Rehab || One Direction - Speeltopics

Een paar jongens met ieder hun eigen problemen, zitten al voor korte of langere tijd opgenomen in een psychiatrische kliniek. Het bestuur van de kliniek heeft een nieuw project bedacht, dat misschien de jongens zou kunnen helpen. Vanaf nu zitten ze niet meer in hun eentje op een kamer, maar delen ze er één met z'n vijven. Zal dit hen helpen? Of komen er alleen maar meer problemen van? En hoe zit het met hun gevoelens? Krijgen ze een hekel aan elkaar, of ontstaat er bij sommigen een grote liefde?

Rollen:
-Zayn Malik (Knetterdisco)
-Louis Tomlinson (Bergling)
-Harry Styles (KhaIeesi)
-Niall Horan (AmazaynLOVE)
-Liam Payne (PresIey)

Regels:
-Geen oneliners, minstens 150 woorden per post. Je kan wel eens een slechte dag hebben, maar laat het niet te vaak gebeuren.
-Niet de personages van anderen besturen
-Gebruik alsjeblieft leesbare grammatica en spelling
-Liefst mensen met een beetje ervaring
-Blijf actief, liefst elke dag, reageer je zeven dagen niet zonder een reden, lig je eruit
-OOC in het praattopic, anders tussen () of []
-Naamsveranderingen doorgeven
-Alleen Knetterdisco maakt de nieuwe topics aan

Begin:
Het lijkt een gewone dag in de inrichting, maar na een sessie met hun therapeut krijgen de jongens te horen dat ze vandaag een nieuw kamer krijgen die ze zullen delen met vier wildvreemde jongens die ze nog nooit hebben gezien.

[ bericht aangepast op 20 feb 2014 - 13:33 ]

Zayn Malik
Ik kon het gesprek nog horen, en was blij dat Liam de jongens nu terug wilde pakken. Maar toch.. Die kus had nu misschien onze vriendschap verpest. En anders zou ik het wel doen met mijn vreemde gedachten. Was ik dan toch gay? Was dit wat ze noemden verliefdheid? Nee, ik wist zeker dat ik niet verliefd was. Maar wat dan wel?
"Zayn, het spijt me. Ik had geen keus. Wil je de deur open doen?" Aan zijn stem was te horen dat hij zich ellendig voelde.
Ik was even stil, toen stond ik op. In de spiegel zag ik dat mijn ogen een heel klein beetje rood en opgezwollen waren. Wacht, had ik serieus gehuild? Jemig, wat was ik een mietje. Gelukkig was het nauwelijks te zien, anders had ik de deur nooit open gemaakt. Dat deed ik wel, en zodra Liam binnen was deed ik de deur weer achter ons op slot. Ik wilde niet dat Louis, Jantje of Niall ineens binnen zou komen vallen. "Je hoeft je niet zo schuldig te voelen, want het is niet jouw schuld." Even was ik stil, terwijl ik mijn blik strak op mijn voeten had gevestigd. "We kunnen dit alles ook gewoon vergeten, doen alsof het niet is gebeurd. Want zeg nou zelf, wil jij je vriendschap laten verpesten door iemand als Louis?" Ik keek hem aan bij de laatste zin, mijn gezicht stond een beetje kwaad. Niet kwaad op Liam, nee, op Louis. Ik zou hem nog wel krijgen, als dit voorgoed onze vriendschap had verpest.

Liam Payne.

