[RPG] Nothing Better, But Fight Forever || One Direction || Topic één. - Speeltopics

De familie Tomlinson, Malik, Payne, Horan, Styles en Davies vechten al jaren een vete uit. De jongens zijn dan ook de grootste vijanden. De zes families en dan vooral hun zonen maken het dorp onveilig met hun streken. Tot het op een dag compleet uit de hand loopt, en ze wel nadering bij elkaar móéten vinden. Om zo de ander weg te werken en elkaar weer keihard te verraden. En vooral: Liggen haat en liefde niet heel dicht bij elkaar?

De rollen:
De jongens:
- Louis William Tomlinson. (Ramazzotti.)
- Zayn Javadd Malik. (Styles.)
- Liam James Payne. (Cimmaron.)
- Niall James Horan. (Escuela.)
- Harry Edward Styles. (Makeilon.)
- Kit Owen Davies. (KiliOfDurin.)

Overige (Familieleden, vrienden, vijanden etc.):
- Beste vriendin van Harry Styles: Mary-Lia Louise Carter. (Averalda.)
- Zusje van Louis Tomlinson: Jaycee "Jay" Felicia Tomlinson. (Roth.)
- Beste vriendin van Louis Tomlinson: Josie Penelope Shepherd. (Foxes.)
- Beste vriendin van Liam Payne: Elena Feline Lowell. (Shaughnessy.)
- Zus van Harry Styles: Gemma Styles. (Vulcano.)
- Zusje van Liam Payne: Liv Sarah Payne. (Nici.)

De regels:
- Geen oneliners. Minimaal vier regels.
- Geen perfecte personages!
- Naamsveranderingen doorgeven.
- Ga niet teveel off-topic en als je wel off-topic gaat, zet het in een andere kleur of tussen haakjes; ( ), { } of [ ].
- Meld het alsjeblieft als je voor langere tijd niet kunt reageren. Twee weken niet reageren zonder reden is zonder pardon eruit.
- Alleen Cimmaron of Ramazzotti maken nieuwe topics.
- Geen ruzie, alleen in het RPG is dat toegestaan.
- 16+ mag.

Het Begin:
Het is vlak na een groot gevecht op het dorpsfeest, waarbij zelfs gewonden zijn gevallen en waarbij de politie nog steeds loopt te bemiddelen. Ze haten elkaar meer dan ooit. En de adrenaline stroomt nog door de lichamen van de jongens en de andere betrokkenen. Allemaal zijn ze een plan aan het bedenken, maar begrijpen ook dat het dit keer niet alleen zal lukken. Daarom proberen ze nadering te zoeken bij hun grootste vijanden. Met misschien wel de meest vuile ideeën voor ogen.

[ bericht aangepast op 9 okt 2013 - 14:27 ]

---

Reality's overrated.

[Iemand voor Liv?]

---

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Elena Feline Lowell
"Hij is er vast niet zo slecht eraan toe. Al maak ik me wel zorgen om Harry, ik weet niet waarom. Maar ja." Mary haalde een hand door haar, haar en slaakte een diepe zucht. "Goed plan. Ik ga mijn best doen dat Harry niet erachter komt en ik wil geen preek of een gevecht met hem. Hij is me iets te dierbaar." was haar reactie op mijn voorstel niks te vertellen over onze vriendschap. Hetzelfde gold voor mij. Ik zou echt geen ruzie willen met Liam. Voor geen goud. Daarbij sprak ruzie met Styles me ook niet echt aan.
"En, gaat het wel goed tussen jou en Liam? Complicaties? Liefde?" vroeg ze geïnteresseerd. Ik gniffelde zacht en richtte mijn blik op mijn schoenen. "Ja hoor. We zijn nog altijd goed bevriend. Geen complicaties,' Mijn mond bleef nog voor een seconde geopend, maar deze sloot ik gelijk toen ik had besloten niet meer te vertellen. Ze was nog altijd de beste vriendin van de vijand, dus ik moest haar niet te veel vertellen.

