachtigen en hij ging er zitten, zette zijn tas op de grond en kijk uit het raampje.

Vampire + Servant = Servamp

Esau stapte uit en streek zijn pak glad. De hitte bombardeerde hem, en hij kreeg het er benauwd van. Een bus stond al voor ze klaar en hij stapte in, om plaats te nemen naast de enige persoon die er tot nu toe in zat.

[ bericht aangepast op 25 maart 2014 - 20:38 ]

Alex was moe na de lange reis die hij al had gemaakt van Engeland naar Schiphol en toen van Schiphol naar hier. Hij was daarom direct ingestapt in de bus die voor hem en zijn reisgenoten klaar had gestaan, zodat hij even kon uitputten. Hij was nog niet erg gewend aan het vliegen en hij wist dat hij er wel snel aan moest gaan wennen, want hij zou dat nog veel doen als hij eenmaal afgestudeerd was aan de universiteit. Hij had zijn ogen gesloten toen hij iemand naast hem voelde zitten.
Hij opende zijn ogen en keek een beetje verdwaasd naar de jongen die in een compleet lege bus op de enige plek die wél bezet was, was gaan zitten. Alex glimlachte echter vriendelijk en groette hem. Hij zag er niet onaardig uit.

[ bericht aangepast op 25 maart 2014 - 20:53 ]

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Piper blies haar adem uit toen ze een stoeltje in de bus had bereikt. Ze viste een papieren waaier uit haar tas en klapte die open. Ze wapperde er een tijdje mee, omdat het best benauwd was in het busje. Haar tas stond tussen haar voeten in enze voelde haar enkels klam worden, net zoals haar schouders die tegen de leuning van haar stoeltje begonnen te plakken. Ze was lekker op tijd en daar was ze blij om. Anders moest ze dat ritje blijven staan, gedrukt tussen de anderen.
Ze glimlachte jaar de mensen die ook binnen kwamen en langzaam de andere stoeltjes vulden

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Een fijne reis gehad, zover?' vroeg Esau.
'Ik vond het namelijk wel érg vermoeiend.'