Why do I love you? X One Direction X Speeltopic 1. - Speeltopics

Harry, Louis, Liam Niall en Zayn (De punkversies.) maken al een aantal jaar duidelijk dat in de school hun regels gelden, en als je slim bent houd je je ook aan die regels. Ook al is vrijwel iedereen hun slachtoffer, ze hebben zo hun vaste groepje dat ze het leven extra zuur maken, een groep van vijf meisjes. Het getreiter is op een gegeven moment zo erg, dat de meisjes bijna niet meer naar school durven. Maar op een dag slaat haat over op liefde...

[ bericht aangepast op 8 jan 2014 - 11:30 ]

How far is far

Liam Payne.

'De leeuwen staan voor stief-broer en ik, hij is mijn beste vriend en de enige die ik echt kan vertrouwen, de draak –' Ze slikte even. 'De draak staat voor mijn overleden vader. Zijn bijnaam voor mij was 'Draakje' waardoor ik hem altijd 'Papa Draak' noemde,' Zei ze en kuchte even. 'Play Dirty heeft meerdere betekenissen,' Zei ze schouderophalend maar met toch een glimlach. Shit, dat wist ik niet. Ik kon mezelf nu wel voor mijn kop slaan. Ik zat nu gezellig met hetzelfde meisje als dat ik al jaren heb getreiterd, en heb gepest. Terwijl ze eigenlijk heel aardig is, en veel heeft meegemaakt. Ik keek naar beneden. God, wat schaamde ik me nu voor mijn daden uit het verleden. 'Sorry' Mompelde ik zacht. Ik zou het nooit goed met haar kunnen maken, denk ik. Ze haalde haar schouders op toen ik vroeg of ze naar school wou. 'Mij maakt het niet uit, maar we hebben het eten al op,' Antwoordde ze. 'Kies jij maar.' Zei ik.

How far is far

Tauriel Wendy Smith
Zijn vraag brak me. Van zo opgetogen net, naar een compleet gebroken meisje nu. Het meisje met de twee gezichten, dat was ik. In mijn pijn vroeg ik hem waarom. Waarom hij me zoveel pijn deed. Ik keek naar hem en zag hem ook breken. Hij deed het blijkbaar niet voor de lol. In doodse stilte luisterde ik naar zijn woorden. Natuurlijk maakte hij mijn dag keer op keer tot een hel, maar er was iets gebeurt waarom hij zo was. Hij leek het er zo moeilijk mee te hebben. Nee, medelijden had ik niet, maar toch zat hij er nu wel heel sneu bij. Zacht klopte ik met een klein handje op zijn schouder. Er zat hier oud zeer onder. Dat snapte ik nu ook. Hij leek me nu zo klein en onschuldig. De littekens hadden me ook laten realiseren dat we eigenlijk niet zo anders waren, maar dat onze reacties op dezelfde situaties verschillend waren geweest. "Het is jou beurt." zei ik rustig. Zelf was ik weer wat bekomen van wat hij net had gevraagd, zeker ook omdat hij zelf was ingestort. Daarbij ging ik hem echt niet laten zien hoeveel pijn hij me precies had gedaan. Hoe lief hij nu ook leek, morgen zou hij dat zoizo tegen me gebruiken. Dat wikde ik koste wat het kost voorkomen,want op school had ik nu nog enige mensen die om me leken te geven, thuis had ik die al niet meer, en die mensen wilde ik niet door hem kwijtraken waardoor ik alleen nog in het zwembad graag gezien werd.

