Changes || One Direction || Topic 1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 6 nov 2013 - 15:17 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Harry Styles
Ik wist niet waar ik heen liep, ik wist alleen dat ik hier weg wilde. Kwaad schopte ik een prullenbak omver. Gwen die meteen weer naast me liep, deed me niet echt bepaald goed. Het gaf me een vertrouwd gevoel, maar ik wilde liever even alleen zijn nu. Dat was ook de reden dat ik niets tegen haar zei, of zoals gewoonlijk meteen haar hand vastgreep. In plaats daarvan stak ik mijn handen diep weg in mijn zakken. Ik beet hard op de binnenkant van mijn wang, toen Louis zich er ook nog eens bijvoegde. Ik keek hem niet aan, maar stopte wel met lopen. Hoe graag ik hem nu ook gewoon een enorme dreun verkocht, ik wilde wel eens weten, wat hij voor reden had om opeens zo liefkozend met mijn broertje te gaan staan. En die laatste kreeg ik ook nog wel. Want ik mocht hem dan beschermen tegen de rest, hij mocht iemand anders gaan zoeken, om zich te beschermen tegen mij. Ze mochten hier wel een hele goede reden voor hebben. En zelfs met zo'n reden, moest ik me waarschijnlijk nog maar kalm zien te houden. Want of ik sloeg nu heel de boel kort en klein, of ik zou gaan staan gillen als een meisje.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Gwen Lily Cooper
Harry deed heel afstandelijk en schopte een afvalbak omver. Met wat herrie viel het ding op de grond, maar ik negeerde het. Harry wilde wel alleen zijn, maar ik vertrouwde hem nu niet helemaal en straks deed hij iets waar zelfs hij spijt van zou krijgen. Toen Louis aan kwam lopen wist ik niet of ik hem moest waarschuwen of hem gewoon voor gaas te laten gaan. Hij vroeg om alleen met Harry te zijn. Ik knikte en drukte nog een zacht kusje op de kaak van mijn krullenbol. "Ik zie je bij het nablijven." zri ik voor ik weg liep langs Liam en Niall bij de snoepautomaten en langs Marcel naar mijn kluisje, waar die laatste erg dicht bij stond. "Ik zou me bergen voor je broer als ik jou was." zei ik tegen hem voor ikijn kluisje open deed en de juiste boeken in mijn tas liet glijden. Ik was dan wel iemand bovenaan de voedselketen en kleedde me misschien als een slet, zoals Zayn zei, als ik mijn toetsen niet haalde had ik thuis een heel groot probleem, dus leren deed ik wel, al was get wel jammer dat daar nog wel eens middagen met Harry door werden verknoeid.

Bowties were never Cooler

'Zari' Zaria Malik

'Hou Perrie er buiten!'Blaft hij meteen waardoor ik een stap terug deis. Fijn nu heb ik hem kwaad gemaakt. Hoe dom kan ik zijn. 'S-Sorry. Ik dacht er niet bij na.'Verontschuldig ik me snel. Ondanks dat ik aan Zayn's kant sta vind ik het zielig voor Perrie. Ze is namelijk een erg lieve meid. 'Wat, zit je vriendje Lucas er soms bij.'Gromt hij doelend op dat ik op de bank sprong. Vernietigend kijk ik hem aan. 'Hij is mijn vriendje niet'Sis ik hem toe. 'Een van zijn aanhangers zit te vechten met een van mijn vrienden.'Mompel ik er nog achter aan. 'Weet ik veel. Zin om bruggers te pesten?'Vroeg hij me. Waarna ik kort knik. Mam en pap wisten toch altijd wel wat we deden. 'Sure.'Antwoord ik. 'Waar heb jij eigenlijk zin in?'Zegt hij op een toon die ik niet kan plaatsen. Hij begint te lopen een pakt een sigaret,ik loop achter hem aan naar buiten. Buitem steekt hij zijn sigaret aan. 'Als ik iets wist om te doej zou ik het niet aan jou vragen he?'Zeg ik slim. 'Rookverslaafde.'Grinnik ik kort. 'Ugh..'Mompel ik en ik kruip wat meer in mijn colbertje. Het is best koud. Hier en daar lopen wat bruggers,derde klassers en èèn of twee docenten.

