• C h a n g e s

    Niall Horan, Harry Styles, Louis Tomlinson, Liam Payne en Zayn Malik. De populairste jongens van Rosewood Highschool. Badasses, niet te vertrouwen en boven alles players, hartenbrekers. En toch vallen veel meiden van Rosewood als een blok voor de jongens, de een erger dan de ander. Of sommige weer helemaal niet, gewoon omdat het simpelweg asshole's zijn.
    Niall, Harry, Louis, Liam en Zayn hebben een hekel aan nerds, brave, suffe of onschuldige meisjes en jongens. Maar wat gebeurd er als ze een weddenschap verliezen en hét suffe groepje met vijf nerds, onschuldige meisjes en een jongen die geen vlieg kwaad doen, rebels moeten maken? Gaan de meiden erop in, werken ze mee of juist tegen? Maar wat gebeurd er als de meiden en de jongen dan op hun beurt de jongens willen veranderen? Hoe ver gaan ze om de ander te veranderen. Lukt het ze eigenlijk wel?


    Rollenverdeling;

    Jongens:
    -Niall James Horan; Beanies
    -Harry Edward Styles; Styles
    -Louis William Tomlinson; Beanies
    -Liam James Payne; KiliOfDurin
    -Zayn Javadd Malik; Bicycle


    Nerds:
    -Essie Alexis Johnson; Aquari
    -Cherévah ''Cher'' Naomi Flair; Butera
    -Agnès Ariane Dubois JustLovegood
    -Rainie Maylena Naerville Script

    -Marcel Styles; Dobreva


    Overige rollen;
    Denk hierbij aan zussen/broers, andere leerlingen, docenten, vrienden etc.
    -Asylinn Maze Parker; Pwettyness*
    -Zaria Maya Malik xxxRoses
    -Gwen Lily Cooper; KiliOfDurin
    -Serena Zoë Price Alter
    -
    -
    -


    Indeling:
    Liam -> Essie
    Louis -> Marcel
    Harry -> Rainie
    Zayn -> Cherévah
    Niall -> Agnès


    * Aanpassing voor de indeling hoor ik graag


    Lijstje:
    Rol:
    Naam:
    Leeftijd:
    Nationaliteit:
    Innerlijk:
    Uiterlijk:
    Extra:
    +Eventuele voorkeur qua jongens/meisjes

    Regels:
    -Minimaal 5 of 6 regels vol schrijven. Dit om de inspiratie hoog te houden.
    -Maximaal 2 personages per persoon.
    -Geen perfecte personages, iedereen heeft wel slechte gewoonte's
    -16+ mag maar houd het netjes.
    -Als je offtopic gaat, zet het tussen haakjes; [ ], { } of ( ).
    -Meld als je een tijdje niet kunt reageren en naamsveranderingen.
    -Topics worden alleen aangemaakt door Aquari, tenzij dat is aangegeven.
    -Het is geen sneltrein!


    De rechten van dit topic gaan naar Aquari


    De pauze is net voorbij, maar deze is ietwat anders verlopen dan normaal. Het is zeker ook te merken in de sfeer die er hangt, want iedereen heeft te horen gekregen aan wie ze gekoppeld zitten met de weddenschap. De meeste zijn hem daarna naar de les gevlucht om veilig te zijn voor de uitbarstingen, maar andere hebben minder geluk, want deze mogen genieten van het tussenuur. Ondertussen word er door de groepen nog steeds druk overlegd over hoe ze dit gaan aanpakken.

    [ bericht aangepast op 6 nov 2013 - 15:17 ]


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Louis Tomlinson
    Marcel trok een wenkbrauw op waarna niet veel later de woorden 'Oké, dan. Prima, doe maar wat je wilt,' volgde. Hij haalde zijn armen van elkaar en maakte een gebaar dat ik mijn gang maar ging.
    'Dus je geeft me een kans?' vroeg ik voor de zekerheid met een paar hoopvolle, blauwe oogjes op de jongen tegenover me gericht terwijl ik een iets breder glimlach niet kon onderdrukken. Als het echt zo was, dan moest ik deze kans goed benutten en inderdaad laten zien dat het ook heel anders kon gaan.
    'Hoe bedoel je? Denk je echt dat je reputatie niet omlaag getrokken word als je met mij word gezien?'
    Ik tuitte voor een kleine seconde mijn lippen, om vervolgens wat beter te gaan zitten. Mijn armen plaatste ik op de tafel en opende daarna pas weer mijn mond. 'Marcel, ik bedoel dat ik nog altijd zelf beslis met wie ik omga en niemand daar wat over te zeggen heeft. Daarbij heb ik om meerdere redenen deze reputatie, dus deze zakt echt niet zo snel. Ik zie die van jouw nog eerder omhoog gaan dan de mijne naar beneden, is dat laatste wel het geval, werk ik me op een of andere manier wel weer naar waar ik nu ergens zit of laat ik het er gewoon bij zitten. Maar dat is even ter zijde, want daar hadden we het niet over. '


