RPG || The adventures of Merlin [2] - Speeltopics

Voor de mensen die de serie niet kennen. Je kan HIER even kijken voor info.

Hoofdrollen:
Merlin - Vlahos
Prins Arthur - ZiamStorason
Gaius (hofarts) - Determinate
King Uther Pendragon - Silversnow
Lady Morgana - Cenation
Guinevere (Gwen) - ZiamStorason
Morgause (Morgana's halfzus) - Silversnow
Gwaine - Delone
Cenred - Delone

Bewoners (+/- 5):
- Martha Pinoira - 45 - Determinate
- Eira - 15 - Stalknecht - KiliOfDurin
- Princes Iyalle Gwedoline Yggdrasil - 20 - DreamerN
- Rymus - 16 - Vlahos
- Nathaniel Geoffrey Fowl - DreamerN

Andere rollen:
Trol (leider)
Draak - Draxeris - Ninuturu
Elf (leider) - Gereserveerd door Tayniss

Regels:
Min. 5 regels
Schelden, vloeken en ruzie maken alleen IC
OOC [], (), {}, --, <>, ~~, etc.
Geen vieze manieren
Hou rekening met elkaar en speel je eigen rol(len)
Naamsverandering doorgeven
Alleen ik (Cenation) open nieuwe topics, tenzij ik anders vermeld

[ bericht aangepast op 5 jan 2014 - 17:18 ]

---

16 - 09 - '17

Iyalle Yggdrasil ~ Prinses

Hij siste naar me en ik deed een stap achteruit, misschien moest ik de indruk wekken dat ik helemaal niet wist wat ik doe voor ik hem te grazen neem.
Dus deed ik dat en begon wat zenuwachtig met mijn zwaard te draaien, een teken dat hij opvatte met een begrijpende grijns op zijn gezicht.
Gelukkig, hij trapte erin.
Hij sprong naar voren, maar ik ontweek hem makkelijk, waarschijnlijk ook omdat ik makkelijker kleren aanhad dan hij, of omdat ik een vrouw ben.
Hij gromde, wat me alleen maar alerter maakte terwijl ik zijn slag met gemak afweerde, maar ik deed alsof het me heel veel moeite koste, waardoor ik hem weer zag grijnzen.
Is hij echt zo dom dat hij erin trapt ? Ik ben nou niet echt de beste actrice die er in de wijde landen rondloopt en mensen die me ook maar enig sinds kennen kunnen een leugen vaak al een meter af zien.
Maar hij was serieus, hij wou me echt wat aandoen, dus moest ik dit ook als serieus beschouwen, al had ik geen zin om hem te doden.
Eerlijk gezegd had ik nog nooit echt een mens vermoord, misschien één keer van ver af met mijn pijl en boog, maar ik had nooit de horror en de adrenaline van dichtbij mee gemaakt.
En ik had er ook geen zin in om erachter te komen hoe het wel zou zijn, dat bewaarde ik wel voor een belangrijker gevecht.
Het was leuk om te sparren en mee te doen aan toernooien, maar zo in het bos was ik er al snel zat van, misschien omdat het grootste gedeelte van het plezier eraf was.
Er verschenen druppels zweet op zijn voorhoofd terwijl ik zelf nog niet eens warm liep.
Ik had er goed aan gedaan om me rustig te houden en me als minder af te laten schrijven, daardoor werd hij hoogmoedig en raakte hij gefrustreerd doordat het hem maar niet lukte om door mijn verdediging heen te dringen en nu begon ik een grijns op mijn gezicht te krijgen, al was het een meewarrige grijns.
Ik wou geen einde aan zijn leven maken, heel veel had hij me nou ook niet misdaan en ik weet natuurlijk zijn gehele achtergrond niet, er is dus geen gegronde reden.
Achter me hoorde ik opeens een ruisend geluid, het was dan wel ver weg, maar het wees op iets redelijk groots en zeker iets wat niet menselijk was.
Het had me zodanig afgeleid dat ik zijn aanval later aan zag komen dan gepland en ik kon nog maar net zijn aanval afslaan waardoor ik een beetje wankelde.
Dit was niets voor mij, normaal hou ik mijn aandacht bij het gevecht en amper op de rest van mijn omgeving, maar misschien was het juist omdat dit onbekend gebied voor mij is dat ik meer op de omgeving let.
Ik moest er een eind aan brouwen, maar ik wist niet hoe, ik zag nou niet echt iets waarmee ik hem bewusteloos kon krijgen, Ik kon niet vluchten, want zo makkelijk zou hij me niet laten gaan en ik wou hem dus ook niet vermoorden.
Maar welke optie had ik nog meer ?

---

Credendo Vides

[Wintermagic > Syliam]

---

16 - 09 - '17

{Ik bedacht me dat ik Cenred nog had ^^ En wat ik vandaag te horen heb gekregen heb ik weer mooi in mijn post weten te verwerken ^^}

Cenred/Sarnek

Als Gwaine tegen mij zegt, dat ik mee moet op een verkenningstocht, word ik toch flink zenuwachtig. Het liefst blijf ik zo ver weg mogelijk van die draak en de trollen, maar nu moet ik nog mee om ze te zoeken. Daar zat ik nou echt niet op te wachten. Ik ben hier gekomen om Morgause te doden, niet om het gevaar te lopen mijn eigen leven te verliezen in een gevecht tegen trollen en een draak. Oké, die trollen moeten niet zo'n groot probleem zijn, ik kan goed genoeg met mijn zwaarden overweg. Maar die draak staat me echt niet aan, ik heb genoeg verhalen gehoord over hele legers die in de as zijn gelegt door een enkele draak. Ik volg hen liever niet in hun lot.
Ik volg Gwaine maar tijdens zijn zoektocht naar mannen die meekunnen op de verkenningstocht en ik neem nog maar even goed de tijd om het hele plein in me op te nemen. Dan zie ik ergens in een hoek een vrouw zitten, zo ver ik het kan zien, lijkt ze totaal niet in orde te zijn. Ondanks dat het plein vol staat met ridders, soldaten, schildknapen, paarden en nog veel meer, lijkt niemand haar te zien. Is er serieus niemand die haar kan of wil helpen? Ik wil iever niet opvallen, maar mijn eergevoel zegt me dat ik iets moet doen als niemand iets doet. Even kijk ik nog naar Gwaine en besluit dan om die vrouw maar toch echt te gaan helpen. Behendig baan ik me een weg door de menigte, iedereen ontwijkend. Wanneer ik bij haar aangekomen ben, kniel ik bij haar neer en schud haar lichtjes door elkaar. 'Gaat het wel?' vraag ik.

---

Stenenlikker

~~*Kijkt stiekem om de hoek*
"Hallo ? Is er iemand aanwezig ?" ~~

---

Credendo Vides

[Ja, ik ben er, maar ik weet niet wat schrijven ;s]

---

16 - 09 - '17

Syliam schreef:
[Ja, ik ben er, maar ik weet niet wat schrijven ;s]

{Maar, maar, ik heb je nodig! Ik kan nu echt helemaal geen enkele kant meer op...}

---

Stenenlikker

Erebor schreef:
(...)

{Maar, maar, ik heb je nodig! Ik kan nu echt helemaal geen enkele kant meer op...}

[Ik kan proberen wat met haar te schrijven.]

---

16 - 09 - '17

Syliam schreef:
(...)

[Ik kan proberen wat met haar te schrijven.]

{I would be happy ^^}

---

Stenenlikker

[ I am so sorry, my inspiration for this RPG is still gone :'| << I found a new emoticon, lol. I use this one really much now ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[Het probleem is dat mijn inspiratie voor alles zowat zoek raakt de laatste tijd..]

---

16 - 09 - '17

Martha Pinoira

Kuchend probeer ik af en toe overeind te komen wat niet lukt. Ik heb me serieus nog nooit zo slecht gevoeld, wat had ik op dit moment zo graag gehad dat iemand kon toveren en alles weer beter kon maken. Alles draait weg, daarom hou ik mijn ogen maar dicht. Ik lijk wel dronken op één of andere manier. Ik voel mezelf opgeblazen, krijg erge krampen in mijn buik en voel me af en toe wat misselijk. Ik probeer nogmaals te kijken, maar alles blijft wegdraaien. Ik zie precies iemand om me afkomen, maar ik sluit weer meteen mijn ogen voor ik hier lig over te geven. Opeens voel ik hoe iemand me zachtjes door elkaar schud, er kwam dus wel degelijk iemand op me af. Wil iemand me nu eindelijk helpen? Terwijl ik zoveel mensen om me heen hoor en eindelijk komt iemand me helpen! "Gaat het wel?" hoor ik een mannenstem vragen. Ik voel mezelf te slap om te antwoorden en ook om te bewegen, maar het lukt me uiteindelijk toch om mijn hoofd te schudden. Ik begin opeens weer te hoesten en krijg daardoor hevige steken in mijn zij, buik en rug.

[ bericht aangepast op 28 dec 2013 - 21:51 ]

---

16 - 09 - '17

{Anders maak ik nog wel een personage, misschien kan die de boel weer een beetje op gang helpen. }

---

Credendo Vides

[Syliam > Determinate]

---

16 - 09 - '17

Cenred/Sarnek

De vrouw schud haast onmerkbaar met haar hoofd, waarna ze weer uitbarst in een hoestbui. Het kon weinig anders of zij was er gewoon te slecht aan toe om normaal te kunnen antwoorden. Dit was echt niet goed, maar ik wist nauwelijks wat ik kon doen. Ik zou het wel aan sir Gwaine vragen, hij zou vast wel weten wie haar kon helpen. Voorzichtig tilde ik haar op en droeg haar tussen de menigte door naar waar Gwaine stond. Ondanks dat ik een zieke vrouw droeg, kreeg ik toch nog een paar geïrriteerde blikken naar me toe geworpen, omdat ik niet overal even goed langs kon. Hoewel ik zelf ook niet altijd even aardig ben, irriteer ik me er wel aan.
'Heer, ik heb een zieke vrouw gevonden. Weet u misschien bij wie ik haar kan brengen?' vroeg ik aan sir Gwaine, toen ik hem eindelijk bereikt had. Hij keek naar de vrouw die ik nog in mijn armen hield en zij liet weer flink gehoest horen, het leek bijna of ze haar longen eruit hoestte.
'Zij moet echt naar Gaius. Ik weet niet zeker of we al gauw kunnen vertrekken, maar anders heb je geluk. Ik stuur wel een schildknaap met je mee, die de weg weet. Als wij weg zijn, als je terugkomt, moet je maar wachtten tot de rest van het leger vertrekt en met hen meegaan.'
'Is goed heer. Ik zal zo snel mogelijk weer terug zijn.' Eigenlijk zag Cenred dit als een goede kans om het kasteel wat beter te leren kennen en ook nog een verkenningstocht te ontlopen. Hij wilde ijverig lijken voor de ridder, maar liever rekte hij tijd, zodat hij te laat was om met hem mee te kunnen. Hij volgde de dor Gwaine aangewezen schildknaap het kasteel in en hij hield zijn ogen goed open om zo goed mogelijk alles tot zich door te laten dringen. Als hij Morgause en later ook Uther wilde vermoorden, dan moest hij het kasteel zo goed mogelijk kennen. Na een wandeling van enkele minuten en na een hoop trappen op te zijn gegaan, kwamen Cenred en de schildknaap aan bij de vertrekken van Gaius. Hij klopte op de deur en wachtte tot deze werd opengedaan.

{Ik hoop dat je het niet erg vind, dat ik Martha nog wat extra heb laten hoesten :') En ik houd je trouwens lekker bezig. Gaius komt er nu ook bij.}

---

Stenenlikker

Nathaniel Geoffrey Fowl

Mopperend veegde ik het zweet van mijn voorhoofd terwijl ik de bijl naast me neerlegde.
Waarom was ik altijd diegene die al het zware werk moest doen in dit huis? En daar nog eens bovenop moest ik het alleen doen, vaders lag ziek op bed, moeders zorgde voor hem, wat eigenlijk ook best zeldzaam was aangezien zij tegenwoordig meer op pad was voor haar praktijken dan thuis en mijn broertje zat zoals gewoonlijk zich klem te zuipen in de taverne.
Dus moest ik het maar weer oplossen, zo had ik nu al vijf gehele boomstronken in stukken gehakt en onze haardhout schuur weer bijgevuld, een taak waar mijn ouders al een tijd om zitten te discussiëren.
"Nathaniel, vergeet niet het brood nog naar Janette te brengen en om de kruiden op de lijst in het bos te plukken."
En natuurlijk, daar kwam nog iets bij.
"En vergeet ook niet om bet pakketje bij de kasteelpoorten af te geven." Riep ze er nog achteraan. "De bedienden van de koning hebben er zelf om gevraagd."
Het pakketje wat ze bedoelde waren grotendeels keukengerei,kruiden, planten en natuurlijk brood.
"Zal ik doen moeder." Hijgde ik terug waarna ik over mijn vermoeide spieren wreef, als ik het tenminste aan kon om die taken nog op me te nemen, de schemering was ook al redelijk neergedaald over Camelot en zoals gewoonlijk was mijn moeder weer geheel tegenstrijdig.
Haal dit nog even, maar je weet dat je in het donker niet van me het bos in mag gaan.
Het is alsof ze wilt dat ik haar regels overtreed.
"Laat ik dat nu dan maar gaan doen." Mompelde ik bij mezelf. "Kijken of dat me nog gaat lukken."
En met een mand in mijn handen en één van mijn zwaarden om mijn middel trok ik vol goede moed het bos in.

---

Credendo Vides