Het duurde even, maar hij deed uit eindelijk wel de deur open en trok me naar binnen, en deed daarna de deur weer op slot. Hij had blijkbaar ook geen zin in Louis en die andere twee waarvan ik de naam al weer kwijt ben. "Je hoeft je niet zo schuldig te voelen, want het is niet jouw schuld." zei hij en keek naar zijn voeten. 'Misschien niet, maar ik wil gewoon niet dat dit onze vriendschap verpest.' zei ik terwijl ik nu ook naar mijn voeten keek. "We kunnen dit alles ook gewoon vergeten, doen alsof het niet is gebeurd. Want zeg nou zelf, wil jij je vriendschap laten verpesten door iemand als Louis?" zei hij en keek me aan bij de laatste zin. 'Dat is het beste. Voor mij is de vriendschap niet verpest, ik laat het inderdaad niet door meneer Tomlinson verpesten. Als hij denkt van wel heeft hij het goed mis' zei ik, en keek hem nu ook aan. Het leek wel of hij gehuild had, en dat nam ik hem ook niet kwalijk. Ik keek weer naar mijn voeten en beet licht op mijn lip. God, dit is ongemakkelijk. Moest ik hem nu troosten? Een goede vriend zou dat doen, maar ik ben geen goede vriend, ik heb de vriendschap namelijk verpest. Mede dankzij Louis. Ik liep naar hem toe en gaf hem een knuffel. 'Je bent nu al mijn beste vriend, en dat laat ik inderdaad niet verpesten door Louis en zijn "leuke" ideeën' zei ik.

---

How far is far

Zayn Malik
"Je hoeft je niet zo schuldig te voelen, want het is niet jouw schuld." zei ik en keek naar mijn voeten.
"Misschien niet, maar ik wil gewoon niet dat dit onze vriendschap verpest," zei hij terwijl hij ook naar zijn voeten keek.
"We kunnen dit alles ook gewoon vergeten, doen alsof het niet is gebeurd. Want zeg nou zelf, wil jij je vriendschap laten verpesten door iemand als Louis?" zei ik en keek hem aan bij de laatste zin.
"Dat is het beste. Voor mij is de vriendschap niet verpest, ik laat het inderdaad niet door meneer Tomlinson verpesten. Als hij denkt van wel heeft hij het goed mis," zei hij, en keek me ook even aan, daarna vestigde hij zijn blik weer op de grond. Toen liep hij naar me toe en sloeg zijn armen om me heen, waardoor ik kort verstarde. Lichaamscontact was nog altijd niet prettig, maar toch sloeg ik even later ook kort mijn armen om hem heen, maar vrijwel meteen zette ik weer een stap achteruit en keek zwijgend naar de grond. "Je bent nu al mijn beste vriend, en dat laat ik inderdaad niet verpesten door Louis en zijn 'leuke' ideeën," zei Liam.
Hij wilde niet weten hoe blij ik nu was. Ik glimlachte dankbaar en deed toen de deur weer open. "Zo, en nu willen wij jullie French Kiss wel eens zien!" grijnsde ik, alsof er niets was gebeurd. Onze vriendschap hoefde hier niet onder te lijden, we gingen zoiets niet laten verpesten door Louis of wie dan ook.

[Sorry ik reageer zo, ben even weg.]

---

How far is far

Louis Tomlinson
Mijn humeur was fantastisch, met nadruk op was. De opdracht van Liam veroorzaakte gelijk een frons, en ik keek Harry aarzelend aan. Die jongen wist waarschijnlijk niet eens wat het was. Ergens was ik wel blij dat hij en Zayn de badkamer ingingen, waardoor ik bijna een opmerking wou maken, maar het was misschien slimmer die gedachte voor me te houden. Ik ging wat rechter op zitten en trok de jongen mee omhoog. 'Oké, je gaat hier waarschijnlijk niks van snappen dus volg mijn bewegingen maar gewoon,' fluisterde ik, en boog me iets naar hem toe. Op dat moment verstoorde de stem van Niall ruw mijn concentratie, en liet me beseffen dat hij er ook nog was. Oeps. Zuchtend knikte ik, en richtte me weer op de jongen voor me. Als ik nog een keer onderbroken zou worden werd ik serieus kwaad. Helaas gebeurde dat ook, dit keer door die andere twee klootzakken. 'Dat gaat niet als ik elke keer gestoord word he?' snauwde ik giftig. Voorzichtig legde ik een hand op de wang van Harry, om te wachten op een soort van toestemming. Ik wou hem er ook niet mee overvallen. Ook probeerde ik er heel hard niet aan te denken dat we drie toeschouwers hadden, stelletje pervs dat het eigenlijk waren. Een simpel kusje op de mond, oké. Maar dit ging wel heel erg ver.

---

Because I love him, do I need another reason?

Liam Payne.

