Rehab || One Direction - Speeltopics

Een paar jongens met ieder hun eigen problemen, zitten al voor korte of langere tijd opgenomen in een psychiatrische kliniek. Het bestuur van de kliniek heeft een nieuw project bedacht, dat misschien de jongens zou kunnen helpen. Vanaf nu zitten ze niet meer in hun eentje op een kamer, maar delen ze er één met z'n vijven. Zal dit hen helpen? Of komen er alleen maar meer problemen van? En hoe zit het met hun gevoelens? Krijgen ze een hekel aan elkaar, of ontstaat er bij sommigen een grote liefde?

Rollen:
-Zayn Malik (Knetterdisco)
-Louis Tomlinson (Bergling)
-Harry Styles (KhaIeesi)
-Niall Horan (AmazaynLOVE)
-Liam Payne (PresIey)

Regels:
-Geen oneliners, minstens 150 woorden per post. Je kan wel eens een slechte dag hebben, maar laat het niet te vaak gebeuren.
-Niet de personages van anderen besturen
-Gebruik alsjeblieft leesbare grammatica en spelling
-Liefst mensen met een beetje ervaring
-Blijf actief, liefst elke dag, reageer je zeven dagen niet zonder een reden, lig je eruit
-OOC in het praattopic, anders tussen () of []
-Naamsveranderingen doorgeven
-Alleen Knetterdisco maakt de nieuwe topics aan

Begin:
Het lijkt een gewone dag in de inrichting, maar na een sessie met hun therapeut krijgen de jongens te horen dat ze vandaag een nieuw kamer krijgen die ze zullen delen met vier wildvreemde jongens die ze nog nooit hebben gezien.

[ bericht aangepast op 20 feb 2014 - 13:33 ]

Louis Tomlinson
Ik gromde zacht door zijn woorden, en drukte nog iets harder op zijn keel. Daar was ik zo gefocused op dat hij me kon overmeesteren en me op dezelfde manier vastpinde. Hij drukte nu ook aardig op mijn keel waardoor ik naar adem moest happen. Ik grijnsde en rolde even sarcastisch met mijn ogen, maar die grijns werd me snel ontnomen toen hij hard in mijn gezicht sloeg. Een verbaasde schreeuw van pijn verliet mijn mond en niet snel daarna nam Liam de plek van de andere jongen bovenop me in. Ook zijn woorden deden me niets, de arrogante klootzak dacht dat hij zo slim was. In een snelle beweging gaf ik hem een harde kopstoot en duwde hem van me af. Op dat moment kwam Harry in actie en sprong op Zayn's rug, gillend en wel. Bijna kreeg ik de neiging voor hem te gaan cheerleaden toen hij Zayn begon te pijnigen, maar ik realiseerde me ook wel dat dit moest stoppen. 'Hou allemaal je kop!' schreeuwde ik zo hard dat ze het twintig kilometer verderop in de stad konden horen. Hijgend kwam ik overeind. Eigenlijk wou ik Zayn zelf ook nog een keer goed hard slaan, helaas was dat nu niet zo slim. 'Dit kan niet zo, we moeten toch echt met elkaar leren leven, anders word het hier een ergere hel dan normaal.' Ik was nooit zo redelijk en nadenkend, maar kon het echt wel zijn zodra het nodig was.

---

Because I love him, do I need another reason?

Zayn Malik
Toen ik van Louis af was gesprongen nam Liam het van me over, wat me enigszins verbaasde. Maar veel tijd om er over te denken kreeg ik niet, want Jantje sprong op mijn rug en begon me in mijn gezicht te krabben. Toen hij zijn nagels pijnlijk in mijn nek zette kon ik een korte schreeuw niet onderdrukken. Woedend smeet ik hem van me af en gaf hem een harde trap in zijn zij, maar stopte toen Louis begon te schreeuwen. Hij zei dat we met elkaar moesten leren leven of het zou een nog grotere hel worden. Ik schudde mijn hoofd. "Vrienden gaan we toch niet worden." No way. Ik ging weer naast Liam staan en keek hem onderzoekend aan, gelukkig leek hij nergens last van te hebben. Ik wel, merkte ik toen ik even over mijn gezicht veegde. "Kutzooi," zei ik toen ik het bloed op mijn hand zag. Jantje had me behoorlijk toegetakeld, al deed het al lang geen pijn meer. Even zond ik hem een kwade blik, toen focusde ik me weer op Louis.

