Camp Springwood - 1 - Speeltopics

Regels en waarschuwingen:
- Schelden en 16+ mag
- Gelieve stukjes te schrijven van meer dan zes regels
- Gelieve alleen ervaren RPG’ers
- Respecteer de andere spelers
- Bestuur alleen je eigen karakters

***
Begeleiders (3):
Daria Zena Nassir - Boira
Sionnach Regan - Theodora


Kampeerders:
Jaime Conneely - Homoseksueel - Theodora
Giorg Levi Willson - Homoseksueel - KellyBelly
Emmanuel Zacherias Ezra Russo Smit - Biseksueel - Boira
Thimo Cummings - Homoseksueel - Shelob
Vanity Johnson - Biseksueel - Jaimes
Ashley 'Ash' Caroline Billington - Biseksueel - Macabre
Callia Joanne Wicklow - Homoseksueel - Mirare
Valérie ´Val´ Rose Hattaway - Biseksueel - Nerys
[Vrouw - Biseksueel - Caleo]

We beginnen bij de aankomst op het terrein. In de brief die de kampeerders hebben gekregen staat dat ze zich moeten melden bij één van de begeleiders, die vertelt hen hun zaal. Hierna begint de RPG echt. De begeleiders delen de groep in tweeën en de eerste activiteit zal zijn dat ze in kleine groepjes kennis met elkaar maken.
story

[ bericht aangepast op 6 april 2013 - 10:54 ]

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

[Pfft, ik wil ook verder, maar ik sta vast momenteel. Is het anders goed dat ik mijn vorige post wat verander, dat Callia niet eerst naar haar huisje ging maar alvast het kamp verkennen, of zo? Dit schiet ook niet op, namelijk.]

---

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

[Ik reageer weer hoor, morgen. Ik had alleen wat problemen thuis en op school]

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

[Oh, oké, dan wacht ik wel. Ik bedoel het trouwens niet lullig of zo hoor, ik snap ook wel dat sommige dingen gewoon belangrijker zijn, maar ik heb zin om te schrijven, hehe.]

---

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

[Haha, snap ik hoor. Ik had ook al veel eerder moeten reageren, maar het kwam er steeds niet van.]

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Ezra

Terwijl de jongen zijn hoofd nog in zijn kussen heeft, haalt hij zijn schouders op. Vanaf een afstandje is het een beetje een vreemd gezicht.
“Mhijh-“ Jaimes stem is bijna niet verstaanbaar door de weerstand van het kussen. Hij lijkt het zelf ook door te hebben want hij draait zijn gezicht richting mij. “Mijn ouders,” zegt hij ditmaal verstaanbaar. Ik knik zachtjes, om mezelf een soort houding aan te geven. Jaime verandert zijn houding waardoor hij op zijn zij tegenover mij ligt.
“En mijn broer.” Zijn stem klonk zachter bij zijn toevoeging, al kon dat ook een verbeelding zijn. Jaime lijkt de aandacht van zichzelf weg te willen schudden want voordat ik erop in kon gaan, kwam hij er al overheen. “En jij?” Ik glimlachte.
“Ik ben alleen,” grinnikte ik. “Nou, oké, de laatste twee à driehonderd meter kwam ik zelf. De rest van de reis heb ik met mijn pleegouders afgelegd.” Met feit dat mijn dochtertje bij mij in de auto zat, liet ik achterwege. Het deed er niet toe. Niet voor iemand van hier. Mijn dochtertje hield ik liever geheim.
“Hallo?” Ik keek op en zag een meisje in de deuropening. Een glimlach sierde mijn gezicht en ik keek haar afwachtend aan. “Ik ben Callia,” vervolgde het meisje zichzelf. “Ik geloof dat ik hier ook slaap.”
“Je bent in ieder geval welkom,” grinnikte ik. “Ik ben Ezra,” stelde ik mezelf voor vanaf mijn bed.

[Ik weet niet of iemand tegen Daria aan het praten was, dat was moeilijk terug te vinden.]

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

[Als je wilt kan Daria Vanity wel oppikken voor controle van koffers?]

