Changes || One Direction || Topic 1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 6 nov 2013 - 15:17 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Niall Horan
Ik was Liam dankbaar voor alles wat hij deed. Net als dot moment. Er was namelijk niemand wie het lukte om me naar de werkelijkheid te krijgen en hem lukte het keer op keer. Hij wist niet half hoeveel hij voor me betekende. Hij kende dan ook al mijn persoonlijkheden en ik de zijne. Ondanks de klierige kant, waar ook duidelijk zijn duivelse kant naar voren kwam, bleef hij mijn engeltje. Ik was dan ook blij dat we altijd aan elkaars zijde terug te vinden waren. Ik nestelde me nog wat beter en dichter tegen de jongen aan terwijl mijn mondhoeken wat omhoog krulde bij zijn aanrakingen. "Wat vind jij eigenlijk van de weddenschap?" vroeg hij na een tijdje om de best aangename stilte te verbreken. We moesten zo toch weg en ik zou me moeten melden gezien ik niet op was komen dagen. Toen kwam ik ook tot de conclusie dat Liam les moest hebben. Een klein bedankje rolde dan ook over mijn lippen door het feit dat hij hier bij mij was. "Ik heb namelijk een ideetje om er onderuit te kunnen komen, maar het is tricky en ik weet niet of jij er ook achter staat. Ik wil het namelijk niet doen behalve als jij er ook echt 100% achter staat. Anders is het pech en verzinnen we wat anders." Vervolgde hij zijn woorden. 'Ik heb er geen zin in en vind het te ver gezocht. Daarbij breng ik die tijd liever door met jou.' Begon ik terwijl ik me zo draaide dat ik de jongen aan kon kijken. 'Laat maar raden. Je wilt doen alsof wij echt samen zijn, de school het geloofd, de meiden ons het rust laten en wij samen onder de weddenschap uitkomen?' Verzon ik ter plekke, want vond dat echt wel iets wat in zijn gedachten op zou komen. 'Zo niet, dan weet ik het niet,maar sowieso zal ik altijd met je meedoen. Dat je dat nog moet vragen,' murmelde ik zachtjes. Ik zou altijd en overal mee in stemmen.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Harry Styles
Gwen was het blijkbaar niet eens met haar plek en schoof al snel op mijn schoot. Ik had geen probleem met haar aanwezigheid, maar liet haar een beetje, omdat ik gewoon even in gesprek was met Louis. Ik legde mijn hand op haar onderrug en keek Louis aan, die gelukkig snapte waarom ik zo reageerde. Ik kon het niet heel goed vinden met mijn broertje en dat zou ik ook nooit doen. Hij hoefde dan ook niet te weten dat ik voor hem opkwam en ik de reden was, dat het bij hem maar bij kleine treiterigen bleef en hij daarom nog nooit in de container was gegooid, zoals zijn vriendjes. 'Wees gewoon niet te hard voor hem. Maar niet te aardig doen, want straks pikt hij mijn plek nog bij je in.' Grijnsde ik en sloeg mijn armen om hem heen voor een knuffel. 'Nu dit schijnbaar geregeld is, is het voor mij tijd om mijn spullen te halen en een preek aan te horen over waarom ik niet in de les zat. Nou ja, dat laatste zal nu ook weer niet gebeuren.' Ik knikte enkel. 'Succes.' Ik was blij dat dit geregeld was. Ook al had ik zo'n idee dat ik thuis, Marcel aan mijn broek zou hebben hangen, om te vragen wat er aan de hand was geweest.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Liam Payne
Ik dacht onder het spreken het plan nog verder uit. Hoe kregen we het in hemels naar voor elkaar? Het kon op allerlei manieren, maar het moest op zo'n manier dat iedereen het geloofde. Ik luisterde naar Niall's antwoord, die zo te horen weer helemaal terug was. Mijn beste vriend, een engeltje in mijn armen, maar een duiveltje voor iedereen die in zijn genade viel. Ik grijnsde toen hij instemde en het ook belachelijk vond. Net toen ik het wilde uitleggen wat ik had bedacht leek het wel of hij gedachten kon lezen. Wat hij zei was hetzelfde als dat ik had bedacht. We waren echt eng goed op elkaar ingespeeld. Ik grijnsde en knikte. "Dat klopt. Maar ik was nog iets verder, maar goed." zei ik terwijl ik hem met een samenzweerderige grijns aankeek. Ik aaide zacht door zijn haren. "Heel moeilijk moet het niet zijn. Bijna de hele school denkt het al. We moeten het alleen bevestigen. Zelfs de jongens zullen het moeten geloven als dit kans van slagen krijgt." Ik beet even onzeker op mijn onderlip. Ik wist dat hij ermee door zou gaan, maar als hij spijt zou krijgen zou ik me zo schuldig voelen. Heel erg schuldig. Het normale geroezemoes zou namelijk nog 10 keer erger worden als dit eenmaal 'bevestigd' was. We konden het vast wel aan, maar toch. Het zou niet helemaal onze reputatie onaangetast laten. "Als we ergens zoenend 'gepakt' worden zijn we klaar, lijkt me. Het is alleen wel een grote stap. Ik snap als je het niet wil." Ik ging met een hand door mijn warrige haren en keek hem onzeker aan.

