[RPG] Nothing Better, But Fight Forever || One Direction || Topic één. - Speeltopics

De familie Tomlinson, Malik, Payne, Horan, Styles en Davies vechten al jaren een vete uit. De jongens zijn dan ook de grootste vijanden. De zes families en dan vooral hun zonen maken het dorp onveilig met hun streken. Tot het op een dag compleet uit de hand loopt, en ze wel nadering bij elkaar móéten vinden. Om zo de ander weg te werken en elkaar weer keihard te verraden. En vooral: Liggen haat en liefde niet heel dicht bij elkaar?

De rollen:
De jongens:
- Louis William Tomlinson. (Ramazzotti.)
- Zayn Javadd Malik. (Styles.)
- Liam James Payne. (Cimmaron.)
- Niall James Horan. (Escuela.)
- Harry Edward Styles. (Makeilon.)
- Kit Owen Davies. (KiliOfDurin.)

Overige (Familieleden, vrienden, vijanden etc.):
- Beste vriendin van Harry Styles: Mary-Lia Louise Carter. (Averalda.)
- Zusje van Louis Tomlinson: Jaycee "Jay" Felicia Tomlinson. (Roth.)
- Beste vriendin van Louis Tomlinson: Josie Penelope Shepherd. (Foxes.)
- Beste vriendin van Liam Payne: Elena Feline Lowell. (Shaughnessy.)
- Zus van Harry Styles: Gemma Styles. (Vulcano.)
- Zusje van Liam Payne: Liv Sarah Payne. (Nici.)

De regels:
- Geen oneliners. Minimaal vier regels.
- Geen perfecte personages!
- Naamsveranderingen doorgeven.
- Ga niet teveel off-topic en als je wel off-topic gaat, zet het in een andere kleur of tussen haakjes; ( ), { } of [ ].
- Meld het alsjeblieft als je voor langere tijd niet kunt reageren. Twee weken niet reageren zonder reden is zonder pardon eruit.
- Alleen Cimmaron of Ramazzotti maken nieuwe topics.
- Geen ruzie, alleen in het RPG is dat toegestaan.
- 16+ mag.

Het Begin:
Het is vlak na een groot gevecht op het dorpsfeest, waarbij zelfs gewonden zijn gevallen en waarbij de politie nog steeds loopt te bemiddelen. Ze haten elkaar meer dan ooit. En de adrenaline stroomt nog door de lichamen van de jongens en de andere betrokkenen. Allemaal zijn ze een plan aan het bedenken, maar begrijpen ook dat het dit keer niet alleen zal lukken. Daarom proberen ze nadering te zoeken bij hun grootste vijanden. Met misschien wel de meest vuile ideeën voor ogen.

[ bericht aangepast op 9 okt 2013 - 14:27 ]

---

Reality's overrated.

Jaycee 'Jay' Felicia Tomlinson
'En, wat heb je met Horan uitgespookt?' vraagt Louis als hij mijn kant weer op komt. 'Oh, niks bijzonders hoor, hij irriteerde me gewoon, maakte me boos, je weet wel, die normale dingen' zeg ik en ik ga verder 'En toen gaf ik hem een klap tegen zijn kaak, tot het bloeden aan toe.' Ik lach eventjes. Ik spring van het muurtje af, en ik kom zijn richting op. 'En wat heb jij voor een belangrijke dingen gedaan op deze geweldige avond vol met gevechten?' vraag ik lachend aan hem. 'Is die Payne in zijn broek plassend van de angst weggelopen, want hij is echt zo'n watje, altijd zijn meisjes die het voor hem moeten opnemen. Of ben je Malik tegengekomen, die gast die zijn agressie niet in kan houden? Of een van die andere?' vervolg ik mijn vraag. 'Wat wil je gaan doen?' vraag ik dan.

---

That is a perfect copy of reality.