Bowties were never Cooler

Nicoletta Hope Martin

"Verdomme, slet." zei hij, maar het deed me niks. Ze noemden me zo vaak zo, het raakte me gewoon niet meer. Ik hap naar adem als hij me een harde trap geeft en ik van de trap val. Ik grom even, niks laten merken Nica... Ik kan nog net een paar tranen van pijn binnen houden en ik sta op. Louis is weg, halleluja.. De creep is weg.. Ik zucht en pak mijn tas die naast me was beland en ik besluit om maar naar de wc te gaan. De les mis ik nu toch al, en ik zie er waarschijnlijk uit als een mess..
Ik kom al snel aan bij de toiletten en ik kijk zuchtend in de spiegel. Ik vis snel een kam uit mijn haar en kam mijn lokken weer mooi en in model. Ik wrijf wat make up onder mijn ogen weg en doe een nieuwe laag lipgloss op. Oké, dat zit weer goed.. Redelijk tenminste. Ik druk zacht op mijn rib waar zijn voet was beland en ik bijt op mijn lip als het steekt. Ik zucht even diep. great.. Ik schuif voorzichtig mijn sweater omhoog en zucht als ik de blauwe plek zie. Alsof het niet erger kan...
'Oké, wie was het deze keer?' hoor ik een bekende stem zeggen en ik draai me om. Ik kijk recht in de gezichten van Ashley, Jessie en Charlie. Ik glimlach zwak naar mijn vriendinnen, ik kende ze al sinds de basisschool. Het zijn eigenlijk de enigen waar ik nog contact mee heb sinds die school, het feit dat ze op dezelfde school zitten helpt natuurlijk mee. 'Tomlinson...' mompel ik alleen, wetend dat het goed genoeg is voor hun...

El Diablo.

Zayn Malik
Ik had natuurlijk kunnen verwachten dat Louis een grap zou maken over mijn angst voor spreken voor de klas. Ik kon het nu alleen niet hebben en gaf hem een harde stomp in zijn maag. Ik was niet alleen onaardig tegen de trutjes. Als mijn vrienden iets deden wat me niet zinde kregen die het ook voor hun kiezen, al kon ik van hun wat meer hebben en reageerde ik iets minder heftig. "Kop dicht, William." siste ikvoor hij weer verder ging over het volgende onderwerp terwijl de lerares het huiswerk opgaf. Ik schreef het snel op de kaft van mijn werkboek op en keek toen naar Louis. "Klinkt als een plan. Ik heb toch niets belangrijks meer. Ja, schijkunde en nog iets, maar dat waren nietde vakken die ik leuk of belangrijk vond. Dat waren er namelijk maar weinig. Ik knuffelde Harley nog even stevig. "Cafe of park?" vroeg ik simpel. Ik zat liever in het park, want daar kon ik roken en daar kon Harley ook vrij rondbanjeren. Daarbij kon ik die stonede sukkel naast me in de speeltuin droppen tot hij weer normaal was. Nou goed, normaal zou Louis Tomlinson nooit zijn en ook nooit worden, maar minder stoned toch wel.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Zacht klopte ze wat op mijn schouder, en ik glimlachte kleintjes. Het was een vreemde gewaarwording, iemand zo in vertrouwen nemen, die ik nota bene zelf pestte. Ze merkte al een stuk rustiger op dat het mijn beurt was, en ik lachte even zacht, wat nogal bitter klonk. Al was ik wel blij dat ze enigszins gekalmeerd was. Nu we toch zo op dreef waren, besloot ik dat ik bij de pijnlijke onderwerpen bleef. 'Grootste geheim?' vroeg ik, nu weer rustig en mijn stem lichtelijk monotoon. Vlug veegde ik met mijn mouw mijn ogen droog en haalde mijn neus op, waarna ik me weer stortte op de nu aardig afgekoelde thee. Eigenlijk wou ik het zelf absoluut niet vertellen, maar mijn nieuwsgierigheid had het gewonnen en nu moest ik zo waarschijnlijk dezelfde vraag ondergaan. Ik had bij haar mijn eeuwige masker afgedaan en dan was het onmogelijk hem weer op te zetten, wat betekende dat ik morgen op school "normaal" tegen haar moest doen. Ik gniffelde in mezelf bij het idee van de reacties van de anderen. Ze zouden denken dat ik een of ander eng exotisch drankje op zou hebben of zo. Aan de andere kant had ik ook geen zin meer haar de vreselijke dingen aan te doen die ik officieel voor vandaag in gedachten had, daarvoor wist ze nu teveel van me. En heel stiekem vond ik haar best aardig, al zou ik dat de komende honderd jaar niet toegeven.

Because I love him, do I need another reason?