---

The first rule of truly living is to do the thing you're most afraid of.

Mary-Lia Louise Carter

"Ja hoor. We zijn nog altijd goed bevriend. Geen complicaties," Ze gniffelde zacht en keek naar haar schoenen. Ik wist wel zeker dat er iets was, anders zou ze nooit zo doen. Niet dat ik iemand 'echt' leuk had gevonden. Ik werd heel moeilijk op iemand verliefd, diegene moest dan wel heel speciaal zijn en mijn vriendschap met Harry was absoluut iets anders. Ik wil niet op hem vallen, helemaal niet. Grinnikend stootte ik Elena aan en keek haar grijnzend aan. "Ik weet dat je me niet honderd procent vertrouwt en ik de beste vriendin van de vijand bent, maar je kan altijd bij me terecht en als je niet wilt dat ik het vertel, doe ik het ook niet. Geloof me, zo ben ik ook niet." Zei ik glimlachend. Dat was de complete waarheid. Negentig procent dan. "Moet ik zweren?" Ik wilde haar namelijk wel helpen en advies geven. Dat vind ik namelijk echt leuk en interessant, je kon er namelijk zelf ook van leren.

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Jaycee 'Jay' Felicia Tomlinson
'Mwoah, deze keer heb ik me er redelijk buiten gehouden. Alleen net met Payne is het wat uit de hand gelopen, maar goed' zegt Louis. Ergens dacht ik al dat hij niet gevochten had, aangezien hij nergens wonden had. Ik knik alleen even. Dan gaat hij door, hij grinnikt even. 'Jammer genoeg niet. Zou wel grappig zijn, moet zij hem natuurlijk weer verschonen' zegt Louis nadat ik ben uitgesproken. 'Wat wil je gaan doen?' vraagt ik dan. Hij haalt zijn schouders op. 'Geen idee, verzin jij maar wat leuks' zegt hij dan. Ik zucht even. Waarom moet ik altijd wat leuks verzinnen? 'Euh, waarschijnlijk zit nu alles ducht, na dat vechten van jullie, dus laten we dan maar naar huis gaan, hé' zeg ik maar en ik begin alvast te lopen.

---

That is a perfect copy of reality.

Kit Owen Davies
Ik kreeg een heel aantal klappen te voorduren, maar deelde er ook flink een aantal uit. Langzaam werd mijn zicht vager. Stom bloedverlies. Morgen zou ik me een gigantische koppijn, onder de wonden en blauwe plekken rondlopen. Net als met een grbroken neus waarschijnlijk. Toch was ik nog niet van plan op te geven, hoe zwaar ik ook toegetakeld was. Mijn ademhaling was zwaar en schor door het roken. Ik had een goede conditie door het trainen, maar een zware ademhaling kreeg ik wel door het roken van mijn peuken. Ik droop van het bloed en deelde nog een klap tegen zijn kaak uit. Ik merkte dat het niet lang meer zou duren voor mijn licht uit zou gaan door bloedverlies. Toch zou ik niet ten onder gaan zonder een snerende opmerking te maken. Als ik fysiek niet kon willen, dan maar verbaal. Het was misschien erg laag en hij zou me waarschijnlijk knockie slaan, maar ik kon het niet laten. "Jij denkt misschien dat je zo stoer bent, big boy, maar ik durf er ten minste voor uit te komen dat ik ook op jongens val." gromde ik hem toe. Dit was heel laag en zou zoizo zijn woede aanwakkeren, net als het feit dat ik met mijn nagels over zijn borst ging en naast bloedende strepen ook een kapot shirt achterliet. Direct toen ik hem losliet sprong ik terug in mijn standaardpositie, om de laatste klappen de incasseren en uit te delen voor het licht bij mij binnen een minuut of 2 uit zou gaan.

---

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson.
Jay knikte even, waarna ik een zucht van haar kant hoor komen. "Euh, waarschijnlijk zit nu alles ducht, na dat vechten van jullie, dus laten we dan maar naar huis gaan, hé" zegt ze. Eigenlijk had ik nog helemaal geen zin om naar huis te gaan, het liefste maakte ik hier nog wat ruzie met iemand, of keek ik hoe ze allemaal schijnheilig lief tegen elkaar probeerde te doen, maar toch stemde ik in. Alleen omdat Jay mijn zusje is en die liet ik natuurlijk niet graag alleen over straat lopen met al die eikels hier. "Goed, omdat jij het bent," zei ik tegen Jay, waarna ik haar volgde. Ik hoopte zo dat er misschien vanavond iemand nog buiten zou zijn als ik het huis weer eens uit zou sneaken.

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Elena Feline Lowell
Ze stootte me grinnikend aan en grijnsde breed. "Ik weet dat je me niet honderd procent vertrouwt en ik de beste vriendin van de vijand bent, maar je kan altijd bij me terecht en als je niet wilt dat ik het vertel, doe ik het ook niet. Geloof me, zo ben ik ook niet." zei ze vervolgens. Ik vertrouwde haar. Ik had het gevoel alsof ik haar wel moest vertrouwen, zo 'echt' kwam ze op me over. Als ik bevriend kon zijn met de beste vriendin van Styles, waarom konden Liam en hij dan niet bevriend zijn? Ik drukte de gedachte weg en concertreerde me weer op Mary's opmerking..
"Moet ik zweren?" voegde ze er nog aan toe. Ik schudde lachend mijn hoofd. "Nee, hoor. ik vertrouw je,' Ik stopte even met praten om haar een gemeende glimlach te laten zien. Na een diepe zucht vertelde ik het dan toch. "Liam en ik zijn al van jongs af aan goed bevriend. Omdat ik zo vaak bij hem ben, hij een geweldig karakter heeft en er... goed uit ziet, denk ik dat er wat gevoels voor hem zijn ontstaan." Opnieuw gleed er een zucht over mijn lippen. "Maar dat wil ik niet. En daarbij heb ik geen idee hoe hij er over denkt."

---

The first rule of truly living is to do the thing you're most afraid of.

Mary-Lia Louise Carter

Ze schudde lachend haar hoofd nadat ik voorstelde om te zweren als ze me geloofde. Waarna er toch nog een glimlach rond mijn lippen speelde, het was toch leuk om iemand's vertrouwen te winnen terwijl ik hun vijand was. Via-via dan. Ik wist toch dat Harry en Payne niet vrienden kon worden, wat ik absoluut begreep. Zelfs ik was soms ook bij de gevechten en werd erbij getrokken. Niet dat ik zo niet was, zo was mijn imago inderdaad en ik wilde niet erg graag veranderen, maar het waren gewoonweg mijn zaken niet. Dat waren Harry's zaken en ruzie's, niet de mijne. "Liam en ik zijn al van jongs af aan goed bevriend. Omdat ik zo vaak bij hem ben, hij een geweldig karakter heeft en er... goed uit ziet, denk ik dat er wat gevoels voor hem zijn ontstaan." vertelde ze en er gleed een zucht over haar lippen. "Maar dat wil ik niet. En daarbij heb ik geen idee hoe hij er over denkt." Ik herkende de situatie volkomen. ''Je bent aan het goede adres. Ik wás verliefd op Harry, maar dat wilde ik niet en ik wilde onze vriendschap niet verpesten en dat soort dingen.'' Ik zuchtte even en haalde weer een hand door mijn haren. ''Wat ik kan zeggen is dat je je gevoelens moet laten gaan en kijken wat er gebeurd. Ik wilde het echt niet, dus ja.''