[oops]

[ bericht aangepast op 22 sep 2013 - 19:52 ]

---

Bowties were never Cooler

[tweemaal oeps]

[ bericht aangepast op 22 sep 2013 - 19:52 ]

---

Bowties were never Cooler

Kit Owen Davies
Toen mijn vuist zijn gezicht raakte verstrakte zijn grip. Ik gaf hem nog een dreun en incasseerde toen zelf een klap. Ik deed een stap terug om mezelf weer zeker te doen staan en incasseerde er nog een. Nu was het echt oorlog, wat het al was, maar goed. Ik voelde mijn neus breken en het bloed over mijn gezicht lopen, maar dit liet ik niet zomaar over me heen gaan. Ik trapte hem hard in zijn ribben. Een scheve grijns sierde mijn bebloede gezicht terwijl zijn gezicht ook onder zat. Die trap was alleen niet heel handig, want hij haalde mijn andere been onderuit en ik lag op de grond. De trap in mijn maag kwam hard aan en deed me hoesten, gelukkig nog geen bloed. Mijn arm deed veel pijn en het hele verband was bloedrood, maar het kon me nu echt niets schelen. Hij zou boeten. Ik zette mijn handen stevig op de grond en sprong weer op mijn voeten. Mijn vuist raakte hem recht onder zijn borstbeen. Ik zag in zijn ogen dat hij me wilde zien lijden, mooi want ik wilde hem ook het liefst creperend op de grond zien liggen. Een vijand wiens plan je doorzag was makkelijker te bevechten dan een van wie je geen idee had wat z'n plan was. Daarom vond ik klappen incasseren van Payne veel lastiger dan van de jongen voor me. Van de jongen met de ravenzwarte haren kon je namelijk precies aflezen wat hij wilde: Jou vergaand van de pijn op de grond. Dan had hij de verkeerde voor zich. Ik was wel klein, maar ook heel erg hardnekkig. Nu ik weer stevig stond was ik ten minste een heel stuk minder kwetsbaar dan op de grond. Ik voelde het bloed van mijn armwond omlaag druipen. Nouja. Ik overleefde het wel. Nu maar eerst zorgen dat hij over het feit dat hij het ging overleven zou gaan twijfelen.

[ bericht aangepast op 22 sep 2013 - 19:53 ]

---

Bowties were never Cooler

Zayn Javadd Malik

Ik beet even ongezien op mijn bebloede lip. De pijn drong diep in me door maar ik liet er alleen niks van merken, puur omdat ik geen zin had om hem het te laten zien. In plaats van mijn pijn te laten zien uitte ik mijn woede door mijn vuisten nog harder tegen hem aan te rammen en met mijn voet twee keer zo hard als eerst tegen hem te trappen, waar dan ook. Het jammere was wel dat ie weer stond maar dat gaf me de kans om hard te trekken aan zijn arm die in het verband gewikkeld zat en hard in zijn knieholte te trappen zodat ie nog wat zakte en hem nogmaals hard te trappen. Zelf ving ik genoeg klappen op wat me heel even in elkaar liet krimpen totdat ik mijn rug weer rechtte en mijn kracht verzamelde om verder te gaan. Hiervoor deed ik het, zodat ik mijn woede van alles op iemand kon uit door te vechten. Al zou mijn familie niet echt blij zijn als ze te horen kregen dat ik zoals altijd weer eens heb gevochten. Met mijn vader praatte ik niet meer en mijn moeder probeerde het wat stil te houden voor mijn zusjes, die alles gewoon meekregen doordat mijn oudere zus het hun vertelde wanneer ze er was. Door de stekende pijn die zich in mijn ribben bevond werd ik snel uit mijn gedachten gehaald en kreeg ik weer mee dat ik niet moest denken maar gewoon moest doen. Ik ving een glimp op van al het bloed dat zich op me bevond wat me wel wat deed fronsen, daar had ik namelijk totaal geen zin in. Maar het viel te verwachten met het vechten.

[ bericht aangepast op 22 sep 2013 - 20:17 ]

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Elena Feline Lowell
"Ja, slechte gewoonte van me. Woedeaanvallen, roken. Je weet wel." mompelde ze. Woedeaanvallen. Klonk eng. Hopelijk hoefde ik nooit één van haar woedeaanvallen mee te maken. Toen ik over Liam begon kreunde ze geërgerd. "Oh Payne. Het spijt me heel erg en ik meen het. Nu weet ik waar ik je van ken." zei ze grinnikend. "Nee, ik ben de beste vriendin van Harry of als jij hem kent 'Styles'." Aha. Dáár kende ik haar dus van. Niet dat ik heel blij was met deze ontdekking, maar ach. Met haar had ik nooit ruzie gehad. Hier kon best een vriendschap uit ontstaan, toch?
"Maar nee, niet gezien. Sorry." zei ze vervolgens. "Oh. Ik maak me een beetje zorgen," Ik glimlachte licht. "Is Harry er goed vanaf gekomen?"