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

[Dan ga ik even je laatste post zoeken]

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

[Oh KellyBelly is al een tijdje Albion (: ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[Mijn laatste reactie staat op de vorige pagina ^^]

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Daria
De jongeren om me heen liepen één voor één het cafetaria uit. Een enkeling stond nog bij Shy, die hen rustig alles uitlegde. Een glimlach groeide op mijn gezicht. Ik had zo’n gevoel dat het wel goed ging komen. Tot nu toe waren de meeste ‘zieken’ veel minder rebels dan dat me werd verteld. Alle verhalen over drugs, hypnoses en geweld leken vreselijk overdreven in vergelijking met de tieners hier. Overdreven gedoe. Één blik op mijn lijst zei dat iedereen zich had aangemeld. Iedereen uit mijn groep in ieder geval. Dat betekende dat het tijd was voor waarschijnlijk het moeilijkste van dit kamp: tassen controleren. Na enige twijfeling besloot ik te beginnen bij zaal één. De zaal van Vanity en Thimo. De woorden die ik met Vanity had gewisseld waren niet mild geweest, in tegen stelling tot die van Thimo, een jongen die wat afwezig toonde. Ik klapte mijn map dicht en legde hem op tafel. Voorlopig had ik die toch niet nodig. Even probeerde ik oogcontact met Shy te zoeken, maar hij leek behoorlijk druk dus besloot ik maar gewoon te gaan. Rustig liep ik het terrein over. De frisse lucht kwam me tegemoet. Dat was echt het gene wat ik miste in de stad: de frisse boslucht. Met een lach liep ik richting zaal één. De zaal zag er nog niet heel bewoond uit. Voorzichtig klopte ik één maal op de deur, maar toen er geen gehoor was, deed ik hem open. Vanity was al duidelijk langs gekomen, iets wat me goed uitkwam.

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Thimo Cummings

Ik schrik op als er op de deur wordt geklopt. Niet wetend wat ik moet doen kijk ik er maar met grote ogen heen. Snel veeg ik de laatste tranen weg. Daria komt binnen en ik staar haar aan. 'Hoi' mompel ik en ik kijk naar beneden. Ik doe mijn schoenen weer aan en kijk naar het andere bed. Ik kijk in het spiegelbeeld van het raam, het is overduidelijk dat ik gehuild heb. Baby die ik ook ben. De bomen ruisen zacht en ik luister er even naar. 'Wat doet u hier?' Vraag ik, ik was eigenlijk alles van toennet al vergeten. Behalve de laatste woorden van Kev: 'Jij bent mijn broer niet.' De gedachte eraan doet pijn. Hoe kon hij zoiets zeggen? Zonder dat ik er erg in heb rolt er weer een traan uit mijn ogen. Shit.

---

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

-Albion is nu Merthur[

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[Ik ga nu reageren. ;a]

---

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Jaimes schreef:
Vanity Johnson
"Je weet dat ik dat niet zomaar laat gebeuren," geeft het meisje dan als antwoord en dat doet me even lachen.
"Daar vertrouw ik je gelijk op, je ziet er namelijk niet uit alsof je braafjes alle regels volgt."
Ik knipoog naar haar en bekijk haar nog een keer. Zoals ik al dacht, dit kamp maakt het ons wel lastiger om zogenaamd te genezen als er allemaal aantrekkelijke meiden zijn. En deze is daar zeker een van die ik wel zou willen zoenen.
Het meisje lacht als ik mezelf voorstel en er staat een scheve glimlach op mijn gezicht daardoor. Altijd leuk als mensen om je lachen in positieve zin.
''Ashley Billington, insgelijks. Biseksueel en erg geïrriteerd om het feit dat ik hier ben,'' zegt ze droogjes waarna ze haar ogen even over mijn lichaam glijden. ''Maar die irritatie zal snel verdwijnen, denk ik,'' zegt ze met een speelse glimlach.
"Mm, dat klinkt nu al veelbelovend. Volgens mij kunnen jij en ik het best wel goed met elkaar vinden, als je snapt wat ik bedoel."
Weer knipoog ik naar haar en ik zie een ander meisje even naar ons kijken en dan weer doorlopen. Ook zij ziet er niet verkeerd uit, maar over Ashley heb ik ook niets te klagen.
"Is jouw koffer al gecheckt?" vraag ik dan, want ik ben er toch wel nieuwsgierig naar of heel je koffer overhoop gehaald wordt en of er bij haar spullen verdwenen zijn.
Met mijn schouder leun ik tegen het muurtje aan en kijk naar Ashley. Weer glijden mijn ogen een keer langs haar lichaam en er staat een glimlachje op mijn gezicht. Dit voorspelt zeker veel goed. Wat ik niet weet, is dat er een begeleider binnen is die misschien wel alles kan horen, maar zelfs dan maakt het mij vrij weinig uit. Wat is nou het ergste wat ze me kunnen laten doen? Strafregels laten schrijven dat ik ziek ben en alleen op het andere geslacht hoor te vallen, kom op zeg, dat zou ik toch niet doen.