-let niet op fouten, zit op mobiel

Liam Payne.

Louis gaf me een harde kop stoot, en duwde me van zich af. Ik wou het hem net weer betaald gaan zetten toen die andere jongen, Harry met zijn nagels Zayn zijn gezicht aan het bewerken was. Oke, die krijgt er dus ook van langs. Ik wou net op hem springen toen ik schrok van Louis zijn gegil. 'Hou allemaal je kop!' schreeuwde hij. Doe het lekker zelf. 'Dit kan niet zo, we moeten toch echt met elkaar leren leven, anders word het hier een ergere hel dan normaal.' schreeuwde hij er achteraan. Eigenlijk had hij daar wel een beetje gelijk in, maar dat ga ik echt niet toegeven. "Vrienden gaan we toch niet worden." zei Zayn en ik knikte. Dat gaat echt niet gebeuren, niet als hun niet eens tegen een onbenullig geintje kunnen, en dan gelijk iedereen in de keet verbouwen. Zayn ging weer naast mij staan en keek me onderzoekend aan. "Kutzooi," zei hij toen hij met zijn handen over zijn gezicht ging. Zijn hele gezicht was bebloed, en vol met krassen. Ik keek Harry kwaad aan. Dat hij nagels heeft oke, maar dat hij ze gebruikt is gewoon gemeen. Ik liep naar de badkamer, en onderweg gaf ik Harry een klap tegen zijn achterhoofd, die had ie wel verdiend, en haalde een doek om alle troep mee op te ruimen, anders mochten we allemaal gezellig op gesprek met die halve garen. Ik gaf de doek aan Zayn zodat hij zijn gezicht kon afvegen. 'Het is dat ik nog lang met jullie op gescheept zit, anders waren jullie er allang geweest.' siste ik, en ging op mijn bed zitten.

---

How far is far

Zayn Malik
Ik ging weer naast Liam staan en keek hem onderzoekend aan, gelukkig leek hij nergens last van te hebben. Ik wel, merkte ik toen ik even over mijn gezicht veegde. "Kutzooi," zei ik toen ik het bloed op mijn hand zag. Jantje had me behoorlijk toegetakeld, al deed het al lang geen pijn meer. Even zond ik hem een kwade blik, toen focusde ik me weer op Louis. Die zei niks, maar Liam liep naar de badkamer en kwam terug met een doek die hij aan me gaf. "Thanks man," zei ik terwijl ik mijn gezicht schoon begon te maken. Het brandde een beetje, maar niet zo erg dat ik verging van de pijn.
Liam was nog steeds kwaad. "Het is dat ik nog lang met jullie op gescheept zit, anders waren jullie er allang geweest," siste hij terwijl hij op zijn bed ging zitten. Ik begon onbewust te grijnzen, was hij nu boos omdat de twee andere jongens mij hadden aangevallen? Ergens voelde ik me nu bijzonder, want nooit kwam iemand voor me op en niemand gaf om me. Liam was de eerste, op Hannah na misschien dan. Alhoewel.. Zij was ook een psychiater hier, en die waren nooit te vertrouwen.
"Misschien moeten we zo maar iets 'gezellig' samen gaan doen ofzo. Weet ik veel, een spelletje? Truth or dare? Dan leren we elkaar beter kennen." Eigenlijk stond dat idee me totaal niet aan, want dat betekende dat we met zijn vieren aan één tafel moesten zitten en samen moesten praten. Toch leek het me de beste manier om elkaar te leren kennen, dus afwachtend keek ik de anderen aan.

Liam Payne.

