Changes || One Direction || Topic 1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 6 nov 2013 - 15:17 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Marcel Styles

'Volgens mij zitten wij de eerste komende tijd aan elkaar vast,' zei Louis rustig, wat me eigenlijk de stuipen op het lijf jaagde. 'Maar wees gerust, want ik zal je niets doen, want ik heb mijn manieren nog wel meegekregen, zit ik nog langer met je opgescheept en daarbij wil ik Harry niet op mijn dak hebben,' precies een seconde nadat hij dat zij voegde Harry zich bij ons.
'Wat is hier de bedoeling van?' zijn gezicht stond op onweer, hij mocht me niet echt maar beschermde me wel altijd in dit soort situaties. Serena kwam er nu ook bij staan en ik keek haar hulpzoekend aan, ze beet op haar lip en keek de tafel rond, waarschijnlijk net zo verward als ik nu was. Waarom moest Louis in mijn buurt blijven? Helemaal als hij me niks aan ging doen, wat was het nut ervan?
'Relax Hazza, ik zit hier met een reden, die jij ook wel zult weten, want anders is er iets goed fout. En ik heb echt geen plannen of zo, want die reageer ik echt wel af op iemand anders, en de eerste heb ik wel gevonden net.' ging Louis verder, waardoor ik nu helemaal de draad kwijt was. Ik keek het hele groepje nog eens rond. Serieus, wat was hier gaande?
'W-wat is hier aan de hand?' besloot ik te vragen, maar daarna had ik spijt. Misschien had ik beter mijn mond kunnen houden.

Because I love him, do I need another reason?

'Zari' Zaria Malik

Louis antwoord op de vraag die Marcel hem vroeg.'N-nou en? Wat h-gaat jou dat aan?'Zegt Marcel tegen mij. Ik wil net antwoorden als ik een stem hoor. 'Louis,Zaria! Wat is hier de bedoeling van?'Meteen heb ik door dat het Harry is.
'Relax Hazza, ik zit hier met een reden, die jij ook wel zult weten, want anders is die goed fout. En ik heb echt geen plannen ofzo, want die reageer ik wel af op iemand anders, en de eerste heb ik wel gevonden net.'Antwoord Louis. 'En ik had geen zin om bij een creep te zitten. Geloof me Harry. Ik doe Marcel echt niets aan. Bovendien wil ik geen ruzie met een vriend van mijn broer.'Probeer ik Harry ook gerust te stellen. Er is ook een ander wijf bij komen staan. Minachtend kijk ik haar aan. 'Kun je het allemaal volgen?'Reageer ik scherp naar haar toe. Volgens mij heette ze Serena Price. 'W-Wat is hier aan de had?'Vraagt Marcel.

[ bericht aangepast op 3 nov 2013 - 14:24 ]

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Serena Zoë Price
Ik volgde het gesprek aandachtig maar verward. Ik snapte er geen snars van. Waarom bemoeide iedereen zich opeens met Marcel? Marcel keek me hulpzoekend aan en ik haalde mijn schouders op. Wist ik veel wat ik moest doen. Ik ging niet vechten of iets dergelijks tegen deze mensen, helemaal niet als ik in de minderheid was.
'Kun je het allemaal volgen?' reageerde een of andere donkerharige trut naast me. Inmiddels was ik die minachtende toon wel gewend.
'Ja, best wel, bedankt voor het vragen,' zei ik op een koele toon terug. Ik was dan wel niet populair, ik was zeker niet verlegen. Wel was ik bang voor de gevolgen van deze opmerking, en ik keek het meisje niet meer aan. In plaats daarvan richtte ik me weer op Marcel. Ik wilde hem graag uit deze situatie helpen, ware het niet dat ik geen idee had hoe.
'Wat is hier aan de hand?' wist Marcel uit te brengen. Een vraag die ik inmiddels ook wel beantwoord wilde hebben. Ik legde mijn handen over een stoelleuning en ging wat comfortabeler staan.