Bowties were never Cooler

Gwen Lily Cooper
Ik glimlachte toen ik Harry's hand tegen mijn rug voelde. Ik legde mijn hoofd tegen zijn schouder en drukte kusjes in zijn nek terwijl Louis en Harry bleven kletsen. Ik snapte er weinig van. Uiteindelijk ban Louis afscheid. "Inderdaad. Succes Lou." zei ik voor ik me op Harry's schoot omdraaide met een been aan weerszijde van hem. Mijn handen legde ik op zijn schouder en ik kraste heel zacht met mijn nagels in zijn nek. "Waar ging dat over, lief? Sorry dat ik er in de pauzes niet was, maar ik had twee verdomme toetsen achter elkaar." Ik drukte een kort kusje op zijn lippen voor ik hem in zijn heldere groene ogen keek met mijn stralende grijze ogen. Ik wilde het graag weten. Ik was niet snel boos of jaloers, maar als hij vreemd ging wilde ik het wel graag weten, al leek dit over Marcel te gaan, dus dat zou wel niet. Of Louis moest met Marcel naar bed willen, maar dat was echt te belachelijk voor woorden. Ik had dus geen idee. Ik hoopte heel erg dat hij het zou vertellen. Met mijn vingers speelde ik met de kleine krulletjes in zijn nek. Het was zo fijn om bij hem te zijn. Zo emotioneel was ik niet, maar ik vond fysiek contact erg fijn en dat gaf Harry me gelukkig.

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson
'Wees gewoon niet te hard voor hem. Maar niet te aardig doen, want straks pikt hij mijn plek nog bij je in.' Grijnsde Harry en sloeg zijn armen om me heen voor een knuffel. Een zachte lach rolde over mijn lippen terwijl ik de knuffel in ontvangst nam. 'Er is niemand die jouw plek in kan pikken bij me, zelfs niet iemand die wel wat van je wegheeft. Maar ik zal mijn best doen voor allebei de dingen, Hazza, en dankjewel voor je vertrouwen.' Het was goed om te zien dat er toch nog mensen waren die de hoop niet op hadden gegeven. Er waren er namelijk genoeg die dat wel hadden gedaan, maar die kende ook de andere kant van je persoonlijkheid kende. Het duurde niet lang voor mijn aankondiging dat ik er weer vandoor ging. Ik moest me nog melden en wilde mijn spullen toch ook graag bij de hand hebben. 'Succes' Mijn welbekende grijns verscheen weer op mijn gezicht. 'Dat kan je beter tegen de leraar zeggen, want ik red me wel, maar toch bedankt,' zei ik voor ik onschuldig zwaaide, om me daarna om te draaien en weer in de richting liep van waar ik eerder vandaag nog zat. Er stond nog steeds een klein groepje waardoor een 'hello.' over mijn lippen rolde terwijl ik mijn tas pakte en hoopte dat er geen vragen kwamen.

( Op naar mijn laatste examentoets ^^)

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[succes]

Bowties were never Cooler

(Dankje, dat kan ik wel gebruiken na net)

