[RPG] Nothing Better, But Fight Forever || One Direction || Topic één. - Speeltopics

De familie Tomlinson, Malik, Payne, Horan, Styles en Davies vechten al jaren een vete uit. De jongens zijn dan ook de grootste vijanden. De zes families en dan vooral hun zonen maken het dorp onveilig met hun streken. Tot het op een dag compleet uit de hand loopt, en ze wel nadering bij elkaar móéten vinden. Om zo de ander weg te werken en elkaar weer keihard te verraden. En vooral: Liggen haat en liefde niet heel dicht bij elkaar?

De rollen:
De jongens:
- Louis William Tomlinson. (Ramazzotti.)
- Zayn Javadd Malik. (Styles.)
- Liam James Payne. (Cimmaron.)
- Niall James Horan. (Escuela.)
- Harry Edward Styles. (Makeilon.)
- Kit Owen Davies. (KiliOfDurin.)

Overige (Familieleden, vrienden, vijanden etc.):
- Beste vriendin van Harry Styles: Mary-Lia Louise Carter. (Averalda.)
- Zusje van Louis Tomlinson: Jaycee "Jay" Felicia Tomlinson. (Roth.)
- Beste vriendin van Louis Tomlinson: Josie Penelope Shepherd. (Foxes.)
- Beste vriendin van Liam Payne: Elena Feline Lowell. (Shaughnessy.)
- Zus van Harry Styles: Gemma Styles. (Vulcano.)
- Zusje van Liam Payne: Liv Sarah Payne. (Nici.)

De regels:
- Geen oneliners. Minimaal vier regels.
- Geen perfecte personages!
- Naamsveranderingen doorgeven.
- Ga niet teveel off-topic en als je wel off-topic gaat, zet het in een andere kleur of tussen haakjes; ( ), { } of [ ].
- Meld het alsjeblieft als je voor langere tijd niet kunt reageren. Twee weken niet reageren zonder reden is zonder pardon eruit.
- Alleen Cimmaron of Ramazzotti maken nieuwe topics.
- Geen ruzie, alleen in het RPG is dat toegestaan.
- 16+ mag.

Het Begin:
Het is vlak na een groot gevecht op het dorpsfeest, waarbij zelfs gewonden zijn gevallen en waarbij de politie nog steeds loopt te bemiddelen. Ze haten elkaar meer dan ooit. En de adrenaline stroomt nog door de lichamen van de jongens en de andere betrokkenen. Allemaal zijn ze een plan aan het bedenken, maar begrijpen ook dat het dit keer niet alleen zal lukken. Daarom proberen ze nadering te zoeken bij hun grootste vijanden. Met misschien wel de meest vuile ideeën voor ogen.

[ bericht aangepast op 9 okt 2013 - 14:27 ]

---

Reality's overrated.

Liv Payne

'Mam,pap ik ga vast naar huis.'Met deze woorden loop ik weg. Af en toe omkijkend of een van die vijf jongens mij achter volgt.
Of het zusje van Tomlinson. Want eerlijk gezegd ben ik best bang voor haar. Ik begin steeds sneller te lopen,tot ik tegen iemand op bots. Geërgerd kijk ik op en zie dat het de zus van Styles is. Oftwel Gemma. Ik heb nooit met haar gepraat maar als ik dat deed werd Liam waarschijnlijk woedend. Daarom houd ik altijd wijselijk mijn mond tegen de familie van Styles,Horan,Tomlinson,Davies of Malik. Ze kijkt op en angst is te zien in haar ogen. Wat me een beetje doet glimlachen. Deze middag heeft echt wat met me gedaan. 'Sorry,ik had je niet gezien.'Floept er uit haar mond. Ik kijk haar aan en antwoord:'Maakt niet uit.'Snel sta ik op waarna ik mijn hand uitrijk om haar omhoog te helpen.

---

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Jaycee 'Jay' Felicia Tomlinson
'Goed, omdat jij het bent' zegt Louis uiteindelijk. Ik loop nog steeds voorop, maar dan stop ik en draai ik om. 'Maar je moet niet denken dat ik héél graag naar huis wil hoor, ik ben liever nog buiten, maar er is niks meer te doen, of weet jij nog wat te doen? Want dan gaan we gelijk terug' zeg ik tegen hem en ik lach even. Ik weet dat hij ook niet zo'n zin heeft om nu al naar huis te gaan, maar omdat zeer waarschijnlijk de andere ook al weg zijn, gaat hij toch mee. Ik blijf staan en ik wacht tot hij antwoord geeft. 'Die klap tegen Horan zijn kaak voelde goed, eigenlijk wil ik hem er wel nog een geven' zeg ik dan en ik grijns even. 'Weet jij waar hij is?' vraag ik dan.

---

That is a perfect copy of reality.

Louis Tomlinson.
Jay loopt een tijdje voorop maar algauw stopt ze en draait ze zich naar me toe. Ik haalde mijn wenkbrauwen op en kijk mijn zusje aan. "Maar je moet niet denken dat ik héél graag naar huis wil hoor, ik ben liever nog buiten, maar er is niks meer te doen, of weet jij nog wat te doen? Want dan gaan we gelijk terug," zegt ze tegen me en lacht kort. Ik knikte, maar zei verder niets terug. Ik kon ook nog uren buiten blijven, alles beter dan helemaal binnen zitten. "Die klap tegen Horan zijn kaak voelde goed, eigenlijk wil ik hem er wel nog een geven," zegt ze nog en ze grijnst kort. "Weet jij waar hij is?" Vraagt ze dan en ik schud mijn hoofd, rond kijkend. Maar niemand die maar op die kleine eikel van een Horan lijkt. "Niets te zien. Helaas. Ik had dat trouwens best wel willen zien, hoe je hem voor z'n bek sloeg. Dat heb je goed gedaan," ik glimlachte naar haar en begon daarna weer verder te lopen.

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Gemma Styles.

'Maakt niet uit,' zegt ze, waarna ze mij haar hand aanreikt. Ik twijfel even, maar neem het aanbod even later toch aan en heis me met haar hulp omhoog. 'Dankje,' antwoord ik met een voorzichtige glimlach. Ongemakkelijk kijk ik naar mijn schoenen, die plots heel interessant zijn. Ik ben nooit goed geweest in praten met vreemden en zeker niet als het je vijanden zijn, zeg maar. 'Heb je je bezeerd?' doe ik dan toch maar een poging het gesprek gaande te houden.

[Ik stond eigenlijk al recht, maar dat maakt niet uit. ^^

---

How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard.

Liv Payne

Twijfelend pakt ze mijn hand aan waarna ik haar omhoog help. 'Dankje.'Antwoord ze.
Ik glimlach naar haar. 'Heb je je bezeerd?'Vraagt ze dan. 'Nee hoor. En erger dan vanmiddag kan het toch niet worden. Die zes moeten altijd ook vechten. En jij dan?'Antwoord ik op haar vraag. Dit is echt raar....Hopelijk ziet Liam me niet. Of de broer van haar. Aangezien hij ook best hard kan slaan. Ach ja. Erger kan ik volgens mij niet meer gewond raken. Ik heb schrammen op mijn gezicht,en sneeën en die wond op mijn arm. En als ik naar Gemma kijk zie ik niks.

---

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Niall Horan
'Zo...' Zijn antwoord komt laat. Aan zijn wenkbrauwen te zien, die omhoog gaan, vind hij mijn actie vreemd. Dat is het ergens ook wel. Nog geen uur geleden waren we nog tegen elkaar aan het vechten op het plein. Weliswaar niet alleen wij twee, maar toch.
'Gaat het Payne? Het ziet eruit alsof je hersenen pijn lijden.' Ik kan het niet laten, wat niet heel slim is misschien. Het komt vast door de adrenaline, normaal ben ik helemaal niet iemand die makkelijk iets zegt in het bijzijn van mensen die ik niet ken of mag. Al verdedig ik me wel altijd tegen die noobs.
'En hoe dacht je dat voor elkaar te krijgen?' Aha, geen afwijzing, maar zeker ook nog geen acceptatie. Nu wil hij alleen wel een antwoord. Ja, hoe wil ik het voor elkaar krijgen? Een klein plan begint zich in mijn hersenen te nestelen en uit te werken.
'Hem laten opdraaien voor iets.'

---

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

Liam James Payne

"Gaat het Payne Het ziet eruit alsof je hersenen pijn lijden."
Binnensmonds grom ik, Horan heeft geluk dat ik niet zo agressief ben. Eigenlijk totaal niet. Maar als de rest begint te vechten doe ik graag mee. Ik vraag me af of Horan begrijpt dat ik niet alleen groter, maar ook sterker en slimmer als hij ben. Ach, zo niet moet hij dat maar zelf ondervinden. Op het moment zijn mijn vuisten blauw genoeg. Net als mijn gezicht. Maar als het echt moet, en hij begint te meppen vind ik het best. Dan mag ook hij kennis maken met de vuist van Payne. Als hij dat niet al eens eerder heeft gedaan.
"Hem laten opdraaien voor iets." Antwoord Horan op mijn vraag.
Met een zucht sta ik stil, draai me een kwartslag om, kijk hem aan en klak met mijn tong. "Oh ja? Waarvoor dan?"

[ bericht aangepast op 26 sep 2013 - 16:58 ]

---

Reality's overrated.

Mary-Lia Louise Carter

Elena knikte begrijpend en lachte zachtjes, waarna ik haar even fronsend aankeek. "Het enige wat ik je kan vertellen is nogal cliché. Gewoon jezelf zijn, lief lachen en zelfverzekerd zijn," Ik glimlachte even en grinnikte even. "Zelf heb ik niet zo veel ervaring met jongens. Ik heb één vriendje gehad op mijn zestiende, drie maanden lang. Toen ik er achter kwam dat hij vreemd was gegaan, had ik het gelijk uitgemaakt. Nu heb ik niet zo veel vertrouwen meer in jongens." Vertelde ze verder. Ik zuchtte even en keek Elena aan. "Daarom moet je Liam gaan vertrouwen en ook dus in de liefde. Niet bang zijn, hij zal toch niks doen." Glimlachte ik breed, waarna ik weer diep zuchtte. "Niemand wilt een meisje die vecht, rookt en woedeaanvallen heeft. Geloof me. Harry is de enige jongen die me een beetje accepteert. Snap je?" Mompelde ik, waarna ik naar mijn eigen schoenen keek. Ik was niet bepaald zelfverzekerd over mezelf, niemand wilde me en ik wilde geen liefdeloos leven. "Niet bang om risico's te nemen." Mompelde ik zacht. Misschien stelde ik me gewoon een beetje aan.

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Elena Feline Lowell
Mary zuchtte en keek me aan. "Daarom moet je Liam gaan vertrouwen en ook dus in de liefde. Niet bang zijn, hij zal toch niks doen." Ze glimlachte breed, waarna ze weer diep zuchtte. "Niemand wilt een meisje die vecht, rookt en woedeaanvallen heeft. Geloof me. Harry is de enige jongen die me een beetje accepteert. Snap je?" mompelde ze. Ik schudde mijn hoofd en keek haar serieus aan. "Er zijn jongens die jouw stoere attitude juist aantrekkelijk vinden. Misschien is Harry wel één van hen.." Ik liet kort een glimlach zien. Mary mompelde iets dat ik niet verstond.
"Ik moet zo maar eens gaan, denk ik,' zei ik, een korte stilte verbrekend.

[ bericht aangepast op 27 sep 2013 - 13:54 ]

---

The first rule of truly living is to do the thing you're most afraid of.

Mary-Lia Louise Carter

Elena schudde haar hoofd en keek me opeens serieus aan. Ik werd een beetje bang door haar serieuze gezicht en slikte even. "Er zijn jongens die jouw stoere attitude juist aantrekkelijk vinden. Misschien is Harry wel één van hen.." Ze liet kort een glimlach zien. Ik keek haar met grote ogen aan en keek haar schuin aan. "Ik weet het niet echt meer. Een paar jaar geleden was ik ook verliefd op hem en ik weet dat ik diep in mijn hart serieuze gevoelens voor hem heb, maar ik weet het niet meer.." Mompelde ik terwijl ik naar mijn nagels keek, die groen waren gelakt. "Ik moet zo maar eens gaan, denk ik," zei Elena, waarna ik zuchtte. Ik kon niemand vinden die ik kende, helemaal niemand. "Misschien wel ja. Ik ga iemand wel eens zoeken." Zei ik glimlachend en stond op, waarna ik mijn muts opdeed. "Dank je voor je gezelschap en wat denk wat ik moet doen?" Vroeg ik lachend en keek Elena met een brede glimlach aan.

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

[Weet iemand waar Brooke is gebleven?]

---

Bowties were never Cooler

(Wow, nee..)

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Jaycee 'Jay' Felicia Tomlinson
Ik zag Louis knikken toen ik zei dat ik liever niet naar huis ging. Ik wachtte op een reactie van hem, maar die kwam niet, wel reageert hij wanneer ik zeg dat ik die gast van Horan nog wel een keer een klap wou geven. Ik zie hem rondkijken opzoek naar Horan, maar hij kan hem niet vinden, ik eerlijk gezegd ook niet. 'Niets te zien. Helaas. Ik had dat trouwens best wel willen zien, hoe je hem voor z'n bek sloeg. Dat heb je goed gedaan,' zegt Louis dan, als hij Horan niet ziet. Hij glimlacht even en ik glimlach terug. 'Tja, dan had je maar geen ruzie moeten zoeken met die Kneus van een Payne, nu heb je alles gemist' zeg ik tegen hem en ik glimlach ook even. Dan kijk ik op de straatborden, 'Welke moeten we ookal weer in?' vraag ik aan hem.

---

That is a perfect copy of reality.

Elena Feline Lowell
"Ik weet het niet echt meer. Een paar jaar geleden was ik ook verliefd op hem en ik weet dat ik diep in mijn hart serieuze gevoelens voor hem heb, maar ik weet het niet meer.." reageerde Mary. Ze staarde naar haar groen gelakte nagels.
"Ik denk dat je het maar gewoon moet zien. Hetzelfde als wat jij mij vertelde. Afwachten," zei ik met een glimlach. Afwachten. Dat was niet echt iets waar ik van hield, ik wist van mezelf dat ik vaak nogal ongeduldig was.
"Misschien wel ja. Ik ga iemand wel eens zoeken." zei ze glimlachend, toen ik zei dat ik maar eens moest gaan. "Dank je voor je gezelschap en wat denk wat ik moet doen?" vroeg ze vervolgens lachend. Ik haalde mijn schouders op en glimlachte breed. "Geen problem. Het was leuk om met je praten," zei ik. Ik bleef even stil, voor ik verder ging. "Ik denk dat voor ons beide wachten toch de beste optie is."

---

The first rule of truly living is to do the thing you're most afraid of.

Louis Tomlinson.
Jay glimlacht naar me terug. "Tja, dan had je maar geen ruzie moeten zoeken met die Kneus van een Payne, nu heb je alles gemist," zegt ze tegen mij. Als ik Payne's naam hoor voel ik de woede direct weer terug opborrelen. Ik had zo'n hekel aan die vieze eikel, ik wist niet wat het was, maar bij hem was het echt net een sprankeltje meer dan bij de rest. Hij straalde echt de haat zelfe uit. "Het is belangrijk om met Payne ruzie te maken, die eikel," dat laatste kwam er volgens mij heel onvriendelijk uit. Ik zie haar naar de borden kijken en volg haar blik. "Welke moeten we ookal weer in?" Ik haalde kort mijn schouders op. "De tweede volgens mij." Ik ben niet zo handig in allemaal dingetjes onthouden.

---

stay safe because I like being alive at the same time as you