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Marcel Styles

    'Dus je geeft me een kans?' vroeg hij voorzichtig, zijn ogen hoopvol. Hij glimlachte en ik knikte bedenkelijk. Hij tuitte zijn lippen even na mijn opmerking over zijn reputatie en verschoof even, met zijn armen op tafel. 'Marcel, ik bedoel dat ik nog altijd zelf beslis met wie ik omga en niemand daar wat over te zeggen heeft. Daarbij heb ik om meerdere redenen deze reputatie, dus deze zakt echt niet zo snel. Ik zie die van jouw nog eerder omhoog gaan dan de mijne naar beneden, is dat laatste wel het geval, werk ik me op een of andere manier wel weer naar waar ik nu ergens zit of laat ik het er gewoon bij zitten. Maar dat is even ter zijde, want daar hadden we het niet over. ' Ik knikte, daar had hij wel een punt. Waarschijnlijk zou ik nog wel rotopmerkingen krijgen, maar met Louis in de buurt durfden ze het dan niet. Ik zuchtte even.
    'Ja, Louis, ik geef je een kans. Ben je nu blij?' ik glimlachte even, half gemeend, maar oké. Voorheen zou ik het sowieso niet menen.


    Because I love him, do I need another reason?

    Harry Styles
    Louis nam afscheid en ik zuchten zachtjes. Ik vertrouwde Louis wel, maar had nog altijd geen flauw idee wat hij dan wel met Marcel wilde gaan doen. Ik wikkelde mijn armen rond Gwen haar middel en keek haar met een kleine glimlach aan. Ze ging met haar benen weerszijds aan mijn lichaam zitten. Kippenvel ontstond onder haar nagels en ik sloot mijn ogen even. Ik had kunnen weten, dat Gwen nieuwsgierig was en wilde weten waar dit alles over was gegaan. 'Je weet van die verloren weddenschap toch?' Begon ik zuchtend. 'We hebben allemaal een sukkel aangewezen gekregen, waar we mee op moeten trekken en moeten veranderen.' Legde ik langzaam uit. 'En Marcel is een van die sukkels. Louis moet hem veranderen, maar dit wil ik absoluut niet hebben.' Ik ging even met mijn handen door mijn krullen en keek Gwen nietszeggend aan. 'Maar hoe gingen je toetsen?' Mompelde ik, terwijl mijn vingers over haar onderrug streelden.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Louis Tomlinson
    Een knik en niet veel later een zucht kwamen van de jongen zijn kant waardoor ik mijn tanden in mijn onderlip zette. Ik wist niet welke woorden ik kon verwachten, maar gelukkig werd het wel al snel duidelijk.
    'Ja, Louis, ik geef je een kans. Ben je nu blij?' Hij glimlachte even, half gemeend, maar oké.
    Ik klapte vrolijk in mijn handen waarna ik knikte. 'Zeker weten en ik ga ervoor zorgen dat je geen spijt krijg van je beslissing,' kirde ik als een klein kind.
    Het kleine kind wat ik stiekem ook nog steeds was, ondanks ik toch alweer negentien was. Dat was een deel wat je bij mij, volgens mij, echt niet meer weg kon denken. Tenminste de mensen die me goed kende,want je kon me eigenlijk zien als twee personen. De jongen bij zijn vrienden en de jongen bij de rest van wereld, maar allebei de personen hadden last van de dubbele gedachten, want dat zou niet ineens verholpen zijn.
    Onbewust rolde een zucht over mijn lippen bij de gedachten, maar richtte me al snel weer op de jongen voor me. Ik opende mijn mond, om iets te zeggen, maar sloot deze al snel weer toen er niets zinnigs uitkwam en ik besloot om het er maar even bij te houden.


