[RPG] Nothing Better, But Fight Forever || One Direction || Topic één. - Speeltopics

De familie Tomlinson, Malik, Payne, Horan, Styles en Davies vechten al jaren een vete uit. De jongens zijn dan ook de grootste vijanden. De zes families en dan vooral hun zonen maken het dorp onveilig met hun streken. Tot het op een dag compleet uit de hand loopt, en ze wel nadering bij elkaar móéten vinden. Om zo de ander weg te werken en elkaar weer keihard te verraden. En vooral: Liggen haat en liefde niet heel dicht bij elkaar?

De rollen:
De jongens:
- Louis William Tomlinson. (Ramazzotti.)
- Zayn Javadd Malik. (Styles.)
- Liam James Payne. (Cimmaron.)
- Niall James Horan. (Escuela.)
- Harry Edward Styles. (Makeilon.)
- Kit Owen Davies. (KiliOfDurin.)

Overige (Familieleden, vrienden, vijanden etc.):
- Beste vriendin van Harry Styles: Mary-Lia Louise Carter. (Averalda.)
- Zusje van Louis Tomlinson: Jaycee "Jay" Felicia Tomlinson. (Roth.)
- Beste vriendin van Louis Tomlinson: Josie Penelope Shepherd. (Foxes.)
- Beste vriendin van Liam Payne: Elena Feline Lowell. (Shaughnessy.)
- Zus van Harry Styles: Gemma Styles. (Vulcano.)
- Zusje van Liam Payne: Liv Sarah Payne. (Nici.)

De regels:
- Geen oneliners. Minimaal vier regels.
- Geen perfecte personages!
- Naamsveranderingen doorgeven.
- Ga niet teveel off-topic en als je wel off-topic gaat, zet het in een andere kleur of tussen haakjes; ( ), { } of [ ].
- Meld het alsjeblieft als je voor langere tijd niet kunt reageren. Twee weken niet reageren zonder reden is zonder pardon eruit.
- Alleen Cimmaron of Ramazzotti maken nieuwe topics.
- Geen ruzie, alleen in het RPG is dat toegestaan.
- 16+ mag.

Het Begin:
Het is vlak na een groot gevecht op het dorpsfeest, waarbij zelfs gewonden zijn gevallen en waarbij de politie nog steeds loopt te bemiddelen. Ze haten elkaar meer dan ooit. En de adrenaline stroomt nog door de lichamen van de jongens en de andere betrokkenen. Allemaal zijn ze een plan aan het bedenken, maar begrijpen ook dat het dit keer niet alleen zal lukken. Daarom proberen ze nadering te zoeken bij hun grootste vijanden. Met misschien wel de meest vuile ideeën voor ogen.

[ bericht aangepast op 9 okt 2013 - 14:27 ]

---

Reality's overrated.

Louis Tomlinson.

Een grom verlaat zijn mond en ik krimp heel even ineen. "Je liegt, je ogen verraden je. Weet je dat ik niet van leugenaars hou..." Zijn stem klinkt een tikkeltje zwaarder. Ik slaak een kreetje. Nu begon ik toch wel echt bang voor hem te worden. "Maar ik lieg niet." Maak ik er dan van al zou ik best wel is een nachtje met hem willen verspenderen, volgens mij had hij echt ontzettende spieren. Ik schud kort mijn hoofd, Louis hoe kan je nou in godsnaam zo denken?! Payne is een van je grootste vijanden en god waar was ik in hemelsnaam mee bezig. "Ik moet weg," mompelde ik zachtjes.