Louis William Tomlinson
Na mijn flauwe opmerking stompte Zayn me hard in mijn maag, wat me in elkaar liet krimpen en zacht liet piepen. Oke, ik moest toegeven, hij was een stuk sterker dan mij. "Kop dicht, William." Ik haatte het als hij me zo noemde.
"Fuck, Zayn! Don't!" gromde ik daarom kwaad. Ik vroeg of we het volgende uur zouden skippen, en gelukkig had Zayn geen zin in een uurtje schijtkunde. Shitvak. "Yaay!" riep ik dus blij uit.
"Café of park?" vroeg de jongen toen.
Meteen antwoordde ik "Park," want zin om in zo'n stinkend hol van een café te gaan zitten had ik nu echt niet. Bovendien kon ik daar nog een jointje roken. Ik wist dat ik moest uitkijken geen overdosis te nemen, maar dat kon toch niet met drie jointjes? Eigenlijk had ik geen idee, maar het boeide me ook niet.
Op dat moment klonk de bel, meteen sprong ik op waarbij mijn stoel achterover viel. Ik liet hem liggen en trok Zayn mee naar onze kluisjes, waar ik mijn jas eruit pakte en ongeduldig wachtte tot Zayn hetzelfde had gedaan. "Let's go!"

[omg ik heb Trough the dark vandaag al sowieso 30 keer geluisterd, echt niet normaal hoe mooi ]

Tauriel Wendy Smith
Ik probeerde hem wat te troosten. Het was echt heel vreemd hoe dingen konden lopen. Het ene moment was je nog doodsbang dat een pestkop je ging verkrachten en het volgende zat hij in tranen en moest je hem troosten. Ik zei hem dat het zijn beurt was en hoorde hem wat bitter lachen. Dit kon niet goed zijn. En inderdaad. Bij zijn vraag trok ik direct mijn hand terug, alsof ik hem had gebrabd aan witheet ijzer, en kroop nog iets verder van hem vandaan. Ik had veel geheimen, maar ik had het gevoel dat de meesten van me af te lezen waren. Ik was een maagd. Ik had het moeilijk thuis. Ik wilde soms liever dood zijn dan hier rondlopen. Maar niets haalde het toch bij dat ene. Hetgeen wat het allemaak had veroorzaakt. Hetgeen waardoor mijn ouders me verachten, ik amper nog vrienden had, ik nergens echt werd geaccepteerd om wie ik echt was omdat ik te bang was alles te vertellen. Ging ik dit echt aan hem vertellen? De jongen die al jaren mijn leven ruineerde. Ik had het beloofd, maar ik wist niet of ik het zoizo wel kon uitspreken. Ik pakte met hele schokkerige armpjes mijn thee en dronk ervan in de hoop genoeg moed te verzamelen. "Alleen al530-9335-6405s jij het daarna ook eerlijk vertelt." zei ik trillend tussen twee slokjes door. Anders zou ik het niet doen. Eerlijk oversteken, zodat ik ook wat had om me tegen hem te wapenen morgen.

Zayn Malik
Louis werd boos toen ik zijn tweede naam gebruikte, maar hij was direct weer vrolijk toen ik zei dat ik mee zou spijbelen. Echt niet dat ik op school bleef voor een documentaire over schijkunde. Ik gaf hem twee keuzes en gelukkig koos hij voor het park. Dan had ik tenminste rust van hem. Ik drukte nog een kus op Harley's natte neus en toen ging de bel. Ik pakte mijn spullen en liep toen naar buiten richting mijn kluisje. Louis trok me als een malle mee door de gangen en mijn hond rende vrolijk mee. Misschien moest ik Louis ook maar eens aanlijnen, want laten we eerlijk zijn: Mijn hond wist zich nog beter te gedragen dan hij. Bij de kluisjes pakte ik rustig mijn jas en ik wilde nog even langs de jongens wc gaan toen ik Nica daar zag staan met haar vriendinnetjes. "Weg." siste ik. Slim dat ze waren waren ze direct weg. Nica. Het trutje wat ik nog niet had gezien vandaag. Degene op wie ik mijn frustraties botvierde en ik was nu niet bepaald rustig. "Nica. Jij gaat met mij mee." zei ik zacht en drijgend. Ze moest me nu geen grote mond gaan geven en kon beter zonder slag of stoot meegaan, want anders stond ik niet in voor mezelf. Ik voelde me echt klote op dit moment door alles van net en tijdens wiskunde. Daarbij had ik alweer me verslapen vanochtend en voelde ik me echt als een wrak. Nee, zij ging nu mee naar het park, of ze wilde of niet. Gewoon voor mijn plezier en dat van niemand anders. Ik hoorde Louis wat roepen, maar negeerde hem. Die vond ik zo wel weer terug.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Meteen trok ze haar hand terug alsof mijn schouder een gloeiend hete plaat was, om daarna zo ver mogelijk bij me vandaan te gaan zitten, en ik balde de hand waar de kop thee niet in zat tot een vuist en spande zo hard aan dat mijn knokkels wit werden. Verkeerde vraag, duidelijk. Het was niet mijn bedoeling om haar met deze vraag af te schrikken maar ik was veels te niewsgierig naar wat ze te vertellen had. Uiteraard had ik zelf ook geheimen, simpele maar ook die waar je -je hersens over zou breken in een poging het hele verhaal uit te vogelen. Met schokkerige armen pakte ze haar thee en dronk er wat van. Waarschijnlijk om moed te verzamelen. Ik knikte toen ze zei dat ik ook eerlijk moest zeggen wat er met mij was. 'Natuurlijk, ik heb het beloofd,' zei ik alsof het volstrekt logisch was wat ik zei. Ik snapte heel goed waarom ze het zei, ze was bang dat ik dit alles later tegen haar zou gebruiken en ze wou iets hebben wat ze juist tegen mij kon gebruiken. Ik moest mezelf ook plechtig beloven dat ik het echt zou zeggen, want anders zou ik het niet voor mekaar krijgen om de woorden over mijn lippen te krijgen.