Hij stond even verstard stil, maar sloeg daarna toch kort zijn armen om me heen. Maar hij zette vrijwel meteen een stap achter uit, en keek zwijgend naar de grond. 'Sorry' zei ik, en keek nu ook zwijgen naar de grond. Hij glimlachte toen ik de vriendschap niet door Louis liet verpesten en hij deed de deur open. "Zo, en nu willen wij jullie French Kiss wel eens zien!" grijnsde hij alsof er niets gebeurd was, waar ik blij om was, en nu ook grijnsde. Ik ging op het bed zitten, en keek naar Louis en Harry. 'Nou, kom op. Laat eens wat zien.' grijnsde ik. 'Je moet wel, ik moest ook' zei ik tegen Louis. Ik wou dolgraag zijn reactie zien. Ik moet het echt filmen, jammer genoeg heb ik geen camera. Ik ban allang blij dat dit onze vriendschap niet volkomen verpest heeft. 'Dat gaat niet als ik elke keer gestoord word he?' snauwde Louis. 'Nu word je niet meer gestoorde dus ga je gang' zei ik, en keek met een grijns naar Zayn, ik heb Louis terug gepakt. Elke keer als ik naar Zayn kijk word ik blij, omdat hij gewoon de enigste is die normaal tegen me doet, en de enigste is die me begrijp.

---

How far is far

Harry Edward Styles
Ik zat ver weggezakt in mijn eigen wereldje. Zolang ik dicht bij Louis zat was het goed en hoefde ik niet bang te zijn voor de andere drie jongens. Ik had eigenlijk gedacht dat het spel afgelopen was, omdat Zayn was weggelopen. Maar Liam dacht daar duidelijk anders over. Verward keek ik op en vielen mijn handen stil, die met Louis zijn vingers speelden. We moesten wat? Verward keek ik Louis aan. Ik had werkelijk geen flauw idee wat de bedoeling was, alleen dat ik iets samen met Louis moest doen. Ik voelde me behoorlijk dom nu. Met grote ogen keek ik naar Louis die me recht trok. Ergens werd ik hier nu behoorlijk bang. Wilt schudden ik mijn hoofd. 'Wat moeten we doen?' Benauwd keek ik naar de rest aan die ondertussen weer in de kamer zat. Met een trillende onderlip keek ik Louis aan, toen hij zijn hand op mijn wang legde. Ik snapte er niet van.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Zayn Malik
Louis en Liam waren elkaar behoorlijk aan het afkatten, ik keek geamuseerd toe. Jantje leek het allemaal erg verwarrend te vinden, en ook Niall deed vaag. Ik liet mijn blik een paar keer over Liam glijden, en toen onze blikken een keer kruisten glimlachte ik kort. Daarna keek ik snel weg, niet wetend wat ik moest denken van mijn eigen gevoelens. Was dit zoals vriendschap hoorde te zijn? Ik vond het gevoel allemaal maar vaag. Het was zo lang geleden dat ik een vriend had gehad, al zo'n tien jaar ofzo? Ik kende sindsdien enkel haat en wraakzucht. Maar vriendschap? Nee, dat had ik niet gekend. Liefde al helemaal niet. Verward keek ik weer op naar Liam, plotseling kwam de angst opzetten dat alles toch weer stuk zou gaan. Vriendschap was nieuw, het kon fout gaan. Dat wilde ik absoluut niet. Maar ik wist nu vrijwel zeker dat ik het zou verkloten, de vraag was alleen wanneer. "Liam? Blijven we echt vrienden?" vroeg ik zo zacht dat enkel hij het kon horen. Mijn stem had onzeker geklonken, bang zelfs. Ik weet niet waarom, maar ik was ineens zo bang hem kwijt te raken.. Hoe kwam het dat ik dat gevoel zo plotseling kreeg?

-wow, mijn posts slaan echt nergens op..