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Elena Feline Lowell
Na mijn verhaal over mijn gevoelens glimlachte ze licht. ''Je bent aan het goede adres. Ik wás verliefd op Harry, maar dat wilde ik niet en ik wilde onze vriendschap niet verpesten en dat soort dingen.'' Ze zuchtte even en haalde een hand door haar haren. ''Wat ik kan zeggen is dat je je gevoelens moet laten gaan en kijken wat er gebeurd. Ik wilde het echt niet, dus ja.'' Ze snapte me helemaal. Zij was verliefd op Harry, haar beste vriend. Haar woorden lieten me goed nadenken. Mijn gevoelens laten gaan... Betekende dat, dat ik het maar gewoon moest laten gebeuren en moest kijken wat er van zou komen? Het was risicovol, maar wel mogelijk. Eigenlijk sprak het me wel aan. Een glimlach vormde zich rond mijn lippen. "Dankjewel,' zei ik. 'Het is fijn om hier even met iemand over te praten." Starend naar de grond onder mijn voeten draaide ik een blonde pluk haar rond mijn wijsvinger.

---

The first rule of truly living is to do the thing you're most afraid of.

Zayn Javadd Malik

Grommend pakte ik hem vast toen hij op mijn kaak sloeg en sloeg hem nog een keer hard in zijn gezicht met mijn vuist. Oh wat hoopte ik dat ie zo neerviel. Al zou ik hem zelf aan zijn haren moeten vastgrijpen en naar beneden trekken om zijn hoofd tegen de grond te laten knallen, ik wilde gewoon winnen. Alhoewel ik zelf ook veel moeite moest doen om erbij te blijven. Meer woede, ik was stomverbaasd dat -dat überhaupt mogelijk was, borrelde in me op en ik pakte hem weer vast om hem aan zijn shirt naar me toe te trekken, voor de tweede keer. 'Houd jij je vuile bek eens, klote joch. Ik zal me nooit zo erg verlagen dat ik op jongens val' kefte ik woest in zijn gezicht. Net toen ik hem losliet zette hij zijn nagels in mijn borst en voor ik het wist was mijn shirt kapot. Maar dat kon ik ook. Mijn hand greep het shirt van hem vast en met een woedende ruk scheurde ik zijn shirt kapot. Dit was mijn kans om mijn vuist in zijn maag de rammen met mijn voet erachteraan zodat het ditmaal harder aankwam. Een wat verbitterde grijns kwam op mijn gezicht te staan en ik rechtte mijn rug nogmaals, dit keer om alle wonden te voelen. En dat waren er best veel. Onmiddellijk kreeg ik spijt dat ik weer helemaal recht stond omdat ik nu alles voelde branden. Het irriteerde me nogal, hier zou ik wel eens weken last van kunnen hebben. Wat zou ik dit graag met een van de anderen doen.

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Kit Owen Davies
Ik kreeg nog een paar klappen, maar mijn wereld draaide toch al, dus veel erger werd het toch niet. Mijn woorden hadden wel het gewenste effect. Ik grijnsde terwijl ik in zijn ogen keek die zwart gloeden van woede. Eigenlijk zou ik bang moeten zijn, vooral omdat hij me in de lucht liet bungelen aan alleen mijn schirt, maar ik vond het alleen heel amuzant. Het was heerlijk om zo onder mensen hun vel te kruipen. Dit was duidelijk een hijkelpunt bij hem, iets wat ik goed tegen hem zou kunnen gebruiken. "Maak dat de kat wijs, malik." siste ik terug. hij liet me los en met mijn nagels kraste ik tot bloedens aan toe over zijn borst en scheurde ook zijn shirt stik. Ik grijnste even en sprong opzij om zijn vuist te ontwijken. "Als je zo graag wil vind ik het best hoor. Al is een bed fijner." De zwarte vlekken dansten voor mijn ogen en door de voet in mijn maag begon ik weer hard te hoesten, ook bloed dit keer, en viel op de grond. Verdomme. Ik had de kracht niet meer om op te staan. In mijn laatste wakkere momenten kreeg ik nog een idee. Misschien moest ik hem maar gewoon wat twijfel geven. Als hij echt 100% hetero was, zou dit alleen verwarring schoppen bij zijn familie, anders ook bij hem, en verwarde jongens vochten slechter. Daarbij was iemand mentaal helemaal gestoord zien worden door twijfel en angst veel leuker dan bloed te zien. Ik stak mijn hand omhoog en kneep een paar keer zacht in zijn zaakje voor ik zijn broek omlaag trok en wonderlijk zijn boxers ooit. Ik grijnsde bij wat ik had gedaan. Nooit van mijn leven zou ik ooit sex met hem hebben, maar nu ik zag dat zijn vader geschokt meekeek vanuit het raam van zijn huis, had ik die reputatie er wel voorover. Hij zou hier zo voor op z'n flikker krijgen waarschijnlijk. Met die gedachte en een grijns op mijn gezicht ging het licht uit en bleef ik bewegingsloos liggen.

[ bericht aangepast op 24 sep 2013 - 20:02 ]

---

Bowties were never Cooler

Mary-Lia Louise Carter

Ik keen Elena glimlachend aan en zuchtte licht. "Dankjewel. Het is fijn om hier over met iemand te praten." Zei ze en staarde naar de grond. Ik haalde mijn schouders op en staarde naar de lucht, het was wat grauw en het zou me niets verbazen als het opeens ging regenen. "Het is normaal als je bijna je hele leven met diegene omgaat. Je moet je nergens zorgen over maken, alles gaat wel vanzelf." Zuchtte ik. Ik had nooit geluk met de liefde, maar dat mocht van mij nu wel komen hoof. Ik heb te lang gewacht voor mijn doen. "Ik blijf geloof ik forever alone." Lacht ik zachtjes en blies een plukje haar weg uit mijn zicht. "Kan je me daarop advies geven?" Zei ik met een lichte glimlach keek en keer weer naar de lucht. Laat het alsjeblieft niet regenen. Ik wilde namelijk niet kletsnat naar huis met een wond op een arm, dan zou ik sowieso een lange preek krijgen van mijn vader. Dat wilde ik dus echt niet. Ik had al genoeg preken gehad van hem. Helaas. Hij kon niks aan mijn gedrag doen en hoe mijn leven is gelopen.

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

[Haha, geweldig]

Zayn Javadd Malik

Ik moest grinniken toen hij bloed hoestte en keek vermakelijk toe. Een voldaan gevoel verspreidde zich door mijn lichaam toen hij niet meer opstond. 'Dan ineens geen grote mond meer hé, Davies?' lachte ik. Gelijk vloekte ik een hele reeks scheldwoorden en trok mijn boxer en broek op. Uit withete woede en alleen maar kwaadheid trapte ik nogmaals tegen zijn hoofd. Hem zou ik nog wel krijgen, wanneer hij het niet verwachtte op een late avond zoals altijd. Mijn shirt was toch naar de hel dus kon ik het net zo goed uittrekken en op straat neergooien, daar was niets meer van over. Hoewel mijn vader nooit meer tegen me praatte zou ik nu toch echt uit huis geschopt worden, of kon mijn moeder me nog net goed verdedigen. Als hij het zag had Yasser er niet zoveel problemen mee maar als zijn zoon het zou zijn was homo zijn toch zo erg. Half op de wereld slenterde ik naar de overkant en pakte mijn sleutel uit mijn zak, maakte de deur open, stapte naar binnen en leunde tegen de deur aan zodat ie dichtging en ik mentaal en fysiek kapot naar beneden kon zakken om hijgend mijn ogen even dicht te doen. 'Zayn Javadd Malik!' bulderde de harde stem van mijn vader. Met spleetoogjes keek ik op. Nog kwader dan ik was kwam hij met grote passen aangelopen. Hier had ik dus echt geen zin in. Terwijl hij van alles begon te schreeuwen en roepen zag ik vier nieuwsgierige ogen achter de trap vandaan komen. Mijn moeder kwam aanlopen en probeerde mijn vader te kalmeren, wat heel moeilijk lukte. Ondertussen zakte ik steeds sneller weg tot alles zwart was.

[ bericht aangepast op 24 sep 2013 - 21:49 ]

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Nici schreef:
[Iemand voor Liv?]

[Idk waar ze is, maar Gemma kan haar tegenkomen op weg naar huis?]

---

How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard.

[Moest iets verzinnen]

---

Bowties were never Cooler