"Thanks man," zei Zayn toen hij de doek van me aanpakte en zijn gezicht schoon begon te maken. Ik knikte, en ging op mijn bed zitten. Ik was eigenlijk nog steeds woedend, maar ik moet mezelf inhouden. Ze moeten me gewoon niet kwaad maken, en al helemaal niet aan mijn enigste vriend zitten. "Misschien moeten we zo maar iets 'gezellig' samen gaan doen ofzo. Weet ik veel, een spelletje? Truth or dare? Dan leren we elkaar beter kennen." stelde Zayn voor. O ja, laten we gezellig met zijn alle een spelletje doen alsof we een hechte familie zijn. Maar ja, het is beter dan elkaar verbouwen. 'Ik vind het best.' zei ik dan ook maar. Maar als een van hun dan ook maar iets verkeerds zegt gaan ze er aan. Het is beter dan de hele tijd op mijn bed zitten mokken. Hopelijk dachten hun er ook zo over, en zullen ze ook proberen gezellig te zijn. 'Dus, truth or dare dan maar?' vroeg ik. Hopelijk loopt het dit keer niet uit op een bloedbad.

---

How far is far

Harry Edward Styles
Adrenaline raasde door mijn lijf. Het was alleen niet zo erg dat ik de controle kwijt was geraakt. Ik wist me no net staande te houden toen de getinte jongen me van zich af gooide en stond al weer klaar om hem aan te vallen. Tot Louis begon te tetteren. Verward keek ik naar hem op en was ik afgeleid, waardoor ik te laat de klap van de andere jongen kon ontwijken. Meteen greep ik zijn pols vast en keek ik hem giftig aan. 'raak me nog een keer aan.' Siste ik. Echt ik zou de ogen uit zijn kop drukken. Ik liet hem los en bracht mijn handen naar mijn slaap om de opkomende hoofdpijn tegen te gaan. Het was erger dan normaal, omdat ik niet helemaal was doorgeslagen en dat kosten mijn hersens nogal moeite. Niet dat ik daar zelf iets van begreep. Ik negeerde de rest en liep wankel terug naar mijn bed waar ik me op liet vallen. 'Lou!' Jammerde ik. Ik vond dat hij nog veelte dicht bij die gemene jongens stond en dat hij bij me moest komen. Mijn ogen vlogen open toen de andere twee over doen, durf of de waarheid begonnen. Ik wilde ook spelletjes spelen!

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Ik probeerde heel hard mijn kalmte te bewaren toen Zayn Harry van hem afgooide en hem in zijn zij trapte. Met een zucht rolde ik met mijn ogen toen Zayn zei dat we toch nooit vrienden zouden worden. Alsof ik dat zou willen. 'Dat zei ik niet, ik bedoelde dat we tenminste in een kamer moeten kunnen leven zonder elkaar de hersens in te slaan elke drie seconden.' Sowieso mocht ik de twee al niet erg, maar nu al helemaal niet meer. Ik liet een sarcastisch lachje horen toen ze over Truth or Dare begonnen. Ongelooflijk. Een halve minuut geleden vielen ze mij en Harry nog aan, nu wouden ze een spelletje spelen. Prima, dan kon ik ook nog wat sappige verhalen horen. En misschien kon ik ze nog geniale dingen laten doen. Ik had het vaker gespeeld en kon het heel gemeen spelen als ik dat wou. Met grote oogjes keek ik op toen Harry mijn naam begon te jammeren en liep gelijk naar hem toe, waarna ik me naast hem op zijn bed plaatste. Even afgeleid aaide ik door zijn haar, het was heel lief hoe hij zo voor me was opgekomen, vooral omdat hij nu hoofdpijn leek te hebben. Nu richtte ik me weer op de twee anderen. 'Aangezien ik aan neem dat de eerste op mij gericht zou zijn: Dare,' zei ik grijnzend, benieuwd hoe fantasierijk ze zouden zijn.

---

Because I love him, do I need another reason?

Zayn Malik
Ik begon te grijnzen toen Louis "dare" zei. Niet dat ik veel goede ideeën had, maar toch..
Ik vestigde mijn blik op Liam, terwijl er een lichte grijns om mijn lippen speelde. Ik boog me naar hem toe, en fluisterde zo zacht dat de anderen het niet kon horen: "Hij moet uit de kamer uitbreken, in zijn onderbroek, steelt de reservesleutel van onze kamer van de begeleiders, en moet proberen zonder gezien te worden weer terugkomen." Als hij werd betrapt had hij sowieso een groot probleem, al zouden wij dat ook hebben als hij vertelde dat het van ons moest. Maar goed, als we de sleutel hadden, zou het ook wel een tijdje duren voordat die gasten het doorhadden en konden we mooi onze kamer uit als we dat wilden. Tja, het was misschien niet het beste idee voor truth or dare, maar wel een klusje dat Louis vast heel goed kon oplossen. En ze zouden er allemaal profijt van hebben.. "Zullen we dat doen?" vroeg ik toen aan Liam, me afvragend wat hij er van zou vinden.