Because I love him, do I need another reason?

Nicoletta Hope Martin

'Wat.. Is Gaylinson weer bezig?' zegt Jessie en ik lach kort. 'Je moet hun gewoon is op hun bek slaan, kom op. Als je een grote mond kan geven is dat niet zo moeilijk.' zegt Charlie en ik kijk haar aan. 'Je vergeet zeker dat ze allemaal een kop groter zijn dan mij en, ik haat het om toe te geven, sterker.' zeg ik zuchtend. 'Hey! Je zit op voetbal, gebruik die schoppen die je kan uitdelen op het veld is tegen hun.' lacht Ashley en ik grijns. 'Ik zal het proberen..' grinnik ik. Ik hoor de bel gaan, maar ik doe geen moeite om weg te gaan. Misschien hadden ze gelijk, moest ik hun ook is slaan ofzo. Nou ja, Zayn dan niet. Kom op, die maakte zelfs deze drie bang.. "Weg." siste een bekende stem opeens en mijn tanden boren zich diep in mijn lip. Ik kijk naar mijn vriendinnen die met grote ogen weg lopen, en ik weet al genoeg.
"Nica. Jij gaat met mij mee." zei Zayn zacht en dreigend en ik slik even. Oké Nica.. Je weet de regels. Blijf nonchalant en zeg niet teveel, en waag het niet om een grote mond aan Malik te geven... Ik zucht even diep en de ergernis is erin te vinden. 'Best, het is niet dat ik wat beters te doen heb.' zeg ik en loop al voor hem uit naar buiten waar ik een sigaret op steek. Ik wist wel zeker dat hij ging spijbelen, dus ik bespaarde hem de moeite om me mee te trekken. Veel zin in meer blauwe plekken heb ik namelijk niet, alhoewel. Nu ik met Zayn mee ga weet ik niet zo zeker of er niet meer bij gaan komen...

[ bericht aangepast op 3 jan 2014 - 0:51 ]

El Diablo.

Tauriel Wendy Smith
Nog even had ik de hoop dat hij zou twijfelen, dat ik een minder groot geheim kon vertellen omdat ik wist dat hij zou liegen. Maar hij zij het zo alsof het zo volstrekte logisch was, dat ik niets anders kon dan eerlijk antwoorden. Mijn hart stopte met kloppen en ik zette mijn mok even kort op mijn nogsteeds opgetrokken knieen neer. Mijn ogen sloeg ik neer. Het moest dan maar. Met een schokkerige zucht gooide ik het eruit. "Ik ben biseksueel." zei ik zacht voor ik snel weer een slok thee nam. Mijn hart was inmiddels weer opgestart en klopte als een tierelier. Ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan dat ik dit vertelt had. "Nu jij." drong ik al snel aan om toch de focus van mezelf af te halen. Ik wist zeker dat dit mijn schooldagen nog veel lastiger zou maken. Nu zou ik niet alleen met mijn braafheid gepest worden, maar ook nog met dit. 'Aandachtvraagster' 'Hoer' 'Dat bestaal niet eens' 'Blijf uit mijn buurt' 'Dat is alleen iets voor zielige trutjes die te lang maagd zijn' Ik had dit alles en nog veel meer al voorbij horen komen en het meeste nog wel van mijn ouders. Nu zou ik er op school zelfs niet veilig van zijn, gewoon omdat ik niet kon liegen sinds hij zich zo klein had opgestelt. Waarom was ik nou zo braaf en soft? Waarom kon ik nou niet eens een keer een grote bek hebben? Waarom kreeg ik altijd van iedereenop mijn donder en kon ik daar nooit iets tegen doen?