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Niall Horan
Het stof van Liam zijn shirt gleed nog steeds tussen mijn vingers door, wat me redelijk kalmeerde, terwijl de jongen zijn hersenen leek te kraken over iets. Ik gaf hem heel even de tijd en stilte, al had ik deze zelf ook nog nodig, om weer helemaal mezelf te worden. De onschuldigheid zelf, zodra ik bij mijn beste vriend in de buurt was, maar ondertussen moest je wel oppassen dat je niets verkeerd deed. Je kon het zien als een slang en zijn momenten van aanvallen. Langzaam liet ik mijn ogen weer afdwalen naar het gezicht van mijn beste vriend, om de grijns te zien, die zich rond zijn lippen had gevormd bij mijn woorden. Het was er zo eentje die ook op mijn gezicht te vinden was toen mijn woorden inderdaad zijn plan bleek te zijn. Zo zag je weer hoe goed we de ander eigenlijk kende. Er waren geen woorden nodig, om iets duidelijk te maken, iets wat zeker ook zijn voordelen had. "Dat klopt. Maar ik was nog iets verder, maar goed." zei hij terwijl hij me met een samenzweerderige grijns aankeek. Ondanks iedereen er bang van zou worden, werd ik alleen maar nieuwsgieriger naar hoe of wat. Je kon het vreemd noemen, maar ik wist dat ik geen gevaar liep bij deze jongen. Dat hij zijn plannen niet op mij zou uitoefenen. 'Vertel maar verder dan,' verliet mijn mond terwijl zijn hand nog door mijn haren ging. "Heel moeilijk moet het niet zijn. Bijna de hele school denkt het al. We moeten het alleen bevestigen. Zelfs de jongens zullen het moeten geloven als dit kans van slagen krijgt." Ik zocht me mijn vrije hand naar de hand van Liam toen hij onzeker op zijn lip beet. 'Je hoeft je geen zorgen te maken om mij, want ik doe iets echt niet als ik me er niet goed bij voel. Daarbij is het al wat je zegt, want het hoeft alleen maar bevestigd te worden,' verliet mijn mond met een geruststellende glimlach. Ik maakte me eerder zorgen dat Liam spijt zou krijgen van de actie, dan dat ik er spijt van zou krijgen. Het was dan ook weer precies dezelfde gedachten als de jongen, maar dan over hem. Daarbij zouden we toch wel op het puntje van de ijsberg blijven staan, of waren daar zo weer beland. "Als we ergens zoenend 'gepakt' worden zijn we klaar, lijkt me. Het is alleen wel een grote stap. Ik snap als je het niet wil." Ik haalde mijn schouders op, om daarna iets beter te gaan zitten. 'Liam, zoals ik al zei: Ik ga mee in je plannen, dus maak je om mij geen zorgen, maar je moet er zelf ook voor de volle 100% achterstaan. Ja, het is een grote stap, maar ik vertrouw je blindelings, dus dan komt het wel goed.' zei ik naar de waarheid waarna ik hem nog in een knuffel trok.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Marcel Styles

Ik merkte op dat Louis op z'n dooie gemak weer terug naar het tafeltje kwam.
'Hello,' zei hij rustig terwijl hij zijn tas oppakte. Ik besloot hem maar te gaan negeren, ook al was ik bang voor hem. Niet dat ik dat ooit zou toegeven, maar het was wel duidelijk. En waarschijnlijk kreeg ik iets sneller antwoorden van mijn broer dan van hem. Ik richtte me weer op het boek, maar veel kwam daar niet van, want het was namelijk dood en doodsaai. Ik moest op dit moment erg mijn best doen om niet op te kijken, aangezien ik Louis' blik op me gericht voelde. Zuchtend stopte ik mijn boek weer in de tas en keek Louis nu wel aan. Je kon gerust zeggen dat ik hem voor geen meter vertrouwde, vooral niet na de uitbarsting van Harry daarnet. Alsof hij me iets aan ging doen, maar dat niet mocht van mijn broer.

Because I love him, do I need another reason?

Rainie Maylena Naerville.

Een zachte zucht rolde over mijn lippen toen ik ook al klaar was met wiskunde. Het was niet dat ik het voor me plezier deed, oké, eigenlijk wel. Soms mocht je wel is eerder gaan als je ver vooruit liep en ik was vaak een van die. Ik propte mijn wiskunde boeken terug in mijn tas en viste mijn telefoon uit het jaar nul eruit, het was echt een heel oud ding, maar ik had niet zo'n telefoon nodig met al die functies. Zolang je er maar mee kon bellen en sms'en, dat was waar het bij mij toch om ging. En ik had geen vrienden die me over deze telefoon konden plagen. Oké, ik had een echte vriend en dat was de jongen van de sportschool, die ik gelukkig ook wel is buiten school of de sportschool zag. Ik zakte iets onderuit in de stoel en begon een berichtje te typen, die ik na vijf minuten verstuurde, waarna ik mijn telefoon weer wegstopte. Nu dan maar wachten tot de les zou beginnen... Al had ik niet veel meer te doen dan een beetje rond te kijken, hopelijk maakte het wel dat de tijd wat sneller ging.

stay safe because I like being alive at the same time as you

Louis Tomlinson
Marcel had besloten om het op een negeren te zetten en ergens gaf ik hem nog zijn gelijk ook, want ik zou in zijn schoenen precies hetzelfde gedaan hebben. Al was ik op dit moment precies het tegenovergestelde, want ik zou het niet zo snel opgeven. Niet dat ik het op de manieren op zou lossen waarmee ik het normaal zou oplossen, maar dat was weer een heel ander verhaal. Het kwam er gewoon op neer dat ik het nu voorzichtig aan ging pakken, zonder gemene plannen.
Een zachte zucht rolde over mijn lippen waarna ik mijn tas weer op de grond zette en plaats tegenover de jongen nam, me melden zou ik straks wel. Ik bleef stil tot het moment dat hij zuchtend zijn boek wegstopte en mij wel aankeek.
'Marcel, ik snap heel goed dat je me niet vertrouwd, maar wil je me alsjeblieft een kans geven? Een kans om te laten zien dat wij, of in dit geval ik, ook een hele andere kant hebben? Ik ben echt niets van plan, want anders had ik hier echt niet meer gezeten, of überhaupt in je buurt geweest.' zei ik twijfelend, want ik had eerlijk gezegd geen idee hoe ik dit aan moest gaan pakken.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Marcel Styles