Liam Payne.

Harry had er duidelijk niet echt veel zin in, maar Louis wou maar al te graag mee doen, en ging gelijk voor "dare". Zayn vestigde zijn blik op mij en er speelde een lichte grijns rond zijn lippen. Hij boog zich naar me toe. "Hij moet uit de kamer uitbreken, in zijn onderbroek, steelt de reservesleutel van onze kamer van de begeleiders, en moet proberen zonder gezien te worden weer terugkomen." fluisterde hij zo zacht zodat de rest het niet zou horen. Op zich is het een goed idee, maar als ze er achter komen kunnen we het allemaal vergeten, maar dat risico is het waard aangezien we als het lukt altijd de kamer in en uit kunnen, en hoeven ons dan niet aan die zielige regels hier te houden. "Zullen we dat doen?" vroeg hij daarna. 'Goed idee.' zei ik met een grijns. 'Louis, aan jou de eer om in je onderbroek de kamer uit te breken, en de reserve sleutel van de kamer te jatten, en ongezien, met de sleutel weer terug te komen.' zei ik met nog steeds dezelfde grijns. Hij had dare gekozen, dus moest het wel doen. Ik ben al benieuwd wat hun voor ons bedenken, maar dat zien we dan wel weer.

---

How far is far

Louis Tomlinson
Zayn vond het zichtbaar amuserend dat ik voor Dare had gekozen, en hij begon te smoezen met Liam. Ik had er zo'n hekel aan als mensen fluisterden in gezelschap, ook al was het logisch in deze situatie. Langzaam boog ik me wat naar Harry toe zodat ik iets in zijn oor kon fluisteren. 'Heb jij al een idee voor wat we ze aan gaan doen? Zelf dacht ik aan...' Verder kwam ik niet want Liam sprak mijn vonnis al uit. Ik trok mijn wenkbrauwen op, ze hadden best iets vervelenders kunnen verzinnen, dit was bijna zielig. Schouderophalend stond ik op en stripte me overdreven langzaam uit mijn kleren. Mijn shirt belandde ergens in een hoek van de kamer en mijn broek op het bed van de twee jongens tegenover me. Arrogant en met mijn handen in mijn zij geplaatst keek ik ze aan. Dan moesten ze wel kijken, niet? Vooral op deze plek stond er niet elke dag een jongen in zijn boxer in je kamer. De deur was weer op slot gedraaid, dus mijn enige optie was het raam. Ik rolde met mijn ogen, dankzij iemand stond het nog open. Met een simpele beweging sprong ik eruit, het was toch maar twee meter hoog. Met een knipoog naar de jongens in de kamer sloop ik naar de bezoekersingang van het gebouw, rond deze tijd was het daar toch meestal open. Zoals gewoonlijk had ik gelijk en om een of andere vreemde reden keek niemand daar raar op toen ze me zagen. Ze dachten toch wel dat ik gek was. Zodra ik een van de begeleiders zag lopen ging ik er heel sneaky achter lopen en griste vlug het bosje sleutels van zijn riem. Terwijl ik daar heel rustig bleef lopen plukte ik onze sleutel eruit en hing de rest terug. Toen trok ik een sprintje terug naar de kamer en opende de deur met de sleutel, waar ik.nonchalant in de opening stond. 'Wie was er ook alweer geweldig? Oh ja, ik.' Grijnzend sloot ik de deur en plofte weer op het bed naast Harry. 'Mijn beurt. Liam, Truth or Dare?'

---

Because I love him, do I need another reason?