[ bericht aangepast op 3 jan 2014 - 0:41 ]

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ze was echt doodsbang, zelf een dooie kraai kon dat nog zien. Afwachtend keek ik haar aan terwijl de mok op haar knieën zette en haar ogen neersloeg. Ze zuchtte was schokkerig maar toch kwam het eruit. Ik trok mijn wenkbrauwen op, dat was een antwoord dat ik absoluut niet had verwacht. Niet dat ik het vreemd of raar vond, integendeel zelfs. 'Ik ook,' begon ik rustig. 'Maar volgens mij is dat wel algemeen bekend.' Snel nam ze weer een slok en drong aan dat ik moest vertellen. 'Zoals ik al zei is het bij de meeste bekend dat ik bisekueel ben, maar wat niemand eigenlijk weet is dat ik ook echt ooit een vriendje heb gehad.' Ik zuchtte even bij de herinnering, het was een pijnlijke periode voor ons beide geweest toen, met niemand die het accepteerdde, en onze ouders en vrienden hadden we het nooit verteld, maar hadden samen ook mooie momenten gehad. Het was minder moeilijk om erover te vertellen dan ik had gedacht, en ergens was ik blij om het eindelijk een keer gezegd te hebben. Ik was nog steeds wat verbaasd dat zij het ook was, wantchet was wel het laatste wat ik achter haar had gezocht, en wist dat ik haar nu om nog een reden moest beschermen. Ik had er een gruwelijke pesthekel aan als iemand werd uitgejouwd door seksualiteit of geloof. Ik keek haar geruststellend aan in de hoop dat ze snappen dat ik niks net deze informatie ging doen, en dronk de kop nu leeg.

Because I love him, do I need another reason?

Tauriel Wendy Smith
Van zijn woorden keek ik niet helemaal meer op. Het was op school algemeen bekend dat hij met eigenlijk iedereen het bed wel had gedeeld, dit maakte de groep iedereen alleen groter. Ik nam nog een slok thee en drong toch aan om zijn verhaal te horen. Met zoiets kon het niet alleen rozegeur en maneschijn zijn. Dat wist ik uit ervaring. Zijn verhaal dat hij een vriendje had gehad deden me wel opkijken. Ik had hem altijd als vrije bachelor gekent en had nooit gedacht dat hij aan relaties deed. Zo iemand van elke nacht een ander schatje. Toch was dat blijkbaar niet waar en aan zijn houding was te zien dat het geen makkelijke periode was geweest. Ik nam nog een slokje thee. Ik was nu halverwege omdat ik nooit echt grote slokken nam. Hij keek me aan, maar anders dan normaal. Niet drijgend, sadistisch of gekwelt, maar geruststellend en zacht. Zou mijn geheim dan echt veilig zijn bij hem? Daar had ik eigenlijk nogsteeds een hard hoofd in. Maar goed. Nu was het weer zijn beurt en omdat de kogel al door de kerk was, was ik minder bang voor de volgende vragen. Persoonlijker en pijnlijker dan dit onderwerp kon het voor mij volgens mij niet worden. Niet voor zover ik wist tenminste. Al zou het ook zomaar kunnen dat hij net de vraag zou bedenken waardoor ik helemaal zou breken. Dan had ik nog wat achter de hand. Het zou heel laag zijn en ik zou het waarschijnlijk dubbel en dwars terugkrijgen, maar dan was ik hier niet de enige in tranen als dat zou gebeuren.