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Zayn Malik
Ik speelde met de zoom van mijn doorbloede shirt. Ik voelde me behoorlijk smerig zo. Ik keek langzaam weer op, toen ze leken klaar te zijn met het bidden en schoof weer een stukje aan tafel. Erin begon met opscheppen en ik hoopte me daar dat ik het lusten. Ik had altijd geleerd netjes mijn bord leeg te eten als ik ergens te gast was en daarbij had ik honger ook. Maar dit ging allemaal een stuk makkelijker als ik het lusten. Ik had in ieder geval geen flauw idee wat het was. Thuis aten we namelijk nogal anders, dan de meeste mensen die in Engeland woonde. Ik hield netjes mijn bord op, omdat ik niet uit de toon wilde vallen, door het zelf te doen. 'Dankuwel.' Zei ik stil, terwijl ik mijn nu gevulde bord weer terug voor mijn neus zetten en pas begon te eten, toen iedereen dit deed.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Erin Niamh Davies
Ik glimlachte toen hij zijn bord uit hield en gaf hem ongeveer dezelfde portie die ik mijn nan en Kit had opgeschept. Die laatste at straks op zijn kamer wel. Toen hij een mooie portie hutspot en een gehaktbal had schepte ik voor mezelf het laatste beetje op. "Eet smakelijk" zei ik rustig en ik kreeg het een aantal keren terug voor het geluid aan de tafel wegzonk tot alleen het geluid van bestek over borden. Ik hield iedereen in de gaten of het lukte met eten, zeker de peuter naast me had af en toe wel wat sturing nodig. Ook maakte ik me zorgen om Zayn. Als zijn wonden zouden ontsteken was hij nog lang niet jarig. "Als je straks wil douchen kan dat." zei ik tegen hem toen ik even was gestopt met eten. Ik at nooit zo veel, al was dat mee met de tweeling wel aangeraden. Toch zat ik nu op 8 maanden en het liep nogsteeds van een lijen dakje. Ik had me voorbereid op bedrust of een voortijdige bevalling, maar ze leken het wel prettig te vinden daarbinnen. Het was nu wel zo dat dingen als wassen en bedden opmaken lastiger ging dan voorheen. Het was gelukkig nog maar voor een maandje. Ik aaide zacht even over mijn buik en ging verder met eten.

---

Bowties were never Cooler

Zayn Malik
Ik voelde me echt heel erg
Ongemakkelijk en het liefste wilde ik gewoon naar huis. Samen met mijn achterlijke familie eten. Iets wat op de bank gebeurde, met de tv aan. Ik werd hier enorm geconfronteerd, met mijn verknipte familie en ik voelde me echt een idioot. 'Eet smakelijk.' Zei ik zacht, voordat ik langzaam begon te eten. Het smaakte goed, dus daar lag het niet aan. Het was doodstil aan tafel en het enige wat ik hoorde was bestek dat over borden ging. Ik hield mijn blik strak op mijn bord gericht en durfde niet eens op te kijken. Dit deed ik pas toen Erin begon over douche. Ik at snel mijn mond leeg en knikte langzaam. 'Graag.' Ik wilde echt niet nog meer vragen, maar ik was hier nu toch en ik wilde echt even onder een warme douche staan. Zonder iemand om me heen, gewoon even alleen en helemaal niets. Want als ik ergens aan toe was, was het dat wel.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Liam James Payne.

Louis slaakt een kreetje. Waarom is voor mij niet helemaal duidelijk, wat is er zo eng? Ik? Okay, misschien is mijn gedrag een beetje onverklaarbaar - een beetje heel erg.
"Maar ik lieg niet." Als hij zijn hoofd kort schud is dat al helemaal onverklaarbaar in mijn ogen, misschien om zijn woorden kracht bij te zetten? "Ik moet weg."
Een paar seconden staar ik hem zonder me te verroeren aan. Dan laat ik mijn hand tergend langzaam naar beneden glijden, langs zijn lies, en doe ik een stap achteruit.

[ bericht aangepast op 8 okt 2013 - 15:52 ]

---

Reality's overrated.

Erin Niamh Davies
Ik knikte toen hij zei dat hij graag wilde douchen. Dat snapte ik ook wel. "Ik zal je zo een handdoek geven. Shampoo en zeep staan in de douche. Ik wil graag wel even een badje vullen voor je gaat douchen." De kleintjes moesten echt in bad en dat deden ze niet graag en konden ze nog niet helemaal zelf. Die van 6 begon het nu wel te leren, maar die van 4 en 2 toch nog echt niet. Ik at rustig verder. Langzaam aan was iedereen klaar met eten. Ik stak het laatste hapje in mijn mond. Ik legde mijn bestek neer en keek de tafel rond. Nog even hielp ik Gwen met haar bordje. Ze was hier niet goed in. Toen iedereen klaar was stapelde mijn man de borden op. "Straks bij de tv krijgen jullie het toetje." zei hij voor de kinderen alle kanten uitstoven. "Eira, josey, afwassen." zei hij kort. morrend liepen ze naar de keuken. ik aaide nog even over Josey's bol en stond toen op om naar boven te lopen voor een handdoek voor Zayn en om het badje te vullen. In de badkamer haalde ik het rode plastic badje uit de kast en zette het onder de douche om te vullen. Ook trok ik een grote zachte handdoek van een van de planken die ik op de wasbak legde. Ik deed de baby zeep en shampoo in mijn broekzakken en liep toen met het badje in mijn handen naar beneden naar de keuken. "Je kan douchen als je wil. Eerste deur links. Als ik wat voor je moet wassen moet je het gewoon in de wasmand gooien. Morgen kan je wel wat van onze zoon lenen als je niets anders hebt." zei ik terwijl ik op mijn knieen bij het badje ging zitten. Gwen hobbelde hier nog wat rond. Die wist ik te vangen en zo begon, onder tegengestribbel van haar, badtijd.