---

The first rule of truly living is to do the thing you're most afraid of.

Niall Horan
'Horan.' Ik krijg een haast dode blik toegeworpen. 'Wat moet je?' Ik grinnik, hij is blijkbaar zo vermoeid dat ik niet eens een opmerking naar mijn hoofdgeslingerd krijg. Zelf voel ik ook langzamerhand de vermoeidheid toenemen, maar ik geef er niet aan toe.
'Hetzelfde als jij,' kies ik mijn woorden zorgvuldig uit. Meestal ben ik niet van de fysieke gevechten, maar meer van de valstrikken. Alleen een oorlog als deze vecht je niet in je eentje. Er vormt zich steeds meer een plan in mijn hoofd. 'Tomlinson's hoofd.' Ik hoop dat ik zijn interesse heb gewekt en zo niet is er ook nog de optie voor een laatste vechtpartij voor deze dag.

[ bericht aangepast op 22 sep 2013 - 20:28 ]

---

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

[Aangezien ik nu al niet meer mee ben, schrijf ik maar gewoon een stukje van het begin. c:]

Gemma Styles

God, ze hadden weer eens staan vechten. De hoeveelste keer was het al deze maand? Ik was die familievetes echt zo beu. Als er iets was waar ik niet tegen kon, dan was het ruzie. En dat was precies wat Harry en die vijf anderen al jarenlang hadden. Gelukkig had ik me deze keer op tijd kunnen verschuilen, zodat ik geen slachtoffer van die zes idioten zou worden. Ik snapte echt niet wat het nut was van elkaar en andermans eigendom kapot te slaan. Maar blijkbaar was ik de enige die er zo over dacht. Ik keek even op van mijn schuilplaats achter een een klein muurtje, en besloot dat het tijdens was om naar huis te gaan. Harry had ik niet zo erg bezeerd en ik was hier niet meer nodig. Andere keren verzorgde ik Harry als hij er erg aan toe was, maar deze keer waren het maar een paar schrammen en blauwe plekken. Ik stond op en volgde de weg naar huis. Ik lette extra hard op dat ik niemand van de andere families tegenkwam, zodat ik levend zou thuis geraken.

---

How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard.

Mary-Lia Louise Carter

Ik grinnikte even en haalde mijn schouders op. "We hebben tenminste geen ruzie gehad of zo. Tenminste, dat hoop ik." Zei ik met een glimlach rond mijn lippen. Ik had echt vrouwelijke vrienden nodig, eens iemand anders dan Harry. Ik had een beetje verandering nodig, als zou Harry niet echt enthousiast zijn als jij uit zou vinden dat ik vrienden was met de vrienden van Payne. Het kon geen kwaad vond ik. "Oh, ik maak me een beetje zorgen. Is Harry er goed vanaf gekomen?" Ik haalde opnieuw mijn schouders op. "Ik heb hem nog niet gezien helaas. Maak het je beter als ik zeg dat ik hem geen klap heb verkocht en vice versa?" Glimlachte ik. Zuchtend keek ik naar het drukverband op mijn arm. Ik had me nog bezeerd ja, dat moest een mooie litteken worden. Hoor de sarcasme zelfs. "Ik denk niet dat Payne, euhm, Liam en Harry blij worden als ze horen dat we vrienden zijn. Althans, dat neem ik maar aan?" Zei ik met een kleine glimlach rond mijn lippen.