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Serena Zoë Price
    Iedereen verliet de tafel nu en Marcels blik kruiste de mijne even. Ik snapte echt niet wat hier aan de hand was, en veel duidelijker werd het ook niet toen Louis even later terug kwam lopen en tegenover Marcel ging zitten.
    'Hello,' mompelde hij. Ik knikte hem kort toe, met opgetrokken wenkbrauwen. Ik wilde hem vragen waarom hij terugkwam en wat er nou echt aan de hand was, toen Louis begon te praten. Tegen Marcel. Op een gewone, vriendschappelijke toon. Hij begon een gesprek over zijn groepje; die blijkbaar ook nog een heel andere en betere kant had, volgens hem. Hij vroeg om een tweede kans van Marcel en ik voelde aan dat dit gesprek niet voor mijn oren bedoeld was. Toch was ik niet van plan om Marcel in de steek te laten: Wie weet wat er nog ging komen? Om toch nog iets 'nuttigs' te kunnen doen pakte ik mijn mobiel uit mijn tas. Het nieuwste model van Samsung Galaxy of iets dergelijks, had mijn vader gezegd. Ik mocht alle apps downloaden die ik wilde, eventueel op zijn kosten en ik had een of ander duur abonnement waarmee ik ontelbaar keer mee kon bellen en sms'en. Het kon me echt geen bal schelen. De enige app die ik tot nu toe gedownload had was die om woordjes te leren voor school. Meer had ik er echt niet aan; het was allemaal tijdverspilling.
    Ik schrok van een plotseling vrolijk geklap van Louis en keek op. 'Zeker weten en ik ga ervoor zorgen dat je geen spijt krijg van je beslissing,' kirde hij. Ik keek voor de zoveelste keer vandaag verbaasd naar Marcel. Wat had ik nu weer gemist? Welke beslissing? Zodra Louis hier weg zou gaan had ik nog heel wat vragen.


    :)

    Marcel Styles

    Hij klapte even in zijn handen en knikte. 'Zeker weten en ik ga ervoor zorgen dat je geen spijt krijg van je beslissing,' hier moest ik even om lachen, want hij klonk als een opgewonden kind op kerstmorgen. Ik was hem niet gewent op deze manier, zo... Ja, hoe moest ik het zeggen? Zo.. kwetsbaar opgesteld. Ergens was het prettig, want zo leek hij mij stukken aardiger, en snapte ik eindelijk waarom Harry zoveel met hem optrok. Volgens mij was Louis, zoals ik hem nu zag, zo'n persoon die alles en iedereen kon opvrolijken, maakt niet uit wat voor situatie. Hij zuchtte even en keek me aan, hij opende zijn mond om iets te zeggen maar klapte hem gelijk dicht. Nu moet ik zeggen dat deze best wel awkward was. Serena schrok op Louis' plotselinge vrolijke uitbarsting en ik grinnikte even. Het was duidelijk op haar gezicht te lezen dat ze me straks ging uithoren, wat ik begrijpelijk vond.
    'Dus, wou je iets doen of zo?' vroeg ik wat ongemakkelijk. Ik was hier niet goed in, dat was duidelijk.


    Because I love him, do I need another reason?

    Louis Tomlinson
    Ik liet een scheve glimlach zien toen hij even moest lachen om mijn woorden en daden. Stiekem zorgde het er ook voor dat ik wat opgeluchter, en wat ontspannender was. Ik zou het niet snel toegeven, maar ik kende ook zoiets als angsten en zenuwen, zeker als je wist dat je nu tegenover iemand zat waarvan je eerst nog het vertrouwen moest zien te winnen. Ik zou dan ook alles proberen om te zorgen dat het goed kwam, want ik zou deze kans, en Harry zijn vertrouwen in me, niet verspillen.
    Ik zag vanuit mijn ooghoeken Serena schrikken van mijn plotselinge uitbarsting waardoor ik een zachte, onschuldige grinnik niet kon onderdrukken. Je zou er uiteindelijk wel aan wennen, want dat was negen van de tien keer wel het geval als je langer met me optrok. Dat werden dan echt de standaard dingetjes.
    'Dus, wou je iets doen of zo?' vroeg Marcel wat ongemakkelijk.
    'Ik vind het prima en ik hoor graag wat je zou willen,' zei ik wel weer wat vrolijker. 'Maar ik moet wel eerlijk toegeven dat ik me zo ook nog wel moet melden aangezien ik eigenlijk les had,'