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Liam Payne
Harry trok wit weg bij het zien van Louis en Marcel. Het was tijd om defamilie even alleen te laten. Ik draaide me naar mijn kluisje en opende die om mijn protemonee eruit te halen. Ik duwde het deurtje weer dicht en pakte Niall bij zijn hand. Ik trok hem mee naar de snoepautomaten. Ik gooide er wat geld in en koos een zakje jelly babies. Ik drukte het zakje in de handen van de blonde jongen en deed toen een stap opzij om ook wat te drinken voor ons bijden te halen. Ik gooide ook geld in het blikjesautomaat en haalde er twee blikjes cila uit. Mijn portemonee verdween in mijn kontzak en ik keek naar mijn vriend, die nu mijn vriendje hoorde te zijn, maar zelf zag ik hem niet anders. Ik glimlachte naar hem. "Als we nu vast gaan nablijven kunnen we zo misschien wel eerder weg." We zaten nu toch niet meer in de les. Dan konden we net zo goed dat doen. We zouden namelijk toch al langs zijn huis gaan om spulletjes te pakken die hij deze week nodig zou hebben. Met de blikjes in mijn handen kon ik zijn hand niet meer pakken, maar ik bleef wel dicht bij hem. Er was echt geen mogelijkheid dat hij me kwijt ging raken, hoe bang hij er soms ook om leek. Zijn aanwezigheid was namelijk ook voor mij van levens belang.

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson
Het enige wat me verbaasde was dat Harry stopte met lopen. De rest deed me alleen pijn, maar dat nam niet weg dat ik hem er gelijk in gaf, of hetzelfde zou doen als ik in zijn schoenen had gestaan. Dat laatste zou me angst aan moeten jagen, alleen was dat niet het geval.
'Dankjewel,' rolde over mijn lippen toen ik Gwen zag knikken en richtte me daarna op de krullenbol waarvoor ik hier. Voor een klein aantal secondes bleef ik hem stil aankijken, maar sleurde hem daarna mee naar het verlaten lokaal, waar hij me eerder vandaag mee naartoe had gesleurd.
'Hazz, de woorden dat niemand jouw plek in kan nemen en je altijd mijn beste vriend zal blijven, waren niet gelogen. Laten we dat eerst eventjes voorop stellen, en goed tot je doordringen, want dat is misschien nog wel het belangrijkste.'
De stilte keerde voor een moment terug, want ik wist niet wat ik moest zeggen. Ik kon niet alles zeggen, want volgens mij wist hij ook nog niet over waarom de groep zich had gevormd. Daarbij had ik op dit moment teveel vragen aan de jongen, maar moest ik de neiging onderdrukken om hem eerst in een knuffel te trekken, want dan zou ik waarschijnlijk alsnog de dreun krijgen.

Niall Horan
Ik had het idee dat het hele Marcel en Louis iets was, waar Liam en ik niet echt wilde en hoefde te zijn. Zeker omdat wij twee nog wel de mildste waren van de hele groep, ook al konden we samen de boel aardig op stelten zetten en de andere nog wel is konden overtreffen ook. Alleen lag dat allemaal wel iets anders denk ik. Ik wierp Liam dan ook een glimlach toe toen hij besloot om me mee te trekken naar de snoepautomaten, al bleek waarheen wel iets later, maar dat zorgde wel voor een nog breder glimlach op mijn gezicht. Precies het gene wat hij had gezegd en het gene waar ik nooit nee tegen zou zeggen.
'Denk je trouwens dat het gelukt is?' vroeg ik zo zacht dat de jongen naast me het alleen kon horen. Om ons heen klonken er wel van verschillende mensen worden, maar mijn aandacht was toch meer gevestigd op de jongen en de spullen die hij ondertussen in zijn handen had.
'Kunnen we het niet gewoon op een vluchten zetten? Je mocht me wegbrengen als het niet ging en opeens voel ik me dan niet lekker,' grinnikte ik, want ik had ergens echt geen zin, om nu nog na te blijven. Al was het wel beter dat Liam bij me was en was het nablijven no altijd beter dan bij mij thuis, waar we zo toch heen zouden moeten. 'En als het niet kan, dan voel ik me opeens weer beter en laten we dan maar gaan,' vervolgde ik nog, want had nu niet het idee dat we er nog onderuit kwamen.

[ bericht aangepast op 6 nov 2013 - 10:47 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Harry Styles
Ik glimlachte klein naar Gwen, die zoals gevraagd vertrok. Ik keek Louis nog altijd niet aan, dus ik piepten van schik, toen hij me plots mee trok. Ik had het kunnen weten. Toen we eenmaal terug in het lokaal waren, keek ik hem wel aan. Maar de gekwetste blik, was nog altijd in mijn ogen blijven hangen. Het was even stil, maar al snel kwam Louis terug op zijn belofte. Hij ontkende niets. Net als hij net Marcel zijn hand niet had losgelaten. Iets waardoor ik hem niet geloofde. Of ze waren op meer uit dan alleen vrienden. 'Ik snap het best hoor.' Ik week mijn blik af en speelde met de ringen om mijn vingers. 'Hij is aardig, lief, zorgzaam. Misschien wat andere kleding en hij is perfect voor je.' En ik wist zeker dat als Louis heel dicht bij Marcel zou komen, het hem ook nog zou lukken hem echt te veranderen. Iets waar ik hem zo voor gewaarschuwd had. Maar op dit moment kon het me niets schelen wat hij me Marcel zou doen. Want met die jongen had ik het nu helemaal gehad.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Arratay --> Bicycle

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Louis Tomlinson
Onbewust liep ik naar de jongen toe toen eenmaal in het lokaal de gekwetste blik nog altijd in zijn ogen te vinden was. Mijn armen wikkelde zich, nog altijd op mijn hoede, om hem heen terwijl ik langzaam opkeek bij zijn woorden. 'Hij is aardig, lief, zorgzaam. Misschien wat andere kleding en hij is perfect voor je.' vervolgde al snel waardoor ik mijn hoofd schudde. 'Hazza, misschien wel, maar niemand haalt het bij jou. Daarbij voel ik echt niets voor Marcel, maar het voelt bij hem langzaam zo vertrouwt als bij jou, maar het zal nooit gelijk worden. Daar is hij toch net wat te anders voor. Daarbij is hij de enige van het groepje die me niet liever door de grond zag zakken, omdat ik een of andere zelfingenomen zak bent, zoals zij het zeggen.' verliet mijn mond zachtjes. Ik wist niet hoe het uit zou pakken, maar deze woorden zouden nooit gelogen zijn. 'Daarbij voelde hij zich alleen ongemakkelijk, omdat mensen ons nastaarde alsof het achtste wereldwonder was verricht.' Mijn greep rond de jongen verstrakte wat terwijl ik mijn ogen weer neersloeg. Het voelde deze keer wel wat minder vertrouwt, maar ik was toch niet van plan om de jongen los te laten. 'Maar zou je het serieus zo erg vinden als ik wel wat in je broer zou zien? Of heb je het idee dat alles dan gaat veranderen, Hazza? Want dat laatste kan ik wel uit je hoofd praten hoor en dat eerste is niet zo.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Agnès Ariane Dubois

Louis stond op en trok Marcel mee. Ik voelde me een beetje schuldig ik had ze misschien toch gedag moeten zegen en niet gewoon moeten negeren. Maar nou ja het is niet dat Louis ooit aardig tegen me is geweest ik weet niet eens meer hoeveel keer hij mij wel niet tegen de lokkers heeft geduwd of heeft laten struikelen dus eigenlijk had hij het verdiend maar toch. En Marcel nou ja hij lijkt me heel aardig maar ten eerst ben ik vrij slecht in vrienden maken en nou ja hij was aan het praten met Louis en misschien was ik wel gewoon een beetje bang. Ik zuchten en keek naar Rainie die ineens op haar stoel ging staan en keek de gang in, waarna ze weer ging zitten. Ik keek ook richting de gang en zag dat er een hele groep mensen stond maar ik had echt geen zin om te gaan kijken dus keek ik Rainie nieuwsgierig aan. 'Niets bijzonders,' mompelde ze. Ik knikten en keek naar Serena die ook op haar stoel ging staan.
Haar mond viel open en ze plofte weer op haar stoel.'Nee, niets bijzonders,' mompelde ze ook. Ik zuchten ze waren dus niet van plan iets te zegen. ‘Nou Serena het spijt me als je het niet leuk vond dat wij er bij kwamen zitten ik weet niet ik denk dat ik gewoon even niet alleen wou zijn maar eum sorry.’ Zei ik zacht en mega verlegen. ‘Eum Rainie kom je mee dan kunnen we al een plaats gaan zoeken bij Frans want onze les begint toch zo.’ Zei ik verlegen en ging recht staan pakten mijn tijd schrift en boekentas en keek naar de twee meisjes.

“Destroying things is much easier than making them." Suzanne Collins

Harry Styles
Ik wilde er niet aan toegeven, maar zodra Louis zijn armen om me heen sloeg, klemde mijn handen achter in zijn shirt. Zijn worden voelde als messteken in mijn rug. Ik wist het. Langzaam zo vertrouwd als bij mij. De tijd zal laten zien, hoe snel dat meer zou zijn. Louis zei wel van niet, maar ik wist wel beter. Als zelfs onze moeder tussen ons kon kiezen, moest het voor Louis nog makkelijker zijn. 'Je hebt nooit met hem te maken willen hebben. En nu. Je praat vijf minuten met hem en hij haalt me nu al bijna in. Dat zegt genoeg.' Ik liet hem los toen hij me vroeg of ik het echt erg zou vinden als hij echt wat voor Marcel zou voelen. 'Nee joh, prima. Ik raak graag mijn beste vrienden kwijt aan mijn broer.' Meende hij dit nu serieus? Natuurlijk meende hij dit. Anders zou hij het niet eens in zijn hoofd halen.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Rainie Maylena Naerville.

Ik zag hoe Serena mijn voorbeeld volgde en niet veel later verlieten bij haar ook dezelfde woorden haar mond. Ik zag hoe Agnès me nieuwschierig aankeek en ik maakte een wegwerpgebaar. "Het is niets, Niall en Liam waren met elkaar aan het zoenen. Nou ja, beter dat ze elkaar lastig vallen, dan onschuldige meisjes, niet?" Ik hoorde hoe Agnès iets zei over lastig vallen tegen Serena, maar ik kreeg het niet helemaal mee omdat ik er ook niet echt bij was met m'n hoofd. Ik begon me toch echt wel af te vragen of die twee gay waren, niet dat het me uitmaakte, maar toch. "Eum Rainie kom je mee dan kunnen we al een plaats gaan zoeken bij Frans want onze les begint toch zo." Zei Agnès, wat redelijk verlegen klonk. Ik knikte en hees mezelf ook omhoog, waarna ik mijn rugzak weer over een schouder hing. "Dat is goed. Weet jij in welk lokaal we zitten?" Want ook dat wist ik nooit, meestal volgde ik gewoonweg iemand.