Bowties were never Cooler

Zayn Malik
Haar blik en zucht bevielen me op dit moment al niet en haar woorden kwamen op mij net iets te arrogant over. Net iets te brutaal om door de vingers te zien. Ze liep langs me heen naar buiten. "Kom Lou." riep ik de gang door voor ik achter die trien aan liep. Ik pakte haar bij haar haren en trok er zo aan dat ze me wel aan moest kijken. "Niet bijdehand doen. Voor je vriendinnetje liep dat al fout af." siste ik drijgend. Ze moest niet denken dat als ze vrijwillig meeging ik haar zomaar ging sparen. Zij was mijn bitch en zou doen wat ik wilde, gewoon omdat ik zo iemand nodig had. Ik kon nou eenmaal mijn frustraties niet makkelijk kwijt en zij was degene die over de jaren degene was geworden op wie ik ze het meest botvierde. Misschien oneerlijk om dat zonder reden te doen, maar het was nou eenmaal zo. Ik moest iemand hebben en zij was het geworden. Ik liet haar haren weer los en pakte haar bij haar arm, zodat ze toch echt niet meer weg kon. Nu was het wachten op Louis en dan konden we weg uit dit helhol. Het park was niet ver, maar het liefst zou ik wel met de auto gaan. Dan hoefden we namelijk niet terug naar school om die weer te halen. Met mijn vrije hand rommelde ik in mijn broekzak opzoek naar de sleuteltjes en vond za uiteindelijk ook. Als die stonede gast nou opschoot konden we gaan.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ze was niet verbaasd over het eerste wat ik zei, logisch. Van het tweede wel, en ik wist bijna zeker dat ze een beeld van mij had als iemand die alleen maar one night stands had. Het duurde even tot ik besefte dat het mijn beurt weer was, en ik eigenlijk door de pijnlijkste onderwerpen heen was dus ging ik over op een iets onschuldiger onderwerp, tenminste, dat vond ik. 'Hoeveel vriendjes... Of vriendinnetjes heb je gehad?' besloot ik maar, ik wist dat het aantal niet hoog zou worden maar toch was ik benieuwd. Mijn aantal was ook niet bepaald schrikbarend hoog, zoals de meeste mensen dachten, maar die wisten niets over mij, over wie ik werkelijk was. Lichtelijk nerveus naar wat voor vraag ik terug zou krijgen prutste ik weer wat aan het ringetje dat door mijn onderlip zat, dat deed ik eigenlijk altijd als ik nerveus of verveeld was, het was een gewoonte geworden. Ik zou nu ook wel willen weten waar de anderen uithingen, en dacht weer aan de weddenschap tussen mij en Liam. Wilde ik het nog wel doen? Toen ik zag dat zij het echt zo moeilijk had, en we niet zo heel veel van elkaar verschilden, maar het was wel een belofte aan Liam. Ik vervloekte mezelf echt dat ik me altijd aan beloftes wou houden, en wachtte nu af op haar antwoord.

Because I love him, do I need another reason?

Tauriel Wendy Smith
Bij zijn vraag beet ik even op mijn onderlip. Mijn wangen werden een beetje rood en ik sloeg mijn ogen neer. Het was inderdaad niet erger dan de vraag van net, maar nogsteeds was het geen vraag waar ik me gemakkelijk bij voelde. Het was namelijk niets om trots op te zijn als je 17 was. Ik zag hem met zijn lippiercing spelen en grinnikte zacht. Het zag er best grappig uit. Het vervaagde toch snel weer omdat ik wist dat ik nog antwoord moest geven. "Geen." mompelde ik. Nu moest ik weer een vraag stellen. Heel pijnlijk wilde ik het niet maken, want hij had mij ook gespaard. Ik had even echt geen idee wat te doen of vragen. Er kwam eigenlijk maar een ding in me op. "Is morgen alles weer zoals het was?" Ik hoopte dat hij nee zou zeggen, maar voor zijn eigen reputatie was het waarschijnlijk beter als het antwoord ja zou zijn. Nu ik dingen van hem wist, en hij van mij, die we volgens mij vrijwillig nooit iemand anders zouden vertellen, gaf dat wel een band. Een ander soort band dan die van doodsangst. Toch wist ik niet hoe blij ik daarmee was. Hij bleef de duivel uit mijn nachtmerries. Zou ik die duivel kunnen vertrouwen? Op dit moment moest ik wel, want ik had het belooft, maar hierna? Ik wist het niet. Dat moest ik eerst allemaal nog eens zien voor ik het zou geloven dat hij echt me anders zou behandelen dan voorheen als hij dat zou antwoorden.

Bowties were never Cooler