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Zayn Javadd Malik

    Met een glimlach, wat ook de eerste keer deze week was, stond ik naast Zaria. Ik zou er alles aandoen om haar blij te houden, werkelijk alles. Maar de glimlach werd een rechte streep toen die Ryan voorbij kwam gelopen. Mijn ogen kneep ik tot spleetjes en ik keek hem nog even na. 'Weet je zeker dat 'ie je niks aan zou doen?' vroeg ik. Nogmaals keek ik op om Zaria's woorden. Een korte grinnik verliet mijn mond. 'Mam wilde dat we weer eens wat samen zouden doen. In ieder geval een goed excuus om na te blijven' knikte ik. Mijn ogen stopte op de tafel waar Harry en Gwen zaten en waarvan Louis net was vertrokken. Ik pakte Zaria's pols om haar zachtjes mee te trekken en erbij te gaan zitten. 'Ook een goedemiddag' mompelde ik. Ik keek even naar Gwen en mompelde een 'ugh'. Ik mocht Harry's vriendinnetje niet zo, het kleffe gedoe tussen hun verafschuwde ik dan ook. Als ze nu verder zouden gaan met aan elkaar te zitten dat zou ik zowat compleet over mijn nek gaan. 'Geef alsjeblieft het goede voorbeeld aan Zaria en blijf met je tengels van elkaar af. Ik moet zowat kotsen' kwam er bitter uit mijn mond.


    "We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

    Gwen Lily Cooper
    Ik luisterde naar zijn uitleg. Ik had inderdaad wel wat gehoord over een weddenschap, maar nog neit dat ze hem verloren hadden. Ook snapte ik waarom harry het niet wilde hebben. Marcel was misschien wel het grootste sulletje van de school, hij leek er verrassend genoeg wel trots op. Toen hij over mijn toetsen begon zuchtte ik. Mijn vingers haakte ik zacht door zijn kurllen voor ik begon te praten. "Filo ging redelijk, al heb ik tot 7 keer toe het opstel begonnen. We moesten uitleggen waarom de tafel er was. Mijn laatste versie stond alleen, 'Welke tafel?' op. Al het andere leek niet juist. Dit ook niet, maar ik heb het geprobeert. Engels was ook een hel. Eerst kreeg ze de radio niet aan voor het audio deel, toen de tv niet voor het vidiodeel en als klap op de vuur pijl zocht ze een half uur naar de toetsenboekjes met de rest van de toets." Ik was er gewoon helemaal klaar mee. Het liefst wilde ik nu naar huis, of met hem naar zijn huis, nog beter. Maar ik moest nog nablijven omdat ik een week terug een brugger met zijn hoofd in de WC had geduwt. Ik zuchtte. Als ik nu nablijven zou skippen gingen ze mijn ouders bellen en daar zat ik niet op te wachten. Dan werd het huisarrest en geen Harry voor een maand en dat trok ik echt niet. Ik keek scherpt van hem weg toen ik Zayn achter me hoorde. Ik mocht hem niet zo, vooral omdat hij mij niet mocht. "Moet meneer de player zo nodig zeggen." Beet ik hem toe. "Hey Zaira" zei ik semi-vrolijk tegen haar. ik was niet heel blij dat ons momentje werd verstoord. Ik kroop wat dichter tegen mijn vriendje aan en drukte mijn lippen op die van hem waarbij ik mijn vingers nog iets steviger in zijn haren haakte.Pech voor Zayn, maar hier was ik echt aan toe.

    [ bericht aangepast op 4 nov 2013 - 18:36 ]


    Bowties were never Cooler

    'Zari' Zaria Malik

    'Weet je zeker dat 'ie je niks aan zou doen?'Vroeg Zayn me. 'Zayn iedereen op deze school weet dat jij mijn broer bent. Plus ze weten dat ik wraak neem. En daarom durven sommigen niet eens met me te praten Echt waar,je kunt Ryan vertrouwen.'Zucht ik. Dat is heel vaak zo. En meestal lukt me het wel om hem gerust te stellen. Hopelijk nu ook. 'Mam wilde dat we weer eens wat samen zouden doen. In ieder geval een goed excuus om na te blijven'Knikt hij. "Hmm...ja inderdaad. Ik zou haar niet vertellen dat je twee maanden moet nablijven.'Lach ik. Ik volgde zijn blik naar de tafel waar Harry en Gwen zaten. Hij pakt mijn pols en trekt me mee. 'Hii!'Begroet ik ze. Zayn stoot een ugh uit en verbaasd kijk ik hem aan. 'Geef alsjeblieft het goede voorbeeld aan Zaria en blijf met je tengels van elkaar af. Ik moet zowat kotsen.'Zegt Zayn tegen ze. Ik ga zitten en trek Zayn ook op de bank. Waarschijnlijk heeft hij geen goede dag. 'Niet zo chagerijnig Zayn.'Mompel ik,waarna ik hem in zijn zij por. "Moet meneer de player zo nodig zeggen."Zegt Gwen tegen Zayn. Boos kijk ik haar aan. 'Noem hem niet zo.'Sis ik haar toe. Achterlijke trut dat ze is.