stay safe because I like being alive at the same time as you

Louis Tomlinson
Het voelde toch beter toen ik merkte dat Harry zijn handen achter in mijn shirt klemde. Op een of andere manier wist ik toen ik de woorden uitsprak en de hele houding van de krullen zag, ik me eerder dieper in de nesten werkte dan dat ik me hieruit redde, al viel er weinig om me uit te redden, want ik meende dat hij me nooit kwijt zou raken. Het kwam alleen op een verkeerde manier mijn mond uit, zoals het wel eens vaker voorkwam.
'Hij haalt nooit, maar dan ook nooit, jouw in, want je bent niet voor niets mijn beste vriend. Ik ga dat echt niet op het spel zetten en dat zou er nog geeneens aan moeten denken om jou kwijt te raken, want dan had ik hier niet meer gestaan. Ik bedoelde alleen dat.. Nou ja, eigenlijk zoals ik het zeg, maar ik had anders moeten zeggen, want het komt anders over dan bedoeld en daardoor maak ik het juist weer erger. Het ligt ook heel anders,' mompelde ik. Aan deze woorden merkte ik wel dat wel wat de mensen bedoelde als ze zeiden dat mijn gedachten niet gelijk liepen aan elkaar. Dat ik best wel verwarrend kon zijn.
Harry liet me niet veel later los door mijn volgende woorden, maar mijn armen liet ik gewoon rond hem heen gewikkeld. 'Als je dat echt denkt, dan moet ik zeggen dat je vertrouwen in mij wel laag is, Hazz, of me niet goed genoeg kent. Iets wat me zeker laat verbazen, want als iemand me kent dan ben jij het wel. Daarbij.. Had ik nu dan niet bij je broertje gestaan, die nu alleen in de gang staan, in plaats van hier, jouw in een knuffel trekkende?'

[ bericht aangepast op 6 nov 2013 - 15:16 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Marcel Styles

Ik was me echt kapot geschrokken toen mijn broer opeens achter ons opdook, en wit was weggetrokken. Nu was Louis achter Harry aangerend, die kwaad was weggestormd. Nu stond ik een beetje hulpeloos alleen op de gang.
'Ik zou me bergen voor je broer als ik jou was.' zei Gwen die aan kwam lopen.
'Geloof me, dat weet ik,' zuchtte ik. Ik had nu het dilemma of ik achter ze aan moest of niet. Ik besloot toch maar achter ze aan te gaan, ik zou waarschijnlijk een flinke dreun van mijn broer krijgen, maar dat had ik er nu wel voor over. Ik liep de gang door tot ik geluid hoorde ik het muzieklokaal, nu was dit normaal, maar niet dit soort geluid. De deur had helaas geen raam dus ik was gedwongen op de ouderwetse manier af te luisteren. 'Maar zou je het serieus zo erg vinden als ik wel wat in je broer zou zien? Of heb je het idee dat alles dan gaat veranderen, Hazza? Want dat laatste kan ik wel uit je hoofd praten hoor en dat eerste is niet zo.' hoorde ik Louis zeggen. Waarop Harry terug snauwde dat hij zijn beste vriend verloor aan zijn broer en Louis was daarom verontwaardigd dat Harry zo weinig vertrouwen in hem had. Waarom zou ik in godsnaam Louis van hem afpakken? En Louis ontkende het allemaal niet, wat me nogal een vreemd gevoel gaf. Ik besloot de vraag die me op de tong brandde maar rechtstreeks te vragen en een klap riskeren. Met een bonzend hart deed ik de deur. Ik keek Louis aan en probeerde de aanwezigheid van mijn broer te negeren.
'Voel je serieus wat voor me?' vroeg ik zachtjes, met mijn blik nu op de grond gericht.

Because I love him, do I need another reason?

