Anna Jane "AJ" Valentine
Toen Niall en ik beide over de drempel van het winkeltje waren gestapt, liet de Ier meteen weer zien wie hij was. Een verkoopster, die al aardig op leeftijd was, keek naar hem alsof ze een crimineel betrapte, die nog niet eens een aanslag had gepleegd. Niall keek wat arrogant terug en interesseerde zich toen in de horloges die er lagen. 'Sorry voor… eh,' begon ik, naar de vrouw toe. Het zou erg logisch zijn wanneer ze een link legde tussen mij en Niall, die net niet al te aardig uit zijn ogen keek. En ik voel me erg schuldig wanneer ik als een slecht persoon werd gezien. 'Sorry voor hem, hij is, eh… sorry.' Ik wendde mijn ogen van de verkoopster af en bekeek de oorbellen. Allemaal hadden ze wel wat leuks, maar dé oorbellen zaten er voor mij niet bij.
Al snel belandde ik bij de haaraccessoires, een van mijn favoriete producten die ze in een winkeltje zoals dit verkochten. Meteen viel me een rode diadeem op met een enorme roos in dezelfde kleur erop. Ik schoof hem achter mijn oren, waarna ik mezelf in een spiegeltje bekeek. Door de spiegel kon ik Niall zien wachten. Hij zag hij er zó enorm lief en knap uit. Nee, Anna., schoot hetzelfde stemmetje weer door mijn hoofd. Hij is en blijft een pestkop. En anders gewoon een vriend, die met je naar de stad gaat.
Nu pas besefte ik me dat ik voor het eerst écht spijbelde. Stiekem voelde ik me heel erg stoer, maar ik bedacht me ook dat Niall dit vast al duizenden keren eerder had gedaan. Mackenzie en mijn anderen vriendinnen zouden het vast ook heel raar vinden dat ik voor het eerst niet aanwezig was. En ik zou er nog goed mee wegkomen ook: Niall zou met me naar de kapper zijn gegaan om mijn punten te laten knippen, tenminste, als Brooke niks verraadde. Anders dachten de docenten vast dat Niall me had overgehaald, hij deed dit namelijk vaker, en ik als "braaf meisje" zou zoiets nooit zelf bedenken.
Toen we op de fiets zaten voelde ik iets wat ik nog nooit eerder had gevoeld. Ik kon het ook niet zo goed plaatsen. Het voelde alsof ik ging bungeejumpen, maar tegelijk ook alsof ik met een mok warme chocomelk bij een open haard zat in hartje winter.
Ik legde de diadeem weer weg. Ik had niet veel geld mee en wilde ook nog wat andere dingen kopen. Als ik nog genoeg overhad, zou ik nog teruggaan om de diadeem te kopen.
Niall merkte op dat ik klaar was met kijken en trok me aan mijn arm mee naar buiten. Ik klopte over mijn arm af, want ik had geen jas aan, en zei tegen Niall: 'Was je bang voor die verkoopster of zo, dat je zo hard met me wegrent?' Ik dacht even na. 'Je hebt toch niks…' begon ik. Het zou toch niet? Hij zou toch niets gestolen hebben of zoiets? Ik besloot er niet meer over na te denken. 'Heb jij nog iets gevonden?' vroeg ik maar, het zou best kunnen dat Niall iets wilde, of had gekocht.
De horloges die hij had bekeken zagen er namelijk leuk uit.
"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa
