[RPG] Nothing Better, But Fight Forever || One Direction || Topic één. - Speeltopics

De familie Tomlinson, Malik, Payne, Horan, Styles en Davies vechten al jaren een vete uit. De jongens zijn dan ook de grootste vijanden. De zes families en dan vooral hun zonen maken het dorp onveilig met hun streken. Tot het op een dag compleet uit de hand loopt, en ze wel nadering bij elkaar móéten vinden. Om zo de ander weg te werken en elkaar weer keihard te verraden. En vooral: Liggen haat en liefde niet heel dicht bij elkaar?

De rollen:
De jongens:
- Louis William Tomlinson. (Ramazzotti.)
- Zayn Javadd Malik. (Styles.)
- Liam James Payne. (Cimmaron.)
- Niall James Horan. (Escuela.)
- Harry Edward Styles. (Makeilon.)
- Kit Owen Davies. (KiliOfDurin.)

Overige (Familieleden, vrienden, vijanden etc.):
- Beste vriendin van Harry Styles: Mary-Lia Louise Carter. (Averalda.)
- Zusje van Louis Tomlinson: Jaycee "Jay" Felicia Tomlinson. (Roth.)
- Beste vriendin van Louis Tomlinson: Josie Penelope Shepherd. (Foxes.)
- Beste vriendin van Liam Payne: Elena Feline Lowell. (Shaughnessy.)
- Zus van Harry Styles: Gemma Styles. (Vulcano.)
- Zusje van Liam Payne: Liv Sarah Payne. (Nici.)

De regels:
- Geen oneliners. Minimaal vier regels.
- Geen perfecte personages!
- Naamsveranderingen doorgeven.
- Ga niet teveel off-topic en als je wel off-topic gaat, zet het in een andere kleur of tussen haakjes; ( ), { } of [ ].
- Meld het alsjeblieft als je voor langere tijd niet kunt reageren. Twee weken niet reageren zonder reden is zonder pardon eruit.
- Alleen Cimmaron of Ramazzotti maken nieuwe topics.
- Geen ruzie, alleen in het RPG is dat toegestaan.
- 16+ mag.

Het Begin:
Het is vlak na een groot gevecht op het dorpsfeest, waarbij zelfs gewonden zijn gevallen en waarbij de politie nog steeds loopt te bemiddelen. Ze haten elkaar meer dan ooit. En de adrenaline stroomt nog door de lichamen van de jongens en de andere betrokkenen. Allemaal zijn ze een plan aan het bedenken, maar begrijpen ook dat het dit keer niet alleen zal lukken. Daarom proberen ze nadering te zoeken bij hun grootste vijanden. Met misschien wel de meest vuile ideeën voor ogen.

[ bericht aangepast op 9 okt 2013 - 14:27 ]

---

Reality's overrated.

Bryonylle schreef:
Liam James Payne

"Gaat het Payne Het ziet eruit alsof je hersenen pijn lijden."
Binnensmonds grom ik, Horan heeft geluk dat ik niet zo agressief ben. Eigenlijk totaal niet. Maar als de rest begint te vechten doe ik graag mee. Ik vraag me af of Horan begrijpt dat ik niet alleen groter, maar ook sterker en slimmer als hij ben. Ach, zo niet moet hij dat maar zelf ondervinden. Op het moment zijn mijn vuisten blauw genoeg. Net als mijn gezicht. Maar als het echt moet, en hij begint te meppen vind ik het best. Dan mag ook hij kennis maken met de vuist van Payne. Als hij dat niet al eens eerder heeft gedaan.
"Hem laten opdraaien voor iets." Antwoord Horan op mijn vraag.
Met een zucht sta ik stil, draai me een kwartslag om, kijk hem aan en klak met mijn tong. "Oh ja? Waarvoor dan?"

---

Reality's overrated.

Elena Feline Miller
Mary zei nog wat over dat ze liever de directe aanpak had, en toen namen we afscheid. Op mijn weg naar huis spookte er van alles door mijn hoofd. Het gevecht. Ik was er niet bij geweest, ik had geen idee wat er allemaal was gebeurd. Die eeuwige strijd tussen de jongens vond ik sowieso onzin. Waarom konden ze niet gewoon vrienden zijn? Dat zou alles veel gemakkelijker maken. Net als Mary en ik. Ik had haar hier voor volgens mij nog nooit gesproken. -misschien hebben we elkaar ooit wat lelijke woorden toegesnauwd- en moet je ons nou zien. Haar situatie kwam erg overeen met de mijne. Zij met Harry, ik met Liam. Ergens snapte ik haar best. Styles was best een aantrekkelijke jongen. Vlug schudde ik die gedachte van me af. Zo mocht ik niet denken. Als ik dat hard op had gezegd, dan zat ik in de problemen.
Toen ik eindelijk thuis was liet de voordeur achter me dicht vallen. "Hoi!" riep ik luid. Ik zette een paar passen in de kamer. Leeg. Toen ik een blik in de keuken wierp zag ik daar eveneens niemand. Met een diepe zucht plofte ik op de zachte bank.

---

The first rule of truly living is to do the thing you're most afraid of.

Nici schreef:
Liv Payne

Twijfelend pakt ze mijn hand aan waarna ik haar omhoog help. 'Dankje.'Antwoord ze.
Ik glimlach naar haar. 'Heb je je bezeerd?'Vraagt ze dan. 'Nee hoor. En erger dan vanmiddag kan het toch niet worden. Die zes moeten altijd ook vechten. En jij dan?'Antwoord ik op haar vraag. Dit is echt raar....Hopelijk ziet Liam me niet. Of de broer van haar. Aangezien hij ook best hard kan slaan. Ach ja. Erger kan ik volgens mij niet meer gewond raken. Ik heb schrammen op mijn gezicht,en sneeën en die wond op mijn arm. En als ik naar Gemma kijk zie ik niks.

---

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Jaycee 'Jay' Felicia Tomlinson
'Nee, ik wil eerst even graag naar je neus kijken' zegt Louis tegen me, en hij pakt het doekje en legt het op de keukentafel. Hij kijkt even naar me neus en zegt dan 'Ik denk dat er niets aan de hand is, je kunt gewoon gaan slapen dadelijk, nadat je -je neus hebt gewassen' zegt Louis tegen me en hij glimlacht even. Dan graait hij wat chips uit de zak. 'Ik zei het toch, er is niks bijzonders aan de hand' zeg ik tegen hem en ik glimlach naar hem. Dan was ik het bloed weg. Het bloed volgens niet meer, maar ik weet het niet zeker. Ik was mijn handen en ik gooi de doekjes weg. Dan pak ik ook een handje chips. 'En misschien wil ik helemaal nog niet slapen, ik ben geen klein kindje meer' zeg ik tegen hem en lach even.

---

That is a perfect copy of reality.

Louis Tomlinson.
"Ik zei het toch, er is niks bijzonders aan de hand," zegt ze en glimlacht naar me. Jay wast haar handen en gooit de vieze doekjes weg, om vervolgens net als mij een handje chips uit de zak te pakken. "En misschien wil ik helemaal nog niet slapen, ik ben geen klein kindje meer." Zegt ze lachend en ook bij mij verlaat en grinnik mijn mond. "Nee, dat klopt, dat weet ik maar al te goed." Zelf had ik absoluut geen zin om de hele avond al binnen te blijven zitten, daar was het veels te vroeg voor. "Ik ga misschien nog even naar buiten... Denk ik." Het liefste ging ik alleen, dan kon ik even helemaal tot mezelf komen. 's Avonds was er namelijk nooit echt veel gezelschap op de straat omdat niemand zich hier nog durfde te vertonen.

[ bericht aangepast op 1 okt 2013 - 19:15 ]

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

[Sorry dat ik nu pas reageer, heb het heel druk gehad.]

Gemma Styles.

'Nee hoor. En erger dan vanmiddag kan het toch niet worden. Die zes moeten altijd ook vechten. En jij dan?' Antwoord Liams zusje op mijn vraag. Ik had niet verwacht dat zij er ook zo over zou denken. Ze leek me eerder iemand die wel kickte op dit soort dingen. Niet dus. Als ik naar haar kijk, zie ik wel dat ze gewond is. Sneeën en schrammen zitten over haar lichaam, terwijl ik helemaal niets heb. 'Ja, inderdaad,' antwoord ik uiteindelijk,'ik zou zo graag een dag zien voorbijgaan zonder een gevecht. En ik ben volledig in orde. Deze keer heb ik me kunnen verbergen achter een muurtje, waar niemand me heeft opgemerkt.' Ondertussen kijk ik even om me heen, om te zien of er niemand is die ons samen ziet praten. Ik wil niet het risico lopen toch nog een pak slaag te krijgen.

---

How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard.

Liv Payne

'Ja inderdaad.'Antwoord Gemma op mij. 'Ik zou zo graag een dag zien voorbij gaan zonder een gevecht. En ik ben volledig in orde. Deze keer hebik me kunnen verbergen achter een muurtje, waar niemand me heeft op gemerkt.' Voorzichtig knik ik.
Gemma kijk om zich heen. 'Rustig maar. Niemand ziet ons hoor. En anders...redden we ons er wel uit hoor.'Verzeker ik haar. Ongemakkelijk kijk ik naar mijn schoenen.

---

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Mary-Lia Louise Carter

We zeiden nog gedag tegen elkaar en ik liep door naar het speeltuintje wat dichtbij de plek was waar we net waren. Zuchtend plofte ik op de schommel neer en pakte mijn telefoon uit mijn zak. Waar was Harry nou naartoe gegaan? Nu zat ik hier zo alleen op een verlaten speeltuin op een schommel. Ik besloot maar weer te gaan lopen door de buurt waar ik woonde en hoopte dat mijn vader niet thuis was. Neuriënd liep ik de straat op en trof Gemma en het zusje van Payne aan. Waarbij mijn gezicht even bijtrok. Wat moest Gemma bij dat wijf? Ik bedoel, haar eigen broer was de vijand van haar broer. Leek het me niet logisch dat zij allebei vijanden waren? Met mijn handen in mijn zakken en een grote glimlach op mijn gezicht liep ik naar de twee toe en begroette Gemma met een grote glimlach. "Gem! Wat leuk je te zien. Eén probleem, wat doet dat hier?" Vroeg ik en keek minachtend naar het zusje van Payne. "Waarom praten jullie überhaupt met elkaar? Ik dacht dat jullie vijanden waren?" Vervolgde ik en rolde met mijn ogen. Ik begreep het echt niet meer. "Harry trouwens gezien? Ik moet hem spreken." Zei ik en glimlachte licht.

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Jaycee 'Jay' Felicia Tomlinson
'Ik ga misschien nog even naar buiten... Denk ik.' Zegt Louis dan. Ik let niet op hem en zeg 'Je doet maar joh, maar zorg dat je uit de buurt blijft van gevechten, ik heb geen zin om je straks zwaargewond te moeten ophalen.' Ik glimlach even naar hem en ik grijp de zak mee. 'Als je me zoekt, ik ben boven op mijn kamer' zeg ik en ik loop naar boven. Als ik boven ben weet ik honderd procent zeker dat hij weer ruzie gaat zoeken met Payne of anders met Horan. Ik pak mijn mobiel uit mijn oplader en ik kijk of ik nog berichten heb. Nop. Niks. Nada. Noppes. Ik zucht en ik laat me dan op het bed vallen.

[ bericht aangepast op 1 okt 2013 - 22:25 ]

---

That is a perfect copy of reality.

Louis Tomlinson.
"Je doet maar joh, maar zorg dat je uit de buurt blijft van gevechten, ik heb geen zin om je straks zwaargewond te moeten ophalen," zei ze en ik glimlachte. "Dat dacht ik al en trouwens ik moet altijd nog op jou letten, want ik ben de oudste." Ik stak mijn tong uit en grinnikte. "Als je me zoekt, ik ben boven op mijn kamer," zegt ze nog waarna ze naar boven verdwijnt. Ik glimlach en wacht tot ze helemaal boven is, voordat ik mijn jas van de kapstok gris en mijn sleutels in mijn broekzak steek. Ik opende de deur en de koude lucht sloeg me direct toe. Ik trok de deur dicht en begon richting rechts te lopen, maakte niet uit waarheen.

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Liam James Payne

Zijn antwoord doet me te lang, Horan, de blonde - zijn haar is niet geverfd, dat weet ik zeker. Serieus, net een wijf - Ierse kabouter blijkt ook nog eens z'n antwoord niet klaar te hebben en gewoon sloom te zijn, of ik ben ongeduldig, dat kan ook. Alle drie die dingen irriteren me. Zijn Ierse accent. En dan wat voor een dwerg het is! Ver-schrik-ke-lijk.
"Het spijt me voor je Horan, maar op het moment heb ik even geen zin," brom ik. Terwijl ik naar de ondertussen donkere lucht kijk. Maar ik blijf alert op bewegingen. Zodat als Horan bedenkt iets uit te halen, ik hem tegen kan houden. Heb ik toch niet voor niets op boksen gezeten. Met grote stappen been ik weg. Nog altijd alert. Maar als ik een paar straten verderop dan ineens Tomlinson tegenkom kijk ik verbaasd op. Wat moet die dan weer hier? Hoort die niet een neukertje uit de kroeg te halen? Een jongen die uit wanhoop niks beters te kunnen krijgen maar met hem het bed in duikt, bij een lange tijd gebrek aan een wip. Alsof de vast klein geschapen Louis bevredigend kan werken. Há, laat me niet lachen.

[ bericht aangepast op 2 okt 2013 - 15:12 ]

---

Reality's overrated.

Louis Tomlinson.
Mijn handen steek ik diep in mijn jaszakken, ondanks dat het volgens mij nog niet zo heel laat was, vond ik het wel ontzettend koud. Bij de eerste afslag ging ik gewoon links, het maakte me echt niet uit waar ik uit kwam, zolang ik maar even buiten kon rond lopen. Af en toe had ik van die momenten dat ik het helemaal had gehad met alles en iedereen. In mijn ooghoeken zie ik een schaduw van iemand tegenmoet komen en omdat ik nieuwsgierig ben kijk ik op, helaas ben ik niet zo super blij met het aanzicht. Payne. Liam fucking Payne. Diegene in deze hele wereld die ik het meeste haat. Dus is het altijd een feest om hem tegen te komen. "Goh, Payne, jij nog zo laat over straat? Moet jij niet je vriendinnetje liggen neuken, dan hier rond hangen? Daar ben je volgens mij toch echt het beste in." Een schampere lach verliet mijn mond. Ergens ver weg zei een stemmetje dat ik naar Jay moest luisteren en me moest omdraaien om naar huis te gaan, maar een conflict met Payne ging ik natuurlijk nooit uit de weg. Dan zou ik Louis Tomlinson niet zijn.

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Liv Payne

Ik kijk op als ik voetstappen hoor. Fuck. Als ik me om draai zie ik de beste vriendin van Styles. Ze kijkt me minachtend aan.'Gem! Wat leuk je te zien. Eén probleem, wat doet dat hier?'Ik trek een wenkbrauw op en kijk haar aan. 'Ik mag lopen waar ik wil Carter.'Zeg ik kil,haar naam spreek ik met vol afschuw uit. 'Waarom praten jullie überhaupt met elkaar? Ik dacht dat jullie vijanden waren?'Vervolgd ze. Een geïrriteerde zucht verlaat mijn mond.
Als dat wijf nou eens gewoon weggaat. 'Harry trouwens gezien? Ik moet hem spreken.' Ik draai me om en loop weg bij de twee. Rustig loop ik naar mijn huis,toe en maak de deur open waarna ik naar binnen stap en de deur sluit. Meteen sta ik in de keuken waar ik in de koelkast iets te eten zoek. Uiteindelijk vind ik wat chocolade. Met een glimlach pak ik de chocolade.

---

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Liam James Payne

"Goh, Payne, jij nog zo laat over straat? Moet jij niet je vriendinnetje liggen neuken, dan hier rond hangen? Daar ben je volgens mij toch echt het beste in."
Poeslief glimlach ik naar Tomlinson. "Elena heb ik nog nooit op die manier aangeraakt, dat gaat niet gebeuren ook." Vertel ik open, het is geen geheim. Elena is een schat van een meid hoor. Maar ze is en blijft mijn beste vriendin. Niet meer dan dat. "Maar of ik goed kan neuken? Die genen die het hebben kunnen ervaren zeggen van wel. En jij? Heb jij niet eens behoefte aan een échte wip? Huh?"
Ik wiebel met mijn wenkbrauwen en kijk dan nonchalant naar mijn nagels. Om daarna weer mijn blik op Tomlinson te werpen en onbeschaamd mijn ogen over zijn lichaam te laten glijden.

---

Reality's overrated.

Louis Tomlinson.
Een glimlach verschijnt rond zijn lippen en ik kan niet zien of het een goedbedoelde is, waarschijnlijk niet. "Elena heb ik nog nooit op die manier aangeraakt, dat gaat niet gebeuren ook." Ik frons mijn wenkbrauwen en schud mijn hoofd. "Tu, tu, kom, niet liegen. Ik weet heus wel dat jullie al eens met elkaar naar bed zijn geweest." Waarom maakte ik alleen maar van deze opmerkingen? Kon ik werkelijkwaar dan niets beters verzinnen? "Maar of ik goed kan neuken? Die genen die het hebben kunnen ervaren zeggen van wel. En jij? Heb jij niet eens behoefte aan een échte wip? Huh?" Hij wiebelt met zijn wenbrauwen, waarna hij naar zijn nagels kijkt, om vervolgens weer naar mij te kijken. Ik voel zijn ogen gewoon over mijn lichaam glijden en een rilling loopt over mijn rug. Zou hij die bijbedoeling echt zo bedoelen? Vast niet. "Nou... Ach, wat gaat jou dat ook aan. Hou jij je lekker bezig met je eigen seksleven, volgens mij heb je het daar al moeilijk genoeg mee." Zo, dat heb je toch weer goed gedaan, Louis. Al wist ik het zelf ook niet helemaal meer.

---

stay safe because I like being alive at the same time as you