Liam Payne
Bij zijn vraag luisterde ik even naar de gesprekken om ons heen. het enige wat ik op kon vangen waren woorden van 'Weet je het al?' en 'Kijk, die daar!'. Ik grijnsde en knikte. "Geen twijfel over mogelijk. Iedereen denk nu dat we zo straight zijn als een circel." zei ik zacht terug voor ik de zak snoep uit het automaat haalde en het in zijn handen drukte voor ik me op de drinkautomaat richtte. Ik haalde er twee blikjes uit en keek naar hem. "Ik denk niet dat dat gaat lukken. Dan bellen ze je ouders of je echt thuis bent." zei ik zuchtend. Ik wilde even graag weg als hij, maar dat ging nu gewoon niet, want geen van bijden wilden we graag bij hem thuis zijn. Samen nablijven was dan in elk geval nog beter. Ik grijnsde bij zijn bijvoeging. "Dat klinkt als een plan. Kom, dan gaan we eens kijken of we eerder weg mogen als we nu beginnen." Ik haakte met wat moeite mijn arm door die van hem en glimlachte voor ik vrolijk met hem richting het nablijven liep. Het was in elk geval wel beter dan wiskunde. Of Louis, Harry en Gwen zo nog zouden komen wist ik niet, want twee van de drie leken een groot probleem te hebben en het waren niet de twee tortelduifjes. We liepen het lokaal binnen. "Ow hey, jongens. Ga zitten, dan zal ik jullie aan het einde een half uurtje eerder weg laten." Ik glimlachte dankbaar naar de stagiar. Ookal was hij de nablijfdocent, ik mocht hem wel. 'bedankt" zei ik voor ik Niall meesleurde naar achterin het lokaal om daar de blikjes drinken op de tafel te zetten en er daarna zelf naast te gaan zitten.

Gwen Lily Cooper
Marcel leek mijn advies, en blijkbaar ook zijn eigen, in de wind te slaan door toch achter Harry en Louis aan te gaan. Als die straks met een flink blauw oog rond liep was dat niet mijn zorg. Ik zuchtte en controleerde mijn tas met de boeken in mijn kluisje tot mijn ogen op een half leeg pakte cigaretten viel. Ik had Harry belooft te gaan stoppen, en ik probeerde het ook echt, maar net als niet vechten met Zayn ging het me slecht af. Ik had mezelf beloofd geen nieuw pakje hierna meer te kopen. Dat was tot nu toe gelukt en ik had nu bijna een week zonder een peuk gedaan, maar na alle stres en verwarring van vandaag smeekte mijn lichaam om de nicotine. Okay, eentje dan. Ik haalde een sticky uit het pakte en sloot toen mijn kluisje. Met een rustige gang liep ik naar buiten, waar ik mijn Jack Daniel's aansteker uit mijn tas haalde en de peuk op stak. Ik inhaleerde diep en genoot van de rook die mijn longen vulde. Ik sloot mijn ogen even en genoot van dit moment en de rust die dit kleine beetje nicotine me al gaf. Ja, ik probeerde te stoppen, maar omdat ik dit gevoel ervan kreeg was het wel heel erg moeilijk.

Bowties were never Cooler

harry Styles
Ik kauwde op mijn onderlip en had mijn ogen neergeslagen. Louis ontkende en had me nog steeds in mijn armen gesloten. Ik maakte geen aanstalten om me eruit los te wurmen en legde mijn handen op Louis zijn borstkas. 'Hoe licht het dan wel?' Ik sloeg mijn ogen naar hem op en keek hem gekweld aan. Want voorlopig had ik nog altijd geen reden gekregen voor het liefelijke handje vast houden. En al mijn redenen ontkende die. Ik sloeg mijn ogen weer neer. Hij schoof mij de schuld in de schoenen. Natuurlijk, het was mijn fout, dat ik er was achter zocht. Was dat dan zo raar? Wij liepen toch ook niet hand in hand en hij. Toch liet ik mijn handen naar zijn schouders glijden en knuffelde ik hem weer terug. 'Het is niet dat ik je niet vertrouw. Ik vertrouw Marcel zijn onschuld niet. Als mensen Marcel en mij allebei kennen, is het altijd Marcel doe ze aardiger of leuker vinden.' Hij mocht dan misschien een sul zijn. Dat leken mensen nog altijd te verkiezen boven een klootzak, zoals ik.
Mijn blik draaide zich in een klap naar de deur, waar Marcel nu in stond. Hij negeerde me totaal en vroeg aan Louis of hij echt wat voor hem voelde. Mijn blik verstrakte, maar ik besloot te wachten op Louis zijn antwoord. Voordat ik echt door het lint zou gaan.

[ bericht aangepast op 6 nov 2013 - 16:39 ]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''