Ashley
Het meisje lachte even.
"Daar vertrouw ik je gelijk op, je ziet er namelijk niet uit alsof je braafjes alle regels volgt." Een zelfvoldane glimlach kroop rond mijn lippen toen ze ook nog eens even knipoogde, en me zonder blikken of blozen bekeek. Ik zag haar denken en het scheen niet negatief te zijn.
"Mm, dat klinkt nu al veelbelovend. Volgens mij kunnen jij en ik het best wel goed met elkaar vinden, als je snapt wat ik bedoel,'' zei ze. Nog een knipoog. Ik grijnsde.
''Dat denk ik ook.''
Ook mijn blik viel even op het meisje. Mijn humeur werd met de minuut beter, viel me op.
''Is jouw koffer al gecheckt?'' vroeg ze nieuwsgierig. Ik haalde nonchalant mijn schouders op. ''Ik heb geen idee. Ze doen maar,'' mompelde ik onverschillig; mijn sigaretten en het kleine beetje wiet had ik toch goed verborgen. Ik kende mijn koffer het beste.
Ik leunde met mijn rug tegen de muur; Vanity stond rechts van me. De zon scheen en warmde mijn huid aangenaam op. In mijn ooghoeken zag ik hoe Vanity haar blik over mijn lichaam liet glijden; mijn mondhoeken krulden omhoog. Ik schaamde me absoluut niet voor mijn lichaam en zoals de meeste mensen dat zouden doen, voelde ik me er helemaal niet ongemakkelijk bij als iemand me zo uitvoerig bekeek.

---

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Jaime Conneely

“Ik ben alleen. Nou, oké, de laatste twee à driehonderd meter kwam ik zelf. De rest van de reis heb ik met mijn pleegouders afgelegd," is het antwoord van Ezra. Ik kijk hem aan en bijt even op mijn onderlip. Alleen. Moet hij zo aan dit kamp beginnen? Alleen? Zonder een beetje steun? Dat is niet fair, op geen enkele manier. Ik onderdruk de neiging om recht te staan en naar hem toe te gaan, hem te vertellen dat hij hier niet alleen door hoeft. Ik ken hem amper, het zou belachelijk zijn. Daarbij, ik ben hierheen gekomen om dit soort neigingen te leren onderdrukken. Laat ik dan maar meteen mee starten. Het feit dat ik al de hele tijd naar hem lig te staren is maar een detail, een bagatel, een futiliteit, een wissewasje.
"Hallo?" Mijn ogen volgen de richting van het geluid, om uit te komen bij een meisje dat in de deuropening staat. "Ik ben Callia. Ik geloof dat ik hier ook slaap.”
Ik glimlach verlegen en duw mezelf een beetje overeind zodat ik haar beter kan zien en visa versa. Ze ziet er aardig uit, als iemand die zorg draagt voor anderen. Ik weet niet waarom ik dat precies denk, maar ze heeft gewoon een gezicht dat je bijna meteen zou vertrouwen.
“Je bent in ieder geval welkom. Ik ben Ezra."
Ik kijk de jongen een beetje vragend aan, hij lijkt het helemaal niet zo erg te vinden hier te zijn. Of hij kan het goed verstoppen. Zelf weet ik niet zo goed meer wat ik moet denken, na de woorden van mijn broer. Ik schud mijn hoofd even, voor ik de gedachten die die woorden veroorzaakt hebben weer naar boven kunnen komen en richt mijn blik op het meisje.
"Jaime," zeg ik zachtjes. Ik sla mijn ogen neer en staar naar mijn kussen. Wanneer ik een pluimpje opmerk, trek ik het het er uit. Ik hou het tussen mijn duim en wijsvinger en hou het voor mijn ogen. Het is wit, met bruine spikkels. Met een kleine glimlach op mijn gezicht blaas ik het weg. Ik kijk toe hoe het weer naar beneden dwarrelt en ga op mijn rug liggen voor het mijn kussen weer kan raken. Wanneer het dicht genoeg bij mijn gezicht is, blaas ik opnieuw zodat het terug omhoog vliegt.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.