[ bericht aangepast op 3 nov 2013 - 14:34 ]

:)

Essie Alexis Johnson.
Een gilletje verlaat mijn mond als ik door een paar jongens hard tegen een locker word aan geduwt. Luid lachend lopen ze weg terwijl er tranen in mijn ogen verschijnen. Ik was erg blij dat ik waterproof mascara op had, anders had ik bijna dagelijks wel zwarte mascara strepen over mijn wangen lopen. Snel loop ik weg van de locker waar ik tegen aan geduwt werd en sla mijn schooltas beter om mijn schouder, die gesierd was met een grote witte tijgerkop. Een na snik verliet mijn mond terwijl ik naar een tafeltje liep in de aula, ik had een tussenuur. Een perfecte gelegenheid om me te verschuilen tussen de boeken. Zachtjes schoof ik de blauwe stoel en ik liet me erop zakken. Ik legde al snel mijn leerwerk op het tafeltje en ik begon als eerst aan het huiswerk die we morgen af moesten hebben.

[Ik heb dit stukje uit het oude topic, enkel een paar dingentjes aangepast (:]

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

Harry Styles
Ik vertrouwde dit voor geen meter. Ze mochten met iedereen klieren, maar ze bleven van Marcel af. Louis schoot meteen in de verdedigen en ik trok mijn wenkbrauwen op, waarna mijn ogen groter werden, naarmate ik begreep wat hij bedoelde. 'Je maakt een grapje.' Hij moest een grapje maken. Oke, die gozer ging er echt aan. 'Die gast gaat dood.' Siste ik. Ik rolde met mijn open, bij zaria haar verdediging en gristen mijn tas weer van tafel. 'W-wat is hier aan de hand.' 'Niets. Helemaal niets.' Behalve dat er hier iemand straks zijn tanden kwijt was. 'Je haalt het in je hoofd.' Beet ik Louis nog eens toe. Marcel mocht dan een sul eerste klas zijn, dat betekende niet dat iemand het recht had dit te veranderen. En ik ging er nu persoonlijk voor zorgen dat Louis iemand anders aangewezen kreeg. En hierbij stormde ik naar buiten.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

'Zari' Zaria Malik

'Ja, best wel, bedankt voor het vragen.'Reageert het nieuwschierige wijf. Ik negeer haar en kijk Harry en Louis aan. 'Je maakt een grapje.'Reageerde Harry op Louis' verdediging. 'Die gast gaat dood.'Sis Harry. Hij rolt met zijn ogen bij kijn verdediging. 'Het is echt waar hoor!'Roept ik verontwaardigd uit. 'Niets helemaal niets.'Antwoord hij op zijn broer waarna hij Louis nog waarschuwd en hij wegloopt. 'Louis heb jij Zayn nog gezien?'Vraag ik een van de beste vrienden van mijn broer. Ik tik met mijn knalroze gelakte nagel op de tafel en kijk de kantine rond. Er staan heel veel tafels met van die banken die erbij horen en er is een kraampje waar je iets kunt kopen.
Er zijn grote ramen,waarmee je uitzicht hebt op een vijver waar eenden in zitten. Mijn blik komt hangen bij 1 jongen. Ryan. Een van de jongens waar ik mee om ga. En tevens mijn beste vriend. Hij kijkt op en ziet mij waarna hij vrolijk zwaait. Ik stuur hem een knipoog, en daarna kijk ik Louis afwachtend aan.