Hij zuchtte even en zette zijn tas neer, om daarna weer tegenover mij te gaan zitten. Toen ik hem wel aankeek begon hij te praten.
'Marcel, ik snap heel goed dat je me niet vertrouwd, maar wil je me alsjeblieft een kans geven? Een kans om te laten zien dat wij, of in dit geval ik, ook een hele andere kant hebben? Ik ben echt niets van plan, want anders had ik hier echt niet meer gezeten, of überhaupt in je buurt geweest.' hij klonk twijfelend, logisch, want het was voor hem wel duidelijk dat ik hem niet vertrouwde.
'En waarom dan? En nog belangrijker; waarom ik? Ik kan proberen je een kans te geven, maar je weet zelf ook heel goed dat dat niet zo makkelijk gaat.' Ik sloeg mijn armen over elkaar voor ik verder ging. 'En waarom zou dé Louis Tomlinson optrekken met mij, het sullige broertje van Styles. Is dat niet slecht voor je reputatie?' zei ik spottend. Het was klopte gewoon niet wat hier gebeurde, zo simpel was het.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
'En waarom dan? En nog belangrijker; waarom ik? Ik kan proberen je een kans te geven, maar je weet zelf ook heel goed dat dat niet zo makkelijk gaat.' De jongen sloeg zijn armen over elkaar voor hij verder ging. 'En waarom zou dé Louis Tomlinson optrekken met mij, het sullige broertje van Styles. Is dat niet slecht voor je reputatie?' zei hij spottend.
Ik beet op mijn lip, want de jongen had zeker een paar goede vragen ertussen zitten, maar dat nam niet weg dat ik met mijn mond vol tanden stond. Het enige was wel dat het ging over de weddenschap, waar ik me nu al uit teruggetrokken had, dus een andere reden moest zijn dat ik bij de jongen in de buurt bleef. Ik had ook gewoon naar dat ander joch kunnen lopen, om me officieel terug te trekken, maar er was iets wat me tegenhield.
'Omdat ik me verkeerd opgesteld heb tegenover je en dat wil ik goed maken. Je blijft het broertje van mijn beste vriend, dus deze omgang maakt dat nu niet echt makkelijk. Daarbij verdien je die grote monden van mijn kant niet en al helemaal niet omdat ik je niet ken. Ik hoop dus echt dat je die kans geeft, ook al zal het niet gemakkelijk worden,' verliet mijn mond waarna ik mijn schouders ophaalde en mijn mondhoeken ietwat omhoog krulde. Voorzichtig, want ik wist niet of ik echt de kans zou gaan krijgen. 'En die reputatie kan me dan ook gestolen worden op dit moment, al zal deze toch niet heel veel gaan veranderen.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Marcel Styles

Hij beet even op zijn lip, dus hij twijfelde. Waarom zou hij nou moeten twijfelen? Het was niet zo dat ik ook maar iets waard was voor hem, ik was het broertje van zijn beste vriend en meer ook niet. 'Omdat ik me verkeerd opgesteld heb tegenover je en dat wil ik goed maken. Je blijft het broertje van mijn beste vriend, dus deze omgang maakt dat nu niet echt makkelijk. Daarbij verdien je die grote monden van mijn kant niet en al helemaal niet omdat ik je niet ken. Ik hoop dus echt dat je die kans geeft, ook al zal het niet gemakkelijk worden,' zei hij licht glimlachend en zijn schouders ophalend. Ik trok een wenkbrauw op, hij gaf goede weerwoorden. 'Oké, dan. Prima, doe maar wat je wilt.' ik haalde mijn armen van elkaar en maakte een gebaar dat hij zijn gang maar ging.
'En die reputatie kan me dan ook gestolen worden op dit moment, al zal deze toch niet heel veel gaan veranderen.' Dat snapte ik dan weer niet helemaal.
'Hoe bedoel je? Denk je echt dat je reputatie niet omlaag getrokken word als je met mij word gezien?'

Because I love him, do I need another reason?

(Hebben jullie trouwens gemerkt dat de woordenteller terug is, maar niet telt? :'D)

Because I love him, do I need another reason?