Harry Edward Styles
Ik hield van spelletjes, maar niet van deze. Helemaal met jongens die een hekel aan mij hadden. Het zou een kwestie worden van uitdagen tot het uiterste, tot er iemand zwaar in de problemen zou komen. Daarom reageerde ik niet en pakte ik mijn deken om daar weer helemaal in te kruipen. Louis die zoals gevraagd naast me was komen zitten stemde wel in met het spel. Getreurd nestelde ik me tegen hem aan en legde ik mijn hoofd op zijn schouder. Ik luisterde naar wat hij zei, maar ik was niet zo goed in gemene dingen bedenken. Geschrokken keek ik op toen ik Louis zijn opdracht hoorde en schudden meteen wild mijn hoofd. Dat kon hij niet doen! Als hij gepakt werd zou hij opgesloten worden in isolatie en zat ik hier alleen met die twee. Dat kon hij me niet aandoen. Louis leek er echter anders over te denken en smeekend keek ik hem aan terwijl hij zich begon uit te kleden. Ik verstopte mezelf helemaal in de deken en kneep mijn ogen dicht toen hij uit het raam sprong. Zachtjes wiebelde ik heen en weer en durfde ik mijn ogen niet meer te openen. Mezelf rustig proberend te houden neuriede ik het deuntje, proberend te vergeten dat de twee jongens die er nog waren, me het liefste wilde vermoorden.
Het leek echt een eeuwigheid te duren, maar toen ik de deur open hoorde gaan vlogen mijn ogen open. En tegen al mijn verwachtingen in stond Louis daar. Even bleef ik verstijfd zitten, maar zodra hij terug naast me zat vloog ik hem om zijn hals. Ik was zo bang geweest.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Liam Payne.

Louis had zich inmiddels al voorover gebogen richting Harry, en begon te smoezen. Niet voor lang want een paar seconde daarna sprak ik zijn opdracht al uit. Hij trok een wenkbrauw op, en haalde zijn schouders daarna op. Hij trok overdreven langzaam zijn kleren uit, en ik rolde met mijn ogen. Hoe kon het ook anders. Zijn shirt gooide hij in de hoek van de kamer, en zijn broek op het bed waar Zayn en ik op zaten. Met een vies gezicht gooide ik de broek van ons bed af. Wat ben ik blij dat dat zijn onderbroek niet was. Daarna ging hij arrogant met zijn handen in zijn zij staan, en keek ons aan. Alsof het me boeit dat hij in zijn onderbroek staat. Hij sprong uit het raam en was een tijdje weg. Een tijdje later hoorde ik de sleutel in het slot en wist ik dat het hem gelukt was. En een paar seconden later stond hij nonchalant in de deur opening. 'Wie was er ook alweer geweldig? Oh ja, ik.' zei hij. Ik rolde met mijn ogen. Hoe bedoel je eigen dunk. Hij sloot de deur waarna hij naast Harry op het bed plofte. 'Mijn beurt. Liam, Truth or Dare?' vroeg Louis aan mij. Oké, mijn beurt blijkbaar. 'Dare' zei ik. Echt niet dat ik truth ga kiezen.

---

How far is far

Louis Tomlinson
Echt ongelooflijk hoe dom en onoplettend al die mensen hier waren, ik had makkelijk kunnen ontsnappen en naar de stad kunnen gaan als ik had gewild. Niet in mijn boxer maar het gaat om het idee. Na mijn avontuurtje was ik veilig en wel, en met de sleutel, terug in de kamer. Ze hadden nooit gezegd dat ik de sleutel aan hun moest geven dus die hield ik lekker zelf bij me. Met het ding stevig in mijn hamd geklemd ging ik weer zitten en Harry vloog me gelijk om de hals. Zachtjes lachend wreef ik geruststellend over de rug van de jongen. 'Ik ben er nu toch, onkruid vergaat niet en ik word nooit gepakt.' Met glinsterende ogen keek ik op toen Liam voor Dare koos. Dit zou prachtig worden. 'Dan moet je wel hè?' zei ik als bevestiging. 'Dan wil ik dat jij Zayn eens goed op zijn mond zoent. Dat is toch niet erg? Aangezien jullie het toch al zo leuk leken te vinden toen ik Harry een simpel kusje op zijn wang gaf vinden jullie dit vast geweldig.' Ja, ik was erg gemeen in dit spel. Boeide me dat? Nee, gewoon leedvermaak. Ik liet nog een sadistische grijns zien voor ik me weer op de krullenbol richtte en weer onder de deken ging liggen. Dat hield me warm want ik had geen zin meer om me aan te kleden. Daarbij had ik deze staat buiten rond gerend en het was zacht gezegd nogal fris. Ik kroop weer dicht tegen hem aan en vertelde mezelf dat ik niet meer zou reageren op eventuele opmerkingen. Ik had het koud en dit was warm, einde verhaal.

---

Because I love him, do I need another reason?

Liam Payne.

Ik ben benieuwd wat Louis voor me gaat bedenken, en aan zijn grijns te zien vond hij het een erg leuk plan. 'Dan moet je wel hè?' zei hij als bevestiging. 'Ja, duh, het is truth or dare, ik ken de spelregels' zei ik en rolde met mijn ogen. Alsof ik de speregels niet ken. 'Dan wil ik dat jij Zayn eens goed op zijn mond zoent. Dat is toch niet erg? Aangezien jullie het toch al zo leuk leken te vinden toen ik Harry een simpel kusje op zijn wang gaf vinden jullie dit vast geweldig.' zei hij. Wat?! is de gast helemaal gek geworden. Ik ga toch geen jongen zoenen. Mijn ogen werden drie keer zo groot als net, en keek Louis woedend aan. 'Ben je helemaal gek geworden, echt niet dat ik dat ga doen!.' zei ik, wetend dat het wel moest want dat zijn de regels van truth or dare. Ik ben toch niet gay, ik ga Zayn toch niet zoenen, en zeker niet vol op zijn mond. Wat moeten ze in deze hele klote inrichting wel niet van me denken. Ik wist dat ik wel moest, maar ik besloot het zo lang mogelijk uit te stellen.

---

How far is far

Zayn Malik
Tot mijn verbazing was het Louis nog gelukt ook. Tot mijn ergernis hield hij de sleutel zelf, maar ik wist dat ik hem zo kon bemachtigen als ik dat wilde. Louis koos Liam, en die zei uiteraard ook "Truth."
Waarop Louis met glinsterende oogjes opkeek. Shit. Hij had vast een ge-wel-di-ge opdracht bedacht. "Dan moet je wel hè?" zei hij als bevestiging. Liam katte iets terug. "Dan wil ik dat jij Zayn eens goed op zijn mond zoent. Dat is toch niet erg? Aangezien jullie het toch al zo leuk leken te vinden toen ik Harry een simpel kusje op zijn wang gaf vinden jullie dit vast geweldig."
Ik liet me overdreven zuchtend op het bed vallen, waarna ik Louis een geërgerde blik zond. Ik zei niets, toen ik weer overeind ging zitten. Ik keek Liam kort aan en vormde 'sorry' met mijn lippen. Dit was dus mijn schuld, omdat ik zo had gelachen om Louis en Harry. Ik wachtte op wat Liam zou zeggen en doen, terwijl ik Louis en Jantje nog een geïrriteerde blik toezond.
"Ben je helemaal gek geworden, echt niet dat ik dat ga doen!" riep Liam uit, en ik zag hoe hij Louis woedend aankeek. Ergens vond ik het wel grappig hoe hij reageerde, maar omdat hij mijn vriend was lachte ik er niet hardop om.
Het vreemde was dat ik het helemaal niet zo erg vond. Oké, ik was dus níét gay, maar of ik hetero of bi was wist ik niet. Om eerlijk te zijn was ik nog nooit verliefd geweest en had ik geen idee hoe dat voelde. Ik had de laatste jaren wel bepaalde gedachten gehad om jongens, maar dat kwam vast omdat hier geen meisjes waren. Weet ik veel. Ik keek Liam met een nietszeggende blik aan en zei: "Doe het nou maar, dan zijn we er van af." Om de jongens hief had ik nog nooit bepaalde gedacht en gehad, en ik hoopte met heel mijn hart dat dat ook niet zou gebeuren. Dat zou pretty awkward worden namelijk.

[ bericht aangepast op 24 jan 2014 - 7:48 ]