Katie:
Met mijn handen in mijn haar sta ik in de keuken. ik ben hier alleen in een bungalow, oke. Geen probleem. Maaar waarom schieten er zo ontzettend veel gedachten door mijn hoofd? Ik loop maar naar de woonkamer en begin daaar te ijsberen. Als ik niet snel iets ga doen dan- weetikveel! Ik- gewoon! Ik en mijn gedachten zijn teveel. Ik kijk paniekerig om me heen en zie ene notietieblokje met pen. Ik ga op de bank zitten en neem het op mijn schoot. Op de kaft staat een prachtige vogel. Een beetje rust geeft het me, maar ik sla al snel het boekje open. Ik zucht een keer en schrijf alle woorden die in me opkomen mop het papiertje. Vervolgens lees ik ze na, maar halverwege sla ik weer een pagina om om weer te schrijven, te schrijven, en te schrijven.
Het kalmeerde me wel enigzins, maar mijn gedachten raceten nog ongenadeloos rond. Ik zet het boekje snel neer en loop omhoog om mijn renkleding aan te trekken. Vervolgens doe ik een staart in en loop weer naar beneden. Rechtstreeks naar de deur om te gaan rennen langs het pas en allemaal bungalows... Allemaal hetzelfde. Wel georganiseerd en toch ziet het er voor mij chaotisch uit. ik richt mijn blik maar op de weg. Alleen het asfalt. Rust?
Gotta get, gotta get out of my head <3