RPG - The House in the mountains [speeltopic] [2] - Speeltopics

[ bericht aangepast op 30 juli 2013 - 19:49 ]

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

MissAlice schreef:
(...)

Oehhh we got a badass over here !

Little do you know

(Hahahah , maarreee schatjess, ik ga slaapjes doen, niet te veel spammen please hahaha-)

You can't buy happiness, but you can buy books, and that's kind of the same thing

Ella Eve Montgomery. || Groep 2.
Aan tafel in het huis.

Toen ik besloot dat ik wel genoeg had gegeten voor de avond, zette ik mijn bord langs de kant. Ik wou niets liever dan andere kleren aandoen en in mijn bedje kruipen, maar ik wist niet welke kamer ik had of waar mijn koffers waren. Wel ja, waarschijnlijk op mijn kamer. Alhoewel, zouden ze zo vriendelijk geweest zijn om dat al te doen, want meestal moesten we die dingen juist zelf doen. Ik dronk mijn glas water uit en leunde achterover waarna ik over de tafel keek naar de groep die zat te eten. Lichtjes tuitte ik mijn lippen toen ik me bedacht dat er nog altijd 2 groepen niet waren en ik had zo het gevoel dat, als de zon eenmaal onder was, het wel heel rap, heel donker zou worden. Tja, de begeleiders hadden het wel onder controle denk ik.7
Ik excuseerde me en liep weg van tafel, naar een plaats met een paar zetels en zo. Ik legde me languit in 1 van de zetels en sloot mijn ogen. Niet dat ik in slaap ging vallen, dat zou gênant zijn.

John Hunter BellRichting het huis/het huis
Ik liep stevig door. Het leek me het best en daarbij waren er nu geen mensen meer die liepen te zeuren. Na een tijdje lopen zag ik een zwak schijnsel door de bomen heen. 'We zijn er bijna." riep ik over mijn schouder. Ik liep vrolijk door tot ik uiteindelijk bij de bungalow aankwam. Achter me volgde de rest van de groep wel. Toch bleef ik wachten voor de deur om Abby te laten aankloppen. Ze was toch de leider. Ik gaf haar de kaart en het kompas terug en wees haar naar de deur. "Aan jou de eer." zei ik met een glimlach. Ze keek me even aan voor ze twee keer kort op de deur klopte. Ik keek door het raam en zag al een aantal anderen aan een grote tafel te zitten eten. Mijn maag rommelde zacht. Eerlijk gezegd had ik best wel honger. Ik hoopte maar dat niet alles op was want anders zou ik waarschijnlijk op een tafelpoot gaan kauwen ofzo.

[ bericht aangepast op 29 juli 2013 - 11:06 ]

Bowties were never Cooler

Gregory McEwan
Ik hoorde zacht twee klopjes op de deur, dat moest de laatste groep wel zijn !
"Hallo jongens!" begroette ik hen vrolijk terwijl ze binnenstroomden.
"Nou, als jullie even geduld hebben, kunnen jullie zo aan tafel." glimlachte ik, de andere groepen waren toch bijna klaar met eten, ik liet de kinderen hun jas weghangen en begeleidde hen naar het haardvuur, waar het meisje dat ik nu kende als Delilah nog steeds in een hoekje van de zetel zat, ook deze groep kreeg marshmallows en warme chocolademelk .

You can't buy happiness, but you can buy books, and that's kind of the same thing

Groep 4 jullie mogen ook langzaam aankomen. (:

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

ehhm ik dacht dat het groep vier al was die aankwam, maar goed , fail voor mij dan whahahah

You can't buy happiness, but you can buy books, and that's kind of the same thing

[@MissAlice, nope. Lol.]

Anna Sharp

Ik was ondertussen in de keuken gebleven. Enerzijds om een nieuwe portie macaroni klaar te maken en anderzijds omdat ik niet te veel tussen de kinderen wilde zijn. Ik vond een beetje afstand belangrijk om respect en gezag te krijgen. Gregor daarentegen hield ervan om tussen de kinderen te blijven. Ach, ze hadden ook een vriend nodig die kon lobbyen bij mij. Met een zucht vulde ik nog een kan water en zette deze op tafel. Toen merkte ik op dat een meisje (Delilah) lijkbleek in een zetel zat. Ik had in het verleden een paar jaar medicijn gestudeerd, dus ik kon de nodige hulp verlenen. Ik liep naar haar toe en vroeg haar even mee toe komen naar de keuken, waar zij me volgde.

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

Lizzy Franklyn groep 4
Na nog eens twee uren, zo lijkt het wel, aan te komen bij het huis. En kunnen we naar binnen, aan tafel. Ik ga stilletjes ergens zitten en schep mijn bord halfvol. Aangezien dat de andere ook aan het eten zijn, is het eten dus niet vergiftigd en kan ik rustig gaan eten. Ik pak mijn bord op mijn schoot en schuif een beetje achter uit om niet te kort op de anderen te zitten. Ik vind ze eng. Zoals alle andere mensen en dieren en dingen enz. Ik eet stilletjes mijn bord leeg als de tranen over mijn wangen stromen, omdat mijn zus ook altijd zo'n macaroni met kaas maakte en omdat iedereen mij zo'n beetje aanstaart. Nadat ik mijn bord half leeg heb gegeten houd ik het niet meer en ren huilend naar een kamer wat op een wc lijkt. Ik open de deur, het is inderdaad een wc, ik ren naar binnen, doe het licht aan en doe de deur op slot. En mijn gedachtes gingen even niet naar de dingen die mij hier konden overkomen.

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

Delilah Gerson groep drie
"Kun je even meekomen nar de keuken? Je ziet er niet al te best uit." zei miss sharp bezorgd, ik zuchtte en stond p, ik volgde haar naar de keuken en ging op het eilandje zitten.
"We zullen eens kijken of je geen koorts hebt." zei de dame vriendelijk, ze nam mijn temperatuur, natuurlijk had ik geen koorts!
"Voel je je wel goed?" vroeg ze, ik knikte, maar eigenlijk was het niet waar, mijn keel brandde nog van al het zuur dat er mee uitgekomen was.

(sorry, kort stukje , moet naar me nichtje toe Xx)

You can't buy happiness, but you can buy books, and that's kind of the same thing

Matt Johnson
Na een lange tijd lopen komen we eindelijk bij het huis aan, mijn geïrriteerde houding laat ik vallen en ik stap het huis binnen. Met een glimlach hang ik mijn jas aan de kapstok en zet mijn natte schoenen er onder. Rustig loop ik de woonkamer in, de keuken zit bijna vol en er staat een grote pan Macaroni op tafel. Ik wil de keuken net binnenlopen als ik net zie dat Ella op één van de zetels ligt met haar ogen dicht komt er een speelse grijns rond mijn lippen. Stilletjes sluip ik haar kant op. Als ik voor haar sta slaak ik een gil "ELLAAAA!" roep ik vrolijk.

[Lol, langer kan ik hem niet maken x'D
Iemand voor Mabell?? ^^
Of Pete??]

Little do you know

[Ik heb John...]

Bowties were never Cooler

Ella Eve Montgomery. || Groep 2.
Huis.

Ik ging niet in slaap vallen, heus niet. Ik ging indommelen, maar net genoeg wakker blijven zodat als iemand me riep ik het zou horen en ze me geen 12 keer moesten roepen. Ik draaide me een beetje om zodat mijn gezicht naar de leuning lag en geeuwde lichtjes. Het was zo vermoeiend om een hele dag te zoeken naar het huis waar je in zou slapen en eten.
"ELLAAAA." Een vrolijke stem liet me overeind schieten. Wel, niet helemaal. Ik kwam recht, wou me omdraaien en viel op de grond. Kreunend draaide ik me om, om te zien van wie het vrolijke geroep kwam. Oh Matt.
Ik ging rechtstaan en trok mijn t-shirt naar beneden aangezien die omhoog was gekomen.
"Ook hallo Matt," zei ik licht glimlachend.

Anna Sharp

Het meisje zag er lijkbleek uit en meette de temperatuur om te checken of zij geen koorts had, maar dat bleek niet het geval te zijn. Ik voelde aan haar pols en haar polsslag was een beetje laag, dus haalde ik de bloeddrukmeter uit. Alle testen vielen aan de lage kant uit. 'Heb je suiker?' vroeg ik haar en andere dingen zoals 'ben je in de laatste paar maanden op een ziekenhuis in het buitenland geweest.' Ik pakte een suikermeter en vroeg haar of ik een beetje bloed mocht nemen. Ze weigerde aarzelend, waarna ik haar gerust probeerde te stellen. Uiteindelijk kon ik haar toch prikken en bleek dat haar suiker laag was.
'Delilah, waarom neem je niet een extra bord eten, hopelijk is het dan over vanavond,' zei ik haar, waarna ik haar een goed bord voorschotelde, waarna ik naar de kamer liep. 'Iedereen die medische en psychische hulp nodig heeft, kom alsjeblieft naar de leiding. Alleen dan kunnen we jullie helpen,' deelde ik mede aan iederen. Ik zag dat ook groep vier binnen was, dat was gunstig. Ik keerde weer terug naar Delilah, die nog steeds in de keuken zat.

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

John Hunter BellHet Huis
Ik liep binnen en hing mijn jas op en deed mijn schoenen uit. Op mijn sokken liep ik de kamer in. Daar brandde een groot vuur en stonden bekers warme chocolademelk. Ik spitste mijn oren toen ik Mevrouw Sharp wat hoorde zeggen die wat zei dat voor mij van toepassing was. Ik trippelde richting de keuken en ging daar op het aanrecht zitten waar ik een bordje macaroni met kaas pakte om op te eten. Ik keek naar Mevrouw Sharp en zuchtte even. "Mevrouw, kan ik u alstublieft spreken?" vroeg ik zachtjes. Mijn benen wiegden zenuwachtig heen en weer terwijl ik het warme eten wegschoof. Ik had echt veel honger. Ik had al een tijd niet meer gegeten. Ik had geen honger gehad tot ik de macaroni had gezien, maar nu was het wel echt tijd om te eten.

[sorry kort]

Bowties were never Cooler