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Kit Owen Davies
Toen ik hem een paar keer raak had geraakt werd hij alleen agressiever. Fijn, want zo maakte hij ook meer fouten en kreeg ik meer plek, al zou ik wel wat dingen kneuzen en breken onderweg. Mijn ouders waren er niet helemaal blij mee, maar ze waren ook blij dat ik het opnam voor de familie eer en me vooral ook niet liet kisten door een pestkop van de straat. Mijn gezicht vertrok van de pijn toen hij aan mijn slechte arm trok en ik wist hem nogeens onder zijn borstbeen te slaan. Ik zakte wat in elkaar toen hij in mijn knieholte trapte en ving nog een paar trappen. Daarna trapte ik hem nog een paar keer. Toen hij in elkaar kromp sloeg ik hem hard onder zijn kaak. Mijn lontje was erg kort en de agressie moest er gewoon uit. Daarom zat ik ook op MMA, maar dat maakte me alleen gevaarlijker en niet rustiger. Ik zag hem fronzen bij het aanzicht van zijn bloed. Ik wist dat ik ook onder zat. Daarvoor was een wasmachine. Mijn slechte arm legde ik op mijn rug om hem wat te beschermen voor ik nog een paar klappen uitdeelde. De knokkels van mijn goede hand lagen open door de klap op zijn tanden. De pijn in mijn lijf probeerde te overheersen, maar de adrenaline die dit me gaf werkte het tegen. Mijn ademhaling was ondertussen zwaarder geworden en ik had al flink wat bloed verloren. Dit duurde niet lang meer, alleen wie zou er eerder neer gaan?: David of Goliat?

---

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson.
"Oh, niks bijzonders hoor, hij irriteerde me gewoon, maakte me boos, je weet wel, die normale dingen" beantwoord ze mijn vraag, voordat ik uberhaupt kan reageren is ze me al voor. Ze is af en toe zo'n ratel. "En toen gaf ik hem een klap tegen zijn kaak, tot het bloeden aan toe." Ze lacht eventjes en ik kan mijn grijns ook niet verbergen. Jay springt van het muurtje af en komt mijn richting op. "En wat heb jij voor een belangrijke dingen gedaan op deze geweldige avond vol met gevechten?" - "Mwoah, deze keer heb ik me er redelijk buiten gehouden. Alleen net met Payne is het wat uit de hand gelopen, maar goed." Ik leunde nonchalant tegen het muurtje aan. "Is die Payne in zijn broek plassend van de angst weggelopen, want hij is echt zo'n watje, altijd zijn meisjes die het voor hem moeten opnemen. Of ben je Malik tegengekomen, die gast die zijn agressie niet in kan houden? Of een van die andere?" Ik grinnikte zachtes. "Jammer genoeg niet. Zou wel grappig zijn, moet zij hem natuurlijk weer verschonen." Ik had eigenlijk zin om weer opnieuw ruzie te zoeken, maar dat leek me toch niet zo'n verstandig idee. "Wat wil je gaan doen?" Vraagt ze dan. Ik haal mijn schouders op. "Geen idee, verzin jij maar wat leuks."

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Elena Feline Lowell
"We hebben tenminste geen ruzie gehad of zo. Tenminste, dat hoop ik." zei ze glimlachend. Op mijn vraag over Harry en mijn opmerking over mijn bezorgdheid haalde ze haar schouders op. "Ik heb hem nog niet gezien helaas. Maak het je beter als ik zeg dat ik hem geen klap heb verkocht en vice versa?" Een lachje ontsnapte uit mijn mond. "Ja." Waarschijnlijk was Liam er niet zo heel slecht aan toe. Die gedachte stelde me gerust. Het was fijn om een nieuwe vriendin te hebben. Ik heb redelijk veel vriendinnen, en er kan er altijd wel weer ééntje bij.
"Ik denk niet dat Payne, euhm, Liam en Harry blij worden als ze horen dat we vrienden zijn. Althans, dat neem ik maar aan?" zei ze met een glimlach. Ook op mijn gezicht sierde een vrolijke glimlach. "Ach ja. Ze hoeven het niet te weten?" Die zin klonk meer als een vraag dan als een opmerking. Ik wist niet of ik het Liam zou moeten vertellen. Wat zou hij er van denken? Misschien zou hij geen vrienden meer met me willen zijn. Misschien... Oke, Elena, stop.

---

The first rule of truly living is to do the thing you're most afraid of.

Mary-Lia Louise Carter

Een lachje ontsnapte haar mond na mijn opmerking. "Hij is er vast niet zo slecht eraan toe. Al maak ik me wel zorgen om Harry, ik weet niet waarom. Maar ja." Ik haalde een hand door mijn haren en zuchtte diep. Opeens begreep ik haar bezorgdheid. "Ach ja. Ze hoeven het niet te weten?" Zei ze met een vragende ondertoon. "Goed plan. Ik ga mijn best doen dat Harry niet erachter komt en ik wil geen preek of een gevecht met hem. Hij is me iets te dierbaar." Zei ik glimlachend. Hetzelfde geldt misschien ook voor haar en Payne, maar mijn haat voor hem bleef nog. Al was ik nu soort van vrienden met Elena, de vriendin van Payne. "En, gaat het wel goed tussen jou en Liam? Complicaties? Liefde?" Ik hield wel van zulke dingen, niet dat ik ze door ging vertellen. Heel misschien als Harry erachter kwam, zou ik ermee chanteren, hopelijk zou dat tenminste niet gebeuren. Ik zou het niet willen. Ik leek misschien op iemand die graag mensen zou chanteren, maar dat zou ik alleen doen als dat mijn enige keuze was. Echt mijn allerlaatste.

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Liam James Payne

"Hetzelfde als jij. Tomlinson's hoofd."
Zijn woorden wekken wel enigszins interesse in me op. Maar ik bedenk me ook wel dat mijn eigenlijke project naar Tomlinson ging, en anders naar die jongen van Styles. Dat Horan nu naar me toe komt is te makkelijk voor woorden. Ik vertrouw hem dan ook niet. De kabouter lijkt onschuldig, lijkt geen vlieg kwaad te doen. Maar wacht maar tot je mijn naam hebt. Of die van de anderen. Nee, dan is het niet meer zo'n 'schatje'.
"Zo..." Ik trek mijn wenkbrauwen op. En merk dat ik vandaag wel heel anders overkom en doe dan ik normaal ben, wie ziet dit nou als een slimme, ietwat overbezorgde jongen? Niemand. En dat hoeft nu ook even niet.
Misschien is een bondgenoot, al kun je het niet echt bondgenoot noemen, erbij wel handig. Niet dat ik echt van plan ben gebruik te maken van Horan. Maar het zou toch eens kunnen. Ja, misschien kan ik er wel wat mee. "En hoe dacht je dat voor elkaar te krijgen?"

---

Reality's overrated.

Zayn Javadd Malik

Ik was wat duizelig aan het worden maar schudde mijn hoofd even. Kut bloedverlies dat het was, ik wilde verdomme winnen van dat joch. Als ik nu zou opgeven of gewoon zou weglopen zou ik hem een gevoel geven dat hij won en ik wilde alles behalve dat. Met het beeld voor me in mijn hoofd begon ik nog harder te trappen en met mij vuisten te slaan. Ik had het geluk dat ik zo'n vijftien centimeter langer was waardoor ik hem makkelijker kon toetakelen, maar ik moest zeggen dat Kit niet de slechtste tegenstander was. Dat maakte me eigenlijk voor zover het kon nog kwader waardoor ik ook steeds agressiever werd en me in moest houden om niet ongecontroleerd verder te gaan want dat zou nog wel eens heel erg dom kunnen worden. Voor zover ik wist was dat mijn neus misschien gebroken was, wat ik bijna zeker wist, de snee bij mijn wenkbrauw groter was geworden, mijn lip waarschijnlijk open lag, ik voorlopig met twee blauwe ogen rond zou lopen en een hele hoop andere dingen. Dan moest je de dingen die ik had opgelopen bij het dorpsfeest ook nog meetellen waarvan uiteindelijk uitkwam dat ik een hele hoop littekens kreeg en een tijdje maar beter binnen kon blijven vanwege het feit dat ik er niet uitzag. Buiten adem ging ik door, als je rookte had je niet zo'n heel goede conditie. Het bloed zat werkelijk overal. Van mijn gezicht tot mijn schoenen, en dat alleen door deze paar minuten wat me motivatie gaf om door te gaan tot de jongen tegenover me zou neervallen. Alleen moest ik daar wel een tijdje mee wachten.

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."