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Louis Tomlinson
Rustig liet ik mijn blik wisselen tussen Harry en Marcel terwijl ik op dit moment de rust zelf leek. Dat was iets wat ook in de krant mocht, want of ik huppelde rond als een klein kind, of hing de duivel uit. De andere die erbij kwamen, of al stonden, liet ik maar een beetje langs me heen glippen, want anders had ik misschien nog wel eens de neiging om te gaan snauwen en dat moest ik op dit moment zien te vermijden. Dit was namelijk ook een van de weinige keren dat ik serieus was. Daarbij kwam er volgens mij maar een vraag bij iedereen op en dat 'Hoe of wat,'
Harry trok zijn wenkbrauwen op, waarna zijn ogen groter werden, naarmate hij hoogstwaarschijnlijk begreep wat ik bedoelde. Mijn blik was dan ook blijven hangen bij de jongen waar ik mijn hoofd schudde bij de woorden 'Je maakt een grapje.'
'Nee, sorry Hazza,' mompelde ik voor de volgende woorden over zijn lippen rolde. 'W-wat is hier aan de hand?' besloot Marcel te vragen waardoor ik mijn blik bij hem liet rusten. Voor een kleine seconde zetten ik mijn tanden in mijn onderlip en keek vanuit mijn ooghoeken naar Harry. Ik knikte bij zijn eerste woorden, als teken dat hij gelijk had, maar bij de volgende woorden stond ik toch weer overeind. 'Hazza, je denkt toch niet serieus dat ik dit serieus ga opvatten, hé? Ten eerste heb ik mijn manieren geleerd en kan ik jouw heel even onder vier ogen spreken, want niemand hoef er verder nog van mee te genieten.' Ik kon hier nu wel dingen gaan roepen, maar dan wist nog iedereen wat hier aan de hand was. 'Nee, die heb niet gezien,' zei ik terwijl ik over mijn schouder naar Zaria, om me vervolgens weer naar Harry toe te keren en hem te achtervolgen.

[ bericht aangepast op 3 nov 2013 - 15:48 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Rainie Maylena Naerville.

Zoals elke ochtend was het weer een regelrechte hel om ook maar een seconde uit bed te komen, als het dan eenmaal gelukt was waren we alweer is een half uur verder. Hoe gedreven ik ook was in school, ik kwam wel vaak te laat omdat ik gewoonweg m'n bed niet uit kon komen. Dan deed ik ook nog is bijna een uur over het aankleden en alle school spullen bij elkaar te zoeken, meestal vergat ik dan weer dat de helft in m'n kluisje lag. Het liefste ging ik gewoon naar de sportschool en ging niet eens meer naar school, maar dat zouden mijn ouders nooit goed keuren, dat wist ik nu al. Mijn haar liet ik vandaag maar voor wat het was, ik had er even geen zin in en opzich kon het er zo wel mee door. Het was niet dat er nou iemand naar me omkeek, dus veel maakte het eigenlijk niet uit hoe ik er uit zag. Al hoe wel, de enige jongen die naar me omkeek was die ene van de sportschool, maar dat was een homo. Dus die kon ik niet meerekenen. Ik propte de meeste boeken in mijn tas en hees deze over mijn schouder. Ik had dan wel een rugzak, maar om deze echt helemaal te dragen zag er dan toch niet uit. Maar mijn moeder wilde niet dat ik mijn rug zou breken of andere kwalen kreeg omdat al die andere tutjes wel met zo'n onhandige tas liepen te sjouwen. Volgens mij was ik niet eens echt te laat vandaag, als ik me goed herinner had ik een tussenuur. Maar die was waarschijnlijk al wel even bezig.
Binnen een kleine vijfentwintig minuten kwam ik op school aan en zoals ik goed gedacht had, waren de lessen inderdaad al begonnen. Ik besteedde geen aandacht aan diegene die buiten stonden en liep regelrecht op mijn kluisje af, om daar de helft van m'n boeken in te dumpen. Daarna maakte ik me een weg richting de aula, waar ik aan een van de tafeltjes ging zitten en alvast in het vooruit ging werken.

stay safe because I like being alive at the same time as you

Zayn Javadd Malik

Met één blik kreeg ik alle leerlingen aan de kant. Geen woedende of kwade, maar een ijskoude kille blik. Terwijl ik richting de kantine liep haalde ik even een hand door mijn ravenzwarte haar. Mijn ogen gingen naar een jongen van zo'n veertien jaar die stond te praten met een andere jongen. Hij had me blijkbaar niet gezien en was niet aan de kant gegaan. Met een ruk aan zijn vest trok ik hem weg. 'Waag het niet om me nog één keer in de weg te zitten' siste ik in zijn oor waarna ik hem hard tegen de kluisjes aangooide en weer verder liep. Met een simpel zwart shirt en een zwarte broek kwam je al ver 's ochtends, natuurlijk had ik ook mijn gympen aan en mijn haren in een kuif opgestoken. Eenmaal de kantine binnen zag ik net een jongen zwaaien naar Zaria waar ze maar knipoogde wat me deed fronsen. Al gelijk liep ik naar mijn zusje toe. 'Wie is dat?' mompelde ik. Mijn linkerhand had ik tot een vuist gebald en in mijn rechterhand had ik de rugzak vast waar alle boeken in zaten die ik voorlopig toch niet zou gebruiken. Om hem in mijn kluisje te leggen had ik geen zin in, ik had er geen moeite mee om hem mee te slepen.