Louis Tomlinson
Die arme jongen had echt werkelijk geen idee, ik had medelijden met hem. Toch moest dit gebeuren, die andere twee moesten het ook doen dus ondergingen wij hetzelfde lot. Ik gromde even richting Liam om zijn woorden, alsof ik dat niet wist. Misschien, als ik antwoord gaf op zijn vraag, zou dat hem minder bang maken. 'In principe hetzelfde als Liam en Zayn moesten doen, alleen dan...' God, ik was hier slecht in. 'Met tong,' bracht ik aarzelend uit, hopend dat hij het zou snappen. Ik nam aan dat hij het tenminste een keer gezien had in film, als hij dat stiekem zou kijken. In een waarschijnlijk falende poging hem gerust te stellen streek ik met mijn duim over zijn wang. Nu zelfs zijn onderlip trilde brak dat mijn hart een beetje. Harry moest wel heel erg bang zijn. 'Ik doe je geen pijn. Dat beloof ik, oké?' zei ik zacht. Langzaam boog ik me weer naar voren, zodat ik hem niet liet schrikken. Heel zachtjes drukte ik mijn lippen tegen de zijne, nog niet de echte opdracht uitvoerend, want ik wou hem eerst laten wennen. Want ik besefte heel goed dat dit, dacht ik, zijn eerste kus was. Logisch ook, als je -je volledige tienerjaren in een inrichting doorbracht. Ik kon het niet laten om op te merken hoe zacht en vol zijn lippen waren, en dat het heel stiekem wel naar meer smaakte. Toch zou ik op zijn reactie wachten, dan hadden die andere twee maar pech.

---

Because I love him, do I need another reason?

Liam Payne.

Harry wist niet wat hem overkwam, en dat was best lachwekkend. Hij leek wel in de war, en vroeg aan Louis wat hij moest doen. Ook Niall had geen idee wat een French kiss is. Kom op dat weet iedereen toch? 'Zoenen met Louis, met die lap vlees die in je mond zit die je je tong noemt' zei ik tegen hem om het duidelijk te maken. Toen Zayn en mijn blik elkaar kruisten glimlachte hij kort en keek daarna weer weg. Ik glimlachte ook. Even later keek hij weer naar me. "Liam? Blijven we echt vrienden?" vroeg hij zo zacht zodat alleen ik het hoorde. Ik keek hem weer aan. 'Tuurlijk, jij bent nu al de belangrijkste persoon voor me. Waarom zou ik dan geen vrienden meer met je willen zijn?' zei ik. Het is waar Zayn is de belangrijkste persoon in de wereld voor me momenteel. Mijn familie geeft toch niet om me. Louis had zijn lippen al op die van Harry, ook al boeide me dat nu eigenlijk niet. Ik wou dat Zayn zeker was dat we er alles aan zouden doen om vrienden te blijven, want ik wil hem echt niet meer kwijt.

---

How far is far

Zayn Malik
"Liam? Blijven we echt vrienden?" vroeg ik zo zacht zodat enkel Liam het hoorde.
Hij keek me weer aan. "Tuurlijk, jij bent nu al de belangrijkste persoon voor me. Waarom zou ik dan geen vrienden meer met je willen zijn?"
Ik begon te glimlachen toen hij vertelde dat ik de belangrijkste voor hem was. "Ik weet niet, misschien omdat je me raar vindt, of.. Tja. Ik ben niet de liefste, en ik ben gewoon bang dat ik het verkloot." Ik liet hem het rode bandje aan mijn pols zien. Ja, ik was erg agressief soms. En ik was bang dat ik het bij Liam zou verkloten, dat ik de controle zou verliezen en hem iets ergs zou aandoen. Soms had ik van die momenten dat ik de controle verloor en niet wist wat ik deed. Ik had eerder, voor ik hier terechtkwam, een jongen het ziekenhuis in gevochten. Ik kon me niet veel herinneren van het moment zelf, enkel dat hij daarna bloedend op straat lag, ik had hem neergestoken. Ook had ik een keer een jongen hier geprobeerd te wurgen, en als er niemand tussen was gekomen had die het niet overleefd. Ik was bang dat ik Liam ook zoiets zou aandoen.

Liam Payne.

"Ik weet niet, misschien omdat je me raar vindt, of.. Tja. Ik ben niet de liefste, en ik ben gewoon bang dat ik het verkloot." zei hij en liet zijn rode polsbandje om zijn pols zien, die dus voor agressie stond. Dat wist ik aangezien ik precies dezelfde rode kleur bandje had. Ik liet die van mij ook zien. 'Dan hebben we hetzelfde probleem. Ik heb al zo'n beetje alles in mijn leven verkloot, dus ja, dit zal ik ook wel verkloten. Als we het verkloten, verkloten we het samen.' glimlachte ik. Ik heb zo vaak mensen pijn gedaan, maar heb er nooit spijt van gehad, ze hadden het verdiend. Ze hadden me jaar in jaar uit het leven zo zuur gemaakt dat ik gewoon niet meer wilde leven. Toen ik op kickboksen ging durfde ik van me af te meppen, en goed ook. Na een tijdje waren ze allemaal bang voor me, en toen ik iemand zo had toegetakeld dat hij afgevoerd moest worden naar het ziekenhuis, en pas na een maand weer bij kwam, werd ik geschorst en hier heen gebracht. Ik haatte het hier, maar enkel door Zayn niet meer. 'Ik beloof dat ik er alles aan zal doen om deze vriendschap te houden' zei ik met een glimlach.

---

How far is far

[ik heb het geprobeerd, maar in deze staat gaat het me slecht af. Als ik morgen ontwaak uit mijn coma komt er weer een stukje! ]

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Harry Edward Styles
Snapte ze dan niet dat ik hier mentaal niet voor gemaakt was. Dat ik niets kende wat buiten de muren van deze instelling was. Alles wat me ook maar in contact kon brengen met de realiteit werd van ver van me uit de buurt gehouden. Louis moest me dan ook echt uitleggen wat ik moest doen en even was de Lucht geklaard. Hetzelfde als Liam en Zayn. Meteen wilde ik een kusje op Louis zijn lippen drukken. Dat kende ik wel. Maar aan Louis zijn blik begreep ik dat dat niet alles was. En dat was het ook zeker niet. En eigenlijk werd ik er niet been wijzen uit. Even stak ik mijn tong uit en probeerde ik ernaar te kijken. Wat moest ik er nu mee doen dan? Verward en gekwedst keek ik Louis aan. Waarom lieten ze ons raren dingen doen? Wat was in godsnaam het nut van je tong in iemand zijn mond stoppen. Mijn onderlip trilde nogsteeds en ik kneep mijn ogen dicht toen Louis dichterbij kwam. Mijn handen grepen in de dekens. Ondanks dat ik Louis vertrouwde en hij beloofd had me geen pijn te doen, was ik doodsbenauwd. Ik voelde hoe hij zijn lippen op die van mij drukten en alsof ik wist wat ik moest doen drukte ik zachtjes mijn lippen iets tegen die van hem aan. Ik durfde mijn ogen nog steeds niet open te doen en ik zocht met een trillende hand die van Louis op om deze fijn te knijpen.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Ik kon het niet laten om zacht te lachen toen hij zijn tong uitstak en ernaar keek, het was gewoon grappig im aan te zien. Hij was ook zo onwetend dat het bijna schattig was. Als hij tenminste niet zo bang zou zijn. Ik wou dat ik iets kon doen om hem wat meer op zijn gemak te stellen, ook al wist ik dat het niet kon. Langzaam drukte ik mijn lippen tegen die van Harry, en glimlachte lichtjes toen hij op zijn manier reageerde. Ik voelde hij half mijn hand kapot kneep, en ik streek er zacht over met mijn duim, terwijl mijn andere hand nog steeds op zijn wang lag. Heel even trok ik me van hem weg, wetende dat de opdracht eigenlijk nog niet was uitgevoerd. 'Je moet niet schrikken van wat ik nu ga doen, het hoort bij de opdracht,' mompelde ik zacht, voor ik mijn lippen weer op de zijne plaatste. Voorzichtig liet ik mijn tong over zijn onderlip glijden, in de hoop dat hij zou begrijpen dat hij zijn mond moest openen. Anders kwamen we hier nooit vanaf. Stiekem vroeg ik me wel af wat er in zijn hoofd omging, zou hij het vies vinden? Prettig in ieder geval niet, als je dit voor het eerst deed was het nogal raar en vreemd namelijk. Het enige dat ik kon hopen was dat hij me hiervoor niet zou gaan haten.

---

Because I love him, do I need another reason?