Changes || One Direction || Topic 1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 6 nov 2013 - 15:17 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

(Oke is het goed dat ik naar Rainie en serena ga ?)

[ bericht aangepast op 4 nov 2013 - 17:43 ]

“Destroying things is much easier than making them." Suzanne Collins

JustLovegood schreef:
(Oke is het goed dat ik naar Rainie en serena ga ?)

stay safe because I like being alive at the same time as you

Script schreef:
(...)

[Ze zitten beide apart, niet bij elkaar. :')]

“Destroying things is much easier than making them." Suzanne Collins

JustLovegood schreef:
(...)

(Weet ik ik heb zoo mijn idee )

stay safe because I like being alive at the same time as you

Script schreef:
(...)

[Ik ben benieuwd. ^.^]

“Destroying things is much easier than making them." Suzanne Collins

[Even late reactie, sorry. Maar Gwen en Harry zitten in een verlaten muzieklokaal te kleffen]

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson
Marcel leek ik gedachten te zijn, dus dat was voor mijn tas erbij te pakken en mijn lunch eruit te vissen. Nou ja, het brood belandde met een klein boogje in de prullenbak, want dat zag er nu niet echt smakelijk uit en een zak snoep belandde op de tafel. De boeken die ik ervoor uit mijn tas had moeten gooien, gooide ik er weer terug in terwijl ik me afvroeg waarom ik eigenlijk zoveel boeken in mijn tas had, want negen van de tien lessen was ik toch niet aanwezig, om vervolgens zonder moeite nog over te gaan.
'Spreek je gedachten hardop. Dat zorgt echt voor de opluchting,' gaf ik de jongen als tip toen hij niet veel later daarop uit schrok en een diepe zucht liet horen. Ondertussen had ik me alweer gericht op de zak, die zo slecht was voor me door het suiker, en gebaarde dat hij maar gewoon moest pakken.
'Hé, niemand had wat gezegd over slim,' grinnikte ik onschuldig, want ik had ook nooit gezegd dat ik slim was. 'Heb je hierna nog les?' vroeg ik daarna, ergens het vermoedende hebben dat -dat wel het geval was, al was dit wel een van mijn laatste uren.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Serena Zoë Price
Ik zuchtte toen Louis een zak snoep op tafel gooide en blijkbaar nog lang niet van plan was om te vertrekken. Ik probeerde de zucht weg te slikken door te hoesten, bang dat het op zou gaan vallen en pakte mijn flesje water om snel een slok te nemen. Hopelijk hielpen mijn verschrikkelijke toneelkunsten toch nog en zou Louis niet merken dat ik hem het liefste hier weg zou hebben. Ik wilde niet weten waarom hij aardig deed tegen Marcel, of waarom hij zijn goede kant graag wilde laten zien. Ik wilde weten wat de reden was dat hij dit opeens deed. Er moest iets gebeurd zijn.
Ondertussen keek ik verlekkerd naar de zak snoep, maar tegelijkertijd ging ik met mijn tong over de achterkant van mijn tanden, waar een dun spalkje zat. De herinnering aan mijn beugel en de vreselijke pesterijen die dat ding met zich mee had gebracht. Dat nooit meer. Sinds de beugel eruit kon had ik geen kauwgom meer aangeraakt en nog maar een enkele keer snoep. Het was slecht voor je tanden, dat wist iedereen. Met een zuur gezicht keek ik van Louis' brood dat pronkte in de vuilnisbak naar de zak snoep die voor me op tafel lag. Ik mocht er waarschijnlijk toch niets van pakken. Louis deed dan wel aardig tegen Marcel; het betekende niet dat hij ook meteen goede vriendjes met mij zou zijn. Hell yeah.

:)

Agnès Ariane Dubois

Ik zuchten terwijl ik nog een bladzijden van mijn tijdschrift om sloeg. Ik las het artikel en keek daar na even de kantine rond. Mijn ogen vielen op de tafel waar Marcel zat ik zag dat Serena ook bij hem zat wat me niet echt verbaasden maar om Louis daar te zien zitten nee dat vertrouwde ik voor geen meter. Het is nou niet dat ik een geweldige band had met Marcel of Serena maar ik wisselde soms wel eens een woord met hun en ik vond ze best aardig. Maar Louis nee ik zou hem en zijn groepje graag is lekker hard slaan met mijn viool en daarna op hun gezicht dansen. Ik grinkte terwijl ik het me voorstelde en keek nog een naar hun tafel. Ik zag dat Louis en Marcel wat aan het praten waren en dat Serena er eigenlijk nog al eenzaam bij zat. Misschien moest ik een praatje met haar maken ik bedoelde mijn tijd schrift was toch al bijna uit. Ik pakte mijn spullen en stond op het punt om recht te staan tot dat ik Rainie alleen zag zitten. Zelf vond ik het fijn om alleen te zitten maar ik denk niet dat iedereen dat zo vind. Nou ja ik stond recht en liep richting Rainie ik bedoel ik ging nog wel naar Serena maar misschien wou Rainie wel mee. Ik bedoel misschien kon ik vrienden maken nou ja dat laatste was stom maar dat eerste ging ik doen. Ik ploften op een stoel voor haar en begon te praten. ‘Hey ik ben Agnès maar dat wist je waarschijnlijk al want we zitten soms samen in de les.’ Zei ik met een scheve grijns. ‘Ik zag je hier alleen zitten en ik dacht heb je mischien zin om bij serena te gaan zitten ze zit daar ook nog al alleen en vertrouw Louis niet echt.’ Zei ik nog steeds grijnzend terwijl ik met mijn hand door mijn haar ging en wat prutste aan mijn tijd schrift.

[ bericht aangepast op 4 nov 2013 - 18:31 ]

“Destroying things is much easier than making them." Suzanne Collins

Niall Horan
Ik vond het lief dat Liam een stuk voorzichtiger was met alles, omdat ik net weer een terugval had gehad, maar dat nam mijn nieuwsgierigheid niet weg. Toch viel het me wel op dat ik er steeds rustiger onder werd en ik met de hulp van deze jongen ook een stuk sneller terug was bij de realiteit. De allereerste keer had het veel te lang geduurd en had ik de hele boel kort en klein geslagen, om me daarna ik het hoekje van de kamer te verstoppen. Nu was het alleen het laatste en duurde het niet heel veel langer dan eer paar minuten. Ik keek omhoog, terug bij de echte wereld, toen hij zijn plan uitsprak. Dat tot ik halverwege het woord nam doordat hij stil viel. Zijn glimlach liet deze aan mijn kant ook niet onopgemerkt blijven, maar dat kwam ook doordat ik wist dat ik hem gerust kon stellen. Dat ik niet drie keer na hoefde te denken over wat ik zei of deed. Net als dat ik niet na hoefde te denken over het feit dat ik met de meeste plannen instemde, en we langer deden over het feit dat we van elkaar niet wilde dat we spijt zouden krijgen. 'Je bent net een knuffelbeertje, mijn knuffelbeertje,' grinnikte ik zachtjes toen hij me nog wat dichter tegen zich aan knuffelde. Alsof hij aanvoelde dat ik daar nu de behoefte aan had. 'Dan vertrouwen we elkaar blindelings. En het maak mij niet heel veel uit. Ik vind zo meteen prima, maar morgen ook, al is eerder wel beter, hé?' sprak ik mijn gedachten hardop uit, want we liepen nog het risico om die twee meiden tegen het lijf te lopen. 'Wat denk je van zo en dan bij de kluisjes?' vroeg ik met een twijfelende blik, al had deze al snel weer plaats gemaakt voor twinkels. 'Je bent gestoord, Payne en ik praat je er wel onderuit, want het is stiekem ook wel mijn schuld. Als ik in de les had gezeten, was je er waarschijnlijk niet, of later, uitgestuurd,' Ik zag er volgens mij ook niet echt briljant uit op dit moment, dus dat kwam wel goed. Daarbij had het nog wel eens een voordeel dat we ook nog braaf konden zijn, ook al was dat negen van de tien keer ver te zoeken.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[Ik heb Gwen aangepast]

Bowties were never Cooler

Rainie Maylena Naerville.

Net op het moment dat ik eigenlijk even weg wilde gaan om naar de wc te kunnen, om misschien mijn haren alsnog even wat beter te doen, kwam er een meisje op me af, volgens mij was het Agnès, soms had ik met haar les. Maar ik wist niet veel namen, ik was er geen kei in. Ze plofte op de stoel voor me neer. "Hey ik ben Agnès maar dat wist je waarschijnlijk al want we zitten soms samen in de les." Zei ze, met een scheve glimlach rond haar lippen. "Ik zag je hier alleen zitten en ik dacht heb je mischien zin om bij Serena te gaan zitten ze zit daar ook nog al alleen en vertrouw Louis niet echt." Zei ze en mijn blik dwaalde af naar het tafeltje waar Serena aan zat. Aan Louis besteedde ik niet eens aandacht, zelf ingenomen zak. Dacht dat 'ie alles was. Bah, ik had een hekel aan dat soort achterlijke types. "Ja, ik kan me je wel herinneren," een grinnik verliet mijn mond. "Ik ben Rainie." Zei ik, om maar even beleefd te blijven. Misschien wist ze mijn naam wel en anders niet, dan wist ze hem nu. "Is goed, ze zit daar zo zielig bij die slome eikel, dat kunnen we haar niet aan doen natuurlijk." Ik wist niet of ik hem echt een eikel kon noemen, want ik kende hem niet. Maar aan hoe hij altijd deed, was die gewoon een eikel.

[ bericht aangepast op 4 nov 2013 - 18:43 ]

stay safe because I like being alive at the same time as you

Marcel Styles

Louis haalde zijn brood en een zak snoep op tafel, het brood werd al snel in de afvalbak gedumpt. 'Spreek je gedachten hardop. Dat zorgt echt voor de opluchting,' ik schudde mijn hoofd. 'Nee, niks, laat maar.' Hij richtte zich weer op de zak en maakte een gebaar dat ik mocht pakken. Serena zuchtte even, maar verstomde het door te hoesten en wat water te drinken. Ze keek daarna wat zuur naar het brood dat in de prullenbak lag. Ik graaide wat in de zak en stak haar een aantal toe, terugdenkend aan de periode dat ze zo gepest werd met haar beugel.
'Hé, niemand had wat gezegd over slim,' grinnikte hij, proberend om onschuldig te klinken, wat ook mislukte. 'Heb je hierna nog les?' Ik knikte.
'Ja, nog een uur, meer niet.' Ik gaf Serena nog wat snoep aan en nam zelf ook wat. Ik zuchtte even, dit alles was nog steeds een beetje vreemd, maar voelde nu ook wat meer vertrouwd.

Because I love him, do I need another reason?

KiliOfDurin schreef:
[Ik heb Gwen aangepast]

The monsters running wild inside of me. I'm faded

[Haha, Marcel is een goede vriend. Ik ga nu eerst leren en twee werkstukken afmaken, ik weet niet of ik nog tijd heb vanavond.]

:)