---

Bowties were never Cooler

[Kraaijkamp -> Ramazzotti.]

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Louis Tomlinson.

Payne doet niets, hij staart me alleen maar aan. Ik hou mijn adem in als ik Payne's vingers langs mijn lies voel glijden. Wat is hij van plan?! Meer dan dat doet hij ook niet, hij zet een stap achteruit. Ik werp nog een blik op hem, waarna ik een paar stappen uit zijn richting doe. Zou ik spijt krijgen als ik nu weg liep? Ik beet op mijn lip en stopte met lopen. Zou er iets gebeuren als ik gewoon terug liep en Payne zoende? Ja, Louis, stop. Maar ik had echt het gevoel dat ik spijt zou krijgen en waar dat vandaan kwam, god zou het weten... Held haftig draaide ik me terug om en liep weer richting Payne. "Oké, jij je zin..." Mompelde ik. Mijn handen klemden zich rond de boord van zijn blouse en ruw drukte ik mijn lippen tegen die van hem aan.

[ bericht aangepast op 8 okt 2013 - 22:44 ]

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Zayn Malik
Zoals ik had geleerd, at ik netjes mijn bord leeg. Het feit dat ik honger had en het goed smaakte hielpen er gelukkig wel bij. Gelukkig was ik niet de eerste, maar ook niet de laatste die klaar was. Anders viel ik weer zo uit de boot. Ik schoof mijn stoel naar achter en moest me aan de tafel vast houden, terwijl ik opstond, omdat ik anders om zou vallen. Mijn ribben deden behoorlijk veel pijn en het was nu niet echt, dat ik er de kracht meer voor had. de hoofdpijn dreunde door mijn hoofd en met mijn rechter oog, begon ik steeds minder te zien, omdat hij nog altijd aan het opzwellen was, door de klap die ik erop had gekregen. Ik probeerde zo goed als het kon te helpen met afruimen en wilde net voorstellen om te helpen afwassen, toen Erin zei dat ik kon douche. Ik knikte langzaam en bedankte haar. ik moest mezelf letterlijk de trap op trekken en ik was blij toen ik eindelijk boven in de badkamer stond. ik draaide de douche aan en begon me uit te kleden. Het stof van mijn shirt, bleef pijnlijk hangen aan een dichtgeschroeide wond aan mijn schouder en ik moest hard op mijn kaken bijten, toen ik hem lostrok. Meteen begon het weer te bloeden. toen ik mezelf ontmoeten in de spiegel, vroeg ik me af, waarom geen van de kinderen nog gillend van me was weggerend. heel mijn torso was blauw, paars en beurs en mijn gezicht was pas echt vermink. Ik snapte nu ook heel goed, waarom me vader niet meer met me gezien wilde worden, of me nog erkennen als zijn zoon. ik slikte moeizaam, toen de tranen in mijn ogen prikten en stapte nog snel uit mijn broek, voordat ik onder de douche stapten.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Erin Niamh Davies
Toen ik de kinderen had gewassen, in hun pjama had gestopt en het badwater had weggedaan, checkte ik nog even of de afwas goed was gedaan. Het was nu half 7. Ik pakte Kit's bord van tafel en warmde het op in de magnetron. Ik pakte ook nog een glas water en twee pijnstillers, die net iets sterker waren dan normale asperines. Ik bracht dit damen met het bord naar hem toe. Hij bedankte me, maar ik wist vrij zeker dat hij maar weinig van de situatie meekreeg. Die zou zo weer slapen. Ik drukte een kus op zijn voorhoofd en liep toen weer de kamer uit. Beneden vulde ik nog een glas water en twee pijnstillers die ik naar de badkamer bracht. Zonder te kijken zette ik de deur op een kier en zette het glas en de twee pillen op de wastafel. Ik sloot de deur weer en liep terug naar de jongens kamer. Kit at wel, maar hij was er echt niet bij. Jochie toch. Hij zag er even slecht, al dan niet slechter, als Zayn. Schrikken deden de kleintjes er dan ook niet meer van, hoe erg we ze ook van dit geweld probeerden af te schermen. Ik pakte uit de kast een set beddengoed en begon rustig het logeerbed op te dekken, het bed onder dat van Josey. Hij begon tegen me in het Welsh. hem zou ik er nu niet op corrigeren. Hij had zijn rust al hard genoeg nodig, dan hoefde hij niet ook nog na te gaan denken. "Mam, ik hou van je. Dat weet je toch?" Ik glimlachte en knikte. "Ja, jongen. Dat weet ik. en ik hou van jou. wat je ook uitspookt." Ik zag hem een poging doen tot glimlachen, maar zijn hele gezicht vertrok van de pijn. ''Eet de laatste paar hapjes, drink je water en ga dan lekker slapen, lief. Je hebt het hard nodig." Hij stak braaf de laatste lepel in zijn mond en dronk het laatste beetje water op. Ik zette de spullen weg en dekte hem toe. hij krulde zich op tot een bolletje en ik gaf nog een kus op zijn krullen voor ik hem liet. De gordijnen deed ik wel vast dicht. Zo kon Zayn ook gewoon gaan slapen als hij wilde, zonder ook nog een bed op te maken. Ik nam de vaat mee naar beneden, die ik daar zelf afwasde. Ik ging erna, om iets voor 7 bij de tv zitten, waar 10 toetjes en lepeltjes op de tafel stonden. Kit hoefde nu toch niet. Dat kwam ondanks het verschrikkelijke voorval goed uit op dit moment.

[Even wat snelheid als je het niet erg vind?]

[ bericht aangepast op 8 okt 2013 - 23:08 ]

---

Bowties were never Cooler

Zayn Malik
Ik had me werkelijk nog nooit zo slecht gevoeld. En dat ondanks dat ik was opgenomen in het meest liefdevolle gezin ooit. En misschien was het dat nou juist. Als ik nu in de goot had gezeten, had ik me niet gerealiseerd, hoe goed andere mensen het hadden. Hoe het dus ook kon in een gezin. Voor het eerst in jaren, stroomde de tranen over mijn wangen. Werkelijk alles deed pijn. Mijn lichaam was verminkt en mijn ziel was vertrapt. Ik mijn moeder nu al en had me nooit gerealiseerd hoeveel ze nou werkelijk voor me betekende.
Ik probeerde mijn snikken onder controle te houden, terwijl ik mezelf probeerde te wassen. Maar opeens leek werkelijk elke beweging pijn te doen. Ik boende het opgedroogde bloed van mijn lijf en uit mijn haren. Normaal stond ik uren onder de douche, maar de waterrekening hier, zou vast al duur genoeg zijn, met al die kinderen, zonder dat ik dat deed, dus ik draaide de kraan weer uit. Ik stond nog helemaal te trillen en ik moest echt bijkomen van mijn huilbui. Helemaal omdat ik dat nooit deed. Ik vervloekte mezelf er dan ook enorm voor, maar het was beter dat ik het hier deed, in mijn eentje, dan beneden waar iedereen het kon zien. Ik droogde mezelf ruw af, toen ik een glas water op de wastafel zag staan, met twee pillen erbij. Ik slikte moeilijk, want dat betekende dat er iemand binnen was geweest en ik het niet door had gehad. En die persoon me waarschijnlijk had horen huilen. Een nog naarder gevoel bekroop me en ik wist al meteen dat ik het zou ontkennen. Snel nam ik de pillen in en trok ik mijn smerige kleding weer aan. Ik wist wel dat Erin gezegd had, dat ik het in de wasmand kon gooien, maar dan zou ik nu in mijn blote kont, door dit huis moeten lopen en dat was ik mooi niet van plan. Met tegenzin verliet ik de badkamer weer en liep ik langzaam naar beneden.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Erin Niamh Davies
Net toen het programma begon kwam Zayn ook beneden. Hij zag er al minder uit als een compleet wrak, al waren zijn oog en neus wel erg dik en had hij nogsteeds zijn vuile kleren aan. Morgen kon hij hopelijk als hij wilde met zijn ouders gaan praten. Dan kon hij weer naar huis, of hopelijk in elk geval wat kleren halen. Het maakte me echt niets uit dat hij hier in huis was, maar bij zijn eigen ouders was beter. De kinderen keken nu met grote vrolijke ogen naar sesamstraat, met een toetje in een hand en een lepel in de andere. Gwen zat bij mij op schoot zodat ik haar kon voeren. "Ga zitten en neem een toetje." zei ik tegen de jongen met het zwarte haar. Mijn eigen rode haar hing lang en stijl over mijn rug. Zo kon het ook dat Kit's krullen haast zwart waren en Josey gewoon knalrood haar had. Ik keek rustig naar de tv terwijl Gwen haar danoontje al weer bijna op had. Die van mij stond ook nog gewoon op tafel, maar dat kwam straks wel. "Gaat het een beetje?" vroeg ik toen toch maar. Het was iets geweest wat ik altijd een lullige vraag vond, maar ik was nu echt oprecht bezorgd. Hopelijk hielpen de pijnstillers een beetje. Dan kon hij straks in elk geval comfortabel, zo comfortabel als dat je werd in een vreemd bed, slapen. Ik zette het lege bakje van Gwen op tafel en pakte toen mijn eigen om die rustig op te eten onder het kijken naar de kleurrijke verschijnselen op het scherm. Ik vond het altijd fijn om zo te zitten met z'n allen. Als een gewoon gezin. Eten hier ging echt niet, daar was het te klein voor, maar het toetje kon wel. Straks lagen er hier nog twee. Dan was het echt een drukke boel, maar wel een gezellige drukke boel.

[ bericht aangepast op 9 okt 2013 - 7:34 ]

---

Bowties were never Cooler

[Bryonylle wents Cimmaron.]

---

Reality's overrated.

Liam James Payne.

Tomlinson werpt nog één blik op me en doet dan een paar stappen uit mijn richting, roerloos volg ik zijn bewegingen. Kijk hem na in het avondlicht. Het verbaasd me als hij stopt met lopen. Zou hij me een klap willen verkopen, zal hij me uitschelden, of stopt hij gewoon zomaar? Een onzekerheid die ik niet wil laten merken. Het zou me zwak laten lijken. Niet passen bij het imago wat ik hem daarnet aan heb gehangen. Wat zou hij nu wel niet van me denken?
Als hij zich omdraait zet ik me alvast schrap, maar wegrennen gaat nu niet. En daarbij is het daar nu te laat voor.
"Oké, jij je zin," mompelt Tomlinson, het valt me nu pas op dat zijn stem wat hoog is voor het mannelijke geslacht. Nog iets wat ik aan hem kan haten, al klinkt het nog niet eens zo slecht. Niet dat ik dat toe ga geven.
Zijn handen klemmen zich rondom de voord van mijn blouse en hij drukt ruw zijn lippen tegen die van mij. Een luttele seconde ben ik verstijfd, dan ga ik met hem mee. Het duurt niet lang voor ik alleen het schuren van onze lippen niet genoeg meer vind en mijn tong over zijn onderlip laat glijden. Mijn handen dwarrelen naar beneden en leg ik op zijn heupen. Waar ik zacht in knijp.
Het is dat dit voor het goede goed is, maar zelfs die gedachte kan de afschuw niet uit me loskrijgen. Ik kus hier Louis Tomlinson. Mijn grootste vijand en bovenal een jongen. En het is dan misschien zo dat ik hem daarnet kuste, maar dat waren slechts een kwestie van seconden. Daar kon ik zelf amper bij nadenken. Maar nu is het echt. Misschien verafschuwd het meeste me wel dat dit alles me op een één of andere manier toch op weet te winden. Ook die gedachte probeer ik te verbannen. Ach, misschien maakt dat het toneelspel alleen maar makkelijker. En weet je? Fuck it.

---

Reality's overrated.

Louis Tomlinson.

Ik had de neighing om mezelf weg te trekken en weer weg te lopen, maar het was al te laat. Payne zoende me terug. Op het moment dat ik zijn tong heel zachtjes over mijn onderlip voel, open ik mijn mond en klem ik mijn rechterhand vast in zijn haren. Zijn handen voel ik op mijn heupen, waarna hij er zacht in knijpt. Mijn linkerhand laat ik rustig naar beneden glijden, om met de onderkant van t-shirt te spelen en vervolgens mijn vingertoppen onder zijn t-shirt te laten gaan. Pas dan besef ik waar ik helemaal mee bezig ben. Ik sta hier met Liam fucking Payne te zoenen, dit is ongeloofelijk. Als ik vanavond naar huis zou gaan en mijn zusje zou vertellen dat ik met Payne had staan zoenen, zou ze me volgens mij vierkant uitlachen. Niemand zou ooit geloven dat ik met Payne had gezoend, tenzij iemand ons nu hier zou betrappen. Waarom deed ik dit ook alweer? Omdat hij het zo graag wilde, ja, dat was wat ik mezelf voorhield maar op dit moment wist ik het niet meer, volgens mij vond ik het zelf ook nog wel fijn... Fijn? Hm. Hij zoent in ieder geval goed, veel beter dan iemand ooit van hem had gedacht, of van iemand die nooit aan zijn trekken komt. Langzaam duw ik mijn onder lichaam tegen de zijne aan en trek zachtjes aan zijn haren. Stiekem was ik nog best wel nerveus voor wat er straks allemaal wel niet tussen ons zou gebeuren, want volgens mij bleef het bij Payne nooit alleen maar zoenen.

---

stay safe because I like being alive at the same time as you