    [ bericht aangepast op 4 nov 2013 - 18:50 ]


    The monsters running wild inside of me. I'm faded

    Marcel Styles

    Hij glimlachte scheefjes op mijn reactie op hem. Ergens snapte ik nog steeds niet waarom hij mij "mocht", ja hij mocht Harry en wij twee konden qua uiterlijk precies hetzelfde zijn als we dat zouden willen. Maar we hadden wel totaal verschillende karakter; hij was roekeloos en deed gewoon waar hij zin in had en ik hield me altijd overal aan zonder te mokken. Hij maakte amper huiswerk terwijl ik tot midden in de nacht leerde, hij had tattoos en ik niet, hij had veel vrienden en ik niet. Zo simpel was het gewoon. Ik schrok op uit mijn gedachten toen Louis' grinnikte vanwege Serena en ik zuchtte even diep.
    'Ik vind het prima en ik hoor graag wat je zou willen,' zei Louis, iets vrolijker dan daarnet. 'Maar ik moet wel eerlijk toegeven dat ik me zo ook nog wel moet melden aangezien ik eigenlijk les had,' ik rolde met mijn ogen. 'Slim hoor.' grinnikte ik. 'En mij maakt het niet zo heel veel uit.' vervolgde ik, iets zachter dan daarnet.


    Because I love him, do I need another reason?

    Liam Payne
    Niall bleef me aansporen om verder te vertellen terwijl hij met mijn shirt bleef spelen. Eigenlijk leken we best wel op een stelletje, op het feit na dat we dat niet waren. Toch was ik er nog niet helemaal zeker van. Nu hij net zo'n terugval had gehad was ik toch weer een stuk voorzichtiger met het mannetje in mijn armen. Zacht aaide ik door zijn haren voor ik uiteindelijk toch mijn plan uitsprak. Ergens halverwege viel ik stil en voelde ik hoe hij mijn hand pakte. Ik glimlachte en luisterde naar zijn woorden. Ze waren lief, zoals ik gewend was. Nu was hij degene die mij gerust stelde, net zoals ik hem net gerust had gestelt, al was deze situatie totaal anders. Ik wilde gewoon niet dat hij spijt kreeg, net als dat hij waarschijnlijk neit wilde dat ik spijt kreeg. Toen sprak ik toch mijn plan uit en keek hem afwachtend aan. Hij haalde zijn schouder op en ging wat verzitten op mijn schoot, wat een goed teken leek. Ook kreeg zo mijn been dat in slaap was gevallen weer wat vrijheid. Ik glimlachte bij zijn woorden. Die messensteken van net had hij weer volledig geheeld. Ik knuffelde hem nog wat dichter tegen me aan. 'Dat is mooi want ik vertrouw jou blindelings. Na dit uur zijn er heel veel mensen uit, zullen we het dan doen? Of nu? Of morgen? kies jij maar." Mij maakte het niet zo veel uit, maar zo snel mogelijk zou handig zijn omdat we dan zo snel mogelijk van die nerds af waren. Op Harry's tweelingbroer na wist ik niet eens wie het waren. Ik drukte nog een kort kusje op zijn voorhoofd. "Ik moet me nog melden voor het kauwgom in het haar duwen van dat tutje voor ons bij wiskunde, maar ik klets me er wel uit. Als jij zegt dat je je niet zo goed voelde en zat over te geven, hoef je ook niet extra na te blijven lijkt me." bedacht ik een plan. ik had nog 3 weken te gaan en hij volgens mij ook zoiets, dus nog meer nablijven hoefden we er nu denk ik niet bij te hebben. Ik vond het vaak goed te doen om me er onderuit te lullen, maar Marcel in een papiercontainer gooien en opsluiten als hij er precies naast staad en de klep open was, was te verleidelijk geweest. Al had het me een blauw oog van Haz opgeleverd, maar het was het waard geweest.


    Bowties were never Cooler

    (Iemand voor Agnès ik zou anders niet echt weten wat ze moet doen?)


    “Destroying things is much easier than making them." Suzanne Collins

    JustLovegood schreef:
    (Iemand voor Agnès ik zou anders niet echt weten wat ze moet doen?)


    [Ze kan wel naar Rainie komen, die zit daar ook 'zielig' alleen :')]


    stay safe because I like being alive at the same time as you

    [Serena zit een beetje niets te doen bij Louis en Marcel. Ze zou daar ook heen kunnen, eventueel.
    Edit: ik was te laat, ze kan in dat geval beter naar Rainie. ^^]

    [ bericht aangepast op 4 nov 2013 - 17:34 ]


    :)