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

[ik reageer zo]

Bowties were never Cooler

'Zari' Zaria Malik

'Nee, die heb niet gezien,'Antwoord Louis op mij en hij loopt Harry aan. 'Zari ga je vanmiddag mee met mij Ryan en Mark naar de bioscoop?'Vraagt Diewke. 'Kan niet moet nablijven van meneer Green. Je weet wel die gast van koken. Ik ging een meel gevecht houden met Felice.'Zeg ik somber.
Als ik een stem achter me hoor schrik ik. 'Wie is dat?' Ik draai me om en kijk omhoog. Meteen kijk ik in mijn broers donkere ogen. Mijn blik gaat naar zijn linkerhand die hij als een vuist had gebald. En daarna kijk ik hem weer aan. 'Rustig Zayn. Het is Ryan. Je weet wel die jongen die mijn beste vriend is.'Stel ik hem gerust. Zayn en ik hebben een hele goede band met elkaar. En Zayn is nogal beschermend over mij. 'Trouwens kun je Lucas McArthur nog even aanpakken. Hij ging me weer lastigvallen.'Mompel ik. 'Waar was jij trouwens?'Vraag ik hem met een opgetrokken wenkbrauw. 'Ik zocht je.'

[ bericht aangepast op 3 nov 2013 - 17:03 ]

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Harry Styles
Die gozer had nu echt de verkeerde te pakken. De enige die Marcel mocht klieren, was ik en niemand anders. 'Hazza, je denkt toch niet serieus dat ik dit serieus ga opvatten, hé? Ten eerste heb ik mijn manieren geleerd en kan ik jouw heel even onder vier ogen spreken, want niemand hoef er verder nog van mee te genieten.' ik had mijn tas gepakt en stond om het punt weg te lopen. op zoek naar die gozer, om hem eens te zien, hoe ik hem ging veranderen in een hoop pudding. Ik gromde even en greep Louis bij zijn arm, voordat ik hem van zijn stoel trok en hem meesleurde. 'Ik wil het gewoon niet hebben Lou.' mompelde ik gefrustreerd terwijl ik de deur van het verlaten muzieklokaal dichtgooide. Er was hier nooit iemand. 'ik weet dat hij perfect is voor dit verander gedoe is, maar ik kan het gewoon niet laten gebeuren.' En eigenlijk wist ik, dat Marcel dit zelf ook niet ging laten gebeuren. Hij was trots op hoe hij zich kleden en hoe hij was. Als het hem iets zou doen, had hij zichzelf allang veranderd, door al dat getreiter.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Liam Payne
Na de pauze hadden zowel Niall als ik Wiskunde. Hij was naar de wc gegaan, maar was nu angstvallig lang weg. Ik moest gaan kijken wat er was. Dan maar eruit worden gestuurd. Dan kon ik gaan kijken. Ik trok uit de knot van het meisje voor me twee haarspelden, just in case, en haalde toen het kauwgommetje uit mijn mond die ik in haar haren plakte. Ze begon te piepen. "Wie was dat?" vroeg de leraar en ik stak mijn arm op. "Okay, meneer Payne. Ga u maar melden." Ik pakte mijn spullen, en die van Niall, en liep de klas uit. Ik ging nu niet naar de balie, maar naar de jongens wc. Ik hoorde toen een ijselijke gil. Niall. Het was dus echt goed mis. Ik rammelde aan de deur, maar hij ging niet open. Ik haalde de haarspelden uit mijn zak en morrelde met het slot. Het sprong open en ik zag Niall opgekruld in een hoekje zitten. De deur sloot ik achter me en onze tassen liet ik erbij staan waarna ik bij hem neerknielde. Voorzichtig legde ik mijn handen op zijn schokkende schouders. "Shhhh, rustig Niall. Ik ben bij je. Je bent veilig. Niemand zal je nu iets aandoen. Daar zorg ik wel voor." zei ik zacht. Ik hoopte gewoon dat het hielp. Ik vond het namelijk verschrikkelijk om mijn beste vriend zo te zien. Hij moest lachen en gek doen en met mij de school op stelten zetten, niet hier zitten huilen.

Gwen Lily Cooper
Ik had een verdomme filosofietoets gehad de eerste twee uur en daarna een Engelstoets. Verschrikkelijk en beiden waren uitgelopen waardoor ik nog geen pauzes had gehad vandaag, dus geen kans om Harry te zien. Nu liep ik in mijn tussenuur door de gang en liet iedereen verstommen door mijn tikkende hakken. Wat fijn toch om boven aan de voedselketen te staan. Ik liep de hoek om en zag daar Harry, zijn nerderige tweelingbroer Marcel en Louis staan. Ze liepen net weg en ik liep dus maar mee.Ik wist wel waarover dit ging. Louis had op Marcel lopen pikken en Harry pikte dat niet. Die fout had ik ook wel eens gemaakt. Voorzichtig deed ik de deur van het muzieklokaal open. Ik liep naar ze toe en sloeg van achter mijn armen om Harry's middel heen. Door mijn hakken was ik precies lang genoeg om mijn hoofd op zijn schouder te leggen. Ik drukte een kusje in Harry's nek en bleef zo gewoon rustig staan. Ik vond het fijn om zo met hem te zijn. Onze relatie was zeker niet de meest diepgaande op emotioneel gebied, maar het werkte voor ons en dat was goed genoeg voor mij.

Bowties were never Cooler

[Iemand voor Essie? (: ]

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

Louis Tomlinson
Ik had het idee dat dit een hopeloze poging ging worden, maar het duurde toch niet heel lang voor Harry me bij mijn arm greep en me meesleurde. 'Ik wil het gewoon niet hebben Lou.' mompelde de krullenbol gefrustreerd terwijl hij de deur van het verlaten muzieklokaal dichtgooide. 'Ik weet dat hij perfect is voor dit verander gedoe is, maar ik kan het gewoon niet laten gebeuren.'
Ik zette me op een van de tafels neer waarna ik heel even mijn adem inhield, want deze kraakte aan alle kanten en heel even was ik dan ook bang dat deze het begaf en ik op de grond zat. Pas toen ik merkte dat -dat niet het geval was, trok ik mijn mond open. 'Hazza, ik ben ook helemaal niets van plan en het kwetst me dan ook als je echt gaat denken dat ik wat van plan bent,' zei ik terwijl ik mijn blik op hem richtte. 'We mogen dan niet de liefste van de school zijn, maar ik blijf met mijn vingers van de familie van mijn vrienden af en als dat niet zo is, mag jij me persoonlijk in de container dumpen, want daar krijg je dan ook echt mijn toestemming voor.' Mijn blik liet ik heel even naar Gwen glijden die zich bij ons voegde, maar ging toch al snel weer terug. 'Misschien is het verander gedoe wel wat, maar alsnog ga ik me er niet in mengen. Het enige wat ik zal doen is contact leggen met je broertje, als jij het ermee eens bent en me vertrouwt, maar verder ook niets. Dan zeggen ze maar dat ik hopeloos ben, maar dat heb ik ervoor over, want dat zullen ze toch niet lang roepen, want ik blijf niet met mijn vingers van iedereen af.' De woorden kwamen naar de waarheid uit mijn mond, want dat was ook allemaal zo. Ik kon wel lief zijn als het nodig was en me gewoon gedragen.

( Niall komt eraan)

[ bericht aangepast op 3 nov 2013 - 17:33 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer