Changes || One Direction || Topic 1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 6 nov 2013 - 15:17 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Agnès Ariane Dubois

"Ja, ik kan me je wel herinneren," Zei ze terwijl een grinnik haar mond verliet. "Ik ben Rainie." Zei ze en praten snel verder. "Is goed, ze zit daar zo zielig bij die slome eikel, dat kunnen we haar niet aan doen natuurlijk." Ik zag de twijfel in haar ogen en ik begon te praten met mijn stomen franse accent waar ik me soms echt heel erg aan stoorde. ‘Geloof hij is een eikel dat weet iedereen die niet zo is als hij en zijn groepje.’ Zei ik en met moet glimlachte ik nog eens naar haar. ‘Maar eum laten we maar naar haar toe gaan want straks gaat de bel.’ Zei ik vrolijk maar toch op mijn hoede ik wist niet of ik wel me zelf moest zijn bij haar dus ik probeerde weer wat rustiger en verlegener te worden wat niet echt lukten. Ik stond recht pakten mijn tijd schrift en tas en keek haar aan. ‘Trouwens welke les heb jij Sevens?” Vroeg ik weer iets te vrolijk naar mijn zin.

“Destroying things is much easier than making them." Suzanne Collins

KiliOfDurin schreef:
[Even late reactie, sorry. Maar Gwen en Harry zitten in een verlaten muzieklokaal te kleffen]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Arratay schreef:
(...)

[Oh sorry, niet goed gelezen. Mijn fout]

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Rainie Maylena Naerville.

Ik merkte wel dat ze een lichtelijk anders accent had dan mij, maar ik kon er net niet de vinger opleggen. Ach, ik zou er nog wel achter komen. Voor nu leek ze me best wel aardig, zou het dan m'n eerste vriendin worden op deze school? Ho ho, Rainie, niet zo vooruit denken... Ik slaakte een zachte zucht en keek Agnès aan. "Geloof hij is een eikel dat weet iedereen die niet zo is als hij en zijn groepje." Zei ze, terwijl ze naar me glimlachte. Ze had denk ik de twijfel gezien bij mij. "Ja, dat hele groepje zijn allemaal stomme eikels. Bah. Ze vinden zichzelf zo geweldig. Ugh, nee, moet er niets van weten." Ik verafschuwde ze echt. "Maar eum laten we maar naar haar toe gaan want straks gaat de bel." Zei ze vrolijk, waarna ik knikte. "Goed idee, ik ben is benieuwd." Agnès ging rechtop staan en pakte haar tijdschrift plus haar tas, om mij vervolgens aan te kijken. "Trouwens welke les heb jij Sevens?" Vroeg ze me, waarna ik mijn schouders ophaalde. "Ik weet het niet zo goed, ik denk hetzelfde als jou?" Lichtelijk vragend keek ik het meisje aan, terwijl ik ook opstond en mijn rugzak half over mijn schouder hees.

stay safe because I like being alive at the same time as you

Liam Payne
Ik glimlachte toen hij me zijn knuffelbeertje noemde. "En jij de mijne, leprichaun." zei ik met een glimlach op mijn gezicht. Nu hij had toegestemt voelde ik me toch weer een stuk kalmer van binnen. Hij begon zoals wel vaker gewoon zijn gedachten hardop uit te spreken. Zelf had ik daar veel problemen mee, maar bij hem leek het heel simpel te gaan. Ik luisterde naar zijn gemompel terwijl ik zal helemaal tot rust kwam door het aaien door zijn haar. Hij kwam tussendoor met een heel goed idee. "Kluisjes lijken me inderdaad goed. Veel mensen en geen beschutting maar toch een plek waar het niet te veel op een act lijkt." zei ik rustig. Ik grijnsde bij zijn woorden. "Dat weet ik, maar klets jij je nou maar eerst onder je eigen afwezigheid uit. Mij lukt het echt wel." Een zilvere tong. Die had ik wel als ik hem wilde gebruiken. Geloofwaardig liegen, bedriegen en manipuleren kon ik, maar dat betekende niet dat ik het altijd deed. Als je een klus namelijk goed gedaan wilde hebben moest je het zelf doen. Ik zette hem voorzichtig naast me neer en sprong op, waarna ik hem ook omhoog trok. "Kom, dan gaan we eerst ons hier onderuit kletsen en dan de school wat stabiliteit geven." zei ik met een grote grijns op mijn gezicht. Ik sloeg mijn arm om zijn schouder en liet mijn glimlach als sneeuw voor de zon verdwijnen. "Ziek kijken en zielig doen. Dat is alles." fluisterde ik in zijn oor voor ik rustig met hem richting de balie liep. Bij de balie liet ik hem ongeveer op een meter staan en liep toen zelf naar de balie toe. "Ik moest me melden omdat prongelijk mijn kauwgom in het haar van het meisje voor me terecht kwam. Het gebeurde alleen omdat Niall maar weg bleef en ik iemand hoorde zeggen dat ze een blonde jongen in de wc hadden zien overgeven." zei ik tegen de vrouw met grote oprechte ogen en een vrij week stemmetje. ''Snap ik, Payne. Als hij zich beter voelt ga dan maar vast naar het nablijflokaal, maar als hij zo weer instort kan je hem beter thuis brengen." zei de vrouw. Ik liep terug met een grijns op mijn gezicht die onzichtbaar bleef voor haar. "Horan, het is goed. ga maar wat drinken en rustig zitten in het nablijflokaal." zei ze tegen hem. Nu moest hij het nog goed spelen en dan waren we hier ook weer van af.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Gwen, begon zielig over haar toetsen, terwijl mijn vingers haar ruggengraat bespeelde, alsof ze een piano waren. Om eerlijk te zijn luisterde ik maar half, omdat ik me toch wel zorgen maakten. Ik wist niet waarvoor ik bang was. Ik wist zeker dat Louis aardig tegen Marcel zou doen. En als Marcel hem een kans gaf, wist ik zeker dat de twee enorm goed met elkaar op zouden kunnen schieten. misschien wel iets te goed. Marcel was een veel hartelijker persoon dan ik en misschien was ik wel echt bang, om Louis aan hem kwijt te raken. ik keek afwezig op naar Zayn die samen met zijn zusje, bij ons kwam zitten. Zayn, even vrolijk als altijd, die meteen commentaar begon te geven. Ik zuchten zachtjes en prikten ik Gwen haar zij, toen ze er ook nog eens op in ging. Ik had hier echt geen zin in nu. Gwen kuste me innig, maar niet om de goede reden. Ik snapte meteen dat ze enkel Zayn aan het uitlokken was en geïrriteerd trok ik mijn hoofd terug. 'Kleuters.' Mompelde ik en duwde Gwen weer naast me neer. Ik had hier gewoon even geen zin in.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Zayn Javadd Malik

'Je wordt vanzelf chagrijnig als je die twee bij elkaar ziet' gromde ik. Wat had ik een medelijden met Harry, het moest verschrikkelijk voor hem zijn om zo'n vriendin te hebben. Dan had ik nog geluk dat Perrie met haar band Little Mix vaak weg was en ik mooi de kans kreeg om zo af en toe vreemd te gaan. 'Dus je weet eindelijk hoe je iemand een beetje moet beledigen? Heel goed van je!' glimlachte ik sarcastisch naar Gwen waarbij ik even in mijn handen klapte. 'Trut' mompelde ik er geërgerd achter aan, meer voor mezelf. Wat een achterbakse slet was het toch. Het liefst behandelde ik haar gewoon zoals ieder andere student: zorgen dat ze voor een week niet meer op school kwam. Oh, wat zou die rust toch heerlijk zijn. Maar dan kreeg ik weer problemen met Harry, wat me niet zo heel veel boeide maar Louis zou dan weer aan zijn kant staan en Niall en Liam zouden er waarschijnlijk mee ingaan dus kreeg ik weer problemen met hun. Dat was dus niet mijn bedoeling. Ik voelde mijn ontbijt gewoon weer omhoog komen bij het zien van dat vreselijke kind. 'Neuk je vriendje even lekker in de wc, zodat ik niet hoef te zien hoe jullie hier droogneuken' snauwde ik.

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Louis Tomlinson
Een afwachtende blik was degene waar ik Marcel mee aankeek terwijl ik mijn tas weer naast me neer liet vallen, al moest ik me zo toch echt gaan melden, want anders had ik een probleem. Ik wist dan zeker dat ik nog wat extra dagen nablijven kreeg, want ik wist de woorden van de laatste keer nog al te goed.
De jongen schudde al snel zijn hoofd. 'Nee, niks laat maar.'
Ik knikte langzaam terwijl mijn blik heel even nar Serena ging, die zuchtte, maar verstomde het door te hoesten en wat water te drinken. Ik besloot er maar even niets over te zeggen, want het kon dan nooit lang duren voor we de poppen aan het dansen hadden. Ik ging namelijk niet tegen iedereen ineens aardig doen, misschien was dat ook de reden dat ik alles verder een beetje langs me heen liet gaan, al moest ik zeggen dat het tegen Marcel allemaal wel meeviel, want heel die jongen viel mee.
Mijn blik liet ik voor een kleine seconde de andere kant opgaan toen ik vanuit mijn ooghoeken twee bekende figuren zag lopen. Niall en Liam hadden het blijkbaar ook weer voor elkaar gekregen om zich te melden en heel even had ik de neiging om erop af te stappen, want dan hadden we dat ook vast gehad. Ik kon deze neiging onderdrukken door mijn blik weer op Marcel te richten, die mijn vraag beantwoordde. 'Biologie?' gokte ik, want dat was het vak waar hij mee bezig toen de halve groep zich bij hem meldde. 'Daarna anders wat afspreken?' vroeg ik met een licht twijfelende ondertoon. 'Misschien komen er in de tussentijd nog ideeën uit de lucht vallen.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

'Zari' Zaria Malik

'Kleuters'Mompelt Harry. 'Je wordt vanzelf chagrijnig als je die twee bij elkaar ziet.'Gromt Zayn. Een zucht verlaat mijn mond. 'Dus je weet eindelijk hoe je iemand een beetje moet beledigen? Heel goed van je!'Lacht Zayn sarcastisch naar Gwen. 'Zayn doe nou niet!'Zucht ik. Ik heb altijd al geweten dat Zayn, Gwen niet mocht. En ik eigenlijk ook niet echt. Ze stelt zich gewoon vaak aan. Neuk je vriendje even lekker in de wc, zodat ik niet hoef te zien hoe jullie hier droogneuken.'Snauwt Zayn. 'Nu is het genoeg.'Mompel ik. Ik pak zijn pols vast. 'Sorry van Zayn.'Verontschuldig ik me tegen Gwen en Harry. Ik trek Zayn mee naar een ander tafeltje en kijk hem doordringend aan. 'Zayn,doe even normaal! Ook al mag je haar niet. Je kunt wel aardig doen. Ze is het vriendinnetje van een van je beste vrienden.'Zeg ik streng tegen mijn oudere broer. Ik werd hier zo geërgerd van. En lopen wat brugpiepertjes langs die bang naar Zayn kijken. 'Wat?!'Snauw ik tegen ze. Meteen rennen ze weg. 'Beloof me dat je vandaag geen ruzie meer met haar gaat zoeken.'Mompel ik.

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Agnès Ariane Dubois

"Ik weet het niet zo goed, ik denk hetzelfde als jou?" Zij Rainie Lichtelijk vragend en keek me aan, terwijl ze ook opstond en haar rugzak half over haar schouder hees. ‘Nou ik heb nu Frans het makkelijkste vak ever!’ Zei ik vrolijk met een grote grijns terwijl we samen naar de tafel liepen en ik langzaam terug te verlegen stille ik werd waar ik zoon hekel aan had maar ook zoveel moeite in heb gestopt. ‘Hey.’ Zei ik verlegen tegen serena en Marcel Louis gewoon negerend en ging naast Serena zitten. Ik wenkte Rainie om op de lege stoel naast me te komen zitten en werpten mijn aandacht op Serena. ‘ Zo we zagen je hier een beetje alleen zitten en omdat we zelf ook alleen zaten dacht ik laten we iets komen zegen.’ Zei ik vrolijk en verlegen tegelijkertijd. Terwijl ik weer wat frutste aan mijn tijd schrift kijk ik argwanend in de richting van Louis ik had echt zoveel zin om hem te slaan met iets maar ik hield me in en werpte mijn aandacht weer op Serena en Rainie.

“Destroying things is much easier than making them." Suzanne Collins

Rainie Maylena Naerville.

"Nou ik heb nu Frans het makkelijkste vak ever!" Ik knikte, volgens mij had ik Frans ook wel bij, ik zal wel is kijken. "Ik ga wel met jou mee, dadelijk en dan zie ik het wel." Uiteindelijk kwam ik vast wel in de goede les terecht. Samen liepen we richting het tafeltje waar Serena zat met Marcel en Louis. "Hey," Zei Agnès, volgens mij wat verlegen tegen Serena. Ze negeerde Marcel en Louis, Louis snapte ik nog wel, maar Marcel was volgens mij nog wel een aardige jongen. Ik volgde haar voorbeeld, maar zei wel gedag tegen Marcel. Louis negeerde ik ook. Agnès ging op de lege stoel zitten en wenkte mij, ik ging naast haar zitten en ik liet mijn rugzak afzakken. "Zo we zagen je hier een beetje alleen zitten en omdat we zelf ook alleen zaten dacht ik laten we iets komen zegen." Zei ze en ik slaakte een instemmend geluidje. "Zonde dat je met dat daar opgescheept zit," zei ik, knikkend richting Louis, zonder hem een blik te gunnen. Ik liet het niet onder stoelen of banken steken dat ik hun niet graag mocht.

stay safe because I like being alive at the same time as you

Serena Zoë Price
Marcel schoof me wat snoepjes toe en meteen was ik hem dankbaar. Hij was niet populair om zijn uiterlijk, maar het was een aardige jongen en ik kon redelijk goed met hem opschieten. Ik stak, licht twijfelend, een snoepje in mijn mond en probeerde niet na te denken over de suikers die erin zaten.
Opeens kwamen Agnès en Rainie naast me zitten. Ik schrok even, maar herkende ze snel genoeg. Ik was goed in mensen herkennen en in namen onthouden. Eigenlijk was ik goed in het onthouden van alles.
'Hey,' zei Agnès met een verlegen toon in haar stem. Ik glimlachte geruststellend, nog steeds verward dat ze opeens bij me kwam zitten. 'Zo we zagen je hier een beetje alleen zitten en omdat we zelf ook alleen zaten dacht ik laten we iets komen zeggen,' zei Agnès in een keer. Ik grijnsde.
'Dat is aardig,' mompelde ik, hoewel ik het nog steeds een beetje vreemd vond. Ze prutste aan haar tijdschrift terwijl ze af en toe een blik op Louis wierp. Ik grinnikte even in mezelf: Dit was een behoorlijk vreemde dag.
'Zonde dat je met dat daar opgescheept zit,' knikte Rainie naar Louis. Mijn lichaam verstijfde even: Louis had me al genoeg opmerkingen laten maken, hij had vast wel gemerkt dat ik zijn aanwezigheid niet prettig vond en toch had hij me nog niets aangedaan. Dat was al vreemd. En nu kwam Rainie met deze opmerking.. hoewel ze gelijk had, ging ik dat nu niet zeggen. Ik wierp een angstvallige blik op Louis, maar wendde mijn blik direct weer af en stak heftig kauwend nog een snoepje in mijn mond. Já, ik was bang voor hem. Maar zo niet, dan was ik ook allang dood geweest, of iets in die richting.

[ bericht aangepast op 4 nov 2013 - 20:03 ]

:)

Niall Horan
Ik schudde mijn hoofd bij zijn woorden. 'Nee, ik een knuffel leprechaun zijn dan, want er is maar een knuffelbeertje,' zei ik met onschuldige oogjes terwijl mijn greep wat verstrakte. Ondertussen merkte ik aan de hele houding van Liam dat hij toch weer wat kalmeerde bij mijn woorden en daardoor sprak ik mijn gedachten weer hardop uit. Daar hadden we wel een verschil, want Liam kon het heel makkelijk in zijn hoofd doen terwijl ik het juist hardop moest uitspreken. Acht van de tien keer kwam er wel weer wat bruikbaars uit, iets wat de jongen er natuurlijk gelijk weer uitviste. Net als deze keer door mijn woorden over de kluisjes. 'Je weet echt altijd wat goeds te verzinnen, of zeggen, bij mijn ideeën, hé?' grinnikte ik, maar knikte daarna wel als teken dat ik het met hem eens was. 'Mijn eigen afwezigheid is niet zo lastig, maar als jij erop staat,' Ik wist dat de jongen zich er makkelijk onderuit kon praten, want in dat opzicht kreeg hij de leugens makkelijker, en geloofwaardiger, over zijn lippen als mij. Ik had nog wel eens de neiging om in de lach te schieten, al was dat de laatste tijd een stuk minder en ging het mij ook gemakkelijker af. Mijn greep verslapte met ietwat tegenzin toen de jongen me naast zich neerzette waarna het niet lang duurde voor we allebei met beide benen weer op de grond stonden. 'En maar denken dat Liam een engeltje is,' grijnsde ik, maar in mijn ogen zou hij dat toch altijd blijven. Ik sloeg mijn arm om zijn middel heen en leunde, steunde, wat op de jongen naast me terwijl ik mijn armen arm rond mijn buik sloeg. 'Dat komt goed,' murmelde ik er nog achteraan bij zijn woorden. Ik moet alleen zorgen dat er geen grijns op mijn gezicht verscheen, iets wat veel moeite kostte toen ik Liam hoorde praten, want ondanks ik op een aardig afstandje stond, kon ik het gesprek wel volgen. Ik haalde dan ook minder leuke gedachten naar voren waardoor ik dezelfde symptomen als bij mijn flashbacks begon te vertonen. Deze keer waren deze alleen gespeeld, want ondertussen wist ik wel hoe het in elkaar stak, maar kon ik de echte nog steeds niet voorkomen. 'I-ik voel me niet zo lekker,' stamelde ik terwijl ik half hopeloos, half angstig van de vrouw naar Liam keek waarna ik mijn steun bij de laatste weer zocht, net als toen we hier aankwamen lopen.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Marcel Styles

Louis keek even de andere kant op, waardoor ik zijn blik volgde en Liam en Niall zag lopen. Ik wist nooit goed hoe ik over hun moest denken. Ja, ik was een beetje bang voor ze, maar zij hadden de minst "gevaarlijke" uitstraling van het groepje. Want ook al was ik een halve kop groter dan Louis, hij was wel wat meer intimiderend. Hij richtte zich nu weer op mij. 'Biologie?' gokte hij. Ik knikte, het was logisch dat hij dat wist aangezien ik daar een kwartier geleden nog mee bezig was. 'Daarna anders wat afspreken?' vroeg hij, de twijfel lichtjes in zijn stem. Ik knik weer. 'Is goed hoor.' Ik pak nog een snoepje. 'Misschien komen er in de tussentijd nog ideeën uit de lucht vallen.'
'Ja, dat kan. We zien nog wel,' glimlach ik dan zwakjes.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
'Ik vind het ook heel gezellig om met jullie opgescheept te zitten, dus let maar op dat ik het niet nog gezelliger ga vinden,' verliet rustig mijn mond terwijl ik heel eventjes blikte naar de drie meiden die nog aan te tafel zaten. Ik zou me anders opstellen tegenover Marcel, dus de rest viel daar eigenlijk heel snel buiten en dat zou me nooit lukken ook. Daarbij viel er met de jongen tegenover me een gesprek te voeren, omdat hij me tenminste een kans had gegeven, om mezelf te bewijzen.
Mijn blik ging daarna naar Liam en Niall, om deze uiteindelijk weer te laten rusten bij Marcel, die knikte als antwoord op mijn gokwerk over dat hij Biologie had. Ondertussen stopte ik een snoepje in mijn mond en het kon nooit lang sturen voor ik straks weer hyperactief was, of hartstikke chagrijnig als mensen me op de zenuwen zouden werken, want suiker en ikzelf waren geen goede combinatie.
Hij knikte weer. 'Is goed hoor.' begon hij waarna de woorden 'Ja, dat kan. We zien nog wel,' met een zwakke glimlach vervolgde.
'Ik ben blij om te zien dat je me een kans geeft, want blijkbaar krijg je die niet altijd. Ik heb er dan ook vertrouwen in dat het zo goed gaat komen, want er valt altijd wel wat te doen en te verzinnen, maar tot die tijd eerste nog Biologie voor jou en een preek voor mij,' Stiekem hoopte ik dat ik er snel van af was, omdat de vrouw de hoop in me had opgeven, omdat ik toch niet zo luisteren, daar deze week nog een paar keer zou zitten, dus weer dezelfde preek aan moest horen en we allemaal wisten dat het niet ging helpen.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer